Το Σημερινό επάγγελμα για τους Έλληνες : - Επιδοτούμενος από την πολιτεία - Το 30,5% των νέων ηλικίας 20 έως 34 ετών δεν θέλει να εργασθεί, να εκπαιδευτεί και να απασχοληθεί

Του Κωνσταντίνου V. Νικολόπουλου

Τους αποκαλούσαμε άεργους και σήμερα διαμορφώνουν ένα μετρήσιμο ποσοστό που τακτικά αναφέρεται στις στατιστικές απασχόλησης και απορροφά πόρους για μέτρα περιορισμού του. Είναι μέρος της ομάδας των NEET (Not in Education, Employment, or Training) και των NLFET rate (Neither in the Labour Force nor in Education or Training). Καταγράφονται και μελετώνται συστηματικότερα εδώ και 14 χρονιά από ΟΟΣΑ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Διεθνή Οργάνωση Εργασίας στατιστικές υπηρεσίες και στην Ελλάδα και από τη ΓΣΕΕ. 

Το 2017 (Eurostat), η Ελλάδα είχε τον 3ο υψηλότερο δείκτη στην Ευρώπη (23%) στο ποσοστό των νέων ηλικίας 20 έως 24 ετών, οι οποίοι ούτε εργάζονται, ούτε εκπαιδεύονται, ούτε απασχολούνται, ενώ στο ηλικιακό εύρος 20-34 το ποσοστό διαμορφωνόταν σε 30,5%. Οι μοναδικές χώρες που ξεπερνούσαν την Ελλάδα ήταν η Ιταλία με 29,1% και η Ρουμανία με 23,6%. 

Το πανδημικό 2021, περισσότεροι από το 17% των Ευρωπαίων μεταξύ των 20-34 ετών ανήκαν σε ΝΕΕΤ κατηγορία ώστε 1 στους 6 νέους να μην έχουν ενταχθεί στην αγορά εργασίας απέχοντας και από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση με χειρότερα ποσοστά.

Στις ΗΠΑ το 20% των νέων, σε απόλυτο μέγεθος 3,8 εκατ., ούτε δουλεύει ούτε σπουδάζει, σύμφωνα με το Κέντρο Οικονομικής Πολιτικής και Έρευνας- ΗΠΑ, (Ιούλιος, 2021).

Στην Ελλάδα θέλει να εργαστεί, αλλά δεν αναζητά δουλειά το 22,5% των Ελλήνων (Eurostat, Ιούνιος 2022).

Σε πρώτη ματιά αναρωτιόμαστε αν η τάση είναι συγκυριακή, ανάλογα με τις διακυμάνσεις του ποσοστού απασχόλησης, ή συνιστά ομάδα του πληθυσμού που θεσμικά "εξυπηρετεί" και "εξυπηρετείται" από την κατάσταση.

Εστιάζοντας στις προηγμένες οικονομικά χώρες, στους ΝΕΕΤ και NLFET περιλαμβάνονται και ειδικές ομάδες πληθυσμού όπως Ρομά, μετανάστες, αλλά και ποσοστό του εγχωρίου εργατικού δυναμικού. Κατά άλλους, τα αυξημένα ποσοστά οφείλονται σε μια θεσμική διευκόλυνση επιδοματικής πολιτικής, ιδίως στην Ευρώπη, σε συνδυασμό με τη "μαύρη", αδήλωτη εργασία, κυρίως σε χώρες με αδυναμία ελέγχου της παράνομης απασχόλησης (κάτι που χαρακτηρίζει και την Ελλάδα, μολονότι λαμβάνονται μέτρα όπως η ψηφιοποίηση ΑΠΔ-ΗΔΙΚΑ, η ηλεκτρονική κάρτα - παρότι ήδη οι παραβιάσεις στο πρόσφατο μέτρο είναι δηλωτικές), προκειμένου να απολαμβάνουν επιδόματα. 

Το ζήτημα είναι ότι στα ποσοστά αυτά, η αδήλωτη εργασία, είτε άλλης μορφής παράνομη επιχειρηματική δράση, δεν αποτελούν την πλειονότητα. Υπάρχει επομένως μέρος του εν δυνάμει ενεργού οικονομικά πληθυσμού που απλώς "στέκεται" δίχως εισόδημα, χωρίς προοπτική ευημερίας, χωρίς αναζήτηση απασχόλησης, ανεξάρτητα από τις ευκαιρίες της μεγέθυνσης του ΑΕΠ και φυσικά χωρίς φορολόγηση, εισφορές και αποταμίευση; 

Μπορεί αυτό το φαινόμενο να εξελίσσεται σε θεσμό;

Εξαιρώντας την ειδική επιδοματική πολιτική στην ΕΕ, στις ΗΠΑ κ.ά. κατά την πανδημική κρίση, στη συνέχειά της ως συμβολή στο ενεργειακό πληθωριστικό κόστος και ενδεχομένως στην επερχόμενη επισιτιστική κρίση, η μορφή αυτών των free-riders επιδρά σε άσκηση άδικης κοινωνικής πολιτικής, σε άστοχες δημοσιονομικές στρατηγικές, σε υψηλή φορολογία και αίσθημα αδικίας.

Μήπως η τάση αυτή αποτελεί μια νέα κοινωνική εκδοχή;

Τον Αύγουστο του 2020, στη Γερμανία ζητήθηκε από εθελοντές να λαμβάνουν 1.200 ευρώ τον μήνα χωρίς να εργάζονται επί 3 χρόνια, χάριν ερευνητικής μελέτης του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW) του Βερολίνου, καθώς επίσης και του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ. Υποβλήθηκαν πάνω από 2 εκατ. αιτήσεις για 122 "προνομιούχες" θέσεις "απραξίας"! Ανάλογο "πείραμα" έχει διεξαχθεί στη Φινλανδία και ημιτελώς στον Κανα
δά.

Την ίδια περίοδο, επίσης στη Γερμανία, το Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Αμβούργου ανακοίνωσε τρεις υποτροφίες ύψους 1.600 ευρώ, ως "υποτροφίες απραξίας", απευθυνόμενο σε φοιτητές αρκεί να βρίσκονται σε "ενεργητική αδράνεια".

Κοιτάζοντας στην αγορά προϊόντων (2020), η Nike σχεδίασε και παρουσίασε "αντιαθλητικό παπούτσι" για όσους χαλαρώνουν χωρίς να κάνουν τίποτα!

Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά.

Ο επιδοτούμενος πληθυσμός ταιριάζει σε μια κουλτούρα ανισοτήτων; Είναι ηλικιακό χαρακτηριστικό καθώς αφορά την γενιά Ζ και όσους ανήκουν στα απόνερα της Υ;

Αναφερόμενοι σε δυτικότροπες και ανεπτυγμένες οικονομίες (όχι σε χώρες και κοινωνίες που αδυνατούν λόγω απόλυτης φτώχειας, ούτε στη φυσιογνωμία της Άπω Ανατολής με τα ακραία φαινόμενα τύπου "Karoshi", "guolaosi", στον αντίποδα), οι ειδικοί εστιάζουν στο "μπορώ/ικανότητα" εξού και επικεντρώνονται σε προγράμματα κατάρτισης και στο εκπαιδευτικό σύστημα. Όμως τι συμβαίνει με το "Θέλω/βούληση" και την επιλογή των ατόμων; Τι διαμόρφωσε την κουλτούρα του "απέχω από το εργατικό δυναμικό" μολονότι είμαι ικανός και επιζητώ τη συμπαράσταση της πολιτείας; 

Η κουλτούρα της απραξίας: Υφίσταται όντως η τάξη των σε διάρκεια επιδοτούμενων, που δημιουργεί δικαίωμα χωρίς υποχρέωση; Είναι θέμα περιορισμού της διανομής του πλούτου; Είναι απογοήτευση, είναι έλλειψη προσωπικού οράματος; Στο φιλελεύθερο πέλαγος που πλέει ο καπιταλισμός θέλει τα μέλη του δίχως συμβολή στην κατανάλωση, στην αποταμίευση και στην επένδυση; Μήπως για τις ροές του οικονομικού κυκλώματος αρκεί η συμμετοχή των παρακάτω ομάδων, μιας και σημασία έχει το μέγεθος του πλούτου και όχι το πλήθος όσων τον κατέχουν; 47 εκατομμύρια άνθρωποι, μόλις το 0,9% των ενηλίκων του πλανήτη, κατείχαν 158,3 τρισ. δολάρια, περίπου το 44% του παγκόσμιου πλούτου (Έκθεση Global Wealth 2019).

Το 2020, το 10% των πλουσιότερων ανθρώπων κατείχε το 52% του παγκόσμιου πλούτου (World Inequality Report, 2021) ενόσω 100 εκατομμύρια άνθρωποι βυθίζονταν στην ακραία φτώχεια, σύμφωνα με έκθεση του World Inequality Lab (Paris 2021). Ενώ στην Ελλάδα, το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού κατέχει το 42% του καθαρού πλούτου (Έρευνα ΣΕΒ, 2020).

Ο Δρ. Κωνσταντίνος V. Νικολόπουλος είναι καθηγητής Οικονομικών και Κοινωνικής Πολιτικής

πηγή:https://www.capital.gr/me-apopsi/3653317/epaggelma-epidotoumenos-apo-tin-politeia

Ο πόλεμος Ρωσίας - Ουκρανίας είναι το πραγματικό τέλος της Σοβιετικής Ένωσης - Η αναζήτηση του Πούτιν για μια αυτοκρατορική ανάσταση

 Του Hal Brands

Οι πόλεμοι οι οποίοι προκαλούνται από αποφάσεις ανθρώπων μπορεί ταυτόχρονα να αποτελούν προϊόντα βαθιών ιστορικών διεργασιών. Ως απόδειξη του παραπάνω συλλογισμού, δείτε τις μάχες στην Ουκρανία

Η συγκεκριμένη σύγκρουση είναι πράξη του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, ενός ηγέτη αποφασισμένου να επαναβεβαιώσει το μεγαλείο της Ρωσίας καταστρέφοντας μια ανεξάρτητη Ουκρανία. Ωστόσο, είναι επίσης μέρος μιας μεγαλύτερης ιστορίας για το τι συμβαίνει όταν αυτοκρατορίες διαλύονται.

Ιμάτια

Οι μάχες στην Ουκρανία είναι ο πιο πρόσφατος και ο χειρότερος από τους πολέμους που έχουν διεξαχθεί για τα ιμάτια της Σοβιετικής Ένωσης, μιας αυτοκρατορίας της οποίας ο επιθανάτιος ρόγχος συνεχίζεται περίπου 30 χρόνια αφότου έπαψε να υπάρχει η ίδια ως ενιαία οντότητα. Δεν θα είναι, δυστυχώς, η τελευταία εκδήλωσή του.

Ο 20ός αιώνας έφερε μαζί του τον τεμαχισμό των μεγάλων ευρασιατικών αυτοκρατοριών που κάποτε κυριαρχούσαν στις παγκόσμιες υποθέσεις. Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος κατέστρεψε τη Ρωσική, την Αυστροουγγρική, την Οθωμανική και τη Γερμανική Αυτοκρατορία. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος κατέστρεψε αυτοκρατορίες οι οποίες διοικούνταν από το Τόκιο, τη Ρώμη και (για άλλη μια φορά) το Βερολίνο. Η αποαποικιοποίηση τερμάτισε στη συνέχεια τη Βρετανική, τη Γαλλική και την Πορτογαλική αυτοκρατορία. Το δε τέλος του Ψυχρού Πολέμου σκότωσε τη Σοβιετική Ένωση, η οποία πρώτα έχασε τις σατραπείες της στην Ανατολική Ευρώπη και στη συνέχεια διαλύθηκε σε 15 ανεξάρτητα κράτη.

Ωστόσο, οι αυτοκρατορίες δεν πεθαίνουν γρήγορα: η κατάρρευσή τους, έγραφε ο ιστορικός Serhii Plokhy, είναι "περισσότερο μια διαδικασία παρά ένα γεγονός". Όταν μια τεράστια οντότητα που κάποτε συγκρατείτο από τη σιδερένια πειθαρχία της μητρόπολης υποχωρεί, μην περιμένετε ένα νέο, σταθερό status quo από τη μια μέρα στην άλλη.

Οι συνεχιζόμενες εντάσεις στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή μάς υπενθυμίζουν ότι οι κληρονομιές της Αυστροουγγρικής και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας εξακολουθούν να λειτουργούν. Η σχέση μεταξύ της Βρετανίας και των πρώην αποικιών της συνεχίζει να εξελίσσεται.

Μπλεγμένο κουβάρι

Επειδή η Σοβιετική Ένωση κυβερνήθηκε τόσο βάναυσα, η διάλυσή της ήταν ιδιαίτερα ακανόνιστη. Το τέλος του σοβιετικού κράτους αφαίρεσε τους περιορισμούς που είχαν καταστείλει τις εθνοτικές εντάσεις και τους εθνικούς ανταγωνισμούς μεταξύ των συστατικών μερών της αυτοκρατορίας. Γέννησε νέα, πολιτικά ασταθή κράτη. Επιτάχυνε μια συνεχιζόμενη πάλη μεταξύ της χώρας που κυριαρχούσε στην αυτοκρατορία, της Ρωσίας, και των κρατών και λαών που τώρα έψαχναν τρόπο να ξεφύγουν από τον έλεγχο της Μόσχας.

Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που οι μελετητές ονόμασαν "πόλεμοι σοβιετικής διαδοχής" - μια σειρά από αιματηρές συγκρούσεις για αμφισβητούμενες περιοχές από την Ανατολική Ευρώπη έως την Κεντρική Ασία.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, πόλεμοι συγκλόνισαν το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, την Υπερδνειστερία, την Τσετσενία, την Αμπχαζία, τη Νότια Οσετία και το Τατζικιστάν, προσελκύοντας συχνά γειτονικά κράτη και διεθνείς ειρηνευτικές δυνάμεις. Μερικές από αυτές τις συγκρούσεις σιγοβράζουν μέχρι και σήμερα.

Άλλες, όπως η διαμάχη για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν ή η μάχη μεταξύ της Γεωργίας και των αποσχισθεισών επαρχιών της, της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας, που υποστηρίζονται από τη Μόσχα, αναζωπυρώθηκαν σε μεγάλες διεθνείς συγκρούσεις. Το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης ήταν ένας γεωπολιτικός σεισμός του οποίου οι μετασεισμοί αποσταθεροποιούν το διεθνές σύστημα ακόμη και σήμερα.

Η Ουκρανία έχει υποστεί τις πιο τρομακτικές από αυτές τις δονήσεις: ο τρέχων πόλεμος διακρίνεται από τη σφοδρότητα των μαχών και την απολυτότητα της προσπάθειας του Πούτιν να σβήσει μια άλλη χώρα από τον χάρτη. Η πιο άμεση προέλευσή του μπορεί να εντοπιστεί στην ολοένα και πιο ολοκληρωτική φύση του καθεστώτος Πούτιν, που του επιτρέπει να είναι πιο επιθετικός, ενώ ταυτόχρονα είναι υποχρεωτικό να ανακαλύπτει εξωτερικούς εχθρούς. Στη βάση του υπάρχει επίσης και το διακύβευμα εάν το Κίεβο θα ευθυγραμμιστεί με τη Μόσχα ή με τη Δύση.

Ψηφίδα

Ωστόσο, αποτελεί επίσης μια ψηφίδα της ευρύτερης μετασοβιετικής αναταραχής. Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας στα τέλη του 1991 βοήθησε στην καταστροφή του σοβιετικού κράτους και στην επιτάχυνση της αυτοκρατορικής διάλυσης που ακολούθησε. Δεν προκαλεί έκπληξη και είναι δυστυχώς συμβολικό ότι η Ουκρανία βρίσκεται στο επίκεντρο της προσπάθειας του Πούτιν να εδραιώσει ξανά την κυριαρχία που κατείχε κάποτε η Μόσχα.

Ο πόλεμος δεν εξελίχθηκε όπως σχεδίαζε ο Πούτιν: η Ουκρανία έχει υπερασπιστεί τον εαυτό της αξιοθαύμαστα και θα αντισταθεί για πολύ ακόμα στη βίαια ενσωμάτωσή της σε μια ρωσική σφαίρα επιρροής. Η αναζήτηση του Πούτιν για μια αυτοκρατορική ανάσταση έχει, σε αυτή την περίπτωση, υπερενισχύσει την ολοκλήρωση της διαμόρφωσης του ουκρανικού πατριωτισμού/εθνικισμού. Ωστόσο, μολονότι η Ρωσία έχει πληρώσει υψηλό τίμημα για τον λάθος υπολογισμό της, αυτό δεν σημαίνει ότι οι πόλεμοι της "σοβιετικής διαδοχής" έχουν τελειώσει.

Όταν και όποτε τελειώσει η σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας, η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των δύο στρατών μπορεί απλώς να καταστεί ένα νέο αμφισβητούμενο μετασοβιετικό σύνορο όπου η συχνή ένταση θα προκαλεί περιοδική βία. Είτε η Ρωσία κερδίσει είτε χάσει, το αποτέλεσμα θα αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων εντός της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, προκαλώντας ίσως μια νέα εντατικοποίηση των παλιών διαφορών με τη Μολδαβία, τη Γεωργία ή άλλα κράτη.

πηγή:https://www.capital.gr/bloomberg-view/3653135/o-polemos-rosias-oukranias-einai-to-pragmatiko-telos-tis-sobietikis-enosis

Η πιθανότητα ξεσπασμάτων βίας στην Κεντρική Ασία παραμένει υψηλή, όπως φάνηκε από μια αντικυβερνητική εξέγερση στο Καζακστάν, η οποία προηγήθηκε μιας ρωσικής επέμβασης νωρίτερα φέτος. Μια αλλαγή κυβέρνησης ή μια στρατιωτική ανταρσία στη Λευκορωσία - καμία από τις οποίες δεν μπορεί να αποκλειστεί λόγω της σοβαρής δυσαρέσκειας για το αυταρχικό καθεστώς του Αλεξάντερ Λουκασένκο - θα μπορούσε να σημάνει την έναρξη μιας διαμάχης για τη θέση αυτής της χώρας στον άξονα μεταξύ Ρωσίας και Δύσης.

Στις αρχές του 1992, μια αμερικανική εφημερίδα προειδοποιούσε ότι τα προβλήματα τα οποία θα προκαλούνταν από τα "κατακερματισμένα (και εξοπλισμένα με πυρηνικά όπλα) θραύσματα της τελευταίας μεγάλης αυτοκρατορίας του κόσμου" μόλις ξεκινούσαν.

Ακόμη κι όταν ο σημερινός πόλεμος θα έχει τελειώσει, η μακρά, βίαιη μεταθανάτια ζωή αυτής της αυτοκρατορίας θα συνεχιστεί.

Ο πατέρας της γαλάζιας πατρίδας Τζιχατ Γιαϊτζί: - Άν η Τουρκία κάνει απόβαση στην Ελλάδα με ....!" - "Μόλις ανοίξουμε την πόρτα σε 5 εκατ. πρόσφυγες και τους ξαμολήσουμε στα νησιά, ...!"

 Ο Τζιχατ Γιαϊτζί είναι ο πνευματικός πατέρας του δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας. Αρχικά αναφέρεται στη δωρεά αμυντικού υλικού από την Αμερική προς την Ελλάδα και λέει :

¨Εκατοντάδες ελικόπτερα άρματα μάχης και θωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού δωρήθηκαν, κάτι το απίστευτο

Και ακριβώς πριν από αυτή την απόφαση δωρεάς, ο αρχηγός Στρατού Ξηράς της Ελλάδας, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Ελλάδας, ο υπουργός Εθνικής Αμύνης και ο πρωθυπουργός τι δήλωσαν ξέρετε ;

Έκαναν δηλώσεις πως “Μετά από αυτήν τη δωρεά, ο στρατός ξηράς της Ελλάδας θα φτάσει σε μία πολύ ανώτερη κατάσταση απέναντι στον τουρκικό στρατό ξηράς”

Δεν θα φτάσουν ! Δεν θα φτάσουν ! Δεν γίνεται αυτό. Ο μύλος με νερό από μακριά δεν γυρνάει. Χρειάζεται και θάρρος, το θάρρος που έχει το τουρκικό έθνος δεν υπάρχει σε κανέναν
……………..
Άν η Τουρκία κάνει απόβαση στην Ελλάδα με αυτούς που πάνε με τις μηχανές στα ματς, η ιστορία με την Ελλάδα τελειώνει. Μόλις ανοίξουμε την πόρτα σε 5 εκατομμύρια πρόσφυγες και τους ξαμολήσουμε στα νησιά, η ιστορία τελειώνει¨

Καταρχήν κανένας Έλληνας αξιωματούχος δεν δήλωσε αυτά που ισχυρίζεται ο Γιαϊτζί.

Ούτε φυσικά υπήρξε δωρεά από τις ΗΠΑ των διαστάσεων που αναφέρει.

Καλά για τις προσδοκίες του, ας δοκιμάσουν να δούνε….

πηγή:https://tourkikanea.gr/uncategorized/cihat-13/

Παγκόσμια Δημοσκόπηση διάρκειας 5 ετών - Τι λέει για τους Έλληνες: Πιστεύουν στον Θεό, 91,7% - Θα πολεμούσε γσε περίπτωση πολέμου το 69,6% - Η δουλειά πρέπει να είναι πρώτη προτεραιότητα, 62,6%

     

Συνήθως απεικονίζεται ως ένα μέρος σκοτεινό, πελώριο, όπου το μόνο φως προκύπτει από τις φλόγες που σιγοκαίνε αέναα τους αμαρτωλούς κατοίκους, οι οποίοι θα βρίσκονται εκεί για μια αιωνιότητα και μια μέρα. Στη «Θεία Κωμωδία», ο Δάντης φαντάστηκε την κόλαση αλλιώς – την περιέγραψε ως έναν τόπο με κωνοειδή μορφή και διαφορετικά επίπεδα, ή κύκλους, το μέγεθος των οποίων μικραίνει καθώς πλησιάζουν το κέντρο της Γης.

Στη δημοσκόπηση του World Values Survey μπορεί να μην ξεκαθάρισαν πώς φαντάζονται τη μορφή της, αλλά το 44,3% των Ελλήνων ερωτηθέντων απάντησε πως πιστεύει ότι η κόλαση υπάρχει. Η συγκεκριμένη δημοσκόπηση, η οποία ξεκίνησε το 2017 και ολοκληρώθηκε το 2021, είναι κομμάτι ενός παγκόσμιου πρότζεκτ που υπάρχει από το 1981. Παρότι η Ελλάδα συμμετείχε για πρώτη φορά, αποτέλεσε μία από τις πρώτες χώρες από τις οποίες συλλέχθηκαν δεδομένα και απαντήσεις στις σχεδόν 300 ερωτήσεις της δημοσκόπησης, πολλές εκ των οποίων είχαν να κάνουν με τη θρησκεία.

Περίπου 82% των ερωτηθέντων Ελλήνων δήλωσαν ότι η θρησκεία είναι πολύ ή αρκετά σημαντική για τους ίδιους, με το αντίστοιχο ποσοστό στη Γερμανία να είναι 38,5%, στην Ιαπωνία 14,5% και στο Μαρόκο 98,6%.

Όσον αφορά το αν πιστεύουν στον Θεό, 91,7% των Ελλήνων απάντησαν θετικά, με το ποσοστό να κυμαίνεται εξίσου ή περισσότερο υψηλά σε χώρες όπως η Αργεντινή (92,4%), η Αρμενία (93,5%), η Τουρκία (94,5%), η Βολιβία (97,4%) και το Μπανγκλαντές (99,8%), μεταξύ πολλών άλλων.

Κάποιες χώρες με χαμηλότερα ποσοστά ήταν η Κίνα, όπου 16,9% των ερωτηθέντων απάντησαν ότι πιστεύουν στον Θεό, η Ολλανδία (31,4%) και η Νότια Κορέα (40,6%).

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ποσοστό της πίστης στον Θεό φαίνεται να έχει μειωθεί στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια των περίπου πέντε ετών που μεσολάβησαν από τη διεξαγωγή της έρευνας στη χώρα μας, το φθινόπωρο του 2017, μέχρι σήμερα.

Σύμφωνα με την έρευνα του μη κερδοσκοπικού ερευνητικού οργανισμού διαΝΕΟσις «Τι πιστεύουν οι Έλληνες», το 78,7% των ερωτηθέντων απάντησε το 2022 ότι πιστεύει στον Θεό.

Αλλά ακόμη και στα ποσοστά που καταγράφηκαν για το World Values Survey μπορούμε να δούμε ότι, παρά το γεγονός ότι η θρησκεία είναι πολύ σημαντική για τη συντριπτική πλειονότητα, οι πεποιθήσεις των ερωτηθέντων δεν συνάδουν πάντα απόλυτα με την Εκκλησία, υποδηλώνοντας ίσως ένα διαχωρισμό μεταξύ Εκκλησίας και πίστης.

 Για παράδειγμα, 66,4% δήλωσαν πως διαφωνούν με την πρόταση «όταν συγκρούονται η επιστήμη και η θρησκεία, η θρησκεία έχει πάντα δίκιο».

Επιπλέον, σχεδόν 35% απάντησαν πως πηγαίνουν στην εκκλησία μόνο σε επίσημες αργίες, αν εξαιρέσουμε τους γάμους, τις βαπτίσεις και τις κηδείες.

Όσον αφορά τις πεποιθήσεις, το 25,3% των Ελλήνων ερωτηθέντων απάντησε πως η έκτρωση δεν δικαιολογείται ποτέ (σε αντίθεση με 47,6% στην Κύπρο, 54,8% στην Τουρκία, 79,1% στην Ινδονησία, αλλά και 18,7% στη Γερμανία, 11,4% στην Αυστραλία και 8,6% στον Καναδά), με το αντίστοιχο ποσοστό όσον αφορά την ομοφυλοφιλία να είναι στην Ελλάδα 24,5% (68,2% στην Τουρκία, 58,4% στη Ρωσία, 8,6% στην Ιαπωνία).

Πέρα από την κόλαση, 46,1% των Ελλήνων ερωτηθέντων απάντησαν πως πιστεύουν στον παράδεισο, ποσοστό χαμηλότερο από την πλειονότητα άλλων χωρών, όπως η Αυστραλία (48,4%), το Μεξικό (77,8%) και η Τουρκία (91,2%), ενώ 47,7% δήλωσαν ότι πιστεύουν στη μετά θάνατον ζωή.

Η δημοσκόπηση δεν αφορούσε όμως μόνο ζητήματα πίστης και θρησκείας. Σχεδόν 70% των Ελλήνων απάντησαν πως διαφωνούν με την πρόταση «οι άνδρες αποτελούν καλύτερους πολιτικούς αρχηγούς από τις γυναίκες», με το αντίστοιχο ποσοστό στη Νιγηρία να είναι 24,1%, στη Ρωσία 38,5%, στην Τουρκία 45% και στις ΗΠΑ 83,1%.

Ερωτώμενοι, πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία, εάν θα πολεμούσαν για τη χώρα τους σε περίπτωση πολέμου, 69,6% των Ελλήνων δήλωσαν ναι (θετικά απάντησε και το 28,4% των Ολλανδών, το 59,6% των Αμερικανών, το 76,4% των Τούρκων, μεταξύ άλλων). Κάποιες από τις ερωτήσεις αφορούσαν και την ιδιωτικότητα.

Ενδεικτικά, περίπου το 80% των Ελλήνων ερωτηθέντων διαφώνησε, το φθινόπωρο του 2017, με την πρόταση «η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να συλλέγει πληροφορίες για οποιονδήποτε ζει στη χώρα, χωρίς να το ξέρει».

Σημασία στη δουλειά

Οι Έλληνες, σε σχέση ειδικά με ερωτηθέντες από άλλες χώρες, δίνουν μεγάλη σημασία στην αξία της δουλειάς, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση του World Values Survey.

Παραδείγματος χάριν, 62,6% των Ελλήνων συμμετεχόντων συμφώνησαν πως η δουλειά θα πρέπει να έρχεται πάντα πρώτη, ακόμη κι αν το αποτέλεσμα είναι λιγότερος ελεύθερος χρόνος.

Το αντίστοιχο ποσοστό στην Αυστραλία ήταν 21,3%, στη Γερμανία 28,6% και στη Ρωσία 34,8%, ενώ η εικόνα ήταν αρκετά διαφορετική σε χώρες όπως ο Λίβανος (75,7%) και η Ιορδανία (87,3%).

Σε μία άλλη ερώτηση, οι δημοσκόποι ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να φανταστούν έναν μελλοντικό κόσμο στον οποία η εργασία θα έχει λιγότερη σημασία στις ζωές μας. Το 60,6% των Φιλιππινέζων ερωτηθέντων απάντησε ότι θα ήταν καλή εξέλιξη, όπως και 44,8% των Γερμανών συμμετεχόντων στη δημοσκόπηση.

Όχι οι Έλληνες. Σχεδόν 60% των Ελλήνων ερωτηθέντων δήλωσαν πως θα ήταν κακό μελλοντικά η δουλειά να αποκτήσει λιγότερη σημασία, ποσοστό παρόμοιο με της Κίνας (60,8%) και της Αργεντινής (60,2%). 

πηγή:https://www.kathimerini.gr/society/562002721/oi-ellines-pisteyoyn-ston-theo-kai-stin-ergasia/

Εξαπατώντας το Δημόσιο: Όταν οι εργαζόμενοι "πασάρουν" τη δουλειά σε αγνώστους

 «Ως σύμβουλος υπηρεσιών cloud, μου έστειλαν ένα μήνυμα για δουλειά με αξιοπρεπή μισθό, συμφώνησα, αλλά εν τέλει επρόκειτο για έναν εργαζόμενο της εταιρείας Global Foundries που ήθελε να κάνω τη δουλειά του. Όταν αρνήθηκα αμέσως, υποστήριξε ότι είναι φυσιολογικό. Πώς είναι αυτό φυσιολογικό; Απλώς μου έδωσε πρόσβαση στην πλατφόρμα της εταιρείας, κωδικούς, βίντεο με εσωτερικές πληροφορίες, τα πάντα».

Πρόκειται για την ανάρτηση στο Reddit ενός συμβούλου πληροφορικής από το Πακιστάν, η οποία στη συνέχεια έφερε κύμα αντιδράσεων, αλλά και ανέδειξε μία – πράγματι – συνήθη τακτική. Στη συγκεκριμένη περίπτωση επρόκειτο για έναν Γερμανό υπάλληλο, ο οποίος αναζητούσε κάποιον που ουσιαστικά θα αναλάμβανε ολόκληρη τη δουλειά του. Ο σύμβουλος από το Πακιστάν ανέφερε το περιστατικό στην Global Foundries αν και όπως γράφει στην ανάρτησή του «είμαι σίγουρος ότι δεν θα κάνουν τίποτα γι αυτό».

Συνηθισμένη τακτική

Όπως καταδεικνύει και η περίπτωση του προγραμματιστή της Verizon το 2013, ο οποίος έδινε τη δουλειά του σε άλλους και παρακολουθούσε όλη μέρα βίντεο με γάτες στο γραφείο, η τακτική αυτή δεν είναι ούτε καινούργια ούτε και ασυνήθιστη. Ακόμη και πριν την ευρεία υιοθέτηση της τηλεργασίας με την πανδημία, οι εργαζόμενοι έβρισκαν τρόπους να δουλεύουν λιγότερες ώρες ή σε πολλές εταιρείες ταυτόχρονα.

Σίγουρα, όμως, με τα σημερινά ποσοστά τηλεργασίας σε συνδυασμό με την υποστελέχωση σε πολλούς οργανισμούς, η τακτική αυτή χρησιμοποιείται ακόμη περισσότερο. Τα συχνότερα περιστατικά φαίνεται να συμβαίνουν για τεχνικές θέσεις, στην πληροφορική και στον τομέα του κώδικα, καθώς και μεταξύ των developers.

Όπως δηλώνει στο Business Insider η Cameron Edwards, υψηλόβαθμο στέλεχος στην εταιρεία στελέχωσης Matlen Silver, πρόκειται συνήθως για άτομα που εργάζονται στις ΗΠΑ και στη Δυτική Ευρώπη και έχουν σχετικά υψηλές αποδοχές. Προσλαμβάνονται σε μεγάλες εταιρείες ως σύμβουλοι τεχνολογίας πλήρους ωραρίου και στη συνέχεια αναθέτουν τη δουλειά τους ή συγκεκριμένα πρότζεκτ σε εργαζομένους χαμηλόμισθων χωρών.

Τα σημάδια

Ιδίως για τους εργοδότες που επιτρέπουν την τηλεργασία, ο έλεγχος τέτοιου είδους περιστατικών μπορεί να γίνει εξαιρετικά δύσκολος. Η Edwards σημειώνει όμως ότι εάν υπάρχουν υποψίες, ορισμένες ενδείξεις μπορεί να «προδώσουν» τον εργαζόμενο. Για παράδειγμα, εάν η δουλειά γίνεται με πολύ αργούς ρυθμούς, σε περίεργες ώρες ή εάν ο εργαζόμενος προβάλλει διάφορες δικαιολογίες προκειμένου να αποφύγει το τηλέφωνο ή την κάμερα.

Επίσης, από το τμήμα πληροφορικής μίας επιχείρησης μπορεί να ελεγχθεί εάν ο εργαζόμενος προώθησε φερειπείν ένα email σε εξωτερικό λογαριασμό και μέσω του IP εάν υπάρχει πρόσβαση στον εταιρικό υπολογιστή από μακριά.

Κίνδυνοι

Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, οι εταιρείες και ειδικά όσες διαχειρίζονται εμπιστευτικά έγγραφα ή προσωπικά δεδομένα εκτίθενται σε κίνδυνο, προειδοποιούν ορισμένοι ειδικοί. Επίσης, ενδεχομένως καταδεικνύει ένα ακόμη σοβαρότερο πρόβλημα: Σχεδόν δυόμισι χρόνια μετά την επέλαση του κορωνοϊού και την ευρεία υιοθέτηση της τηλεργασίας, οι εργοδότες δεν μπορούν να διαχειριστούν εξίσου καλά την τηλεργασία και την εποπτεία μίας ομάδας από απόσταση.

moneyreview.gr με πληροφορίες από Business Insider

πηγή:https://www.moneyreview.gr/business-and-finance/86460/exapatontas-to-afentiko-otan-oi-ergazomenoi-pasaroyn-ti-doyleia-se-agnostoys/

Υπουργός εργασίας: - "Οι συντάξεις θα ξεπαγώσουν για όλους, μετά από μία 12ετία" - "Τα δώστα όλα τα ζήσαμε, τα πληρώσαμε και αυτή η κυβέρνηση δεν είναι αυτής της σχολής".

 Τον Ιανουάριο θα εκκινήσει η διαδικασία για τον προσδιορισμό της αύξησης του κατώτατου μισθού, όπως προανήγγειλε ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Κωστής Χατζηδάκης, μιλώντας σε εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ.

Όπως είπε, στις αρχές Ιανουαρίου 2023, θα ξεκινήσει η διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους, τα επιστημονικά ινστιτούτα, την Τράπεζα της Ελλάδος και το ΚΕΠΕ και, στη συνέχεια, ο υπουργός Εργασίας θα προτείνει το ύψος του κατώτατου μισθού, λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα της διαβούλευσης και την εξέλιξη της οικονομίας συνολικά. «Θα εξετάσουμε από τη μία πλευρά την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και της οικονομίας και από την άλλη τις ανάγκες των εργαζομένων. Δεν χαρίζουμε σε κανέναν το μονοπώλιο της κοινωνικής ευαισθησίας», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Χατζηδάκης.

Σχετικά με την οικονομική στήριξη στους πολίτες, ο υπουργός Εργασίας απάντησε ότι η κυβέρνηση διακρίνεται για την κοινωνική της ευαισθησία και συμπλήρωσε ότι «”τα δώστα όλα” τα ζήσαμε, τα πληρώσαμε και αυτή η κυβέρνηση δεν είναι αυτής της σχολής».

Αναφορικά με τη στεγαστική πολιτική, ο κ. Χατζηδάκης έκανε λόγο για επανεκκίνηση της στεγαστικής πολιτικής, επισημαίνοντας ότι, εδώ και πολλά χρόνια, δεν υπάρχει ουσιαστική, κεντρική, συντονισμένη στεγαστική πολιτική.

Όπως σημείωσε, η νέα στεγαστική πολιτική θα επικεντρώνεται κυρίως στα νέα ζευγάρια, καθώς το κόστος στέγης είναι υψηλό και αυτό το γεγονός δημιουργεί πίεση και επιτείνει και το δημογραφικό. «Θα αξιοποιήσουμε όλα τα εργαλεία και θα ασκήσουμε μία σύγχρονη επιδοματική πολιτική ως προς τη στέγαση» υπογράμμισε.

Αναφορικά με τις συντάξεις, ο υπουργός Εργασίας τόνισε ότι οι συντάξεις θα ξεπαγώσουν για όλους, μετά από μία 12ετία και διευκρίνισε ότι θα δοθεί μία συνολική αύξηση στους συνταξιούχους που θα είναι συνάρτηση της αύξησης του ΑΕΠ και της αύξησης του τιμαρίθμου, ενώ υπενθύμισε ότι, από την 1η Ιανουαρίου 2023, καταργείται η εισφορά αλληλεγγύης.

Μεταξύ άλλων, ο κ. Χατζηδάκης δήλωσε ότι η κυβέρνηση έχει αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. «Η ανεργία έχει μειωθεί από 17,3% στο 12,1%. Αυτό είναι αποτέλεσμα της συνολικής κυβερνητικής πολιτικής και, παρά την ενεργειακή κρίση, οι προβλέψεις είναι ότι και φέτος, όχι μόνο λόγω του τουρισμού, θα έχουμε ισχυρή ανάπτυξη στην Ελλάδα. Αυτό είναι αποτέλεσμα της συνολικής οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης» σχολίασε ο υπουργός.

Τέλος, ο κ. Χατζηδάκης επεσήμανε ότι οι εκκρεμείς κύριες συντάξεις ανέρχονται σε 30.000, πέραν των διεθνών και θα τύχουν άμεσης αντιμετώπισης. Όπως ανέφερε, έχει γίνει μία μεγάλη προσπάθεια για την επιτάχυνση της διαδικασίας απονομής των εκκρεμών συντάξεων, η οποία έχει ήδη αποδώσει καρπούς.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/economy/local/562003591/chatzidakis-ton-ianoyario-i-diadikasia-gia-tin-ayxisi-toy-katotatoy-misthoy/

Το κίνημα της "Σιωπηλής Παραίτησης": - Θέλουν να πληρώνονται για να μην δουλεύουν

 Μετά την Μεγάλη Παραίτηση, μία νέα τάση κάνει την εμφάνισή της στο εργασιακό σκηνικό. Την αποκαλούν «σιωπηλή παραίτηση» και αποτελεί ήδη μεγάλη τάση στο TikTok, με εκατομμύρια views ανάμεσα στους νεαρότερους επαγγελματίες.

Η νέα αυτή τάση προκύπτει από μία γενιά η οποία αρνείται να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια στη δουλειά. Όμως σε αντίθεση με τη Μεγάλη Παραίτηση, στη Σιωπηλή Παραίτηση ο εργαζόμενος δεν παραιτείται. Παραμένει στο μισθολόγιο της εταιρείας αλλά εστιάζει κυρίως στα πράγματα που κάνει εκτός του γραφείου, σύμφωνα με ρεπορτάζ της Wall Street Journal.

Πώς γίνεται αυτό; Όλες οι απαντήσεις υπάρχουν στο TikTok, από ειλικρινή βιντεάκια για την αξία της ισορροπίας δουλειάς-προσωπικής ζωής έως χιουμοριστικά κόλπα. Κάποιοι εργαζόμενοι θέτουν όρια, απορρίπτοντας τις υπερωρίες. Άλλοι προσπαθούν να βγάλουν το 8ωρο κάνοντας όσο το δυνατόν λιγότερα πράγματα. Πολλοί λένε ότι δεν θέλουν το ποιοι είναι να εξαρτάται από την καριέρα τους.

Οι περισσότεροι νιώθουν ότι έχουν τη δύναμη να αντιδράσουν γιατί η αγορά εργασίας είναι ισχυρή και άρα μπορούν εύκολα να βρουν άλλη δουλειά.

Ασφαλώς, το καθεστώς της τηλεργασίας βοηθά. Μάλιστα κάποιοι φτάνουν στο σημείο να πιάσουν και δεύτερη δουλειά, συνειδητοποιώντας ότι μπορούν να είναι μέτριοι σε δύο δουλειές αντί για καλοί σε μία.

Δημοσκόπηση της Gallup διαπιστώνει ότι η ασχολία των Αμερικανών εργαζόμενων με τη δουλειά τους μειώνεται, ειδικά ανάμεσα στα μέλη της Generation Z και τους νεότερους millennials.

Ανάμεσα σε εκείνους που έχουν γεννηθεί μετά το 1989, το 54% δηλώνει ότι κάνει το ελάχιστο απαιτητό και τίποτα παραπάνω στη δουλειά του.

Πολλοί από όσους συμμετέχουν στο κίνημα της σιωπηλής παραίτησης, πάντως, ξεκαθαρίζουν ότι δεν είναι τεμπέληδες. Απλά αρνούνται πια να φτάνουν τους εαυτούς τους στο σημείο του burnout και συνειδητοποιούν ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα στη ζωή τους πέραν της δουλειάς.

moneyreview.gr

πηγή:https://www.moneyreview.gr/business-and-finance/international/86528/to-kinima-tis-siopilis-paraitisis-theloyn-na-plironontai-gia-na-min-doyleyoyn/