ΥΕΘΑ: Ο κόσμος αλλάζει δραματικά. Γίνεται περίπλοκος, πιο δύσκολος, πιο αβέβαιος, πιο απειλητικός και πιο επικίνδυνος - Υπάρχει η κρίση ακρίβειας.

 Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Νικόλαος Παναγιωτόπουλος έκανε σήμερα Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2022, την ακόλουθη τοποθέτηση κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής επί της προτάσεως δυσπιστίας κατά της Κυβερνήσεως, που υπέβαλαν ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολιστεύσεως και 84 Βουλευτές της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, συμφώνως προς τα άρθρα 84 του Συντάγματος και 142 του Κανονισμού της Βουλής.

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

ακούστηκαν πολλά, όπως ήταν επόμενο ότι θα ακουστούν αυτές τις τρεις μέρες. Επιτρέψτε μου να προσπαθήσω να συνεισφέρω κι εγώ στη συζήτηση περιγράφοντας και τη μεγάλη εικόνα, το αν οι Ένοπλες Δυνάμεις συμμετείχαν με πολλούς ή λίγους.

Οι αριθμοί είναι διαθέσιμοι και σε όλους και φαντάζομαι ότι όλοι ξέρετε πώς κινητοποιήθηκαν και πώς συνέδραμαν τους πολίτες που δοκιμάστηκαν. Δεν είναι μεγάλη εικόνα. Ξέρουμε ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις συμμετείχαν για να συνδράμουν τους πολίτες. Ξέρουμε ότι έκαναν τη δουλειά τους, όπως την κάνουν πάντα, με αίσθηση καθήκοντος και αποτελεσματικότητας. Ξέρουμε ότι ήταν σε ετοιμότητα βάσει αυτών που είχαν συμφωνηθεί στα σχέδια. Ξέρουμε ότι κινητοποιήθηκαν όταν τους δόθηκε η σχετική οδηγία και εντολή, γιατί πάντα ξέρετε οι Ένοπλες Δυνάμεις κινητοποιούνται για τέτοιου είδους αποστολές όταν δίδεται η οδηγία ή η εντολή.

Εξετέλεσαν την εντολή που τους δόθηκε, ακόμα και αν αυτή δεν περιλαμβάνεται στα γνωστά σχέδια έκτακτης ανάγκης, του Δευκαλίωνος κι όλα αυτά. Δεν υπάρχει καμία εντολή στις Ένοπλες Δυνάμεις να διαπράττουν απεγκλωβισμούς για παράδειγμα. Άλλοι κάνουν τους απεγκλωβισμούς. Πάντως όταν τους ζητήθηκε, έκαναν κι αυτό. Συνεργάστηκαν με τους αρμόδιους φορείς, Αστυνομία, Πυροσβεστική, λοιπούς φορείς. Έδωσαν λύσεις και θα το ξανακάνουν όποτε χρειαστεί, γιατί αυτές είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις. Έτσι απλά έχουν μάθει να κάνουν τη δουλειά τους, έχουν μάθει να την κάνουν αποτελεσματικά και νομίζω ότι πραγματικά τους οφείλεται εδώ και πάντα ένα ευχαριστώ για τη συνεισφορά τους.

Εδώ όμως υπάρχει και η μεγάλη εικόνα. Επιτρέψτε μου λοιπόν, να μιλήσω για τη μεγάλη εικόνα περισσότερο. Και η μεγάλη εικόνα είναι ότι ο κόσμος αλλάζει δραματικά. Γίνεται πιο περίπλοκος, γίνεται πιο δύσκολος, πιο αβέβαιος, πιο απειλητικός και πιο επικίνδυνος. Τα τελευταία χρόνια, ιδίως τα δύο – τρία τελευταία χρόνια, δυνητικές απειλές έχουν μετατραπεί σε εκδηλωμένες, παρούσες και οξύτατες κρίσεις. Κρίσεις παγκόσμιας εμβέλειας, κρίσεις ταυτόχρονες, κρίσεις αλλεπάλληλες, κρίσεις επάλληλες, κρίσεις σαρωτικές.

Η παγκόσμια υγειονομική κρίση της πανδημίας είναι μία. Έφερε όντως τα όρια των αντοχών της όχι μόνο την ψυχολογική κατάσταση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού του πλανήτη, όχι μόνο της χώρας, αλλά και στα όρια των αντοχών της την παγκόσμια οικονομία. Στην Ελλάδα, μόνο τα μέτρα στήριξης υπερέβησαν τα 40 δισ.και το ξέρετε αυτό. Κι ακόμα φυσικά δεν έχει παρέλθει ο κίνδυνος ή ο κίνδυνος μετάλλαξης της πανδημίας σε κάτι χειρότερο.

Υπάρχει ενεργειακή κρίση. Ενεργειακή κρίση που οφείλεται και στις συνθήκες γεωπολιτικής αστάθειας.

Υπάρχει η κρίση ακρίβειας. Συνέπεια τόσο της ενεργειακής κρίσης -επάλληλος χαρακτήρας- όσο και της πανδημίας που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τη χρονιά που πέρασε την παγκόσμια Εφοδιαστική Αλυσίδα. Άλλο ένα παράδειγμα του επάλληλου χαρακτήρα των κρίσεων.

Και υπάρχει βέβαια και η μεγάλη γεωπολιτική κρίση. Η αυξανόμενη αστάθεια και ρευστότητα από εντεινόμενους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς των μεγάλων δυνάμεων, αλλά και περιφερειακών δυνάμεων με αναθεωρητικές ατζέντες, όπως η γείτονα, με εστίες έντασης ακόμα και ανάφλεξης σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, με διεθνείς δρώντες που επιχειρούν να αλλάξουν το status quo της ευρύτερης περιοχής, να ανατρέψουν ισορροπίες ισχύος με ασύμμετρες και υβριδικές απειλές που πλέον δεν είναι απλά απειλές, αλλά εκδηλώνονται ως επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, στα εθνικά σύνορα χωρών όπως η δική μας.

Και βέβαια η κλιματική κρίση. Πριν από μερικά χρόνια θεωρητικολογούσαμε για την κλιματική αλλαγή. Τώρα βιώνουμε πλέον και καλούμαστε να διαχειριστούμε βεβαίως περισσότερα και καταστροφικότερα ακραία καιρικά φαινόμενα, όχι με έκτακτο αλλά σίγουρα με ολοένα και πιο τακτικό χαρακτήρα. Ναι, δεν είναι η πρώτη φορά που πέφτει χιόνι στην Αττική, όπως άκουσα προχθές από εκπρόσωπο κόμματος της Αντιπολίτευσης, αλλά είμαι σίγουρος ή μάλλον σχεδόν σίγουρος ότι μάλλον για πρώτη φορά πέφτει τόσο πολύ χιόνι, τόσο γρήγορα μέρα – μεσημέρι, με ανάγκη ασφαλώς διαχείρισης αυτού του φαινομένου και με ανάγκη διαχείρισης αυτού του φαινομένου από ένα Κράτος το οποίο έχει τις παθογένειές του και φυσικά επέδειξε λάθη στον τρόπο διαχείρισης. Αλλά η ένταση και η δραματική φύση αυτών των φαινομένων, νομίζω ότι θα δοκίμαζαν και το πιο οργανωμένο κράτος.

Σε αυτό το πλαίσιο με αυτή τη μεγάλη εικόνα τα κράτη, οι κυβερνήσεις, ακόμα και οι υπερεθνικοί οργανισμοί πρέπει να μεταβληθούν, να μετεξελιχθούν και μετεξελίσσονται σε μηχανισμούς διαχείρισης κρίσεων. Η λέξη – κλειδί είναι η ανθεκτικότητα. Κρατήστε τη λέξη αυτή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα κυριαρχήσει στο διεθνή δημόσιο διάλογο για πολλά χρόνια από εδώ και πέρα: Ανθεκτικότητα!

Ήδη αποτελεί βασικό θέμα διαβούλευσης στους κόλπους, τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και του ΝΑΤΟ. Κι εύλογο γιατί η ανθεκτικότητα συζητείται στο ΝΑΤΟ αφού οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ο κατεξοχήν συναφής παράγων επίδειξης ανθεκτικότητας.

Ανθεκτικότητα ορίζεται ως η ικανότητα να αντιμετωπίζει κανείς και να ξεπερνά δυσκολίες και αντίξοες καταστάσεις. Δεν αφορά μόνο τα άτομα.

Ανθεκτικότητα συναντάται ως έννοια της ψυχολογίας που αφορά το άτομο, αλλά ανθεκτικότητα αφορά πλέον και τις κοινωνίες, ασφαλώς και τους κρατικούς μηχανισμούς. Γιατί το κράτος οφείλει να εξασφαλίσει το θεσμικό πλαίσιο, τα θεσμικά όργανα και τις δομές, όχι μόνο για την αποτελεσματική διαχείριση των κρίσεων αλλά και για την εμπέδωση στην κοινωνία μιας κουλτούρας ανθεκτικότητας σε όλο το φάσμα αυτής.

Στο πολιτικό σύστημα ασφαλώς με την επεξεργασία πολιτικών και προτάσεων, με όρους ώριμου διαλόγου, όπως ακούστηκε. Στην κεντρική Κυβέρνηση. Ναι, το Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας πριν από ένα χρόνο δεν ήταν καν Υπουργείο. Καλείται όμως να αποδειχθεί αποτελεσματικό και κύριο όργανο συντονισμού. Καλείται να έχει σαφείς αρμοδιότητες και σαφές πλαίσιο λήψης αποφάσεων.

Στις δομές Τοπικής Αυτοδιοίκησης που πρέπει κι αυτές να αναλάβουν το όποιο μερίδιο των ευθυνών τους, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην Περιφέρεια, στους οικονομικούς δρώντες, στις επιχειρήσεις που διαθέτουν βασικές υποδομές του Κράτους που οφείλουν να αναλάβουν υποχρεώσεις για να τονωθεί αυτή η ανθεκτικότητα, διότι αν κλονιστεί, ξέρετε οι κοινωνικές συνέπειες μπορεί να είναι ανυπολόγιστες.

Στην Κοινωνία των Πολιτών και τους πολίτες οι οποίοι θα πρέπει ολοένα και περισσότερο να αποκτήσουν μια κουλτούρα συμμόρφωσης στις όποιες οδηγίες του οργανωμένου Κράτους, τις δομές του οποίου χρησιμοποιούν.

Αυτή η κουλτούρα είναι αυτή που θα επιτρέψει στη χώρα να αντιμετωπίσει και να νικήσει αυτά που θα έρθουν.

Η σχέση, λοιπόν, και η προτεινόμενη λύση μέσα από αυτή τη συζήτηση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ως προς όλο αυτό το οποίο περιέγραψα, ποια είναι; «Να φύγει το καθεστώς Μητσοτάκη», αυτό είναι όλο για να έρθει υποθέτω, να έρθει και να καθαρίσει η Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Όμως ο ελληνικός λαός ξέρετε ή μάλλον η Αξιωματική Αντιπολίτευση έπαιξε το χαρτί του «εθνικού σωτήρα» και μάλιστα στο πρόσφατο παρελθόν και η Ελλάδα το πλήρωσε ακριβά και ο κόσμος θυμάται. Γιατί δεν είναι μόνο ότι ο κόσμος δεν πιστεύει και δεν πείθεται, δεν ελπίζει στην επισπεύδουσα παράταξη αυτής της πρότασης δυσπιστίας, είναι ότι η παράταξη αυτή δείχνει πάλι να μην έχει πλέον επίγνωση της νέας σκληρής πραγματικότητας, της δύσκολης μεγάλης εικόνας που περιέγραψα, και να εξαντλείται μόνο ή να ικανοποιείται με τη λύση που περιγράφεται σε αυτό που διάβασα και στο κείμενο «να φύγει το καθεστώς Μητσοτάκη, η επικίνδυνη και αναποτελεσματική Κυβέρνηση που δεν έχει την εμπιστοσύνη του λαού», παρότι εξ όσων γνωρίζω η εμπιστοσύνη του λαού επιβεβαιώνεται ή δεν επιβεβαιώνεται στην εκλογική διαδικασία. Κι αυτό θα γίνει όταν έρθει η ώρα.

Θυμάμαι ο κόσμος, κυρίες και κύριοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ότι όταν διαχειριζόσασταν εσείς κρίσεις και πολλά θύματα είχαμε και καμία συγγνώμη δεν είχαμε. Αλλά δεν είχαμε μόνο αυτά. Δεν είχαμε καν παραδοχή λάθους! Ψάχνατε λάθη και δεν βρίσκατε, λέγατε διά των Υπουργών σας. Ούτε καν παραδοχή λάθους! Και κάνατε κι εσείς την επικοινωνιακή σας διαχείριση όταν προσπαθούσατε να εξωραΐσετε καταστάσεις.

Είναι, θα μου πείτε, η συγγνώμη του Πρωθυπουργού πανάκεια; Ασφαλώς δεν είναι και δεν είναι ούτε δικαιολογία, ούτε υπεκφυγή και πρώτος από όλους το ξέρει αυτό ο Πρωθυπουργός. Είναι, όμως, κάτι. Και η παρέμβαση του ώστε η εταιρεία να αποζημιώσει τους πολίτες, μια πρωτόγνωρη παρέμβαση, είναι αυτό που σε μια άλλη επιστήμη αποκαλούμε έμπρακτη συγγνώμη. Συγγνώμη που έφερε αποτέλεσμα. Και σίγουρα πράξεις ανάληψης και όχι αποποίησης της ευθύνης. Γιατί αυτό που χρειάζεται είναι ευθύνη, περισσότερη ευθύνη, ταχύτητα και δουλειά.

Στον τομέα της Εθνικής Άμυνας αναλάβαμε εδώ και δυο χρόνια μεγάλες ευθύνες και βγάλαμε πολλή -θα ήθελα να πιστεύω- δουλειά. Κινηθήκαμε, όπως ξέρετε κι έχω πει, σε δυο άξονες.

Πρώτον, αναβάθμιση της συνολικής αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων σε μέσα, μέσα από την συντήρηση και αναβάθμιση των υπαρχόντων ή την πρόσθεση νέων, και σε προσωπικό, με τις αυξήσεις των προσλήψεων Επαγγελματιών Οπλιτών, με τις αυξήσεις των εισακτέων στις παραγωγικές σχολές και των τριών Κλάδων, με παρεμβάσεις σταδιοδρομικής φύσεως, τις οποίες επεξεργαζόμαστε και θα φέρουμε σύντομα προς ψήφιση στην Βουλή. Ακόμα και με αυτή την τελευταία παρέμβαση του Πρωθυπουργού για την απαλλαγή από κάθε φορολόγηση των επιδομάτων επικινδυνότητας, που θα φανεί ως απτό οικονομικό όφελος σε πολλά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων σύντομα, με την επιστροφή φόρου που θα λάβουν σε λίγο. Κι αποδεικνύει έμπρακτα και την μέριμνα της Κυβέρνησης για το προσωπικό. Αυτός ήταν ο πρώτος άξονας.

Ο άλλος ήταν η οικοδόμηση κι η ενίσχυση των συμμαχιών και των στρατηγικών σχέσεων σε διμερές και πολυμερές επίπεδο, μέσω της αμυντικής συνεργασίας με μέσο, διότι η Εξωτερική Πολιτική δεν παράγει ως γνωστόν το υπουργείο Άμυνας. Κατ’ εξοχήν παράγοντες άσκησης Εξωτερικής Πολιτικής είναι ο Πρωθυπουργός και βέβαια ο Υπουργός Εξωτερικών. Συμβάλλουμε όμως κι εμείς κατά τρόπο καταλυτικό θα έλεγα, διότι όλες αυτές οι συμμαχίες που οικοδομήσαμε αναβαθμίζονται σε μια νέα διάσταση μέσω συνθηκών στην αμυντική συνεργασία με Ένοπλες Δυνάμεις άλλων χωρών, μέσω της εντατικής προσέγγισης με Ένοπλες Δυνάμεις άλλων χωρών, είτε μέσω συνεργειών στην αμυντική βιομηχανία. Πάντα όμως στη βάση του κεντρικού σχεδίου που έχουμε εκπονήσει, έχουμε υποβάλει στον Πρωθυπουργό. Αυτός το ενέκρινε. Έδωσε την εντολή κι εμείς το εφαρμόζουμε.

Παράλληλα, συμβάλαμε στις μεγάλες δοκιμασίες της χώρας. Παλιότερα στην αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού, αλλά πάντα στη φύλαξη και την επιτήρηση των συνόρων. Στην αντιμετώπιση της πανδημίας, εισφέραμε σε Στρατιωτικά Νοσοκομεία και προσωπικό, συμβάλαμε καταλυτικά, ίσως αποφασιστικά, στη συνολική εμβολιαστική προσπάθεια με στελέχη. Στις αεροδιακομιδές, χιλιάδες ώρες πτήσεις και χιλιάδες ευνοηθέντες δοκιμαζόμενοι συμπολίτες που έπρεπε να μεταφερθούν με τα ελικόπτερα, τα πτητικά μέσα της Πολεμικής Αεροπορίας και του Στρατού Ξηράς. Αρωγή αυτών που δοκιμάστηκαν σε φυσικές καταστροφές. Είναι γνωστά.

Επιτρέψτε μου λοιπόν να μην αισθάνομαι σε αυτή τη συζήτηση, κατά την κρίση αυτά που μας μέμφονται οι συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ούτε αναποτελεσματικός, ούτε επικίνδυνος στη βάση αυτού του έργου και με αυτό το έργο που συνεχίζεται. Γιατί δεν ήταν αναποτελεσματική η διαχείριση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ότι μέσα σε ενάμισι χρόνο από την έναρξη των πρώτων συνομιλιών, των προκαταρκτικών, όχι μόνο συμφωνήσαμε αλλά υλοποιήσαμε τη συμφωνία και φτάσαμε σε παράδοση και παραλαβή και ένταξη στις δομές της Πολεμικής Αεροπορίας των έξι πρώτων αεροσκαφών “Rafale”, ενώ μέχρι το τέλος του χρόνου περιμένουμε τα άλλα έξι. Δεν ήταν αναποτελεσματική η διαχείριση γι’ αυτό.

Δεν είναι αναποτελεσματική η διαχείριση της στρατηγικής σχέσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και η αμυντική συνεργασία που κατά τις δηλώσεις Αμερικανών παραγόντων είναι καλύτερα από ό,τι ήταν ποτέ.

Δεν είναι αναποτελεσματική η διαχείριση το ότι ανοίξαμε δρόμους στρατηγικής συνεργασίας με το Ισραήλ. Πριν από δυο χρόνια δεν μπορούσαμε να τα φανταστούμε αυτά. Σήμερα διαπραγματευόμαστε την πρόσκτηση ή τη συμπαραγωγή με όρους μεταφοράς τεχνογνωσίας των πιο προηγμένων οπλικών συστημάτων.

Κι είναι ψήφος εμπιστοσύνης στην Ελλάδα που εισακούγεται και τιμάται ως πυλώνας σταθερότητας στην περιοχή, η επικείμενη επίσκεψη του Ισραηλινού Υπουργού Άμυνας στην Καλαμάτα σε λίγες μέρες για να εγκαινιάσουμε μαζί τις πρώτες κτιριακές υποδομές του Διεθνούς Αεροπορικού Κέντρου που θα επιβεβαιώσει ακόμα περισσότερο τη σύσφιξη της στρατηγικής σχέσης και της σχέσης ανάμεσα στις δυο πολεμικές αεροπορίες.

Ψήφος εμπιστοσύνης στην Ελλάδα είναι η στρατηγική σχέση Ελλάδος – Γαλλίας και η καθαρή θέση των Γάλλων ότι θα είναι μαζί μας όποτε χρειαστεί, όπου χρειαστεί στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ψήφος εμπιστοσύνης στην Ελλάδα είναι η επένδυση στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και η κινητικότητα για αντίστοιχη επένδυση και στα «Ναυπηγεία Ελευσίνος» που μακάρι να υλοποιηθεί. Μακάρι να υλοποιηθεί εκεί που για τόσα επικρατούσε αδράνεια.

Ψήφος εμπιστοσύνης στην Ελλάδα και την προοπτική της ελληνικής οικονομίας είναι απόφαση του πιο ισχυρού ίσως παράγοντα στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, του Διευθύνοντος Συμβούλου -ελληνικής καταγωγής μάλιστα- της “JP Morgan” να επενδύσει στην Ελλάδα.

Και ψήφος εμπιστοσύνης είναι και άλλες επενδύσεις που είτε δρομολογήθηκαν (Pfizer, Microsoft, κλπ.), είτε δρομολογούνται (Ελληνικό, ενδεχομένως και σε στοιχεία της αμυντικής βιομηχανίας).

Γι’ αυτό το κλίμα εμπιστοσύνης εργάζεται ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση. Θα υπάρξουν παθογένειες, θα υπάρξουν προβλήματα στη δημιουργία θεσμών και δομών για να αναπτύξουμε και την ανθεκτικότητα, αλλά η Κυβέρνηση εργάζεται κι έτσι θα επιτευχθεί το μέγα ζητούμενο που είναι η νέα εθνική ανθεκτικότητα σε συνθήκες δύσκολες, σε μία νέα σκληρή πραγματικότητα. Και φυσικά στο τέλος, η αποτίμηση θα προκύψει από την ψήφο εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού.

Όλα τα υπόλοιπα είναι ανούσιοι κοινοβουλευτικοί τακτικισμοί ενός πολιτικού αρχηγού που βρίσκεται υπό πίεση και θέλει να δείξει ότι κάνει κάτι, και μιας παράταξης που δυστυχώς ούτε διδάχτηκε τίποτα από το κακό της παρελθόν, ούτε ξέχασε τίποτα, αλλά κυρίως ούτε κατάλαβε τίποτα απ’ τη νέα σκληρή πραγματικότητα που καλούμαστε να διαχειριστούμε.

Σας ευχαριστώ».

Ο προστατευόμενος - Μετά από 27 χρόνια παρουσίας θα λάβει 463.994,40 ευρώ! -

 

Θα λάβει 463.994,40 ευρώ προκειμένου να αποχωρήσει από τη θέση

Ίλιγγο και οργή προκαλεί το ποσό της αποζημίωσης που θα λάβει ο 60χρονος απερχόμενος διευθύνων σύμβουλος του χρηματιστηρίου Σωκράτης Λαζαρίδης ύστερα από 27 χρόνια παρουσίας στον όμιλο του Χρηματιστηρίου Αθηνών, καθώς ανέρχεται σε 463.994,40 ευρώ.

Υπενθυμίζεται ότι ως τον Νοέμβριο του 2011 οι μεικτές ετήσιες σταθερές απολαβές του CEO της EXAE ανέρχονταν σε 300.000 ευρώ. Εν συνεχεία, εν μέσω Μνημονίων και «σκληρής» οικονομικής κρίσης, μειώθηκαν στα 162.500 ευρώ, συν επίδομα θέσης ευθύνης 12.500 ευρώ.

Αυτό που έβλεπαν εδώ και χρόνια αρκετοί γνώστες των χρηματιστηριακών εξελίξεων το κατάλαβαν με μεγάλη καθυστέρηση και στην κυβέρνηση. Μέχρι τώρα το οικονομικό επιτελείο δεν είχε ασχοληθεί, αλλά ήταν πλέον οφθαλμοφανές ότι το χρηματιστήριο με την προηγούμενη διοίκηση δεν μπορούσε να πάει πουθενά. Δεν έχει πάει, άλλωστε, πουθενά εδώ και 10 χρόνια και δεν ακολουθούσε τις ραγδαίες εξελίξεις στον χρηματοοικονομικό κλάδο των fintech, ούτε βέβαια όποιες θετικές εξελίξεις στο μέτωπο της οικονομίας και των επενδύσεων. Το ελληνικό Χρηματιστήριο είναι ουραγός τεχνολογικά και επιχειρησιακά.

Το γεγονός ότι το Δημόσιο δεν ελέγχει απευθείας μετοχές και δεν μπορεί να αλλάξει τη διοίκηση ήταν μέχρι τώρα ένα επιχείρημα που κάποιοι επικαλούνταν για να μη γίνουν οι αλλαγές. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, αφού το Δημόσιο μπορεί να ασκήσει πίεση στους μετόχους που διορίζουν τη διοίκηση, δηλαδή στις τράπεζες.

Παράγοντες της αγοράς που είναι γνώστες του παρασκηνίου υποστηρίζουν ότι ο κ. Λαζαρίδης ήταν «άνθρωπος του Χ.Α.», δεδομένου ότι βρίσκεται σε αυτό από το 1994, ανεβαίνοντας ένα ένα τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας, γνωρίζοντας αφενός όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες λειτουργίας του Χρηματιστηρίου, των παραγώγων και όλων των αγορών που βρίσκονται υπό την «ομπρέλα» της ΕΧΑΕ, ως εκ των βασικών δημιουργών τους, αφετέρου όλα τα θεσμικά ζητήματα που διέπουν το Χρηματιστήριο.

Η παραίτηση του Σωκράτη Λαζαρίδη είχε υποβληθεί από τον περασμένο Σεπτέμβριο και δεν συνδέεται με τον διεθνές περίγελο στο Ελληνικό Χρηματιστήριο το πρωί της Δευτέρας 25 Οκτωβρίου 2021, όταν έπαθε μπλακάουτ για πέντε ολόκληρες ώρες, σε σύνολο επτά ωρών που διαρκεί η συνεδρίαση. Απλώς επισπεύσθηκε η παραίτηση του κ. Λαζαρίδη, ο οποίος βρισκόταν από το 1994 στο Χρηματιστήριο με μετάταξη από το υπουργείο Οικονομικών, με τις κακές γλώσσες να λένε ότι ήταν ο προστατευόμενος του πρώην υπουργού Χρήστου Παπουτσή, που έχει συνδέσει το όνομά του με το ναυάγιο του "Σάμινα".

Σήμερα, στο μετοχικό κεφάλαιο της ΕΧΑΕ συμμετέχουν από τις 04/03/21 η Goldman Sachs με 5,34%, το Smallcap World Fund με 5,09% από τις 07/07/21 και από τις 27/11/2013 παραμένει σταθερά το London and Amsterdam Fund με 5,01%. Επίσης, είχαμε νέα είσοδο στο μετοχικό κεφάλαιο της ΕΧΑΕ με το ακτιβιστικό fund Amber Capital Management, που από την 5η Ιανουαρίου 2022 ελέγχει το 5,02% της εταιρίας.

Έπειτα από έκτακτη συνεδρίαση το περασμένο Σάββατο, το Χρηματιστήριο ανακοίνωσε ότι επέλεξε ομόφωνα, στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της ΕΧΑΕ, τον Γιάννο Κοντόπουλο, Partner, Chief Macro Strategist στο CQS Fund στο Λονδίνο, με προϋπηρεσία σε UBS και Merrill Lynch, ο οποίος έχει διατελέσει CEO στη Eurobank Asset Management. 

Η πρόταση για την αμοιβή του νέου διευθύνοντος συμβούλου αναμένεται στα 162.500 ευρώ (καθαρά 6.824 ευρώ μηνιαίως), πλέον επιδόματος θέσης ύψους 12.500 ευρώ.

πηγή:https://www.dimokratia.gr/oikonomia/541528/o-aperchomenos-epikefalis-toy-chrimatistirioy-tha-lavei-apozimiosi-miso-ekatommyrio-eyro/

Περί "Ελπίδος"

 

Tου Χρήστου Μπολώση

Χιονοπόλεμος

Χιόνισε και κάναμε μια άσπρη στοίβα τόση,

τέτοιο χιόνι πούπουλο, Θεέ μου, να μη λιώσει.

Ε, με το χιονάνθρωπο τραβηχτείτε πέρα,

άναψεν ο πόλεμος πάρτε πρώτη σφαίρα.

Αν βαστάν τα κότσια σας, πιάστε μετερίζι,

όπου πέσει η μπάλα μας, μύτες κοκκινίζει.

Πως; Γελάτε; Πάρτε τη πάνω στο στομάχι.

Φραπ, και σκιάζει η δεύτερη στου αρχηγού τη ράχη.

Φράπ, κι απ’ τα κεφάλια τους πέφτουν κάτω οι κούκοι.

Φραπ! Και του χιονάνθρωπου σπάζει το τσιμπούκι.

Τι ωραίες, ειδυλλιακές εικόνες μας περιγράφει ο μοναδικός Στέλιος Σπεράντσας. Θυμίζουν εκείνες τις γλυκανάλατες «χριστουγεννιάτικες» ταινίες που όλοι χαζογελάνε και τρώνε μπισκότα και τηγανίτες και η κοπέλα που ήλθε στην γενέτειρά της να γιορτάσει τα Χριστούγεννα, τελικώς παντρεύεται το καλό παλικάρι, που στην αρχή της ταινίας, χωρίς να έχουν ακόμη γνωριστεί, τσακώθηκαν άγρια, δι’ ασήμαντον αφορμήν.

Όμως εδώ, στη πακιστανική επαρχία, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Και πρώτα πρώτα, πιο αστροπελέκι, έδωσε σε αναμενομένη κακοκαιρία το όνομα «Ελπίδα». Άκου Ελπίδα την καταστροφή! Χάθηκαν τα «Βουλευτής», «Υπουργός», «Ανευθυνότητα». Δόξα τω Θεώ η Ελληνική γλώσσα, ό,τι έχει απομείνει δηλαδή, είναι ακόμη πλούσια.

Μετά την σφοδρή, είναι η αλήθεια, χιονόπτωση, άρχισαν τα ευτράπελα.

Και πρώτα πρώτα η πάντα απελπιστική τηλεόραση. Αφορμή γυρεύανε ΟΛΑ τα κανάλια και ο Θεός, αν και δεν πιστεύουν σ’ Αυτόν, τους την έδωσε. Σταμάτησαν τα πάντα, έστησαν μια κάμερα στη  ταράτσα του σταθμού και όλο το χιόνι του ντουνιά ήρθε στο σαλόνι μας. Από το πρωί μέχρι βαθείας νυχτός, βλέπαμε άτυχους ματσουκοφόρους (ρεπόρτερ τους λένε) να μας περιγράφουν την απερίγραπτη κατάσταση που επικρατούσε ολούθε. Αλλά μαζί με τις χιονονυφάδες έπεφταν και οι κοτσάνες νούμερο 47. Μία ρεπορτερίτσα μας πληροφόρησε ότι στην Λεωφόρο Σπατών (!!!), είχε χιόνι. Να εκτελεστεί πάραυτα ο φιλόλογός της και να μας συσταθεί επειγόντως ένας διακεκριμένος ΩΡΛ, διότι μας κούφανε.

Βέβαια ακούσαμε και μια αγανακτισμένη δικηγόρο η οποία είπε: «Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω στη Αγία Παρασκευή είχε απίστευτο μποτιλιάρισμα». Μάταια ψάξαμε να βρούμε πού ακριβώς περιαυτολόγησε η υπηρέτις της Θέμιδος, αλλά δεν το κατορθώσαμε. Βοήθειά μας  και να την πάρουμε όταν διεκδικήσουμε τα αναδρομικά…

Άλλη μία αγανακτισμένη φώναζε: «Έμαθα ότι βγήκε έξω ο Στρατός να βοηθήσει. Ας μείνει για πάντα έξω, μπας και γίνουμε ανθρώποι». Εγώ φυσικά ως γνήσιος αντιχουντικός και βέριτάμπλ αντιστασιακός (επί χούντας στραβοκοίταζα ένα στρατιώτη που έμενε στο πάνω πάτωμα…) καταδικάζω τις δηλώσεις αυτές…

Τώρα και επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού, η κατάσταση αυτή είχε και ένα καλό διότι γλυτώσαμε από τα απερίγραπτα πρωινάδικα με τα τσιφτετέλια και τους χορούς της κοιλιάς  με την τσίμπλα στο μάτι.

Η «Ελπίδα» εκτός των άλλων, μας έπεισε, για ακόμα μια φορά, ότι αν μη τι άλλο, ο κ. Μητσοτάκης, ξέρει να διαλέγει συνεργάτες. Με επικεφαλής τον ευροαστέρα κ. Στυλιανίδη και τους άξιους συνεργάτες κ. κ. συναρμοδίους – αναρμοδίους υπουργούς, από τους οποίους ουδείς παρεδέχθη την αρμοδιότητά του, το μπάχαλο πήρε αυτήν την ολοκληρωμένη μορφή.

Βέβαια η στοργική κυβέρνησή μας πάντα δίπλα στους συμπολίτες της υπεσχέθη 2.000 ευρώ αποζημίωση στους αποκλεισμένους της Αττικής Οδού. Η γαλαντομία όμως ενέχει πεπονόφλουδας, διότι όποιος δεχθεί τις 2.000, αυτομάτως παραιτείται πάσης άλλης απαιτήσεως, ενώ αν προσφύγει στην δικαιοσύνη, η αποζημίωση,  λόγω διαφυγόντων κερδών, ψυχικής οδύνης κ.λπ., θα είναι πολύ μεγαλύτερη.

Βέβαια, είμαστε κι’ εμείς λίγο περίεργοι. Βγήκε σε κάποιο κανάλι κάποιος συμπολίτης και ζητούσε να έρθει εκχιονιστικό στη… γειτονιά του. Του είπαν ότι προτεραιότητα  είχαν οι κεντρικές οδικές αρτηρίες, αλλά αυτός δεν επείσθη. Κακό του κεφαλιού του.

Κάποιοι άλλοι ανέφεραν το πόσο αποτελεσματικά αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις η Σουηδία, η Νορβηγία και η βόρειος Σιβηρία. Τι να τους πεις τώρα.

Κάποτε, που είχε πέσει λίγο χιόνι στη Ρόδο κάποιος, μάλλον βλαξ, ζήτησε να βγουν έξω τα εκχιονιστικά. Εννοείται ότι μερί να τελειώσει το τηλεφώνημα, το χιόνι είχε  λιώσει.

Κατά σύμπτωση ο φίλος μου Γιώργος Τσ. που ζει στον Καναδά, έστειλε στους παλιούς συμμαθητές του στην Αθήνα το ακόλουθο μέϊλ:

«Αγαπητοί φίλοι,

Βλέπω τι τραβάτε στην Ελλάδα από την “Ελπίδα” και σας συμπονώ.
Σκεφτείτε όμως ότι υπάρχουν και χειρότερα.  Τι θα λέγατε δηλαδή αν
ζούσατε αυτή την κατάσταση 4-5 μήνες το χρόνο;
Φυσικά εδώ είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι με ειδικά μηχανήματα που το
σηκώνουν το χιόνι όχι απλώς να το σπρώχνουν και όλα τα αυτοκίνητα είναι
εφοδιασμένα υποχρεωτικά με ειδικά παπουτσάκια (λάστιχα για χιόνι και
πάγο χωρίς αλυσίδες).

Εύχομαι υπομονή,

Γιώργος Τσ.

Υ.Γ.: Αυτή τη στιγμή με -13 και στρωμένο 20 πόντους  χιόνι, εδώ και ένα μήνα».

Και κάτι ακόμα. Εκείνες οι κομματικές νεολαίες, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά εκτροφεία κηφήνων, που χάθηκαν; Δεν μπορούσαν να πάρουν ένα φτυάρι και να τρέξουν να βοηθήσουν. Ή να ξεκολλήσουν από τον πάγο κανένα αυτοκίνητο; Μπα! Αυτοί είναι για τα καλοκαίρια και τα γελοία φεστιβάλ στις ρεματιές και τους κάμπους. Ου να μου χαθούνε.

Μ΄ αυτά και μ’ αυτά θυμήθηκα αυτό που είχε πει ο μέγας Γκάρι Λίνεκερ: «Το ποδόσφαιρο είναι απλό άθλημα. 22 παίκτες κυνηγούν μια μπάλα για 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί».

Για να το παραφράσουμε λίγο. Η κυβέρνηση είναι ένα απλό πράγμα. Λένε λένε, υπόσχονται υπόσχονται, ματσώνονται ματσώνονται οι υπουργοί οι βουλευτάδες, οι περιφερειάρχες οι δήμαρχοι και τα golden boys και στο τέλος το φίδι από την τρύπα το βγάζει ο Στρατός.

Χαίρετε

Υ.Γ.: Είχα τελειώσει το σημείωμα που μόλις διαβάσατε και μου ήρθε στο mail, δυστυχώς  ανώνυμο, το παρακάτω θαυμάσιο κείμενο που τα λέει όλα. Απαραίτητη διευκρινίση. Το «ΑΥΔΜάκι που αναφέρει ο συντάκτης του κειμένου, είναι ο Αξιωματικός Υπηρεσίας Διανυκτερεύσεως Μονάδος.

Απολαύστε το

«- Πυρκαγιές το καλοκαίρι: Ο Στρατός.

– Χιονοθύελλες τον χειμώνα; Ο Στρατός.

– Φύλαξη προσφυγικών δομών; Ο Στρατός.

– Απεγκλωβισμοί ανθρώπων και οχημάτων από τη ιδιωτική «Αττική Οδό», που για να μπεις πληρώνεις; Ο Στρατός.

– Πλημμύρες; Ο Στρατός.

– Σεισμοί; Ο Στρατός.

– Μεταναστευτική κρίση; Ο Στρατός.

– Ασφάλεια Ολυμπιακών Αγώνων; Ο Στρατός.

– Απεργία σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Ο Στρατός.

– Μπλόκα σε δρόμους απ’ τους αγρότες; Ο Στρατός.

– Ανάπτυξη τοπικών κοινωνιών; Ο Στρατός.

Συσκέψεις επί συσκέψεων και meeting  επί meeting, από εκλεγμένους «ειδικούς» (συμπληρώνω:  «και μη και χρυσοπληρωμένα golden boys») για θέματα αρμοδιότητός τους , που είναι γνωστό ότι θα συμβούν  μέρες πριν και τελικά το φίδι από την τρύπα κάθε φορά το βγάζει κάποιο φιλότιμο ΑΥΔΜάκι, κάποιο ταπεινό Γραφείο Κινήσεως, που έχει μία ΙΧ σομπίτσα στο (συμπληρώνω: «στο καμαρούλα μια σταλιά») δωματιάκι – γραφείο, κάποιος διαχειριστάκος που δεν μπορεί να κοιμηθεί αν του λείπει ένα ζευγάρι άρβυλα από την αποθήκη του, κάποιος διοικητάκος που είναι όλη μέρα πάνω από ένα τηλέφωνο, κάποιος Συντονιστάκος σε μια Αίθουσα Επιχειρήσεων, που πρέπει να τρέχει ταυτόχρονα πάνω από 20 σοβαρά  θέματα…

Επιλύουν θέματα αρμοδιότητας άλλων, γιατί έτσι έμαθαν όμως. Να ξελασπώσουν όλους αυτούς (συμπληρώνω: «τους ανίκανους»), που θα ‘ρθούν μετά και θ’ ανεβάσουν το story στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ως το «δικό τους κατόρθωμα». Άλλη μια μέρα στη δουλειά (συμπληρώνω «ή μάλλον στο δούλεμα») άλλωστε.

«Piece of cake», κατά τα λεγόμενα των συμμάχων μας.

Κι’ όπως έλεγε κι’ ο Αβραάμ Λίνκολν: «Μπορείς να ξεγελάς λίγους για πολύ καιρό, πολλούς για λίγο καιρό, όχι όμως όλους για πάντα»

Καλημέρα και ένα τεράστιο RESPECT, σε όσους ένστολους εξέθεσαν με τα έργα τους για άλλη μια φορά τους «Μαυρογιαλούρους» αυτού του τόπου…»

Εννοείται ότι προσυπογράφω το κείμενο με τα δύο χέρια και συγχαίρω τον ανώνυμο συντάκτη, με μια διευκρίνιση. Μακάρι όλοι οι πολιτικοί μας να ήταν «Μαυρογιαλούροι». Διότι, όπως θυμόμαστε, όταν ο Ανδρέας Μαυρογιαλούρος διεπίστωσε ότι στο υπουργείο του έκαναν κουμάντο όλο οι άλλοι εκτός απ’ αυτόν, παραιτήθηκε, ενώ τα δικά μας τα μπουμπούκια  μας δουλεύουν παίζοντας πινγκ πονγκ μεταθέτοντας τις ευθύνες ο ένας στον άλλο.

Ξαναχαίρετε…

πηγή:https://www.dimokratia.gr/apopseis/541647/peri-elpidos/

Εν εξάλλω καταστάσει γενικός γραμματέας του ΚΚΕ για τις αποκαλύψεις του "Παπάρα Παπαρατσένκο!" - "Καλά αυτός ο πώς τον λένε, ο .. που τα βρήκατε αυτά τα φυντάνια!!" - Η απάντηση του Ρώσου ιστορικού Ρατσένκο

 

Πέραν των πολιτικών αντεγκλήσεων και των ρητορικών εξάρσεων η τριήμερη συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας, δημιούργησε ένα παράδοξο trend στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Συγκεκριμένα, μία αποστροφή του λόγου από τον γ.γ. του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, ο οποίος «γέννησε» τον «Παπαρατσένκο» έγινε viral στα social media. Στην ομιλία του ο κ. Κουτσούμπας αναφέρθηκε στην πρόσφατη δημοσίευση του ιστορικού Σεργκέι Ραντσένκο, ο οποίος έφερε στο φως αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της ΕΣΣΔ, όπου αναφέρεται η παρεχόμενη στήριξη των σοβιετικών στο ΚΚΕ και τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ), κατά τη διάρκεια του εμφυλίου.

Ο γ.γ. του Κομμουνιστικού Κόμματος… αναβάπτισε με σκωπτική διάθεση τον ιστορικό, με αποτέλεσμα στο Twitter να δοθεί ένα ρεσιτάλ σχολίων, ενώ και ο ίδιος ο Ραντσένκο έσπευσε να σχολιάσει το περιστατικό.

«Και καλά αυτός ο πώς τον λένε, ο ξένος ιστορικός, ο ιστοριοδίφης. Τον ξεχνάω, ο παπα, παπα, παπαρα… Παπαρατσένκο; Πώς τον λένε…κάπως έτσι… Παπαρατσένκο. Αλλά καλά αυτός. οι εγχώριοι επαγγελματίες δημοσιογράφοι της Εστίας, της Δημοκρατίας, άλλων site; Δεν ήξεραν; Δε ρώταγαν; Τώρα φταίω εγώ να πω: Πού τα βρήκατε αυτά τα φυντάνια», είπε μεταξύ άλλων ο κ. Κουτσούμπας.

Από την πλευρά του, ο καθηγητής ιστορίας του John Hopkins που μελετά τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα των Σοβιετικών, απάντησε μέσω Twitter πως «είναι αγενές, για να μην πω επαίσχυντο να επιτίθεται ad hominem σε έναν ιστορικό με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς».

«Γελάσαμε όλοι πολύ (κι εγώ), αλλά τώρα που έχω γίνει χασταγκ, ας πούμε δύο λόγια περί πολιτικού διαλόγου. Το ενδιαφέρον μου για τη δημοσίευση εγγράφων για τις σχέσεις του ΚΚΕ με τη Σοβιετική Ένωση είναι ιστορικό. Δεν ενδιαφέρομαι (και γνωρίζω και ελάχιστα) για τις τωρινές πολιτικές του ΚΚΕ. Με τη δημοσίευση των εγγράφων, ξεκινάω ενδιαφέρουσες συζητήσεις και συχνά επικοινωνώ με ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα. Είναι φυσιολογικό. Αυτό που δεν είναι φυσιολογικό, είναι ο ηγέτης ενός ελληνικού πολιτικού κόμματος να επιτίθεται σε έναν ιστορικό ad hominem χρησιμοποιώντας υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς. Είναι αγενές, για να μην πω επαίσχυντο. Θα πρότεινα στον κύριο Κουτσούμπα, που αντιδρά με τόση ζωντάνια στην ανάγνωση αρχειακού υλικού, να διαβάσει περισσότερο», πρόσθεσε ο κ. Ρατσένκο.

«Διαβάζοντας περισσότερο, θα σχηματίσει μία πιο σύνθετη κατανόηση της ιστορίας, ίσως λιγότερο πολιτικοποιημένη αλλά πιο κοντά στα γεγονότα. Και κάτι τελευταίο: παρακαλώ μην επιτίθεστε στους ιστορικούς. Είμαστε εδώ προς όφελος όλων», κατέληξε ο καθηγητής. 

https://www.kathimerini.gr/society/561695263/paparatsenko-i-viral-frasi-koytsoympa-kai-i-apantisi-toy-istorikoy/

Αποκαλύψεις για ΚΚΕ/Συμμοριτοπόλεμο - Πως η ΕΣΣΔ υποστήριξε την διαίρεση της Ελλάδας σε Βορρά και Νότο - Ο ταπεινωμένος Ζαχαριάδης - Η εμπλοκή Αλβανίας, Βουλγαρίας, Γιουγκοσλαβίας, Πολωνίας και Τσεχοσλοβακίας

 

Ομάδα ανδρών και γυναικών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας σε αναμνηστική φωτογραφία. Η εξωτερική βοήθεια που πήρε ο ΔΣΕ ήταν μεγάλη. Η ΕΣΣΔ και οι Λαϊκές Δημοκρατίες έστειλαν, στην αρχή μέσω Γιουγκοσλαβίας και στη συνέχεια μέσω Αλβανίας, τρόφιμα, όπλα, ιατροφαρμακευτικό υλικό και ρουχισμό. Φωτ. ΜΙΧΑΛΗΣ Ν. ΚΑΤΣΙΓΕΡΑΣ «ΕΛΛΑΔΑ, 20ός ΑΙΩΝΑΣ, ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ»

Νίκος Μαραντζίδης

H πρόσφατη δημοσιοποίηση μέσω Τwitter, από τον καθηγητή Σεργκέι Ραντζένκο, εγγράφων από τα ρωσικά αρχεία, που δείχνουν τη στενή εμπλοκή των Σοβιετικών στον ελληνικό Εμφύλιο προκάλεσε σε πολλούς αίσθηση. Οι «αποκαλύψεις» για τον ρόλο της ΕΣΣΔ αναζωπύρωσαν ένα θαμμένο ενδιαφέρον.

Μεταξύ άλλων, δημοσιοποιήθηκε το από 23/9/1947 αποκρυπτογραφημένο μήνυμα σχετικά με τα αιτήματα βοήθειας που απεύθυνε το ΚΚΕ στην ΕΣΣΔ: 

«Τα αιτήματα του Ζαχαριάδη έχουν ικανοποιηθεί πλήρως, εκτός από δύο σημεία», ενημέρωνε ο υπουργός Εξωτερικών Μολότοφ τον Στάλιν, «1. Αντί για τα 60 κανόνια ορεινού τύπου που ζητήθηκαν, τα οποία δεν διαθέτουμε, στέλνουμε την αντίστοιχη ποσότητα σε γερμανικά 37 χλστ. αντιαρματικά κανόνια και πυρομαχικά για αυτά. Σύμφωνα με τον Βασιλέβσκι (στρατάρχης, αναπληρωτής υπουργός Αμυνας), τέτοια κανόνια έχουν ξανασταλεί στους Έλληνες και έμειναν  ικανοποιημένοι. 2. Δεν μπορεί να ικανοποιηθεί το αίτημα παροχής υποδημάτων και ρουχισμού, λόγω έλλειψης στρατιωτικών στολών και υποδημάτων ξένου τύπου. 100 χιλ. δολάρια θα σταλούν στον Ζαχαριάδη μέσω του τμήματος του συντρόφου Σούσλοφ (επικεφαλής του Διεθνούς Τμήματος της Κ.Ε. του ΚΚΣΕ). Έχει ανατεθεί στον Λαβρέντιεβ (πρεσβευτής της ΕΣΣΔ στο Βελιγράδι) να πληροφορήσει προσωπικά ή μέσω ατόμου της εμπιστοσύνης του προφορικά τον Ζαχαριάδη σχετικά με όλα όσα του αποστέλλουμε».

Το έγγραφο, εντούτοις, είχε εντοπιστεί αρκετά χρόνια νωρίτερα στα Ρωσικά Κρατικά Αρχεία Νεότερης Ιστορίας (RGANI, Fond 89, opis 48, delo 21), και δημοσιοποιηθεί μεταφρασμένο στον τόμο «Η Ελλάδα και οι πρώην Ανατολικές χώρες στον Ψυχρό Πόλεμο. Ανέκδοτες αρχειακές πηγές από την Ουγγαρία, την Πολωνία, την Τσεχοσλοβακία, την Ανατολική Γερμανία και τη Σοβιετική Ένωση» (2015, σελ. 206) που επιμελήθηκαν οι ιστορικοί Στράτος Δορδανάς και Ελένη Πασχαλούδη στο πλαίσιο μιας ευρύτερης έρευνας στην οποία θα αναφερθώ στη συνέχεια.

Ανεξαρτήτως αυτού πάντως, το έγγραφο είναι εξαιρετικής σημασίας. Εστάλη στον Στάλιν, λίγες ημέρες μετά την εκπόνηση του Σχεδίου Λίμνες από τον ΔΣΕ (10/9/1947) όταν αποφασίστηκε η δημιουργία τακτικού στρατού 50.000-60.000 ατόμων με στόχο τον έλεγχο της Μακεδονίας με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη. 

Η ΕΣΣΔ, βεβαίως, ήταν απολύτως ενήμερη για το σχέδιο (το οποίο εξάλλου συντάχθηκε στα ρωσικά) και είχε δώσει κάτι περισσότερο από πράσινο φως. Η επιτυχής εφαρμογή του σχεδίου θα είχε αναμφίβολα ως αποτέλεσμα τη διαίρεση της χώρας σε Βορρά και Νότο (κάτι σαν την Κορέα δηλαδή), με τον Βορρά να βρίσκεται υπό κομμουνιστικό έλεγχο. Ευτυχώς, και για τους νικητές και για τους ηττημένους, το σχέδιο ναυάγησε.

Οι Έλληνες σύντροφοι, βέβαια, είχαν ήδη ζητήσει αρκετά νωρίτερα βοήθεια από τον συγκρατημένο Στάλιν. Τον Μάιο του 1947, ο Ζαχαριάδης ταξίδεψε στη Μόσχα και συναντήθηκε με το δεξί χέρι του Στάλιν, τον Ζντάνοφ (τα πρακτικά συνάντησης –RGASPI, fond 77, opis 3, delo 143– δημοσιοποίησε στην Ελλάδα η ιστορικός Ιωάννα Παπαθανασίου, «Τα Νέα», 22/5/1999).

Στη συνάντηση, παρόντος και του Σούσλοφ, ο Ζαχαριάδης ζωγράφισε μια υπερβολικά αισιόδοξη εικόνα, δηλώνοντας πως το ένα τρίτο της ελληνικής επικράτειας βρίσκεται υπό κομμουνιστικό έλεγχο. Ωστόσο, ισχυρίστηκε ότι η γιουγκοσλαβική στήριξη δεν ήταν αρκετή για τη νίκη. Ο ΔΣΕ χρειαζόταν χρήματα και όπλα για στρατό 50.000 ανδρών. Προς το τέλος της συνάντησης, ο Ζαχαριάδης συνδύασε τα αιτήματα με τον διεθνιστικό συναισθηματισμό: «Γνωρίζουμε τις δυσκολίες για την ίδια την ΕΣΣΔ. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να απαιτούμε τίποτα από την ΕΣΣΔ. Θα μας δώσετε ό,τι μπορείτε. Δεν θέλουμε να προκαλέσουμε ζημιά στην ΕΣΣΔ. Για την ΕΣΣΔ είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε τα πάντα».

Εντέλει, η ΕΣΣΔ και οι Λαϊκές Δημοκρατίες έδωσαν πράγματι ό,τι μπορούσαν. Η εξωτερική βοήθεια που πήρε ο ΔΣΕ ήταν μεγάλη και πολυσχιδής. Παρότι και η ίδια η ΕΣΣΔ απέστειλε όπλα και χρήματα, ο ρόλος της ήταν κυρίως εποπτικός. Ανέθεσε ευθύνες και επιμέρισε καθήκοντα. Αρχικά (1946-1947) το βάρος έπεσε στους Γιουγκοσλάβους και Βούλγαρους, που έδωσαν υποστήριξη σε τρόφιμα, όπλα, ιατροφαρμακευτικό υλικό, ρουχισμό.

Από τον Σεπτέµβριο του 1948, μετά τη ρήξη Τίτο – Στάλιν, τον τεχνικό συντονισμό της συγκέντρωσης και αποστολής της βοήθειας στο ΚΚΕ ανέλαβε μια επιτροπή από υψηλά ιστάμενους των Γενικών Επιτελείων Στρατού, μυστικών υπηρεσιών και των τμημάτων εξωτερικών υποθέσεων των Κ.Κ. της Πολωνίας, της Τσεχοσλοβακίας, της Ουγγαρίας και της Ρουμανίας (από ελληνικής πλευράς συμμετείχαν στις εργασίες της επιτροπής ο Γ. Ιωαννίδης και ο Η. Καρράς). Η επιτροπή είχε την έδρα της στη Βαρσοβία (εξ ου και ο ηγετικός ρόλος των Πολωνών στον συντονισμό της βοήθειας), ίδρυσε ένα ταμείο για την αγορά όπλων και παρακολουθούσε την υλοποίηση των αποφάσεων. Η Αλβανία, επιπλέον, απέκτησε κρίσιμο ρόλο γιατί από το έδαφός της διεξαγόταν ο κύριος όγκος των μεταφορών για «μέσα». Στο λιμάνι του Δυρραχίου έφταναν τα πολωνικά εμπορικά πλοία με τα εφόδια στα αμπάρια τους και στα Τίρανα προσγειώνονταν αεροπλάνα με επείγουσα βοήθεια.

Οι Σοβιετικοί παρακολουθούσαν τις εξελίξεις. Ανάμεσα σε άλλους, ο Ιωσήφ Κισινέφσκι, υπεύθυνος των διεθνών σχέσεων του Κ.Κ. Ρουμανίας, γνωστός ως δεξί χέρι της Μόσχας στο Βουκουρέστι, ενημέρωνε τους Σοβιετικούς για τις εργασίες της επιτροπής, μέσω αναφορών στον Λεονίντ Μπαράνοφ, αναπληρωτή διευθυντή του τμήματος διεθνών σχέσεων του ΚΚΣΕ (RGASPI, Fond 575, Opis 1, delo 97).

Παρά τη βοήθεια –που ένα μέρος της, πάντως, δεν έφτασε ποτέ στο ΚΚΕ, είτε γιατί χάθηκε στον δρόμο, είτε δεν υπήρχαν οι υποδομές υποδοχής, είτε, τέλος, γιατί οι Αλβανοί σύντροφοι παρακράτησαν τμήμα της για τις δικές τους ανάγκες– ο ΔΣΕ ηττήθηκε. Ο Ελληνικός Στρατός υπερείχε σε ποσότητα και ποιότητα οπλισμού, αριθμητική δύναμη, ποιότητα αξιωματικών, επιμελητεία και εφεδρείες. Οπωσδήποτε, το μέγεθος της εξωτερικής βοήθειας στο ΚΚΕ δεν μπορούσε να συγκριθεί με αυτήν που έλαβε η ελληνική κυβέρνηση από τις ΗΠΑ.

Αν πιθανώς στο Βελιγράδι άναψε η φωτιά του Εμφυλίου, στη Μόσχα σίγουρα έσβησε οριστικά. Τον Ιανουάριο του 1950, ο Ζαχαριάδης κλήθηκε μαζί με τον Ενβέρ Χότζα για να λυθούν τα εκκρεμή θέματα μεταξύ ΚΚΑ – ΚΚΕ. Εκεί, παρουσία του Μολότοφ και άλλων Σοβιετικών αξιωματούχων, ο ταπεινωμένος Ζαχαριάδης αποδέχθηκε να εγκαταλείψουν όλοι οι αντάρτες του ΔΣΕ το έδαφος της Αλβανίας. Σε μια σπάνια στιγμή αυτοκριτικής, ο Έλληνας κομμουνιστής ηγέτης ομολόγησε πως υπήρξε περισσότερο αισιόδοξος από όσο το επέτρεπαν οι αντικειμενικές συνθήκες (RGASPI, Fond 82, Opis 8, Delo 1188).

Η αναζήτηση των "χαμένων αρχείων"

Από τη δεκαετία του 1990, σημαντικές προσπάθειες έγιναν για τη διάσωση, τον εντοπισμό και την ανάδειξη ενός μεγάλου όγκου αρχειακού υλικού στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που αφορούσε την κρίσιμη δεκαετία.

Το πλέον μυστηριώδες και βασανισμένο αρχείο είναι αυτό του ΚΚΕ. Κομμάτι της ιστορίας των Ελλήνων κομμουνιστών, το κομματικό αρχείο μοιράστηκε την περιπέτειά τους. Ταξίδεψε αρχικά στο Βελιγράδι το 1947, από εκεί, το 1948 στη Μόσχα, και από τη Μόσχα στη Ρουμανία, όπου παρέμεινε επί 20 χρόνια. Με τη διάσπαση του κόμματος, το 1968, το αρχείο «διασπάστηκε» κι αυτό, και με περιπετειώδη τρόπο ένα μέρος του περιήλθε στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Τελικά έπειτα από χρόνια, χάρη στην επιθυμία να διαφυλαχθεί και να διατεθεί στην ιστορική έρευνα αυτό το σημαντικό υλικό, ιδρύθηκαν το 1992 τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) από ιστορικούς, πολιτικούς επιστήμονες και ιστορικά στελέχη του ΚΚΕ Εσωτερικού, με πρωτεργάτη τον ιστορικό Φίλιππο Ηλιού. Παρά τις ελλείψεις που παρουσιάζει το αρχείο του ΚΚΕ στα ΑΣΚΙ, συνιστά έναν πραγματικό θησαυρό. Όχι τυχαία, πολλές μελέτες βασίστηκαν σε αυτό το υλικό.

Εν τω µεταξύ, ο Ηλιού είχε ήδη δημοσιεύσει το 1979-1980, στην «Αυγή», σειρά κρίσιμων εγγράφων του ΚΚΕ της περιόδου του Εμφυλίου. Αρκετά από αυτά, γραμμένα αρχικά στα ρωσικά που στη συνέχεια μεταφράστηκαν, αναδείκνυαν το είδος της σχέσης των Σοβιετικών με το ΚΚΕ. Τα έγγραφα δημοσιεύτηκαν αργότερα, στο βιβλίο του Ηλιού, «Ο ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος, η εμπλοκή του ΚΚΕ» (2005) μαζί με άλλα έγγραφα από το αρχείο του ΚΚΕ στα ΑΣΚΙ.

Καταλυτικά για την έρευνα τα βαλκανικά και ανατολικοευρωπαϊκά αρχεία

Τα αρχεία των βαλκανικών κρατών υπήρξαν καταλυτικά για την έρευνα. Βαλκάνιοι ιστορικοί, όπως οι Βούλγαροι Μπάεφ και Δασκαλόφ, ο Σέρβος Ρίστοβιτς και η Αλβανή Λαλάι εξέδωσαν μελέτες, όλες μεταφρασμένες στα Ελληνικά, για την εμπλοκή των γειτονικών Λαϊκών Δημοκρατιών στον εμφύλιο. Από ελληνικής πλευράς πρωτεργάτες σε αυτήν την προσπάθεια υπήρξαν οι ιστορικοί Βασίλης Κόντης και Σπύρος Σφέτας. Στο βιβλίο τους, «Εμφύλιος πόλεμος, έγγραφα από τα Γιουγκοσλαβικά και τα βουλγαρικά αρχεία» (1999) δημοσιοποίησαν μεγάλο αριθμό σημαντικών εγγράφων που αναδείκνυαν τη σημασία του εμφυλίου για τη Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία. Ακολούθησαν αρκετοί άλλοι Ελληνες ιστορικοί: ο Ιάκωβος Μιχαηλίδης για τη Γιουγκοσλαβία, ο Τάσος Χατζηαναστασίου και η Κατερίνα Τσέκου για τη Βουλγαρία, ο Απόστολος Πατελάκης για τη Ρουμανία, η Ελευθερία Μαντά, ο Σταύρος Ντάγιος και ο Ηλίας Σκουλίδας για την Αλβανία.
 
Στη συνέχεια «μεταφερθήκαμε» στην Κεντρική Ευρώπη. Ο Τσέχος Χράντετσνυ και ο Πολωνός Πάκοβσκι ανέδειξαν αρχειακό υλικό αποκαλυπτικό για τον πολύπλοκο ρόλο της Πολωνίας και της Τσεχοσλοβακίας στον συντονισμό και στην αποστολή της βοήθειας στον ΔΣΕ. Το βιβλίο «Ο ελληνικός εμφύλιος και το διεθνές κομμουνιστικό σύστημα: το ΚΚΕ μέσα από τα τσεχικά αρχεία 1946-1968» (2012), που επιμεληθήκαμε με τον Κώστα Τσίβο, περιλαμβάνει έναν αριθμό τσεχικών εγγράφων με επίκεντρο την οργάνωση της βοήθειας προς το ΚΚΕ.
 
Κατά τα έτη 2010-2015 χάρη στο ερευνητικό πρόγραμμα «Θαλής» και τη συνεργασία περίπου 30 επιστημόνων συλλέχθηκαν έγγραφα από τα Βαλκάνια, την Ανατολική και Δυτική Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Το πρόγραμμα, του οποίου ήμουν ο επιστημονικός υπεύθυνος, παρέδωσε συνολικά επτά τόμους (τρεις με μεταφρασμένα έγγραφα και τέσσερις με επιστημονικές μελέτες) και η πρόσβαση για τους αναγνώστες είναι ελεύθερη (www.coldwar.gr).

Τα ρωσικά αρχεία

Τα πρώην σοβιετικά αρχεία αποτέλεσαν βέβαια τον σταρ των αρχειακών τεκμηρίων. Στη δεκαετία του ’90 Ρώσοι ιστορικοί όπως ο Ουλουνιάν βασισμένοι σε αυτά δημοσίευσαν, στα ρωσικά και αγγλικά, σημαντικές μελέτες για το ΚΚΕ και τις σχέσεις του με τη Μόσχα. Πάντως, και Έλληνες έχουν δημοσιοποιήσει σημαντικά έγγραφα και μελέτες βασισμένες στα ρωσικά αρχεία.
 
Αρχικά, οι Δ. Κωνσταντακόπουλος, Δ. Πατέλης και Π. Ματέρη δημοσιοποίησαν σοβιετικά τεκμήρια στο βιβλίο τους «1931-1944, Φάκελος ΕΛΛΑΣ. Τα αρχεία των μυστικών σοβιετικών υπηρεσιών» (1993). Αν και ο τίτλος είναι ελαφρώς παραπλανητικός καθώς τα έγγραφα του βιβλίου δεν προέρχονται από τα αρχεία των πρώην υπηρεσιών ασφαλείας αλλά κυρίως από τα Αρχεία Κοινωνικής και Πολιτικής Ιστορίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας (RGASPI), προσφέρουν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες ιδιαίτερα για την εποχή του Πολέμου.
 
Για την περίοδο του Πολέμου, επίσης, ο Γρηγόρης Φαράκος, που μελέτησε όσο λίγοι την ιστορία του ΚΚΕ, εξέδωσε το «Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Σχέσεις ΚΚΕ και Διεθνούς Κομμουνιστικού Κέντρου» (2004). Εκεί ο Φαράκος δημοσιοποίησε έναν πολύ σημαντικό όγκο εγγράφων κυρίως από τα RGASPI και το γνωστό απόθεμα 495 που περιλαμβάνει τα αρχεία της Κομιντέρν.
 
Ο Φαράκος έδειξε πως κατά τη διάρκεια του Πολέμου και μέχρι το 1944, οι δεσμοί μεταξύ ΕΣΣΔ-ΚΚΕ, παρά τις προσπάθειες του δεύτερου, υπήρξαν χαλαροί, χωρίς ύπαρξη μόνιμων διαύλων επικοινωνίας. Ο Φαράκος εκτίμησε πως η απουσία συστηματικής επαφής οφειλόταν βασικά στη σοβιετική ηγεσία, που τα στρατηγικά της συμφέροντα δεν την πίεζαν να δείχνει αυξημένο ενδιαφέρον για την Ελλάδα, επειδή υπολόγιζε στον κυρίαρχο ρόλο των ΚΚ της Γιουγκοσλαβίας και της Βουλγαρίας στην περιοχή. Οι τελευταίοι, δε, προτιμούσαν να μην ευνοούν την άμεση επαφή των Ελλήνων με τους Σοβιετικούς αξιοποιώντας την προνομιακή τους θέση στην προώθηση των εθνικών τους συμφερόντων στα Βαλκάνια.
 
Για τα έτη 1946-1949, αναμφίβολα το πιο σημαντικό βιβλίο με αρχειακό υλικό αποκλειστικά από ρωσικά αρχεία είναι του Νίκου Παπαδάτου, «Ακρως Απόρρητο, οι σχέσεις ΕΣΣΔ-ΚΚΕ 1944-1952» (Αθήνα 2019). Ο  Παπαδάτος, που αποτελεί τον συστηματικότερο, κατά τη γνώμη μου, Έλληνα μελετητή των ρωσικών αρχείων, δημοσιοποίησε 193 σημαντικά έγγραφα που μετέφρασε ο ίδιος. Στην εισαγωγή του, ο Παπαδάτος επιχειρεί να ξεφύγει από μια ελληνοκεντρική θεώρηση. Υποστηρίζει πως η εμπλοκή του ΚΚΕ στον ελληνικό εμφύλιο εκτός του ότι θα ήταν αδύνατη χωρίς τη βοήθεια της ΕΣΣΔ και των Λαϊκών Δημοκρατιών, υποστηρίχθηκε από τους Σοβιετικούς γιατί εξυπηρετούσε τη δική τους εξωτερική πολιτική. Κατά την οπτική του Παπαδάτου η εξέλιξη του εμφυλίου συνδέεται με τις διακυμάνσεις στα διεθνή μέτωπα του Ψυχρού Πολέμου. Η Σοβιετική Eνωση ανάλογα με τις εξελίξεις προωθούσε πότε την αποκλιμάκωση και πότε την ένταση της ένοπλης αντιπαράθεσης στο ελληνικό μέτωπο.
 
* Ο κ. Νίκος Μαραντζίδης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Το βιβλίο του «Under Stalin’s Shadow: An International History of Greek Communism 1918-1956», βασισμένο σε μεγάλο όγκο αρχειακού υλικού από διαφορετικές χώρες, θα εκδοθεί στις ΗΠΑ το 2023 από τις εκδόσεις Cornell University Press και στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/society/561692857/o-ellinikos-emfylios-i-essd-kai-i-machi-ton-archeion/