ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ η με αριθμό 82/2024 απόφαση του Μον. Εφετείου Δυτ. Μακεδονίας, στην δίκη της οποίας είχα την τιμή να συμμετάσχω ως πληρεξούσιος δικηγόρος της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ), με την οποία μπαίνει ταφόπλακα στα σχέδια των Σκοπιανών για την δικαστική αναγνώριση της ύπαρξης στην Ελλάδα, "Μακεδονικής Μειονότητας" μέσω της αναγνώρισης σωματείου που σκοπό έχει την ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΔΟΣΗ της δήθεν ομιλούμενης στην περιφέρεια Μακεδονίας και Θράκης "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ".
Στην εξαιρετικά τεκμηριωμένη αυτή απόφαση εντοπίζεται και αξιολογείται η χρονολογούμενη από το έτος 1994 προσπάθεια των Σκοπιανών και άλλων κέντρων (ΒΛ.Γερμανία) να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ μέσω ενός "ταξιδιού στον χρόνο", ναι όπως σας το λέω, μέσω της "ταύτισης" της "Μακεδονικής Γλώσσας" που κατασκευάστηκε τεχνικά το 1947 με ένα διασυνοριακό γλωσσικό ιδίωμα που ομιλείτο επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας .
Συγκεκριμένα η απόφαση αναφέρει:
Όσον αφορά τον υπό στοιχείο “α" σκοπό, ήτοι της “διατήρησης" και “καλλιέργειας” της Μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα, αυτός κατά την κρίση του παρόντος δικαστηρίου, σαφώς αντίκειται στον νόμο και στη δημόσια τάξη, ενώ δημιουργεί αναμφισβήτητα σύγχυση, πρωτίστως διότι η χρήση του όρου “διατήρηση" παραπέμπει σε κάτι το οποίο ήδη υφίσταται ώστε να μπορεί να "διατηρηθεί" και εν συνεχεία να “καλλιεργηθεί", πλην όμως, ουδέποτε στην ελληνική επικράτεια υπήρξε ως ομιλούμενη γλώσσα η “μακεδονική γλώσσα" (ήτοι η επίσημη γλώσσα του κράτους της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας) ώστε να μπορεί να γίνει λόγος για διατήρηση και καλλιέργεια αυτής.
Αντιθέτως, όπως ήδη αναφέρεται παραπάνω, κατά τα χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, στην περιοχή της μείζονος Μακεδονίας και προς εξυπηρέτηση της ανάγκης επικοινωνίας και συνεννόησης μεταξύ των διάφορων φυλών που έζησαν εκεί τη χρονική αυτή περίοδο, προέκυψε ένα παραμεθόριο, γλωσσικό, προφορικό ιδίωμα (και όχι γλώσσα), το οποίο πράγματι ομιλούνταν στην περιοχή κατά τη χρονική εκείνη περίοδο και εξακολουθεί να ομιλείταί μέχρι σήμερα, σε απομονωμένα ορεινά χωριά της Δυτικής Μακεδονίας, το οποίο όμως, ουδεμία σχέση έχει με τη "μακεδονική γλώσσα", την επίσημη δηλαδή γλώσσα της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας, η οποία -όπως ρητά αναφέρεται στη Συνθήκη των Πρεσπών - ανήκει στην κατηγορία των νότιων Σλαβικών γλωσσών.
Επομένως, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για "διατήρηση” της γλώσσας αυτής στην Ελλάδα, ως ενός εκ των σκοπών που επιδιώκει το εφεσίβλητο Σωματείο, διότι ο σκοπός αυτός, δημιουργεί σύγχυση στους προτίθέμενους να εγγραφούν ως μέλη του εν λόγω Σωματείου, καθώς αφήνει την πεπλανημένη εντύπωση ότι πρόκειται για μια γλώσσα η οποία ήδη ομιλείταί στην ελληνική επικράτεια και ιδίως στις γειτνιάζουσες -με το κράτος της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας- περιοχές της Δυτικής, Κεντρικής και Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, γεγονός δηλαδή ιστορικά ανακριβές και ανύπαρκτο.
Μάλιστα, η ιστορική αυτή ανακρίβεια, επιτείνεται έτι περαιτέρω, με τη ρητή αναφορά στο καταστατικό του εφεσίβλητου Σωματείου, των μέσων επίτευξης των καταστατικών σκοπών του, όπου ρητά αναφέρεται ότι οι σκοποί αυτοί θα επιτευχθούν, μεταξύ άλλων και μέσω της οργάνωσης της διδασκαλίας της μακεδονικής γλώσσας σε πολίτες της Ελλάδας, ιδίως στις Περιφέρειες της Δυτικής Μακεδονίας, της Κεντρικής Μακεδονίας και της Ανατολικής Μακεδονίας, «όπου ομιλείται η Μακεδονική γλώσσα».
Επιπροσθέτως και ο υπό στοιχείο "β" καταστατικός σκοπός του
εφεσίβλητου Σωματείου, ήτοι της υποστήριξης της εισαγωγής της
μακεδονικής γλώσσας, ως προαιρετικού μαθήματος σε δημόσια
σχολεία και πανεπιστήμια στην Ελλάδα, ιδίως στις Περιφέρειες της Δυτικής Μακεδονίας, της Κεντρικής Μακεδονίας και της Ανατολικής και Θράκης, εκφεύγει των καταστατικών σκοπών και αρμοδιοτήτων ενός ιδιωτικού Σωματείου, το οποίο δεν νομιμοποιείται σε αντίστοιχες ενέργειες και ως εκ τούτου, αντίκειται στον νόμο και στη δημόσια τάξη, δεδομένου ότι η εισαγωγή της διδασκαλίας ενός μαθήματος, έστω και προαιρετικού είτε στο πρόγραμμα διδασκαλίαςτων δημόσιων σχολείων είτε των πανεπιστημίων, αποτελεί αντικείμενο των αρμόδιων θεσμικών φορέων (ιδίως του Υπουργείου Παιδείας) καθώς καί εξειδίκευμένου ερευνητικού και εκπαιδευτικού προσωπικού, Μακεδονίας και Θράκης, εκφεύγει των καταστατικών σκοπών και αρμοδιοτήτων ενός ιδιωτικού Σωματείου, το οποίο δεν νομιμοποιείται σε αντίστοιχες ενέργειες και ως εκ τούτου, αντίκειται στον νόμο και στη δημόσια τάξη, δεδομένου ότι η εισαγωγή της διδασκαλίας ενός μαθήματος, έστω και προαιρετικού είτε στο πρόγραμμα διδασκαλίας των δημόσιων σχολείων είτε των πανεπιστημίων, αποτελεί αντικείμενο των αρμόδιων θεσμικών φορέων (ιδίως του Υπουργείου Παιδείας) καθώς καί εξειδίκευμένου ερευνητικού και εκπαιδευτικού προσωπικού.. '.
Σαφέστετα η εν λόγω απόπειρα αποτελεί μία επιπλέον παραβίαση της συνθήκης των Πρεσπών, από "ιδιωτικούς φορείς" με την παρότρυνση και στήριξη της γείτονος χώρας, η οποία, αρνείται μέσω της ίδιας της Προέδρου του την τήρηση της εν λόγω συμφωνίας!!
Από το χρονολόγιο του Πολυχρόνη Καρσαμπά ( Polychronis Karsabas ).
Υ. Γ. Συγχαρητήρια στον έγκριτο νομικό κ.Πολυχρόνη Καρσαμπα για την άρτια νομική τεκμηρίωση των θέσεων μας στο δικαστήριο, που είχε ως αποτέλεσμα την θετική απόφαση του δικαστηρίου σε ένα σημαντικό Εθνικό θέμα!!!!
Δικαιώθηκε ο Αγώνας που δίνει η ΕΑΑΣ και οι λοιποί φορείς που συμμετέχουν μαζί της (Παμμακεδονικές Οργανώσεις Αυστραλίας , Νοτίου Αφρικής και Καναδά κ.α.), εδώ και δύο (2) χρόνια!!!
Ο αγώνας συνεχίζεται...