4.- ΑΙ ΕΝΟΠΛΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ Αἱ ῎Ενοπλοι Δυνάμεις, σάρξ ἐκ τῆς σαρκὸς τοὺ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ, ἀποτελοῦν τὸν πολυτιμώτερον ἐγγυητὴν τῆς ἐθνικῆς μας ἀκεραιότητος καὶ ἀσφαλείας, τὸ δυναμικώτερον καὶ πλέον ὠργανωμένον τμῆμα τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος. 'Ενῷ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἀκομμάτιστοι καὶ μακρυὰ ἀπὸ κάθε κομματικὴ ἢ ἄλλη ἐπιρροή, ἐπανειλημμένως κατὰ τὸ παρελθὸν ἀφέθησαν, νὰ χρησιμοποιηθοῦν εἰς ἐκλογικὰ καὶ ἄλλα πραξικοπήματα. Μὲ εἰδεχθέστερον ὅλων τὴν ἐγκληματικὴ ἑπτάχρονη τυραννία τῆς περιόδου 1967-1974, τὴν ὁποία μὶα ὁμὰς ἐπιόρκων ἀξιωματικῶν, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀνοχὴ τῶν λοιπῶν, ἐπέβαλε διὰ τῆς βίας εἰς τὸν ῾Ελληνικὸν λαόν. Μὲ τελικὸν καρπὸν τὴν ἐθνικὴν Κυπριακὴν συμφοράν, τὴν μεγαλυτέραν ἐθνικήν μας καταστροφὴν ὕστερα ἀπὸ ἐκείνην τοῦ 1922, μὲ τὴν ἀπώλεια τῆς ἀλησμόνητης ᾽Ιωνίας καὶ ἄλλων ἀπὸ χιλιετηρίδες ἑλληνικῶν χωρῶν. Μετὰ τὴν κατάρρευσι τῆς δικτατορίας (1974) ἡ κατάστασις εἰς τὰς ᾽Ενόπλους Δυνάμεις ἤλλαξε βαθμηδὸν σημαντικῶς, αὐταὶ περιορίζονται αὐστηρῶς εἰς τὰ καθήκοντά των καὶ οὐδεὶς πλέον κίνδυνος άναφαίνεται νέας ἀπὸ τοὺς κόλπους των ἐπιβουλῆς εἰς βάρος τῶν ἐλευθεριῶν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Μάλιστα ἐφθάσαμε καὶ εἰς τὸ ἄλλο ἄκρον, μὲ προγραμματισμούς, ποὺ εἶναι ἐπικίνδυνοι καὶ θὰ κλονίσουν σὺν τῷ χρόνῳ τὴν ἀξιουμένην, διὰ τὴν ἀποτελεσματικὴν ἐκπλήρωσιν τῆς ἀποστολῆς τῶν ᾽Ενόπλων Δυνάμεων, τάξιν καὶ πειθαρχίαν εἰς αὐτές. Σχετικὲς ἐπὶ τοῦ προκειμένου σκέψεις διαλαμβάνει καὶ τὸ πρωτοχρονιάτικο τοῦ 1999 μήνυμα τοῦ τέως Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Χρήστου Α. Σαρτζετάκη, εἰς τὸ ἀναφερόμενον εἰς τὰς ᾽Ενόπλους Δυνάμεις μας τμῆμα του, τὸ ὁποῖον καὶ παρατίθεται ἐν συνεχείᾳ : « β) Αἱ ῎Ενοπλοι Δυνάμεις, μετὰ τὰ βαρύτατα ἁμαρτήματα τοῦ παρελθόντος, ὅταν μετεβάλλοντο εἰς θλιβερὰ ἐνεργούμενα συγκεκριμένων κομματικῶν ἐπιδιώξεων ἢ ἀκόμη καὶ εἰς ἀπροσχηματίστους δυνάστας τοῦ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ, εἰσῆλθον μεταπολιτευτικῶς εἰς τὴν μόνην συνταγματικῶς ἐπιτρεπτὴν ὁδὸν τοῦ σεβασμοῦ τῆς λαϊκῆς θελήσεως καὶ τῆς νομιμοφροσύνης. Καὶ ἔτσι ἀποτελοῦν ἤδη ἕνα ἀπὸ τὰ καλλίτερα ὠργανωμένα τμήματα τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος, ἀξιόπιστοι ἐγγυηταὶ τῆς ἐθνικῆς μας ἐλευθερίας καὶ ἐθνικῆς μας ἀνεξαρτησίας. ῞Ομως συντελεῖται καὶ τούτων ἡ διάβρωσις. ῎Ετσι, ἐνῷ ἄλλοτε ἡ στρατιωτικὴ ὑπηρεσία ἀποτελοῦσε τιμὴν καὶ καύχημα διὰ κάθε ῞Ελληνα πολίτην, δι᾽ αὐτὸ καὶ μόνον κατάδικοι διὰ βαρύτατα ἐγκλήματα (ὅπως π.χ. ὁ νόμος περὶ λῃστείας ὥριζε) ἀπεκλείοντο, ἐν εἴδει ποινῆς, ἐξ αὐτῆς, κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια ἡ ἀποφυγὴ τῆς στρατεύσεως κατήντησε νὰ γίνῃ σταθερὰ ἐπιδίωξις, τὴν ὁποίαν καὶ ἡ Πολιτεία ὑποθάλπει μὲ θεσπιζόμενες πολυπληθεῖς ἀπαλλαγὲς ἢ καὶ χρηματικὲς ἐξαγορές, μέτρα καταδήλως ἀντισυνταγματικά. Καὶ εἰς τήν, ἀκόμη χειροτέραν εἰς τὰς συνεπείας της, νομοθετικὴν καθιέρωσιν τῆς ἀόπλου, δῆθεν «κοινωνικῆς», θητείας τῶν ἀσυνειδήτων «ἀντιρρησιῶν συνειδήσεως», μέτρον ἐπίσης καταδήλως ἀντισυνταγματικὸν ( ἀντίθετον πρὸς τὰ ἄρθρα 4 § 6 καὶ 13 § 4 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος), προστίθενται ἤδη τὰ ἀκόμη χειρότερα καὶ πλέον ἐπιζήμια: ἡ καθιέρωσις «συνηγόρου τοῦ ὁπλίτου», ὡς καὶ ἡ προγραμματιζομένη σύστασις ἐπιτροπῶν στρατιωτῶν, γιὰ νὰ συμμετέχουν στὶς ἀποφάσεις, ποὺ τοὺς ἀφοροῦν μέσα στὴν στρατιωτικὴ μονάδα, ὅπου ὑπηρετοῦν ! Πρέπει ἐπὶ τέλους οἱ ἁρμόδιοι νὰ ἀντιληφθοῦν, ὅτι ὁ στρατὼν δὲν εἶναι κατασκήνωσις ἢ τόπος ἀναψυχῆς ἢ παραθερισμοῦ, διὰ νὰ ζητῆται καὶ ἡ γνώμη τῶν διαβιούντων εἰς αὐτόν, οὔτε εἶναι νοητὴ ἡ ὕπαρξις οἱουδήποτε «συνηγόρου» εἰς σχηματισμούς, τῶν ὁποίων ἡ μὲν ἱεραρχικὴ διάταξις ἀποτελεῖ ἐπαρκεστάτην ἐγγύησιν ἀποφυγῆς αὐθαιρεσιῶν, ἡ δὲ πρωτίστη ἀρετή, ἡ καὶ μόνη διασφαλίζουσα τὴν ἀποτελεσματικότητά των, εἶναι ἡ ἄνευ ἀντιρρήσεων ἐκτέλεσις τῶν ὑπὸ τοῦ ἱεραρχικῶς προϊσταμένου ἑκάστοτε διατασσομένων. Τέτοια μέτρα εἶναι καταφανῶς ἀπαράδεκτα, διότι, ἐκτὸς τοῦ ὅτι δὲν ἀποκλείεται νὰ προκαλέσουν ἀπροβλέπτους ἀντιδράσεις ἀκόμη καὶ ἄκρως νομοταγῶν μονίμων στελεχῶν, θὰ ἐπιφέρουν σὺν τῷ χρόνῳ ὁλοκληρωτικὴν κατάλυσιν τῆς ἀπαραιτήτου στρατιωτικῆς πειθαρχίας καὶ θὰ συντελέσουν ἔτσι ἀναποτρέπτως εἰς αὐτὴν τὴν διάλυσιν τῶν ᾽Ενόπλων μας Δυνάμεων. Συνέπεια, τὴν ὁποίαν βεβαίως οὐδεὶς ἐπιθυμεῖ ».- |