Καλημέρα! Ακόμα μία εβδομάδα με σημαντικές κυβερνητικές πρωτοβουλίες ήταν η εβδομάδα που μας πέρασε. Από τις Ένοπλες Δυνάμεις, την ενίσχυση του ΕΣΥ, μέχρι και το ακριτικό Αγαθονήσι, ας δούμε τι ξεχώρισε αυτήν την εβδομάδα.
ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΛΙΣΤΑΣ ΣΕΛΙΔΩΝ
Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2024
Πρωθυπουργός: - Ο προϋπολογισμός του 2025 κάνει "καλό στην τσέπη μας" διότι περιλαμβάνει 12 αυξήσεις αποδοχών και 12 μειώσεις φόρων(εξαιρούντα μισθωτοί και συνταξιούχοι!!) - Θα σας ένα από τα πολλά "αθέατα θαύματα"του ΕΣΥ
Πρωθυπουργός: - Οι 4 μεγάλες προσφορές μέχρι το 2030 γαι τους Στρατιωτικούς, τους ενστόλους και τις οικογένειές τους!! - Θα κάνουμε μονάδα φροντίδας Αποστράτων!! (με την μέθοδο των οφειλόμενων αναδρικών!!) -
Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2024
Αναληψη Ευθυνών: - Γιατί στις Ένοπλες Δυνάμεις ο Διοικητής είναι υπεύθυνος, για ότι πράττει ή παραλείπει να πράτει, η Μονάδα του, ενώ στις ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΟΧΙ;
Υπτγος ε.α. Χρήστος Μπολώσης
Κάποιοι πριν από εμάς είπαν: «Στην ειρήνη τα παιδιά θάβουν τους γονείς. Στον πόλεμο οι γονείς θάβουν τα παιδιά». Ψάχνοντας στο Google, βρήκα τον «Κανονισμό εσωτερικής υπηρεσίας των στρατευμάτων 20-2» εκδόσεως 2017, ο οποίος αναφέρει: «…23. Ο ∆ιοικητής υπέχει:
α. ∆ιοικητική (πειθαρχική) ευθύνη για ό,τι πράττει ή παραλείπει να πράξει η Μονάδα ή το Συγκρότημα που διοικεί, εφόσον υφίσταται προς τούτο νομική του υποχρέωση, σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους, κανονισμούς και διαταγές, και ήταν αντικειμενικώς ικανός σε θέση να ο πράξει.
β. Αστική ευθύνη κατά τα οριζόμενα σε ειδικότερα νομοθετήματα, όπως αυτά κάθε φορά ισχύουν… κ.λπ.»
Προς τι όλα αυτά; ∆ιότι στον Στρατό υπάρχουν ευθύνες του Διοικητή, ενώ στις κυβερνήσεις όχι. Μερικές κυβερνητικές εφημερίδες τσαντίστηκαν επειδή οικογένειες των θυμάτων των Τεμπών κριτικάρουν τον κ. Μητσοτάκη και προσπαθούν να συνδέσουν το θέμα με κομματικές διαδρομές. ∆εν τις είδα όμως να συνδέουν το προσφάτως τηρηθέν ενός λεπτού σιγής στη Βουλή με κόμματα και παρατάξεις. Βεβαίως και τώρα βρισκόμαστε σε πόλεμο (με τη… Ρωσία), αλλά αυτό δεν δικαιολογεί τα 57 θύματα, κι ας το χωνέψουν μερικοί ότι οι ευθύνες δεν σταματούν στον σουβλατζή, ο οποίος ενδεχομένως άργησε να φέρει τα σουβλάκια και ο σταθμάρχης έβγαινε και κοίταγε αν έρχονται, με αποτέλεσμα «πάμε κι όπου βγει»
Ένα Έθνος λεόντων και όχι καρπαζοεισπρακτόρων - Εμείς τι είμαστε;
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*
Οι περισσότεροι κάνουν πολιτική ή διαμορφώνουν πολιτική θέση από επικεφαλίδες αυτών που ακολουθούν ως κομματόσκυλα, αυτών που μοιράζονται την ίδια ιδεοληψία.
Η αριστερίλα, ένεκα του δικού της αντισημιτισμού, του μίσους προς το Ισραήλ και της φιλοπαλαιστινιακής λαγνείας με την οποία ανατράφηκαν οι φορείς της νόσου της, ακολουθεί τη γραμμή με σκυμμένο το κεφάλι.
Για να καταλάβεις τι γίνεται, πρέπει να ξέρεις Ιστορία και σε αυτόν τον τόπο λίγοι ξέρουν. Και μιλάμε για την κανονική Ιστορία, όχι τα κομματικά κιτάπια, που γράφτηκαν με κόκκινα γυαλιά και μίσος για την Ελλάδα, τη Δύση και τους συμμάχους της, όπως το γενναίο Ισραήλ.
Τι λέει, λοιπόν, η αληθινή Ιστορία; Λέει πως οι Ισραηλινοί είχαν δεχτεί τη λύση των δύο κρατών το 1948. Ποιοι το αρνήθηκαν; Οι Παλαιστίνιοι και οι Άραβες σύμμαχοί τους, δηλαδή όλες οι Αραβικές χώρες, οι οποίες μάλιστα επιτέθηκαν άμεσα στο νεοσύστατο Εβραϊκό Κράτος απ’ όλα τα σημεία του ορίζοντα, με σκοπό την καταστροφή του εν τη γενέσει και την εξόντωση των Εβραίων, που προσπαθούσαν να φτιάξουν μια εστία για τον κατατρεγμένο λαό τους.
Οι αλαζόνες Άραβες ηττήθηκαν κατά κράτος, όπως ηττήθηκαν και το 1956. Όπως ηττήθηκαν και το 1967. Και όταν το 1973 στο Γιομ Κιπούρ, έπειτα από τεράστια προετοιμασία και πακτωλό σοβιετικής βοήθειας, δοκίμασαν πάλι τον αιφνιδιασμό του 1948, υπέστησαν ακόμη πιο δεινή ήττα, που αποτέλεσε την απαρχή για την προσέγγιση της Αιγύπτου με το Ισραήλ. Ως δε το 1967 η βοήθεια των ΗΠΑ ήταν ελάχιστη. Η τρίτη κατά σειρά συντριπτική νίκη του λιλιπούτειου Ισραήλ κατά των γύρωθεν εχθρών του έστρεψε την πολιτική των ΗΠΑ προς το να επενδύσει στη στήριξη του Ισραήλ.
Ως τότε, στα πρώτα 20 χρόνια του κράτους, όλα οφείλονταν στην εβραϊκή ευφυΐα, εφευρετικότητα, οργάνωση και γενναιότητα. Έπαιρναν βοήθεια από τη Γαλλία και άλλες χώρες, αγόραζαν όπλα, τα οποία αντέγραφαν, κάνοντάς τα καλύτερα και οργάνωναν τον λαό τους ως Ένοπλο Έθνος. Μετά το 1967, έχοντας πλέον στη διάθεσή τους και τις κολοσσιαίες οικονομικές και παραγωγικές σε όπλα δυνάμεις των ΗΠΑ, έγιναν μια μικρή υπερδύναμη, η οποία φρόντισε αυτόνομα να αποκτήσει πυρηνικά όπλα – με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Τι κάνει λοιπόν το Ισραήλ, η μόνη Δημοκρατία στη Μ. Ανατολή, όταν δέχεται επίθεση, όταν σκοτώνουν και απαγάγουν πολίτες του; Κλαψουρίζει στα διεθνή όργανα, μαζεύοντας κωλόχαρτα από τον ΟΗΕ; Όχι. Κυνηγάει και εξοντώνει τους εχθρούς του.
Όταν οι τρομοκράτες σκότωσαν τους Ισραηλινούς αθλητές στο Μόναχο το 1973, η Μοσάντ -με εντολή της Γκόλντα Μεΐρ- τους κυνήγησε και τους σκότωσε σε όλη την υφήλιο, όπως έκανε με πλήθος άλλων που έβαψαν με αίμα Εβραίων τα χέρια τους. Τύλιξαν τον Άιχμαν σε ένα χαλί, τον έφεραν στο Ισραήλ, τον δίκασαν σε ζωντανή μετάδοση και τον κρέμασαν.
Όταν το 1982 Παλαιστίνιοι τρομοκράτες, με ορμητήριο τον Νότιο Λίβανο, σκότωσαν δεκάδες Ισραηλινούς με επίθεση σε λεωφορείο, οι IDF έφτασαν έως τη Βηρυτό, έκαναν τη χώρα οικόπεδο με μπάζα και εξανάγκασαν τον Αραφάτ και 8.000 ενόπλους του να ζητήσουν καταφύγιο στην Τυνησία. Το Ισραήλ έκανε πολλές φορές υποχωρήσεις. Αποχώρησε από τη Γάζα και τι έγινε;
Οι Παλαιστίνιοι εξέλεξαν σε εκλογές τη Χαμάς, που ξόδεψε όσα δεν έφαγαν οι χλιδάτοι ηγέτες της, σε τούνελ και όπλα για τρομοκρατικές επιθέσεις στο Ισραήλ, με αποκορύφωμα την απίστευτη σφαγή και την ομηρία της 7/10/2023, την οποία υποστήριξαν και πανηγύρισαν μαζικά οι Παλαιστίνιοι, φιλότουρκοι έως το μεδούλι. Πανηγύριζαν, δε, όταν ο Ερντογάν, τον οποίο υποδέχθηκαν με πανό «Καλωσήλθες, νέε Πορθητή», έκανε τζαμί την Αγια-Σοφιά. Τι περίμεναν να κάνει το Ισραήλ, να τους κεράσει λουκούμια;
Ο Νετανιάχου είναι μεγάλος ηγέτης, το κράτος του Ισραήλ είναι Φύλακας του λαού του. Την ώρα που μιλούσε από το βήμα του ΟΗΕ, οι IDF εξόντωναν τον Νασράλα και τον διάδοχό του, αποκεφαλίζοντας την τρομοκρατική Χεζμπολάχ. Ένοπλο Έθνος λεόντων, όχι καρπαζοεισπρακτόρων και παράδειγμα προς μίμηση. Ένας αξιόπιστος και σοβαρός σύμμαχος.
Θυμηθείτε τους Αγνοουμένους μας, τους δολοφονημένους αιχμαλώτους μας το 1974, τους χιλιάδες βιασμούς στα κορίτσια, ακόμη και στις γερόντισσες Ελληνίδες της Κύπρου. Θυμηθείτε την κατεχόμενη γη μας, τις εκκλησίες και τα αρχαία μνημεία μας, που λερώνουν με την κατοχή οι δάσκαλοι του Χίτλερ στη Γενοκτονία. Σκεφτείτε τους νεκρούς πιλότους μας από τους τραμπουκισμούς, την παράνομη, ιταμή, συμπεριφορά του κράτους των Γενοκτόνων, που είναι εχθρός, πλέον, και του Ισραήλ. Ατιμώρητοι πεθαίνουν από γεράματα και αρρώστιες οι Τούρκοι και οι Τουρκοκύπριοι φονιάδες και βιαστές στα κρεβάτια τους.
Το Ισραήλ είναι αξιέπαινο, γιατί εξοντώνει τζιχαντιστές φονιάδες, βιαστές και τους υποστηρικτές τους. Εμείς θα πρέπει να το στηρίζουμε αλλά και να το μιμηθούμε, να μελετήσουμε τι κάναμε και κάνουμε εμείς λάθος και ανεχόμαστε τόσες δεκαετίες τη νεοθωμανική θρασύτητα…
*Δικηγόρος, Πρόεδρος της Νέας Δεξιάς
πηγή: https://www.antinews.gr/59443/kosmos/ena-ethnos-leonton-kai-ochi-karpazoeispraktoron/
Πολιτικά κόμματα:- H αλλάζουνε ή βουλιάζουμε
Του Δημήτρη Γαρούφα*
«Ένα κόμμα μόνο αναπτυσσόμενο ζει. Όταν πάψει να ανέχεται τις νέες ιδέες, πεθαίνει…» (Α. Μπέβεριτζ, γερουσιαστής ΗΠΑ)
Το σημερινό άρθρο γράφτηκε με αφορμή όσα θλιβερά παρατηρούνται στην πολιτική μας ζωή αυτά τα χρόνια και κυρίως γι’ αυτά που συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες σε κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία είναι σημάδια παρακμής, και με θλίψη τα παρακολουθούν οι πολίτες γιατί είναι έκδηλα σημάδια της παρακμής και στην πολιτική μας ζωή.
Τα πολιτικά μας κόμματα πριν από τη δικτατορία, του 1967, ήταν καθαρά εκλογικοί μηχανισμοί κινητοποίησης ψηφοφόρων, ενώ μετά το 1974 έγινε προσπάθεια σύγχρονης οργάνωσης με μαζικότητα, ιδεολογικές αρχές κ.λπ., αλλά η προσπάθεια αυτή στράφηκε σε λάθος κατεύθυνση και λόγω ανάπτυξης παθογενειών (αδιαφάνεια στα οικονομικά, αναξιοκρατία, κομματισμός κ.λπ.) μακροχρόνια οδηγηθήκαμε σε απαξίωσή τους στη συνείδηση της πλειοψηφίας των πολιτών.
Ενδεικτικά και μόνο επισημαίνω ότι, ενώ χρηματοδοτούνται αδρά από τον κρατικό Προϋπολογισμό, δεν προβλέφθηκαν θεσμοί που θα εξασφαλίζουν πραγματική διαφάνεια στα οικονομικά τους και, παρά τις διακηρύξεις και τα καταστατικά, δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατική οργάνωση, ενώ συνήθως για προσέλκυση μελών η κομματική ιεραρχία υποσχόταν διορισμούς «άμα τη αναλήψει της εξουσίας»…
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα υπερδιόγκωση του δημόσιου τομέα, με καταστροφικά αποτελέσματα για τη χώρα και ουσιαστικό αποκλεισμό της αξιοκρατίας από τη δημόσια ζωή, ενώ, δυστυχώς, καλλιεργήθηκε ως «κομματική αρετή» η σιωπή των στελεχών μπροστά σε σκάνδαλα που εμπλέκονταν στελέχη του κόμματος κι έτσι τυχόν έντιμα στελέχη που τολμούσαν να καταγγείλουν την εξέλιξη σκανδάλων περιθωριοποιούνταν…
Αρκεί να θυμηθούμε ότι όταν εξελίσσονταν το σκάνδαλο Κοσκωτά, ένας μόνο βουλευτής (που επικρίθηκε και κινδύνεψε με διαγραφή από το κόμμα του), ο βουλευτής Μαγνησίας Γ. Σούρλας, έκανε έγκαιρα (δύο χρόνια πριν αποκαλυφθεί το σκάνδαλο) μια ερώτηση στη Βουλή, ζητώντας έλεγχο, ενώ τη δυσμένεια των κομμάτων τους αντιμετώπισαν και όσοι τολμούσαν να καταγγείλουν έγκαιρα την εξέλιξη κάποιας σκανδαλώδους υπόθεσης (Siemens, Novartis, εξοπλιστικά προγράμματα, Βατοπέδι κ.λπ.).
Γι’ αυτό και πριν από την οικονομική κρίση τα πολιτικά κόμματα αποξενώθηκαν από τους πολίτες και συντηρούνταν από την πλούσια κρατική χρηματοδότηση και (δυστυχώς) από αδιαφανείς επιχορηγήσεις οικονομικών παραγόντων και πολυεθνικών εταιριών, ενώ η οικονομική κρίση έφερε την πλήρη απαξίωσή τους στη λαϊκή συνείδηση και τους πρόθυμους εθελοντές, που υπήρχαν στην υπηρεσία των κομμάτων στις πρώτες δεκαετίες της μεταπολίτευσής τους, αντικατέστησαν πλέον επαγγελματικά στελέχη.
Στο πλαίσιο αυτού του σχολίου δεν μπορούμε να πούμε πολλά. Τα πολιτικά μας κόμματα είναι θεσμοί της δημοκρατίας μας και δεν μπορούμε να έχουμε ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, διαφάνεια στη δημόσια ζωή κ.λπ., αν δεν εκσυγχρονιστούν. Πρέπει να ξανασυνδεθούν με την κοινωνία, να αλλάξουν οργανωτική δομή, να έχουν ινστιτούτα παραγωγής ιδεών και προγραμμάτων, να υπάρχει διαφάνεια στα οικονομικά τους και να ανοιχθούν στην κοινωνία, αναζητώντας για τη στελέχωσή τους τούς πιο άξιους Έλληνες.
Οι πολίτες διψούν για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Το πολιτικό σύστημα, όμως, τις αποφεύγει και έχουμε ως παρενέργεια να το εκδικούνται οι πολίτες, οι οποίοι, λειτουργώντας με το θυμικό, φτάνουν (δυστυχώς) να ενισχύουν μερικές φορές και ακραίες πολιτικές δυνάμεις, ενισχύοντας τα άκρα. Η αλλαγή και ο εκσυγχρονισμός των πολιτικών κομμάτων είναι προαπαιτούμενα και για να επιζήσουν τα ίδια, προσφέροντας στη χώρα, αλλά και για μια γενικότερη αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος, που μπορεί και πρέπει να δημιουργήσει προϋποθέσεις καλύτερης λειτουργίας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και προοπτικής αναγέννησης για τη χώρα.
*Δικηγόρος, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
πηγή:https://www.antinews.gr/59742/politiki/politika-kommata-i-allazoyne-i-voyliazoyme/
Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών της Ελλάδος: - Πρόσκληση στη Διάλεξη του Δρ Δημητρίου Σμοκοβίτη με θέμα "Ο Εορτασμός της 28η Οκτωβρίου του 1940"
Ελληνοϊταλικός πόλεμος: - Ονομάζομαι Δημούτσος Ιωάννης - Η συμβολή του Χιμαραίου Ήρωα στην κατάληψη του υψώματος 613 στο Κηπαρό - Αναλυτικό ιστορικό των μαχών, από τον ήρωα Βορειοηπειρώτη
Ονομάζομαι Δημούτσος Ιωάννης του Μιχαήλ και της Αδριανής και γεννήθηκα στο χωρίο Κηπαρό, Χειμάρρας Βορείου Ηπείρου, στις 24/7/1922. Το 1936 ήλθα στην Αθήνα και εργάσθηκα στο καπνεργοστάσιο Καραβασίλη.
Το 1940 καλοκαίρι γύρισα στη Μάνα μου στο χωριό με τα πρώτα μου χρήματα.
Εργάσθηκα λίγο ως βαρελάς στα Τίρανα και αργότερα ως επιστάτης ξυλουργός ανέγερσης λυομένων ξύλινων ιταλικών οικημάτων στα βόρεια σύνορα Aλβανίας.
Το 1940 όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος, γύρισα στο ορεινό χωριό μου & είδα Ιταλούς των μεραρχιών Σιένα και Φεράρα που οχύρωναν 15 πολυβολεία στις κορυφές του 613 βουνού Κηπαρό με χαρακώματα & εφόδια για να αναχαιτίσουν τους Έλληνες.
15-12-1940 επιτέθηκαν στους ιταλούς οι 7ος, 8ος και 9ος λόχοι 12ου Συντάγματος αλλά δεν κατάφεραν να πάρουν τα υψώματα 613, και είχαμε πολλές απώλειες.
Παρουσιάσθηκα 16 Δεκεμβρίου 1940 στο 12ο σύνταγμα πεζικού, 1ης Στρατιάς που στρατοπέδευε μεταξύ των χωριών Πικέρμι & Λούκοβο βόρεια των Αγίων Σαράντα. Ζήτησα να μιλήσω στον υπεύθυνο καπετάνιο «δεν ήξερα στρατιωτική ιεραρχία». Ήρθε ο Συνταγματάρχης Βασίλειος Πετρόπουλος και του υπέδειξα ένα δύσβατο μονοπάτι στον βράχο, όπου ο Στρατός μας χαράματα την επόμενη ημέρα, κατέλαβε μια γέφυρα, που ήταν το μοναδικό πέρασμα για το ύψωμα 613, και την φύλαγαν 19 Ιταλοί, και τους συνέλαβαν όλους.
Στη συνέχεια συμμετείχα στη δράση με την υπόλοιπη Ελληνική δύναμη που ανέβηκε στο ύψωμα 613 στο βουνό Κηπαρό, και 04.00 ήλθαμε στα 15 μέτρα απόσταση από τους ανυποψίαστους Ιταλούς, στο μεγάλο πολυβολείο ενέδρα που είχαν στήσει και σκότωναν τους φαντάρους μας. Ακολούθησε έφοδος με άγριες φωνές και τουφεκιές με αποτέλεσμα να σκοτώσουμε μερικούς Ιταλούς, και να τρομοκρατήσουμε τους υπόλοιπους. Έτσι αντί να αποδεκατιστούμε εμείς από αυτούς, τους χτυπήσαμε και πιάσαμε και μερικούς αιχμάλωτους.
Με διαταγή των επικεφαλής μας, οι στρατιώτες δεν πυροβόλησαν όσους Iταλούς έτρεχαν να γλυτώσουν. Αυτοί πανικόβλητοι υποχωρώντας μετέδωσαν τον πανικό τους και στους υπόλοιπους Ιταλούς που ήταν και στα άλλα πολυβολεία πιο χαμηλά, και όλοι μαζί πανικόβλητοι σταμάτησαν το τρέξιμο, κάτω στον κάμπο στις ελιές. Εκεί τους έβρισε δειλούς ο Ιταλός διοικητής τους Τζελότο που ήξερε το μικρό αριθμό των Ελλήνων στρατιωτών. Οι πανικόβλητοι Ιταλοί, όπως μαθεύτηκε αργότερα, του παραπονέθηκαν ότι κατά την υποχώρησή τους, εκτός από τους Έλληνες Στρατιώτες, τους πυροβολούσαν και οι ντόπιοι Έλληνες του χωριού Κηπαρό από τα σπίτια τους. Αυτό νευρίασε τον Τζελότο, που έδωσε διαταγή στην ιταλική αεροπορία και βομβάρδιζαν για ημέρες με αεροπλάνα και πλοία το χωριό μου το Κηπαρό, που οι κάτοικοί του, σχεδόν όλοι Έλληνες, τόλμησαν να πυροβολούν Ιταλούς. Πολλοί ντόπιοι για να γλυτώσουν από τις βόμβες που ακολούθησαν, κρύφτηκαν στις γύρω σπηλιές. Πολλοί κάτοικοι του χωριού σκοτώθηκαν με τον βομβαρδισμό, ακόμα και ο παπάς του χωριού.
Αμέσως μετά την κατάληψη του 613 είχαμε αρκετές απώλειες και από ένα λάθος διοίκησης. Όταν ο λόχος μας κατέλαβε το σημαντικό στρατηγικό ύψωμα 613, ο λοχαγός επικεφαλής έπρεπε ως πρώτο βήμα, να ρίξει φωτοβολίδα ενημέρωσης πυροβολικού, ότι καταλάβαμε το ύψωμα. Άργησε όμως να την ρίξει, και το πυροβολικό μας νομίζοντας ότι εκεί βρίσκονται ακόμα οι Ιταλοί βομβάρδισε το ύψωμα στις 04.30 το πρωί, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν άδικα 15 δικοί μας».
Δεν ανακοίνωσαν ότι εγώ συνέβαλα αποφασιστικά στην νίκη μας και εκδίωξη των πολλών και πάνοπλων Ιταλών από τα 15 υψώματα του βουνού 613 Κηπαρό, διότι δεν έπρεπε να αποκαλυφθεί τότε ακόμα το όνομά μου, αφού είχα αποστολή να βρω τους ντόπιους πληροφοριοδότες Ιταλών και να προστατεύσω το στράτευμα.
Λίγες ημέρες αργότερα κατάφερα να συλλάβω τον κυριότερο πληροφοριοδότη τους. Βρέθηκα παρέα με τον αστυνόμο του χωριού Κηπαρό, Αντώνιο Τριανταφύλλου και μιλάγαμε στο καφενείο του διπλανού χωριού «Μπόρσι» και ακούσαμε μία μικρούλα να λέει ότι «ο μπαμπάς της έχει πουλάκι που κελαηδάει». Καταλάβαμε ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει, την ακολουθήσαμε και μπήκαμε σπίτι της.
Η μάνα της όταν μας είδε μας επιτέθηκε με τσεκούρι, αλλά την αποφύγαμε και την φιμώσαμε. Μαζί οι δυό μας με τα πιστόλια μπήκαμε στο υπόγειο και πιάσαμε τον προδότη του χωριού Εντέμ Ραντίπ, την στιγμή που με ασύρματο μετέδιδε στο ιταλικό πυροβολικό τις θέσεις των Ελλήνων στρατιωτών. Τον πήγα στο 2ο γραφείο στους προϊστάμενους μου, και αυτοί τον έστειλαν στην Αθήνα για ανάκριση. Αυτός όταν έπεσε το μέτωπο, έψαχνε να με βρει να με τιμωρήσει που τον είχα συλλάβει.
Μετά την κατάληψη των υψωμάτων 613 βουνού Κηπαρό, ο Συνταγματάρχης Πετρόπουλος, κατά διαταγή του Υποστράτηγου Μπάκου Γ. μου προσέφερε λίρες ως αμοιβή, όπως είχαν διαταγή να κάνουνε με φίλους ντόπιους. Όμως εγώ αρνήθηκα να πάρω τις λίρες και ζήτησα να ντυθώ στο χακί, να υπηρετήσω την Πατρίδα.
Την ίδια ημέρα κατατάχτηκα εθελοντής και πολέμησα με τους υπόλοιπους φαντάρους μας για την Ελλάδα. Καταχωρήθηκε η θητεία μου όπως φαίνεται στο φύλλο πορείας (Γ.Ε.Σ. 195041–28/5/1941) Υπηρέτησα «Α.Μ. 230» στη «Ζώνη των Πρόσω» στο 3ο Λόχο του 12ου Συντάγματος Πεζικού, από 17/12/1940 ως 10/4/1941 ως Στρατιωτικός Ταχυδρόμος με όπλο μάνλιχερ και αποστολή στρατιωτικής κατασκοπείας 1ης γραμμής μετώπου με διαταγές Συνταγματάρχη Πετρόπουλου και Υποστράτηγου Μπάκου Γ., να ανακαλύψω πληροφοριοδότες που πρόδιδαν θέσεις Ελλήνων στην ιταλική αεροπορία και είχαμε πολλές απώλειες από βομβαρδισμούς, στις περιοχές Κηπαρό, Μπόρσι, Τσόραϊ, Κούδεσι.
Σωτήριος Ι. Ζαφειρόπουλος - φίλος της οικογενείας του Δημούτσου Μ. Ιωάννη.
Θυμάμαι τον μπαρμπα Γιάννη, πολέμησε για την Ελλάδα και προσέφερε υπηρεσίες του, Έζησε Περήφανος, Έφυγε Λεβέντης
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Αττικής γής, που έχει πλέον για στρώμα και για σκέπασμα.
Δρος Αντρεας Δημούτσος - Πολιτικός επιστήμων
Πηγή:https://www.himara.gr/istoria/10209-symvoli-himareou-dimoutsou-katalipsi-ypsomatos-613