Σάββατο 21 Μαΐου 2022

Ευρωπαϊκή Επιτροπή: "Κλειδί" η Ελλάδα για την απεξάρτηση από το ρωσικό αέριο - Θετική γνωμοδότηση για την κατασκευή του αγωγού EastMed (Κύπρος – Ελλάδα – Ιταλία)


 

Κλειδί για την ολική απεξάρτηση της Νοτιοανατολικής Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο αποτελούν οι νέες υποδομές εισαγωγής και διαμετακόμισης φυσικού αερίου που αναπτύσσονται στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Παράλληλα, πέρα από τα έργα που βρίσκονται στο στάδιο της υλοποίησης, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας εξέδωσε την περασμένη εβδομάδα θετική γνωμοδότηση για την κατασκευή του αγωγού EastMed (Κύπρος – Ελλάδα – Ιταλία) προσδιορίζοντας τις προκαταρκτικές περιβαλλοντικές απαιτήσεις το έργου.

Ο ελληνοβουλγαρικός αγωγός φυσικού αερίου, που αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία το καλοκαίρι, η νέα δεξαμενή υγροποιημένου φυσικού αερίου στη Ρεβυθούσα που επίσης αναμένεται να λειτουργήσει το καλοκαίρι, η πλωτή δεξαμενή υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη το 2023 είναι τα πρώτα έργα στα οποία έκανε ονομαστική αναφορά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις ανακοινώσεις που έγιναν την περασμένη εβδομάδα για το πρόγραμμα RePower EU που αποσκοπεί στην υποκατάσταση του ρωσικού φυσικού αερίου αλλά και των υδρογονανθράκων συνολικά, ανεξαρτήτως προέλευσης, με περαιτέρω ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών, διαφοροποίηση των πηγών εφοδιασμού, ενίσχυση της εξοικονόμησης ενέργειας.

“Μόνο το 2022 έχουν τεθεί ή θα τεθούν σε λειτουργία έργα κοινού ενδιαφέροντος (Projects of Common Interest, PCI) με συνολική πρόσθετη ικανότητα μεταφοράς αερίου 20 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων ετησίως, όπως π.χ. ο αγωγός διασύνδεσης φυσικού αερίου μεταξύ Πολωνίας και Λιθουανίας, ο αγωγός διασύνδεσης Πολωνίας-Σλοβακίας, ο αγωγός Βαλτικής μεταξύ Πολωνίας και Δανίας, ο αγωγός Ελλάδας-Βουλγαρίας (IGB). 

Οι τερματικοί σταθμοί LNG στην Κύπρο (2 bcm/έτος) και στην Αλεξανδρούπολη στην Ελλάδα (5 bcm/έτος) πρόκειται να λειτουργήσουν το 2023. Επιπλέον, αρκετά PCI αερίου αναμένεται να ολοκληρωθούν τα επόμενα χρόνια, τα οποία περιλαμβάνουν πολλά έργα αποθήκευσης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (Ελλάδα, Ρουμανία, Βουλγαρία) καθώς και το LNG Gdansk στην Πολωνία (τουλάχιστον 6 bcm/έτος). Εξάλλου, η υποστήριξη της επέκτασης του Νότιου Διαδρόμου Φυσικού Αερίου στα 20 bcm ετησίως θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην εξασφάλιση του εφοδιασμού με φυσικό αέριο για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη (Ελλάδα και Ιταλία στην αρχή) και τα Δυτικά Βαλκάνια”, τονίζεται στην ανακοίνωση της Κομισιόν. Τα έργα αυτά, προστίθεται, θα βοηθήσουν την Ευρώπη και τα Βαλκάνια να εξαρτώνται λιγότερο από τις ρωσικές προμήθειες, ενώ επισημαίνεται η ανάγκη επιτάχυνσης των εργασιών για την ολοκλήρωσή τους.

Ο νότιος διάδρομος φυσικού αερίου καταλήγει στον αγωγό ΤΑΡ που διασχίζει τη Β. Ελλάδα από τον Έβρο έως τα σύνορα με την Αλβανία και συνεχίζει με το υποθαλάσσιο τμήμα ως την Ιταλία. Ο ΤΑΡ έχει μεταφορική ικανότητα ύψους 10 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων ετησίως με δυνατότητα διπλασιασμού στα 20 δισεκατομμύρια.

Σε σχέση με τον αγωγό EastMed το ΥΠΕΝ επισημαίνει στην εγκριτική απόφαση ότι θα πρέπει:

Να επιδιωχθεί η μεγιστοποίηση της συμβατότητας του έργου με τα ευαίσθητα στοιχεία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.

Να αποφευχθούν σχεδιαστικές επιλογές που θα ήταν δυνατόν να συμβάλλουν στην πρόκληση διαταραχών του θαλάσσιου περιβάλλοντος, περιλαμβανόμενων των υποθαλάσσιων κατολισθήσεων, της διαταραχής υδριτών μεθανίου κ.ά.

Να ενσωματωθούν στο σχεδιασμό του έργου όλα τα απαραίτητα μέτρα για την αποφυγή πρόκλησης σημαντικής υποβάθμισης – ως προς την ποιότητα, την οικολογική αξία, και την έκταση – οικοτόπων κοινοτικής σημασίας.

Να εξεταστεί η δυνατότητα υλοποίησης της εναλλακτικής (Alt2) στην περιοχή που εμπίπτει στο δίκτυο Natura 2000 «Οροπέδιο Φολόης», σύμφωνα με τη γνωμοδότηση του Φορέα Διαχείρισης Κοτυχίου – Στροφυλιάς και Κυπαρισσιακού Κόλπου.

Να εκτιμηθούν αναλυτικά οι αναμενόμενες περιβαλλοντικές επιπτώσεις που απορρέουν από την ευπάθεια του έργου σε κινδύνους σοβαρών ατυχημάτων ή καταστροφών που σχετίζονται με το έργο, περιλαμβανόμενων των γεωκινδύνων του θαλάσσιου περιβάλλοντος.

Σύμφωνα με την απόφαση ο αγωγός θα έχει συνολική μεταφορική ικανότητα 21 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων το χρόνο. Αποτελείται από:

- Το θαλάσσιο τμήμα Κύπρος – Κρήτη που περιλαμβάνει δύο αγωγούς, μήκους 690 και 740 χιλιομέτρων αντίστοιχα από τα οποία 400 χλμ. βρίσκονται εντός ελληνικής επικράτειας, δυναμικότητας 11 και 10 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων αντίστοιχα.

- Σταθμούς μέτρησης και συμπίεσης στην Κρήτη

- Υποθαλάσσια όδευση από την Κρήτη έως την Πελοπόννησο.

- Το χερσαίο τμήμα του αγωγού 48″ που διασχίζει την Πελοπόννησο από το σημείο προσαιγιάλωσης νοτιοανατολικά της Π.Ε. Λακωνίας έως το σημείο προσαιγιάλωσης βορειοδυτικά της Π.Ε. Αχαΐας, στη νότια ακτή του Πατραϊκού Κόλπου.

- Τον κλάδο Μεγαλόπολης, που προβλέπεται να συνδέσει τον αγωγό με το Εθνικό Σύστημα στην περιοχή της Μεγαλόπολης (περιοχή Περιβόλια).

- Το υποθαλάσσιο τμήμα του αγωγού που διασχίζει τον Πατραϊκό Κόλπο έως την θέση προσαιγιάλωσης νοτιοδυτικά της Π.Ε. Αιτωλοακαρνανίας.

- Το χερσαίο τμήμα του αγωγού που διασχίζει τη Δυτική Ελλάδα, από τη θέση προσαιγιάλωσης έως το σταθμό συμπίεσης του έργου Ποσειδών στο Φλωροβούνι (νοτιοδυτικά της Π.Ε. Θεσπρωτίας).


πηγή:https://www.viadiplomacy.gr/eyropaiki-epitropi-kleidi-i-ellada-gia-tin-apexartisi-apo-to-rosiko-aerio/

ΕΦΚΑ: - Προσωρινή διακοπή λειτουργίας λόγω λαθών στον υπολογισμό των συντάξεων










19 Μαΐου 2022 

Κοινή Ανακοίνωση Τύπου των Υπουργείων Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης Αναβάθμιση των εφαρμογών του e-ΕΦΚΑ 

– Προσωρινή διακοπή λειτουργίας των ηλεκτρονικών υπηρεσιών του e-ΕΦΚΑ και άλλων πληροφοριακών συστημάτων 

Από τα Γραφεία Τύπου των Υπουργείων Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση: 

Υπενθυμίζεται πως τα Υπουργεία Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης προχωρούν στη μετάπτωση των εφαρμογών του e-ΕΦΚΑ στις υποδομές του Κυβερνητικού Νέφους (G-Cloud) της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων Δημόσιας Διοίκησης. Μέσα από τη συγκεκριμένη διαδικασία θα βελτιωθεί η διαθεσιμότητα, η αξιοπιστία, η ταχύτητα ανταπόκρισης και εξυπηρέτησης των πολιτών από τις υπηρεσίες του e-ΕΦΚΑ. 

Για τις ανάγκες της συγκεκριμένης μετάπτωσης, από σήμερα Πέμπτη 19-5-2022 και ώρα 15:00 έως τη Δευτέρα 23-5-2022 και ώρα 07:00 θα παραμείνει εκτός λειτουργίας μια σειρά ηλεκτρονικών υπηρεσιών από φορείς που αντλούν πληροφορίες από τα Πληροφοριακά Συστήματα του e-ΕΦΚΑ. 

Συγκεκριμένα, κατά την παραπάνω περίοδο δεν θα είναι διαθέσιμο το σύνολο των ηλεκτρονικών υπηρεσιών του ίδιου του e-ΕΦΚΑ. Περαιτέρω, η μη διαθεσιμότητα θα ισχύει και για μια σειρά Πληροφοριακών Συστημάτων τόσο του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων όσο και λοιπών υπηρεσιών του Δημόσιου Τομέα, που υποστηρίζονται από τα συστήματα του e-ΕΦΚΑ. Στην κατηγορία αυτή ενδεικτικά υπάγονται: η έκδοση ασφαλιστικής ενημερότητας, η βεβαίωση προϋπηρεσίας κ.α. Στα συστήματα που επηρεάζονται περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων ο ΕΟΠΥΥ, το ΣΕΠΕ, η ΕΡΓΑΝΗ, η ΑΑΔΕ, ο ΟΠΕΚΑ κ.ά., κατά το μέρος που βασίζονται στην άντληση πληροφοριών από τον e-ΕΦΚΑ. 

Επισημαίνεται ότι δεν επηρεάζεται η καταβολή των συντάξεων, επιδομάτων και λοιπών παροχών, η οποία θα πραγματοποιηθεί σύμφωνα με τον ισχύοντα προγραμματισμό 

Επίσης, κατά το ίδιο διάστημα δεν θα είναι δυνατή η εξυπηρέτηση των πολιτών από το τηλεφωνικό κέντρο 1555, το οποίο θα λειτουργεί μεν για την υποδοχή ερωτήσεων και αιτημάτων, αλλά δεν θα έχει πρόσβαση στα πληροφοριακά συστήματα για την διεκπεραίωσή τους. 

Για την καλύτερη εξυπηρέτηση των ενδιαφερομένων, προκειμένου να προγραμματίσουν τις συναλλαγές τους εκτός της περιόδου διακοπής της υπηρεσίας (μέχρι την Πέμπτη 19-5-2022 πριν τις 15:00 και μετά τη Δευτέρα 23-5-2022), το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων ενημερώνει ότι οι φορείς που επηρεάζονται από τη διακοπή των ηλεκτρονικών υπηρεσιών του e-ΕΦΚΑ και οι πληροφορίες που αντλούν είναι οι εξής: 

- ΕΙΔΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ (ΕΓΔΙΧ): Στοιχεία Αποδοχών εργαζομένων Ιδιωτικού Τομέα και Συνταξιούχων, Ρύθμιση Οφειλών και Παροχή Δεύτερης Ευκαιρίας 

- ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑΣ (Ενιαία Ασφαλιστική Ενημερότητα) 

- ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ (Ενιαία Ασφαλιστική Ενημερότητα) 

- ΑΑΔΕ (Ενιαία Ασφαλιστική Ενημερότητα) 

- ΑΣΕΠ (Βεβαίωση προϋπηρεσίας) 

- ΓΕΜΗ (Απογραφή εργοδοτών) 

ΔΥΠΑ (Απόσπασμα Ατομικού Λογαριασμού Ασφάλισης) 

- Υπουργείο Εσωτερικών (Υπηρεσία βεβαίωσης προϋπηρεσίας μισθωτών υπαλλήλων) 

- ΕΔΟΕΑΠ - ΤΕΚΑ (Στοιχεία Εργοδοτών) 

- ΕΟΠΥΥ (Ασφαλιστική ικανότητα, Ενιαία Ασφαλιστική Ενημερότητα, Πληροφορίες Αποφάσεων ΚΕΠΑ) 

- ΟΠΕΚΑ (Εγγραφή Ασφαλισμένου- αποφάσεις ΚΕΠΑ – ανάκτηση αποφάσεων) 

- ΕΡΓΑΝΗ (πληροφορίες κοινών επιχειρήσεων και οικοδομοτεχνικών έργων) 

- ΣΕΠΕ (Στοιχεία Εργοδοτών, Πράξεις Επιβολής Προστίμου/Εισφορών. 

- Υπουργείο Παιδείας (πλήθος ασφαλισμένων) 

- ΚΕΠ 

Η μη διαθεσιμότητα των ηλεκτρονικών υπηρεσιών του e-ΕΦΚΑ θα επηρεάσει επίσης τη λειτουργία 230 Φορέων που χρησιμοποιούν μέρος των υπηρεσιών του e-ΕΦΚΑ (κυρίως Δήμοι και ασφαλιστικά ταμεία) και 6364 Νομικών και φυσικών προσώπων – δικηγόροι και συμβολαιογράφοι για τα αποδεικτικά ασφαλιστικής ενημερότητας που αντλούν. 

Οι διαδικτυακές υπηρεσίες του e-ΕΦΚΑ που δεν θα είναι διαθέσιμες κατά το ίδιο διάστημα είναι: 

- Υποσύστημα συντάξεων: πρωτοκόλληση νέων εργασιών, απονομές πληρωμές, αποφάσεις συνταξιοδότησης, απονομές λόγω θανάτου 

- Παροχές: έξοδα κηδείας, επίδομα ασθένειας, ένδικα μέσα. 

- Αναγκαστικά μέτρα: πλειστηριασμός, πτώχευση κ.ά. 

- Εισφορές: ασφαλιστική ενημερότητα, εργόσημο, διαχείριση μητρώων εργοδοτών, οικοδομοτεχνικά έργα, κ.ά. 

- Καθυστερούμενες εισφορές-οφειλές-ΚΕΑΟ: Ρυθμίσεις και Βεβαίωση Οφειλών, Μηνύσεις, Ένδικα Μέσα κ.λπ. 

- Μητρώο Ασφαλισμένων: Ασφαλιστική Ικανότητα Μισθωτών, Βεβαιώσεις Μητρώου Ασφαλισμένων κ.λπ.

 - ΚΕΠΑ: Υγειονομικές Επιτροπές, Αιτήσεις Πιστοποίησης Αναπηρίας, Διαχείριση Ενστάσεων κ.λπ. 

- Κατ’ Οίκον φροντίδα συνταξιούχων 

- Σύστημα ψηφιακής απονομής σύνταξης «Άτλας». 

ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Παρασκευή 20 Μαΐου 2022

Γιατί οι Γολιάθ χάνουν όταν εισβάλλουν στα εδάφη των Δαβίδ; - Από το Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν και την Ουκρανία


Οι ίδιες μυστικές υπηρεσίες της Δύσης που προέβλεψαν σωστά ότι η Ρωσία θα εισέβαλε στην Ουκρανία, πίστευαν, όπως και ο Πούτιν, ότι η νίκη της Ρωσίας θα ερχόταν γρήγορα. Αγνόησαν όλοι την πρόσφατη ιστορία. Ο Ρώσος πρόεδρος έχει αντιληφθεί πια ότι ένας πόλεμος απέναντι σε θεωρητικά πιο αδύναμο αντίπαλο μπορεί να πάει πολύ στραβά

Protagon Team

Το πρώτο βράδυ μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, στον πρώτο σε τηλεθέαση τηλεοπτικό σταθμό της Ελλάδας, μπορούσες να ακούσεις τις εκτιμήσεις εμπειρότατων δημοσιογράφων και αναλυτών που ανέφεραν ότι ήταν «θέμα ωρών ο Πούτιν να καταλάβει στο Κίεβο». Αυτό ήταν το κλίμα της βραδιάς με βάση τις πληροφορίες που έφταναν αλλά και τον συσχετισμό δυνάμεων που (νομίζαμε ότι) υπήρχε. 

Πιθανότατα αυτό περίμενε και ο ίδιος ο Πούτιν από τους στρατηγούς του και ίσως γι’ αυτό «απομάκρυνε» ορισμένους, με διάφορους τρόπους. Οπως επισημαίνει ο Γκίντεον Ράχμαν των Financial Times, «δεν έκανε λάθος μόνο ο Πούτιν. Η λανθασμένη εκτίμηση ότι ο ρωσικός στρατός θα καταβάλει την όποια αντίσταση των Ουκρανών μέσα σε λίγες ημέρες δεν ήταν μόνο δική του. Οι ίδιες μυστικές υπηρεσίες της Δύσης που προέβλεψαν σωστά ότι η Ρωσία όντως θα εισέβαλε στην Ουκρανία, πίστευαν και ότι ο Πούτιν θα μπορούσε να εξασφαλίσει μια γρήγορη νίκη». 

Σχεδόν τρεις μήνες μετά, ο ρωσικός στρατός μετρά βαριές απώλειες και η απομόνωση της Ρωσίας γίνεται όλο και μεγαλύτερη, όπως δείχνουν οι αποφάσεις της Φινλανδίας και της Σουηδίας να αιτηθούν την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. 

Οπως σημειώνει στους FT o ινδός πολιτικός επιστήμονας Πρατάπ Μπανού Μέχτα, «ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της διεθνούς πολιτικής είναι το γιατί οι ισχυρές χώρες, παρά τα πάμπολλα παραδείγματα που δείχνουν ότι συχνά αδυνατούν να κερδίσουν πολέμους που μοιάζει να είναι στα μέτρα τους, συνεχίζουν να πιστεύουν ότι θα νικήσουν». 

Από το Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν και την Ουκρανία 

Πολλοί στοχαστές, όπως ο κορυφαίος (και πολυδιαβασμένος στην Ελλάδα) ιστορικός Ερικ Χόμπσμπαουμ, έχουν αναλύσει σε βάθος την αυταπάτη των ισχυρών. Γιατί π.χ. οι Ηνωμένες Πολιτείες έχασαν τον πόλεμο του Βιετνάμ: ένας οργανωμένος στρατός με ανώτερα όπλα απέτυχε να κάμψει την αντίσταση μιας χώρας που δεν ήταν βιομηχανοποιημένη και ενός αντιπάλου που χρησιμοποίησε τακτική ανταρτοπολέμου και αξιοποίησε ως κάλυψη την πυκνή ζούγκλα. 

Οπως έχει επισημάνει ο Χένρι Κίσινγκερ «οι μεν αντάρτες κερδίζουν όταν δεν χάνουν, ο δε τακτικός στρατός χάνει όταν δεν κερδίζει». Κάπως έτσι βιώνει και ο Πούτιν τη σημερινή κατάσταση στην Ουκρανία. Οσο δεν κερδίζει, χάνει. 

Τα παραδείγματα των ισχυρών που βγήκαν χαμένοι σε μια σύγκρουση με μια πιο αδύναμη χώρα είναι πολλά. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς: Το Αφγανιστάν των Σοβιετικών τη δεκαετία του 1980, το Αφγανιστάν των ΗΠΑ, ή τις τρεις αποτυχημένες προσπάθειες των Βρετανών τον 19ο αιώνα;

 Η Κίνα, σημειώνει ο Ράχμαν, απέφυγε προς το παρόν το λάθος να εισβάλει σε μια μικρότερη χώρα (τα τελευταία 40 χρόνια). Ομως, παρότι κέρδισε πολλά επενδύοντας στην οικονομία και σήμερα είναι η δεύτερη ισχυρότερη χώρα στον πλανήτη, μετά τις ΗΠΑ, «τελευταία, τόσο η ηγεσία, όσο και ο λαός της, δείχνουν μια διάθεση επιστροφής στο πεδίο της μάχης». Μάλιστα οι FT παρατηρούν ως προς αυτό ότι οι πολεμικές ταινίες στην Κίνα σπάνε ταμεία… 

Τελευταία, το καθεστώς της χώρας χρηματοδοτεί διαρκώς νέα εξοπλιστικά προγράμματα, ενώ οι απειλητικές ασκήσεις πληθαίνουν κοντά στην Ταϊβάν, το μικρό νησί που χαρακτηρίζεται «πανίσχυρος Δαυίδ» με τις πλάτες των ΗΠΑ. 

Η εμπειρία του Πούτιν στην Ουκρανία, λένε αναλυτές, είναι σαφώς αποτρεπτική για την όποια φιλοδοξία της Κίνας να καταλάβει με έναν πόλεμο- αστραπή την Ταϊβάν. Επομένως, σύμφωνα και με τα ιστορικά δεδομένα, οι Κινέζοι θα ήταν καλύτερο να συνεχίζουν να… βλέπουν πολεμικές ταινίες, παρά να επιτεθούν (ως «Γολιάθ») σε έναν «Δαυίδ», την Ταϊβάν, που μπορεί να αποδειχθεί πολύ δυνατός. 

Μια νόρμα τουλάχιστον 100 ετών 

Συμπέρασμα; Μόλις αρχίσουν οι «τουφεκιές», σπανίως το πράγμα πάει όπως έχει σχεδιαστεί. Οπως σημειώνει ο καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Columbia στη Νέα Υόρκη, Ανταμ Τουζ, «αν εξαιρέσουμε τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, πρέπει κανείς να πιεστεί πολύ για να βρει ένα παράδειγμα επιθετικού πολέμου, από το 1914 και μετά, που είχε ξεκάθαρα θετική έκβαση για τη χώρα που ξεκίνησε τον πόλεμο». 

Και όπως έχει παρατηρηθεί, όσο «τραβάει» ένας πόλεμος, τόσο πιο δύσκολος γίνεται για τον επιτιθέμενο. Ακόμη και αν ο επιτιθέμενος καταφέρει να καταλάβει την πρωτεύουσα, όπως π.χ. έκαναν οι Αμερικανοί τόσο στο Ιράκ όσο και στο Αφγανιστάν, ο ανταρτοπόλεμος –ιδίως όταν υποστηρίζεται με μεταφορά πόρων, πληροφοριών και όπλων από ξένες δυνάμεις– μπορεί να εξαντλήσει τον επιτιθέμενο. 

Και το τέλμα οδηγεί σε φθορά και στο εσωτερικό. Οι ΗΠΑ μέτρησαν 15.000 απώλειες στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανοί τραυματίστηκαν. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι επέστρεψαν λαβωμένοι από τους δύο πολέμους είναι σήμερα ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα για την Αμερική. Οπως συνέβη και μετά το Βιετνάμ και ήδη συμβαίνει με τον πόλεμο στην Ουκρανία για τη Ρωσία, όσο κι αν τα ελεγχόμενα από τον Πούτιν μέσα ενημέρωσης κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί. 

Τα σύγχρονα όπλα υπέρ του αμυνόμενου 

Σήμερα, ακόμη και οι εξελίξεις στην τεχνολογία των όπλων μπορούν να βοηθήσουν έναν αμυνόμενο με ισχυρούς συμμάχους που τον υποστηρίζουν. Τα drones μπορούν να εντοπίσουν τις κινήσεις των επιτιθέμενων δυνάμεων, ενώ οι πύραυλοι με συστήματα καθοδήγησης υψηλής ακρίβειας μπορούν να τις πλήξουν. Αυτά τα συστήματα θεωρούνται «υπεύθυνα» για τις βαριές απώλειες των Ρώσων γύρω από το Κίεβο. 

Ο Πούτιν έχει αντιληφθεί πια, σύμφωνα με τους FT, ότι ένας πόλεμος απέναντι σε έναν θεωρητικά πιο αδύναμο αντίπαλο μπορεί να πάει πολύ στραβά. Η Ρωσία συγκέντρωνε δυνάμεις επί μία δεκαετία και εξαπέλυσε την επίθεση στην Ουκρανία, εν πολλοίς για να επιβεβαιώσει το στάτους της μεγάλης δύναμης. Και τώρα κινδυνεύει να βγει από τον πόλεμο φτωχότερη και σημαντικά πιο αδύναμη. 


Πηγή: Protagon.gr

"Ίδιον ζωτικόν αυτών συμφέρον" - . Η διάσωση της χώρας - Η καταστροφή που ήρθε μετά το "Δεν υπάρχει κάποιος αμερικανικός λόγος για τον οποίο οι Τούρκοι δεν πρέπει να έχουν το ένα τρίτο της Κύπρου που είπε ο ..."


 Απέναντι στη συναλλακτική αντίληψη στην εξωτερική πολιτική υπερισχύει πάντα εκείνη της συνεργασίας

«Μερικοί από τους συναδέλφους μου θέλουν να σταματήσουν τη βοήθεια στην Τουρκία. Αυτό θα ήταν καταστροφή. Δεν υπάρχει κάποιος αμερικανικός λόγος για τον οποίο οι Τούρκοι δεν πρέπει να έχουν το ένα τρίτο της Κύπρου». (1) Όχι, αυτό δεν ειπώθηκε από Αμερικανό αξιωματούχο στη διάρκεια του πρόσφατου ταξιδιού του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον. Πρόκειται για τον Χένρυ Κίσινγκερ ο οποίος ενημερώνει τον νέο Αμερικανό πρόεδρο Τζέραλντ Φορντ, το 1974, για τις εξελίξεις στο νησί, λίγο μετά την εισβολή των Τούρκων. 

Πρόκειται βέβαια για μια κυνική εκτίμηση η οποία αδιαφορεί για κάθε έννοια δικαίου. Βοηθά ωστόσο να κατανοήσουμε μια βασική πλευρά των διεθνών σχέσεων: μια χώρα, ακόμα και μια υπερδύναμη, πολύ δύσκολα θα παρέμβει σε μια διένεξη αν θεωρεί ότι η έκβασή της δεν επηρεάζει τα συμφέροντα της.

Το είχε διατυπώσει πολύ ωραία ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Είναι καλοκαίρι του 1914 και το ερώτημα που απασχολεί την πολιτική ζωή της χώρας είναι αν θα παραμείνει ουδέτερη στην παγκόσμια σύρραξη που έχει ξεσπάσει ή θα ενταχθεί στη συμμαχία της Αντάντ, με τους αγγλογάλλους. Ο Βενιζέλος όπως είναι γνωστό υποστηρίζει τη δεύτερη επιλογή ενώ ο Κωνσταντίνος είναι υπέρ της ουδετερότητας. «Η μόνωσις της Ελλάδος, λεει ο Βενιζέλος, δύναται να διαλύσει την απορίαν εκείνων οι οποίοι έχουν την μωρίαν να ερωτούν διατί ημπορούν κράτη μικρά ως η Ολλανδία, το Βέλγιον, η Ελβετία και τα Σκανδιναυικά, να ζουν, να ζουν πλησίον μεγάλων γειτόνων. Εκείνα τα προστατεύει ο ανταγωνισμός  των μεγάλων Δυνάμεων, όστις δεν επιτρέπει εις καμμίαν εξ αυτών να επιβουλευθή την ανεξαρτησίαν των μικρών. Ενώ η κατάκτησις της ελληνικής Μακεδονίας υπό της Βουλγαρίας δεν θα επηρεάσει ζωτικόν συμφέρον ουδεμιάς μεγάλης Δυνάμεως εφόσον η Ελλάς δεν συνδέεται προς τινα των μεγάλων Δυνάμεων ώστε η ελληνική ακεραιότης να αποτελή και ίδιον ζωτικόν αυτών συμφέρον». (2)

Διαφορετικές οι εποχές, διαφορετικά τα διλήμματα, διαφορετικές και οι προτεραιότητες. Η προσέγγιση του Βενιζέλου ωστόσο μας βοηθά να δούμε δυο ριζικά διαφορετικές προσεγγίσεις στην εξωτερική πολιτική. Παρότι είναι εποχή όπου κάθε χώρα προσπαθεί να κρατήσει όσα περισσότερα εδάφη μπορεί, για τον Βενιζέλο προτεραιότητα δεν είναι τα ανταλλάγματα αλλά η ίδια η συμμετοχή στη συμμαχία. Κατανοεί ότι τα οφέλη θα προκύψουν από την εμβάθυνση των σχέσεων, από το να γίνουν τα συμφέροντα της Ελλάδας «ίδιον ζωτικόν αυτών συμφέρον» των μεγάλων δυνάμεων.

Είναι μια προσέγγιση η οποία διαχρονικά ευνόησε την χώρα, με κορυφαία στιγμή την συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τον κατ εξοχήν χώρο δηλαδή όπου η εξωτερική πολιτική ασκείται με βάση κανόνες τους οποίους, τουλάχιστον στη θεωρία αν και όχι πάντα στην πράξη,  οφείλουν όλες οι χώρες να ακολουθούν, ανεξαρτήτως μεγέθους. Δεν είναι λιγότερο «συμφεροντολογική» από άλλες προσεγγίσεις ούτε αποκλείει τα παζάρια μεταξύ των χωρών, το αντίθετο. Κατανοεί ωστόσο ότι το συμφέρον κάθε χώρας υπηρετείται καλύτερα μέσα σε ένα τέτοιο κανονιστικό πλαίσιο. Από την συνεργασία βγαίνουν τελικά όλοι κερδισμένοι ακόμα και αν έρχονται στιγμές που υποχρεώνονται να κάνουν δυσάρεστες επιλογές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα δάνεια προς την Ελλάδα από τα κράτη μέλη την περίοδο της κρίσης. Η διάσωση της χώρας είχε γίνει «ίδιον ζωτικόν αυτών συμφέρον».

Στον αντίποδα αυτής της προσέγγισης βρίσκεται η συναλλακτική αντίληψη για την εξωτερική πολιτική: δίνω για να πάρω. Οι διεθνείς σχέσεις αντιμετωπίζονται σαν ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. Δεν παραχωρώ το παραμικρό χωρίς αντάλλαγμα. Δεν υπάρχουν σταθερές επιλογές πέρα από το συνήθως βραχυπρόθεσμο, συμφέρον. Ο σημερινός φίλος είναι πολύ εύκολα ο αυριανός αντίπαλος και τούμπαλιν. Ακόμα και οι διεθνείς οργανισμοί και μαζί οι υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτούς, αντιμετωπίζονται ευκαιριακά.

Κορυφαίος εκπρόσωπος μιας τέτοιας προσέγγισης υπήρξε ο Τραμπ με την περιφρόνηση που έδειχνε για τον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ ή την Συμφωνία των Παρισίων για το κλίμα. Στην ίδια σχολή βρίσκεται και ο Ερντογάν ο οποίος με μεγάλη ευκολία πραγματοποιεί ακραίες μεταστροφές στην πολιτική του. Οι σχέσεις με τη Ρωσία, το Ισραήλ ή τη Σαουδική Αραβία αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα. Και βέβαια σήμερα επιχειρεί να αξιοποιήσει την αίτηση ένταξης της Σουηδίας και της Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ για να πάρει ότι μπορεί από τις ΗΠΑ. Αν παίξει σωστά τα χαρτιά του σίγουρα μπορεί να κερδίσει ορισμένα από αυτά. Σε βάθος χρόνου όμως, ακόμα και μια μεγάλη χώρα όπως η Τουρκία, είναι δύσκολο να βγει ωφελημένη. Η καλύτερη απόδειξη είναι η Ελλάδα. Γιατί βέβαια οι στρατιωτικές συμμαχίες που τόσο έχουν ενισχύσει την ελληνική θέση, θα είχαν αντιμετωπίσει πολύ μεγαλύτερα εμπόδια αν η Τουρκία δεν είχε γίνει ένας τόσο απρόβλεπτος και κατά συνέπεια αναξιόπιστος εταίρος. Και για το θέμα αυτό, για τις σχέσεις μέσα σε μια συμμαχία, ο Βενιζέλος είναι ίσως επίκαιρος. Το έθνος μου είναι πολύ μικρό για να διαπράξει μια τόσο μεγάλη ατιμία είχε πει όταν προτάθηκε να αθετήσει τις υποχρεώσεις της η Ελλάδα έναντι της Σερβίας. Ισχύει  ως ένα βαθμό και για την Τουρκία: συχνά ο τούρκος πρόεδρος  παθαίνει κρίσεις μεγαλείου συγχέοντας τα μεγέθη και κάνοντας κινήσεις πέρα από τις δυνατότητες του.

Παραδόξως και με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον, η αντιπολίτευση υιοθέτησε πλήρως την προσέγγιση Τραμπ- Ερντογάν. Αποτυχημένο, λέει, το ταξίδι επειδή δεν πήραμε την δέσμευση των ΗΠΑ ότι δεν θα αναβαθμίσουν τα F-16 της Τουρκίας. Εντάξει δεν πρέπει να τα παίρνουμε όλα τοις μετρητοίς, πολλά λέγονται για να λέγονται. Δύσκολα θα μπορούσε να πιστέψει σοβαρός άνθρωπος ότι οι ΗΠΑ θα καθορίσουν την πολιτική τους έναντι της Τουρκίας, υποκύπτοντας σε κάποιο ελληνικό οιονεί εκβιασμό. Και βέβαια είναι ανεδαφικό να προσδοκά η Ελλάδα ότι μπορεί να αποτρέψει τους τουρκικούς εξοπλισμούς. Άλλωστε ο Τσίπρας, ο οποίος πρώτος  υπέγραψε την αμυντική συμφωνία το 2017, δεν είπε  κουβέντα για τους τουρκικούς εξοπλισμούς στον Τραμπ, όταν τον επισκέφθηκε στο Λευκό Οίκο. Κι ας αφορούσαν τότε, τα πολύ πιο εξελιγμένα F-35. Τα F-16 τον πείραξαν. Κριτική μόνο για λόγους αντιπολίτευσης δηλαδή. Η συναλλακτική αντίληψη για τις διεθνείς σχέσεις βλέπετε, είναι πειρασμός, σου επιτρέπει να βάζεις τον πήχη όπου θέλεις. Ξέρει πολύ καλά ωστόσο ότι το δύσκολο και το πιο αποδοτικό, είναι να κάνεις το δικό σου συμφέρον «ίδιον ζωτικόν αυτών συμφέρον»


«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/758352-idion-zotikon-ayton-symferon»


«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/758352-idion-zotikon-ayton-symferon»


«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/758352-idion-zotikon-ayton-symferon»

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/758352-idion-zotikon-ayton-symferon»

Οι Σύμμαχοί μας στη μεγάλη μάχη


 Η πανδημία, ο πόλεμος, η κλιματική κρίση, η ακρίβεια, η ανεξέλεγκτη τεχνολογία συμβάλλουν στη διεύρυνση της ανισότητας και στην ανασφάλεια σε όλο τον πλανήτη. Ενώ συνδεόμαστε μεταξύ μας όσο ποτέ, οι εντάσεις εντός κοινωνιών και μεταξύ χωρών επανέρχονται δριμύτερες. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Καλούμαστε όλοι –έθνη και άτομα– να επιλέξουμε εάν θα δώσουμε τη μάχη επιβίωσης με όλες μας τις δυνάμεις ή εάν θα προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουμε νοοτροπία και συμπεριφορά. Στην Ελλάδα φαίνεται ότι αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τον κίνδυνο.

Η εξάπλωση αυταρχικών καθεστώτων, καθώς και ρεύματα οπισθοδρόμησης και απομονωτισμού σε δημοκρατικές χώρες, είναι αποτέλεσμα της αποδυνάμωσης του διεθνούς συστήματος διακυβέρνησης και, την ίδια ώρα, εμπόδιο στην ενίσχυσή του. Τα παγκόσμια προβλήματα λύνονται μόνο με παγκόσμια συνεννόηση και συλλογική δράση. 

Ετσι, ο πιο κρίσιμος αγώνας σήμερα είναι για την ύπαρξη ενός αξιόπιστου συστήματος συνεργασίας. Οι δομές της διεθνούς διακυβέρνησης υπάρχουν. Πρέπει να ενισχυθούν, να αποκτήσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου, με περισσότερες χώρες να συμμετέχουν πιο ενεργά και τους παραβάτες να αντιμετωπίζουν ουσιαστικές κυρώσεις. 

Οι ΗΠΑ σήμερα κάνουν βήματα σε αυτή την κατεύθυνση, με έμφαση στην υπεράσπιση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν θέτει ψηλά τον πήχυ για την ίδια την Αμερική και για πολλούς συμμάχους της. Και όμως, όσο δύσκολο ή εξωπραγματικό και αν φαίνεται το αίτημα για συλλογική δράση, αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να αποφύγει η ανθρωπότητα τα χειρότερα.

Οι αντιπαραθέσεις που θα καθορίσουν το μέλλον δεν διεξάγονται μόνο στην Ουκρανία, στην Κύπρο, στο Αιγαίο και όπου αλλού πρέπει να αποδειχθεί ότι το διεθνές δίκαιο υπερτερεί των ορέξεων του ισχυρότερου. Η μεγάλη μάχη αφορά την προσπάθεια να εδραιωθεί αίσθημα εμπιστοσύνης, δικαιοσύνης και ισότητας μεταξύ λαών. Γι’ αυτό, ίσως το σημαντικότερο μήνυμα στην εξαίρετη ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κογκρέσο ήταν η δέσμευση ότι οι Ελληνες στεκόμαστε δίπλα στις ΗΠΑ ώστε «το όνειρο της ελευθερίας για κάθε άνθρωπο σε αυτόν τον πλανήτη (να μην) πεθάνει ποτέ». Μίλησε ως σύμμαχος σε έναν πόλεμο που ξεπερνά σύνορα και κράτη. Δεσμεύοντας τους Ελληνες, δέσμευσε και τους Αμερικανούς να επιμείνουν μαζί στο όραμα της ελευθερίας και της δημοκρατίας.



πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561868168/symmachoi-sti-megali-machi/

Αρχείο Πολέμου - Πρόσκληση στην εκδήλωση με θέμα: Oι υπεύθυνοι της μικρασιατικής καταστροφή και του βίαιου ξεριζωμού του Ελληνισμού της Ιωνίας και της Ανατολικής Θράκης.


 

 Το Αρχείο Ιστορίας και Τέχνης-Αρχείο Πολέμου                      σας προσκαλεί   Σάββατο 28 Μαΐου 2022 στις 19:00 ώρα Ελλάδος                     σε μια εκδήλωση με θέμα  Oι υπεύθυνοι της μικρασιατικής καταστροφής: μια απόπειρα προσέγγισης                      και εισηγητή τον Γιάννη Μαρκούρη

   O εισηγητήςΟ Γιάννης Μαρκούρης αποφοίτησε από το τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου το 1998. Από το 1999 μέχρι το 2000 πραγματοποίησε μεταπτυχειακές σπουδές στη Βυζαντινή Ιστορία, στο  University of St-Andrews Scotland UK, Department of Medieval History.  Από 24/1/2004 μέχρι 30/9/2006 υπήρξε υπότροφος του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας. 

Την 1/12/2019 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Ιονίου Πανεπιστημίου (τμήμα Ιστορίας). Υπήρξε εξωτερικός συνεργάτης του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού και της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Έχει συμμετάσχει με δημοσιεύσεις του σε πρακτικά Συνεδρίων και σε επιστημονικά περιοδικά. Αυτή την περίοδο εργάζεται στη Μέση Εκπαίδευση.                         Σχετικά με το θέμα Η συγκεκριμένη ομιλία γίνεται με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη θλιβερή υπόμνηση της Μικρασιατικής καταστροφής και του βίαιου ξεριζωμού του Ελληνισμού της Ιωνίας και της Ανατολικής Θράκης.

 Όλες οι παραπάνω αναπτυγμένες οικονομικά και πολιτιστικά περιοχές χάθηκαν για τον Ελληνισμό και συγχρόνως η τραγωδία σηματοδότησε και το τέλος της Μεγάλης Ιδέας.

 Αυτή η μεγάλη αλλαγή προκάλεσε κρίση ταυτότητας στην Ελλάδα δεδομένου ότι η Μεγάλη Ιδέα αποτελούσε για περίπου ένα σχεδόν αιώνα το θεμέλιο, στο οποίο πολλοί άνθρωποι βάσιζαν το λόγο ύπαρξης του νεοελληνικού κράτους. Για τις αιτίες της καταστροφής έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς από τους ιστορικούς πολλές απόψεις, για τις αστοχίες της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας της περιόδου 1920- 1922, για τα στρατηγικά λάθη της ηγεσίας στο μέτωπο κ.α. Ωστόσο, ο συνολικός απολογισμός για τους υπευθύνους της Μικρασιατικής συμφοράς εξακολουθεί ακόμη να παρουσιάζει ενδιαφέρον. 

Μια προσπάθεια προσέγγισης για τους υπαιτίους γίνεται και με την παρούσα εισήγηση. Ποιος πραγματικά έφταιγε για τη Μικρασιατική τραγωδία και οδήγησε στον ξεριζωμό περίπου 1.200.000 ανθρώπους; Με την συγκεκριμένη ομιλία θα γίνει μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε τους υπευθύνους της Μικρασιατικής καταστροφής που επηρέασε καθοριστικά την πορεία του ελληνικού έθνους στη σύγχρονη εποχή και παραλληλίστηκε- όχι άδικα- με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453.                     The Archive of History and Art-The War Archive is pleased to present on                                               Saturday 28 May 2022 at 19.00                                       Zoom details to follow separately                  The responsibiity of the Asia Minor Distater: An approach at clarification                                    Presented by Giannis Merkouris 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΗΜΕΡΑΣ ΜΝΗΜΗΣ ΓΕΝΕΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ