Ο μακελάρης των Ελλήνων του Πόντου - Γιατί τον εκτέλεσε ο μέντοράς του!

 

. Βασίλης Βασιλειάδης

Ο Τοπάλ Οσμάν υπήρξε απηνής διώκτης των Ποντίων Ελλήνων κατά την τελευταία δεκαετία του βίου τους στον γενέθλιο τόπο (1914-1924), αρχηγός σώματος ατάκτων Τούρκων μαχητών (Τσέτες), με έδρα και ορμητήριο την Κερασούντα. Φανατικά πιστός μέχρι τέλους στον αρχηγό του, Κεμάλ, εκτελέστηκε κατ’ εντολήν του ιδίου, τιμωρούμενος παραδειγματικά για την απαγωγή, τον βασανισμό και τη δολοφονία ενός αντιπολιτευόμενου βουλευτή· (κατέληξε) θύμα στο πολιτικό παιχνίδι του αρχηγού του κατά τα μεταπολεμικά χρόνια στερέωσης της κεμαλικής δημοκρατίας στην Τουρκία.

Στην εθνική αφήγηση των γειτόνων ο Οσμάν τιμάται ως ένας από τους αγωνιστές απελευθέρωσης της Τουρκίας, ενώ για τους Ελληνες του Πόντου, αλλά και τους άλλους μειονοτικούς πληθυσμούς της περιοχής, ο Οσμάν υπήρξε βάναυσος πρωταγωνιστής στη δίωξη και στον αφανισμό τους. Το 1962, στην επέτειο των σαράντα χρόνων από τον πόλεμο του 1922, ο δημοσιογράφος, Πόντιος πρόσφυγας πρώτης γενιάς, Γιώργος Λαμψίδης επιλέγει τη σκληρή προσωπικότητα του Οσμάν και τη δράση του για να συγκροτήσει με άξονα αυτόν μια αφήγηση για τα πάθη των συμπατριωτών του δημοσιευμένη σε συνέχειες στην εφημερίδα «Ελεύθερος Λαός» της Θεσσαλονίκης.

Η σειρά των αφηγήσεων αυτών, στηριγμένη σε έρευνα και μελέτη των ιστορικών πηγών και των μαρτυρικών καταθέσεων που εμπεριείχαν, εκδόθηκε αυτοτελώς σε δύο τόμους (Α΄ τόμος, 1963· Β΄ τόμος, 1967). Το έργο γνώρισε αναγνωστική επιτυχία: ακολούθησαν τέσσερις εκδόσεις (σε έναν τόμο, όλες από τις εκδόσεις Αφοί Κυριακίδη της Θεσσαλονίκης), εδώ και χρόνια εξαντλημένες.

Πρόσφατα (αρχές του 2020) κυκλοφόρησε η αναθεωρημένη έκδοση του έργου από τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Η νέα έκδοση, σε επιμέλεια της κόρης του συγγραφέα, επίσης δημοσιογράφου, Ουρανίας Λαμψίδου, συμπυκνώνει το αρχικό σώμα της πρώτης έκδοσης σε περίπου το ένα τρίτο. Παράλληλα, η επιμελήτρια εμβάλλει στο κείμενο (με τη μορφή σχολίων και επισημάνσεων αδιαχώριστων από την κυρίως ή αρχική αφήγηση) μια σύγχρονη ματιά που επικαιροποιεί την εξιστόρηση επειδή την εντάσσει στο σημερινό πλαίσιο θεώρησης του παρελθόντος γύρω από το εμβληματικό 1922.

Η αφήγηση αναπλαισιώνεται με την ψύχραιμη κριτική ματιά που δίνει η σημερινή απόσταση των εκατό χρόνων, εμπλουτίζεται με τη γνώση, πολιτική και ιστορική, των (συλλογικών και ατομικών) εμπειριών και της επιστημονικής έρευνας που έχουμε στο μεταξύ αποκομίσει, προβληματίζεται σε σχέση με συγχρονικά μας φαινόμενα που θα μπορούσαν να εκληφθούν ως παρόμοια ή συγγενικά με το δράμα του ποντιακού ελληνισμού τότε (αδιάκοπες προσφυγικές ροές, νέες μορφές προσβολής μειονοτικών πληθυσμών, ιδεολογική επένδυση της ακραίας βίας κ.λπ.).

Το ενδιαφέρον είναι ότι το νέο κείμενο που προκύπτει από την πρόσμειξη αυτή σέβεται την αρχική ιστόρηση της πρώτης έκδοσης, η οποία στερεώθηκε σε εμβριθή έρευνα και οργανώθηκε με γερά εφόδια ιστορικής γνώσης. Ετσι, διαμορφώνεται μια ενιαία αφήγηση στην οποία συμβαίνει η παράδοξη ή ασυνήθιστη (και πάντως άκρως ενδιαφέρουσα) στρωμάτωση δύο διαφορετικών αφηγήσεων, μιας μνημονικής αφήγησης – μαρτυρίας της αρχικής έκδοσης και μιας περισσότερο αναστοχαστικής αφήγησης της πρόσφατης αναθεωρημένης έκδοσης. Η πρώτη έβρισκε ανταπόκριση σε ποικίλα αιτήματα (γνώσης, ανάμνησης, παραμυθίας κ.λπ.) του πρόσφυγα αναγνώστη πρώτης γενιάς (και κατόπιν της επίγονης, δεύτερης γενιάς). Η δεύτερη απευθύνεται στον σύγχρονο αναγνώστη που ενδιαφέρεται για την επίγνωση, τον στοχασμό, την αυτοσυνειδησία όντας πλέον σε σημαίνουσα απόσταση τριών γενεών και μέσα σε μια σύγχρονη, ευρωπαϊκή και παγκόσμια οπτική θέασης.

Οι στρωματώσεις αυτές, μιας «μνημονικής αφήγησης» που υπηρετεί καίρια τη θεσμική, τη συλλογική και την ατομική μας μνήμη, ιστορούν ταυτόχρονα τη διαδρομή που έχει συντελεστεί: μια «ιστορία της ιστορικής μας ματιάς» πάνω στη δήωση του ποντιακού ελληνισμού όπως μεταβάλλεται ανά εποχή. Ετσι, οι «ιστορίες μιας γενοκτονίας», κατά τον υπότιτλο του βιβλίου, μεταβάλλονται σε ιστορίες αναστοχασμού, ατομικού και συλλογικού, για τον σημερινό αναγνώστη. Η έκδοση του αναθεωρημένου «Τοπάλ Οσμάν» στις αρχές του 2020 στάθηκε εισαγωγική στην (αναμενόμενη) έναρξη της τρέχουσας περιόδου ακμής, ερευνητικής, συγγραφικής και εκδοτικής, περί των γεγονότων του 1922. Τώρα που βρισκόμαστε στο χρονικό σημείο της επετειακής κορύφωσης, η στοχαστική ματιά της αναδιήγησης του «Τοπάλ Οσμάν» μπορεί να εκκινήσει έναν προσωπικό μας προβληματισμό πάνω στο παρελθόν της αφήγησης και το παρόν της ανάγνωσής μας. Όχι από χρέος· από ανάγκη.

* Ο κ. Βασίλης Βασιλειάδης είναι επίκουρος καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας ΑΠΘ

πηγή:https://www.kathimerini.gr/culture/562060669/o-makelaris-ton-ellinon-toy-pontoy/

Νέα επίθεση της κυβέρνησης, εναντίον της ελεύθερης διακίνησης ..... (ιδεών!!) στην πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου - Ποιοι διώχθηκαν για τις μαχητικές, ιδέες τους!

 H ακραία καταστολή την οποία για άλλη μια φορά επιστράτευσε εχτές στην πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου η αστυνομία της νεοφιλελεύθερης χούντας δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αμφιβολίες ακόμα και στους πιο αφελείς. Στόχος του καθεστώτος Μητσοτάκη – Κεραμέως είναι η με κάθε τρόπο παρεμπόδιση της ελεύθερης διακίνησης στα πανεπιστήμια, τους χώρους δηλάδη που υπάρχουν ακριβώς για να γίνεται ελεύθερα η διακίνηση.

Φυσικά όταν μιλάω για διακίνηση, μιλάω για τη διακίνηση ιδεών. Κι ας ισχυρίζονται οι απολογητές της γαλάζιας δυστοπίας ότι οι 22 συμπολίτες που συνελήφθησαν στην φοιτητική εστία ήταν έμποροι και διακινητές ναρκωτικών. Βολεύει το σύστημα να τους απλοποιεί ως τέτοιους όταν στην πραγματικότητα είναι κυρίως άνθρωποι που διώκονται για τις ιδέες τους.

Η πρώτη ιδέα που είχαν ήταν να μείνουν σε φοιτητική εστία παρότι δεν είναι φοιτητές. Ήθελαν να γκρεμίσουν τα στεγανά που χωρίζουν τους ανθρώπους σε σπουδαστές και μη. Ήθελαν ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό σε όλους. Το σύστημα όμως θέλει τα πανεπιστήμια κλειστές λέσχες στις οποίες η συμμετοχή θα καθορίζεται από τις επιδόσεις και όχι από την γνησια επιθυμία της συνύπαρξης. Από την επιθυμία για κοινωνικοποίηση και ζύμωση, όπως θα έλεγε και ο καλλιτέχνης Θανάσης Παπακωνσταντίνου.    

 Η δεύτερη ιδέα ήταν να διακινήσουν ναρκωτικά. Δηλαδή να προσφέρουν μια διέξοδο από την καταθλιπτική, δυστοπική καθημερινότητα την οποία υφίστανται οι φοιτητές/τριες/τα εξ αιτίας της κατασταλτικής αντιδημοκρατικής μανίας της κυβέρνησης. Ήθελαν να χαρίσουν το χαμόγελο σ΄αυτούς που κάθε βράδυ μουσκεύουν το μαξιλάρι τους με τα δάκρυα για τους αδικημένους όλου του κόσμου. Ήθελαν να προσφέρουν οικολογικά ταξίδια σ’ αυτούς που δεν θέλουν να συμβάλουν στα υπερκέρδη των εταιρειών καυσίμων και στην καταστροφή του περιβάλλοντος στην οποία οδηγεί η εξόρυξη υδρογονανθράκων. 

Η τρίτη ιδέα ήταν να έχουν μαζί τους όπλα. Το μόνο μέσο με το οποίο οι ιδέες μπορούν να επικρατήσουν (τι θα ήταν, ας πούμε, η ιδέα της ελευθερίας χωρίς όπλα;) Το μόνο μέσο με το οποίο μπορούν οι ιδεολόγοι να προστατευτούν από ένα δολοφονικό κράτος και τους μηχανισμούς καταστολής. Απόδειξη; Ο ιδεολόγος που επειδή κρατούσε ένα κατσαβίδι αντί για όπλο γαζώθηκε από τις σφαίρες της ένστολης που δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει το όπλο της απέναντι σε έναν άνθρωπο που μπορεί απλώς να ήθελε να σφίξει μια λασκαρισμένη βίδα. Αλλά ακόμα κι αν ο ιδεολόγος ήθελε να επιτεθεί στην ένστολη, εκείνη ήταν υποχρεωμένη να υποστεί την επιθέση και σε καμία περίπτωση να μην πυροβολήσει έναν άοπλο άνθρωπο. Κι αν δεν πιστεύετε εμένα περιμένετε να ακούσετε μερικούς φιλελέυθερους και δημοκρατικούς πολίτες που θα σπεύσουν να υπερασπισθουν το δικαίωμα στην επίθεση με κατσαβίδι.  

πηγή:https://www.athensvoice.gr/epikairotita/politiki-oikonomia/772678/nea-epithesi-tis-kuvernisis-enadion-tis-eleutheris-diakinisis-ideon/

Επίθεση ΚΚΕ κατά της Ε.Α.Α.Σ: Καταγγέλλουμε τη νέα αγωγή της ΕΑΑΣ σε βάρος του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου - Τα στελέχη της Ένωσης φιγουράρουν με φασιστοειδή και καταδικασμένους εγκληματίες ναζιστές.

 

Η νέα αγωγή σε βάρος του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου από την Ένωση Απόστρατων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ), η οποία επανέρχεται με το ίδιο ακριβώς απαράδεκτο περιεχόμενο που απορρίφθηκε τον Οκτώβρη του 2021, προκαλεί κάθε άνθρωπο που δεν ανέχεται την κακοποίηση της ιστορικής αλήθειας, τον αντικομμουνισμό, την βγαλμένη από την εποχή των εκτελέσεων και των εξοριών φρασεολογία, στα οποία επιδίδονται κατ’ επανάληψη τα στελέχη της συγκεκριμένης ένωσης, που εκτός των άλλων φιγουράρουν σε πλήθος εκδηλώσεων μαζί με διάφορα φασιστοειδή και καταδικασμένους εγκληματίες ναζιστές.
Θυμίζουμε, επίσης, πως η συγκεκριμένη Ένωση είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, που εποπτεύεται από το υπουργείο Άμυνας, γεγονός που καθιστά την κυβέρνηση υπεύθυνη για τις δράσεις της.
Το ΚΚΕ καταγγέλλει τη νέα αγωγή της ΕΑΑΣ σε βάρος του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου, η οποία πρέπει εδώ και τώρα να απορριφθεί.

Συνέβη σαν Σήμερα το 1831 - Ιωάννης Καποδίστριας - Ο πρώτος Κυβερνήτης του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους - Ίδρυσε εκ θεμελίων την Ελλάδα με την προσωπική του περιουσία

Έλληνας πολιτικός και διπλωμάτης. Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και πρώτος Κυβερνήτης του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, το οποίο ίδρυσε εκ θεμελίων και με την προσωπική του περιουσία.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Φεβρουαρίου 1776 την περίοδο της Ενετοκρατίας. Ο πατέρας του Αντώνιος - Μαρία καταγόταν από οικογένεια ευγενών, καθώς ένας από τους πρόγονούς του είχε λάβει τον τίτλο του Κόμη από τον Δούκα της Σαβοΐας Κάρολο Εμμανουήλ τον Β'. Ο τίτλος εισήχθη στη «Χρυσή Βίβλο» (Libro d' Oro) των ευγενών της Κέρκυρας το 1679 και έλκει την καταγωγή του από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, το σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας. Η οικογένεια της μητέρας του Διαμαντίνας (Αδαμαντίας) Γονέμη, ήταν επίσης εγγεγραμμένη στη «Χρυσή Βίβλο» από το 1606.

Ο νεαρός Ιωάννης σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Παταβίας (Πάντοβα) της Ιταλίας. Το 1797 εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του Κέρκυρα και άσκησε το επάγγελμα του ιατρού - χειρούργου. Δύο χρόνια αργότερα, όταν η Ρωσία και η Τουρκία κατέλαβαν για λίγο τα Επτάνησα, του ανατέθηκε η διοίκηση του στρατιωτικού νοσοκομείου.

Το 1801 τα Επτάνησα αυτονομούνται και ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται ένας από τους δύο διοικητές της Ιονίου Πολιτείας, σε ηλικία 25 ετών. Χάρη στην πολιτική του οξυδέρκεια και πειθώ απέτρεψε την εξέγερση της Κεφαλλονιάς, που θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες στη συνοχή του νεότευκτης πολιτείας. Έδειξε ευαισθησία και προσοχή στις ανησυχίες των Επτανησίων και πήρε πρωτοβουλίες για τη αναθεώρηση επί το δημοκρατικότερο του επτανησιακού συντάγματος, που είχαν επιβάλει Ρώσοι και Τούρκοι υπό τον τίτλο «Βυζαντινό Σύνταγμα».

Αποτέλεσμα των προσπαθειών του Καποδίστρια ήταν η ψήφιση ενός πιο φιλελεύθερου και δημοκρατικού συντάγματος το 1803. Οι μεγάλες δυνάμεις θορυβήθηκαν κι έστειλαν τον Γεώργιο Μοτσενίγο, προκειμένου να τον επιπλήξει. Όταν, όμως, ο εκπρόσωπός τους συναντήθηκε μαζί του, εντυπωσιάστηκε από την πολιτική και ηθική συγκρότηση του ανδρός. Ο Καποδίστριας διορίστηκε ομόφωνα από τη Γερουσία της Ιονίου Πολιτείας, Γραμματέας της Επικρατείας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του αναδιοργάνωσε τη δημόσια διοίκηση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση.

Τον Μάρτιο του 1807 εστάλη στη Λευκάδα, την οποία απειλούσε με κατάληψη ο Αλή Πασάς. Αναδιοργάνωσε την άμυνα του νησιού, αποτρέποντας την απειλή. Εκεί γνωρίστηκε με τους οπλαρχηγούς Κολοκοτρώνη, Νικηταρά, Ανδρούτσο και Μπότσαρη, που αργότερα θα πρωτοστατούσαν στην Επανάσταση του '21.

Τον Ιανουάριο 1809 ο Καποδίστριας εισήλθε στη διπλωματική υπηρεσία της Ρωσίας, κατόπιν προσκλήσεως του Τσάρου Αλέξανδρου Α'. Το 1813, διορίστηκε εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, στην πρώτη του μεγάλη αποστολή, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε τα μέγιστα στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε 19 αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως συστατικά μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας.

Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης, που έθεσε τις βάσεις της «Ιεράς Συμμαχίας», ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας, αποτελώντας το φιλελεύθερο αντίβαρο στην αντιδραστική πολιτική του αυστριακού πρίγκιπα Μέτερνιχ. Πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη, μετά την πτώση του Ναπολέοντα, καθώς και τη διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας, υπό την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων.

Μετά τις μεγάλες του διπλωματικές επιτυχίες, ο Τσάρος τον έχρισε Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1816 έως το 1822. Ο Καποδίστριας, όμως, δεν ξέχασε τη γενέτειρά του και τα Επτάνησα, που είχαν περάσει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1819 μετέβη στο Λονδίνο και προσπάθησε ματαίως να πείσει τη βρετανική κυβέρνηση να μετριάσει το αυταρχικό καθεστώς που είχε επιβάλει στα Ιόνια Νησιά.

Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του, καθώς είχε διαφωνήσει ανοιχτά με τον τσάρο Αλέξανδρο, που καταδίκαζε κάθε επαναστατική κίνηση στην Ευρώπη, πιστός στις αποφάσεις της Ιεράς Συμμαχίας. Το 1822 εγκαταστάθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του στη δημιουργία της Ελβετικής Ομοσπονδίας, λαμβάνοντας τον τίτλο του επίτιμου πολίτη. Παρέμεινε εκεί έως το 1827, βοηθώντας ποικιλοτρόπως το επαναστατημένο έθνος.

Στις 30 Μαρτίου 1827 η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε Κυβερνήτη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, σε μία περίοδο που η Επανάσταση καρκινοβατούσε. Έπειτα από επίπονες διαβουλεύσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την εξασφάλιση της απαραίτητης υποστήριξης για το ελληνικό κράτος, έφτασε στο Ναύπλιο στις 7 Ιανουαρίου 1828, γενόμενος δεκτός με ζητωκραυγές και ενθουσιώδεις εκδηλώσεις από τον λαό. Δύο ημέρες αργότερα μετέβη στην Αίγινα, η οποία είχε κριθεί καταλληλοτέρα από το Ναύπλιο ως προσωρινή έδρα της Κυβέρνησης.

Η πρώτη επαφή του με την ηπειρωτική Ελλάδα υπήρξε αποκαρδιωτική, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στο πολιτικό σκηνικό. Οι αντιπαλότητες που είχαν προκύψει μεταξύ των φατριών κατά τη διάρκεια της επανάστασης δεν είχαν κοπάσει, ενώ η χώρα είχε καταστραφεί και η οικονομία της τελούσε υπό πτώχευση.

Ο Καποδίστριας εκλήθη να κυβερνήσει με βάση το Δημοκρατικό Σύνταγμα της Τροιζήνας, αλλά ως οπαδός της πεφωτισμένης δεσποτείας πίστευε ότι τα Συντάγματα και τα Κοινοβουλευτικά Σώματα ήσαν πρόωρα για το ασύστατο ακόμα κράτος. Πρέσβευε εις την αρχή του ενός ανδρός, έστω και υπό προθεσμία. Στις 18 Ιανουαρίου 1828 πέτυχε ψήφισμα της Βουλής περί αναστολής του Συντάγματος. Έτσι, κατέστη η μοναδική πηγή εξουσίας, συνεπικουρούμενος από το Πανελλήνιον, ένα συμβουλευτικό σώμα αποτελούμενο από 27 μέλη. Στη σύγκληση μιας νέας Εθνοσυνέλευσης στο άμεσο μέλλον παραπεμπόταν η ψήφιση του νέου Συντάγματος. Ο Καποδίστριας εγκαινίασε την περίοδο της απολυταρχίας, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το Σύνταγμα του 1843.

Ο νέος Κυβερνήτης έθεσε ως στόχο να βάλει τέλος στις εμφύλιες διαμάχες και επιδόθηκε αμέσως στο έργο της δημιουργίας Κράτους εκ του μηδενός, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη δραστηριότητα. Ίδρυσε την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα με τη βοήθεια του φίλου του ελβετού τραπεζίτη Εϋνάρδου, η οποία δεν ευδοκίμησε για πολύ. Ρύθμισε το νομισματικό σύστημα, καθότι ακόμη κυκλοφορούσαν τουρκικά και ξένα νομίσματα εντός της επικράτειας. Στις 28 Ιουλίου 1828 καθιέρωσε ως εθνική νομισματική μονάδα τον Φοίνικα και ίδρυσε Εθνικό Νομισματοκοπείο. Στις 24 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου οργάνωσε και την πρώτη ταχυδρομική υπηρεσία.

Ερχόμενος στο Ναύπλιο, ο Καποδίστριας βρήκε την Ελλάδα χωρίς δικαστική οργάνωση. Γνωρίζοντας ότι η απονομή της δικαιοσύνης αποτελεί θεμέλιο για τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας, ενδιαφέρθηκε προσωπικά για τη δημιουργία δικαστηρίων και τη στελέχωσή τους με το κατάλληλο προσωπικό. Οργάνωσε, ακόμη, τη διοίκηση του κράτους και ίδρυσε Στατιστική Υπηρεσία, η οποία διενήργησε την πρώτη απογραφή.

Αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση, πετυχαίνοντας αφενός να καταπολεμήσει το κατεστημένο των οπλαρχηγών και αφετέρου να παρεμποδίσει την Οθωμανική προέλαση, όπως έδειξε η Μάχη της Πέτρας, όπου ο ελληνικός στρατός εμφανίσθηκε πειθαρχημένος και συγκροτημένος στην τελευταία μάχη του Αγώνα. Ο Καποδίστριας αντιμετώπισε επιτυχώς την πειρατεία, αναθέτοντας στον ναύαρχο Μιαούλη την καταστολή της. Εφάρμοσε την πρακτική της απομόνωσης (καραντίνας) των κοινοτήτων που πλήττονταν από τις επιδημίες του τύφου, της ελονοσίας και άλλων μολυσματικών ασθενειών. Προσπάθησε να ανοικοδομήσει το κατεστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, ιδρύοντας πολλά αλληλοδιδακτικά σχολεία, καθώς και το Ορφανοτροφείο της Αίγινας.

Ο Καποδίστριας ενδιαφέρθηκε αποφασιστικά για τη γεωργία, που αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής οικονομίας. Εισήγαγε πρώτος την καλλιέργεια της πατάτας, με ένα τρόπο που έδειχνε τη βαθειά του γνώση για τον ψυχισμό του Έλληνα εκείνης της εποχής. Διέταξε, λοιπόν, να αποθέσουν ένα φορτίο με πατάτες στο λιμάνι του Ναυπλίου και προέτρεψε τον καθένα να πάρει όσες θέλει. Συνάντησε, όμως, την παγερή αδιαφορία των πρωτευουσιάνων. Στη συνέχεια τοποθέτησε φρουρούς στο φορτίο και αμέσως σχεδόν στο Ναύπλιο κυκλοφόρησαν ψίθυροι ότι για να φυλάσσεται το φορτίο κάτι το πολύτιμο θα περιέχει. Οι άνθρωποι μαζεύτηκαν στο λιμάνι και λοξοκοίταζαν τις πατάτες. Άρχισαν σιγά-σιγά να τις κλέβουν κάτω από τη μύτη των φρουρών και στο τέλος έκαναν όλες φτερά. Δεν γνώριζαν, όμως, ότι ο Καποδίστριας είχε διατάξει τους φρουρούς να κάνουν τα στραβά μάτια. Με αυτή την ευφυή κίνηση, η πατάτα έγινε τότε μέρος της καθημερινής διατροφής του Έλληνα.

Οι πολιτικές κινήσεις του Καποδίστρια προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια, τόσο των οπαδών του συνταγματικού πολιτεύματος, όσο και των προκρίτων και των ναυτικών. Η αίγλη που τον περιέβαλε άρχισε να διαλύεται. Η αδυναμία ικανοποιήσεως όλων των αιτημάτων, σε συνδυασμό με την καθυστέρηση διεξαγωγής των εκλογών, έδωσαν την αφορμή για το σχηματισμό ισχυρής αντιπολίτευσης κατά του Κυβερνήτη. Ο Καποδίστριας κατηγορήθηκε ακόμη ότι αγνόησε τη μακρά κοινοτική παράδοση της χώρας και θέλησε να μεταφυτεύσει από την αλλοδαπή θεσμούς, μη προσιδιάζοντες στην τότε πραγματικότητα.

Η πρώτη δυναμική αντιπολιτευτική ενέργεια ήλθε με τα στασιαστικά κινήματα της Ύδρας το 1829, που επιδίωκαν την ανατροπή του Καποδίστρια. Ζήτησαν από τον Μιαούλη να καταλάβει τον ναύσταθμο του Πόρου, πριν προλάβει ο διοικητής του Κανάρης να έλθει εναντίον της Ύδρας. Ο Καποδίστριας παρακάλεσε τον ναύαρχο Ρίκορντ να επιτεθεί κατά των στασιαστών. Πράγματι, ο ρώσος ναύαρχος απέκλεισε το ναύσταθμο και προ του κινδύνου να συλληφθεί ο Μιαούλης ανατίναξε τη φρεγάτα Ελλάς και την κορβέτα Ύδρα (τα δύο πιο αξιόπλοα πλοία του ελληνικού στόλου) και διέφυγε στην Ύδρα. Η αντίδραση κατά του Κυβερνήτη διογκωνόταν. Οι Μανιάτες αρνούνταν να πληρώσουν τους φόρους προς την κεντρική εξουσία και στασίασαν με τη σειρά τους.

Μοιραία στάθηκε η αντιπαλότητα του Καποδίστρια με τους Μαυρομιχάληδες, την ισχυρότερη οικογένεια της Μάνης. Ο Καποδίστριας συν το χρόνω γινόταν όλο και πιο ευερέθιστος και δύσπιστος έναντι όλων. Δεν είχε την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία, με συνέπεια την αδικαιολόγητη όξυνση των προσωπικών παθών. Σε αυτή την κατάσταση θα πρέπει να αποδοθεί και ο σκληρός τρόπος συμπεριφοράς του κατά του γηραιού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Ο Καποδίστριας διέταξε τη σύλληψή του και τον εγκλεισμό του στη φυλακή. Τον αδελφό του Κωνσταντίνο και τον υιό του Γεώργιο τους κρατούσε στο Ναύπλιο, όπου είχε μεταφερθεί η πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους. Το γεγονός αυτό εξέθρεψε το μίσος και την ανάγκη εκδίκηση από την πλευρά των Μαυρομιχαλαίων.

Στις 5:35 το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 ο Ιωάννης Καποδίστριας δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου μετέβαινε για να εκκλησιασθεί και έπεσε νεκρός. Ο μόνος που τον συνόδευε ήταν ο μονόχειρας σωματοφύλακάς του, ονόματι Κοκκώνης.

Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης εφονεύθη επί τόπου από τους προστρέξαντες, οι οποίοι κυριολεκτικώς τον λυντσάρισαν. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης ζήτησε προστασία στη Γαλλική Πρεσβεία. Κατόπιν επιμόνου απαιτήσεως του συγκεντρωμένου πλήθους, που απείλησε ότι θα κάψει την πρεσβεία, ο αντιπρεσβευτής βαρόνος Ρουάν τον παρέδωσε στις αρχές. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης καταδικάσθηκε σε θάνατο από στρατοδικείο και εθανατώθη δια τυφεκισμού το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1831.

Στη θέση του δολοφονημένου Ιωάννη Καποδίστρια διορίστηκε για μικρό διάστημα ο αδερφός του Αυγουστίνος. Η χώρα είχε βυθιστεί στο χάος και την αναρχία και οι Προστάτιδες Δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία να εγκαθιδρύσουν βασιλεία, φοβούμενες την επικράτηση ενός φιλελεύθερου κινήματος.

Η ελληνική πολιτεία τίμησε τον Κυβερνήτη, δίνοντας το όνομά του σε δημόσιους χώρους και ιδρύματα, όπως στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο επίσημος τίτλος του οποίου είναι Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακόμη, ο Ιωάννης Καποδίστριας απεικονίζεται στο κέρμα των 20 λεπτών της ελληνικής έκδοσης του ευρώ, ενώ το σχέδιο διοικητικής αναδιοργάνωσης της χώρας που εισηγήθηκε η κυβέρνηση Σημίτη έλαβε το όνομά του («Πρόγραμμα Ι. Καποδίστριας»).

Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/195?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2022-09-27

© SanSimera.gr

Δημήτρης Βίτσας, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ για τα Ελληνοτουρκικά: - "Δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε ούτε ένα εκατοστό από την κυριαρχία μας και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα" - "Σε περίπτωση ενός θερμού επεισοδίου έχουμε και συμμάχους αλλά και δύναμη

 

Σημεία από τη συνέντευξη του Δημήτρη Βίτσα, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, στον τηλεοπτικό σταθμό «ART TV» 

«Αυτός ο Τουρκικός μεγαλοϊδεατισμός και αναθεωρητισμός , που τον γνωρίσαμε με τη”γαλάζια πατρίδα” σε συνδυασμό με τη θέληση του Ερντογάν να επιβληθεί στις εκλογές του 2023 ,δείχνει μια επιθετική ρητορική, η οποία δεν βασίζεται πουθενά. Η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα παραπάνω από την επικράτηση του διεθνούς δικαίου και για το μοναδικό πρόβλημα που υπάρχει (των χωρικών υδάτων και της υφαλοκρηπίδας), μπορούμε να προσφύγουμε στη Χάγη και να το λύσουμε.

Υπάρχουν θαλάσσια σύνορα που καθορίζονται από συγκεκριμένες συντεταγμένες και αν η Τουρκία προσπαθήσει να τα παραβιάσει, αυτό θα σήμαινε αναβάθμιση της ρητορικής σύγκρουσης.

Εμείς είναι καθαρό ότι δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε ούτε ένα εκατοστό από την κυριαρχία μας και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα , πρέπει να απαντάμε με μια διεθνή εκστρατεία που αφορά τα εθνικά μας δίκαια και πάνω σε αυτά, να υπάρχει η συσπείρωση των πολιτικών δυνάμεων της χώρας και του Ελληνικού λαού γενικότερα.

Και να είναι καθαρό ότι πάνω σε αυτές τις θέσεις στο εσωτερικό μέτωπο, δεν θα βάλουμε διαιτητή ούτε τον Ερντογάν ούτε κανέναν άλλο.

Όσο αφορά τους εξοπλισμούς, πιστεύουμε ότι οι δαπάνες που κάνουμε σαν χώρα, θα πρέπει να είναι ενταγμένες πάνω σε συγκεκριμένα σχέδια που αφορούν την άμυνά μας και όχι να είναι αλόγιστες. Εμείς στη Βουλή ψηφίζουμε υπέρ, μόνο για τις δαπάνες που έχουν κάποια βάση και όχι για τις λεγόμενες “διπλωματικές” αγορές. Φαίνεται ότι θα υπάρξει στο μέλλον μια ανακολουθία όσο αφορά αυτές, μια που είχαμε ήδη προχωρήσει στην αναβάθμιση των F-16 σε Viper, είχαμε ήδη από το 2020 συμφωνήσει με τις ΗΠΑ για την ένταξη στο πρόγραμμα των F-35 και η πρόταση του κου Μητσοτάκη για τα Rafale ήρθε χωρίς να έχει περάσει από τα αρμόδια όργανα.

Το πρόβλημα που φαίνεται ότι υπάρχει στη ΝΔ είναι η διαχείριση αυτών των ζητημάτων στο εσωτερικό πεδίο, σε σχέση με τις ερχόμενες εκλογές και όχι τόσο με βάση τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα μας.

Θεωρούμε ότι οι δηλώσεις Ερντογάν για τη διαχείριση του προσφυγικού, αποτελούν μια προβοκατόρικη ρητορική, ενταγμένη στο συνολικό σχέδιό του, που έχει να κάνει κυρίως με τις εκλογές του 2023 και το γενικότερο αναθεωρητισμό του.

Για το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, υπάρχει η συνθήκη της Λωζάνης, το διεθνές δίκαιο και η αναγκαιότητα της Ευρώπης να προβεί σε ένα δίκαιο καταμερισμό των προσφυγικών ροών. Πάνω σε αυτούς τους άξονες θα πρέπει να κινείται η εξωτερική και αμυντική μας πολιτική. Ας μη ξεχνάμε ότι ένα μέρος του προσφυγικού προβλήματος πηγάζει από την Τουρκία, λόγω της κατοχής από τη μεριά της Συριακών εδαφών.

Το όποιο δίκαιο υπάρχει για την Τουρκία όσο αφορά το προσφυγικό ζήτημα, έχει να κάνει με τα σύνορά της με το ΙΡΑΝ και το κύμα των προσφύγων που έρχεται από το Αφγανιστάν. Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν αφορά την Ελλάδα.

Σε περίπτωση ενός θερμού επεισοδίου με την Τουρκία, έχουμε και συμμάχους αλλά και δύναμη. Αυτή τη στιγμή οι Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις στο χώρο του Αιγαίου, υπερισχύουν των αντίστοιχων Τουρκικών. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι επιθυμούμε κάτι τέτοιο και θα πρέπει να δουλεύουμε για την αποτροπή αυτού του σεναρίου. Να ενεργοποιήσουμε λοιπόν όλες τις υπάρχουσες διεθνείς συμμαχίες αλλά να δημιουργήσουμε και νέες, βρίσκοντας τους κατάλληλους διαύλους με την Ευρώπη, μια που θα πρέπει να αναδειχθεί ο Ευρω-Τουρκικός χαρακτήρας των σχέσεών μας με τη γείτονα χώρα. Μη ξεχνάμε ότι τα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία είναι τα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης.

Στη διαχείριση του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος, υπάρχει μόνο η σύμβαση της Γενεύης και το πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης. Όμως μετά και τα χθεσινά αποτελέσματα των εκλογών στην Ιταλία, τα βλέπω πιο δυσοίωνα τα πράγματα. Φαίνεται ότι η πολιτική που θα ακολουθήσει η Ιταλία, θα είναι παρόμοια με αυτή του Σαλβίνι όταν ήταν υπουργός Εσωτερικών και που είχε σαν αποτέλεσμα να γεμίσει η Μεσόγειος πτώματα.»

ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΩΝ:

«Είναι φανερό ότι αυτά τα γεγονότα δεν περιποιούν τιμή για τη δημοκρατία στη χώρα μας. Είναι λίγο “περίεργο” το φως που δεσμεύτηκε ότι θα πέσει πάνω εκεί ο κος Μητσοτάκης, μια που στην ουσία κυριαρχεί το απόλυτο σκοτάδι, μπαίνοντας η κυβέρνηση στη λογική και στο “κόλπο” του απορρήτου. Και μάλιστα, ισχυρίζεται ότι είναι απόρρητη συνολικά η διαδικασία της εξεταστικής επιτροπής, παρόλο που πολλοί αναγνωρισμένοι συνταγματολόγοι ισχυρίζονται το αντίθετο.

Καλεί λοιπόν με βάση την πλειοψηφία που διαθέτει στην επιτροπή, όποιον μάρτυρα επιθυμεί, αποκλείοντας κάποιους σημαντικούς όπως ο κος Δημητριάδης που κατά τον κο Μητσοτάκη είχε την ευθύνη των παρακολουθήσεων.»

 

Γραμματέας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ: - 3 εκ. από τα 10.5 εκ πολιτών να βρίσκονται στα όρια της φτώχειας - Η μισή Ευρώπη ζει κάτω από το πέπλο του νεοναζισμού

 

Σημεία συνέντευξης της Γραμματέως της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Όλγας Γεροβασίλη στον Ρ/Σ «Στο Κόκκινο» και στους Ν. Σβέρκο και Β. Κεχαγιά

 

Siemens: Η επιλεκτική απονομή δικαιοσύνης κλονίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς με ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας

Επ’ αφορμή της πρόσφατης δικαστικής εξέλιξης στην υπόθεση Siemens με την αθώωση και απαλλαγή όλων των εμπλεκομένων η Όλγα Γεροβασίλη επικεντρώθηκε στον τρόπο λειτουργίας της δικαιοσύνης στη χώρα τον οποίο χαρακτήρισε ως ένα βαθιά θεσμικό πρόβλημα που διαρρηγνύει τις σχέσεις εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς το θεσμό. Εάν ο πολίτης αισθάνεται ότι δεν τυγχάνουν όλοι ίσης μεταχείρισης απέναντι στη δικαιοσύνη αυτό δημιουργεί επικίνδυνους τριγμούς στον ευνομούμενο χαρακτήρα ενός κράτους.

Από τη μία λοιπόν έχουμε την άμεση κινητοποίηση του δικαιικού συστήματος στην περίπτωση μίας καθαρίστριας με πλαστό πτυχίο δημοτικού και από την άλλη έχουμε τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο στο οποίο δεν βρίσκεται ένοχος, παρά το γεγονός ότι έχουμε ομολογίες κάποιων στους οποίους ασκήθηκε δίωξη (π.χ. ο κ. Τσουκάτος ο οποίος ομολόγησε ότι πήρε 1 εκ. ευρώ) ή ότι έχουμε αποδράσεις εν μία νυκτί από τη χώρα (π.χ. ο κ. Χριστοφοράκος). Αυτή η δικαιοσύνη λοιπόν, των χαμηλών ανακλαστικών πολλά χρόνια αργότερα καταλήγει ότι δεν βρήκε «σαφή πλουτισμό» και εκ των πραγμάτων συλλήβδην αθωώνονται όλοι ή παραγράφηκαν τα αδικήματα-δεν έχει σημασία διότι η παραγραφή είναι ένας τεχνητός τρόπος αθώωσης.

Στη συνέχεια είχαμε το σκάνδαλο Νοβάρτις το οποίο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αποφάσισαν να βαφτίσουν σκευωρία και βεβαίως εκεί υπάρχουν ένοχοι. Γνωρίζουμε όλοι ότι στο εξωτερικό και η Siemens και η Novartis στο εξωτερικό πλήρωσαν για το έγκλημα που διέπραξαν, για το χρηματισμό δηλαδή, ενώ στην Ελλάδα ως δια μαγείας η μεν πρώτη δεν υπάρχει η δε δεύτερη πρόκειται για σκευωρία…

Από την άλλη τα φώτα όμως της ελληνικής δικαιοσύνης και ενός «συγκλονισμένου» ελληνικού Τύπου πέφτουν εδώ και αρκετές ημέρες πάνω σε τι; Στην προσπάθεια που έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να βάλει τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό πεδίο και για το δημόσιο αγαθό των συχνοτήτων να τηρούνται νόμοι σε αυτή τη χώρα. Αυτό λοιπόν το «έγκλημα» διώκεται σήμερα.

Εν κατακλείδι: Το αίσθημα της ατιμωρησίας δημιουργεί βαθιά θέματα στην ελληνική κοινωνία και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φέρει την ευθύνη.

Το αίσθημα της αδικίας πλανάται σε κάθε τομέα της ζωής και της δραστηριότητας των πολιτών – Η κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα απαιτεί διαρθρωτικές παρεμβάσεις

Οι πολίτες βρίσκονται στα όριά τους με 3 εκ από τα 10.5 εκ πολιτών να βρίσκονται στα όρια της φτώχειας. Σε αυτή την κοινωνική πραγματικότητα των ανισοτήτων, της φτωχοποίησης και της αισχροκέρδειας η κυβέρνηση στη ΔΕΘ μας πρότεινε λίγη ακόμη επιδοματική πολιτική. Η κυβερνητική ανάγνωση της πραγματικότητας επιλέγει τα οικονομικά βοηθήματα και αρνείται να παρέμβει στην πηγή του κακού.

Στην ίδια ακριβώς πραγματικότητα της φτωχοποίησης, των υπερκερδών και των ανισοτήτων έρχεται να σταθεί το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ όπως παρουσιάστηκε από τον Α. Τσίπρα στη ΔΕΘ. Απολύτως κοστολογημένο και ολιστικό, το πρόγραμμα αποτελεί την απάντηση του προοδευτικού χώρου στο πραγματικό πρόβλημα. Αμβλύνει ανισότητες, στηρίζει την κοινωνία και δίνει ελπίδα και διέξοδο. Σε αυτό το πρόγραμμα μπορεί να δούν το πρόσωπό τους και ο κόσμος της εργασίας και οι συνταξιούχοι και οι ΜμΕ και οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι γυναίκες και η νέα γενιά της χώρας. Γιατί; Διότι καταπολεμά την πηγή της αδικίας και των ανισοτήτων συνολικά.

Το πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εκτός από μέτρα στήριξης της κοινωνίας παρεμβαίνει διαρθρωτικά και αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού και αυτό αποτελεί και την ειδοποιό ιδεολογική διαφορά μας με την κυβέρνηση Μητσοτάκη που συναινεί στο υπάρχον σύστημα διατηρεί τους κανόνες και παίζει μέσα σε αυτό αναλόγως με το ποιους θέλει να ενισχύσει, αφήνοντας την κοινωνία και τους πολίτες έρμαιο του παιχνιδιού.

Η συγκυρία επιβάλλει την προγραμματική σύγκλιση των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων- Απάντηση στην κρίση και εξουδετέρωση του ακροδεξιού κινδύνου

Η συγκυρία επιβάλλει και το πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εγείρει θέματα προς συζήτηση τα οποία αφορούν και πρέπει να αφορούν τον προοδευτικό χώρο σήμερα: Πλαφόν στα κέρδη των εταιρειών; Αποσύνδεση της τιμής ηλεκτρικής ενέργειας από το φυσικό αέριο; Πλαφόν στις τιμές ενέργειας; Επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ;

Μιλώ για τη συγκυρία διότι το πρόσφατο παράδειγμα της ανόδου της ακροδεξιάς στη γειτονική μας Ιταλία (και δεν είναι το μόνο στην Ευρώπη) δείχνει ένα πράγμα: ότι επιβάλλεται να υπάρξει προγραμματική σύγκλιση των δυνάμεων της αριστεράς και του προοδευτικού χώρου ώστε να απαντήσουν στην βαθιά και πολύπλευρη κρίση αποτρέποντας έτσι την διολίσθηση προς το ακροδεξιό αδιέξοδο. Βεβαίως και εμείς στην Ελλάδα ζούμε υπό το καθεστωτικό αδιέξοδο της Νέας Δημοκρατίας πράγμα καθόλου καθησυχαστικό. Σήμερα, είναι γεγονός ότι η μισή Ευρώπη ζει κάτω από το πέπλο του νεοναζισμού. Και ομολογώ ότι ήταν εξαιρετικά ανησυχητικό ότι όταν κλήθηκε ο κυβερνητικός Εκπρόσωπος να σχολιάσει τις εξελίξεις στην Ιταλία είπε ότι θα περιμένουμε να δούμε. Δεν έχουν διαβάσει τον κίνδυνο και τα αίτια που τον προκαλούν εκεί στη Νέα Δημοκρατία. Αυτή είναι η μεγάλη αγωνία σήμερα.

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι πολιτικές που παράγουν και εντείνουν ανισότητες, κλονίζουν την εμπιστοσύνη στους θεσμούς, και περιθωριοποιούν την κοινωνία επιτρέπουν χώρο στην άνοδο της ακροδεξιάς. Το πολιτικό σύστημα λοιπόν πρέπει να απαντήσει. Οι δυνάμεις του προοδευτικού χώρου έχουν υποχρέωση να κινητοποιηθούν.

Η παρούσα Εξεταστική Επιτροπή είναι άλλοθι για συγκάλυψη- Ένα ακόμη λιθαράκι από την κυβέρνηση στην υπονόμευση των θεσμών και του δημοκρατικού πολιτεύματος

Εξ αρχής δεν περιμέναμε πολλά πράγματα από αυτή την Εξεταστική με δεδομένο το προηγούμενο της εξεταστικής για τη λίστα Πέτσα, όπου η Ν. Δημοκρατία ακολούθησε ακριβώς την ίδια τακτική απορρίπτοντας την κλήση κρίσιμων μαρτύρων, πράγμα που κάνει και τώρα προσθέτοντας ακόμη και την επίκληση του απορρήτου (πράγμα με το οποίο οι συνταγματολόγοι της χώρας έχουν διαφωνήσει, διότι όλοι λογοδοτούν στα αρμόδια όργανα σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία), ως άλλοθι για συγκάλυψη. Ένα ακόμη λιθαράκι λοιπόν από την κυβέρνηση στην έλλειψη λογοδοσίας, στην υπονόμευση των θεσμών και του δημοκρατικού πολιτεύματος.

 

Tομεάρχης Τουρισμού του ΣΥΡΙΖΑ: - Η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα για να κάνει θαύματα - Μπορούμε να τα καταφέρουμε, αρκεί να αναγνωρίσουμε τα λάθη του παρελθόντος

 

Δήλωση του βουλευτή Κέρκυρας και Αν. Τομεάρχης Τουρισμού της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Αλ. Αυλωνίτη 

Όπως κάθε χρόνο η Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού είναι ημέρα αναστοχασμού της πορείας ενός ολόκληρου κλάδου που θεωρείται για τη χώρα μας βασικός παρανομαστής της ελληνικής οικονομίας, καταγραφής των όσων κερδήθηκαν αλλά και προβληματισμού για όσα θα μπορούσαν να είχαν κερδηθεί. Θα μπορούσε να ήταν και αφορμή για μία καθιερωμένη ετήσια αποτίμηση και αξιολόγηση, της οποίας τα συμπεράσματα είναι άκρως σημαντικά.

Σε έναν κόσμο με συνεχείς τεκτονικές αλλαγές εξαιτίας του μεγάλου ανταγωνισμού, με κρίσεις που ξεσπούν και δυσκολεύουν την ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων όπως η παγκόσμια υγειονομική πανδημία του covid19, με εντάσεις και πολέμους στην περιοχή μας, με την ενεργειακή κρίση και την ακρίβεια ως απότοκα αυτών των δυσμενών εξελίξεων, το κρίσιμο σταυροδρόμι που βρισκόμαστε κάνει πιο επίκαιρη από ποτέ τη χάραξη της εθνικής τουριστικής μας στρατηγικής.

Μία στρατηγική κι ένας σχεδιασμός που θα πρέπει να αποτελεί αντικείμενο συστηματικής δουλειάς προικισμένης με όλα τα αναγκαία εργαλεία για μια δημοκρατική συζήτηση και διαβούλευση με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και παράγοντες πάνω σε μια σταθερή βάση. Τον άνθρωπο, τις υποδομές, την κλιματική κρίση και τον ανταγωνισμό των χωρών που προσφέρουν αντίστοιχες τουριστικές εμπειρίες με την Ελλάδα με γνώμονα τη διαφορετικότητα και την εναλλακτικότητα των δυνατοτήτων μας, αλλά και την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου.

Η φετινή τουριστική σεζόν επισκιάστηκε από τις συνθήκες εργασίας του κόσμου του Τουρισμού, δεχόμενη μία πολύ αρνητική απόρριψη από ανθρώπους με γνώση και εμπειρία να εργαστούν μέσα σε ιδιαίτερες δύσκολες συνθήκες και με χαμηλές ταυτόχρονα αμοιβές. Είναι ελπιδοφόρο να επενδύουμε στην εκπαίδευση των εργαζομένων στη φιλοξενία, ωστόσο είναι ότι πιο απαισιόδοξο για τον κλάδο να μην μεταφράζεται αυτό σε υψηλές επαγγελματικές προοπτικές, σε ταχέως εξελισσόμενες εργασιακές συνθήκες και στην εργασιακή ομαλότητα, ασφάλεια και ειρήνη μέσω της τήρησης της εργασιακής νομοθεσίας.

Η Πολιτεία έχει υποχρέωση να οργανώσει και να εμβαθύνει το διάλογο για τον Τουρισμό μας. Η φέρουσα τουριστική μας ικανότητα, οι κρατικές υποδομές επ` ωφελεία των μονίμων κατοίκων και των επισκπετών (οδικό δίκτυο, ύδρευση, ενέργεια, ψηφιακός εκσυγχρονισμός κ.λπ.), η διαχείριση των απορριμμάτων, οι συνδυασμένες μεταφορές, η εκπαίδευση και οι υπηρεσίες υγείας και ασφάλειας αποτελούν βασικά θέματα αυτής της συζήτησης με προσανατολισμό τη βιώσιμη ανάπτυξη με πράσινο αποτύπωμα, όπως έχει καθιερωθεί για όλο το σύγχρονο κόσμο.

Η Ελλάδα έχει πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα κι ένα από αυτά πέραν του ήλιου και της θάλασσας είναι η παράδοση, ο τοπικός χαρακτήρας των κοινωνιών μας στην ηπειρωτική και νησιωτική επικράτεια αλλά και ο ιδιαίτερος τρόπος ζωής και διατροφής που έλκει και μπορεί με την αποτελεσματική προβολή και προώθηση να κάνει θαύματα.

Έχουμε χρέος να κρατήσουμε ζωντανό το όραμα του Τουρισμού για όλες τις αγορές και για κάθε είδους επισκέπτη. Μπορούμε να τα καταφέρουμε, αρκεί να αναγνωρίσουμε τα λάθη του παρελθόντος, να φανούμε σοβαροί και υπεύθυνοι και να αφιερώσουμε κονδύλια και δυνάμεις που θα απορροφηθούν με δικαιοσύνη από όλους.