Ελληνοτουρκικά: - Ο Ακάρ απειλεί την Κύπρο: - " Ο τουρκικός στρατός είναι έτοιμος" - Η Κύπρος έχει αίμα στα χέρια της"

 

Ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ εκτοξεύει και στρατιωτικές απειλές κατά της Κύπρου εξαιτίας της ίδρυσης Κυπροκουρδικού Συνδέσμου Αλληλεγγύης, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία και «στο στρατόπεδο του Λαυρίου στην Ελλάδα».

Ο τουρκικός στρατός είναι έτοιμος να απαντήσει, στο πλαίσιο των εγγυήσεων, ενάντια σε οποιαδήποτε ενέργεια, δήλωσε ο υπουργός Αμυνας της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ (φωτογραφία Reuters, επάνω), αναφερόμενος στην ίδρυση του Κυπροκουρδικού Συνδέσμου Αλληλεγγύης.

«Παρακλάδι του PKK»

Σύμφωνα με την Αγκυρα, πρόκειται για άνοιγμα γραφείων στην Κυπριακή Δημοκρατία των Κούρδων της Συρίας (PYD), τους οποίους θεωρεί παρακλάδι του ΡΚΚ.

Σε δηλώσεις του μέσω τηλεδιάσκεψης στους αρχηγούς του τουρκικού στρατού, ο Χουλουσί Ακάρ είπε ότι «η ελληνοκυπριακή διοίκηση επιδεικνύει μια στάση ανάλογη με το αίμα που έχει στα χέρια της από την ιστορία».

«Κάνουν συνεργασία κατά το παράδειγμα του στρατοπέδου του Λαυρίου που έφτιαξε η Ελλάδα. Η Ελλάδα προσπάθησε να πετύχει κάτι με παρόμοιες πρακτικές, αλλά πρέπει να έχει δει ότι δεν θα πετύχει τίποτα», είπε.

Συνέχισε, επισημαίνοντας ότι πρέπει να γίνει κατανοητό πως πρόκειται «για μάταιες προσπάθειες και ότι δεν θα πετύχουν τίποτα».

«Αν νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν κάποιες ενέργειες κατά της ειρήνης και της σταθερότητας στην Κύπρο και κατά των αδελφών, να γνωρίζουν ότι αυτά είναι όνειρα απατηλά.

«Οι συνέπειες θα είναι σοβαρές»

»Ολος ο κόσμος ας γνωρίζει ότι η εγγυήτρια δύναμη Τουρκία και ο τουρκικός στρατός ο οποίος βρίσκεται εκεί στο πλαίσιο των εγγυήσεων και οι δυνάμεις ασφαλείας της ‘τδβκ’ δεν θα το επιτρέψουν ποτέ και είναι έτοιμοι να απαντήσουν πλήρως ενάντια σε οποιαδήποτε ενέργεια.

»Δεν πρέπει να μπουν σε μια τέτοια περιπέτεια, πρέπει από τώρα να δουν ότι οι συνέπειες θα είναι σοβαρές», κατέληξε ο Ακάρ.

Πηγή:https://www.in.gr/2022/01/22/politics/akar-apeilei-kai-stratiotika-tin-kypro-exei-sta-xeria-tis-aima-apo-tin-istoria/

Πώς τα φονικά drones αλλάζουν τους πολέμους - Ευάλωτες οι χερσαίες δυνάμεις

Η γενίκευση της χρήσης οπλισμένων drones από μια ολοένα διευρυνόμενη ομάδα κρατών αλλά και από ένοπλες παρακρατικές οργανώσεις έχει αλλάξει ριζικά την έννοια της στρατηγικής. Ολες οι κυβερνήσεις τα θέλουν και η εξαγωγική αγορά που έχουν δημιουργήσει οι κορυφαίοι κατασκευαστές τους συνεχώς μεγαλώνει

 Protagon Team 

Πλέον τους πολέμους κερδίζουν πάνοπλα ρομποτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Τα ιρανικής κατασκευής –και ελεγχόμενα από σιίτες αντάρτες Χούτι στην Υεμένη– οπλισμένα drones που έπληξαν προσφάτως στόχους στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, απέδειξαν για πολλοστή φορά ότι τα εν λόγω οπλικά συστήματα διαθέτουν και την εμβέλεια και τη δύναμη πυρός για να καθορίσουν την τροπή ενός πολέμου ή μιας σύρραξης, τόσο σε τακτικό όσο και σε στρατηγικό επίπεδο. 

Στην Ανατολική Ουκρανία, όπου οι συγκρούσεις ανάμεσα στον κυβερνητικό στρατό και στους φιλορώσους αυτονομιστές  συνεχίζονται εδώ και μία οκταετία, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, που μπορούν να φέρουν πληθώρα όπλων, διαδραματίζουν «ολοένα πιο φονικό ρόλο», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Μάικλ Εβανς των λονδρέζικων Times. 

Οι υποστηριζόμενοι από το Κρεμλίνο αυτονομιστές στο ανατολικό Ντονμπάς βομβαρδίζουν, αποδεκατίζοντας, ουκρανικά στρατεύματα με ολμοβόλα drones. Οι Ουκρανοί, ωστόσο, αντιδρούν, απογειώνοντας δικά τους μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar TB-2 εφοδιασμένα με πυραύλους ακριβείας, τα οποία προμηθεύτηκαν από την Τουρκία. «Επρόκειτο για μια υπενθύμιση προς τον Πούτιν ότι η Ουκρανία δεν διαθέτει πλέον έναν δευτεροκλασάτο στρατό με όπλα της σοβιετικής εποχής, αλλά μια δύναμη με αυξανόμενες ικανότητες και προηγμένα οπλικά συστήματα», σημειώνει ο βρετανός δημοσιογράφος. 

Διαρκώς αναπτύσσονται νέοι τύποι πολεμικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Κατά τη διάρκεια του μήνα, μια ισραηλινή εταιρεία παρουσίασε ένα νέο μοντέλο που φέρει σκοπευτικό τυφέκιο, το οποίο σύντομα θα μπορούσε να καταστεί το προτιμώμενο όπλο κάθε διοικητή του πεζικού. 

Η γενίκευση της χρήσης οπλισμένων drones από μια ολοένα διευρυνόμενη ομάδα κρατών αλλά και από ένοπλες παρακρατικές οργανώσεις όπως οι Χούτι, έχει αλλάξει ριζικά την έννοια της στρατηγικής. «Ολες οι κυβερνήσεις τα θέλουν και η εξαγωγική αγορά που έχουν δημιουργήσει οι κορυφαίοι κατασκευαστές drones είναι τόσο μεγάλη, που η πρόσβαση σε αυτά τα αερομεταφερόμενα ρομποτικά όπλα έχει καταστεί εύκολη και οικονομική», συνοψίζει ο Μάικλ Εβανς. 

Προς το παρόν τα περισσότερα από τα στρατιωτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που πωλούνται δεν φέρουν οπλισμό, ενώ κυρίαρχος στον συγκεκριμένο τομέα είναι το Ισραήλ, δεδομένου ότι ακόμη και οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν ισραηλινά κατασκοπευτικά drones. 

Ωστόσο, φθηνά drones που κατασκευάζονται στην Κίνα αυξάνουν στη διεθνή αγορά το ενδιαφέρον για οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Τους Ισραηλινούς και τους Κινέζους ανταγωνίζονται πλέον οι Τούρκοι και οι Ιρανοί, έχοντας αναπτύξει ισχυρές γραμμές παραγωγής. Οι πωλήσεις τους αυξάνονται ταχέως και τα τουρκικά και ιρανικά drones συμμετέχουν πλέον σε επιχειρήσεις που αλλάζουν τα δεδομένα σε διάφορα ανοιχτά μέτωπα ανά τον κόσμο. 

Ιρανικά drones χρησιμοποιήθηκαν στην επίθεση κατά στόχων στο Αμπου Ντάμπι που κόστισε τη ζωή σε τρεις ανθρώπους. Εμφανίστηκαν επίσης στη βόρεια Αιθιοπία, με τους αντάρτες του Τιγκράι που πολεμούν τις κυβερνητικές δυνάμεις να διαπιστώνουν με τον πλέον επώδυνο τρόπο ότι δεν υπάρχει δυνατότητα διαφυγής από τη στιγμή που φανούν στον ορίζοντα σμήνη πάνοπλων drones τα οποία σημαδεύουν τις αυτοκινητοπομπές και τα στρατόπεδά τους. 

Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί με drones άλλαξαν τις τύχες της κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας στη Λιβύη, ενώ καίρια αποδείχτηκε η συμμετοχή τους στη σύρραξη στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, όπου χάρη στην κυριαρχία των τουρκικών Bayraktar TB-2 στους αιθέρες, υπερίσχυσε το Αζερμπαϊτζάν στη σύγκρoυση με την Αρμενία. 

Οσον αφορά το πόσο ηθικό είναι να κάθεται κάποιος μπροστά σε έναν υπολογιστή και να σημαδεύει ανθρώπινους στόχους, εκατοντάδες, ακόμη και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, αποτελεί πολύ σοβαρό ζήτημα, το οποίο, ωστόσο, δεν έχει ακόμα διευθετηθεί. Στην πράξη, αποτελεί γεγονός ότι μη επανδρωμένα αεροσκάφη που φέρουν προηγμένα οπλικά συστήματα ακριβείας καθιστούν εκ νέου εξαιρετικά ευάλωτες όλες τις δυνάμεις που επιχειρούν στο έδαφος. 

Μιλώντας στους Times, ο Πολ Σαρ, πρώην καταδρομέας του αμερικανικού στρατού και μετέπειτα ανώτερος αξιωματούχος του Πενταγώνου με ειδίκευση στα πολεμικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, σημείωσε ότι τελευταία φορά που άλλαξε τόσο δραστικά η μορφή των πολεμικών επιχειρήσεων ήταν κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, εξαιτίας της ανακάλυψης και της χρήσης του πολυβόλου. 

«Οπως με την άφιξη των πρώτων πολυβόλων, οι στρατοί έπρεπε να προσαρμόσουν τις τακτικές τους, έτσι και σήμερα, οι στρατιωτικές δυνάμεις που δέχονται επιθέσεις από οπλισμένα drones πρέπει να αλλάξουν τις τακτικές τους. Στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ δοκιμάστηκε στο έπακρο η ικανότητα των χερσαίων δυνάμεων να καλύπτονται από τα drones. Οι χερσαίες δυνάμεις είναι πολύ πιο ευάλωτες σήμερα από όσο ήταν στο παρελθόν», ανέφερε.

Επιπρόσθετα οι επιθέσεις με drones «προκαλούν μεγαλύτερο ντόρο από τις επιθέσεις με μαχητικά αεροσκάφη. Το χτύπημα ενός οπλισμένου drone προκαλεί περισσότερο το ενδιαφέρον των ΜΜΕ σε σχέση με ένα F-16 που ρίχνει βόμβες, και αυτό επηρεάζει τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής», συμπλήρωσε ο αμερικανός ειδικός. 

Το ότι υπερσύγχρονα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, εφοδιασμένα με προηγμένα οπλικά συστήματα, δεν προορίζονται πλέον για λίγους αλλά για όλους τους στρατούς και ενδεχομένως για όλες τις τρομοκρατικές οργανώσεις του κόσμου, είναι σίγουρα ιδιαίτερα ανησυχητικό. 

Το αμερικανικό μονοπώλιο των drones (με τις χιλιάδες επιθέσεις κατά θέσεων της Αλ Κάιντα και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν, στην Υεμένη, στη Συρία και στη Σομαλία) ανήκει στο παρελθόν. Πλέον, όποιος μπορεί, παράγει και εξάγει, δεδομένου η ζήτηση είναι μεγάλη και αυξάνεται διαρκώς. 

Το ότι έχει αρχίσει να γενικεύεται η χρήση των drones οφείλεται σε μεγάλο βαθμό, εάν όχι αποκλειστικά, στo Πεκίνο. Κινεζικής κατασκευής πολεμικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν ήδη προμηθευτεί το Καζακστάν, η Μιανμάρ, η Σαουδική Αραβία, το Ιράκ, το Πακιστάν, η Νιγηρία, το Τουρκμενιστάν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. 

Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους πωλούν τα δικά τους οπλισμένα drones μόνο σε στενούς συμμάχους τους, όπως η Βρετανία. Σημειώνεται ότι από το 2001 (χρονιά κατά την οποία πραγματοποίησαν την πρώτη τους επίθεση με drone κατά εχθρικού στόχου στο Αφγανιστάν) έως το 2015, οι ΗΠΑ σκότωσαν τουλάχιστον 3.000 τρομοκράτες μέσω της χρήσης μη επανδρωμένων αεροσκαφών. 

Το καλοκαίρι της επόμενης χρονιάς, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα εξέδωσε προεδρικό διάταγμα με νέες κατευθυντήριες γραμμές, επιδιώκοντας τον περιορισμό των αποκαλούμενων παράπλευρων απωλειών, των θανάτων, δηλαδή, αμάχων 

Πηγή: Protagon.gr

 

Υπουργός Εξωτερικών: Η χώρα μας έχει απόλυτο δικαίωμα αυτοάμυνας και δεν αφήνει αναπάντητη οιαδήποτε πρόκληση

Συνέντευξη Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, στην εφημερίδα ΚΕΦΑΛΑΙΟ και στο Capital.gr και στον δημ/φο Σπύρο Δημητρέλη

 ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε υπουργέ, η άνοδος της έντασης της ρητορικής της Τουρκίας αναφορικά με τη στρατιωτικοποίηση των νησιών σάς ανησυχεί; Η Άγκυρα θέτει πλέον ευθέως θέμα αμφισβήτησης της κυριαρχίας μας στα νησιά.

Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Υπάρχει όντως έξαρση της ρητορικής της τουρκικής κυβέρνησης, η οποία πλέον σε λεκτικό επίπεδο δεν τηρεί καν τα προσχήματα και θέτει υπό αμφισβήτηση κεκτημένα δεκαετιών, με εξωφρενικές αιτιάσεις, πέραν κάθε έννοιας λογικής και βεβαίως της διεθνούς νομιμότητας.
Η έγερση ανάλογων ζητημάτων, τη στιγμή μάλιστα που η εν λόγω χώρα απειλεί με πόλεμο σε περίπτωση που μια κυρίαρχη χώρα ασκήσει το αναφαίρετο δικαίωμα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο, δεν ανταποκρίνεται στο επίπεδο σχέσεων που η Ελλάδα επιθυμεί να καλλιεργήσει με όλες τις γειτονικές της χώρες.
Για την ελληνική κυβέρνηση τα πράγματα είναι απολύτως ξεκάθαρα: η χώρα μας έχει απόλυτο δικαίωμα αυτοάμυνας. Αυτό προβλέπεται από τον Χάρτη του OHE. Η κατάσταση αυτή έγινε ακόμα πιο επιτακτική μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και, κατά συνέπεια, η αμυντική θωράκιση των νησιών αποτελεί απόλυτο και νόμιμο δικαίωμα της χώρας.
Έχουμε απορρίψει τις μονομερείς αιτιάσεις της Τουρκίας περί καθεστώτος στρατιωτικοποίησης νησιών, μέσω επιστολής της Ελληνίδας Μονίμου Αντιπροσώπου στον OHE προς τον Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού, Αντόνιο Γκουτέρες. Στην επιστολή αυτή οι τουρκικές αιτιάσεις χαρακτηρίζονται παντελώς αβάσιμες, αστήρικτες, νομικά και ιστορικά λανθασμένες και ως εκ τούτου απορρίπτονται στο σύνολό τους, επί τη βάσει και προβλέψεων Διεθνών Συμφωνιών που βρίσκονται σε ισχύ και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του Διεθνούς Δικαίου.
Είναι απόλυτα ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα δεν αφήνει αναπάντητη οιαδήποτε πρόκληση. Επιθυμούμε τον εποικοδομητικό διάλογο και την προώθηση μιας «θετικής ατζέντας», πάντα όμως στη βάση του Διεθνούς Δικαίου, και ιδιαίτερα του Διεθνούς Δικαίου της θάλασσας.
Ουδείς δικαιούται να έχει αυταπάτες ως προς τη θέληση της Ελλάδας να υπερασπισθεί την κυριαρχία και τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Η χώρα μας εργάζεται αδιάκοπα για τη δημιουργία νέων σχημάτων συνεργασίας και αναδεικνύεται σε περιφερειακό πόλο σταθερότητας, τη στιγμή που η Τουρκία, παρά τη δική μας αντίθετη επιθυμία, συμπεριφέρεται ως παράγοντας αποσταθεροποίησης.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ποια ρίσκα αναδεικνύονται για την ελληνική εξωτερική πολιτική λόγω της έντασης μεταξύ NATO και Ρωσίας για την Ουκρανία;
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Είναι προφανές ότι η όξυνση στις σχέσεις Ρωσίας – Ουκρανίας τους τελευταίους μήνες εγκυμονεί κινδύνους ανάφλεξης στην Ευρώπη. Τα πράγματα βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο, παρά τις συνομιλίες που διεξήχθησαν την προηγούμενη εβδομάδα και που, λογικά, θα συνεχιστούν την επόμενη. Το όλο σκηνικό μπορεί να φέρει αλυσιδωτές αντιδράσεις και να κλονίσει το ευρύτερο πλαίσιο ασφαλείας στην περιοχή, σε μια περίοδο, μάλιστα, που αντιμετωπίζουμε, όλες οι χώρες, το φάσμα της ενεργειακής κρίσης, αλλά και των οικονομικών συνεπειών της υγειονομικής κρίσης δύο και πλέον ετών.
Πρέπει να αποκλιμακωθεί άμεσα η κατάσταση, λαμβάνοντας πάντα υπόψη την ανάγκη σεβασμού της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας βάσει των θεμελιωδών αρχών του Διεθνούς Δικαίου. Αυτή είναι βασική και απαραβίαστη αρχή μας.
Ταυτόχρονα, όμως, η Ρωσία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας. Για τον λόγο αυτό έχουμε υπογραμμίσει ότι οι δίαυλοι επικοινωνίας με τη χωρά αυτή πρέπει να παραμείνουν ανοικτοί.
Η Ελλάδα, βεβαίως, ως μέλος της E.E. και ίου NATO, λειτουργεί πάντα στο πλαίσιο των δεδομένων αρχών και αξιών. Ωστόσο, διατηρεί διαχρονικούς και πολυεπίπεδους ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς με τη Ρωσία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πώς αξιολογείται από την Ελλάδα το πρόσφατο σημείωμα του State Department για τον αγωγό East Med και την απόσυρση της αμερικανικής στήριξης στο project; Η Ελλάδα παραμένει δεσμευμένη στο σχέδιο αυτό;
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Καταρχάς, κύριε Δημητρέλη, θα ήθελα να τονίσω ότι σήμερα η Ελλάδα έχει αναδειχθεί σε έναν ισχυρό διαμετακομιστικό κόμβο στον τομέα της ενέργειας. Κατέχει πλέον σημαντικό ρόλο στους ενεργειακούς σχεδιασμούς στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και στους στρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ.
Η χώρα μας μετέχει σε ενεργειακά projects, συνάπτοντας συνεργασίες και συμμαχίες με γειτονικές χώρες και εφαρμόζοντας στην πράξη το Διεθνές Δίκαιο. Στο πλαίσιο αυτό, η ελληνική κυβέρνηση εξετάζει όλα τα σχέδια που θα μπορούσαν να είναι τεχνικά και οικονομικά βιώσιμα, βάσει πάντα των εκτιμήσεων στις οποίες προβαίνουν οι αγορές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το οποίο ίσως δεν προβλήθηκε αρκετά, ήταν η υπογραφή πριν από μερικούς μήνες του μνημονίου για την ηλεκτρική διασύνδεση μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου στο πλαίσιο του «EuroAfrica Interconnecter». Η εν λόγω Συμφωνία, που αφορά την πρώτη διασύνδεση της Ευρώπης με την Αφρική στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, εφαρμόζει στην πράξη τη Συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με την Αίγυπτο, ενώ παράλληλα εδραιώνει τη σημαίνουσα γεωπολιτική και ενεργειακή θέση της χώρας μας στην ευρύτερη περιοχή.
Παράλληλα, θα ήθελα να υπογραμμίσω την αγαστή συνεργασία με τις ΗΠΑ στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας 3+1 (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και ΗΠΑ), καθώς και την αμερικανική στήριξη στη δημιουργία πλωτού τερματικού σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη, τη δημιουργία διασυνδετήριων αγωγών με τις χώρες στα βόρεια σύνορα μας, καθώς και τον «Euro-Asia Interconnecter», που προβλέπει την ηλεκτρική σύνδεση Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ.
Η πολιτική βούληση των ΗΠΑ σε αυτή την κατεύθυνση είναι δεδομένη και έχει διακηρυχθεί με τον πλέον επίσημο τρόπο. Μιας και ρωτάτε για τον East Med, θα μου επιτρέψετε μια παρατήρηση: το ζήτημα δεν είναι γεωπολιτικό, αλλά καθαρά οικονομικής βιωσιμότητας και περιβαλλοντικής αντίληψης.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είστε ικανοποιημένος από την πορεία εφαρμογής της Συμφωνίας των Πρεσπών; Σας ανησυχεί η πολιτική αστάθεια στο εσωτερικό της γειτονικής χωράς και ευρύτερα στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων;
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Το μήνυμα της ελληνικής κυβέρνησης είναι ξεκάθαρο: η πλήρης, συνεπής και καλή τη πίστει εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών αποτελεί απαραίτητο θεμέλιο για την περαιτέρω ενίσχυση των διμερών μας σχέσεων, αλλά και αναγκαία προϋπόθεση για την πρόοδο στην ευρωπαϊκή πορεία της Βόρειας Μακεδονίας. Οι υπηρεσίες του υπουργείου Εξωτερικών παρακολουθούν στενά αυτή τη διαδικασία. Καταγράφουμε με ικανοποίηση κάθε βήμα που γίνεται προς την κατεύθυνση της υλοποίησής της και προβαίνουμε στις δέουσες ενέργειες για τις όποιες ελλείψεις ή καθυστερήσεις διαπιστώνουμε.
Σε ό,τι αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, είναι αλήθεια ότι την τελευταία περίοδο έχουμε μια αναζωπύρωση κρίσεων και εντάσεων στα Δυτικά Βαλκάνια. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί η κατάσταση στη Βοσνία Ερζεγοβίνη, όπου δυστυχώς μια ανάφλεξη είναι ένα δυσοίωνο σενάριο. Για τον λόγο αυτό, καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για την εμπέδωση της σταθερότητας στην περιοχή και βρισκόμαστε σε συνεχή επαφή με τους εταίρους μας.
Πριν από λίγες ημέρες βρισκόμουν στην Κροατία, και στο τέλος της εβδομάδας θα συνοδεύσω τον πρωθυπουργό στη Σερβία. Για εμάς, η ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων είναι μονόδρομος και εργαζόμαστε αδιάλειπτα στην κατεύθυνση αυτή.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τα τελευταία χρόνια είδαμε σημαντικές ξένες επενδύσεις, ως αποτέλεσμα και της οικονομικής διπλωματίας της χωράς. Ποιος ο ρόλος της οικονομικής διπλωματίας στην προσπάθεια ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας αλλά και ενίσχυσης της εθνικής μας στρατηγικής;
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Πράγματι, έχει ήδη επιτευχθεί σημαντικό έργο με την προσέλκυση εμβληματικών επενδύσεων σε τομείς όπως η πράσινη οικονομία, η ενέργεια και η τεχνολογική καινοτομία. Αποτέλεσμα των εν λόγω προσπαθειών μας, τις οποίες έχει αναλάβει ο αρμόδιος υφυπουργός, Κώστας Φραγκογιάννης, και ο γενικός γραμματέας, Γιάννης Σμυρλής, και που αποτυπώνονται στην αύξηση των εξαγωγών και των επενδύσεων, είναι η θεαματική βελτίωση της εικόνας της Ελλάδας, η οποία αντιμετωπίζεται παντού πλέον ως αξιόπιστος συνομιλητής και ασφαλής επενδυτικός προορισμός.
Φυσικά, αυτές οι πολύ θετικές εξελίξεις δεν προέκυψαν τυχαία, αλλά αποτελούν τον καρπό συγκεκριμένης στρατηγικής και συστηματικής δουλειάς. Η οικονομική διπλωματία έχει αναδειχθεί σε βασική προτεραιότητα της εξωτερικής μας πολιτικής. Στο πλαίσιο αυτό, θέσαμε ως κεντρικούς στόχους τη στήριξη της ελληνικής εξαγωγικής επιχειρηματικότητας και την περαιτέρω προσέλκυση ξένων επενδύσεων, ενώ ήδη καταρτίστηκε το πρώτο Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο Εξωστρέφειας, όπου οι εν λόγω στόχοι εξειδικεύονται και υλοποιούνται μέσω συντονισμένων δράσεων σε διμερές και πολυμερές επίπεδο, καθώς και σε επίπεδο αναπτυξιακής συνεργασίας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ποια η στόχευση και το αποτέλεσμα των πρόσφατων δυναμικών ανοιγμάτων της ελληνικής διπλωματίας στις χώρες της Αφρικής;
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Το άνοιγμα της εξωτερικής μας πολιτικής στην Υποσαχάρια Αφρική αποτελεί στρατηγική επιλογή. Όπως γνωρίζετε, επισκέφθηκα τη Ρουάντα, την Γκαμπόν και την Γκάνα τον περασμένο Νοέμβριο και πραγματοποίησα το πρώτο ταξίδι του έτους στη Νιγηρία και στην Ανγκόλα. Δεν είναι, εξάλλου, τυχαίο ότι σε λίγες εβδομάδες θα μεταβώ στη Σενεγάλη για τα εγκαίνια της εκεί Πρεσβείας μας. καθώς και στην Γκάμπια και το Πράσινο Ακρωτήριο.
Να επισημάνω απλώς ότι το σύνολο των ανωτέρω κρατών δεν είχε επισκεφθεί ποτέ στο παρελθόν Έλληνας υπουργός Εξωτερικών. Ο μοναδικός Έλληνας αξιωματούχος που είχε επισκεφθεί τη Νιγηρία ήταν το 2018 ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών Τέρενς Κουίκ, ο οποίος είχε συναντήσει μέλη της ελληνικής κοινότητας και αξιωματούχους της νιγηριανής κυβέρνησης.
Οι επισκέψεις αυτές εντάσσονται στο πλαίσιο της διεύρυνσης των διεθνών επαφών της χώρας μας, λαμβάνοντας υπόψη και την υποψηφιότητά μας για μια μη μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του OHE για την περίοδο 2025-26.
Η Αφρικανική Ήπειρος έχει τη μεγαλύτερη οικονομική, καθώς και πληθυσμιακή ανάπτυξη στον κόσμο. Δημιουργούνται νέες ευκαιρίες, ιδιαίτερα στον οικονομικό τομέα, αλλά παράλληλα αναδύονται νέες προκλήσεις, όπως για παράδειγμα στην περιοχή του Σαχέλ, όπου έχουν βρει πρόσφορο έδαφος τρομοκρατικές οργανώσεις, αλλά και παράνομοι διακινητές.
Σχεδιάζουμε να αυξήσουμε το αποτύπωμα και την επιρροή μας, βασιζόμενοι στην ισχυρή παρουσία της ελληνικής ομογένειας με ιστορικές κοινότητες αλλά και το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει αποικιακό παρελθόν. Παράλληλα, ως κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούμε να ενεργήσουμε ως γέφυρα με την Ευρώπη και να συμβάλουμε στην ενίσχυση των σχέσεων EE. Αφρικής.

Rafale: - Η αχρείαστη διαφημιστική πλειοδοσία - Οι κραυγές για Εθνικές καπηλείες και η προδοτική άρνηση για την ενίσχυση της άμυνάς μας

 Αν η ΝΔ είχε μειωμένο δικαίωμα να προβάλει ένα εθνικό απόκτημα ως κομματικό επίτευγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε κανένα απολύτως δικαίωμα να επικαλεστεί εθνικές και θεσμικές ευπρέπειες στο συγκεκριμένο ζήτημα. 

Τα "ντροπή και εθνική καπηλεία" του Τσίπρα θα είχαν νόημα αν ο ίδιος είχε συμβάλει στην προσπάθεια ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεών μας 

Ναι, αν ήμουν εγώ –λέμε τώρα– στο επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου ή της ΝΔ, δεν θα το έκανα. Δεν θα έβαζα το σήμα του κόμματος δίπλα στα Rafale που πετάνε πάνω από την Ακρόπολη ή προσγειώνονται στην Τανάγρα. 

Ακόμα κι αν έμπαινα στον πειρασμό να το σκεφτώ, θα συγκρατούσα, πιστεύω, τον εαυτό μου. Δεν θα είχα λόγο να το κάνω. Η άφιξη των αεροσκαφών μέσα σε χρόνο ρεκόρ και μεσούσης της κρίσης με τον Ερντογάν είναι από μόνη της μια καραμπινάτη διαφήμιση της κυβερνητικής ικανότητας και αποφασιστικότητας. Το κομματικό σήμα δίπλα στα αεροπλάνα ήταν ένας αχρείαστος διαφημιστικός πλεονασμός. 

Όμως μην μπερδεύουμε τα πράγματα. Αν η ΝΔ είχε μειωμένο δικαίωμα να προβάλει ένα εθνικό απόκτημα ως κομματικό επίτευγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε κανένα απολύτως δικαίωμα να επικαλεστεί εθνικές και θεσμικές ευπρέπειες στο συγκεκριμένο ζήτημα. Τα "ντροπή και εθνική καπηλεία" του Τσίπρα θα είχαν νόημα αν ο ίδιος είχε συμβάλει με τη στάση του στην εθνική προσπάθεια ενίσχυσης των Ενόπλων δυνάμεών μας. 

Από τη στιγμή που διά της ψήφου του αμφισβήτησε την αναγκαιότητα αγοράς των Rafale για την Πολεμική Αεροπορία μας, προς τι η οργή του για την αξιοποίηση της εικόνας τους από τη ΝΔ; Ο Τσίπρας τα χάρισε στον Μητσοτάκη. Απλώς ο Μητσοτάκης δεν χρειαζόταν να το υπερτονίσει. Ήταν φανερό από μόνο του. 

Ποιο είναι, αλήθεια, μεγαλύτερο και σοβαρότερο ατόπημα; 

Μια αχρείαστη διαφημιστική πλειοδοσία πάνω σε μια εθνικά επιβεβλημένη κίνηση ή η άρνηση της μείζονος αντιπολίτευσης να συναινέσει στην ενίσχυση της άμυνάς μας, όταν ο Ερντογάν αμφισβητεί ευθέως και επισήμως την ελληνική κυριαρχία στα νησιά μας; 

Γιατί εδώ κοντεύουμε να τρελαθούμε. 

Γυρίζουν οι Συριζαίοι στα κανάλια και κραυγάζουν για εθνικές καπηλείες, την ώρα που επισήμως αρνούνται να δουν την τούρκικη κάννη που μας σημαδεύει και το τούρκικο δάκτυλο που πατάει τη σκανδάλη. Λες και του περίσσευαν του Μητσοτάκη δέκα δισ. ευρώ για αεροπλάνα και καράβια. Λες και δεν θα ήθελε κι αυτός να τα κάνει επιδόματα και φοροαπαλλαγές να τα μοιράσει στους ψηφοφόρους.

 Πηγή: Protagon.gr

Ένοπλες Δυνάμεις - Rafale και Belh@rra οι πολλαπλασιαστές ισχύος

 Ραφάλ. Γιατί όχι. Και Ραφάλ και φρεγάτες. Για να παραμείνουμε πρώτη δύναμη στο ΝΑΤΟ σε αμυντικές δαπάνες, πρέπει σε κάθε τουρκική «αγορά του αιώνα» να απαντάμε με τη δική μας. Να προσθέτουμε έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα μιας αγοραστικής αλληλεξάρτησης που μας εξουθενώνει, έχει όμως το ανθρωπιστικό πλεονέκτημα να συντρέχει οικονομικά τους πωλητές και τους μεσάζοντες. 'Αλλωστε, ειδήσεις για τη φτώχεια στην Ελλάδα δεν πολυπαίζονται στα κανάλια μας. Για τη φτώχεια στην Τουρκία, όμως, είμαστε πλήρως ενημερωμένοι. Η λίρα τους; Περίπου σαν την κατοχική δραχμή. Ενώ το δικό μας νόμισμα είναι το παντοδύναμο ευρώ. Απλώς δεν τυχαίνει να το διαθέτουμε εν αφθονία, άτομα και πολιτεία.

Ραφάλ, ναι. Για να ενισχύσουμε τις σχέσεις μας με τη φίλη Γαλλία. Η οποία –όπως δα και οι ΗΠΑ, η Γερμανία και οι άλλες εμπορικές δυνάμεις– μας ευγνωμονεί για τα θερμά αισθήματα που τρέφουμε γι’ αυτήν, θέλει όμως και την υλική απόδειξή τους. Έτσι, πάντως, εμπλουτίσαμε τις γνώσεις μας. Από τη γραμματική ξέρουμε ότι μακρόν προ μακρού οξύνεται. Τώρα, ενόσω χαιρόμαστε να βλέπουμε τον Εμανουέλ Μακρόν να συνεχίζει τη μακρά παράδοση του γαλλικού φιλελληνισμού, μαθαίνουμε από τα εξοπλιστικά μαθηματικά ότι Ραφάλ επί Ραφάλ ίσον «πολλαπλασιαστής ισχύος». Το είπε ο κ. Κ. Μητσοτάκης στην Τανάγρα, απ’ όπου «εξέπεμψε νέο αυστηρό μήνυμα προς την Άγκυρα». Κάπου στο Αιγαίο, μυριάδες αμφίπλευρα «αυστηρά μηνύματα» διασταυρώνονται και ανεμοσκορπίζονται αδιάβαστα.

Δυστυχώς, αυτού του τύπου οι πολλαπλασιαστές προσφέρουν ληξιπρόθεσμη ισχύ. Έτσι δείχνει η εξοπλιστική πείρα. Σε λίγα χρόνια η τεχνολογία τους κρίνεται ξεπερασμένη. Και συνήθως αυτό το κρίνουν οι πωλητές, ώστε να προωθήσουν τα νέα προϊόντα τους, πακέτο με τη συμμαχική φιλία τους. Οπότε και απαιτείται νέα αγορά ισχύος, δηλαδή μαχητικών, υποβρυχίων κτλ. Και πάει λέγοντας. Και πληρώνοντας. Αδρά.

Ραφάλ και πάνω από την Ακρόπολη; Αυτό είναι το σωστό. Κι ας λένε από παλιά οι αρχαιολόγοι ότι οι εξ ουρανού κραδασμοί δεν κάνουν καλό στα μάρμαρα. Λαϊκισμός η συμβολική πτήση; Μα ίδιος είναι ο λαϊκισμός των λαϊκιστών με τον λαϊκισμό των «αντιλαϊκιστών»; Οι οποίοι, στο κάτω κάτω, έχουν το θάρρος να υπογράφουν φαρδιά πλατιά, με το σύμβολο του κόμματός τους, τις εθνικές αγορές. Βέβαιοι ότι το κόμμα τους είναι ταυτόσημο του έθνους και ότι όσοι πιστεύουν πως η ιπτάμενη προπαγάνδα ήταν απ’ τ’ (Αγ)ραφα(λ) τυγχάνουν εθνομηδενιστές. Λογικό.

Κάτω από την ίδια σημαία

 Η δημοσιογραφία είναι πεδίο όπου συγκρούονται επιθυμίες, μύθοι και πραγματικότητα. Δημοσιογράφοι και η υπόλοιπη κοινωνία έχουν κατά νουν το ιδανικό της ουδέτερης, αξιόπιστης ενημέρωσης που αποτελεί θεμέλιο της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας. Με αυτό το κριτήριο μπαίνουν πολλοί στον χώρο, θέλοντας να είναι χρήσιμοι στην κοινωνία. Όμως, την ίδια σημαία εκμεταλλεύονται άλλοι για να ωφελήσουν φίλους, να βλάψουν αντιπάλους, να κερδίσουν οι ίδιοι. 

Το δημόσιο βήμα παρέχει μεγάλη δύναμη και η δύναμη αυτή αποτελεί και ευθύνη και πειρασμό. Έτσι, πέρα από το ιδανικό ζητούμενο, πέρα από τους μύθους, η πραγματικότητα είναι ότι οι Έλληνες πολίτες εκφράζουν το χαμηλότερο ποσοστό εμπιστοσύνης στα Μέσα τους, με μόνο το 18% να πιστεύει ότι αυτά παρουσιάζουν σωστά τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις (Pew Research Report, 2018).

Οι λόγοι της δυσπιστίας είναι διαχρονικοί. Στον παραδοσιακό πολιτικό διχασμό και τη διαπλοκή μέσων και δημοσιογράφων με την πολιτική και επιχειρηματική εξουσία, τελευταίως προστέθηκαν ο ταυτόχρονος κατακερματισμός του πολιτικού σκηνικού και του φάσματος των μέσων ενημέρωσης. 

Έτσι, οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι τα Μέσα εξυπηρετούν συμφέροντα και ιδιοτελείς στόχους. Βλέπουμε κάποιους να χρησιμοποιούν τη δημοσιογραφία ως μέσο αυτοπροβολής και εξυπηρέτησης επιχειρηματικής ή πολιτικής πελατείας. 

Όταν η ενημέρωση μετατρέπεται σε θέατρο «καλού εναντίον κακού» και όταν ως κοινωνία το ανεχόμαστε αυτό, επόμενο είναι να ανθεί η επιλεκτική ενημέρωση, με την υπερβολή και την αποσιώπηση. Τότε, κάποιοι αστέρες θα ενδίδουν στους πειρασμούς του παραγοντισμού και ενός ναρκισσιστικού ακτιβισμού, όπου οι ίδιοι γίνονται αντικείμενο ειδήσεων, εκφραστές πολιτικής, ηγέτες σταυροφοριών με στόχους πέρα από την ενημέρωση του κοινού.    

Οι περιπτώσεις ανθρώπων που «αξιοποίησαν» το δημόσιο βήμα προς ίδιον όφελος είναι τρανταχτές και τραυματικές. Όμως, η ενημέρωση είναι πολύ κρίσιμη για να πέσουμε στον πειρασμό να πιστεύουμε ότι «όλοι ίδιοι είναι», να παρακολουθούμε μόνο το μέσο που ταιριάζει με τις δικές μας πεποιθήσεις. Δεν μπορούμε να περιμένουμε εξυγίανση από απαγορεύσεις και τον «νόμο της αγοράς». Ως πολίτες οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι η σωστή ενημέρωση είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την κοινωνία. Με αυστηρά κριτήρια να ξεχωρίζουμε τους λαοπλάνους και ιδιοτελείς από αυτούς που πασχίζουν να προσφέρουν έγκυρη ενημέρωση. 

Στη δημοκρατία αυτή η επιλογή είναι ευθύνη των πολιτών.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561678667/kato-apo-tin-idia-simaia/

Αποκαλυπτήρια με Σοβιετ αποφάσεις - Όταν δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα, το εξαφανίζεις.

 

Όταν δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα, εξαφάνισέ το. Για τον Τσίπρα και το χρόνιο εσωκομματικό πρόβλημα που συνιστά η αριστερή φρουρά του Πρωτοσύριζα, το αξίωμα βρήκε την εφαρμογή του: Πρόβλημα που δεν λύνεται, εκκαθαρίζεται.

Αργά ή γρήγορα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα υπέκυπτε στο ρεύμα των υπόλοιπων κομμάτων, που έχουν εδώ και πολλά χρόνια καθιερώσει την εκλογή της ηγεσίας τους από τη βάση. Η Αριστερά ήταν εκτεθειμένη ως η αλγεινή εξαίρεση. Φαίνεται ότι η αναζωογονητική ορμή που έδωσε η εσωκομματική κάλπη στο Κίνημα Αλλαγής, ώθησε και τον Τσίπρα να αναλάβει το ρίσκο. Ποιο ρίσκο; Είναι σχεδόν απίθανο να έχει αντίπαλο. Το ρίσκο θα ήταν μια συμμετοχή σημαντικά χαμηλότερη από εκείνη του ΚΙΝΑΛ, που θα έδινε την εντύπωση ότι ο Τσίπρας έτρεξε μόνος και βγήκε δεύτερος. Κι αυτό όμως φρόντισε να το διασκεδάσει προληπτικά, περιορίζοντας τη συμμετοχή στο κλειστό μητρώο των μελών του κόμματος.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πάντως δεν αρκέστηκε στην όψιμη υιοθέτηση της άμεσης εκλογής αρχηγού. Ανοίγει στη βάση και την Κεντρική Επιτροπή. Και, κυρίως, βάζει πλαφόν στις θητείες στελεχών και βουλευτών. Αντί να συγκρουστεί ο ίδιος με τις κεφαλές της εσωκομματικής του αντιπολίτευσης, αναθέτει την αποκαθήλωσή τους στο κομματικό σώμα, που σε ικανό βαθμό έχει σχηματιστεί από φερτά υλικά, ξένα προς το αριστερό πρόπλασμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι θιγόμενοι δεν θα υποστούν αδιαμαρτύρητα την αμεσοδημοκρατική τους εξαέρωση. Ηδη στο Πολιτικό Συμβούλιο ακούστηκε η κριτική περί «πασαρέλας». Η κάλπη, λένε, πριμοδοτεί τους σταρ. Τυχόν αποστράτευση των Αριστερών στελεχών διά της κάλπης θα οδηγήσει σε αλλαγή της ιδεολογικής φυσιογνωμίας του κόμματος.

Το στρατήγημα Τσίπρα δεν είναι εύκολο να αποκρουσθεί. Ιδίως στο πλαφόν των θητειών, τυχόν αντίδραση κινδυνεύει να φανεί σαν προσωπική αγωνία των στελεχών να διασώσουν τις έδρες τους. Στελέχη όπως ο Τσακαλώτος, ο Βούτσης, ο Δρίτσας, ο Δραγασάκης, δεν θα μπορούν μετά τη θέσπιση του περιορισμού να θέσουν ξανά υποψηφιότητα.

Η εσωκομματική αντιπολίτευση έχει δει την παγίδα. Γι’ αυτό και ετοιμάζεται ήδη στο συνέδριο να ιδεολογικοποιήσει τη φοβία της, προβάλλοντας το αφήγημα περί «συστημικής μετάλλαξης» του κόμματος. Ακόμη και τα ίδια τα προς απόσυρση στελέχη, πάντως, το ξέρουν: Δεν υπάρχει τρόπος να εμποδίσουν τον Τσίπρα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιστρατεύει για πρώτη φορά τόσο συντριπτικά –και επιτήδεια– το μονοπώλιο της εσωκομματικής του ισχύος.

Λένε ότι έτσι ο Τσίπρας τραυματίζει ψυχικά το κόμμα του σε προεκλογικό χρόνο. Ο κίνδυνος φαίνεται μικρός – ανάλογος της κοινωνικής επιρροής της μειοψηφίας που αντιδρά. Η εσωτερική επιρροή όμως, στο κλειστό ακροατήριο των μελών, μπορεί να αποδειχτεί ασύμμετρη. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη αβεβαιότητα: Ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να αποκαλύψει τη βάση του. Να τη μετρήσει και να την καθρεφτίσει.

πηγή:  https://www.kathimerini.gr/opinion/561679156/alexis-tsipras-apokalyptiria/