Κύριε Πρόεδρε, είμαι βέβαιος ότι πιστεύετε πως η κυβέρνησή σας κι εσείς προσωπικά θα τα καταφέρετε. Το ίδιο θέλω να πιστεύω για τους συνεργάτες σας, τους υπουργούς και υφυπουργούς σας, τους γενικούς γραμματείς και λοιπούς αξιωματούχους σας. Αλλά και για τους βουλευτές σας που εκλέχτηκαν πριν από έναν μήνα με τη σημαία της δικής σας πολιτικής.
Θεωρώ φυσικό, λοιπόν, όσα από τα μέλη της κυβέρνησής σας ή βουλευτές του κόμματός σας και οι στενοί τους συγγενείς διατηρούν τραπεζικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό να φέρουν τουλάχιστον ένα μέρος τους στην Ελλάδα! Ο μοναδικός λόγος για να διατηρούν τα χρήματά τους στο εξωτερικό είναι στην περίπτωση που δεν πιστεύουν στην κυβέρνησή σας. Οι στρατιώτες που πάνε στη μάχη θα πρέπει να είναι βέβαιοι ότι θα επιστρέψουν και μάλιστα νικητές. Αλλιώς, έχουν χάσει πριν καν ξεκινήσουν να συναντήσουν τον εχθρό. Θυμάμαι, κύριε Πρόεδρε, τη σκληρή κριτική που ασκήσαμε όλοι μας στους Συριζαίους που διατηρούσαν όλα τους τα λεφτά στο εξωτερικό και την ίδια στιγμή μας διαβεβαίωναν ότι η Ελλάδα θα παρέμενε στη ζώνη του ευρώ. Εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι πίστευαν ακριβώς το αντίθετο. Γι' αυτό άλλωστε και δεν έφεραν ένα ευρώ στην Ελλάδα από τους προσωπικούς τους λογαριασμούς που διατηρούσαν σε τράπεζες του εξωτερικού. Ο κάθε ένας είχε και από μία δικαιολογία, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι γνώριζαν τι θα μπορούσε να συμβεί. Το γεγονός ότι στο τέλος η Ελλάδα παρέμεινε στην Ευρώπη οφείλεται στην κωλοτούμπα του Αλέξη. Αλλά αυτό, ότι ο Αλέξης θα γινόταν πρωταθλητής στην κυβίστηση, δεν μπορούσαν να το ξέρουν από την αρχή όσοι συνειδητά έπαιζαν τις ζωές μας στη λογική της... δημιουργικής ασάφειας. Γι' αλλού ξεκίνησαν κι αλλού βρέθηκαν!
Η κριτική ήταν σκληρή, αλλά δίκαιη. Πώς είναι δυνατόν κάποιος να θέλει να μας οδηγήσει στον Παράδεισο και την προηγούμενη νύχτα να έχει φυγαδεύσει κρυφά την οικογένειά του, ώστε αυτή να μην είναι στο ίδιο καραβάνι μ' εμάς; Είναι προφανές ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν πιστεύει ούτε ο ίδιος ότι υπάρχει Παράδεισος και στη χειρότερη πως έχει ήδη προδώσει το καραβάνι στους ληστές. Πιστεύουν, λοιπόν, τα μέλη της κυβέρνησής σας ότι με την πολιτική σας θα έρθουν επενδύσεις; Οτι θα πάρει μπροστά η οικονομία και ότι θα βγούμε από την κρίση; Τότε δεν έχουν να φοβούνται τις ελληνικές τράπεζες. Μπορούν να φέρουν εδώ τα χρήματά τους. Και αν όχι όλα, ας φέρουν τα μισά.
Σκεφθείτε, κύριε Πρόεδρε, να κάνετε αυτό που δεν έκανε ο Αλέξης Τσίπρας. Μία τελετή στην οποία θα ανακοινώσετε επίσημα ποια μέλη της κυβέρνησής σας έφεραν τα λεφτά τους πίσω στην Ελλάδα, επειδή εμπιστεύονται τη χώρα και τις προοπτικές της. Δεν το έκανε ο κ. Τσίπρας. Δεν τόλμησε καν να το ζητήσει.
Εσείς; Θα σας πουν ότι αυτό είναι «λαϊκισμός». Κύριε Πρόεδρε, θα πρέπει να ψάξετε πιο βαθιά για να βρείτε τις προθέσεις αυτού που θα σας το πει. Αυτό που θα σας πουν ότι είναι λαϊκισμός είναι το στοιχειώδες που θα έκανε κάθε εταιρεία που πέρασε έναν επιχειρηματικό κίνδυνο και που θέλει πλέον να πείσει τον κόσμο ότι έχει ξεφύγει από τον κίνδυνο και ότι αξίζει την εμπιστοσύνη του. Διότι η οικονομία, κύριε Πρόεδρε, όπως καλά γνωρίζετε, είναι κυρίως και πάνω απ’ όλα ψυχολογία. Μπορείτε να σκεφθείτε τον πρόεδρο μιας μεγάλης αυτοκινητοβιομηχανίας να αγοράζει για τον εαυτό του και τα μέλη της οικογένειάς του αυτοκίνητα άλλης μάρκας; Από πλευράς marketing θα ήταν μια αυτοκτονική πράξη. Γιατί ο καταναλωτής να αγοράσει ένα αυτοκίνητο που δεν το εμπιστεύεται ούτε ο πρόεδρος της εταιρείας που το παράγει; Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τις καταθέσεις των μελών της κυβέρνησής σας.
Γιατί να εμπιστευθεί την ελληνική οικονομία και να φέρει πίσω τα χρήματά του στην Ελλάδα ο Έλληνας που τα έβγαλε έξω το 2014 ή το 2015, αν δεν το κάνετε πρώτοι εσείς; Είναι μια καθαρά συμβολική πράξη. Μπορεί να αφορά 500.000 ευρώ ή ένα εκατομμύριο. Δεν έχει σημασία το νούμερο. Σημασία έχει η εικόνα που θα δείξετε προς τα έξω.
Στα πόθεν έσχες υπάρχει καταγραφή περιουσιακών στοιχείων. Να είστε σίγουρος ότι ο συμβολισμός θα γίνει αντιληπτός απ' όλους. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο, πίσω απ' όλο αυτό κρύβεται και ένα θέμα ουσίας. Οι επενδύσεις είναι το κλειδί για να ανοίξει η πόρτα της ανάπτυξης. Σύμφωνοι! Οι επενδύσεις είναι ένας στόχος, αλλά ο επαναπατρισμός κεφαλαίων είναι εκείνος που προηγείται. Αν οι τράπεζες δεν έχουν καταθέσεις, πώς θα μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν τις επενδύσεις; Οι επενδυτές δεν μεταφέρουν τα λεφτά σε βαλιτσάκι. Εγγυήσεις μεταφέρουν και αναζητούν ευκαιρίες επενδύσεων και καλούς όρους χρηματοδότησης. Ψάξτε, λοιπόν, στα πόθεν έσχες των πολιτικών και ζητήστε από όσους έχουν χρήματα στο εξωτερικό να φέρουν πίσω ένα μέρος τους. Ας πούμε τα μισά. Να δηλώσουν αυτοί πρώτα ότι εμπιστεύονται την κυβέρνησή σας και εσάς προσωπικά. Και έπειτα θα ακολουθήσουν και οι απλοί πολίτες...
Θανάσης Μαυρίδης thanasis.mavridis@liberal.gr