Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2024

Η χώρα που έχει τόσο πολύ χρήμα που δεν ξέρει τι να το κάνει!!



 

Το δημόσιο χρέος είναι μόλις 42% του ΑΕΠ. Η ανάπτυξη είναι  ισχυρή στο 2%. To δημοσιονομικό πλεόνασμα σπάει όλα τα ρεκόρ και η κυβέρνηση δεν ξέρει πώς να χρησιμοποιήσει τα χρήματα. Είναι τέτοια η κατάσταση που το περιοδικό Economist δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο: «Μια κυβέρνηση που έχει ένα ασυνήθιστο πρόβλημα: πάρα πολλά χρήματα».

Πρόκειται για την Ιρλανδίαπρώην μέλος των “PIIGS” -τη χώρα που ο Economist χαρακτήριζε πριν μερικά χρόνια ως τη «φτωχότερη των πλουσίων». Δημοσιεύοντας μάλιστα και μια έρευνα για την Ιρλανδία με μια φωτογραφία μιας νεαρής γυναίκας να ζητιανεύει στο δρόμο.

Τώρα όλοι μιλούν για «Ιρλανδικό θαύμα».

Συνολικά, το πλεόνασμα της γενικής κυβέρνησης αναμένεται να ανέλθει σε περισσότερα από 25 δισεκατομμύρια ευρώ το 2024, από πρόβλεψη για 8,6 δισεκατομμύρια τον Απρίλιο.

Το τεράστιο πλεόνασμα οφείλεται βέβαια σε μεγάλο βαθμό στα φορολογικά έσοδα από την Apple.Με απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ, η Apple κατέβαλε  αναδρομικά στην Ιρλανδία σχεδόν 14 δισ. ευρώ, τα οποία καρπώθηκε από φορολογικές εκπτώσεις που της εκχώρησε το ιρλανδικό δημόσιο και οι οποίες αντίκεινται στο ευρωπαϊκό δίκαιο. Συνολικά, λοιπόν, το πλεόνασμα της γενικής κυβέρνησης αναμένεται να ανέλθει σε περισσότερα από 25 δισεκατομμύρια ευρώ το 2024, από την πρόβλεψη για 8,6 δισεκατομμύρια τον Απρίλιο.Όλα αυτά σε μια χώρα με ποσοστό ανεργίας 4% και πληθωρισμό κάτω από το 2%.

Μοναδική στην ευρωζώνη

«Οι χαμηλοί και φθίνοντες δείκτες χρέους της Ιρλανδίας, τα δημοσιονομικά πλεονάσματα και η συνετή διαχείριση σημαίνουν ότι ο συνολικός στόχος δανεισμού  για το 2024 είναι λίγο πάνω από 6 δισεκατομμύρια ευρώ. Οι ανάγκες αναχρηματοδότησης είναι από τις χαμηλότερες στην ευρωζώνη, με το 35% του ανεξόφλητου χρέους να λήγει την επόμενη πενταετία, σε σύγκριση με τον μέσο όρο της ευρωζώνης που είναι  στο 47%», εξηγεί ο οίκος αξιολόγησης.

Οι ισχυρές δημοσιονομικές επιδόσεις και η συνετή δημοσιονομική διαχείριση της Ιρλανδίας συνέβαλαν στην αναβάθμιση της αξιολόγησης του αξιόχρεου σε ‘AA’/.

«Η περίπτωση της Ιρλανδίας είναι πρακτικά μοναδική στη ζώνη του ευρώ», αναφέρει ο οίκος Fitch τονίζοντας ότι η περίπτωση της Ιρλανδίας είναι πρακτικά μοναδική στη ζώνη του ευρώ.

Ο Fitch επαναλαμβάνει επίσης το περίεργο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση της Ιρλανδίας. «Είναι μια από τις πιο φιλελεύθερες χώρες στον κόσμο, από οικονομική άποψη και η πιο φιλελεύθερη στην ευρωζώνη, σύμφωνα με τον Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας. «Η Ιρλανδία έχει ένα συνετό εγχώριο δημοσιονομικό πλαίσιο που έχει σχεδιαστεί για να μετριάσει τους κινδύνους που προκύπτουν από τα μεγάλα και εξαιρετικά συγκεντρωμένα απροσδόκητα φορολογικά κέρδη», αναφέρει ο οίκος αξιολόγησης.

Πρόωρες εκλογές

Ο Ιρλανδός πρωθυπουργός  Σάιμον Χάρις  θέλησε μάλιστα να αξιοποιήσει αυτή την κατάσταση, ανακοινώνοντας πρόωρες εκλογές για τις 29 Νοεμβρίου.

«Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να ζητήσουμε από τον ιρλανδικό λαό μια νέα εντολή», δήλωσε ο Χάρις, ηγέτης του συντηρητικού κόμματος Fine Gael.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το κυβερνών κόμμα Fine Gael προηγείται με 24,5% και ακολουθείται από τον κυβερνητικό εταίρο Fianna Fail με 21,5%.

Το αντιπολιτευόμενο Σιν Φέιν, το οποίο ήταν στο 35% πριν από ένα χρόνο, έχει υποχωρήσει στο 18,5%, κυρίως  λόγω εσωτερικών διαφωνιών.

Ο μεγάλος φόβος της Ιρλανδίας ακούει στο όνομα «Ντόναλντ Τραμπ. Με την εκλογή του ως Προέδρου των ΗΠΑ και το σχέδιό του να μειώσει τους εταιρικούς φόρους και να αυξήσει τους δασμούς, το ιρλανδικό οικονομικό μοντέλο, που βασίζεται σε εκτεταμένες αμερικανικές επενδύσεις, είναι πιθανό να απειληθεί



ΠΗΓΉ:://www.naftemporiki.gr/finance/world/1825684/i-chora-poy-echei-toso-poly-chrima-poy-den-xerei-ti-na-to-kanei/

Ένοπλες Δυνάμεις: - Ο Αήττητος χαμένος λόχος… - 240 Έλληνες μάχονται και ελίσσονται στην Κριμαία





Το 1919 το Α’ Σώμα Στρατού (ΣΣ) στάλθηκε, κατόπιν αιτήματος των Συμμάχων στην «Μεσημβρινή Ρωσία», την σημερινή Ουκρανία δηλαδή, για να πολεμήσει, παρά το πλευρό γαλλικών και ρωσικών «λευκών» δυνάμεων, κατά των Μπολσεβίκων.
Στο πλαίσιο αυτό οι κύριες δυνάμεις του Α’ ΣΣ αποβιβάστηκαν, σταδιακά, στην Ουκρανία με το 2ο Σύνταγμα Πεζικού (ΣΠ) της ΧΙΙΙ Μεραρχίας Πεζικού (ΜΠ) να αποβιβάζεται στις 10 Μαρτίου (παλαιό ημερολόγιο) στην Σεβαστούπολη της Κριμαίας. Η στρατιωτική κατάσταση που βρήκαν εκεί οι Έλληνες κάθε άλλο παρά ευχάριστη ήταν.
Η χερσόνησος της Κριμαίας συνδεόταν με την ηπειρωτική χώρα μέσω ενός ισθμού που είχε τρεις κλάδους,  του Περεκόπ, του Δνειπεροπετρόφσκ και του Αραμπάτ. Μέσω αυτών των κλάδων διερχόταν όλες οι δρόμοι και σιδηροδρομικές γραμμές που συνέδεαν την χερσόνησο με τον Βορρά.
Την άμυνα των κλάδων αυτών είχαν αναλάβει οι «λευκές» ρωσικές δυνάμεις. Αυτές έφεραν τον πομπώδη τίτλο «Ρωσική Εθελοντική Στρατιά» και διέθετε δύο «μεραρχίες». Ωστόσο η συνολική δύναμη της «στρατιάς» δεν ξεπερνούσε τους 1.700 άνδρες. Στην Κριμαία είχε και το γαλλικό 157ο Σύνταγμα Πεζικού (ΣΠ) που όμως αριθμούσε μόλις 500 άνδρες, μαζί με την υπ’ αυτό μοίρα πυροβολικού που του είχε διατεθεί.
Το 2ο Σύνταγμα Πεζικού
Το 2ο ΣΠ δεν έφτασε πλήρες στην Σεβαστούπολη. Ο διοικητής του, αντισυνταγματάρχης Νεόκοσμος Γρηγοριάδης διέθετε το Ι/2 και το ΙΙ/2 Τάγματα Πεζικού (ΤΠ) χωρίς τα μεταγωγικά των λόχων πολυβόλων τους, το επιτελείο του ΙΙΙ/2 ΤΠ και τον 9ο Λόχο του και το ΧΙΙΙα Χειρουργείο. Συνολικά το σύνταγμα διέθετε 2.038 άνδρες, 30 δίτροχες άμαξες και 30 κτήνη με περιορισμένα πυρομαχικά.
Στις 13 Μαρτίου η γαλλική διοίκηση διέταξε το Ι/2 ΤΠ, υπό τον ταγματάρχη Βασίλειο Μητσάκο να μεταβεί στην Συμφερούπολη όπου θα αναλάμβανε καθήκοντα φρουράς. Έτσι και έγινε. Στις 15 Μαρτίου και ο 2/2 Λόχος του εν λόγω τάγματος (2ος Λόχος του 2ου ΣΠ – υπολοχαγός Παπαδημητρόπουλος Ιππ.) διατάχθηκε να αναπτυχθεί στο χωριό Ταγκανάς, στον μεσαίο κλάδο του ισθμού, για να φρουρεί τον σιδηροδρομικό σταθμό, υποστηρίζοντας τη 5η Ρωσική Εθελοντική «Μεραρχία» (ΡΕΜ) που είχε παρατακτέα δύναμη μόλις 600 ανδρών.
Οι μπολσεβίκοι επιτέθηκαν στο Περεκόπ και υποχρέωσαν σε υποχώρηση την εκεί αμυνόμενη 4η ΡΕΜ που υποστηριζόταν από έναν ελληνικό λόχο. Κατόπιν αυτού η γαλλική διοίκηση των συμμαχικών δυνάμεων στην Κριμαία διέταξε τη ρωσική 5η ΡΕΜ και τον 2/2 ελληνικό λόχο να αφήσουν τις θέσεις τους στον μέσο κλάδο του ισθμού και να σπεύσουν προς το Περεκόπ.
Έλληνες και Ρώσοι κινήθηκαν δυτικά αλλά αντελήφθησαν την παρουσία ισχυρών μπολσεβικικών δυνάμεων και αναπτύχθηκαν αμυντικά στο χωριό Εσκί Κιοϊ Ζάμα. Στις 25 Μαρτίου, ημέρα της ελληνικής εθνικής εορτής, οι μπολσεβίκοι επιτέθηκαν.
Η μάχη
Οι μπολεσεβίκοι επιτέθηκαν μαζικά κατά της μικτής δύναμης Ελλήνων και Ρώσων. Ο ελληνικός λόχος που ήταν ενισχυμένος με διμοιρία πολυβόλων (4 πολυβόλα), κάλυψε το αριστερό της συμμαχικής παράταξης. Οι Έλληνες, αν και λιγότεροι απέκρουσαν ευχερώς τα μπουλούκια των αντιπάλων που εφορμούσαν κατά μέτωπο. Τότε οι μπολσεβίκοι κινήθηκαν προς υπερφαλάγγιση των Ελλήνων.
Ο λόχος σχημάτισε επικαμπή και απέκρουσε πάλι τις επιθέσεις. Ωστόσο οι μπολσεβίκοι ήταν πολλοί και άρχισαν σταδιακά να απειλούν τον λόχο με περικύκλωση. Ενώπιον της εξέλιξης αυτής οι άνδρες κάθε άλλου στρατού του κόσμου θα υποχωρούσαν άμεσα. Οι Έλληνες όμως, υπό τον γενναίο υπολοχαγό Παπαδημητρόπουλο εξόρμησαν κατά του αντιπάλου με τη λόγχη και τον έτρεψαν σε επαίσχυντη φυγή!
Η παλικαρίσια, όσο και σοφή αυτή κίνηση του υπολοχαγού είχε ως στόχο το κέρδος χρόνου. Μέχρι να ανασυνταχθεί ο εχθρός ο λόχος και οι Ρώσοι σύμμαχοι κατάφεραν να υποχωρήσουν με ασφάλεια. Οι απώλειες του λόχου ήταν δύο νεκροί και 12 τραυματίες.
Ο χαμένος λόχος
Ο Λόχος αποτελώντας την οπισθοφυλακή των υποχωρούντων Ρώσων έφτασε στο χωρίο Μπογκάμκα όπου υπήρχε τηλεγραφείο. Ο Παπαδημητρόπουλος έστειλε τηλεγράφημα στη διοίκηση του 2ου ΣΠ ενημερώνοντας για τις εξελίξεις. Όμως οι τηλεγραφητές ήταν οπαδοί των μπολσεβίκων και προσποιήθηκαν ότι έστειλαν το τηλεγράφημα χωρίς να το στείλουν. Έτσι η διοίκηση του 2ου ΣΠ έχασε τα ίχνη του λόχου.
Ο λόχος καλύπτοντας πάντα την υποχώρηση των Ρώσων, συνέχισε να κινείται νότια μέσα στην εχθρική απεραντοσύνη. Τελικά μετά από νέες περιπέτειες ο λόχος κατάφερα να φτάσει στη Θεοδοσία, την 1η Απριλίου. Η διοίκηση εξακολουθούσε να μην έχει καμία πληροφορία για την τύχη του.
Φήμες που κυκλοφόρησαν ανέφεραν ότι ο λόχος είχε διαλυθεί εντελώς και είχε χάσει και τα πολυβόλα του. Τότε το 2ο ΣΠ ζήτησε από την ελληνική μοίρα που ναυλοχούσε στην Κριμαία να αποστείλει ένα σκάφος προς αναζήτηση του λόχου. Πράγματι την αποστολή ανέλαβε το θωρηκτό «Λήμνος».
Το θωρηκτό αγκυροβόλησε αρχικά στη Γιάλτα όπου αποβίβασε άγημα το οποίο και πληροφορήθηκε ότι ο λόχος κινείτο προς τη Θεοδοσία. Αμέσως το θωρηκτό απέπλευσε από τη Γιάλτα και έπλευσε προς τη Θεοδοσία. Έφτασε μάλιστα πριν τον λόχο και άγημά του προετοίμασε την επισταθμία του χαμένου λόχου, ζητώντας παράλληλα την αποστολή πλοίου για τη μεταφορά των ανδρών στην Σεβαστούπολη.
Τελικά οι κατάκοποι, αλλά αήττητοι άνδρες του 2/2 Λόχου έφτασαν στη Θεοδοσία και με απίστευτη χαρά αντίκρισαν να τους περιμένουν τα αδέρφια τους του Πολεμικού Ναυτικού. Αφού αναπαύτηκαν, επιβιβάστηκαν στο μεταφορικό σκάφος που είχε στο μεταξύ φτάσει και στις 3 Απριλίου έφτασαν στην Σεβαστούπολη και ενώθηκαν με το 2ο ΣΠ μετά από μια μικρή Οδύσσεια οκτώ ημερών…



Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών της Ελλάδος: - Πρόσκληση στην Διάλεξη του Δρ. Κωνσταντίνου Ν. Μαύρου με θέμα « Η Ηγεσία στη Διακυβέρνηση » ( Ο Καταλύτης των Στρατηγικών - Επιτελικών Λειτουργιών του Κράτους )


 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ


Παρακαλούνται τα Μέλη και οι Φίλοι του Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών της Ελλάδος

να τιμήσουν με την παρουσία τους την Διάλεξη του

  Δρ. Κωνσταντίνου Ν. Μαύρου

Διδάσκοντος στο Μεταπτυχιακό Τμήμα του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (Τμήμα Ιατρικής)

με θέμα

« Η Ηγεσία στη Διακυβέρνηση »

( Ο Καταλύτης των Στρατηγικών - Επιτελικών Λειτουργιών του Κράτους )

την 21η  Νοεμβρίου 2024, ημέρα Πέμπτη και ώρα 7 μ.μ.

στο Σπυροπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Φιλοθέης-Ψυχικού

(Λεωφόρος Κηφισίας και Αγίας Σοφίας 1Ν. Ψυχικό 154 51, Στάση Σκαλάκια επί της Λεωφόρου)

Η μεγάλη, του ΛΑΟΥ εξαπάτηση - Αύξηση μισθών από 2018 έως 2023 - 19% στην Ευρωπαϊκή Ένωση - 7% στην Ελλάδα - 5 Πίνακες που αποδεικνύουν το "μαύρο" χάλι μας





Μόλις 7% η αύξηση των μισθών την περίοδο 2018 - 2023, έναντι 19% στην ΕΕ. Πώς η χαμηλή ποιότητα της ανάπτυξης στην Ελλάδα εμποδίζει την αύξηση των αμοιβών. 

Γράφει ο Μιχάλης Γκλεζάκος*.

Πριν από λίγες ημέρες, η EUROSTAT ανακοίνωσε τους μέσους ετήσιους μισθούς του 2023 (“Average adjusted full-time salary per employee”) για κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στον σχετικό πίνακα, η Χώρα μας ήταν τρίτη από το τέλος, τόσο με βάση το απόλυτο μέγεθος του μισθού, όσο και με βάση την αύξηση του, μεταξύ 2022 και 2023.

Να προσθέσουμε ακόμη ότι, από το 2018, που ο μέσος μισθός βρέθηκε στο κατώτερο του σημείο (15.920 ευρώ), μετά από τις αλλεπάλληλες μειώσεις κατά την περίοδο των μνημονίων, η πρόοδος που έχει σημειωθεί στον τομέα αυτό είναι πολύ μικρή. Συγκεκριμένα, στα 6 χρόνια της περιόδου 2018-2023, η σωρευτική αύξηση ήταν μόλις 7%, έναντι 19% του μέσου όρου των 27 ευρωπαϊκών χωρών. Αναπόφευκτα λοιπόν, η σύγκριση με τις περισσότερες χώρες-μέλη της ΕΕ, μας αφήνει μια «πικρή γεύση».

Για να πάρουμε μια αναλυτικότερη εικόνα της πιο πάνω κατάστασης, θα συσχετίσουμε κάποια μεγέθη της Χώρας μας με τους αντίστοιχους μέσους όρους της ΕΕ των 27 αλλά και με εκείνα των πιο κάτω τριών ευρωπαϊκών χωρών:

  • Της Πορτογαλίας, που έχει πάνω-κάτω τις ίδιες προϋποθέσεις ανάπτυξης με εμάς,
  • Της Ισπανίας, που είναι και αυτή χώρα του Ευρωπαϊκού Νότου και «μπήκε» μαζί μας στην κρίση του 2008,
  • Της Γερμανίας, που παραμένει η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή  οικονομική δύναμη, παρά τα προβλήματα της.

Η πρώτη μας παρατήρηση είναι ότι και στις τρεις αυτές χώρες η αύξηση του μέσου μισθού ήταν από υπερδιπλάσια ως υπερτετραπλάσια της δικής μας (Πίνακας 1).

Πίνακας 1 : Μέσος ετήσιος μισθός για πλήρη απασχόληση (ευρώ)

Χώρα20232018Σωρευτική Μεταβολή 2018-2023
 Ελλάδα17.01315.9207%
 Πορτογαλία22.93317.60130%
Γερμανία50.99843.34018%
Ισπανια32.58727.42619%
EE37.86331.78519%

Πηγή: Eurostat

Διαπιστώνουμε επίσης ότι το 2023 «πέσαμε» στο 45% του μέσου ευρωπαϊκού μισθού (50% το 2018) και απομακρυνθήκαμε αισθητά από την Πορτογαλία (74% από το 90%) και μείναμε πίσω από την Ισπανία και τη Γερμανία (Πίνακας 2).

Πηγή: Eurostat

Το παράξενο είναι ότι η πιο πάνω έντονα αρνητική εικόνα σχετικά με τον μέσο μισθό της Χώρας μας, παρατηρείται σε μια περίοδο που  η ελληνική οικονομία αναπτύχθηκε με τους υψηλότερους ρυθμούς στην Ευρώπη. Συγκεκριμένα, κατά την εξαετία 2018-2023 είχαμε σωρευτική ανάπτυξη 11,9% έναντι 8,6% του μέσου ευρωπαϊκού όρου, 2,8% της Γερμανίας, 9,1% της Ισπανίας και 12,5% της Πορτογαλίας (Πίνακας 3).

Προκύπτει λοιπόν το εύλογο ερώτημα: «Πώς γίνεται η αύξηση  του μέσου ετήσιου μισθού στη Γερμανία να είναι 2,5 φορές μεγαλύτερη απο τη δική μας (18% έναντι 7%), σε μια περίοδο που η γερμανική οικονομία παρουσίασε σωρευτικό ρυθμό ανάπτυξης μικρότερο από το ένα τέταρτο του δικού μας (2,8% έναντι 11,9%);» Αντίστοιχος είναι ο προβληματισμός για την Πορτογαλία, με την οποία είχαμε ίδιους ρυθμούς ανάπτυξης αλλά εκεί η αύξηση του μισθού ήταν 4 φορές μεγαλύτερη (30% έναντι 7%) και την Ισπανία. 

Η πιο πάνω φαινομενική αντίφαση, εξηγείται πολύ απλά ως εξής: Η ποιότητα της ανάπτυξης μας ήταν (και εξακολουθεί να είναι ) κατά πολύ υποδεέστερη εκείνης των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Για να γίνω πιο σαφής, μεγάλο μέρος από τις οικονομικές μας δραστηριότητες είναι περιορισμένης προστιθέμενης αξίας (π.χ. τουρισμός, εστίαση, κατασκευές, ακίνητα, παραδοσιακή εμπορική δραστηριότητα κλπ), με αποτέλεσμα να διατηρείται η παραγωγικότητα της εργασίας χαμηλά και επομένως να μην υπάρχουν περιθώρια για σημαντική αύξηση της αμοιβής της.

Ας δούμε όμως τι φταίει και δεν τα πάμε καλά στον τομέα αυτό. Πρώτα απ' όλα, το ποσοστό των μικρών μονάδων και των αυτοαπασχολούμενων στο σύνολο της οικονομίας είναι από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Το μικρό έως πολύ μικρό μέγεθος τους, δεν τους αφήνει περιθώρια να πραγματοποιήσουν επενδύσεις σε τεχνολογίες αιχμής, να οργανωθούν αποτελεσματικά, να αποκτήσουν πρόσβαση σε σημαντικές αλυσίδες εφοδιασμού και διανομής. Σε αυτό άλλωστε συμβάλλει και η έλλειψη κεφαλαίων, αφού συνήθως αποκλείονται από τον τραπεζικό δανεισμό και βέβαια δεν διαθέτουν επαρκή ίδια κεφάλαια.

Υπάρχουν βεβαίως και μεσαίες έως μεγάλες επιχειρήσεις, που επενδύουν, έχοντας μάλιστα στη διάθεση τους σημαντικά κεφάλαια από τα ευρωπαϊκά ταμεία. Όμως, αυτές δεν αποτελούν το κυρίαρχο κομμάτι της οικονομίας μας. Γι' αυτό, στην κατάταξη των ευρωπαϊκών χωρών με κριτήριο τις επενδύσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ, μοιραζόμαστε την τελευταία θέση με τη Βουλγαρία, φτάνοντας οριακά το 60% του μέσου ευρωπαϊκού όρου (Πίνακας 4).

Πίνακας 4: Ακαθάριστες επενδύσεις (Gross fixed capital formation) - δισ. ευρώ 

Χώρα201820192020202120222023Σύνολο 6ετίαςμ.ο. 2018-2023 (ποσοστό του ΑΕΠ)
Ελλάδα20202125313415113%
Πορτογαλία37403944505426420%
Γερμανία715748736779858900473620%
Ισπανία239255233250280295155221%
Μ.Ο ΕΕ284931063.2233.223356737911975922%

Πηγή: Eurostat

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο ελλειμματικών επενδύσεων, ο εργαζόμενος δεν έχει στη διάθεση του τα απαραίτητα «εργαλεία δουλειάς» (τεχνολογία, οργάνωση κλπ), με τα οποία θα μπορέσει να «απογειώσει» την παραγωγικότητα του. Έτσι, παράγει λιγότερο και βέβαια αμείβεται λιγότερο. Γι' αυτό λοιπόν χρειαζόμαστε επενδύσεις εκσυγχρονισμού και όσο αυτές δεν γίνονται στην αναγκαία κλίμακα, οι εργαζόμενοι είναι καταδικασμένοι να μετέχουν σε μια παραγωγική διαδικασία χαμηλής αποδοτικότητας και χαμηλής αμοιβής.

Αν κοιτάξουμε τον πίνακα 4, θα δούμε ότι στη συγκρίσιμη με τη δική μας οικονομία της Πορτογαλίας, πραγματοποιήθηκαν επιπλέον «ακαθάριστες επενδύσεις» 113 δισ., μέσα στην τελευταία εξαετία (264 έναντι 151 δισ,) ευρώ. Γιατί εκεί και όχι εδώ; Προφανώς γιατί δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να δημιουργήσουμε ένα ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον, επειδή διστάζουμε να πραγματοποιήσουμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Για να μην αδικούμε κανένα, κάτι κινείται προς αυτή την κατεύθυνση τα τελευταία χρόνια, με την ψηφιοποίηση του δημόσιου τομέα, τις φορολογικές ελαφρύνσεις και την παιδεία σε πρώτο πλάνο. Όμως, χρειάζεται περισσότερη τόλμη και μεγαλύτερη ταχύτητα, για να αξιοποιηθούν τα δεκάδες δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, τα οποία είναι διαθέσιμα μέχρι το 2027.

Τα κεφάλαια αυτά πρέπει να κατευθυνθούν σε επενδύσεις υψηλής προστιθέμενης αξίας, ώστε να μπουν οι βάσεις  για την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, που θα οδηγήσει σε υψηλότερους μισθούς αρκετά χρόνια μετά, όταν δηλαδή οι επενδύσεις αυτές θα αρχίσουν να αποδίδουν.

Με άλλα λόγια, θα περιμένουμε πολύ για να δούμε μισθούς κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ακόμη και αν αρχίσουμε «να τρέχουμε» από σήμερα.


*Ο κ. Μιχάλης Γκλεζάκος είναι καθηγητής Χρηματοοικονομικής.


https://www.businessdaily.gr/apopseis/128197_giati-tha-ehoyme-hamiloys-misthoys-gia-arketa-akomi-hronia-stin-ellada