Πώς απαντούν οι Αμερικανοί στα πυρηνικά παιχνίδια του Πούτιν

 

 
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία όσον αφορά την αντίδραση της Δύσης στην περίπτωση που το Κρεμλίνο επέλεγε να πλήξει με πυρηνικά την επικράτεια του ΝΑΤΟ: «Η απάντηση θα ήταν πυρηνική, άμεση και συντριπτική. Δεν θα καθόμαστε να δεχόμαστε χτυπήματα», λέει ένας κατ΄ εξοχήν ειδικός με προσβάσεις στο αμερικανικό Πεντάγωνο

Protagon Team

Κινούμενος, πλέον, στη σφαίρα του αδιανόητου, ο Βλαντίμιρ Πούτιν έθεσε σε κατάσταση επιφυλακής το πυρηνικό του οπλοστάσιο και τις λοιπές «δυνάμεις αποτροπής» της Ρωσίας, ως απάντηση στην «επιθετική» στάση, σύμφωνα πάντα με τον Ρώσο πρόεδρο, της Δύσης. Ορθώς ο Λευκός Οίκος κατεβάζει τους τόνους για την πυρηνική απειλή αλλά την ίδια ώρα το Πεντάγωνο καταστρώνει τα σχέδιά του, δεδομένου ότι ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. 

Καταρχάς πρέπει να γίνει κατανοητό τι συνεπάγεται πρακτικά η απόφαση του Κρεμλίνου. Από τη Νέα Υόρκη, ο Πάολο Μαστρολίλι, ανταποκριτής της La Repubblica στην αμερικανική μητρόπολη, γράφει πως η Ρωσία διαθέτει 6.255 πυρηνικές κεφαλές ενώ ΗΠΑ 5.550 αλλά έχουν και οι Γάλλοι 290 πυρηνικές κεφαλές και άλλες 225 οι Βρετανοί. Στο πλαίσιο της συνθήκης New START ορίζεται πως Αμερικανοί και Ρώσοι μπορούν να έχουν έτοιμες για χρήση 1.550 κεφαλές, εγκατεστημένες σε διηπειρωτικούς πυραύλους σε πυρηνικά σιλό ή υποβρύχια. Αντιθέτως τα πυρηνικά όπλα για αεροσκάφη,  βόμβες ή πύραυλοι, πρέπει πρώτα να συναρμολογηθούν, μας πληροφορεί ο ιταλός δημοσιογράφος. 

Επί του παρόντος το Πεντάγωνο δεν ανεβάζει το επίπεδο συναγερμού, για να μην πέσει στην παγίδα του Πούτιν, ο οποίος δεν υπάρχει αμφιβολία πως επιδιώκει τη τεχνητή κλιμάκωση της αδιανόητης, όπως εξελίσσεται, σύγκρουσης με την Ουκρανία και ολόκληρη τη Δύση. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως οι Αμερικανοί θα μείνουν με τα χέρια σταυρωμένα στην περίπτωση που διαπιστώσουν πως υπάρχει κινητικότητα στο πυρηνικό οπλοστάσιο της Μόσχας. 

«Πρόκειται περί σοβαρής απειλής, δεν είναι μπλόφα», προειδοποιεί ο Τζόζεφ Σιριντσιόνε. «Το ρωσικό στρατιωτικό δόγμα ενσωματώνει στα σχέδια επίθεσης και τη χρήση πυρηνικών και μία εβδομάδα πριν από την εισβολή διεξήχθησαν πυρηνικές ασκήσεις. Ο Πούτιν απειλεί να χρησιμοποιήσει αυτά τα όπλα, οι αξιωματικοί του είναι έτοιμοι και πρέπει, οπότε, να προετοιμαστούμε». 

Ο αναλυτής του Quincy Institute for Responsible Statecraft της Ουάσιγκτον και συγγραφέας των βιβλίων «Nuclear Nightmares», «Bomb Scare» και «Deadly Arsenals» που έχει αφιερώσει τη ζωή του στον πυρηνικό αφοπλισμό, δηλώνει πως σήμερα τα νούμερα δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία: «Κανένας δεν επιχειρηματολογεί πλέον με αυτούς τους όρους. Οι Ρώσοι έχουν περισσότερες κεφαλές και τακτικές βόμβες. Οι Αμερικανοί είναι πιο έτοιμοι και διαθέτουν την αντιπυρηνική ασπίδα, αλλά δεν επαρκεί για την προστασία μας. Με περισσότερες από εκατό πυρηνικές κεφαλές, ο καθένας έχει αρκετή ισχύ ούτως ώστε να εξαλείψει τη ζωή από τον πλανήτη», εξηγεί, οπότε εστιάζει στα αίτια της απόφασης του ρώσου προέδρου.

 «Ο Πούτιν αντιμετωπίζει προβλήματα. Νόμιζε πως θα επαναλαμβανόταν η Γεωργία ή η Κριμαία, μέσω της κατάληψης του Κιέβου, της εξόντωσης του Ζελένσκι και της τοποθέτησης ενός ανδρεικέλου στη θέση του. Τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά λόγω της ουκρανικής στρατιωτικής αντίστασης και της συμπαγούς απάντησης της Δύσης. Οι κυρώσεις κατά της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας τον εκθέτουν στον κίνδυνο επίθεσης στα γκισέ σήμερα. Οπότε προειδοποιεί τη Δύση πως εάν συνεχίσει με τις κυρώσεις, έχει και εκείνος απειλητικά αντίμετρα στη διάθεσή του». 

Σίγουρα στην απόφασή του Πούτιν να επικαλεστεί την πυρηνική απειλή συνέβαλε και η συμφωνία για συνάντηση μεταξύ των δύο εμπολέμων πλευρών. «Ενδέχεται να θέλησε να αυξήσει την πίεση στον Ζελένσκι ενόψει των συνομιλιών. Στόχος του ήταν μην βρεθεί να διαπραγματεύεται με τους Ουκρανούς στα σύνορα της Λευκορωσίας δίχως προϋποθέσεις, οπότε εντείνει την απειλή για να λάβει παραχωρήσεις», λέει ο Σιριντσιόνε. 

Ωστόσο το ότι ο Πούτιν αντιμετωπίζει προβλήματα, παρότι είναι θετικό από τη μία πλευρά, από την άλλη πλευρά εντείνει τον κίνδυνο. «Καταρχάς είναι προφανές ότι απέναντί μας έχουμε έναν διαφορετικό άνθρωπο. Κάτι του συνέβη που τον κατέστησε λιγότερο λογικό και πιο ασταθή. Έως τώρα ανησυχούσαμε για τη ρωσική επίθεση, αλλά τώρα πρέπει να ανησυχούμε για την αποτυχία της. Γιατί ο Πούτιν στοιχημάτισε τα πάντα σε αυτήν την εισβολή, ακόμη και τη ζωή του, και μπροστά στην ήττα, θα μπορούσε να σκεφτεί πως τα πυρηνικά όπλα αποτελούν τη μοναδική διέξοδο», υποστηρίζει ο Αμερικανός ειδικός. 

Κατά συνέπεια, εξηγεί, το Πεντάγωνο πρέπει να φανταστεί και να λάβει υπόψη όλα τα πιθανά σενάρια. 

Το πρώτο αφορά στο ενδεχόμενο μιας τακτικής πυρηνικής επίθεσης στην ουκρανική επικράτεια. «Δηλώνω ότι δεν υπάρχει λόγος για μια τέτοια πράξη, η οποία θα έθετε τον επικεφαλής του Κρεμλίνου μεταξύ των πιο απεχθών χαρακτήρων της Ιστορίας. Εάν, ωστόσο, συμβεί, ίσως χρησιμοποιώντας έναν πύραυλο μικρού βεληνεκούς, σαν εκείνους των ασκήσεων πριν από την εισβολή, οι άμεσες αντιδράσεις των Αμερικανών θα είναι τουλάχιστον τέσσερις: θα προσπαθήσουν, πρώτον, να εξοντώσουν τον Πούτιν, για να μην δώσει άλλες παρόμοιες διαταγές, δεύτερον, να επικοινωνήσουν με τη ρωσική στρατιωτική ηγεσία για να την πείσουν να πάψει να υπακούει, τρίτον, να εξαπολύσουν επιθέσεις στον κυβερνοχώρο για να παραλύσουν το πυρηνικό οπλοστάσιο και τις επικοινωνίες, τέταρτον, να επιβάλουν όλες τις υπόλοιπες κυρώσεις και να κλείσουν τα σύνορα, απομονώνοντας τη Ρωσία από τον κόσμο. Δεν είναι απαραίτητο η απάντηση να είναι άμεσα πυρηνική, αν και θα ακουστούν οι απόψεις όλων όσοι υποστηρίζουν ότι οποιαδήποτε επίθεση με πυρηνικά πρέπει να απαντάται με την ίδια ή μεγαλύτερη ισχύ, καθώς δεν γίνεται να επιτραπεί στον εχθρό να επικρατήσει». 

Δεν υπάρχει, ωστόσο, καμία αμφιβολία όσον αφορά την αντίδραση της Δύσης στην περίπτωση που το Κρεμλίνο του Πούτιν επέλεγε να πλήξει με πυρηνικά την επικράτεια του ΝΑΤΟ: «Η απάντηση θα ήταν πυρηνική, άμεση και συντριπτική. Δεν θα καθόμαστε να δεχόμαστε χτυπήματα. Η έννοια της αποτροπής από αυτό εξαρτάται: απειλείς με χρήση ούτως ώστε να αποφευχθεί η χρήση. Από αυτό απορρέει η αποκαλούμενη “commitment trap”, το ότι σε μία πυρηνική επίθεση πρέπει να απαντήσεις, διαφορετικά χάνεις κάθε μελλοντική αξιοπιστία», και, καλώς ή κακώς, οι ΗΠΑ έχουν τα μέσα για να απαντήσουν συντριπτικά σε μια ρωσική επίθεση με πυρηνικά όπλα», δηλώνει ο συνομιλητής του ιταλού ανταποκριτή. 

Μια σχετική ή μάλλον ελάχιστη ανακούφιση θα μπορούσε να προσφέρει το γεγονός πως η δομή διοίκησης του ρωσικού στρατού παραμένει ίδια με εκείνη των σοβιετικών ενόπλων δυνάμεων και για την ενεργοποίηση των πυρηνικών όπλων είναι απαραίτητα τρία κλειδιά ή κόκκινα κουμπιά που στην πραγματικότητα είναι κωδικοί εκτόξευσης: ένας κωδικός βρίσκεται στα χέρια του Βλαντίμιρ Πούτιν, τον δεύτερο τον κατέχει ο Ρώσος υπουργός Άμυνας και τον τρίτο ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου. Λαμβάνοντας, όμως, υπόψη τον συλλογικό εξευτελισμό και τη συλλογική ενοχοποίηση της ρωσικής ηγεσίας την Δευτέρα, 21 Φεβρουαρίου, δια στόματος του Ρώσου προέδρου, το μέλλον διαγράφεται σίγουρα ανησυχητικό, εάν όχι ζοφερό. 

Πηγή: Protagon.gr

Εισβολή Πούτιν στην Ουκρανία - Άοπλοι πολίτες κάνουν ανθρώπινο τείχος για να σταματήσουν ρωσικά τανκς -ΒΙΝΤΕΟ

 

Αίσθηση προκαλεί ένα βίντεο από την ουκρανική πόλη Σταρομπέλσκ της επαρχίας Λουχάνσκ.

Στις εικόνες φαίνονται πολίτες να βγαίνουν στους δρόμους για να εμποδίσουν την επέλαση της στρατιωτικής δύναμης των Ρώσων.

Εν μέσω της έντασης ακούγονται και πυροβολισμοί, ενώ οι άμαχοι συνεχίζουν χωρίς φόβο να προτάσσουν τα σώματά τους, τα οποία έχουν τυλίξει με την ουκρανική σημαία.

Την ίδια ώρα, στην πόλη Ενερχοντάρ, στο βορειοδυτικό τμήμα της Ζαπορίζια, έχουν μπλοκάρει τον κεντρικό δρόμο για να εμποδίσουν της ρωσικές δυνάμεις.

πηγή:  ertnews.gr  - https://www.ertnews.gr/eidiseis/diethni/oykrania-polites-epicheirisan-na-empodisoyn-me-ta-somata-toys-ta-tanks-ton-roson-video/

πηγή: 

Εισβολή Ρωσίας στην Ουκρανία - Εξοντώθηκε η επίλεκτη ομάδα Τσετσένων δολοφόνων, που προσέλαβε ο Πούτιν για να σκοτώσουν τον Ζελένσκι

 Ο γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας και Άμυνας της Ουκρανίας Αλεξέι Ντανίλοφ δήλωσε σήμερα ότι εξοντώθηκαν τα μέλη της επίλεκτης ομάδας των Τσετσένων, οι οποίοι είχαν σταλεί για να δολοφονήσουν τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, μεταδίδει το ουκρανικό πρακτορείο ειδήσεων Ukrinform.

"Η ειδική επιχείρηση την οποία έπρεπε να φέρουν σε πέρας οι Τσετσένοι του Καντίροφ (πρόεδρος της Τσετσενίας-σ.σ.), ήταν γνωστή σ' εμάς. Λάβαμε πληροφορίες από εκπροσώπους της FSB οι οποίοι δεν θέλουν να συμμετάσχουν σ’ αυτόν τον αιματηρό πόλεμο. Εξοντώθηκε αμέσως εκείνη η ομάδα του Καντίροφ, η οποία στάλθηκε συγκεκριμένα για να δολοφονήσει τον πρόεδρο μας", δήλωσε ο Ντανίλοφ

Ο Ντανίλοφ δήλωσε ότι η επίλεκτη αυτή ομάδα, χωρίστηκε σε δύο ομάδες. "Τους παρακολουθούσαμε. Η μία εξοντώθηκε άμεσα στον Γκοστομέλ και η άλλη, ας πούμε, βρίσκεται στο στόχαστρο μας".

"Δεν θα παραδώσουμε σε κανέναν, ούτε τον πρόεδρο μας, ούτε την χώρα μας. Αυτή είναι η γη μας, φύγετε από εδώ", πρόσθεσε ο Ντανίλοφ.

ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/diethni/3618386/h-oukrania-exontose-tin-epilekti-omada-tsetsenon-pou-stalthike-gia-na-dolofonisei-ton-zelenski

Είναι παντού - Είναι συνήθως ανόητη, αλλά πάντα επικίνδυνη - Η πουτινική προπαγάνδα και πώς να την αναγνωρίζετε

 Είναι παντού, είναι συνήθως ανόητη, αλλά πάντα επικίνδυνη. Η πουτινική προπαγάνδα σαν το σαράκι έχει χωθεί στην ελληνική κοινωνία και τρώει την πραγματικότητα, με σκοπό τη φιλοτέχνηση ενός κολακευτικού για τον Ρώσο δικτάτορα πορτραίτου, τη δημιουργία αρνητικών εντυπώσεων για τη Δύση και τη Δημοκρατία. Το πιο πρόσφορο για τον σπόρο της πουτινικής προπαγάνδας έδαφος είναι, όπως είναι λογικό, οι συμπολίτες στα ακροδεξιά και τα αριστερά. Δηλαδή εκείνοι οι συμπολίτες που έτσι κι αλλιώς δεν γουστάρουν Δύση και δημοκρατία. Δυστυχώς όμως μπορεί να επηρεάσει και ανθρώπους που, ενώ τίποτα το ακραίο ή το αντιδημοκρατικό δεν έχουν στο μυαλό τους, στερούνται ενημέρωσης ή/και πολιτικής αντίληψης.

Υπάρχει φυσικά τρόπος προστασίας κι αυτός είναι να αναγνωρίζουμε την πουτινική προπαγάνδα έτσι ώστε, όταν πέφτουμε πάνω της, να βαράει το putin alert. Και ο πιο εύκολος τρόπος να την αναγνωρίζουμε είναι τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα της. Εν προκειμένω, κάθε φορά που βλέπετε, ακούτε η διαβάζετε κάτι από τα παρακάτω είναι πολύ πιθανό να βλέπετε, να ακούτε ή να διαβάζετε πουτινική προπαγάνδα:

Αναλύσεις για την αναπόφευκτη αποσύνθεση της δημοκρατικής Δύσης και την αποτυχία των αξιών της.

«Η Δύση απέτυχε», «η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εντελώς ανήμπορη», «η Αμερική τα παρατάει», είναι μόνο μερικές από τις φράσεις τις οποίες ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά. Συνήθως συνοδεύονται με απαξιωτικές διαπιστώσεις για τις δημοκρατικές διαδικασίες, την ελεύθερη οικονομία και το καπιταλισμό γενικότερα και (είτε ευθέως είτε εμμέσως) προεξοφλούν την επικράτηση της υγιούς, αντιδημοκρατικής και αντικαπιταλιστικής Ρωσίας στην παρηκμασμένη ευρωπαϊκή ήπειρο. Σχεδόν σε όλες τονίζεται η σημασία του ηγέτη που αποφασίζει χωρίς περιττές καθυστερήσεις για συζήτηση, συνεννόηση κλπ δηλαδή του ηγέτη που μοιάζει με τον Πούτιν, δηλαδή που μοιάζει σε έναν δικτάτορα

Ρεπορτάζ για τις ικανότητες και την «ανθρώπινη πλευρά» του Πούτιν.

Ρεπορτάζ στα οποία ο Πούτιν καβαλάει ημίγυμνος άγρια άτια, ανασύρει αμφορείς από τον βυθό της θάλασσας, παλεύει με αρκούδες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Ρεπορτάζ στα οποία παίζει πιάνο, διασκεδάζει, αγαπάει τα ζώα, είναι καλός με τα παιδιά κοκ. Κάθε φορά που τα βλέπετε να σκέφτεστε ότι αυτοί που τα κάνουν, αν ζούσαν πριν 80 χρόνια, θα έκαναν ρεπορτάζ με τον φιλόζωο και βίγκαν Αδόλφο να ζωγραφίζει.

Διαπιστώσεις σύμφωνα με τις οποίες τo NATO και η Ουκρανία προκάλεσαν τη Ρωσία και την ανάγκασαν να εισβάλει στην Ουκρανία και να απειλεί τον πλανήτη με πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Αυτό το παραμύθι είναι εύκολο να το καταλάβουμε στην Ελλάδα χάρη στην Τουρκία: η «επιθετικότητα» της Ελλάδας και ο στρατός στα νησιά είναι η καραμέλα που πιπιλάν οι Τούρκοι ελπίζοντας να δικαιολογήσουν κάποια (καθόλου απίθανη) μελλοντική τους επιθετική ενέργεια. Όσο η Ελλάδα σκοπεύει να επιτεθεί στην Τουρκία, άλλο τόσο σκόπευε και η Ουκρανία να επιτεθεί στη Ρωσία. Το ΝΑΤΟ ουδέποτε ξεκίνησε να κατασκευάζει βάσεις εκεί και ουδέποτε ξεκίνησε διαδικασίες για ένταξη της Ουκρανίας παρότι η Ουκρανία (δικαιολογημένα όπως αποδεικνύεται) μπορεί να το ήθελε (αποκορύφωμα αυτής της προπαγάνδας είναι ένας χάρτης που δείχνει πώς το κακό ΝΑΤΟ περικυκλώνει την καλή Ρωσία. Αν προσέξετε λίγο θα δείτε ότι την «περικυκλώνει» όσο και η Ελλάδα «περικυκλώνει» την Τουρκία). Φυσικά η νατοϊκή ή (πολύ περισσότερο) η ουκρανική απειλή είναι ένα πουτινικό παραμύθι φτιαγμένο για να δικαιολογηθεί η εισβολή. Το «κι αυτή ήταν ανάγκη να φοράει μίνι;» των πουτινόφιλων.

Εγκώμια για τις ικανότητες του Πούτιν.

Η μόνη ικανότητα που έχει ο Πούτιν είναι αυτή ενός αρχινονού της μαφίας: είναι αδίστακτος. Αναρριχήθηκε και έμεινε στην εξουσία πατώντας επί πτωμάτων κυριολεκτικά. Κατά τα άλλα κατορθώνει μετά από 23 συνεχόμενα έτη στην εξουσία (αν μπερδεύεστε είναι σχεδόν 6 τετραετίες) να έχει τον γίγαντα Ρωσία με ακαθάριστο εγχώριο προϊόν μικρότερο της Ιταλίας και τους Ρώσους με κατά κεφαλή εισόδημα μικρότερο από το μισό του κατά κεφαλήν εισοδήματος των Ελλήνων. Είναι τόσο ικανός στην εξωτερική πολιτική που κατάφερε να κάνει εχθρούς του μέχρι και τους Σουηδούς τους οποίους απείλησε με εισβολή. Έχει καταφέρει να κάνει κάθε ανεξάρτητο δημοκρατικό κράτος που βρίσκεται κοντά στη Ρωσία να θέλει να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Οι μέχρι τώρα «επιτυχίες» του στην εξωτερική πολιτική οφείλονται αποκλειστικά στην ανοχή της Δύσης στα νταβατζηλίκια του. Στριμώχτηκε μόνος του στη γωνία στην Ουκρανία (μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τη μεγαλομανία του) και τώρα που η Δύση σταμάτησε να τον ανέχεται τα έχει χαμένα και απειλεί μέχρι και με πυρηνικό πόλεμο.

«Ρεπορτάζ» ή «ντοκουμέντα» για την κυριαρχία των ναζί στην Ουκρανία.

Κάπως δύσκολο να είναι ναζιστική μια χώρα με εβραίο πρόεδρο με συγγενείς σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά έχω ακούσει ηλιθίους να υποστηρίζουν ότι και πίσω από τον Χίτλερ ήταν οι Εβραίοι, οπότε θα υπάρχουν συμπολίτες που δεν καταλαβαίνουν το αδύνατο του πράγματος. Ίσως κάτι να τους πει το ότι ολόκληρη η ακροδεξιά (μαζί με τους ναζί) δεν πήρε ούτε 3% στις ουκρανικές εκλογές, πράγμα που σημαίνει ότι αν η Ουκρανία είναι ναζιστική, η Ελλάδα (που είχε ναζί μέχρι και στη Βουλή) είναι το αρχηγείο της Γκεστάπο. Τα «ρεπορτάζ» που παρουσιάζουν την Ουκρανία ως φωλιά ναζιστών είναι αντίστοιχης σοβαρότητας με ρεπορτάζ γεμάτα χρυσαυγίτες που θα τιτλοφορούνται «Αυτή είναι η Ελλάδα» ή «Ελλάδα, η χώρα των ναζί»». Κάποιοι άλλοι, πιο πονηροί προπαγανδιστές, μιλούν για τη στάση των Ουκρανών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά πολύ βολικά αποσιωπούν τη σοβιετική καταπίεση την οποία υπέστησαν οι Ουκρανοί και κυρίως τα εκατομμύρια των νεκρών από πείνα στον λιμό στον οποίο καταδίκασε την Ουκρανία το σταλινικό καθεστώς την περίοδο 1932-33. Σε κάθε περίπτωση, αν κανείς θέλει να δει ποιος είναι κοντά στους ναζί (και βαριέται να διαβάσει για τους αληθινούς ναζί στο περιβάλλον του Πούτιν), δεν χρειάζεται να ψάχνει στην Ουκρανία. Αρκεί να δει ποιον στηρίζουν οι Έλληνες ναζί: φυσικά τον Βλαδίμηρο. 

Πρωτοσέλιδα και ποστ που προσπαθούν να φοβίσουν για τις συνέπειες που θα έχει για την Ελλάδα η συμπόρευση με τις χώρες του ελεύθερου κόσμου εναντίον του Πούτιν.

Όπου βλέπετε πρωτοσέλιδα με φέρετρα και πυρηνικά μανιτάρια που θα προκαλέσει η οργή του Πούτιν κάπου εκεί κρύβεται και ο ίδιος ο Βλαδίμηρος . Όπου διαβάζετε «τι δουλειά έχουμε να μπλεκόμαστε» (συνήθως από ανθρώπους που έχουν ψωμοτύρι τον γελοίο χαρακτηρισμό «κυρ Παντελής») να θυμάστε ότι ο αγώνας για τη Δημοκρατία και η συμπόρευση με τις δημοκρατικές χώρες του πλανήτη δεν είναι μπλέξιμο για τους δημοκράτες. Είναι σωτηρία. Και μπράβο μας.

Υ.Γ. Είναι επίσης πολύ σημαντικό να καταλάβουμε πως είναι λάθος να νομίζουμε ότι όλοι όσοι αναπαράγουν την πουτινική προπαγάνδα το κάνουν επειδή πληρώνονται.

Υπάρχουν πάντα οι χρήσιμοι ηλίθιοι που συνήθως βγάζουν και την περισσότερη δουλειά. Αλλά ακόμα κι αυτοί που πληρώνονται για να διαδίδουν τα ψέματα του καθεστώτος του Κρεμλίνου, τις περισσότερες φορές γουστάρουν στ’ αλήθεια το καθεστώς αυτό (γι’ αυτό και είναι σκυλιά στη δουλειά τους). 

Εκεί που υπάρχει χρηματοδότηση αυτή δε γίνεται για να αλλάξει απόψεις ο χρηματοδοτούμενος, αλλά για να επιβιώσει και να μπορεί απερίσπαστος να λέει και να γράφει αυτά που πιστεύει και εξυπηρετούν το συμφέρον του δικτάτορα (ισχύει και για μέσα συνολικώς και για άτομα ειδικώς).

Υ.Γ.2. Περιορίζομαι στην προπαγάνδα που έχει να κάνει με την εισβολή στην Ουκρανία. Κατά τα αλλά η πουτινική προπαγάνδα βρίσκεται παντού όπου αμφισβητείται η Δύση και οι αξίες της. Από τα αντιεμβολιαστικά παραμύθια μέχρι τις εκστρατείες εναντίον της άμβλωσης.

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/747928-i-poytiniki-propaganda-kai-pos-na-tin-anagnorizete»

Χειμερινή Εκπαίδευση της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων

 Από 24 Ιανουαρίου έως 18 Φεβρουαρίου 2022, η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ) διεξήγαγε εκπαίδευση στον χώρο χειμερινής διαβίωσης του Υμηττού, στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ορεινού Αγώνα Χιονοδρόμων (ΚΕΟΑΧ), στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ειδικών Δυνάμεων (ΚΕΕΔ) και στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ανορθόδοξου Πολέμου (ΚΕΑΠ).

Το πρόγραμμα της εκπαίδευσης, το οποίο παρακολούθησαν και 2 σπουδαστές της ΙΙας Τάξης της École Μilitaire Ιnterarmes της Γαλλίας, περιελάμβανε αντικείμενα εκμάθησης τεχνικών επιβίωσης και διεξαγωγή ασκήσεων μικρών κλιμακίων υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες.

#ΕλληνικόςΣτρατός, #HellenicArmy

Εισβολή Ρωσίας στην Ουκρανία - Τι επιδιώκει ο Πούτιν - Ανάλυση - ΒΙΝΤΕΟ

 Την εκτίμηση ότι η συμμετοχή της Ρωσίας στις διαπραγματεύσεις «είναι προσχηματική προκειμένου να «νομιμοποιήσει» ό,τι επακολουθήσει στο Κίεβο, δηλαδή μία σκληρή επιδρομή που στόχο έχει να υποτάξει πλήρως την κυβέρνηση και να καταλύσει κάθε διαδικασία» στην Ουκρανία εξέφρασε ο διεθνολόγος Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος, μιλώντας στην ΕΡΤ. Ευχήθηκε να διαψευσθεί, όμως πρόσθεσε ότι δεν είναι αισιόδοξος. Την εκτίναξη στις τιμές του φυσικού αερίου «γιατί τώρα υπάρχει προφανώς απαισιοδοξία» επισήμανε ο καθηγητής Ενεργειακής Οικονομίας και Επιχειρησιακής Έρευνας στο ΕΜΠ, Παντελής Κάπρος.

Ο κ. Δεσποτόπουλος τόνισε ότι οι Ρώσοι θέλουν να νομιμοποιήσουν την κατοχή και την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, δηλαδή «έρχονται να πάρουν μία ρεβάνς από την ιστορία γενικότερα, και από τα πιο πρόσφατα, και από τα πιο παλιά».

Αναφερόμενος στον Ουκρανό πρόεδρο, σημείωσε πως έχει την αίσθηση ότι «οφείλουμε στον Ζελένσκι, παρά τα πιθανά λάθη που μπορούμε να το χρεώσουμε στο παρελθόν, την κινητοποίηση και την ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης». Υπογράμμισε ότι αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στο πώς ανταποκρίθηκε η Δύση.

Ο καθηγητής Παντελής Κάπρος δήλωσε στην ΕΡΤ ότι οι κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας «στο ενεργειακό ζήτημα δεν έχουν ακόμα εφαρμοστεί σε έκταση, δηλαδή δεν έχουμε ακόμα μία αντίδραση για παράδειγμα από το SWIFT, ώστε να επηρεάσει τις αγορές φυσικού αερίου».

«Μάλιστα, αντίθετα, η Gazprom και οι άλλες εταιρείες έχουν δηλώσει ότι παρά τις κυρώσεις Swift, θα είναι σε θέση να παραδώσουν τις συμβολαιοποιημένες ποσότητες φυσικού αερίου και επομένως δεν θα υπάρχει πρόβλημα» πρόσθεσε.

Ανέφερε πως η Gazprom προσπαθεί «να διατηρήσει μία κατάσταση, στην οποία υποστηρίζει ότι αξιόπιστα τροφοδοτεί την Ευρώπη, προς το παρόν τουλάχιστον».

Τόνισε ότι οι τιμές του φυσικού αερίου έχουν εκτιναχθεί στα 120 ευρώ ανά μεγαβατώρα όταν πριν από περίπου δύο 24ωρα «είχαν κατέβει στα 90 ευρώ και λιγότερο γιατί υπήρχει κάποια αισιοδοξία, τώρα υπάρχει προφανώς απαισιοδοξία».

πηγή το ertnews.gr - https://www.ertnews.gr/dimosio-vima/arthrografia/analysi-ti-epidiokei-i-rosia-poia-i-katastasi-trofodosias-tis-eyropis-me-rosiko-fysiko-aerio-video/

Πρωθυπουργός για την εισβολή Πούτιν στην Ουκρανία - "Με το θράσος της βίας επιχειρείται να ακρωτηριαστεί μία Χώρα" - "Τιμωρούμε τον Πούτιν με πρωτοφανείς οικονομικές κυρώσεις" - "Υπέρτατος σκοπός η άμυνα" - "Δεν υπάρχει κράτος και δημοκρατία χωρίς την ασφάλεια που παρέχουν οι Ένοπλες Δυνάμεις"

 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από την περασμένη Τετάρτη στην Ουκρανία συντελείται μία τομή στον χρόνο και στη μακρά Ιστορία της Ευρώπης, γιατί η ανοιχτή εισβολή της Ρωσίας στο ανεξάρτητο γειτονικό της κράτος ξυπνάει και πάλι στην ήπειρο τους παλιούς εφιάλτες των πολέμων και των σφαιρών επιρροής. 

Με το θράσος της βίας επιχειρείται να ακρωτηριαστεί μία χώρα και μαζί της το Διεθνές Δίκαιο, ενώ καταπατώντας τα σύνορα η Ρωσία αναθεωρεί και ανοικοδομεί εκ των υστέρων και κατά το δοκούν παγιωμένες ιστορικές και γεωγραφικές πραγματικότητες.

Η απόφαση του Προέδρου Putin αποτελεί ξεκάθαρη παραβίαση του Καταστατικού Χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και των οικουμενικά αποδεκτών κανόνων περί επίλυσης διακρατικών διαφορών με ειρηνικές μεθόδους. Αμφισβητεί, με τη χρήση βίας, την εδαφική ακεραιότητα μιας γειτονικής χώρας, με την οποία μάλιστα η Ρωσία έχει στενότατους ιστορικούς, κοινωνικούς, πολιτιστικούς, θρησκευτικούς δεσμούς.

Προκαλεί εκατοντάδες, ενδεχομένως ήδη χιλιάδες, αθώα θύματα, ανάμεσά τους και Έλληνες στη Μαριούπολη. 

Οδηγεί εκατοντάδες χιλιάδες στον δρόμο της προσφυγιάς. Και το πιο ανατριχιαστικό, με πρόσχημα μία ανύπαρκτη απειλή κατά της χώρας του ο Vladimir Putin επιχειρεί να καταργήσει την ελευθερία μιας άλλης χώρας. Γιατί η αλήθεια είναι ότι η Ρωσία δεν κινδυνεύει από κανέναν γείτονά της.

Με άλλα λόγια, πρόκειται για μία βίαιη επιστροφή στην εποχή των ηγεμονιών, όταν όμως όλοι γνωρίζουμε πως η πρόοδος του κόσμου, η σταθερότητα της ηπείρου μας, προέκυψε από το εντελώς αντίθετο: τη συνεργασία δηλαδή μεταξύ ελεύθερων και ανεξάρτητων κρατών, με βάση κοινούς κανόνες και διεθνώς αναγνωρισμένες Συνθήκες. Καθώς μάλιστα η συγκεκριμένη απόπειρα επιβολής του παρελθόντος στο παρόν υλοποιείται με μία ωμή και βίαιη προβολή ισχύος, ο αγώνας για την αποτροπή της γίνεται μία παγκόσμια υπόθεση προάσπισης της ελευθερίας.

Και ίσως δεν είναι τυχαίο ότι οι μάχες αυτές μαίνονται και πάλι στις «αιματοβαμμένες χώρες» όπως τις ονόμασε ο ιστορικός Timothy Snyder, «Bloodlands». Σε μία περιοχή που γνώρισε τον πιο φονικό λιμό του 20ου αιώνα με τη βίαια κολεκτιβοποίηση της γης από τα Σοβιέτ. Σε έναν τόπο στον οποίο ζούσαν εκατομμύρια Εβραίοι, όπου το Ολοκαύτωμα πήρε τις πιο εφιαλτικές του διαστάσεις. Και στα ίδια χώματα που ενωμένοι Ρώσοι και Ουκρανοί πολέμησαν σκληρά τους Ναζί, ανοίγοντας τελικά το δρόμο για τη συντριβή τους.

Είναι όμως σίγουρα τραγικό ότι αυτή η βάναυση εισβολή εκτελείται στο όνομα του ρωσικού λαού και υπό το σαθρό πρόσχημα της δήθεν ετεροχρονισμένης αποναζιστοποίησης της Ουκρανίας. Και αυτό όταν στη Μόσχα έχουμε ήδη διαδηλώσεις υπέρ της ειρήνης, στη δε Ουκρανία τα ακροδεξιά κόμματα δεν συγκεντρώνουν παραπάνω από το 2%.

Πρόκειται συνεπώς για μια εισβολή παράλογη αλλά και ανιστόρητη. Είναι μια ρήξη που επιδιώκει μια λήξη: τη λήξη της περιόδου με τις περισσότερες δεκαετίες ειρήνης και ευημερίας στην Ευρώπη. Θέλω να είμαι σαφής, η ρωσική εισβολή έχει ως στόχο να αλλάξει με τη βία την αρχιτεκτονική ασφάλεια στην Ευρώπη. Οι απειλές του Ρώσου Προέδρου προς τη Σουηδία, προς τη Φινλανδία, μιλούν μόνες τους.

Είναι φανερό ότι εισερχόμαστε πια σε μια άλλη ιστορική εποχή, αντιμέτωποι με κινδύνους που πιστεύαμε πια ότι τους έχουμε ξορκίσει. Η Δύση, λοιπόν, η ευρωπαϊκή μας οικογένεια, καλείται να αναβαπτιστεί στις αξίες της, καθώς και θα τις υπερασπίζεται και θα τις ενδυναμώνει. Γιατί, πράγματι, και από την ατλαντική αλλά και από την ευρωπαϊκή συμμαχία δεν έχουν λείψει μέχρι σήμερα ούτε οι καθυστερήσεις ούτε οι δισταγμοί. Όταν όμως αυτή η τελευταία πρόκληση χτύπησε τον πυρήνα της παγκόσμιας γεωπολιτικής ισορροπίας, αυτά τα εμπόδια ξεπεράστηκαν μέσα σε ημέρες.

Σαν να προβαλλόταν μέσα στο ίδιο το σπίτι μας αυτά που συμβαίνουν στο Κίεβο, στο Χάρκοβο, στη Μαριούπολη, στην Οδησσό. Αλλά και μεταξύ μας, στις συσκέψεις των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων στην τελευταία σύνοδο κορυφής είναι σίγουρο ότι κάτι άλλαξε όταν ακούσαμε τον εκλεγμένο ηγέτη μίας δημοκρατικής χώρας, τον Volodymyr Zelensky, να μας λέει ότι ίσως είναι η τελευταία φορά που μας μιλάει.

Από εκείνη τη στιγμή η Δύση προχωρεί σε πρωτοφανείς οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Τα αποτελέσματα είναι ήδη ορατά, καθώς η ρωσική οικονομία συνθλίβεται από τις συνέπειες των επιλογών της ηγεσίας της. Και το καθεστώς της Μόσχας, απομονωμένο από την παγκόσμια κοινή γνώμη, δέχεται ήδη την πρώτη εσωτερική κριτική, με τη ρωσική νεολαία να αντιδρά πρώτη στην εισβολή.

Η στάση της πατρίδας μας σε αυτή την κρίση είναι προϊόν των δικών μας ιστορικών βιωμάτων, αλλά είναι προϊόν και των μεγάλων γεωπολιτικών μας επιλογών. Γιατί ήμασταν πάντα στην σωστή πλευρά της Ιστορίας και το ίδιο κάνουμε και τώρα. Θα το ξαναπώ, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει από αυτό το βήμα ότι «Ανήκομεν εις την Δύσιν». Εγώ θα προσέθετα, είμαστε και εμείς Δύση και ανήκουμε στην ελευθερία, στη δημοκρατία, στη διεθνή νομιμότητα.

Είμαστε ένας λαός που 48 χρόνια μετά ζει ακόμα με την ανοιχτή πληγή της Κύπρου. Και που καλείται να απαντά σε συνεχείς αναφορές για υποτιθέμενες αδικίες των Διεθνών Συνθηκών σχετικά με τα νησιά του Αιγαίου. Άρα δεν μπορούμε να στεκόμαστε αδιάφορα απέναντι σε κάθε αυταρχικό ηγέτη που θέλει να ζωγραφίσει μόνος του τα σύνορα. Εδώ, συνεπώς, δεν χωρούν ίσες αποστάσεις.

Ή είσαι με την ειρήνη και το Διεθνές Δίκαιο ή είσαι απέναντι τους. Για να το πω διαφορετικά, στο έδαφος της Ουκρανίας και ανεξάρτητα από οτιδήποτε έχει προηγηθεί, μια είναι η κυρίαρχη αναμέτρηση: μεταξύ ενός λαού που θέλει να επιλέγει πώς θα ζήσει και με ποιους θα συμμαχήσει και μιας ξένης χώρας η οποία έχει αποφασίσει να επιβάλει το δικό της τρόπο ζωής.

Είναι, συνεπώς, μια σύγκρουση η οποία ξεφεύγει από τα τοπικά σύνορα και γίνεται -θα έλεγα- στοίχημα υπαρξιακό για την επόμενη μέρα κάθε κοινωνίας. Αν, δηλαδή, στο εξής θα ζούμε σε συνθήκες ελευθερίας ή θα είμαστε όμηροι του κάθε αυτόκλητου αυταρχικού ηγέτη.

Άλλωστε και η δική μας πατρίδα θρηνεί ήδη θύματα, ομογενείς μας, για να αρκείται σε λίγα απλοϊκά ειρηνιστικά συνθήματα που ταυτίζουν θύτες με θύματα. Ούτε μπορώ να ακούω αφελή ερωτήματα για το πώς χάθηκαν οι άνθρωποι μας στην Μαριούπολη. Εγώ ένα ξέρω: ότι ζούσαν πριν την εισβολή και δεν ζουν μετά από αυτήν. Και αν αυτό το αναγνωρίζει ο Πρόεδρος Macron από την Γαλλία, δεν μπορεί να μην το αντιλαμβάνονται κάποιοι Έλληνες μέσα στην Ελλάδα. Στο κάτω-κάτω στα Ελληνικά έγραψε τη συμπαράσταση του.

Ο πόλεμος λοιπόν αυτός είναι μια τομή στον χρόνο, είναι μια τομή στην Ιστορία, είναι μία τομή στην ηθική, όμως είναι και μία τομή στην ιδεολογία. Γιατί ο κάθε προοδευτικός άνθρωπος οφείλει να αντισταθεί σήμερα στη ρεβάνς που διεκδικεί το «δίκαιο του πιο ισχυρού». Αυτό είναι τελικά το οποίο παράγει πάτρωνες των λαών, αλλά και διαμορφώνει δυστυχώς λαούς που συχνά αναζητούν προστάτες.

Με άλλα λόγια, στο δράμα της Ουκρανίας δοκιμάζονται σήμερα δυνάμεις του αυταρχισμού, της βίας, της ηγεμονίας, με αυτές της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας. Ίσως και για αυτό οι επιλογές Putin να γίνονται σε όλο τον κόσμο πεδίο που αναμετρώνται η προοδευτική αντίληψη και δράση με ξεπερασμένες ιδεολογίες και ιδεοληψίες. Μια ιδεοληψία παρούσα και στην χώρα μας, στην οποία συναντώνται τα πιο συντηρητικά και οπισθοδρομικά τμήματα της κοινωνίας, ανεξάρτητα από χρώματα και κομματικές σημαίες. Μία σύγκλιση των άκρων, με στόχο την καθήλωση και την καταπίεση. Και με όπλα μύθους αλλά και ανομολόγητα συμφέροντα. Μόνο που στην Ουκρανία η αλήθεια αποδείχθηκε πιο ισχυρή από την προπαγάνδα, κάτι που υποτίμησε και ο Ρώσος ηγέτης, όπως δείχνουν οι εξελίξεις.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι σε αυτήν την κρίση η Ευρώπη στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, γιατί η κρίση αυτή αφορά εμάς, πρώτα και πάνω απ’ όλα τους Ευρωπαίους. 

Εμείς, όχι η Αμερική, είμαστε η σκοτεινή ήπειρος του 20ου αιώνα. Γιατί εδώ οι μνήμες των πολέμων δεν είναι απλές αναφορές σε βιβλία Ιστορίας. Είναι μέρος του συλλογικού μας υποσυνείδητου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου για να μην έχει καμία ευρωπαϊκή χώρα ποτέ ξανά αυτοκρατορικές φιλοδοξίες και για να διασφαλιστεί ως αξίωμα, γεωμετρικό αξίωμα που δεν χρειαζόταν καν απόδειξη, το απαραβίαστο των συνόρων ως θεμέλιος λίθος που θα οδηγήσει τις κοινωνίες μας σε ειρήνη και σε ευημερία.

Γνωρίζετε ήδη τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν εναντίον της Ρωσίας, η οποία αποκλείεται από το διεθνές σύστημα συναλλαγών και πληρωμών, ένα μεγάλο μέρος των πολύ σημαντικών αποθεματικών της που βρίσκονται στο εξωτερικό δεσμεύονται, όπως και οι περιουσίες της πολιτικής αλλά και της οικονομικής νομενκλατούρας της χώρας. Απαγορεύεται η πρόσβαση της Ρωσίας σε τεχνολογίες αιχμής αλλά και σε κάθε τύπου ανταλλακτικά.

Και όλα αυτά σημαίνουν αυτόματα μεγάλη αύξηση του κόστους δανεισμού, πληθωρισμό, μεγάλο πλήγμα στη βιομηχανική βάση της Ρωσίας. Την ίδια ώρα που η απαγόρευση εξαγωγών θα υπονομεύσει τον ενεργειακό τομέα της χώρας, που είναι και ο βασικός τροφοδότης της οικονομίας της. Όσο για τον εμπορικό αποκλεισμό, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι σε αυτή την αχανή ρωσική επικράτεια τα 3/4 της πολιτικής αεροπορίας αποτελούνται από αεροσκάφη ευρωπαϊκής ή αμερικανικής προέλευσης, τα οποία αργά ή γρήγορα θα χρειαστούν ανταλλακτικά.

Και σε όσους αναρωτιούνται -και εύλογα πιστεύω- αν οι συγκεκριμένες κυρώσεις αρκούν για να κάμψουν την επιθετικότητα της Μόσχας, απαντώ χωρίς περιστροφές: είναι ένα τεράστιο πλήγμα από την πλευρά ενός δημοκρατικού συνασπισμού, ο οποίος απολογείται και ελέγχεται από τους πολίτες τους, προς ένα σύστημα το οποίο δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Είναι το μεγαλύτερο πακέτο κυρώσεων το οποίο επιβλήθηκε ποτέ από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σίγουρα δεν έχει την άμεση ισχύ ενός βομβαρδισμού. Μεσοπρόθεσμα, όμως, ενδεχομένως και βραχυπρόθεσμα, κλονίζει καίρια την οικονομική αλλά και γεωπολιτική θέση όποιου το υφίσταται.

Κυρίως, όμως, τέτοιες συντονισμένες ενέργειες αφυπνίζουν την παγκόσμια κοινή γνώμη, ενεργοποιώντας την κοινωνία των πολιτών ακόμα και μέσα στην ίδια τη Ρωσία. Γιατί κάθε διεθνής αποκλεισμός γίνεται αργά ή γρήγορα -και θα συμβεί αυτό και στη Ρωσία- εσωτερικός αναστοχασμός. Και αυτή ακριβώς είναι η άυλη δύναμη της δημοκρατίας απέναντι στη βία των αυταρχικών καθεστώτων, μία δύναμη που δεν μπορεί να ακυρώσει καμία απαγόρευση και καμία κρατική προπαγάνδα.

Για την Ελλάδα, λοιπόν, δεν υπάρχουν διλήμματα. Και στο ερώτημα για τη στάση που θα έπρεπε να τηρήσουμε απαντούν τα λόγια του Ελευθερίου Βενιζέλου στον γερμανό Πρέσβη όταν του ζήτησε, το 1915, να υπαναχωρήσουμε από την τότε συμμαχία μας με την Σερβία: «Το έθνος μου είναι πολύ μικρό για να διαπράξει μία τόσο μεγάλη ατιμία».

Η ρήση αυτή ισχύει στο ακέραιο. Είμαστε με το πλευρό της Ουκρανίας, είμαστε στο πλευρό της ειρήνης, της νομιμότητας και της δημοκρατίας.

Η Ελλάδα συμπαρατάσσεται με όλες τις δυτικές πρωτεύουσες στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Μάχεται όπως μπορεί, με σπουδαία δουλειά, η οποία γίνεται από τον Υπουργό και από το Υπουργείο Εξωτερικών, για την προστασία της ελληνικής ομογένειας, και ενισχύει την Ουκρανία διπλωματικά, ανθρωπιστικά και ναι, και στρατιωτικά. Το κάνει η Γερμανία, ανατρέποντας μια πολιτική δεκαετιών. Το κάνει η Σουηδία, η ουδέτερη Σουηδία, για πρώτη φορά μετά το 1939. Το κάνει η Πορτογαλία. Η Πορτογαλία που είναι στην άλλη άκρη της Ευρώπης. Και δεν θα το κάνουμε εμείς όταν δικοί μας ομογενείς χάνουν τη ζωή τους από ρωσικές βόμβες;

Και κάτι ακόμα, που ελπίζω να το αντιλαμβάνονται όλοι σε αυτή την αίθουσα. Αν δεν δείξουμε έμπρακτη αλληλεγγύη σήμερα σε μία χώρα που δέχεται ένοπλη επίθεση από έναν εχθρό της δημοκρατίας και των ελευθεριών, με ποιο ηθικό ανάστημα θα ζητήσουμε αύριο αν, ο μη γένοιτο, χρειαστεί αλληλεγγύη από τον δυτικό κόσμο;

Ταυτόχρονα είμαστε έτοιμοι να υποδεχθούμε, όπως και όλη η Ευρώπη, πρόσφυγες πολέμου. Και με τη σειρά μου καλώ τις δεκάδες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, οι οποίες μέχρι τώρα μετείχαν πρόθυμα στην περίθαλψη των ροών εξ ανατολών, να δραστηριοποιηθούν σήμερα και προς αυτή την κατεύθυνση.

Βρισκόμαστε επίσης σε εγρήγορση για ασύμμετρες υβριδικού τύπου απειλές οι οποίες ήδη εκδηλώνονται στον κυβερνοχώρο. Έχουμε πλέον αρκετή εμπειρία από άλλες χώρες γύρω μας σχετικά με την παραπληροφόρηση η οποία διοχετεύεται έντεχνα στο δημόσιο δημοκρατικό διάλογο. Είμαστε σε εγρήγορση και για κυβερνοεπιθέσεις σε κρίσιμες ψηφιακές υποδομές. Θέλω να είμαι σαφής, τέτοιες ώρες η υπεράσπιση της ελευθερίας και της έκφρασης είναι απόλυτη. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και ασύμβατη και ασυμβίβαστη με φωνές που έχουν σκοτεινά κίνητρα και δηλητηριάζουν την ανοιχτή δημόσια συζήτηση.

Και μια τελευταία παρατήρηση που θα μπορούσε να είναι και η πρώτη. Η κρίση στην Ουκρανία μας ωθεί να εγκαταλείψουμε παλιές βεβαιότητες. Γιατί η αλήθεια είναι ότι η συλλογική ευφορία που έφερε το τέλος του κομμουνισμού, η πτώση του Τείχους, η πρόσδεση των ανατολικών χωρών στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, στο κοινοτικό εγχείρημα, έβαλαν σε δεύτερη μοίρα κάποια νέα γεωπολιτικά στοιχεία τα οποία μόλις αναδύονταν. Και πολλές δεκαετίες εδραιωμένης ειρήνης στις χώρες μας θεώρησαν αφελώς, όπως αποδεικνύεται, τον πόλεμο ως ένα παλιό απομεινάρι μακρινών σκοτεινών καιρών.

Όμως τα γεγονότα ανατρέπουν με πάταγο κατεστημένες απόψεις, βάζοντας από την πίσω πόρτα την βία στην Ευρώπη. Και φέρνοντας λαούς και κυβερνήσεις αντιμέτωπες με μία πιο ρεαλιστική, πιο γεωπολιτική αντίληψη των διεθνών σχέσεων, που δεν σταματά στο Κίεβο.

Μιλώ για την άμυνα ως υπέρτατο σκοπό. Θέμα που κι εδώ, κυρίες και κύριοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μας απασχόλησε προ εβδομάδων. Και τώρα αναδεικνύεται πράγματι σε υπέρτατη εθνική αλλά και πανευρωπαϊκή ανάγκη. Γιατί όπως δεν υπάρχει ασφάλεια χωρίς δημοκρατία, έτσι δεν υπάρχει και δημοκρατία χωρίς ασφάλεια.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης, με προστατευμένα σύνορα τα οποία αποτελούν το περίγραμμά της. Η κρίση στον Έβρο, πριν από δύο χρόνια, λειτούργησε ως καταλύτης, καθιερώνοντας τα εθνικά σύνορα ως ευρωπαϊκά όρια μιας κοινότητας αξιών. Για ν’ ακολουθήσουν ανάλογες κρίσεις στην Λιθουανία, την Πολωνία και μία άλλη δοκιμασία να επαναλαμβάνεται σήμερα, πολύ πιο αιματηρά, δυστυχώς, δίπλα και πάλι στα χερσαία σύνορα της Ευρώπης.

Η απάντηση πρέπει να είναι ίδια. Δικαιώνονται έτσι, πολύ γρήγορα, όσοι από εμάς μιλούσαμε για την ανάγκη, εδώ και δεκαετίες, για την προώθηση της στρατηγικής διάστασης της Ευρώπης μέσω αμυντικών σχέσεων μεταξύ των χωρών της. Η συμφωνία της Ελλάδος με τη Γαλλία μπορεί να αποτελέσει ένα πρότυπο μιας τέτοιας πορείας. Με κράτη-μέλη τα οποία θα έχουν θωρακισμένη την εθνική κυριαρχία τους, με δεδομένη την αμοιβαία συνδρομή μεταξύ τους, με τη Νοτιοανατολική και την Ανατολική πτέρυγα τώρα του ΝΑΤΟ, ναι, να παίζει ουσιαστικότερο ρόλο στην περιοχή.

Όταν κάποιοι χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου στην Ευρώπη, κάποιοι θα πρέπει να ξανασκεφτούν αν οι φρεγάτες Belharra και τα Rafale έχουν θέση στις Ένοπλες Δυνάμεις μας. Κάποιοι θα πρέπει να αναλογιστούν τη σημασία που αποκτά το πλέγμα των εθνικών συμμαχιών που η ελληνική διπλωματία έχτισε με ισχυρούς συμμάχους ανά την υφήλιο. Κάποιοι θα πρέπει να ξαναζυγίσουν, στη ζυγαριά της Ιστορίας, την ξεπερασμένη συζήτηση περί «βουτύρου και κανονιών» με την οποία έμαθαν να σκέφτονται.

Ήδη αυτό το στρατηγικό σοκ για την Ευρώπη έχει βαθιές συνέπειες, φέρνοντας τα κράτη-μέλη ακόμα πιο κοντά. Όχι πια μόνο οικονομικά, όπως συνέβαινε εδώ και δεκαετίες, αλλά πια και γεωπολιτικά και αμυντικά. Όμως και σε επίπεδο κοινής συνείδησης οι ευρωπαίοι πολίτες αφυπνίζονται, ο ίδιος ο οργανισμός της Ένωσης αφυπνίζεται, μετεξελίσσεται.

Και οι πρόσφατες αποφάσεις έχουν διάσταση πρωτοφανή, έχουν ταχύτητα μοναδική και έχουν ουσία ιστορική, καθώς για πρώτη φορά υπερβαίνουν εθνικές στρατηγικές και υπηρετούν κοινούς στόχους. Είναι οι αποφάσεις μιας Ευρώπης που επιστρέφει δυναμικά στο παγκόσμιο γεωπολιτικό στερέωμα. Και στην κατεύθυνση αυτή κινούνται και όλες οι διπλωματικές πρωτοβουλίες της χώρας μας.

Για παράδειγμα, τώρα ναι, είναι ώριμο το αίτημά μας, το οποίο είχαμε διατυπώσει πολύ πριν ξεσπάσει η κρίση στην Ουκρανία, να ενταχθεί στη συζήτηση για το επόμενο Σύμφωνο Σταθερότητας της Ευρώπης η εξαίρεση των αμυντικών δαπανών από τους προϋπολογισμούς των χωρών που είναι αναγκασμένες να τις κάνουν. Γιατί η επένδυση στην Άμυνα αποτελεί τελικά επένδυση στην ασφάλεια και, ναι, αποτελεί επένδυση στην ευημερία. Και το ίδιο ισχύει φυσικά και για την ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο δρόμος τον οποίο επιλέγει να ακολουθήσει ο δυτικός κόσμος είναι δύσκολος, είναι, ωστόσο, ο μόνος τον οποίο πρέπει να βαδίσουμε ώστε το ρολόι του χρόνου να μην επιστρέψει από τον 21ο στον 19ο αιώνα. Γιατί τα προβλήματα που πιθανόν θα προκύψουν από αυτή τη στρατηγική την οποία έχουμε χαράξει θα έχουν ημερομηνία λήξης. Ενώ, διαφορετικά, η υποχώρηση θα είναι μακρά, συνολική, απρόβλεπτη και ενδεχομένως οριστική. Το χάος δεν έχει κανόνες και για αυτό δεν μπορεί ποτέ να γίνει ουσιαστικός συνομιλητής της σταθερότητας.

Και θέλω να είμαι ειλικρινής με τους Έλληνες πολίτες και με την Εθνική Αντιπροσωπεία σχετικά με την ενεργειακή διάσταση της κρίσης. Δεν μπορούν να αποκλειστούν απόπειρες εκβιασμού από μέρους της Ρωσίας. Θα συναντήσουν προφανώς την ομόθυμη απόκρουση όλων των εταίρων. Όμως αντιλαμβανόμαστε ότι παρόμοιες τακτικές θα διαταράξουν τη διεθνή αγορά, προκαλώντας ενδεχομένως και νέες ανατιμήσεις. Συμφωνήσαμε, όμως, ότι αυτό είναι το πρόσκαιρο τίμημα που θα πληρώσουν οι ευρωπαϊκοί λαοί για την υπεράσπιση των αξιών που αποτελούν τα θεμέλια της ηπείρου μας.

Δεν θα κρύψουμε το πρόβλημα. Έχουμε τη δυνατότητα, όμως, και σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο να το διαχειριστούμε. Σε εθνικό επίπεδο, η κυβέρνηση κινείται ήδη οργανωμένα όσον αφορά στο κόστος στήριξης των νοικοκυριών. Από τον περασμένο Σεπτέμβριο ξεπερνά τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ η στήριξη την οποία έχει δώσει η κυβέρνηση σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Πρόκειται για επιδοτήσεις οι οποίες συγκράτησαν τις τεράστιες ανατιμήσεις, αν σκεφτούμε ότι τον Ιανουάριο η Ελλάδα ήταν μέσα στις επτά φθηνότερες χώρες σε λιανικές τιμές, τονίζω, λιανικές τιμές ηλεκτρικής ενέργειας, 30% χαμηλότερες από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Κάτι που σημαίνει, ναι, βεβαίως, το εισόδημα των νοικοκυριών επιβαρύνθηκε αλλά ταυτόχρονα προστατεύτηκε κιόλας. Και αυτή η πολιτική θα συνεχιστεί, ιδίως προς τους πιο ευάλωτους, μέχρι που να περάσει αυτή η ενεργειακή κρίση.

Προφανώς μέριμνα υπάρχει και για τη διατήρηση ικανών αποθεμάτων στον τομέα της ενέργειας. Μόλις προχθές η Ρεβυθούσα ανεφοδιάστηκε με νέο φορτίο υγροποιημένου αερίου, οι εταιρείες αερίου έχουν ήδη κινηθεί για την εξασφάλιση επαρκών ποσοτήτων LNG και στο χειρότερο σενάριο, απευκταίο σενάριο, που διακοπεί πλήρως η τροφοδοσία με φυσικό αέριο από τη Ρωσία, την ίδια ώρα ο αγωγός ΤΑΡ στη βόρεια Ελλάδα είναι ικανός να δεχθεί περισσότερα φορτία. Σε απόλυτη εφεδρεία βρίσκονται υδροηλεκτρικά και λιγνιτικά εργοστάσια, αλλά και μονάδες φυσικού αερίου στην επικράτεια που μπορούν ανά πάσα στιγμή να μετατρέψουν το καύσιμό τους από φυσικό αέριο σε πετρέλαιο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ξαναπώ πάντως ότι σε ένα πρόβλημα πανευρωπαϊκό απαιτείται πανευρωπαϊκή λύση. Το κλειδί μεσο-μακροπρόθεσμα είναι πολιτικές όπως η κοινή προμήθεια, η κοινή αποθήκευση, η κοινή χρηματοδότηση ενεργειακής πολιτικής στην Ευρώπη. Και πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό ότι, μετά από ελληνική πρωτοβουλία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα επεξεργαστεί ένα ειδικό σχέδιο για τη στήριξη επιχειρήσεων και νοικοκυριών μέσω ενός κοινού ταμείου με βάση την εμπειρία της πανδημίας, για να μπορέσουμε να εξακολουθούμε να στηρίζουμε νοικοκυριά και επιχειρήσεις χωρίς να επιβαρύνουμε ασύμμετρα τους εθνικούς προϋπολογισμούς.

Έχει υποχρέωση η Ευρώπη αυτή τη στιγμή να συγκεντρώσει τη δύναμη πυρός της και να στηρίξει τα κράτη-μέλη, έτσι ώστε να μην υποστούν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις εξαιρετικά επώδυνες επιπτώσεις από μία ενδεχόμενη περαιτέρω αύξηση των τιμών του φυσικού αερίου και της ηλεκτρικής ενέργειας.
Σε βάθος χρόνου, ωστόσο, η μόνη απάντηση στην ενεργειακή ασφάλεια τόσο της χώρας όσο και της Ευρώπης είναι η γρήγορη απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, αλλά και από τους υδρογονάνθρακες γενικότερα. Τόσο για την προστασία του περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής αλλά -τώρα πια είναι εμφανές- όσο και για γεωπολιτικούς λόγους πια.

Στόχος της κυβέρνησης είναι να καταστούμε ενεργειακά αυτόνομη και ανταγωνιστική χώρα, αξιοποιώντας πρώτα και πάνω από όλα το πλούσιο αιολικό και ηλιακό δυναμικό της χώρας μας, αλλά ταυτόχρονα να μετατραπούμε και σε κόμβο διασύνδεσης ενέργειας και μεταφοράς πράσινης ενέργειας σε όλη τη νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Την ίδια ώρα, υλοποιούμε ως κυβέρνηση το μεγαλύτερο πρόγραμμα αναβάθμισης κτηρίων που έχει δρομολογηθεί ποτέ στη χώρα. Προχωράμε σε καινούργιες δράσεις εξοικονόμησης ενέργειας, όπως το πρόγραμμα το οποίο θα υλοποιηθεί άμεσα σχετικά με την αντικατάσταση ενεργοβόρων ηλεκτρικών συσκευών, κλιματιστικών και ψυγείων, ενώ ταυτόχρονα κατασκευάζουμε σημαντικές υποδομές φυσικού αερίου που θα έχει σημαντικό ρόλο ως καύσιμο-γέφυρα.

Και, βέβαια, ενισχύουμε τη διαφοροποίηση των πηγών μας. Τον Ιανουάριο, να σας αναφέρω ενδεικτικά, η χώρα μας κάλυψε το 47% της εγχώριας ζήτησης με LNG από τη Ρεβυθούσα, 20% μέσω του αγωγού TAP. Το ρωσικό αέριο, που διαχρονικά αποτελούσε το μεγαλύτερο ποσοστό στο μείγμα του φυσικού αερίου που εισάγει η χώρα, υποχώρησε για πρώτη φορά στο 33%, και η χώρα προτίθεται να προχωρήσει, με ιδιωτικά κεφάλαια, στην κατασκευή και δεύτερου σταθμού υποδοχής υγροποιημένου φυσικού αερίου, το FSRU στην Αλεξανδρούπολη.

Πρόκειται, όπως βλέπετε, για ένα σύνθετο ενεργειακό σχέδιο που κινείται με γνώμονα το οικονομικό και περιβαλλοντικό συμφέρον της χώρας, ταυτόχρονα όμως με βάση και τον ρόλο που μπορεί η πατρίδα μας να έχει στο νέο χάρτη των ενεργειακών συσχετισμών που διαμορφώνονται στον κόσμο. Και καθώς οι συσχετισμοί αυτοί αποκτούν έντονο γεωπολιτικό χαρακτήρα, το συγκεκριμένο πρόγραμμα αποκτά και αυτό με τη σειρά του στρατηγική σημασία. Με άλλα λόγια, είναι και εθνικό και διαχρονικό και θα ήλπιζα και υπερκομματικό.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, ολοκληρώνω με λίγα καθαρά λόγια. Ζήτησα από τον Πρόεδρο της Βουλής να συγκαλέσει την σημερινή συνεδρίαση για να ενημερώσω το Σώμα σχετικά με τις ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες αλλά και την εθνική γραμμή σχετικά με αυτή την πρωτοφανή σύρραξη. Κυρίως, όμως, για να δώσω το έναυσμα ώστε η πατρίδα μας, η Ελλάδα, να εκπέμψει ένα ενωτικό μήνυμα κοινής στάσης. Διότι στην Ουκρανία αμφισβητείται τελικά η ελευθερία των λαών και το δημοκρατικό κεκτημένο.

Και η κοιτίδα της δημοκρατίας, η Ελλάδα, πρέπει να δώσει τη δική της απάντηση. Καθαρή, βροντερή και προς όλους. Αυτή η απάντηση είναι το δικό μας χέρι συμπαράστασης προς την Ουκρανία, μια χώρα με την οποία μας συνδέουν πανάρχαιοι δεσμοί, όπου ζουν αδέρφια μας εδώ και 2.000 χρόνια, αλλά και προς έναν τόπο στον οποίο -να μην το ξεχνούμε- ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία και άναψαν οι πρώτες σπίθες του αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία.

Ταυτόχρονα, είναι όμως και η δική μας ρητή προειδοποίηση ότι δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν μιμητή του αναθεωρητισμού να δράσει στην περιοχή μας. Τελεία και παύλα.

Όσο για τη Ρωσία, αυτή τη μεγάλη χώρα, με τον μεγάλο πολιτισμό, νομίζω ότι δεν έχει άλλο δρόμο από το να τον τιμήσει. Να σταματήσει αμέσως τον πόλεμο, να αναγνωρίσει στους άλλους τα δικαιώματα που αναγνωρίζονται στην ίδια. Και επανερχόμενη στην ειρηνική συνύπαρξη και στη διεθνή νομιμότητα, να πάρει και αυτή τη θέση της σε ένα κόσμο που βλέπει μπροστά, σε μία Ευρώπη που η γεωγραφία μας θέλει τελικά μαζί με τη Ρωσία. Η δημοκρατία μας χρειάζεται όλους, η οικονομία μας καλεί να είναι το μόνο πεδίο τελικά στο οποίο θα ανταγωνιζόμαστε.

Κλείνω επαναλαμβάνοντας ότι αυτή η μεγάλη περιπέτεια, που τώρα ναρκοθετεί τα θεμέλια του ελεύθερου τρόπου ζωής στην Ευρώπη και στον κόσμο, μπορεί να γίνει ευκαιρία ώστε η σύγχρονη δημοκρατία να υπερβεί δυναμικά τις αδυναμίες της.

Είναι σίγουρα μία μεγάλη ευκαιρία για την Ευρωπαϊκή Ένωση να κάνει ένα μεγάλο άλμα μπροστά και να ευθυγραμμίσει επιτέλους την οικονομική της ισχύ με τις γεωπολιτικές της φιλοδοξίες. Είναι, ταυτόχρονα, μία ευκαιρία για τη δημοκρατία μας να ανανεώσει το περιεχόμενο των αξιών της. Να οργανώσει την αυτοπροστασία της από το νέο σκοταδισμό.

Αυτόν, άλλωστε, το δρόμο προτείνει κάποιος ήδη από το 2015, επιτρέψτε μου να τον αντιγράψω και διαβάζω: «Αν ξεπεράσουμε τον εφησυχασμό, τότε μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία μας και να οικοδομήσουμε ένα σύστημα βασισμένο σε αξίες, ανθεκτικό ώστε να αντισταθεί στον αυταρχικό ιό, αρκετά έξυπνο για να σταματήσει την εξάπλωσή του και αρκετά επιθετικό για τον εξαφανίσει». Είναι τα λόγια ενός ανθρώπου με κατ’ εξοχήν στρατηγική αντίληψη. Είναι, μάλιστα, διατυπωμένα στη ρωσική γλώσσα, ανήκουν στον διάσημο σκακιστή Garry Kasparov και αποτελούν τον επίλογο του προφητικού του βιβλίου «Έρχεται χειμώνας».

Αυτός ο επίλογος ας γίνει ο πρόλογος της δικιάς μας αποφασιστικής δράσης. Αυτό μας ζητά το εθνικό συμφέρον, το μέλλον της Ευρώπης, η δημοκρατία και ο πολιτισμός, η ίδια η Ιστορία, που πρέπει να αποδείξουμε ότι δεν γράφεται τελικά μόνο από πρόσωπα, αλλά κυρίως από τους λαούς. Και εύχομαι η Εθνική Αντιπροσωπεία να αντιμετωπίσει αυτή την πρωτοφανή κρίση με τη σοβαρότητα που η κρισιμότητα των περιστάσεων επιβάλλει.