Συνέβη σαν Σήμερα το 1904 - Παύλος Μελάς ο πρωτομάρτυρας και σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα.

 Έλληνας αξιωματικός του Στρατού, πρωτομάρτυρας και σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα.

Ο Παύλος Μελάς γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1870 στη Μασσαλία, όπου ο πατέρας του Μιχαήλ Μελάς (1833-1897) δραστηριοποιούταν ως έμπορος. Το 1886 εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων και εξήλθε ως ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού στις 8 Αυγούστου του 1891. Τον επόμενο χρόνο νυμφεύτηκε τη Ναταλία Δραγούμη (1872-1973), κόρη του τραπεζίτη και πολιτικού Στέφανου Δραγούμη, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον στρατιωτικό Μιχαήλ Μελά (1894-1950) και τη χημικό Ζωή Μελά - Ιωαννίδη (1898-1996).

Υπήρξε δραστήριο μέλος της Εθνικής Εταιρείας, μιας μυστικής οργάνωσης, που είχε ως σκοπό την αναζωπύρωση του εθνικού φρονήματος και την απελευθέρωση των υπόδουλων Ελλήνων με κάθε θυσία, και έπαιξε αρνητικό ρόλο στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897. Με την έκρηξη του πολέμου μάχεται στα μέτωπα της Θεσσαλίας, ως διοικητής ουλαμού της 2ης Πεδινής Πυροβολαρχίας. Είναι αισιόδοξος για την έκβασή του, ώστε γράφει στους γονείς του: «...Αν ο θεός μας βοηθήση ολίγον, σύντομα θα λάβετε γράμμα μου από την Θεσσαλονίκην. Ώστε θάρρος, αγαπητοί μου γονείς, θάρρος και πεποίθησιν· διότι και αν φέρη ο διάβολος, να νικηθώμεν, θα νικηθώμεν παλικαρίσια...». Δέκα μέρες αργότερα, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τον απογοητεύει και τον αηδιάζει. «Οι ηλίθιοι που φωνάζουν εναντίον του (εννοεί τον διάδοχο Κωνσταντίνο) έπρεπε να είναι εις την Λάρισσαν την επαύριο, της ατίμου, ατίμου, ατίμου φυγής μας, δια να ιδούν την κατάστασιν του στρατού και ν’ αντιληφθούν αν ήτο δυνατόν να κάμη μαζί του ένα βήμα προς τα εμπρός...» γράφει εκ νέου στους γονείς του.

Στις αρχές του 20ου αιώνα τον απασχολεί έντονα η κατάσταση στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία και τον ανησυχεί η δράση των κομιτατζήδων, που επιδιώκουν την προσάρτηση της Μακεδονίας στη Βουλγαρία. Τον επηρεάζει έντονα ο Μακεδόνας πεθερός του Στέφανος Δραγούμης, ενώ έχει πληροφόρηση από πρώτο χέρι από τον αδελφό της γυναίκας του Ίωνα Δραγούμη, που υπηρετεί ως υποπρόξενος στο Μοναστήρι (σημερινή Μπίτολα ΠΓΔΜ)

Τον Φεβρουάριο του 1904, μαζί με άλλους τρεις αξιωματικούς, τους λογαχούς Αλέξανδρο Κοντούλη και Αναστάσιο Παπούλα και τον ανθυπολοχαγό Γεώργιο Κολοκοτρώνη, συμμετέχει σε μυστική αποστολή στη Μακεδονία με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας (Μίκης, από το όνομα του γιου του Μιχαήλ, που τον φωνάζουν χαϊδευτικά Μίκη και Ζέζας, από το όνομα της κόρης του Ζωής, που τη φωνάζουν χαϊδευτικά Ζέζα), κατόπιν εντολής της κυβέρνησης Θεοτόκη. Η ομάδα των τεσσάρων αξιωματικών, συνοδευόμενη από μακεδόνες αγωνιστές, δραστηριοποιήθηκε στη δυτική Μακεδονία, αλλά οι κινήσεις της έγιναν αντιληπτές από τους Τούρκους, οι οποίοι ζήτησαν από την ελληνική κυβέρνηση την ανάκλησή τους. Έτσι, ο Μελάς μαζί με τους τρεις άλλους αξιωματικούς επέστρεψαν στην Αθήνα στις 29 Μαρτίου.

Τον Ιούλιο, ενώ υπηρετούσε στη Σχολή Ευελπίδων, ζήτησε 20ήμερη άδεια και έκανε ένα δεύτερο ταξίδι στη Μακεδονία. Στο πλαστό διαβατήριό του αναγραφόταν το όνομα Πέτρος Δέδες και ως επάγγελμα δήλωνε ζωέμπορος. Μόλις έφθασε στην Κοζάνη συναντήθηκε με το ντόπιο ελληνικό στοιχείο και αποφασίστηκε η συγκρότηση ενόπλων σωμάτων με τη στρατολόγηση ανδρών από τις γύρω περιοχές και η ανάληψη άμεσης δράσης στη Δυτική Μακεδονία. Επέστρεψε στην Αθήνα στις 3 Αυγούστου γεμάτος αισιοδοξία για την έκβαση του Αγώνα.

Μετά από 15 ημέρες ζήτησε κι έλαβε τετράμηνη άδεια από το στράτευμα για να αναλάβει επίσημα την αρχηγία του Μακεδονικού Αγώνα στην περιοχή της Καστοριάς και του Μοναστηρίου, κατόπιν υπόδειξης του Μακεδονικού Κομιτάτου. Λίγο πριν από την αναχώρησή του εξομολογείτο στη γυναίκα του: «...Αισθάνομαι πολύ, ο δυστυχής, την ευτυχίαν που αφήνω· αισθάνομαι ότι μ’ όλον τον ανήσυχον και νευρικόν χαρακτήραν μου ο βίος ο οποίος μου αρμόζει περισσότερον είναι ο ήσυχος και ο οικογενειακός. Αλλ’ από τινος δεν ηξεύρω τι έπαθα· έγινα όργανον δυνάμεως πολύ μεγάλης, ως φαίνεται, αφού έχει την ισχύν να κατασιγάση όλα τ’ αλλα αισθήματά μου και να με ωθή διαρκώς προς την Μακεδονίαν». Και από τη Λάρισα συμπλήρωνε με νέο γράμμα προς την σύζυγό του, ωσάν να προαισθανόταν το τέλος του: «...Αναλαμβάνω αυτόν τον αγώνα με όλη μου την ψυχήν και με την ιδέαν, ότι είμαι υποχρεωμένος να τον αναλάβω. Είχα και εγώ την ακράδαντον πεποίθησιν, ότι δυνάμεθα να εργασθώμεν εν Μακεδονία και να σώσωμεν πολλά πράγματα. Έχων δε την πεποίθησιν ταύτην, έχω και υπέρτατον καθήκον να θυσιάσω το παν όπως πείσω την Κυβέρνησιν και την κοινήν γνώμην περί τούτου...».

Στις 28 Αυγούστου ο Καπετάν Μίκης Ζέζας διέβη τα σύνορα, συνοδευόμενος από αρκετούς Μακεδόνες, Λάκωνες και Κρήτες, και στα μέσα Σεπτεμβρίου στρατοπέδευσε στην περιοχή της Καστοριάς. Στις 13 Οκτωβρίου του 1904 εισήλθε στο χωριό Στάτιστα για να αναπαυτεί αυτός και οι άνδρες του. Όμως, ο Βούλγαρος αρχικομιτατζής Μήτρος Βλάχος, προκειμένου να τον βγάλει από τη μέση, ειδοποίησε τις οθωμανικές αρχές. Επί τόπου κατέφθασε ισχυρό στρατιωτικό απόσπασμα, αποτελούμενο από 150 άνδρες και στη συμπλοκή που ακολούθησε, ο Παύλος Μελάς τραυματίστηκε σοβαρά στην οσφυϊκή χώρα και μετά από μισή ώρα άφησε την τελευταία του πνοή.

Το κεφάλι του αποκόπηκε από τους συμπολεμιστές του και τάφηκε στο ναό της Αγίας Παρασκευής στο Πισοδέρι. Το σώμα του παραδόθηκε από τις οθωμανικές αρχές στον μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό (Καραβαγγέλη) και τάφηκε στον βυζαντινό ναό των Ταξιαρχών στην Καστοριά, όπου αναπαύεται και η κάρά του από το 1950. Στον ίδιο ναό έχει ταφεί και η σύζυγός του Ναταλία, κατ’ επιθυμίαν της.

Ο θάνατος του Παύλου Μελά έγινε γνωστός στην Αθήνα στις 18 Οκτωβρίου και συγκλόνισε την κοινή γνώμη, λόγω του ακέραιου και αγνού χαρακτήρα του ανδρός, αλλά και του γνωστού ονόματος της οικογένειάς του, που είχε μεγάλους δεσμούς με τη Μακεδονία και την κοινωνία των Αθηνών. Η θυσία του σηματοδότησε την ουσιαστική έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα, που κορυφώθηκε με τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913.

Σχετικά

• Τη θυσία του Παύλου Μελά ύμνησε ο Κωστής Παλαμάς («Παύλος Μελάς») και η λαϊκή μούσα.
• Αναφορές στον Παύλο Μελά περιέχονται στο κλασικό παιδικό μυθιστόρημα της Πηνελόπη Δέλτα «Ο Μάγκας».
• Το χωριό Στάτιστα, όπου «έπεσε» ο Παύλος Μελάς φέρει σήμερα το όνομά του.
• Ο Δήμος Παύλου Μελά, προέκυψε από τη συνένωση των Δήμων Σταυρούπολης, Πολίχνης και Ευκαρπίας, στο πλαίσιο του προγράμματος «Καλλικράτης».

Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/807?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2022-10-13

© SanSimera.gr

90 Χρόνια πριν … 12-10-1933 - Πως η "όπισθεν του θρόνου δύναμις" ενέπνευσε Στάλιν να "καθαρίσει" τον Τρότσκι!!

ΜΥΣΤΗΡΙΟ: 

Ο Στάλιν εμίσει τον Τρότσκι, κι εν τούτοις δεν εγνώριζε πώς να τον προσβάλη. 

Η Νάντια  ήτο εκείνη η οποία ενέπνευσε εις τον Στάλιν να δημιουργήση θόρυβον και γενικήν κατακραυγήν εναντίον του Τρότσκυ και των φιλοδοξιών του. 

Το αποτέλεσμα ήτο να εξορισθή ο Τρότσκι. Καθ’ όλα αυτά τα έτη ο Στάλιν και η σύζυγός του έζων ζωήν ειδυλλιακήν. 

Απέκτησαν δύο παιδιά τα οποία ελάτρευον. Διά το πολύ κοινόν η Νάντια παρέμεινε μυστήριον. Κανείς δεν ήξευρε τι έκαμνε, κανείς δεν μπορούσε να ειπή θετικά, μετά βεβαιότητος εάν επρόκειτο περί μιας μηδαμινότητος, ή εάν η γυναίκα αυτή ήτο «η όπισθεν του θρόνου δύναμις».

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/562666660/90-chronia-prin-12-10-1933/

 

Ζήτω ΜΑΣ, κυβερνητικοί σύντροφοι.. ! - Μεγάλη η γκάφα μας με τα επιδόματα!! - Γιατί δεν τολμάμε να κάνουμε τα αυτονόητα;

 Η παραγωγή ξεχασμένη έως αδιάφορη για την οικονομία μας. Εμείς στο έλεος των εισαγωγών. Και για την ακρίβεια, κρατικά επιδόματα. Ζήτω μας, σύντροφοι...

Ποιος από την πολιτική και τους πολιτικούς μας τολμάει να στρέψει την επιδοματική πολιτική (που ισχύει ακόμη και θα συνεχίσει και το 2024) προς όφελος και της παραγωγής μας και των παραγωγών. 

Να ενισχύσει την παραγωγή και να απαιτήσει μείωση του κόστους. Χαμήλωμα τόσο της ακρίβειας που ζούμε όσο και εκείνης που μας έρχεται.     

Να πει συνεπώς ότι εγώ σταματάω να δίνω επιδόματα απ’ ευθείας σε καταναλωτές για καύσιμα, για ρεύμα, για την κίνηση, για αγορές τους ή για τον καφέ και το κουλούρι των νέων... αλλά θα καταφέρω να πετύχω χαμηλές τιμές ενισχύοντας την παραγωγή και μόνο την παραγωγή. 

Ποιος, από την πολιτική, τολμάει να το κάνει αυτό. Κανείς. 

Απλά η άρνηση της κάθε πλευράς θα στηρίζεται σε  διαφορετικά επιχειρήματα. Θα αλλάζουν τα ναι μεν αλλά...

Στην ουσία βέβαια δεν πρόκειται να απαντήσει κανείς. Γιατί η ουσία έχει τεράστιο πολιτικό κόστος...

Ξέρετε τι σημαίνει για τα 2-3 κόμματα εξουσίας ή ακόμη και για τα δεκανίκια τους να βγουν και να πουν "ενισχύστε επιχειρήσεις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας γιατί έτσι μόνο θα κατέβει το κόστος της  παραγωγής μας...;" 

Έχουμε καλύτερα να κυνηγάμε 17.000 τρακαδόρους σε pass και άλλα κρατικά επιδόματα, παρά να δείξουμε ότι ανοιχτήκαμε στους ιδιώτες επιχειρηματίες. Στην ολιγαρχία...

Έχουμε καλύτερα  να δίνουμε 150 ευρώ σε νέους για καφέ, για  κουλούρι και τυρί τον μήνα, αντί να επιδοτούμε (με το σύνολο και αυτής της κρατικής δαπάνης) τις αγροτικές μας επιχειρήσεις να πετύχουν αυτά που θα βοηθήσουν τη μείωση κόστους αγροτικών προϊόντων που φθάνουν και στα χέρια των νέων.

Έχουμε καλύτερα να επιδοτούμε το τεράστιο πελατειακό μας κοινό με κάρτες και κουπόνια βενζίνης και πετρελαίου, αντί να δώσουμε επιδοτήσεις ακόμη και στον ιδιώτη πρατηριούχο να ρίξει την τιμή στην αντλία. 

Και αν ο πρατηριούχος αποδειχθεί κομπιναδόρος...", ακούς από τους "οραματιστές" κρατικούς υπαλλήλους. Αυτούς που από την άλλη κάνουν ότι δεν βλέπουν το πώς τα κουπόνια για τα καύσιμα αλλάζουν και χέρια... Γιατί; Γιατί τα πήραν και πάρα πολλοί που ούτε είχαν, ούτε έχουν ούτε και θα αποκτήσουν ποτέ αυτοκίνητο.  

Έχουμε καλύτερα να δίνουμε στον λαό κάρτες και κουπόνια για τα τρόφιμά τους (γιατί αυτό βοηθάει την κυβερνητική και κομματική  εικόνα -πράγμα που φέρνει ψήφους-) αντί (ως Πολιτεία βεβαίως) να βρούμε με τον κλάδο παραγωγής τροφίμων αποτελεσματική φόρμουλα στροφής επιδοτήσεων στην παραγωγή των τροφίμων μας, ενισχύοντας έτσι το προφίλ της οικονομία μας. 

Έχουμε καλύτερα να επιδοτούμε το ηλεκτρικό ρεύμα στο χέρι του  καταναλωτή (μπας και τον εγκλωβίσουμε και ως ψηφοφόρο...) αντί να πετύχουμε πολιτική ενισχύσεως της κάθε είδους παραγωγή ενέργειας, που θα αποδώσει και σήμερα και μακροπρόθεσμα τις χαμηλότερες τιμές που στοχεύουμε.  

Έχουμε καλύτερα να επιδοτούμε τον επιβάτη των μέσων της μεταφοράς ("πουλώντας" και τον ανάλογο κρατισμό ως κόμμα και ως κυβέρνηση) αντί (μέσω επιδοματικής πολιτικής) να λύσουμε τα όσα γνωστά και άγνωστα προβλήματά μας και στις μεταφορές. 

Με άλλα λόγια τόσο η 15ετής χρεοκοπία της χώρας όσο και οι κακή μας μοίρα με την πανδημία, τις φυσικές καταστροφές και την ενεργειακή κρίση "αξιοποιήθηκαν" από τους πολιτικούς (όλων των κομμάτων και των κυβερνήσεών τους) για να περάσει η οικονομία στα χέρια τους και να μην έχει διέξοδο, μέσα από συνεργασίες του  κράτους και των ιδιωτών. 

Και τώρα που η μοίρα μας μάς επιφυλάσσει μια νέα (απρόσμενη και πολύ πιθανή) ενεργειακή κρίση (με πυρήνα τη Μέση Ανατολή) εμείς ούτε που να σκεφτούμε μεταβολές στην οικονομική και στην κοινωνική μας πολιτική που να ενισχύσουν (ταυτόχρονα) και τις δυνάμεις που απομένουν στην παραγωγή μας. Παραμένουμε προσανατολισμένοι αποκλειστικά στο τι θα προσφέρουν κράτος και κυβέρνηση για την παράταση της ζωής του κρατισμού μας. 

πηγή:https://www.capital.gr/o-giorgos-kraloglou-grafei/3743476/i-megali-gkafa-me-ta-epidomata/

Το θηριώδες "Teddy Bear": - Ο υπερσύγχρονος εξοπλισμός του Ισραήλ για τα τούνελ της Γάζας και τους ελεύθερους σκοπευτές

Τρόπους για να αντιμετωπίσουν τα δαιδαλώδη τούνελ, τους στενούς δρόμους, τις παγίδες και τους ελεύθερους σκοπευτές που υπάρχουν στη Γάζα αναζητούν οι ισραηλινοί επιτελείς του στρατού ενόψει της χερσαίας εισβολής στη Γάζα, μετά την εκπνοή του τελεσιγράφου προς τους Παλαιστινίους να εκκενώσουν την πολύπαθη περιοχή.

Σε αυτό το περιβάλλον, η θωρακισμένη μπουλντόζα D9R, με το χαϊδευτικό παρατσούκλι Doobi ή “Teddy Bear”, θα είναι απαραίτητη για μια επιτυχημένη επίθεση.

Μια χερσαία επιχείρηση στις πυκνές κατοικημένες συνοικίες του παλαιστινιακού θύλακα θα απαιτήσει εξειδικευμένο εξοπλισμό για να ανοίξει το δρόμο για τα 300 άρματα μάχης και τους 173.000 στρατιώτες που συγκεντρώνονται στα σύνορα.

Σε περίπτωση που ξεσπάσουν μάχες, η τροποποιημένη από το Ισραήλ μπουλντόζα Caterpillar θα χρησιμοποιηθεί για την πυροδότηση ναρκών και αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών και για την κατεδάφιση εμποδίων στο δρόμο.

Με 15 τόνους πρόσθετης θωράκισης και ενισχυμένη λεπίδα, η D9R είναι σχεδόν αδιαπέραστη από όπλα ή εκρηκτικά και θα διαδραματίσει βασικό ρόλο στο να επιτρέψει στο πεζικό να προχωρήσει με ασφάλεια.

Το θηριώδες «αρκουδάκι»

Το D9R πήρε το παρατσούκλι του “αρκουδάκι” από τη στρατιωτική αργκό για κάθε είδους μπουλντόζα.
Μπορεί να φιλοξενήσει ένα πλήρωμα δύο στρατιωτών στο θωρακισμένο πιλοτήριο του – έναν οδηγό και έναν διοικητή – όπου το αλεξίσφαιρο γυαλί τους προσφέρει προστασία από πυρά ελεύθερων σκοπευτών και πολυβόλων.
Το 2015, το D9R αναβαθμίστηκε με «θωράκιση με λάμες» για να προσφέρει στο όχημα μεγαλύτερη προστασία από τις ρουκέτες (RPG) που χρησιμοποιούσε ευρέως η Χαμάς σε προηγούμενες συγκρούσεις.

Η θωράκιση slat, γνωστή και ως θωράκιση κλωβού ή ράβδου, λειτουργεί επιτρέποντας στο ευαίσθητο άκρο του πυροκροτητή της ρουκέτας να περάσει πριν παραμορφώσει το σώμα της εκρηκτικής ύλης έτσι ώστε είτε να μην πυροδοτηθεί είτε να είναι λιγότερο αποτελεσματική.

Αυτό όχι μόνο βοηθά τη μπουλντόζα να οργώσει τα εμπόδια, αλλά επιτρέπει επίσης διάφορους ρόλους υποστήριξης υποδομών, όπως το σκάψιμο τάφρων και την κατασκευή γεφυρών ή αμυντικών κατασκευών.

Το «Teddy Bear» μπορεί επίσης να εξοπλιστεί με τοποθετημένη εγκατάσταση πολυβόλου, εκτοξευτή χειροβομβίδων ή προβολέα καπνού για πρόσθετες δυνατότητες μάχης.
Το 2018, ο ισραηλινός στρατός άρχισε επίσης να αναπτύσσει και να λειτουργεί το D9R Panda, μια τηλεχειριζόμενη έκδοση της μπουλντόζας για πιο εχθρικά περιβάλλοντα.

Το κόστος ενός D9R δεν είναι σαφές, καθώς τα οχήματα αγοράζονται απευθείας από την Caterpillar από τον ισραηλινό στρατό και αργότερα εξοπλίζονται με την ειδική θωράκιση.

Ωστόσο, το κόστος μιας νέας μπουλντόζας Cat D9 ανέρχεται σε τουλάχιστον 900.000 δολάρια (739.624 λίρες), ακόμη και πριν γίνουν πρόσθετες αναβαθμίσεις.

Σε απάντηση στη σφαγή Ισραηλινών από τους τρομοκράτες της Χαμάς, ο ισραηλινός στρατός έχει ήδη σφυροκοπήσει τη λωρίδα της Γάζας μήκους 45 χιλιομέτρων με περισσότερες από 6.000 βόμβες συνολικού βάρους 4.000 τόνων.
Οι παλαιστινιακές αρχές υποστηρίζουν ότι πάνω από 1.700 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί μέχρι στιγμής από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς.

Τα χαρακτηριστικά του D9R

Με το ψευδώνυμο Doobi ή «αρκουδάκι», το D9R είναι η τελευταία γενιά των θωρακισμένων μπουλντόζων D9, οι οποίες αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά από την Ισραηλινή Αμυντική Δύναμη τη δεκαετία του 1950.
Έχει μήκος 26,2 πόδια x ύψος 13 πόδια x πλάτος 14,7 πόδια (8 μέτρα μήκος x 4 μέτρα ύψος x 4,5 μέτρα πλάτος) και ζυγίζει 62 τόνους.
Το όχημα είναι εξοπλισμένο με μια μεγάλη μπροστινή λεπίδα και ένα οπίσθιο εξάρτημα ripper για την εκκαθάριση εμποδίων και την πυροδότηση εκρηκτικών υλών.

Το θωρακισμένο κόκπιτ έχει χώρο για ένα πλήρωμα δύο ατόμων, το οποίο προστατεύεται από αλεξίσφαιρο γυαλί από πυρά ελεύθερων σκοπευτών και πολυβόλων.

Το D9R μπορεί επίσης να εξοπλιστεί με τοποθετημένο πολυβόλο, εκτοξευτή χειροβομβίδων ή προβολέα καπνού.

Πάνω από 100 αναπτύχθηκαν στην εισβολή του 2014, μια φονική επίθεση 22 ημερών στη Γάζα από τις ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις.

Το 2018, ο ισραηλινός στρατός αποκάλυψε το D9R Panda, μια τηλεχειριζόμενη έκδοση του οχήματος.

πηγή: https://www.topontiki.gr/2023/10/13/teddy-bear-o-ipersigchronos-exoplismos-tou-israil-gia-ta-tounel-tis-gazas-ke-tous-eleftherous-skopeftes/

 

Τι κοινό έχουν η Νέα Υόρκη και το Παρίσι με τα Γρεβενά και το Τσοτύλι;

Oχι, δεν κατασκευάστηκε ένα Άγαλμα της Ελευθερίας στην κωμόπολη του νομού Κοζάνης. Ούτε στήθηκε ένα σιδερένιο ομοίωμα του Πύργου του Άιφελ στην «Πόλη των Μανιταριών», όπως αυτό που κοσμεί την είσοδο στα Φιλιατρά Μεσσηνίας. 

Ωστόσο, η μεγάλη έρευνα του ταξιδιωτικού κολοσσού Explore Worldwide, ο οποίος ειδικεύεται σε περιπετειώδεις εκδρομές ανά τον κόσμο, μικραίνει την… απόσταση ανάμεσα στις συγκεκριμένες πόλεις της Δυτικής Μακεδονίας και δύο από τις λαμπερότερες μητροπόλεις του κόσμου. 

Η έρευνα δεδομένων που έκανε το Explore Worldwide είχε στόχο να αναδείξει τα «πιο ενδιαφέροντα» μέρη στην Ελλάδα και στον κόσμο, βάσει του πόσες φορές έχουν αναφερθεί ως κύρια τοποθεσία, σε σχέση με αρχαία κτίσματα, πεδία μάχης και σημαντικά μνημεία.

 Οι αναλυτές δεδομένων ανέλυσαν τον προγραμματιστικό κώδικα 1,2 εκατομμυρίων άρθρων στην Wikipedia που έχουν την ετικέτα της «κύριας τοποθεσίας» και τα αποτελέσματα έδειξαν πως η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, το Τόκιο, η Ουάσιγκτον και το Τορόντο ανήκουν στην πεντάδα των πόλεων που παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον αναζήτησης για τους χρήστες.

Εκτός από την βασική λίστα που περιλαμβάνει μεγάλες πρωτεύουσες απ’ όλο τον κόσμο, οι αναλυτές αναζήτησαν ποιοι είναι οι πιο «ταγκαρισμένοι» προορισμοί στην Ελλάδα που εμφανίζονται σε άρθρα της ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας και επιλέγονται από τους χρήστες της. 

Στην κορυφή της λίστας με τα πιο ενδιαφέροντα μέρη στην Ελλάδα, βρίσκεται η Αθήνα με 392 αναφορές σε άρθρα της Wikipedia, εξαιτίας των παγκοσμίου φήμης μνημείων, όπως η Ακρόπολη, και της αρχαίας ιστορίας της. Ακολουθούν η Μεγαλόπολη (136), το Τσοτύλι Κοζάνης (93) και τα Γρεβενά (91). Οι μεταφράσεις των συγκεκριμένων λημμάτων σε διάφορες γλώσσες, η πλούσια εμπορική κουλτούρα του 19ου και 20ου αιώνα, οι πολεμικές συγκρούσεις και ο γεωφυσικός πλούτος αυτών των προορισμών φαίνεται πως είναι οι λόγοι για τους οποίους εμφανίζονται σε διαφορετικά άρθρα στη Wikipedia. 

Δεν γνωρίζουμε το πόσο συχνά επισκέπτεστε την ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια, για να χαθείτε μέσα στην ιστορία μακρινών τόπων και στις φωτογραφίες τους. Ελπίζουμε όμως να εμπνευστείτε για κάποια πολιτιστική περιπλάνηση σε τόπους μακρινούς, αλλά και κοντινούς. Υπάρχει τόση πολλή ιστορία, ακόμα και σε μέρη που δεν ξέρουμε και που δεν υπολογίζουμε.

Σαν Σήμερα το 1944 - Το τέλος της γερμανικής κατοχής μετά από 1.625 επώδυνες μέρες

 12 Οκτωβρίου 1944. Ήταν ένα ηλιόλουστο πρωινό Πέμπτης, όταν οι καμπάνες των εκκλησιών άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα, καλώντας τους Αθηναίους να ξεχυθούν στους δρόμους και να πανηγυρίσουν το τέλος της γερμανικής κατοχής. Ως τις 3 Νοεμβρίου ο τελευταίος Γερμανός (και Βούλγαρος) στρατιώτης είχε αποχωρήσει από την ηπειρωτική Ελλάδα.

Η αντίστροφη μέτρηση για την αποχώρηση των Γερμανών και των συμμάχων τους Βουλγάρων από την Ελλάδα είχε σημάνει λίγους μήνες νωρίτερα, στις 6 Ιουνίου, όταν οι Σύμμαχοι αποβιβάστηκαν στη Νορμανδία και άρχισαν να περισφίγγουν τον κλοιό γύρω από τη Γερμανία μαζί τους προελαύνοντες Σοβιετικούς από την ανατολική πλευρά. Ήταν φανερό ότι οι ημέρες της Ναζιστικής Γερμανίας ήταν μετρημένες.

Στο χρονικό διάστημα μέχρι την απελευθέρωση είχαν ενταθεί οι πολιτικές διαβουλεύσεις για τη μετακατοχική κατάσταση στην Ελλάδα. Από την πλευρά τους, οι Γερμανοί έψαχναν παρασκηνιακά τρόπους ασφαλούς αποχώρησής τους από τη χώρα μας. Από τις 26 Απριλίου 1944 της ελληνικής εξόριστης κυβέρνησης ηγείτο ο Γεώργιος Παπανδρέου, οι Άγγλοι όμως ήταν αυτοί που κινούσαν τα νήματα. Με τις συμφωνίες Λιβάνου (17-20 Μαΐου 1944) και Καζέρτας (26 Σεπτεμβρίου 1944) οι ανταρτικές ομάδες του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ είχαν τεθεί υπό τις διαταγές της κυβέρνησης Παπανδρέου, που είχε εμπλουτισθεί και με στελέχη του ΕΑΜ.

Οι Γερμανοί άρχισαν να αποχωρούν σταδιακά από την Αθήνα από το βράδυ της 11ης Οκτωβρίου με κατεύθυνση προς Βορρά. Στις 8 το πρωί της 12ης Οκτωβρίου, οι ελάχιστοι Γερμανοί που είχαν απομείνει στην Αθήνα, συγκεντρώθηκαν στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Εκεί, σε μία πρόχειρη όσο και βιαστική τελετή, ο επικεφαλής των κατοχικών δυνάμεων, στρατηγός Χέλμουτ Φέλμι, συνοδευόμενος από τον κατοχικό δήμαρχο Αθηναίων Άγγελο Γεωργάτο, κατέθεσε στεφάνι.

Το μόνο που απέμενε ήταν η υποστολή της ναζιστικής σημαίας από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Ένας Γερμανός στρατιώτης κατέβασε τη σβάστικα χωρίς καμία επισημότητα στις 9:15 το πρωί, την πήρε υπό μάλης και αποχώρησε με σκυμμένο το κεφάλι, σηματοδοτώντας το τέλος της γερμανικής κατοχής που διήρκεσε 1.625 μέρες και την αρχή ενός τρελού πανηγυριού στους δρόμους της Αθήνας.

Χιλιάδες κόσμου με τη γαλανόλευκη στα χέρια αλληλοασπάζονταν, αναφωνώντας «Χριστός Ανέστη», παιδιά σκαρφάλωναν στις οροφές των τραμ, ενώ απ' άκρη σ' άκρη αντηχούσε ο Εθνικός Ύμνος. Μετά από τριάμισι χρόνια δουλείας και σκλαβιάς οι Αθηναίοι ανάπνεαν για πρώτη φορά τον μεθυστικό αέρα της λευτεριάς.

Στις έξι ημέρες που πέρασαν μέχρι την άφιξη της κυβέρνησης στην Αθήνα, την εξουσία ασκούσε τριμελής επιτροπή, αποτελούμενη από τους Θεμιστοκλή Τσάτσο, Φίλιππο Μανουηλίδη και Γιάννη Ζεύγο, συνεπικουρούμενη από τον διοικητή της Αστυνομίας Αθηνών, Άγγελο Έβερτ. Δύο ημέρες αργότερα άρχισαν καταφθάνουν στην πρωτεύουσα δυνάμεις του 3ου Σώματος του βρετανικού στρατού υπό τον αντιστράτηγο Ρόναλντ Σκόμπι, που έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό από τους Αθηναίους.

Στις 18 Οκτωβρίου έφτασε στην Αθήνα ο Γεώργιος Παπανδρέου και η κυβέρνησή του. Την ίδια ημέρα, ο πρωθυπουργός σε μία συγκινητική τελετή ύψωσε την ελληνική σημαία στην Ακρόπολη και στη συνέχεια μίλησε στο συγκεντρωμένο πλήθος που είχε γεμίσει ασφυκτικά την πλατεία Συντάγματος από τον εξώστη του Υπουργείου Οικονομικών.

Σε μία αριστοτεχνικά δομημένη ομιλία του εξήγγειλε τις προθέσεις της κυβέρνησής του, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, την ανάγκη να ικανοποιηθούν οι εθνικές διεκδικήσεις, να αποκατασταθεί η λαϊκή κυριαρχία, να επιλυθεί το πολιτειακό ζήτημα μετά από ελεύθερο δημοψήφισμα και να τιμωρηθούν οι συνεργάτες των κατακτητών. Το πλήθος, που συχνά τον διέκοπτε με συνθήματα υπέρ του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, υποδέχθηκε τις εξαγγελίες του με κραυγές και ιαχές υπέρ της λαοκρατικής δημοκρατίας. Ο Παπανδρέου, που ήταν αναγκασμένος να ακροβατεί συνεχώς μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, απάντησε με τη χαρακτηριστική φράση που έμεινε στην ιστορία: «Πιστεύομεν και εις την λαοκρατίαν».

Όμως, οι χαρές και τα πανηγύρια για την απελευθέρωση κράτησαν μόνο 53 ημέρες. Στις αρχές Δεκεμβρίου τα όπλα θα αντηχήσουν ξανά στους δρόμους της πρωτεύουσας, αλλά αυτή τη φορά θα είναι στραμμένα κατά αδελφών («Δεκεμβριανά»).

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/13?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2023-10-12

© SanSimera.gr

Ισραήλ: - Συγκλονιστικές ιστορίες όσων βίωσαν τον πόλεμο

 

Τον γύρο του κόσμου κάνει εδώ και λίγες ώρες η σπαρακτική δήλωση του Τόμας Χαντ του πατέρα της 8χρονης Έμιλι που σκοτώθηκε από την Χαμάς στο κιμπούτς Μπεερί. Λέει ότι όταν έμαθε ότι η 8χρονη κόρη του είναι νεκρή χαμογέλασε και σκέφτηκε ότι είναι καλύτερα που το παιδί του πέθανε και δεν βρέθηκε ζωντανή και αιχμάλωτη των ανδρών της Χαμάς.

Η 8χρονη Έμιλι είναι ένα από τα θύματα της Χαμάς στο κιμπούτς Μπεερί. Η αντίδραση του πατέρα της σοκάρει.

«Όταν μου είπαν πως είναι νεκρή, φώναξα ‘’ναι’’ και χαμογέλασα. Γιατί ήξερα πως αυτή ήταν το καλύτερο νέο με βάση τα δεδομένα. Ήταν αυτό που ήλπιζα. Θα ήταν είτε νεκρή, είτε στην Γάζα. Κι αν ξέρετε τι κάνουν στους ανθρώπους στην Γάζα, είναι χειρότερο από τον θάνατο. Είναι χειρότερο από τον θάνατο. Το πώς σου συμπεριφέρονται».

«Καλύτερα νεκρή η κόρη μου παρά στα χέρια της Χαμάς», λέει ο τραγικός πατέρας.

«Δεν θα είχε φαγητό και νερό. Θα ήταν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με ένας Θεός ξέρει πόσους άλλους ανθρώπους. Θα ήταν τρομοκρατημένη κάθε λεπτό, ώρα, μέρα και ίσως χρόνια. Ο θάνατος λοιπόν ήταν ευλογία».

Στον ίδιο οικισμό, η νοσηλεύτρια Αμίτ Μαν πέρασε τις τελευταίες ώρες της ζωής της βοηθώντας τραυματισμένους.

Στα μηνύματα που αντάλλαξε με τις αδερφές της στο WhatsApp, η 22χρονη νοσοκόμα ζητούσε με αγωνία βοήθεια και πληροφορίες, καθώς οι ένοπλοι της Χαμάς πλησίαζαν στην κλινική της.

Η τελευταία επικοινωνία με την οικογένειά της ήταν ένα τηλεφώνημα λίγων δευτερολέπτων στο οποίο έλεγε με κλάματα ενώ ακούγονταν πυροβολισμοί: «Είναι εδώ. Με πυροβόλησαν στα πόδια».

Η σορός της κοπέλας βρέθηκε τη Δευτέρα μαζί με άλλους 107 νεκρούς στο κιμπούτς.

Αναγνώρισε τον αδελφό του σε βίντεο

Ο 34χρονος Ελκάνα ήταν στο βίντεο που ανέβασε η Χαμάς με τους πρώτους ομήρους μετά το μακελειό στο rave φεστιβάλ. Από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο αδελφός του με φρίκη τον αναγνώρισε όταν ένας φίλος του έδειξε το βίντεο.

«Δεν ξέρω εάν θα ζήσει ή εάν θα πεθάνει. Ο αδελφός μου είναι 34 ετών. Έχει ένα παιδί 3 ετών και μια σύζυγο. Και φυσικά μια μεγάλη οικογένεια που τον περιμένει να επιστρέψει σπίτι».

Αίσθηση προκαλούν και οι μαρτυρίες όσων επέζησαν από το αιματοκύλισμα. Όπως ο Γκάι Ντανόν, που ανέβασε ένα βίντεο, ενώ κρυβόταν μέσα σε θάμνους.

Σήμερα διηγείται τις εφιαλτικές ώρες που πέρασε:

«Ήταν πραγματικά τρομακτικό. Δεν ξέραμε εάν μας πυροβολούσαν ή όχι. Και τότε είδα δυο φίλους με τους οποίους είχαμε χωριστεί νωρίτερα. Πιστεύαμε πως μας πυροβολούσαν. Οι πυροβολισμοί ήταν πολύ κοντά».

Ολόκληρη οικογένεια ξεκληρίστηκε

Στο Νιρ Οζ ολόκληρη οικογένεια, οι γονείς, τα τρία παιδιά και η γιαγιά, εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από μαχητές της Χαμάς.

«Ο αδελφός μου κάποια στιγμή ήταν στο καταφύγιο με τα μωρά του… τις δίδυμες κόρες του και τον τρίχρονο γιο του. Φόρεσε ένα κράνος των Βίκινγκ, πήρε ένα κατσαβίδι, ήταν με τα εσώρουχα επειδή όλοι πετάχτηκαν από τα κρεβάτια τους για να κρυφτούν. Ήταν πολύ νωρίς το πρωί του Σαββάτου. Κρατούσε το χερούλι της πόρτας κι έκανε μια γκριμάτσα, για να αισθανθούν όλοι καλύτερα», είπε συγγενής τους.

Οι ένοπλοι τους πυροβόλησαν μέσα από τα παράθυρα. Έβαλαν φωτιά στο σπίτι και τους άφησαν να πεθάνουν από τις αναθυμιάσεις.

Η μητέρα της Λιόνα Μπενσίλ δολοφονήθηκε σε καταυλισμό. Η κόρη της περιγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στο MEGA τι ακριβώς συνέβη.

«Μόλις έλαβα το μήνυμα ότι υπήρχαν 30 τρομοκράτες της Χαμάς στα σπίτια μας που προσπαθούν να τους σφαγιάσουν όλους. Ανησυχούσα. Και η μητέρα μου δεν απαντούσε στις κλήσεις. Όταν έφτασαν τα αδέρφια μου, είδαν τη μητέρα μου στο έδαφος, με 14 τρύπες από σφαίρες καλάσνικοφ στο σώμα της».

Τραγική ειρωνεία; Η μητέρα της σκοτώθηκε με καραμέλες στα χέρια, αφού είχε σκοπό να επισκεφτεί τα εγγόνια της. Όμως δεν πρόλαβε.

Είδε πως η γιαγιά της είναι αιχμάλωτη σε βίντεο

Η Ανάτ είναι 25 ετών και σπουδάζει στο Τελ Αβίβ. Ο παππούς της και οι γιαγιά της έμεναν στο  Νιρ Οζ. Η κοπέλα περιγράφει τη στιγμή που οι μαχητές της Χαμάς σκότωσαν τον 75χρονο παππού της και πήραν όμηρο την γιαγιά της.

«Προσπάθησαν να ανοίξουν την πόρτα και ο παππούς την κρατούσε. Δολοφόνησαν τον παππού μου ενώ κρατούσε την πόρτα. Πήραν την γιαγιά μου όμηρο. Μαζί με εκατοντάδες ομήρους, μωρά, παιδιά. Έβαλαν φωτιά στο σπίτι. Δεν έχει μείνει τίποτα».

Η νεαρή κοπέλα αναγνώρισε την 72χρονη γιαγιά της σε αυτό το βίντεο που ανέβηκε στο διαδίκτυο. Είναι επάνω σε ένα μηχανάκι με δυο μαχητές της Χαμάς που την μετέφεραν στη Γάζα.

πηγή:https://www.megatv.com/2023/10/12/israil-sygklonistikes-istories-oson-viosan-ton-polemo/