Ὑπό τό φῶς τῶν νεωτέρων ἐξελίξεων στό μέτωπο καί τήν προσέγγιση Τράμπ – Πούτιν, κρίνουμε σκόπιμο νά ἀναδημοσιεύσουμε τά σημαντικώτερα ἀποσπάσματα ἐκείνης τῆς διορατικῆς παρεμβάσεως, μέ τήν ὁποία ὁ πρώην Πρωθυπουργός ζητοῦσε ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση τήν ἀνάληψη πρωτοβουλιῶν γιά τόν ἄμεσο τερματισμό τοῦ πολέμου, πρίν οἱ συνέπειές του στίς οἰκονομίες τῶν κρατῶν μελῶν καί στίς ζωές τῶν Εὐρωπαίων πολιτῶν γίνουν δραματικές. Σήμερα ἀποδεικνύεται ὅτι εἶχε δίκιο καί ὅτι τό ἐθνικό μας συμφέρον ἐπέβαλλε νά πρωτοστατήσουμε καί ἐμεῖς στίς πρωτοβουλίες γιά τήν λήξη τοῦ πολέμου. Ἀλλά δυστυχῶς εἴχαμε ἄλλα στόν νοῦ μας.
Εἶπε λοιπόν ἐκείνη τήν ἡμέρα ὁ Κώστας Καραμανλῆς, μεταξύ ἄλλων, καί τά ἑξῆς: «Προφανῶς καί δέν ἦταν ἕνας κόσμος ἀγγελικά πλασμένος. Ὀξεῖες διαφορές, γεωπολιτικοί ἀνταγωνισμοί, σφαῖρες ἐπιρροῆς ἦταν γνώριμα φαινόμενα. Ἀκόμα καί συγκρούσεις. Οἱ ἀνώφελοι καί ἀδιέξοδοι πόλεμοι στό Ἀφγανιστάν καί στό Ἰράκ, ἡ δῆθεν Ἀραβική Ἄνοιξη καί λίγο νωρίτερα οἱ ἐμφύλιοι πόλεμοι στήν πρώην Γιουγκοσλαβία τό ἀποδεικνύουν.
»Ὅμως πόλεμος εὐρείας κλίμακας σέ εὐρωπαϊκό ἔδαφος, δίπλα στήν καρδιά τῆς Εὐρώπης, θά ἔπρεπε νά εἶναι ἀδιανόητος στόν 21ο αἰῶνα. Εἰδικά στήν Εὐρώπη πού ἔχει μακρά καί πολύ ὀδυνηρή ἐμπειρία πολέμων. Καί ὅμως τό ἀδιανόητο συμβαίνει. Ἡ εἰσβολή τῆς Ρωσσίας στήν Οὐκρανία εἶναι πράξη παράνομη, ἀπαράδεκτη καί καταδικαστέα. Ὄχι μόνο διότι προσβάλλει βάναυσα κάθε κανόνα Διεθνοῦς Δικαίου. Ἀλλά καί διότι καμμία ἐπιχειρηματολογία, βάσιμη ἤ ὄχι, δέν δικαιολογεῖ τήν προσφυγή στήν βία, τίς καταστροφές καί τήν αἱματοχυσία, ἰδίως μάλιστα εἰς βάρος ἀμάχων καί ἀθώων.
»Πέρα ὅμως ἀπό τήν ἀπερίφραστη καταδίκη τῆς εἰσβολῆς καί τήν ἠθικά καί ἀνθρωπιστικά ἐπιβεβλημένη συμπαράσταση στόν δοκιμαζόμενο Οὐκρανικό λαό, εἶναι ἀνάγκη νά συνειδητοποιήσουμε τίς συνέπειες καί τούς κινδύνους πού ἐγκυμονεῖ ὁ πόλεμος καί πρό παντός ἡ παράτασή του.
(…)
»Οἱ ἐπιπτώσεις στόν οἰκονομικό τομέα εἶναι ζοφερές καί οἱ προβλέψεις σέ περίπτωση μακρᾶς διάρκειας τοῦ πολέμου χειρότερες. Παρέλκει ἡ λεπτομερής τους ἀπαρίθμηση. Τό σόκ ὅμως στόν ἐνεργειακό τομέα, στήν ἐφοδιαστική ἁλυσίδα, στίς τιμές, στήν παραγωγή καί τό ἐμπόριο προμηνύουν δύσκολες μέρες. Στήν χειρότερη ἐκδοχή, ἐπισιτιστική κρίση σέ περιοχές τοῦ πλανήτη, πολιτική ἀστάθεια καί αὐξημένες μεταναστευτικές ροές. Καί πάντως γιά τήν Εὐρώπη στασιμότητα, πληθωρισμό, πιθανῶς ἀνεπάρκεια ἀγαθῶν, συνεπῶς καί διογκούμενη δυσαρέσκεια καί ἀντίδραση.
»Στό ἐνεργειακό ἀρκεῖ ἡ ὑπόμνηση, ὅτι ἡ προσπάθεια ἀπεξάρτησης ἀπό τούς ὑδρογονάνθρακες τῆς Ρωσσίας θά εἶναι μακροπρόθεσμη καί πολύ πιό ἀκριβή, μέ ὅ,τι αὐτό μπορεῖ νά σημαίνει γιά τίς κοινωνίες πού πλήττονται, προφανῶς κυρίως τίς εὐρωπαϊκές. Καί στό ἐπισιτιστικό τί μπορεῖ νά συμβεῖ σέ μιά χώρα, ὅπως γιά παράδειγμα ἡ Αἴγυπτος, πού εἰσάγει τό 90% περίπου τοῦ σίτου πού χρειάζεται ἀπό τήν Οὐκρανία, σέ κοινωνικοοικονομικό καί κατά συνέπεια σέ πολιτικό ἐπίπεδο; Καί, κατ’ ἐπέκταση, τί μπορεῖ νά σημαίνει αὐτό γιά τό μεταναστευτικό ἀλλά καί τίς εὐρύτερες γεωπολιτικές ἐπιπτώσεις γιά τήν χώρα μας;
»Ἡ προοπτική αὐτή, δηλαδή μιᾶς ὀγκούμενης οἰκονομικῆς κρίσης, μέ ἁπτή ἀντανάκλαση στήν κοινωνική ἠρεμία καί τήν ποιότητα τῆς δημοκρατίας, εὐρύτερα ἀλλά καί στήν Εὐρώπη, μπορεῖ νά ἐξελιχθεῖ στό δυσμενέστερο ἄν ληφθοῦν ὑπ’ ὄψιν δύο πρόσθετες παράμετροι. Ἀφ’ ἑνός ἡ ἤδη ὁρατή διεύρυνση τῶν κοινωνικῶν ἀνισοτήτων σέ ὅλο τόν πλανήτη. Ὁ Joel Kotkin, διάσημος οἰκονομολόγος καί κοινωνιολόγος σέ ἄρθρο του στό συντηρητικό περιοδικό “Spectator”, τόνιζε στίς 7 Ἰανουαρίου 2022: “Ἡ νέα ἀπολυταρχία ἀναδύεται ἀπό μιά ἀδυσώπητη συγκέντρωση πλούτου πού ἔχει δημιουργήσει μιά νέα πάμπλουτη ἐλίτ. Ἡ οἰκονομική κληρονομιά τῆς τελευταίας δεκαετίας εἶναι ἡ ὑπερβολική ἑταιρική ἑνοποίηση, μιά μαζική μεταφορά πλούτου στό ἀνώτερο 1% ἀπό τήν μεσαία τάξη”.
»Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ κατανομή τοῦ πλούτου περιορίζεται διαρκῶς σέ λιγότερα χέρια καί ἐξωθοῦνται στό περιθώριο ὁλοένα καί περισσότερες κοινωνικές ὁμάδες πού ἀνήκουν στά ἀστικά-μικροαστικά στρώματα. Ὑγιής ὅμως δημοκρατία χωρίς κοινωνική συνοχή δέν εἶναι ἐφικτή. Προοπτική ἠρεμίας καί ὁμαλότητας μέ ἀποκλεισμούς καί στέρηση τῆς ἐλπίδας ἀπό τούς πολλούς γιά ἕνα καλύτερο αὔριο, εἶναι ὄνειρο θερινῆς νυκτός.
»Ἀφ’ ἑτέρου τά ὅσα διαδραματίζονται στόν χῶρο τῆς ἐνημέρωσης. Δέν ἦταν ἀσύνηθες σέ καιρό πολέμου ἡ πληροφόρηση σέ ἕνα βαθμό νά εἶναι ἐλεγχόμενη, τό φαινόμενο ὅμως ἀπροσχημάτιστης προπαγάνδας καί διασπορᾶς fake news εἶναι ἀνησυχητικό. Ἄν σ’ αὐτό προστεθοῦν τά ἤδη ἐξαπλούμενα φαινόμενα τοῦ ἀνεξέλεγκτου λαϊκισμοῦ στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης, ὁ αὐθαίρετος ἀποκλεισμός τῆς ἀντίθετης ἄποψης, ἡ ὑπερσυσσώρευση ἰσχύος στήν ἐνημέρωση σέ λίγα ἰδιωτικά χέρια, ἡ κατάσταση ἐπιδεινώνεται κατά πολύ. Μπορεῖ ὅλα αὐτά νά μήν ἐπηρεάζουν ἄμεσα τήν ἔκβαση τοῦ πολέμου, πρέπει ὅμως νά προβληματίζουν σοβαρά γιά τό εἶδος καί τήν ποιότητα τῆς δημόσιας ζωῆς πού ἐκκολάπτεται στό ὄχι τόσο μακρινό (…).
»Ἐφ’ ὅσον λοιπόν ὁ πόλεμος εἶναι τόσο καταστροφικός καί ἡ παράτασή του ἐγκυμονεῖ πολλαπλάσιους κινδύνους, ἐπείγει ὁ τερματισμός του. Ἄλλως τε καί ὅλοι οἱ ἐμπλεκόμενοι μόνο νά χάσουν ἔχουν ἀπό τήν συνέχισή του. Πρωτίστως τό θῦμα, ἡ Οὐκρανία, μέ τεράστιες ἀπώλειες σέ ἀνθρώπινες ζωές καί ὑλικές καταστροφές. Ὅμως καί ὁ θύτης, ἡ Ρωσσία, πού ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ἀμφιλεγόμενη στρατιωτική ἔκβαση, ἔχει σημαντικές ἀπώλειες, σοβαρότατο κόστος ἀπό τίς κυρώσεις καί τεράστια φθορά κύρους. Ἀλλά καί ἡ Εὐρώπη πού ἤδη βιώνει τίς ἀρνητικές συνέπειες τῆς σύγκρουσης καί θά πληρώσει βαρύτατο τίμημα ἀπό τήν διαιώνισή της.
(…)
»Εἶναι ἡ Εὐρώπη πού πρέπει νά ἀναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στήν κατάπαυση τοῦ πυρός, τήν λήξη τοῦ πολέμου καί τήν ἐπιστροφή στό τραπέζι τῶν διαπραγματεύσεων. Ἔργο δύσκολο, μέ πολλές παγίδες καί ἀντινομίες ἀλλά ἀναπόφευκτο. Ἡ Εὐρώπη μέ τίς γνωστές ἀδυναμίες της, τήν ἀνολοκλήρωτη ὁλοκλήρωσή της, τόν αὐτοπεριορισμό της σέ ρόλο παθητικοῦ θεατῆ στίς παγκόσμιες ἐξελίξεις, καλεῖται νά ὑπερβεῖ ἑαυτόν καί νά βρεῖ τήν δύναμη νά πρωταγωνιστήσει.
»Νά ἀναλάβει πρωτοβουλίες σέ ὅλα τά ἐπίπεδα, στήν ἀναζήτηση διπλωματικῆς διεξόδου, στήν σταθεροποίηση τῆς κατάστασης τοὐλάχιστον σέ Εὐρωπαϊκό ἐπίπεδο, στήν ἐξασφάλιση ἐναλλακτικῶν πηγῶν ἐνέργειας, στήν ἀνακούφιση τοῦ Οὐκρανικοῦ λαοῦ. Οἱ προκλήσεις ὅμως αὐτές προϋποθέτουν οὐσιαστικά βήματα πρός τήν Εὐρωπαϊκή ἑνοποίηση, κοινή ἐξωτερική καί ἀμυντική πολιτική, ὑπέρβαση τῶν ἀδυναμιῶν πού κληροδότησε ἡ ἄκαιρη καί βεβιασμένη διεύρυνση τοῦ 2004. Προϋποθέτει κυρίως ἰσχυρή πολιτική βούληση. Σέ τελική ἀνάλυση αὐτή τήν Εὐρώπη θέλουμε, αὐτήν ὁραματιζόμαστε. Γιά μιά τέτοια Εὐρώπη μᾶς ἐνέπνευσε καί μᾶς συνεπῆρε ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς καί οἱ ἄλλοι μεγάλοι ἡγέτες τῆς Εὐρωπαϊκῆς ἰδέας».
πηγή:https://www.estianews.gr/apopseis/mia-profitiki-%e1%bd%81milia-me-proeidopoiiseis-pou-%e1%bc%80gnoithikan/
.jfif)
.jpg)
