Σήμερα Έχουμε Δημοκρατία ή Δημοκρατική Δικτατορία των Πλουσίων; - Μήπως χρειαζόμαστε έναν ηγέτη σαν τον Μεταξά; - Έναν σαλπιγκτή της Εθνικής αντεπίθεσης σε όλα τα μέτωπα;

 

Την 4η Αυγούστου 1936 η Ελλάδα αποκτούσε ηγέτη αντάξιό της και ξημέρωνε η παραμονή της 28ης Οκτωβρίου 1940

O Ιωάννης Μεταξάς δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι ο πατέρας του «ΟΧΙ», ο αρχιτέκτονας της νίκης έναντι των θρασύδειλων Ιταλών, που τορπίλισαν εν καιρώ ειρήνης και ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο την «Ελλη». 

Είναι ο προστάτης της ελληνικής εργατικής τάξης. 

O σαλπιγκτής της εθνικής αντεπίθεσης σε όλα τα μέτωπα. 

Ο Μεταξάς κατά τη διάρκεια της θητείας του δεν είχε ανάγκη από δικαιολογίες, επειδή, αφενός, δεν το επέτρεπε ο αγέρωχος και έντιμος χαρακτήρας του, σφυρηλατημένος στο καμίνι του τότε εμπειροπόλεμου Ελληνικού Στρατού και, αφετέρου, δεν τις χρειάστηκε, διότι έφερε αποτελέσματα. Στις δικαιολογίες καταφεύγουν οι ψεύτες και όσοι αποτυγχάνουν. Το όνομα Μεταξάς και, κατά συνέπεια, το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ταυτίστηκαν και με τα θετικά αποτελέσματα τον καιρό της ειρήνης και με τη νίκη στον πόλεμο.

Περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε έναν Μεταξά τώρα. Να βγει μπροστά, να διεκδικήσει την εξουσία και οι Έλληνες να τον εκλέξουμε, αφήνοντας στην άκρη τους γκρίζους, τους ανήμπορους, τους μη έχοντες την πρόθεση και τις ικανότητες να σηκώσουν στις πλάτες τους έναν λαό, έναν τόπο και μια πολυχιλιετή ιστορική κληρονομιά.

Στο βιβλίο του Μάνου Ν. Χατζηδάκη «Ιωάννης Μεταξάς - Πορεία προς τη δόξα 1940-1941», το οποίο είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα που έχουν γραφτεί για τον Ιωάννη Μεταξά και έχει συνοδεύσει έκδοση της εφημερίδας μας, ο συγγραφέας αναφέρει: «Η 4η Αυγούστου θα μπορούσε κάλλιστα να προσομοιασθεί περισσότερο με μια Πεφωτισμένη Δεσποτεία στα πρότυπα του 19ου αιώνος, παρά με ένα σύγχρονο με την εποχή του καθεστώς. 

Γι’ αυτό και ο Ι. Μεταξάς συχνά έφερνε στους λόγους του το πρότυπο-παράδειγμα του Ιωάννου Καποδίστρια, που επεδίωξε να δημιουργήσει ένα καθεστώς “πεφωτισμένης δεσποτείας”, που θα εξάλειφε το χάσμα τεσσάρων αιώνων Τουρκοκρατίας». 
Οι νόσοι της Τουρκοκρατίας υποτροπίασαν στη σάπια Μεταπολίτευση. Αν δεν αλλάξουμε άμεσα πορεία, θα ξαναπέσουμε στην ίδια άβυσσο που μας «κατάπιε» το 1453, όταν η Πόλη αλώθηκε από τη μάστιγα της Ασίας. 

Χρειαζόμαστε τύχη και ωριμότητα για να βρούμε και να επιλέξουμε έναν νέο Μεταξά.

Παναγιώτης Λιάκος

πηγή: https://www.dimokratianews.gr/content/89013/na-eklexoyme-enan-metaxa

Αρτέμης Μάτσας ή Γιώργος Γεραπετρίτης - Ποιος θα ήταν καλύτερος Υπουργός Εξωτερικών; -Ποιος θα έλεγε, χωρίς καμιά ντροπή, ψέματα στον Ελληνικό λαό;

 

Μανώλης Κοττάκης

 Γνωρίζω τόν Γιῶργο Γεραπετρίτη ἐδῶ καί πάρα πολλά χρόνια καί δέν ἔχω καμμία δυσκολία νά ὀμολογήσω ὅτι συμπαθῶ τόν καθηγητή τοῦ Συνταγματικοῦ Δικαίου.

Μέ καταγωγή ἀπό τήν Κάρπαθο καί παιδικά χρόνια στόν Πειραιᾶ, ὅπου φοίτησε στήν Ἰωνίδειο Σχολή, ὁ ἀκαδημαϊκός πού ἔγινε πολιτικός ἀποτελεῖ τό τυπικό παράδειγμα τοῦ Ἕλληνα ὁ ὁποῖος ξεκίνησε ἀπό πολύ χαμηλά γιά νά φτάσει πολύ ψηλά. Καί κατά τοῦτο ἀποτελεῖ κατ’ ἀρχάς δημόσιο ὑπόδειγμα.

Ὁ Γεραπετρίτης ὡς ὑπουργός Ἐπικρατείας ἦταν γιά τόν Κυριάκο Μητσοτάκη ὅ,τι ἦταν ὁ Εὐάγγελος Βενιζέλος γιά τόν Ἀνδρέα Παπανδρέου. Μέ τήν νομική του κατάρτιση ἔχει δώσει λύσεις ἀκόμα κι ἄν αὐτές εἶναι ἀμφίβολης συνταγματικότητας (ὅπως ὁ νόμος γιά τήν Ἀκροδεξιά) σέ πάρα πολλές δύσκολες περιστάσεις γιά τόν Πρωθυπουργό. Ἀπό τόν ὁποῖο λείπει. Ὁ Βορίδης δέν εἶναι τοῦ ἰδίου διαμετρήματος.

Ὡστόσο στόν δημόσιο βίο πρέπει πάντοτε νά ξεχωρίζεις τό συναίσθημά σου γιά τά πρόσωπα ἀπό τά γεγονότα. Ἄλλο ἡ συμπάθεια γιά ἕνα πρόσωπο, ἄλλο οἱ πράξεις αὐτοῦ τοῦ προσώπου. Ἄλλο ἡ ἀφετηρία ἑνός προσώπου, ἄλλο τό πῶς ἐξελίσσεται στήν διαδρομή του ἕνα πρόσωπο. Ἀπό τήν περασμένη ἑβδομάδα, ὅταν διαβάσαμε γιά πρώτη φορά τήν ἀνακοίνωση τοῦ τουρκικοῦ Ὑπουργείου Ἄμυνας ἀλλά καί τίς δηλώσεις τοῦ Τούρκου ὑπουργοῦ τῶν Ἐξωτερικῶν πού μᾶς «εὐχαριστοῦσαν» ἐπειδή «ἀναγνωρίσαμε» στήν Κάσο τίς «θαλάσσιες ζῶνες» τους, καί μετά τίς κατηγορηματικές διαψεύσεις πού ἀκολούθησαν ἀπό τόν ἴδιο τόν κύριο Γεραπετρίτη στήν συνέντευξή του στό ΣΚΑΪ γιά τά ἴδια γεγονότα μέ τίς φράσεις «εἶναι ψεῦδος, εἶναι ψεῦδος, εἶναι ψεῦδος» (ὅτι ζητήσαμε ἄδεια ἐρευνῶν ἀπό τούς Τούρκους, ὅτι ἔφυγε τό ἐρευνητικό μας προώρως), εἴχαμε τήν ἑξῆς ἀνθρώπινη ἀπορία: Εἶναι δυνατόν ὁ ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος νά λέει ψέματα; Εἶναι δυνατόν, ἐνῶ λέει ψέματα, νά κατηγορεῖ τούς ἄλλους ὅτι ψεύδονται;

Διατύπωσα αὐτές τίς ἀπορίες σέ κορυφαῖο πολύπειρο διπλωμάτη μας πού συνεργάστηκε στήν θητεία του μέ πολλούς ΥΠΕΞ σέ θυελλώδεις περιόδους γιά τήν ἐξωτερική μας πολιτική, πρίν ἀκόμα δημοσιευθεῖ τό ἄρθρο τοῦ καθηγητῆ Χρήστου Ροζάκη στό KReport, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο τό ἰταλικό πλοῖο ΔΕΝ τελείωσε ἔρευνες γιά λογαριασμό τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας στήν Κάσο καί ἀποχώρησε προώρως μετά ἀπό μυστικές διαπραγματεύσεις τῶν δύο ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν, τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Τουρκίας.

Ρώτησα τότε τόν κορυφαῖο διπλωμάτη μας: Εἶναι δυνατόν οἱ Τοῦρκοι νά λένε ὅτι τούς ζητήσαμε ἄδεια καί ὁ δικός μας ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν νά λέει μέ τόση κατηγορηματικότητα «δέν αἰτηθήκαμε ἄδεια»; Ὁ διπλωμάτης μέ διαφώτισε λέγοντάς μου ὅτι «ἄδεια δέν ζητᾶς μόνο γραπτῶς ἀλλά ζητᾶς καί προφορικῶς». Καί ὅτι «οἱ Τοῦρκοι ἔχουν στή διάθεσή τους τά ἠχητικά ντοκουμέντα ἀπό τίς ἐπικοινωνίες πού ἔκαναν τά δύο ἰταλικά πλοῖα πού ἔχει μισθώσει ἡ Ἑλληνική Δημοκρατία, βάσει τῶν ὁποίων προφανῶς καί ἔχουμε ζητήσει ἄδεια! Μπορεῖ νά μήν τήν ἔχουμε ζητήσει γραπτῶς καί γι’ αὐτό πιθανόν ὀχυρώνεται πίσω ἀπό αὐτό ὁ ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν, ἀλλά ἔχουμε ζητήσει».

«Μά εἶναι δυνατόν νά λέει τόσο χονδρά ψέματα μπροστά στήν κάμερα ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος γιά τόσο σοβαρά θέματα;» διερωτήθηκα καί πρόσθεσα: «Προφανῶς καί δέν δικαιολογεῖται γιά κανέναν ὑπουργό τό ψέμα στήν πολιτική. Ἄλλο νά πεῖ ὅμως ψέμα ὁ ὑπουργός Ὑγείας, ἄλλο ὁ κυβερνητικός ἐκπρόσωπος, πού εἶναι ἡ δουλειά του νά καλύπτει, κι ἄλλο νά πεῖ ψέματα μπροστά στήν κάμερα ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν. Ἄν οἱ ὑπόλοιποι ὑπουργοί ἔχουν ὑποχρέωση μία φορά νά μήν λένε ψέματα μπροστά στήν κάμερα, ὁ Πρωθυπουργός, ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν καί ὁ ὑπουργός Ἀμύνης ἔχουν 10 φορές τήν ὑποχρέωση νά μήν λένε ψέματα.

Ὁ συνηθέστερος τρόπος διαφυγῆς τους εἶναι νά ἀποσιωποῦν τήν ἀλήθεια. Ὄχι ὅμως νά λένε ψέματα! Δέν μπορῶ νά μοιραστῶ μαζί σας τί μοῦ ἀπάντησε γι’ αὐτό ὁ κορυφαῖος διπλωμάτης μας.

Ἔκανε μόνο μία ἀθωωτική παρατήρηση γιά τόν ὑπουργό πού, ἄν ἰσχύει, κάνει τά πράγματα ἀκόμα χειρότερα. «Εἶναι πιθανόν οἱ ἔρευνες στήν Κάσο καί ἡ αἴτηση γιά τήν ἄδεια νά ἔγιναν μετά ἀπό ἀπ’ εὐθείας συνεννόηση τοῦ Μεγάρου Μαξίμου καί τοῦ ὑπουργείου Ἐνέργειας καί μετά νά κλήθηκε καί ὁ ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν νά μπαλώσει μέ ψέματα κραυγαλέα λάθη ἄλλων». Θά ἤθελα νά εἶναι ἔτσι, ἀλλά εἶναι πολύ καλό γιά νά εἶναι ἀληθινό. Δυστυχῶς, τό ἄρθρο τοῦ μαρτυριάρη ἐξ ἀπορρήτων τοῦ Πρωθυπουργοῦ Χρήστου Ροζάκη στό KReport τοῦ φίλου Κώστα Καλίτση ξεσκέπασε ἐντελῶς τόν ὑπουργό Ἐξωτερικῶν καί κατέρριψε ἀκόμη καί τά καλύτερα σενάρια γιά τούς χειρισμούς του. Ὁ Ροζάκης ἔχοντας ἀπ’ εὐθείας πληροφορίες ἀπό τήν πηγή ἀποκάλυψε ὅτι ὁ ΥΠΕΞ ἔκανε «μυστικές διαπραγματεύσεις» μέ τόν Τοῦρκο ὁμόλογό του Χακάν Φιντάν γιά τήν «πρόωρη» ἀποχώρηση τοῦ ἰταλικοῦ ἐρευνητικοῦ πού ἐπιχειροῦσε γιά λογαριασμό τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας στήν ὁριοθετημένη, ἀπό τήν ἑλληνοαιγυπτιακή συμφωνία, ΑΟΖ στήν Κάσο.

Ἡ ἀπογοήτευση μεγαλώνει ἀκόμα περισσότερο γιά δύο ἀκόμη λόγους. Ὁ πρῶτος εἶναι ὅτι στήν ἴδια συνέντευξη στόν ΣΚΑΪ ὁ ὑπουργός ἀνερυθρίαστα εἶπε ὅτι ἡ περιοχή ὅπου ἔγινε τό ἐπεισόδιο εἶναι «μή ὁριοθετημένη» καί ὅτι ὑπάρχουν «ἐπικαλύψεις» τῆς ἑλληνοαιγυπτιακῆς συμφωνίας μέ τό τουρκολιβυκό μνημόνιο. Εἶναι οἱ περίφημες περιοχές ἀμφισβητούμενης δικαιοδοσίας γιά τίς ὁποῖες γράφω ἀπό τό 2020. «Ἀμφισβητούμενης» γιά τούς Τούρκους βεβαίως καί ὄχι γιά ἐμᾶς κανονικά. Μοῦ φαίνεται ἀδιανόητο μετά ταῦτα ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν νά λέει σέ δημόσια θέα ψέματα γιά τόν χειρισμό κρίσιμων ἐθνικῶν θεμάτων καί νά ὑπονομεύει τίς κατοχυρωμένες μέ κόπο καί ἱδρῶτα ἑλληνικές θέσεις! Ἀκόμα δέ πιό πολύ ἀδιανόητο εἶναι ὅτι στήν ἴδια συνέντευξη στόν ΣΚΑΪ ἐγκάλεσε τήν πολιτική ἡγεσία τῆς Κύπρου γιά «ἀκινησία καί ἀδράνεια» καί περίπου τήν κατηγόρησε γιά τό ἀδιέξοδο πού ἔχει φτάσει σήμερα τό Κυπριακό. Μᾶς εἶπε περίπου δηλαδή ὅτι φταῖνε τά… θύματα καί ὄχι ὁ… θύτης!

Αὐτό τό τελευταῖο τό ἀνακάλεσε μέ καθυστέρηση πέντε ἡμερῶν, μετά τήν θύελλα ἀντιδράσεων στό νησί, ὑποστηρίζοντας ὅτι ἀναφερόταν στήν… τουρκική ἡγεσία ὅταν μιλοῦσε γιά ἀκινησία καί ἀδράνεια καί ὄχι στήν ἑλληνοκυπριακή. Ἀλλά οἱ ἐντυπώσεις ἔμειναν. Δυστυχῶς, σταδιακά χάνουμε ἀπό τό κάδρο τόν Γιῶργο Γεραπετρίτη πού γνωρίσαμε ἀπό τόν καιρό πού ὑπῆρξε, τήν δεκαετία τοῦ 1990, συνεργάτης τῆς Βιργινίας Τσουδεροῦ γιά θέματα Θράκης. Τήν θέση του καταλαμβάνει σταδιακά, μετά τίς ἐπικύψεις στό Προεδρικό Μέγαρο, μετά τά ἀποδεδειγμένα ψέματα καί μετά τήν ὑπονόμευση τῶν θέσεων πού ἔχει κατακτήσει ἡ ἑλληνική διπλωματία, μιά φιγούρα πού μοιάζει στό πρόσωπο μέ τόν Ἀρτέμη Μάτσα, τόν «δωσίλογο» τῶν ἑλληνικῶν ταινιῶν γιά τήν Κατοχή.

Ὅπως ὁ Μάτσας ἀδίκησε τόν ἑαυτό του καί τήν οἰκογένειά του μέ τούς ρόλους πού ὑποδύθηκε, γιατί ἡ οἰκογένειά του εἶχε θύματα ἀπό τούς Γερμανούς στήν Κατοχή, ἔτσι καί ὁ καθηγητής Γεραπετρίτης ἀδικεῖ τόν ἑαυτό του ὑποδυόμενος τόν ὑπουργό Ἐξωτερικῶν Γεραπετρίτη. Τό νά λές ψέματα χωρίς ντροπή στόν ἑλληνικό λαό καί νά «καταδίδεις», σύμφωνα μέ τίς ἀποκαλύψεις Ροζάκη, τά ἑλληνικά συμφέροντα εἶναι συμπεριφορά ξένη πρός τό δημόσιο ἦθος ἀλλά καί πρός τίς διατάξεις τοῦ ἑλληνικοῦ Συντάγματος, τό ὁποῖο κανείς ὁρκίζεται νά τηρεῖ ὅταν ἀναλαμβάνει ὑπουργικό ἀξίωμα.

πηγή:https://www.estianews.gr/apopseis/%e1%bc%80rtemis-matsas-%e1%bd%81-%e1%bd%91pourgos-%e1%bc%90ksoterik%e1%bf%b6n/

Διοικητής ΕΦΚΑ: - Πρέπει να λέμε την αλήθεια για τα αναδρομικά! - Τα ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΑΨΟΝΙΑ

   1.  Ο Διοικητής του ΕΦΚΑ, Βαρβέρης Αλέξανδρος, μιλώντας στην εκπομπή ΟΝLine   του ΣΚΑΪ TV, αναφερόμενος σττην χορήγηση των αναδρομικών τόνισε με έμφαση τα παρακάτω:

        α. Πρέπει να λέμε την αλήθεια για τα αναδρομικά. Υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση και πολύ μεγάλη παραφιλολογία

        β. Αυτό που αναμένουμε τώρα είναι τα αναδρομικά των αποστράτων, τα οποία ευελπιστώ ότι θα τα δώσουμε ως το τέλος Αυγούστου. Έχουμε κάνει πολύ δουλειά και είμαστε σε ελέγχους.

       γ. Αν όλα πάνε καλά τέλος Αυγούστου θα τα πληρώσουμε και καλά να μην πάνε θα τα πληρώσουμε αρχές Σεπτεμβρίου 

       δ. Δεν μιλάμε για μαζικούς επανυπολογισμούς, δεν μιλάμε για μαζικά αναδρομικά.

  2. Τι εννοεί με τα αναφερόμενα  στην παράγραφο 1α ο Διοικητής;

       α. Τα αναδρομικά που θα πληρωθούν από το τέλος Αυγουστου μέχρι αρχές Σεπτεμβρίου αφορούν και τους αποστράτους που δεν έχουν κάνει αγωγές. 

       β. Ότι δεν υπάρχει περίπτωση να καταβληθούν αναδρομικά για το χρονικό διάστημα  από 01 Αυγούστου μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2018, σε όσους δεν έχουν καταθέσει αγωγές στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Ήδη η πάρεδρος το 6ου τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου έχει ενημερώσει, με επιστολή, δικηγόρους πως από 1η Σεπτεμβρίου ξεκινάει την έκδοση των αποφάσεων.

       γ. Ότι δεν θα προβούν σε μαζικούς επανυπολογισμούς των συντάξεων για την αποκατάσταση των λαθών, γιατί το κόστος είναι πολυ μεγάλο. Η μόνη ¨ενέργεια για την δικαίωση είναι η κατάθεση μηνύσεων σε εισαγγελέα.

      δ. Ότι θας μας βγάλουνε την "πίστη"  με την μέθοδο "σταγόνα - σταγόνα" μέχρι να ολοκληρώσουν την πληρωμή των αναδρομικών σε 6.800 αποστράτους για την ΕΑΣ    

ΝΕΑ μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης: - Στα επίπεδα του... 2010 το εισόδημα των νοικοκυριών, παρά τις ΜΕΓΑΛΕΣ αυξήσεις από τα έσοδα του παραγόμενου πλούτου!!

 

Τα οικογενειακά εισοδήματα στην Ελλάδα αυξάνονται αργά αλλά σταθερά τα τελευταία χρόνια, ακολουθώντας την ανάκαμψη της οικονομίας και την επάνοδο στην κανονικότητα. Ομως, έξι χρόνια ανόδου δεν ήταν αρκετά για να καλυφθούν οι απώλειες της περιόδου βαθιάς οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης:

• Το μέσο διαθέσιμο εισόδημα παραμένει κάτω από τα επίπεδα του 2010!

Το κακό είναι ότι ταχύτερα από τα εισοδήματα αυξάνονται οι οικογενειακές δαπάνες και το κόστος ζωής. Ετσι τα νοικοκυριά όχι μόνον δεν αποταμιεύουν, αλλά αναγκάζονται να δανείζονται για να τα βγάλουν πέρα. Το επιβεβαιώνουν τα στοιχεία της ΤτΕ, το λένε και οι αναλυτές της Alpha Βank στο τελευταίο Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων:

• Το ποσοστό αποταμίευσης έχει γίνει πάλι αρνητικό – τα νοικοκυριά “τραβούν” από τους καταθετικούς λογαριασμούς τους περισσότερα απ΄όσα βάζουν κάθε μήνα.

Περισσότερα δάνεια 

Υπάρχει λοιπόν μιά αυξανόμενη εξάρτηση από τις τράπεζες για την κάλυψη οικογενειακών αναγκών.

Αυτό καθίσταται εφικτό καθώς οι τράπεζες επιδίδονται σε αγώνα δρόμου για να αυξήσουν τις χορηγήσεις τους και έχουν ανοίξει (λίγο) τους κρουνούς των καταναλωτικών δανείων.

Τα τρία τελευταία χρόνια, από τον Μάρτιο τους 2022 και εντεύθεν, η καταναλωτική πίστη αυξάνεται σταθερά. Ο δωδεκάμηνος ρυθμός μεταβολής  έφθασε τον Ιούνιο το 5,4% τον Ιούνιο του 2025, υποδηλώνοντας μεγαλύτερη εξάρτηση των νοικοκυριών από δανεισμό.

Μισθοί και αγοραστική δύναμη

Σύμφωνα με το Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων της Alpha Bank, το ακαθάριστο διαθέσιμο εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών αυξήθηκε κατά 0,7% στο πρώτο φετινό τρίμηνο. Όπως προκύπτει από την ανάλυση των επιμέρους στοιχείων, σε ονομαστικούς όρους διαμορφώθηκε στα 37,1 δισ. ευρώ.

Η άνοδος αυτή αποδίδεται σχεδόν αποκλειστικά στην αύξηση των αμοιβών μισθωτής εργασίας και στην ενίσχυση της απασχόλησης. Αντίθετα, μειώθηκαν το συνολικό εισόδημα των αυτοαπασχολούμενων και τα εισοδήματα από περιουσία.

Όμως αυτές οι αυξήσεις είναι ονομαστικές – δεν αντιστοιχούν σε ανάλογη μεταβολή της αγοραστικής δύναμης. Από το 2019 έως το 2024 καταγράφηκε σωρευτική αύξηση 27%. Σε πραγματικούς όρους – δηλαδή αφού ληφθεί υπόψη ο πληθωρισμός –   περιορίζεται στο 12,3%.

Επιφυλακτικοί έως απαισιόδοξοι

Παρά την ανάκαμψη των εισοδημάτων, οι καταναλωτές εμφανίζονται επιφυλακτικοί. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι εκτιμήσεις για την τρέχουσα οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών επιδεινώθηκαν μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Παρ' ότι καταγράφηκε κάποια βελτίωση το καλοκαίρι του 2023, η τάση παρέμεινε  ευμετάβλητη και οι απαισιόδοξες προβλέψεις υπερτερού.

Θετικές προοπτικές

Πάντως σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα η Alpha Bank αναμένει περαιτέρω ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος, με μοχλούς: 

-Την συνεχιζόμενη άνοδο της απασχόλησης και τη μείωση της ανεργίας 

-Την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 880 ευρώ από τον Απρίλιο 2025. 

-Την επαναφορά των τριετιών στον ιδιωτικό τομέα. 

-Τα δημοσιονομικά μέτρα, όπως η κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, η μείωση ασφαλιστικών εισφορών κατά 1 ποσοστιαία μονάδα και η αύξηση των συντάξεων με βάση το ΑΕΠ και τον πληθωρισμό.  

-Τον περιορισμό της φορολογικής επιβάρυνσης που έχει προκαλέσει ο πληθωρισμός, με την επικείμενη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας

https://www.sofokleousin.gr/oikonomia/kato-apo-ta-epipeda-tou-2010-to-eisodima-ton-noikokyrion-para-tis

Τα «εγκλήματα» του πρωθυπουργού με την Τουρκία και τη Λιβύη!

 

Είναι ο μοναδικός πρωθυπουργός στην Iστορία που δαπανά χρόνο σε δηλώσεις, διαρροές και παρασκηνιακές ενέργειες κατά Καραμανλή και Σαμαρά για να κρύψει τις απανωτές ήττες του στην εξωτερική πολιτική

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ασφαλώς, δικαιούται (και επιβάλλεται) να απαντά στην κριτική που του ασκείται από οποιαδήποτε πλευρά, αλλά καταλήγει στη γνωστή παγίδα του -απομονωμένου από την πραγματικότητα- ηγέτη που δεν ανέχεται την αντίθετη άποψη. Αρνείται να συνειδητοποιήσει πως το πρόβλημα δεν είναι ο καθαυτός διάλογος με την Τουρκία (που είναι απαραίτητος), αλλά το πλαίσιο και ο τρόπος που τον διεξάγουν το Μέγαρο Μαξίμου και το υπουργείο Εξωτερικών.

• Από τον Αλέξανδρο Τάρκα*

Ως αποτέλεσμα, η Ελλάδα βρίσκεται σε δυσμενέστερη θέση όχι μόνο συγκριτικά με την περίοδο 2004-2009, αλλά ακόμα και σε σχέση με το καλοκαίρι του 2023, όταν άρχισαν οι -αγνώστου ταυτότητος και περιεχομένου- συνομιλίες των υπουργών Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη και Χ. Φιντάν.

Ταυτόχρονα, ο κ. Μητσοτάκης αναδεικνύεται ως ο μοναδικός στην Ιστορία πρωθυπουργός και πρόεδρος της Ν.Δ. που δαπανά περισσότερο χρόνο σε δημόσιες δηλώσεις, διαρκείς διαρροές και παρασκηνιακές ενέργειες κατά των προκατόχων του, Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, και λιγότερο στον συντονισμό της κυβέρνησής του. Πρόκειται για συνειδητή, πλέον, επιλογή και προτεραιότητα συγκράτησης του παρόντος (δημοσκοπικού) 23%-24%, με απώτερο στόχο την επανάληψη του 28% των περσινών ευρωεκλογών, ώστε να βρίσκεται σε καλύτερη διαπραγματευτική θέση μετά τις βουλευτικές εκλογές. Με ένα εντελώς «προσωπικό» -και όχι απλά προσωποπαγές- κόμμα.

Η ενδοπαραταξιακή-εσωκομματική επίθεση του κ. Μητσοτάκη επικεντρώνεται, μάλιστα, στα ευαίσθητα θέματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής της χώρας. Επί της ουσίας, δεν επικρίνει μόνον τους χειρισμούς της περιόδου 2004-2009, αλλά αμφισβητεί και την -επί δεκαετίες ολόκληρες- παγιωμένη ιδεολογική προσέγγιση και στρατηγική της Ν.Δ. στα θέματα εθνικής ασφάλειας. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός καταφεύγει σε σκόπιμες, εξόφθαλμες ανακρίβειες για να υπερασπίσει τον εαυτό του και να καλύψει τις αλλεπάλληλες διπλωματικές ήττες. Γιατί ειδικά ο κ. Μητσοτάκης, που πραγματικά είναι ένας επιμελής πολιτικός με γνώση των υπηρεσιακών φακέλων, δεν έχει το άλλοθι της άγνοιας, της πλημμελούς ενημέρωσης ή της βιαστικής κρίσης. (Ορθότατη η προ τριετίας δήλωση της Ντόρας Μπακογιάννη ότι «ο Κυριάκος ξέρει ακόμα και πόσα τσιμέντα θέλει η γέφυρα του ποταμού Κερίτη» στα Χανιά).

1 Πρώτα απ’ όλα, στις πρόσφατες συνεντεύξεις του, ο πρωθυπουργός προσέφυγε -για πολλοστή φορά- στην εντελώς αυθαίρετη άποψη ότι ο ίδιος φέρει το παράσημο των «πρωτοβουλιών» και οι προκάτοχοί του το στίγμα της «ακινησίας». Καταργεί τη στοιχειώδη αρχή της διπλωματίας, ότι οι εποχές δεν είναι πότε ίδιες και ότι ο σχεδιασμός και η τακτική μιας κυβέρνησης εξαρτώνται από πολλές συνθήκες και συγκυρίες, και από τους βραχυπρόθεσμους και μεσοπρόθεσμους στόχους της. Επομένως, άλλοτε χρειάζεται «ακινησία», όπως και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε για αρκετούς μήνες μετά τη θερινή ελληνοτουρκική κρίση του 2020, και άλλοτε απαιτούνται «πρωτοβουλίες».

Επίσης, ο σημερινός πρωθυπουργός ξεχνά ότι κάθε «πρωτοβουλία» συνοδεύεται από έναν επιθετικό προσδιορισμό που σφραγίζει την ανάληψη, την υλοποίηση και τα αποτελέσματά της. Για παράδειγμα, οι πρωτοβουλίες και επισκέψεις του αείμνηστου Πέτρου Μολυβιάτη και του κ. Καραμανλή στην Αγκυρα, το 2005 και το 2008 αντίστοιχα, φέρουν τον επιθετικό προσδιορισμό «επιτυχημένες», παρά τις προβοκάτσιες των Τούρκων στρατιωτικών, που τότε (και μέχρι το πραξικόπημα του 2016) υπονόμευαν τον Ρ. Τ. Ερντογάν. Αντίθετα, η πρωτοβουλία επίσκεψης του κ. Μητσοτάκη στην Κωνσταντινούπολη, τον Μάρτιο του 2022, ήταν καταφανώς «αποτυχημένη». Ακολούθησαν μαζικές υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου και, για πρώτη φορά, στην ενδοχώρα, κοντά στην Αλεξανδρούπολη. Η δε τουρκική πλευρά ισχυριζόταν, χωρίς η ελληνική κυβέρνηση να τη διαψεύσει, ότι υπήρχε συμφωνία για διάλογο εφ’ όλης της ύλης, που επιθυμεί η Αγκυρα, αντί της μίας και μοναδικής διαφοράς οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.

2 Η δεύτερη ανακρίβεια του πρωθυπουργού είναι ότι λίγο – πολύ η Τουρκία έχει την ίδια αναθεωρητική πολιτική από το 1973 (χάρτες αμφισβήτησης υφαλοκρηπίδας) και το 1996 («γκρίζες ζώνες» μετά την κρίση των Ιμίων) και ότι οι πρόσφατες και τρέχουσες κινήσεις της Αγκυρας (τουρκολιβυκό μνημόνιο, θαλάσσια πάρκα, μόχλευση του Μεταναστευτικού) αποτελούν απλές παραφυάδες προηγούμενων εξελίξεων. Σαν να μην επιφέρουν πλήγματα στα ελληνικά συμφέροντα. Μακάρι τα πράγματα να ήταν έτσι. Οι κρίσεις του 1976 και του 1987 αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς από τις κυβερνήσεις Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου αντίστοιχα, ενώ οι συνέπειες των Ιμίων και της παρεπόμενης Συμφωνίας της Μαδρίτης (1997) περιορίστηκαν, σε κάποιον βαθμό, χάρη σε κινήσεις της Αθήνας, κυρίως, στην Ε.Ε. Δυστυχώς, δεν συμβαίνει το ίδιο με την πίεση που ασκεί ο άξονας Αγκυρας – Τρίπολης από το 2019 ως σήμερα, καθώς ο ελληνικός νησιωτικός χώρος (συμπεριλαμβανομένης της Κρήτης, του πέμπτου μεγαλύτερου νησιού της Μεσογείου) έχει περικυκλωθεί, χωρίς αποτελεσματική αντίδραση της Αθήνας και υπό την αδιαφορία της Ατλαντικής Συμμαχίας και της Ε.Ε. Δεν φταίνε τόσο το ΝΑΤΟ και οι «27» όσο η κυβέρνηση, που τους θέτει τα ζητήματα σπάνια και παρεμπιπτόντως.

3 Ο τρίτος ανακριβής ισχυρισμός προκύπτει από τη δήλωση του κ. Μητσοτάκη, ειδικά για το τουρκολιβυκό μνημόνιο (Σκάι, 23/7), πως «θέλω να θυμίσω ότι υπεγράφη ουσιαστικά τρεις μήνες αφότου ανέλαβα πρωθυπουργός της χώρας». Πρόκειται για τρανταχτή ομολογία αποτυχίας, γιατί οι πρωθυπουργοί δεν κρίνονται από τον χρόνο, αλλά από το πραγματικό στοιχείο της αδράνειας ή της δράσης και αντίδρασής τους ακόμα και την ύστατη ώρα. Πολύ απλά, ο κ. Μητσοτάκης δεν κινήθηκε. Δεν έπραξε το παραμικρό. Αν είχε κινηθεί, το συγκεκριμένο τρίμηνο θα μπορούσε να επιμηκυνθεί ίσως για χρόνια και οι δυσμενείς εξελίξεις ενδεχομένως να αποτρέπονταν. Το αναμφισβήτητο γεγονός είναι ότι στη Λευκωσία, στις 29 Ιουλίου 2019, ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός προειδοποιήθηκε σαφώς από τον υπουργό Εξωτερικών (νυν Πρόεδρο) της Κύπρου Νίκο Χριστοδουλίδη για τα επερχόμενα, ενώ ο τότε υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας σημείωσε ότι ήδη προέβαινε σε παραστάσεις προς τη Γαλλία και την Ιταλία λόγω της επιρροής τους στη Λιβύη. Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, μπροστά σε περισσότερους από 15 (Ελλαδίτες και Κύπριους) παριστάμενους αξιωματούχους, διαβεβαίωσε ότι θα αναλάβει «πρωτοβουλία» προς τους ξένους ηγέτες.

Ωστόσο, με εξαίρεση μια λακωνικότατη αναφορά στον Γάλλο πρόεδρο Εμ. Μακρόν 20 μέρες αργότερα, δεν έκανε τίποτα άλλο, παρότι ακολούθησαν κι άλλες -άμεσες και έμμεσες- προειδοποιήσεις από τις ΗΠΑ και την Αίγυπτο μέχρι τις παραμονές υπογραφής του μνημονίου. Αργότερα, τον Οκτώβριο του 2022, ο πρωθυπουργός, αν και πια κατείχε το αξίωμά του επί τρία χρόνια (όχι μόνο τρεις μήνες) και διέθετε σχετικές πληροφορίες από τον Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς, δεν απέτρεψε το επόμενο παράνομο μνημόνιο μεταξύ των κρατικών ενεργειακών εταιριών της Λιβύης και της Τουρκίας, NOC και TPAO.

Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Μητσοτάκης, για να καλύψει τις δικές του ευθύνες, μέμφθηκε την κυβέρνηση της περιόδου 2004-2009, επειδή «προσπάθησε, ενδεχομένως με καλή διάθεση, με έναν εκ των επικριτών μας σήμερα (σ.σ.: κατονομάζοντας τον Ι. Βαληνάκη), να οριοθετήσουμε θαλάσσιες ζώνες με τη Λιβύη και δεν τα κατάφερε». Φυσικά, ο πρωθυπουργός παραβλέπει ότι οι φατρίες του καθεστώτος Καντάφι σπαράσσονταν από το 2009 και δεν ήταν δυνατόν να συνεχιστούν οι συνομιλίες Βαληνάκη. Το ίδιο και το 2010-2011, επί Γ. Παπανδρέου. Η πολιτική ειρωνεία είναι ότι οι κυβερνητικές διαρροές προς τον Τύπο, αμέσως μετά την επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στην Τρίπολη τον Απρίλιο του 2021, πρόβαλλαν την υποτιθέμενη επιτυχία του για «αναβίωση των τεχνικών διαβουλεύσεων Αθήνας – Τρίπολης για την ΑΟΖ». Το αληθές ήταν πως ο Λίβυος ομόλογός του είχε απαντήσει με υπεκφυγές περί «ωρίμανσης του χρόνου» έναρξης των διαβουλεύσεων.

Χωρίς να δεσμευθεί πώς και πότε θα δρομολογηθούν, όπως αποδείχθηκε στα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν έκτοτε. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι, στις αρχές Απριλίου του 2025, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών υποδέχθηκε, μετά βαΐων και κλάδων, λιβυκή αντιπροσωπία και συμφωνήθηκε «να μπει στο ράφι» το πρόβλημα των παράνομων μνημονίων. Η Αθήνα υποσχέθηκε να προωθήσει λιβυκά αιτήματα στην Ε.Ε., χωρίς να λάβει το παραμικρό αντάλλαγμα, όπως πάλι αποδεικνύεται από την πραγματικότητα των περασμένων τεσσάρων μηνών.

4 Το τέταρτο ανακριβές στοιχείο είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης παρουσιάζει, με πανηγυρικούς τόνους, την ανακήρυξη των θαλάσσιων πάρκων, ενώ ο αρχικός σχεδιασμός, σε συσκέψεις στο Μαξίμου τον Μάιο, αφορούσε περισσότερες νησίδες και θαλάσσιες περιοχές κοντά στην Κρήτη, στην Κάσο και την Κάρπαθο. Βεβαίως, σε τέτοια κρίσιμα ζητήματα, ο εκάστοτε πρωθυπουργός σίγουρα έχει καλύτερη πληροφόρηση από όποιον τρίτο. Αν η απόφασή του ήταν αποτέλεσμα μιας συντηρητικής ή μετριοπαθούς αξιολόγησης (π.χ., να μη δοθούν αφορμές έντασης στην Τουρκία σε αυτή τη φάση), τότε ουδείς δικαιούται να ψέξει τον κ. Μητσοτάκη πέραν της επικοινωνιακής κατάχρησης. Αντίθετα, η απόφασή του θα αποδειχθεί βαθιά προβληματική, αν αληθεύουν οι φήμες ότι αποτελεί προϊόν αφενός ελληνικών λανθασμένων εκτιμήσεων, αφετέρου τουρκικών ψευδών υποσχέσεων για εξίσου μετριοπαθή στάση της Αγκυρας ως προς τους δικούς της χάρτες και πάρκα.

Ως γνωστόν, τελικά, τα τουρκικά θαλάσσια πάρκα δεν παρουσιάζουν γεωγραφική αντιστοιχία με το ελληνικό στις νότιες Κυκλάδες, αφού περιλαμβάνουν τις περιοχές Λήμνου – Σαμοθράκης και Καστελόριζου. Επομένως, το ερώτημα είναι αν η Αγκυρα καταπάτησε, για πολλοστή φορά, «μόνο» τη Διακήρυξη των Αθηνών ή -επιπλέον- και τις πρόσφατες επαφές περί «αμοιβαίας κατανόησης» και αυτοσυγκράτησης κατά τον σχεδιασμό των θαλάσσιων πάρκων. Και στις δύο περιπτώσεις, θα πρόκειται για άλλη μια αποτυχία της κυβερνητικής τακτικής.

5 Η πέμπτη ανακρίβεια -και πολύ επικίνδυνη πλάνη- του πρωθυπουργού είναι ότι εξαρτά τις εξελίξεις από τις επιλογές μίας μόνο εταιρίας, της Chevron, αντί να βασίζεται σε επαφές του με τον Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Είναι κάτι παραπάνω από υπεραισιόδοξη η αναφορά του πως «το γεγονός ότι (το τουρκολιβυκό μνημόνιο) δεν παράγει δικαιώματα φαίνεται ξεκάθαρα από την απόφαση της Chevron να συνομιλήσει μαζί μας. Γιατί η Chevron συνομιλεί με την Ελλάδα και δεν συνομιλεί με τη Λιβύη, εάν το μνημόνιο ήταν πραγματικά σε ισχύ και παρήγαγε αποτελέσματα;». Θα ήταν ευχής έργον να δικαιωθεί η εκτίμηση του κ. Μητσοτάκη, αλλά τα κριτήρια αποφάσεων των μεγάλων ενεργειακών ομίλων είναι πολλά, περίπλοκα, ευμετάβλητα και επηρεαζόμενα από πολλές παραμέτρους.

Είναι, σίγουρα, θετικό ότι η Chevron ενδιαφέρεται να συμμετάσχει στον ελληνικό διαγωνισμό του Σεπτεμβρίου για την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης, αλλά θα είναι μόνον η αρχή μιας μακράς πορείας. Αλλωστε, την ώρα που η Chevron συνομιλεί με την Ελλάδα, προχωρεί σε συνεργασία και με τη Λιβύη. Στις 10 Ιουλίου 2025 επιβεβαίωσε ότι θα συμμετάσχει στους διαγωνισμούς της κρατικής NOC για 22 χερσαία και θαλάσσια οικόπεδα υδρογονανθράκων και, στις 18 Ιουλίου, εξαγόρασε την αμερικανική Hess Corporation, η οποία έχει πολυετή, μεγάλη δραστηριότητα στον Κόλπο της Σύρτης και στην παρακείμενη ακτή.

Κανένας δεν γνωρίζει πώς θα διαμορφωθούν τα συμφέροντα της Chevron και άλλων εταιριών στα επόμενα χρόνια και δεν μπορεί να προβλέψει τι θα πράξουν για τις υπόλοιπες θαλάσσιες περιοχές, οι οποίες δεν δημοπρατούνται σήμερα από την Ελλάδα και τη Λιβύη. Αλλες από αυτές βρίσκονται εντός του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου κι άλλες εκτός, και ο διεθνής παράγοντας θα πιέσει για συνεκμετάλλευση. Πρόκειται για μια «ωρολογιακή βόμβα» που θα κληροδοτήσει ο κ. Μητσοτάκης στις επόμενες κυβερνήσεις, αλλά οι δικές του ιστορικές ευθύνες καταγράφονται από τώρα.

*Εκδότης του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία»

https://www.dimokratia.gr/politiki/596079/al-tarkas-ta-egklimata-mitsotaki-me-tin-toyrkia-kai-ti-livyi/

Λατινοπούλου: - Σε μια υγιή κοινωνία, ένα κόμμα που χρωστάει 542 εκατομμύρια ευρώ θα είχε ήδη τεθεί εκτός νόμου και εκτός Βουλής

 Σε οποιαδήποτε υγιή κοινωνία, ένα κόμμα που χρωστάει 542 εκατομμύρια ευρώ θα είχε ήδη τεθεί εκτός νόμου και εκτός Βουλής. Στην Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη, όμως, όχι μόνο δεν υπάρχει καμία συνέπεια, αλλά τα χρέη αυξάνονται με ρυθμούς-φωτιά: 54 εκατομμύρια ευρώ μέσα σε έναν μόνο χρόνο.

148.000 ευρώ την ημέρα! Τόσο είναι το νέο χρέος της ΝΔ κάθε 24 ώρες. Την ώρα που οι πολίτες στραγγαλίζονται από την εφορία, τις κατασχέσεις και την ακρίβεια, το κυβερνών κόμμα έχει μετατρέψει τις τράπεζες σε μαξιλάρι για τη χρεοκοπία του.

Το ερώτημα δεν είναι μόνο πώς επιβιώνει ένα κόμμα με μισό δισεκατομμύριο ευρώ χρέος, αλλά και ποια πολιτική νομιμοποίηση έχει να μιλά για δημοσιονομική πειθαρχία, μεταρρυθμίσεις ή ευρωπαϊκή σοβαρότητα. Ποιος επιχειρηματίας, ποιος πολίτης, ποια μικρή επιχείρηση θα έπαιρνε δάνειο με αυτά τα νούμερα και θα συνέχιζε να λειτουργεί χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: μόνο οι εκλεκτοί του συστήματος.

Και η Νέα Δημοκρατία είναι το κορυφαίο παράδειγμα της διαπλοκής με τις τράπεζες και της συνειδητής περιφρόνησης κάθε έννοιας λογοδοσίας.

Το σκάνδαλο δεν αφορά μόνο τη ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ χρωστάει άλλα 507 εκατομμύρια ευρώ, με το συνολικό χρέος των δύο να ξεπερνά για πρώτη φορά το 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Και ενώ τα κόμματα αυτά καίνε τον εθνικό πλούτο για να συντηρήσουν τον κομματικό τους μηχανισμό, ο ελληνικός λαός κόβει από παντού για να τα βγάλει πέρα.

Αυτός είναι ο πυρήνας της παρακμής:

• Χρεοκοπημένα κόμματα.
• Πιστωτικά «θαύματα» μόνο για τους κομματικούς φίλους.
• Μια δημοκρατία υπό κατάρρευση.

Η ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ απαιτεί:

• Άμεση διακοπή της κρατικής χρηματοδότησης σε κόμματα που δεν αποπληρώνουν τις τραπεζικές τους υποχρεώσεις.
• Έρευνα για τις ρυθμίσεις και τις συμφωνίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με το τραπεζικό σύστημα.
• Θεσμοθέτηση ανώτατου επιτρεπτού χρέους για πολιτικά κόμματα, με πρόβλεψη αποκλεισμού από τις εκλογές σε περίπτωση υπέρβασής του.

Η πολιτική εξουσία που χτίζεται πάνω σε τραπεζικά θαλασσοδάνεια είναι μια φούσκα που θα σκάσει. Και όταν σκάσει, δεν θα πληρώσουν τα κόμματα – θα πληρώσει ξανά ο λαός.

Αρκετά με τα κόμματα που κυβερνούν με δανεικά και υποθήκες.

Ήρθε η ώρα της κάθαρσης.

Ήρθε η ώρα της ΛΟΓΙΚΗΣ.

Συνέβη σαν Σήμερα το 1945: - Το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ επεισόδιο στην ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου - Η ρίψη της ΠΡΩΤΗΣ ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα

Το τελευταίο επεισόδιο στην ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά ως όπλο την ατομική βόμβα, που πρώτοι αυτοί είχαν κατασκευάσει τον Ιούνιο του 1945, και σκόρπισαν τον όλεθρο σε δύο ιαπωνικές πόλεις, τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι (6 και 9 Αυγούστου 1945). Με την ενέργειά τους αυτή, που βρήκε πολλούς επικριτές, κατόρθωσαν να επισπεύσουν το τέλος του πολέμου στα μέτωπα του Ειρηνικού και να ελαχιστοποιήσουν τις δικές τους απώλειες. Παράλληλα, δήλωσαν με εμφατικό τρόπο ποιος θα είναι το αφεντικό στις παγκόσμιες υποθέσεις μετά τη λήξη του πολέμου.

Το καλοκαίρι του 1945, τα τύμπανα του πολέμου είχαν σιγήσει στην Ευρώπη, ενώ παρά τη συνεχιζόμενη προέλαση των Συμμάχων στον Ειρηνικό, η μιλιταριστική Ιαπωνία αρνείτο να παραδοθεί. Ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν ήταν ανήσυχος για τις μεγάλες αμερικανικές απώλειες κατά την κατάληψη της Οκινάβας στις 22 Ιουνίου 1945 (12.000 νεκροί και 38.000 τραυματίες), που δημιουργούσαν το φόβο για μακροχρόνιο πόλεμο και τεράστιο αριθμό θυμάτων, σε περίπτωση που τα συμμαχικά στρατεύματα θα αποβιβάζονταν στα κύρια νησιά της Ιαπωνίας, όπου στάθμευαν 2 εκατομμύρια στρατιώτες. Ο στρατηγός Καρλ Σποτς, αρχηγός της αεροπορίας του Ειρηνικού, πρότεινε στον Τρούμαν τη ρίψη ατομικής βόμβας πάνω από μία πυκνοκατοικημένη ιαπωνική πόλη. Με την πρόταση Σποτς συμφώνησε και ο στρατηγός Ντάγκλας ΜακΆρθουρ, που έχει το γενικό πρόσταγμα στις επιχειρήσεις του Ειρηνικού.

Αφού πήραν το «πράσινο φως» από την πολιτική ηγεσία, οι στρατιωτικοί επέλεξαν την πόλη της Χιροσίμα (στο νότιο άκρο του Χόνσου, του μεγαλύτερου νησιού της μητροπολιτικής Ιαπωνίας), για τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας. Την επιχείρηση ανέλαβε ο σμήναρχος Πολ Τίμπετς, ο οποίος είχε εκπαιδευτεί ειδικά γι' αυτό το σκοπό. Οδήγησε ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό τύπου B29, το οποίο έφερε την ονομασία Enola Gay (το όνομα της μητέρας του) και ακριβώς στις 8:15 το πρωί απελευθέρωσε πάνω από την πόλη τη βόμβα ουρανίου, που είχε την κωδική ονομασία Little Boy («Αγοράκι»). 45 δευτερόλεπτα αργότερα, η βόμβα εξερράγη 600 μέτρα πάνω από τη Χιροσίμα. Μία φωτεινή λάμψη τύφλωσε το πλήρωμα του βομβαρδιστικού και κατόπιν σχηματίστηκε πάνω από το σημείο της έκρηξης ένα κόκκινο νεφέλωμα σε σχήμα μανιταριού.

Το ωστικό κύμα της έκρηξης, σε συνδυασμό με τη θερμότητα που εκλύθηκε, κονιορτοποίησε τα πάντα σε μία περιοχή 11 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Ποτέ άλλοτε στην παγκόσμια ιστορία μία και μόνη βόμβα δεν προκάλεσε τόσους πολλούς θανάτους. Επί τόπου σκοτώθηκαν πάνω από 20.000 στρατιώτες και 78.000 άμαχοι. Οι αγνοούμενοι ξεπέρασαν τις 13.000 και οι βαριά τραυματίες τις 10.000. Για πολλούς από τους επιζήσαντες η ζωή θα είναι μαρτυρική τα επόμενα χρόνια και αρκετές χιλιάδες θα πεθάνουν από καρκίνους.

Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Ιαπωνίας δεν συνειδητοποίησε πλήρως τη σημασία του γεγονότος και συνέχισε τις πολεμικές επιχειρήσεις. Στο διπλωματικό πεδίο, το Τόκιο ζήτησε τη μεσολάβηση της Μόσχας, αλλά στις 8 Αυγούστου, ο Στάλιν, ενήμερος για τις κινήσεις των Αμερικανών, της κήρυξε τον πόλεμο και ο «Κόκκινος Στρατός» προέλασε στη Μαντζουρία.

Οι Αμερικανοί ανυπομονούσαν να τελειώσουν τον πόλεμο και στις 12 το μεσημέρι της 9ης Αυγούστου έριξαν και δεύτερη ατομική βόμβα, αυτή τη φορά στην πόλη Ναγκασάκι. Οι νεκροί έφθασαν τις 36.000 και οι τραυματίες τις 40.000. Το ωστικό κύμα κατέστρεψε εντελώς τα κτίρια της πόλης σε μία ζώνη 5 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Μόνο μετά και την καταστροφή του Ναγκασάκι οι Ιάπωνες κατανόησαν την ισχύ του νέου όπλου και τη δική τους αδυναμία να συνεχίσουν τον πόλεμο. Στις 10 Αυγούστου ξεκίνησε η διαδικασία παράδοσης της Ιαπωνίας, η οποία ολοκληρώθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1945, με την επίσημη τελετή επί του αμερικανικού πολεμικού «Μιζούρι», που ναυλοχούσε στον κόλπο του Τόκιο.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/803?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2022-08-06

© SanSimera.gr