Σαν σήμερα το 1974 ξεκίνησε η επίθεση των Τούρκων στην Κύπρο μας, όπου ακόμα και σήμερα υπάρχει Κατοχή του 38% της επικράτειας της νήσου και συνεχίζεται ο εποικισμός. Υποχρέωση του Ελληνισμού είναι να ελευθερώσει την Κύπρο, να αντιστρέψει όλα τα αποτελέσματα αυτού του φρικτού εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας και να αποδώσει Δικαιοσύνη για όλες τις τερατώδεις πράξεις που διέπραξαν οι βάρβαροι εισβολείς.
Η Ε.Α.Α.Σ. κλίνει ευλαβικά το γόνυ στην μνήμη των παλικαριών του έθνους που πολέμησαν εναντίον των Τούρκων και θυσιάστηκαν για την τιμή της Ελλάδας και εκφράζει τον θαυμασμό της για τους ήρωες που επιβίωσαν και αποτελούν και σήμερα παραδείγματα προς μίμηση.
Την Κυριακή 19 Ιουλίου και από ώρα 16:30 έως και 20:30 η ΛΕΦΕΔ Άρτας πραγματοποίησε, με πολύ μεγάλη επιτυχία, στα νερά του ποταμού Αράχθου στο παραποτάμιο Πάρκο Νεοχωρίου την εκπαίδευση:
" καταρρίχηση από γέφυρα, διέλευση υδάτινου κωλύματος καθώς και μαθήματα αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας"
Η άρτια εκπαίδευση και οι δοκιμασίες διεξήχθησαν από τον πρόεδρο, Λγο(ΚΔ) ε.α. Απόστολο Ευαγγέλου, τον αντιπρόεδρο Λγο(ΚΔ) ε.α. Ζώη Κώτση και το μέλος, Ανθλγό(ΚΔ) Χρήστο Λέφογλου και τα μέλη της ΛΕΦΕΔ
Στην εκπαίδευση συμμετείχε, μεγάλος αριθμός πολιτών μαζί με τα παιδιά τους, που πραγματοποίησαν την διέλευση του "υδάτινου κωλύματος με οριζόντια αερογέφυρα"
Από το παράρτημά μας, συμμετείχαν ενεργά στην εκπαίδευση, ο πρόεδρος του παραρτήματος και το μέλος του τοπικού συμβουλίου Τχης(ΔΒ) ε.α. Δημήτριος Καλογήρου
Μετά από την επιτυχημένη μας δοκιμασία, απολαύσαμε εκτός από την καλή παρέα που κάνουμε, τον καφέ και το αναψυκτικό, στην υπάρχουσα καφετέρια, καθώς και το μαγευτικό τοπίο της περιοχής
Δεν ήταν ζήτημα ενστίκτου, δεν οσμίστηκε τυχαία τον επικείμενο κίνδυνο. Για τον Αλέξανδρο Σημαιοφορίδη μιλούσαν τα δεδομένα και δεν μπορούσε να τα παραβλέψει. Ως επικεφαλής του κλιμακίου της ελληνικής ΚΥΠ στην Κυρήνεια της Κύπρου είχε αποστολή να υποκλέπτει και να αποκρυπτογραφεί τουρκικές συνομιλίες, να παρατηρεί τις κινήσεις των στρατιωτικών μονάδων στην Αλεξανδρέττα και τη Μερσίνη. Το 1974, τουλάχιστον επί τρεις μήνες διαπίστωνε μια ασυνήθιστη, κλιμακούμενη κινητικότητα. Κατέγραφε σε πληροφοριακά σήματα τις εντατικές αποβατικές ασκήσεις, ανακλήσεις αδειών, αιτήματα για εφοδιασμό με υλικά εκστρατείας, μαζικές μεταφορές πυρομαχικών και ενημέρωνε τους ανωτέρους του για το ενδεχόμενο τουρκικής εισβολής. Είχε προειδοποιήσει εγκαίρως, αλλά δεν εισακούστηκε.
«Τόσες πληροφορίες που έστελνα τι έγιναν και πήγανε χαμένες; Δεν έπρεπε να τις εκμεταλλευτούν για να μην έχουμε αυτά τα αποτελέσματα;», αναρωτιέται ακόμη και σήμερα στα 87 του χρόνια ο κ. Σημαιοφορίδης, συνταγματάρχης ε.α. «Ημασταν τόσο ενήμεροι, που δεν κουνιόταν απέναντι κλαδί ούτε φύλλο και να μην το γνωρίζουμε. Και πέσαμε στην άγνοια, σαν να μη γνωρίζουμε τίποτα και μετά ήρθε ο Τούρκος “απότομα”. Προδομένος ένιωσα».
Αυτές τις ημέρες βρίσκεται στις Ράχες Φθιώτιδας, όπου συνήθως διαμένει τα καλοκαίρια. Ενας κάτοικος του χωριού, απόστρατος αξιωματικός και αυτός, έχει λάβει οδηγίες και μας περιμένει έξω από την εκκλησία του «Αγίου Χαράλαμπου» με το μηχανάκι του για να μας κατευθύνει μέσα από στενά δρομάκια μέχρι το πλατύσκαλο του γείτονά του. «Είναι κινητή Iστορία, θα ακούσετε πολλά», λέει προτού μας αποχαιρετήσει. Βραχύσωμος και με κοφτό, γοργό βήμα, ο Αλέξανδρος Σημαιοφορίδης μάς οδηγεί στο καθιστικό του. Η διήγησή του παραμένει αναλλοίωτη στον χρόνο. Μπορεί να μιλάει χωρίς παύσεις, ανακαλώντας ημερομηνίες και ονομασίες στρατιωτικών μονάδων. Τι κι αν έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας από την τουρκική εισβολή, κάθε χρόνο, όποτε πλησιάζει η 20ή Ιουλίου, ξαναζεί εκείνη την ταραγμένη περίοδο. «Είμαι στην Κύπρο νοερώς», λέει.
Γεννήθηκε στο Πεντάβρυσο Καστοριάς, αποφοίτησε από τη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών και το 1960 έπειτα από εξετάσεις παρακολούθησε για έναν χρόνο μαθήματα τουρκικής γλώσσας στη σχολή ξένων γλωσσών των Ενόπλων Δυνάμεων. Το 1963 η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών ζήτησε από το Γενικό Επιτελείο Στρατού τρεις ανύπαντρους, τουρκομαθείς αξιωματικούς για να τους εντάξει στο δυναμικό της. Επιλέχθηκε και τοποθετήθηκε στο Διδυμότειχο τον Μάιο του 1964. Τέσσερα χρόνια αργότερα στάλθηκε στην Κυρήνεια της Κύπρου.
Εκεί παρακολουθούσε, μεταξύ άλλων, το 6ο σώμα στρατού στα Αδανα και την 39η μεραρχία με έδρα την Αλεξανδρέττα της Τουρκίας. Κάθε Σεπτέμβριο η συγκεκριμένη μεραρχία εκτελούσε μια αποβατική άσκηση από τη Μερσίνη προς την Αντιόχεια, στην οποία συμμετείχε εκ περιτροπής ένα από τα τρία συντάγματά της. Τον Απρίλιο του 1974, όμως, με διαφορά λίγων ημερών και τα τρία συντάγματα πραγματοποίησαν διαδοχικά αποβατικές ασκήσεις. «Ηταν ασυνήθιστο», παρατηρεί.
Υπήρξαν και άλλα ανησυχητικά σημάδια. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους ανακλήθηκαν αιφνιδιαστικά όλες οι άδειες στον τουρκικό στρατό. Ο κ. Σημαιοφορίδης λέει ότι ένας ταγματάρχης από το 49ο σύνταγμα εθεάθη στην Αλεξανδρέττα, δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από το πόστο του. «Το πήρε είδηση ο μέραρχος και ζητούσε την κεφαλή του επί πίνακι». Θυμάται έναν Τούρκο αξιωματικό ο οποίος χαρτογραφούσε την ακτή «Πέντε Μίλι», όπου θα γινόταν η απόβαση, κολυμπώντας με μάσκες θαλάσσης. Ο επικεφαλής του κλιμακίου της ΚΥΠ τροφοδοτούσε τους προϊσταμένους του με όλες αυτές τις πληροφορίες. Αποδέκτες των σημάτων του ήταν το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς, η Ελληνική Δύναμη Κύπρου, η ελληνική πρεσβεία, ενώ αντίγραφα έφταναν και στην ΚΥΠ στην Αθήνα. «Ηξεραν οι δικοί μας ότι ο τουρκικός στρατός είναι σε επιφυλακή από τον Απρίλιο», λέει.
Ο κ. Σημαιοφορίδης αποστρατεύθηκε το 1985. Το 2020 τιμήθηκε από τον υφυπουργό Εθνικής Αμυνας, Αλκιβιάδη Στεφανή. Φωτ. ENRI CANAJ
Η «κάθοδος των μυρίων»
Οι εξελίξεις επιταχύνθηκαν μετά το πραξικόπημα στις 15 Ιουλίου 1974. Δύο ημέρες αργότερα πραγματοποιήθηκε έκτακτη σύσκεψη Τούρκων ανώτατων αξιωματικών στη Μερσίνη, όπου στάθμευαν 16 αποβατικά σκάφη. Ακολούθησε η «κάθοδος των μυρίων», όπως την περιγράφει ο κ. Σημαιοφορίδης. Διατάχθηκε μερική επιστράτευση 5.000 ανδρών για να συμπληρώσουν κενά στις μονάδες –κάτι που δεν συνηθίζεται εν καιρώ ειρήνης–, ενώ ο διοικητής του τάγματος μηχανικού έλαβε εντολή να ξεριζώσει όσα δέντρα υπήρχαν στα παράλια της Μερσίνης για να ετοιμαστεί ο χώρος υποδοχής των δυνάμεων.
Επικρατούσε «οργασμός προετοιμασιών» στην απέναντι πλευρά. Εγιναν αναγνωριστικές πτήσεις πάνω από την Κύπρο, ενώ σταδιακά άδειασαν αποθήκες πυρομαχικών διαφόρων διαμετρημάτων και με επιταγμένα φορτηγά μεταφέρονταν στα παράλια. Ο κ. Σημαιοφορίδης θυμάται ένα τουρκικό σήμα που ανέφερε ότι όλα τα οχήματα έπρεπε να είναι φουλαρισμένα με καύσιμα και οι στρατιώτες να φορούν μακρυμάνικες στολές γιατί θα προχωρούσαν έρποντας στο πεδίο.
Υπό κανονικές συνθήκες έστελνε στους ανωτέρους του ένα ή δύο πληροφοριακά σήματα το 24ωρο. Θυμάται όμως εκείνη την ταραγμένη περίοδο να στέλνει 17 με 18 την ημέρα. «Δεν πήρα απάντηση καμία, καμία οδηγία», λέει. «Σαν να τα ήξεραν όλα και δεν χρειάζονταν επιπλέον ενημέρωση». Παρακολουθούσε την πορεία που χάρασσε η τουρκική νηοπομπή προς την Κύπρο και μέχρι την ύστατη στιγμή παρέμενε αισιόδοξος. Θεωρούσε ότι θα υπήρχε αντίδραση. «Εμείς του κλιμακίου τρίβαμε τα χέρια μας. Θα πάθουν ένα χουνέρι οι Τούρκοι που θα το θυμούνται για χρόνια, λέγαμε», θυμάται.
Ισα που είχε χαράξει η 20ή Ιουλίου 1974, όταν αντίκρισε τον τουρκικό στόλο έξω από την Κυρήνεια. Του έκανε εντύπωση ότι το προσωπικό ήταν στα καταστρώματα, έμοιαζαν χαλαροί, χωρίς να έχουν λάβει ειδικά μέτρα ασφαλείας, λες και πήγαιναν για επιθεώρηση έπειτα από άσκηση. Στην ακτή «Πέντε Μίλι» δεν είχε ληφθεί κάποιο οργανωμένο προληπτικό αμυντικό μέτρο. Αργότερα ο ίδιος θα αποκαλούσε «αποβίβαση» την τουρκική στρατιωτική επιχείρηση, όχι απόβαση.
«Δεν υπήρχε σπιθαμή μέρους που να μην εφλέγετο»
Με τον τουρκικό στόλο αντίκρυ, ο επικεφαλής του κλιμακίου της ΚΥΠ στην Κυρήνεια έλαβε εντολή από την Αθήνα να προωθηθεί όσο πιο κοντά γινόταν στον αποβατικό χώρο και να ενημερώνει το γραφείο επιχειρήσεων στην Ελλάδα για όλες τις εξελίξεις. Περίμενε ότι θα έρχονταν έξι αεροσκάφη Φάντομ και δύο υποβρύχια και θα χρειάζονταν από εκείνον συντεταγμένες για να βάλουν κατά τουρκικών στόχων. Δεν έφτασαν ποτέ. Χωρίς άλλο διαθέσιμο τρόπο άμεσης επικοινωνίας εκείνη τη στιγμή, πήρε μια μπομπίνα μήκους 800 μέτρων, ένωσε σε αυτή το τηλέφωνο, ανέβηκε σε μια τριώροφη οικοδομή πιο κοντά στην παραλία και μετέδιδε τι οχήματα ξεφόρτωνε το αρματαγωγό «Ερκίν». Το καλώδιο δεν έφτανε μέχρι την ταράτσα του κτιρίου και ένας συνεργάτης του βρισκόταν στο έδαφος και κρατούσε το τηλέφωνο.
«Με τα κιάλια όπως ήμουν, αλλά και με το γυμνό μάτι, δεν μπορείς να περιγράψεις, όσο καλός και να είσαι στην πένα, αυτό το θέατρο, αυτή την ατμόσφαιρα. Δεν υπήρχε σπιθαμή μέρους που να μην εφλέγετο ή να μην εβομβαρδίζετο. Κόλαση! Οταν ζει κανείς την ατμόσφαιρα, δεν αναλογίζεται τον κίνδυνο να σκοτωθεί, είναι σαν να μεθάς», είπε για εκείνες τις ώρες τον Οκτώβριο του 1986 σε κατάθεσή του στην εξεταστική επιτροπή της ελληνικής Βουλής για τον «Φάκελο της Κύπρου».
Κι ενώ μετέφερε λεπτομερώς στην Αθήνα, σε ζωντανή σύνδεση, όλα όσα συνέβαιναν, τον ρώτησαν από το γραφείο επιχειρήσεων εάν μπορεί να υπολογίζει πού ήταν η ίσαλος γραμμή του «Ερκίν» προτού αρχίσει η αποβίβαση και πού βρισκόταν πλέον. Η ίσαλος γραμμή, ή αλλιώς γραμμή φόρτωσης, αντιστοιχεί στο μέγιστο επιτρεπόμενο βύθισμα ενός πλοίου. «Τότε άρχισα να βρίζω θεούς και δαίμονες», λέει ο κ. Σημαιοφορίδης. Η τεχνικού τύπου ερώτηση που δέχτηκε κατά την κρίσιμη στιγμή της εισβολής, του φάνηκε παράταιρη. «Δεν θέλανε, δεν θέλανε. Τι τους ενδιέφερε, η ίσαλος γραμμή ή πού είναι τα άρματα;», λέει.
Αμφισβήτηση εισέπραξε και σε άλλα στάδια. Λέει ότι είχε δει 72 τουρκικά ελικόπτερα να πετούν από πάνω του και η απάντηση που έλαβε από την Αθήνα ήταν ότι δεν ήξερε να μετρά και ότι η Τουρκία δεν είχε πάνω από 30 με 35 ελικόπτερα.
Θυμάται κατά τις ώρες της απόβασης ένα τουρκικό άρμα να πατάει έναν στρατιώτη και δίπλα του άλλο ένα να ισοπεδώνει ένα αυτοκίνητο. Οποια αντίσταση παρατήρησε εκείνες τις ώρες ήταν μεμονωμένη και υποτυπώδης. «Μεμονωμένες ανδραγαθίες», σχολιάζει. Αναγκάστηκε να υποχωρήσει, τα τουρκικά άρματα είχαν πλέον πλησιάσει απειλητικά. Τελικά αιχμαλωτίστηκε και φυλακίστηκε για 17 ημέρες.
Ενθύμιο αιχμαλωσίας. Το πακέτο τσιγάρων που είχε πάνω του ο Αλέξανδρος Σημαιοφορίδης όταν φυλακίστηκε από τους Τούρκους. Φωτ. ENRI CANAJ
Τα ίχνη και η αιχμαλωσία
Είχε ήδη μεριμνήσει πάντως και βλέποντας την πιθανή αρνητική τροπή των γεγονότων είχε βάλει φωτιά σε αρχειακά έγγραφα που διατηρούσε στο κλιμάκιο της ΚΥΠ, είχε πετάξει κάποια μηχανήματα σε δύο πηγάδια και άλλο ένα το είχε καταστρέψει. Επρεπε να εξαφανίσει κάθε ίχνος που θα πρόδιδε τη δραστηριότητά του. Εάν τον έπιαναν με όλο αυτό το υλικό θεωρούσε σίγουρη την καταδίκη του σε θάνατο.
Οσο διάστημα βρισκόταν υπό κράτηση θυμάται τις ανακρίσεις, το ανήλιαγο κελί όπου τον τοποθέτησαν και το ελάχιστο φαγητό που τους έδιναν. Ενα κομμάτι ψωμί σαν το αντίδωρο της εκκλησίας και τρεις ελιές αντιστοιχούσαν στο πρωινό, μια φτερούγα από κοτόπουλο κομμένη στα τρία με λίγα μακαρόνια ήταν το μεσημεριανό και τίποτα άλλο έπειτα. Εχασε εννιά κιλά μέσα σε δύο εβδομάδες. Θεωρούσε ότι θα τον εκτελούσαν. Ωσπου μια ημέρα τον οδήγησαν ανέλπιστα στην ελευθερία, έπειτα από ανταλλαγή αιχμαλώτων. «Μπορείτε να φανταστείτε από εκεί που πας για εκτέλεση να είσαι μετά ελεύθερος; Πώς αντέχει ένας οργανισμός;», λέει. Μέχρι και σήμερα φυλάει στο αρχείο του ένα τσαλακωμένο πακέτο τσιγάρα της βρετανικής μάρκας Craven Α, το οποίο είχε πάνω του όταν τον έπιασαν και του το επέστρεψαν λίγο προτού απελευθερωθεί.
Συνέχισε να υπηρετεί στην Κύπρο μέχρι το 1978 και αργότερα τοποθετήθηκε στο γενικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης για τέσσερα χρόνια, ως προξενικός λιμενάρχης και βοηθός εμπορικού ακολούθου. Αποστρατεύθηκε το 1985. Θεωρεί ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά εάν είχε αξιοποιηθεί το πλούσιο πληροφοριακό υλικό που είχε συγκεντρώσει. «Φώναζαν από μόνα τους όλα αυτά που έστελνα, δεν χρειαζόταν ένας αναλυτής για να μπορεί να δει τι θα ακολουθήσει», λέει.
Η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο με την κωδική ονομασία «Αττίλας» ξεκίνησε την αυγή της 20ης Ιουλίου 1974, με αποβατικές και αεροπορικές επιχειρήσεις. Συμμετείχαν συνολικά γύρω στους 40.000 άνδρες υπό τη διοίκηση του αντιστρατήγου Νουρετίν Ερσίν.
Η Ελληνική πλευρά πιάστηκε στον ύπνο(;;) και η αντίδρασή της εκδηλώθηκε με μεγάλη καθυστέρηση. Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν επρόκειτο για εισβολή, αλλά για «ειρηνική επέμβαση», με σκοπό την επαναφορά της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο, που είχε καταλυθεί από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου (15 Ιουλίου 1974).
Τα τουρκικά αποβατικά σκάφη άρχισαν να αποβιβάζουν δυνάμεις ανενόχλητα στην περιοχή Πέντε Μίλι, οκτώ χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας, λίγο μετά τις 5 το πρωί της 20ης Ιουλίου. Σχεδόν ταυτόχρονα, σμήνη τουρκικών αεροπλάνων άρχισαν τις επιθέσεις, συνεχώς και κατά κύματα κατά της ευρύτερης περιοχής της Κερύνειας και της Λευκωσίας, ενώ άλλα αεροσκάφη και ελικόπτερα επιχειρούσαν ρίψεις αλεξιπτωτιστών σε επίκαιρα σημεία. Οι κάτοικοι βρέθηκαν στο έλεος των εισβολέων. Άοπλοι πολίτες δολοφονήθηκαν, γυναίκες βιάστηκαν και αιχμάλωτοι στρατιώτες εκτελέστηκαν.
Η αντίδραση της ελληνικής πλευράς ήταν ανεξήγητα αργοπορημένη. Παρ’ ότι το ελληνικό Πεντάγωνο γνώριζε τις κινήσεις των Τούρκων, θεωρούσε ότι μπλοφάρουν. Μόλις στις 8:40 το πρωί δόθηκε επισήμως από την Αθήνα η εντολή εφαρμογής των πολεμικών σχεδίων, ενώ το ελληνικό ραδιόφωνο (το ΕΙΡΤ εν προκειμένω), μετέδωσε την είδηση γύρω στις 11:00 το πρωί. Η καθυστερημένη κινητοποίηση έδωσε τη δυνατότητα στους Τούρκους εισβολείς να παγιώσουν τις θέσεις τους και να δημιουργήσουν προγεφύρωμα από το Πέντε Μίλι της Κερύνειας προς τον Άγιο Ιλαρίωνα, έχοντας ως αντικειμενικό στόχο τη σύνδεσή του με τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας.
Οι μονάδες της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ, όταν κινητοποιήθηκαν άρχισαν να πολεμούν με ηρωική αυτοθυσία, χωρίς μάλιστα να διαθέτουν αεροπορική κάλυψη και σύγχρονο οπλισμό.
Αριθμούσαν γύρω στους 12.000 άνδρες (Ελληνοκύπριους και Ελλαδίτες), υπό τη διοίκηση του ταξιάρχου Μιχαήλ Γεωργίτση, που είχε το γενικό πρόσταγμα στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Στο μεταξύ, άρχισε να κινητοποιείται και ο ελληνοκυπριακός ανδρικός πληθυσμός και να μετέχει στον άνισο αγώνα με ό,τι διέθετε ο καθένας, πυροβολώντας από τις στέγες των σπιτιών του κατά των εισβολέων αλεξιπτωτιστών.
Στην Αθήνα, η κυβέρνηση αιφνιδιασμένη από την εξέλιξη των γεγονότων αρχίζει να παρουσιάζει εικόνα διάλυσης. Κηρύσσει γενική επιστράτευση, η οποία εξελίσσεται σε φιάσκο, δείχνοντας την τραγική κατάσταση που βρισκόταν ο Ελληνικός Στρατός. Και να σκεφθεί κανείς ότι την Ελλάδα κυβερνούσαν οι στρατιωτικοί και ο Στρατός αν μη τι άλλο θα έπρεπε να βρισκόταν σε υψηλό επιχειρησιακό επίπεδο.
Ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Τζόζεφ Σίσκο, που βρίσκεται και πάλι στην Αθήνα ως εντολοδόχος του Κίσινγκερ, συναντάται στο Πεντάγωνο με το αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Μπονάνο. Ο παριστάμενος Δημήτριος Ιωαννίδης σε οργίλος ύφος απευθύνεται προς τον Σίσκο «Μας εξαπατήσατε... Ημείς θα κηρύξωμεν πόλεμον!» και αποχωρεί από τη σύσκεψη. Έκτοτε, τα ίχνη του αόρατου δικτάτορα χάνονται. Ο Σίσκο στη διάρκεια της ημέρας μάταια αναζητεί αρμόδιο για συνομιλίες.
Αργά το βράδυ, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εκδίδει το υπ’ αριθμόν 353 ψήφισμα, με το οποίο καλεί σε κατάπαυση του πυρός και σε αποχώρηση από την Κύπρο του «ξένου στρατιωτικού δυναμικού». Παρά την ομόφωνη έγκρισή του, αγνοείται από την Τουρκία, η οποία έχοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων επείγεται να εφαρμόσει πλήρως τα σχέδια της. Γενικά, η διεθνής αντίδραση κατά του «Αττίλα» είναι χλιαρή.
Την επομένη, 21 Ιουλίου, οι μάχες στην Κύπρο συνεχίζονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Στόχος των ελληνικών δυνάμεων στην Κύπρο είναι να αποκόψουν τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας από το προγεφύρωμα της Κερύνειας. Οι Έλληνες στρατηγοί απορρίπτουν εισήγηση για επέμβαση στην Κύπρο, προβλέποντας αποτυχία του σχετικού εγχειρήματος. Δύο ελληνικά υποβρύχια που πλέουν προς την Κερύνεια διατάσσονται να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
Οι Τούρκοι εισβολείς, παρά την αριθμητική τους υπεροχή και την ποιοτική υπεροχή του οπλισμούς τους, αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα. Μάλιστα, από ασυνεννοησία η τουρκική αεροπορία βυθίζει το αντιτορπιλικό Κοτσατεπέ (D-354), το οποίο εξέλαβε για ελληνικό πλοίο και προκαλεί ζημιές σε άλλα δύο τουρκικά αντιτορπιλικά.
Την ίδια μέρα, σημειώνεται δραστηριοποίηση του αμερικανικού παράγοντα για την επίτευξη ανακωχής. Ο Σίσκο, που πηγαινοέρχεται μεταξύ Αθηνών και Άγκυρας, δεν βρίσκει κάποιον αρμόδιο στην Αθήνα να διαπραγματευτεί, καθώς όλοι οι αρμόδιοι έχουν εξαφανιστεί. Την ευθύνη αναλαμβάνει τελικά ο αρχηγός του Ναυτικού, ναύαρχος Πέτρος Αραπάκης, ο οποίος σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Κίσινγκερ συμφωνεί η ανακωχή να ισχύσει από τις 4 το απόγευμα της 22 Ιουλίου.
Στις 2 το πρωί της 22ας Ιουλίου, 12 ελληνικά μεταγωγικά τύπου Νοράτλας, που μετέφεραν καταδρομείς στο νησί, βάλλονται, κατά λάθος, από φίλια πυρά πλησίον του αεροδρομίου της Λευκωσίας, με αποτέλεσμα το ένα από αυτά να καταρριφθεί (4 μέλη του πληρώματος και 27 καταδρομείς έχασαν τη ζωή τους), ενώ άλλα δύο να πάθουν σοβαρές ζημιές. Την ίδια ημέρα, οι Τούρκοι εισβολείς εντείνουν τις επιχειρήσεις τους. Αποβιβάζουν άρματα μάχης και το μεσημέρι καταλαμβάνουν την πόλη της Κερύνειας.
Στις 4 το απόγευμα αρχίζει να τηρείται η ανακωχή κατά τα συμφωνηθέντα, η οποία όμως θα παραβιασθεί αρκετές φορές από τους εισβολείς. Σ’ αυτό το χρονικό σημείο, οι Τούρκοι ελέγχουν το 3% του Κυπριακού εδάφους, έχοντας δημιουργήσει ένα προγεφύρωμα, που συνδέει την Κερύνεια με τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας.
Ερώτηση προς τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας με πρωτοβουλία του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου και Βουλευτή Β΄ Πειραιά, Γιάννη Ραγκούση, κατέθεσαν σήμερα 33 Βουλευτές και Βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, με την οποία επαναφέρουν μετ΄επιτάσεως το μείζον ζήτημα, που έχει ανακύψει και αποδεικνύεται πλέον με ατράνταχτα στοιχεία, αναφορικά με τις παράνομες αποστρατείες Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Συγκεκριμένα, βάσει των αναφερόμενων στην ερώτηση ρεπορτάζ, διακινούνται ιδιόχειρα σημειώματα διαταγών/υποδείξεων αποστράτευσης, με τα ονόματα δυο αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, παρεμβαίνοντας στο έργο των Συμβουλίων Κρίσεων, των μόνων αρμοδίων, σύμφωνα με το άρθρο 15 του ν. 3883/2010, όπως ισχύει. Συνακόλουθα, αποδεικνύεται, πλέον, πέραν πάσης αμφιβολίας, πως στις Ένοπλες Δυνάμεις λαμβάνουν χώρα, εδώ και καιρό, πολιτικές διώξεις έμπειρων και άριστων Αξιωματικών, με «μπιλιετάκια» προς τα Συμβούλια Κρίσεων υπό την ανοχή της πολιτικής ηγεσίας.
Ο, δε, Υπουργός όφειλε ήδη να έχει παρέμβει και η παράλειψή του αυτή συνιστά συγκάλυψη σ’ αυτή την προκλητική παρανομία και καταχρηστικότητα, ενώ στοιχειοθετείται το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος, καθώς διαπιστώνεται με αποδεικτικά έγγραφα πλέον ο δόλος, που καταλύει κάθε έννοια νομιμότητας ως προς τις διαδικασίες.
Τέλος, οι βουλευτές απευθύνουν ερωτήματα στον Υπουργό για την ενδεχόμενη υπογραφή καταφανώς παράνομων διοικητικών πράξεων των έκτακτων αποστρατειών και για την πρόθεσή του να διατάξει πειθαρχική έρευνα για την προέλευση αυτών των ιδιόχειρων σημειωμάτων,καθώς και να παραπέμψει τους υπεύθυνους στη Δικαιοσύνη.
Ακολουθεί η Ερώτηση:
ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας
ΘΕΜΑ: «Ένοχη σιωπή από τον Υπουργό ΥΠ.ΕΘ.Α για τις καθ’ υπόδειξη παράνομες αποστρατείες-διώξεις έμπειρων αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού. Οι θιγόμενοι προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη κατά της θεσμικής αυτής εκτροπής»
Με αφορμή τα σημερινά δημοσιεύματα των ενημερωτικών ιστοτόπων www.iEidiseis.gr και www.militaire.gr, με τίτλους:
«Το ΓΕΕΘΑ πιάστηκε στη φάκα. Σημείωμα ν’ αποστρατευτούν αξιωματικοί.» [https://www.ieidiseis.gr/politiki/155055/to-geetha-piastike-stin-faka-simeioma-na-apostrateftoyn-aksiomatikoi] - «Αποστρατείες- Διώξεις Αξιωματικών με μπιλιετάκια. Οι αποδείξεις…» [https://www.militaire.gr/apostrateies-dioxeis-axiomatikon-me-mpilietakia-oi-apodeixeis/ ] και σε συνέχεια της αριθ. 6268/6.7.2022 Ερώτησής μας, επανερχόμαστε στο μείζον ζήτημα, που έχει ανακύψει και αποδεικνύεται πλέον με ατράνταχτα στοιχεία, αναφορικά με τις παράνομες αποστρατείες Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων
Όπως, λοιπόν, προκύπτει από τα ανωτέρω ρεπορτάζ, διακινούνται ιδιόχειρα σημειώματα διαταγών/υποδείξεων αποστράτευσης, με τα ονόματα δυο αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, παρεμβαίνοντας στο έργο των Συμβουλίων Κρίσεων, των μόνων αρμοδίων, σύμφωνα με το άρθρο 15 του ν. 3883/2010, όπως ισχύει.
Αποδεικνύεται, πλέον, πέραν πάσης αμφιβολίας, πως στις ΕΝ λαμβάνουν χώρα, εδώ και καιρό, πολιτικές διώξεις έμπειρων και άριστων Αξιωματικών, με «μπιλιετάκια» προς τα Συμβούλια Κρίσεων υπό την ανοχή της πολιτικής ηγεσίας.
Ο, δε, Υπουργός όφειλε ήδη να έχει παρέμβει και η παράλειψή του αυτή συνιστά συγκάλυψη σ’ αυτή την προκλητική παρανομία και καταχρηστικότητα, ενώ στοιχειοθετείται το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος, καθώς διαπιστώνεται με αποδεικτικά έγγραφα πλέον ο δόλος, που καταλύει κάθε έννοια νομιμότητας ως προς τις διαδικασίες. Κατόπιν των ανωτέρω,
Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός: 1. Κρίνει πως λήφθηκαν υπόψη αξιοκρατικά κριτήρια και τηρήθηκε η νομιμότητα της διαδικασίας για την αποστράτευση των δυο αυτών έμπειρων και άριστων Αξιωματικών του ΠΝ; 2. Επειδή προκύπτει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο πως υποδεικνύονται στα Συμβούλια Κρίσεων έκτακτες αποστρατείες, αντιλαμβάνεται ότι εξακολουθεί να διαπράττει το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος, ως ηθικός αυτουργός υπόθαλψης αυτών των παρεμβάσεων-διώξεων; 3. Γιατί επιτρέπει τη συνέχιση και παγίωση αυτής της θεσμικής εκτροπής; Προτίθεται να υπογράψει ή έχει ήδη υπογράψει τις καταφανώς παράνομες διοικητικές πράξεις των έκτακτων αποστρατειών; 4. Προτίθεται να διατάξει πειθαρχική έρευνα για την προέλευση αυτών των ιδιόχειρων σημειωμάτων και να παραπέμψει τους υπεύθυνους στη Δικαιοσύνη;
Οι ερωτώντες Βουλευτές Ραγκούσης Ιωάννης Δρίτσας Θεόδωρος Αβραμάκης Ελευθέριος Αθανασίου Αθανάσιος Αναγνωστοπούλου Αθανασία Αυγέρη Θεοδώρα Αυλωνίτης Αλέξανδρος Βαγενά Άννα Βαρδάκης Σωκράτης Βαρεμένος Γεώργιος Βίτσας Δημήτρης Γιαννούλης Χρήστος Γκιόλας Ιωάννης Ηγουμενίδης Νικόλαος Θραψανιώτης Μανώλης Κατρούγκαλος Γεώργιος Καφαντάρη Χαρά Κόκκαλης Βασίλειος Μάλαμα Κυριακή Μάρκου Κών/νος Μεικόπουλος Αλέξανδρος Μπαλάφας Γιάννης Μπάρκας Κων/νος Παπαδόπουλος Αθανάσιος Παπαηλιού Γεώργιος Παπανάτσιου Αικατερίνη Σκουρολιάκος Παναγιώτης Σκούφα Μπέτυ Τριανταφυλλίδης Αλέξανδρος Τσίπρας Γεώργιος Φάμελλος Σωκράτης Χατζηγιαννάκης Μίλτος Χρηστίδου Ραλλία
"Την ώρα που σύμφωνα με την έρευνα του ΣΕΛΠΕ ένας στους δύο πολίτες αναγκάζεται να κόψει ακόμα και βασικά αγαθά για να ανταπεξέλθει στους λογαριασμούς ρεύματος, ο κ. Μητσοτάκης συνεχίζει να βάζει πλάτη στην αισχροκέρδεια.
Η Ελλάδα είναι πρώτη στην αύξηση του ρεύματος για τις επιχειρήσεις και τρίτη χειρότερη για τα νοικοκυριά. Ταυτόχρονα έχουμε την ακριβότερη βενζίνη σε όλη την Ευρώπη, με μισθούς υποδιπλάσιους άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Ο κ. Μητσοτάκης αρνείται αυτονόητα μέτρα όπως η μείωση του ΕΦΚ σε καύσιμα και του ΦΠΑ σε βασικά είδη διατροφής. Συνεχίζει και την κοροϊδία με το power pass, αφού εννιά στις δέκα αιτήσεις για τα εναπομείναντα 600.000 νοικοκυριά απορρίπτονται.
Ο κ. Μητσοτάκης δείχνει την ανεπάρκεια του να στηρίξει τους εργαζόμενους τους συνταξιούχους και τη μεσαία τάξη και την εξάρτηση του από τα συμφέροντα των λίγων".
Ο Σπύρος Σίμος ήταν στενός, επιστήθιος φίλος του Ελευθέριου Βενιζέλου, εκδότης της εφημερίδας «Πατρίς» που λειτουργούσε ως ημιεπίσημο δημοσιογραφικό όργανο του Κόμματος των Φιλελευθέρων, διετέλεσε δε επανειλημμένα μέλος των κυβερνήσεων του μεγάλου Κρητικού, τόσο στο Κράτος της Θεσσαλονίκης όσο και μεταγενέστερα στην Αθήνα.
Το άρθρο του, στο οποίο θα αναφερθώ στη συνέχεια, δεν γράφτηκε μέσα στην περίοδο του Εθνικού Διχασμού και στα πάθη που αυτός δημιούργησε. Δεν γράφτηκε καν μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, που δημιούργησαν έναν ανταγωνισμό, μια αντιζηλία μεταξύ των «δύο Β» (Βασιλιά και Βενιζέλου), για τον επιμερισμό της δόξας και των δαφνών. Γράφτηκε πολύ νωρίτερα: στις 5 Μαρτίου του 1912. Και ήταν απλώς προεκλογικό. Έξι μέρες αργότερα οι πολίτες θα προσέρχονταν στις κάλπες.
Εκεί, αφού ανέβαζε στον έβδομο ουρανό το ίνδαλμά του («Ο Βενιζέλος… φακός συγκεντρώνων τας ακτίνας του ηλίου», «αγωγός του εθνικού ηλεκτρισμού» κ.λπ.), στη συνέχεια περνούσε κυριολεκτικά γενιές 14 τους παλαιοκομματικούς αντιπάλους αυτού του «σκεύους της εθνικής προνοίας». Τους χαρακτήριζε «αγελάρχας», «ίδιους με το Αλή πασάν», «δημίους του Λαού», «μικρόβιον του εθνικού μαρασμού», «παράσιτον του εθνικού οργανισμού», «επιδημίαν», «πανώλην», «χολέραν», ενώ θεωρούσε πως η ψήφος ήταν γι’ αυτούς «ό,τι δια τους υπονόμους το φονικόν οξύ, ό,τι το πετρέλαιον δια τους αρουραίους, ό,τι η πυρκαϊά δια τας ακρίδας, ό,τι ο ασβέστης δια τους χολεριασμένους, ό,τι ο Σταυρός εις τα όμματα του Διαβόλου…».
Εκ πρώτης όψεως αυτό το κλίμα –που προετοίμασε τον Διχασμό του 15 και τις εθνικοπολιτικές συμφορές του 22- τρομοκρατεί. Ωστόσο, αν το καλοσκεφθούμε, είναι συγκριτικά ηπιότερο από το σημερινό! Ο αρθρογράφος εκεί περιοριζόταν σε χαρακτηρισμούς. Ακραίους ασφαλώς, αλλά μόνο χαρακτηρισμούς.
Όταν σήμερα ο Παύλος Πολάκης γράφει «ο παιδοβιαστής Λιγνάδης τούς κρατάει, γι’ αυτό αποφυλακίστηκε με απόφαση της Γιούπη…» ουσιαστικά κάνει πολύ περισσότερα: Υπαινίσσεται ύπαρξη -και εκ μέρους του διασταυρωμένη γνώση- συγκεκριμένων γεγονότων… Ουσιαστικά καταγγέλλει συλλήβδην τους πολιτικούς αντιπάλους του για εμπλοκή σε υποθέσεις παιδοβιασμών. Επίσης, θεωρεί ή μάλλον πορεξοφλεί –άραγε εξ εμπειρίας μιλάει; Έχει ενημέρωση από τον κ. Παπαγγελλόπουλο;- ότι υπάρχουν δικαστές, που λειτουργούν ως εντολοδόχοι και διεκπεραιωτές κυβερνητικών αξιώσεων…
Και όλα αυτά χωρίς να συνεκτιμά την πάγια, σχεδόν γενικευμένη και εύλογη δικαστηριακή πρακτική να χορηγείται ανασταλτικός χαρακτήρας της ποινής στην ασκούμενη έφεση, όταν ακόμη και στις περιπτώσεις για τις οποίες το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έκρινε ένοχο τον κατηγορούμενο υπάρχει ισχυρότατη αθωωτική μειοψηφία. (Τούτων δοθέντων βέβαια, η προσβολή του νομικού πολιτισμού και η κατάλυση του τεκμηρίου της αθωότητας -σε εν εξελίξει υπόθεση- αποτελεί απλό πταίσμα).
Κύριε Τσίπρα,
Επιτρέψτε μου να απευθυνθώ προσωπικά σε σας. Ως άνθρωπος που - λόγω προχωρημένης ηλικίας, αλλά και λόγω ειδικής ενασχόλησης με περιόδους εθνικών τραγωδιών οι οποίες προκλήθηκαν από πλειοδοσίες φανατισμού- απεχθάνεται τις πολιτικές εντάσεις και τις ρητορικές εξάρσεις που οδηγούν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Είχατε τη δύναμη το καλοκαίρι του 2015 να μην μεθύσετε από τη λαϊκή αποδοχή και να αποτρέψετε μια εθνική καταστροφή, συγκρουόμενος μετωπικά με τους τότε ακραίους του κόμματός σας.
Είχατε το θάρρος αργότερα να δώσετε λύση στο μακεδονικό, συγκρουόμενος με το διαπαραταξιακό κόμμα των φανατικών Ελληναράδων…
Είχατε τα αντανακλαστικά και την ευθυκρισία να αδειάσετε από την πρώτη στιγμή τον ανεκδιήγητο Βερναρδάκη, ο οποίος και στοιχεία κανιβαλισμού εισήγαγε στον δημόσιο λόγο και, επίσης, κατέλυσε το τεκμήριο της αθωότητας. (Τουλάχιστον αυτός έκανε δημόσια αυτοκριτική).
Ειλικρινά πιστεύετε πως ο δημόσιος λόγος, η δημόσια ζωή, οι πολιτικές προοπτικές του τόπου, αλλά και η εκλογική δυναμική του κόμματός σας, ευνοούνται από την παρουσία και την προβολή του φαινομένου Πολάκη;
Το αν για κάθε «κομματικό θυροφίλαθλο» που ενθουσιάζεται από τον λόγο του πρώην υπουργού σας αντιστοιχούν πολλές χαμένες ψήφοι για το κόμμα σας δεν με απασχολεί. Ως δάσκαλο, ως πολιτικό επιστήμονα, ως άνθρωπο που έχει μελετήσει την τραγική κατάληξη των διχασμών και των υπερβολών, ασφαλώς όμως και με απασχολεί. Γι’ αυτό και παίρνω το θάρρος να σας εκλιπαρήσω να ασχοληθείτε με το θέμα. Η εκρίζωση του αγκαθιού του πολακισμού δεν είναι, άλλωστε, δυσκολότερη από όσο ήταν η εκρίζωση του αγκαθιού του μακεδονικού.
*Ο Θανάσης Διαμαντόπουλος είναι συγγραφέας του βιβλίου «Ο Εθνικός Διχασμός και η κορύφωσή του. Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ 'ΕΞΙ'. Εξιλασμός ή δικαστικός φόνος;», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη
.png)
