Η μεγαλύτερη μπάζα όλων των εποχών! - Τα στημένα παιχνίδια και στο τέλος "μαζί τα φάγαμε"

 

Του Άγη Βερούτη

"Δεν υπάρχει πιο ανελεύθερη πολιτική από εκείνη που παρεμβαίνει στη δυναμική ισορροπία εισροών-εκροών των Πολιτών και των Νοικοκυριών, εις όφελος του Speculative κεφαλαίου, το οποίο "παίζει” στις κεφαλαιαγορές χωρίς να συμμετέχει ποτέ στη χρηματοδότηση της Πραγματικής Οικονομίας της παραγωγής προϊόντων, υπηρεσιών, και εξόρυξης πρώτων υλών. Τίποτε το βιώσιμο δεν υπάρχει σε αυτό.

Οι πολιτικές των στρεβλώσεων και της δημιουργίας τεχνητής ανισορροπίας, ανάμεσα στην Παραγωγή και τη Χρηματο-οικονομική Διαχείριση, απεμπόλησαν τη σύνδεση του πλούτου με την παραγωγή χρήσιμων προϊόντων και υπηρεσιών, και την παρέδωσαν σε σπεκουλαδόρικα hedge funds και στημένα παιχνίδια που κάποιος τρώει σχεδόν όλο το φαγητό σ’ ένα τραπέζι, και το λογαριασμό αφήνει στους υπόλοιπους που έμειναν σχεδόν νηστικοί, όπου λέγοντας στο τέλος ένα απλό "μαζί τα φάγαμε" καθαρίζει.

Αυτό είναι
το Πρόβλημα της μεσαίας τάξης σήμερα, παγκοσμίως. Δεν έχει να κάνει με την δημοσιονομική αδυναμία εθνικών οικονομιών όπως η Ελληνική, ούτε με τη διαφθορά οικονομιών όπως η Ιταλική, ούτε με το κόστος παραγωγής στην Κίνα ή τη Γερμανία, ούτε καν με την ένταση της κατανάλωσης στις ΗΠΑ.
Η φτωχοποίηση και η προ των πυλών αναίμακτη ακύρωση των αστικών επαναστάσεων του 18ου αιώνα είναι πραγματικά αναπόφευκτη;
Ή όχι;”

Αυτά έγραφα μεταξύ άλλων το 2013, στο άρθρο μου "Η αποδόμηση της παγκόσμιας μεσαίας τάξης”, στο περιοδικό "Νέα Πολιτική" Ιουλίου 2013 (δεν υπάρχει σύνδεσμος καθώς τυπωνόταν στο χαρτί, αλλά υπάρχουν αρκετές αναδημοσιεύσεις ώστε όποιος θέλει το βρίσκει και στο διαδίκτυο.)

Προχθές ένας φίλος μου από το εξωτερικό (εργάζεται στον χώρο του venture capital) ο οποίος είχε διαβάσει το παλαιό κείμενό μου, μου έστειλε ένα πρόσφατο άρθρο σε ένα από τα παλαιότερα περιοδικά στην Βρετανία, με τίτλο "Welcome to the end of democracy” του καθηγητή Joel Kotkin (γράφει και στο Forbes), ο οποίος κοιτάζει το ίδιο φαινόμενο της ταχύτατης υπερσυγκέντρωσης του πλούτου παγκοσμίως, με όχημα αυτή τη φορά την επικράτηση υπερεθνικών τεχνολογικών κολοσσών, που θα με γαργαλούσε να το χαρακτηρίσω "Λουδιτικό” αν δεν κατέληγε στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα που κατέληξα λίγα χρόνια πριν, αλλά από διαφορετική οδό.

Τα τελευταία 30 χρόνια (20 κατά τον Κότκιν ή 10 στις ΗΠΑ κατά τον συντηρητικό οικονομολόγο John Michaelson) συνεχίζει η δυσανάλογη υπερσυσσώρευση πλούτου στους οικονομικούς/τεχνολογικούς ολιγάρχες σε ταχύτερο ρυθμό από ποτέ, κατά παράβαση του φαινομένου των "κυμάτων του Κοντράτιεφ” όπου οι ελεύθερες οικονομίες καταρρέουν και ανασυστήνονται από τις στάχτες τους ανά 50-60 χρόνια. Κατά τον Κοντράτιεφ, μας χρωστιέται μια παγκόσμια κατάρρευση εδώ και 30 χρόνια.

Στο δυστοπικό για το μέλλον άρθρο του, ο καθ. Κότκιν υποστηρίζει ότι βαδίζουμε επιταχύνοντας προς μια νεο-Φεουδαρχική κοινωνία, με ελάχιστους τρισεκατομμυριούχους ολιγάρχες, με τους υπαλλήλους/πολιτικούς των κρατών να τους εξυπηρετούν με το αζημίωτο, και τεράστιες μάζες από ημι-ανέργους χωρίς προσωπική ιδιοκτησία, ημιεπιδοτούμενους με το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα από τα κράτη, που θα αστυνομεύονται από στρατιωτικού τύπου αστυνομίες.

Παρά το ότι αναλύει με λεπτομέρειες από πού προκύπτουν αυτά τα συμπεράσματά του και τα συνδέει με το αμφιλεγόμενο "Great Reset” που πρωτοαναφέρθηκε στο ετήσιο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός προ διετίας, ο αναγνώστης διστάζει να αποδεχθεί ότι κάτι σαν αυτό που περιγράφει μπορεί να συμβεί στην πραγματικότητα.

Πολλά από τα συμπεράσματα του Κότκιν όμως παύουν να μοιάζουν απίθανα, και κυρίως παύουν να μοιάζουν μακρινά, αν κάποιος κάνει τη σύνδεση ανάμεσα στην απόλυτη απώλεια της ιδιωτικότητας του πολίτη με τις υποχρεωτικές ηλεκτρονικές συναλλαγές παγκοσμίως, την εξοντωτική φορολόγηση της μεσαίας τάξης με φόρους επί παντός επιστητού ταυτόχρονα με την αντίστοιχη φορολογική ασυλία των μεγάλων κεφαλαίων (βλ. ΕΝΦΙΑ στην Ελλάδα δεν πληρώνει καμία εταιρεία με ακίνητα αξίας άνω των €35 εκατ.), και την αλόγιστη βιασύνη της ΕΕ να αντικαταστήσουμε την παραδοσιακή παραγωγή ηλεκτρισμού με καύση από καινούργια ΑΠΕ σε ελάχιστα χρόνια (για να σώσουμε τον πλανήτη, ενώ Κίνα και Ινδία αυξάνουν τη χρήση υδρογονανθράκων ταχύτερα από ότι η Ευρώπη μειώνει τη χρήση τους), με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη συμπίεση των εισοδημάτων της μεσαίας τάξης με καταστροφικά αποτελέσματα.

Τόσο στην Ελλάδα όσο και στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, η ιδιοκατοίκηση που είναι σήμα κατατεθέν της μεσαίας τάξης, ολοένα φθίνει. Οι καταθέσεις μπορούν πλέον να κατασχεθούν παγκοσμίως σε λιγότερο από δέκα λεπτά, από οποιαδήποτε κρατική οντότητα. (Στην Ελλάδα αυτό συμβαίνει για ψύλλου πήδημα χάρη στον Χάρη Θεοχάρη ήδη από το 2014.)

Ξαναρωτάω: 
Μήπως η αναίμακτη ακύρωση των αστικών επαναστάσεων του 18ου αιώνα είναι πραγματικά αναπόφευκτη;
Μήπως;

ΥΓ. Το άρθρο του Κότκιν αξίζει να διαβαστεί ανεξάρτητα αν διαβάσετε το παρόν.

πηγή:https://www.capital.gr/arthra/3607802/i-megaluteri-mpaza-olon-ton-epoxon

Υφυπουργός Παιδείας, Άγγελος Συρίγος για τους καταληψίες: "Θέλουν να γυρίσουν σαν νοικοκύρηδες στις καταλήψεις τους" - "Η απόφαση είναι να τελειώσουμε με αυτή την ιστορία"

 

Ως προσπάθεια των μειοψηφιών να επανέλθουν «σαν νοικοκύρηδες» στον πανεπιστημιακό χώρο, ερμηνεύει τα επεισόδια των τελευταίων ημερών ο υφυπουργός Παιδείας, Αγγελος Συρίγος.

Μιλώντας στο «Ράδιο Κ» και τον Μιχάλη Τσιντσίνη, ο κ. Συρίγος εκτιμά ότι, μετά από ένα διάστημα αναγκαστικής αδράνειας λόγω καραντίνας, οι ομάδες που χρησιμοποιούσαν ως ορμητήριο κατειλημμένους χώρους των ΑΕΙ επιχειρούν να δοκιμάσουν τα αντανακλαστικά της Πολιτείας. «Η λογική ότι μπαίνεις μέσα με τρυπάνι και με κομπρεσέρ δείχνει λογική νοικοκύρη στο μαγαζί του. Δηλαδή θεωρούν ότι ο χώρος τους ανήκει και μπαίνουν μέσα», λέει και επισημαίνει ότι η προχθεσινή επιχείρηση της Αστυνομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο είναι «ιστορική», καθώς για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση η δημόσια δύναμη επεμβαίνει για πλημμεληματική πράξη -τη φθορά δημόσιας περιουσίας. 

Απαντώντας για την καθυστέρηση στην ενεργοποίηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, την αποδίδει σε γραφειοκρατικά εμπόδια και εξαγγέλλει ότι το «αμέσως επόμενο διάστημα» θα εγκατασταθούν στα μεγάλα πανεπιστήμια και τα συστήματα ελεγχόμενης εισόδου, τα οποία το υπουργείο προμηθεύτηκε γρήγορα χάρη σε ιδιωτική δωρεά. 

Ο κ. Συρίγος επιμένει ότι η κυβέρνηση δεν έχει μετακινηθεί από τη στρατηγική της για την εξάλειψη της βίας στα ΑΕΙ. «Για ενάμιση χρόνο, οι καταλήψεις δεν λειτουργούσαν. Ήταν εντελώς κλειστές και το πανεπιστήμιο όλο κλειστό. Οπότε για ενάμιση χρόνο δεν είδαμε πώς θα λειτουργούσε νέος νόμος». Παρ’ όλα αυτά, από το 2019, οπότε καταργήθηκε το «άβατο», έχουν γίνει, σύμφωνα με τον υφυπουργό, στρατηγικές κινήσεις, με τη διάλυση «τριών εμβληματικών καταλήψεων που έχουν διαλυθεί, μία πίσω από το κτίριο του οικονομικού πανεπιστημίου, η δεύτερη του κτιρίου Γκίνη στο Πολυτεχνείο και τώρα η κατάληψη του Βιολογικού στη Θεσσαλονίκη». Η κυβέρνηση θα επιμείνει σε αυτή την τακτική, ενώ, κρίσιμος παράγοντας για την αλλαγή της κατάστασης είναι, λέει ο υφυπουργός, και η μεταστροφή της φοιτητικής κοινής γνώμης, που πια εναντιώνεται ανοιχτά στις μειοψηφίες. 

Στη στάση της πλειονότητας των φοιτητών εναποθέτει τις ελπίδες του και για την επιτυχία της πανεπιστημιακής αστυνομίας, καθώς παραδέχεται ότι υπάρχει το ενδεχόμενο κάποιοι να δοκιμάσουν να εκμεταλλευτούν την παρουσία ενστόλων στις σχολές για να προκαλέσουν ένταση και επεισόδια.

Προβλέπει πάντως ότι οι αστυνομικές επιχειρήσεις θα συνεχιστούν το επόμενο διάστημα, «διότι αυτές οι ομάδες αισθάνονται ότι χάνουν τα προνόμιά τους και αντιδρούν. Αλλά η απόφαση της κυβέρνησης είναι να τελειώσουμε με αυτή την ιστορία».

πηγή:https://www.kathimerini.gr/visual/podcasts/561669220/radio-k-aggelos-syrigos-theloyn-na-epistrepsoyn-san-noikokyrides-stis-katalipseis/

Ελληνοτουρκικά: Στην τακτική των προκλήσεων επιμένει η Άγκυρα - Παραβίαση με drone του Ελληνικού εναέριου χώρου, πάνω από τα Δωδεκάνησα

 

Στην τακτική των προκλήσεων επιμένει η Άγκυρα, μέσα από παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και υπερπτήσεις, επιστρατεύοντας πλέον όχι μόνο μαχητικά αεροσκάφη αλλά και Drones. 

Τουρκικό μη-επανδρωμένο αεροσκάφος UAV πραγματοποίησε την Παρασκευή, 14 Ιανουαρίου, υπερπτήση πάνω από τη νήσο νήσο Κανδελιούσσα δυτικά της Νισύρου στα Δωδεκάνησα.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/politics/foreign-policy/561669784/yperptisi-toyrkikoy-drone-pano-apo-ta-dodekanisa/

Όταν το ΝΑΤΟ εξαπάτησε την πρώην ΕΣΣΔ - Τα αίτια της τρέχουσας αντιπαράθεσης

 
Η πεποίθηση του Κρεμλίνου ότι οι Δυτικοί εξαπάτησαν τον Γκορμπατσόφ και τον Γιέλτσιν, αθετώντας υποσχέσεις που δόθηκαν την περίοδο 1989-1990, στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, τροφοδοτεί τη δυσπιστία του Πούτιν και τον οδηγεί να ζητά την αποτροπή της νέας διεύρυνσης της Συμμαχίας, σύμφωνα με έμπειρο αρθρογράφο του Guardian

Protagon Team

Τα αίτια της τρέχουσας αντιπαράθεσης ανάμεσα στη Ρωσία και στη Δύση είναι πολλά αλλά το κυριότερο είναι η πεποίθηση του Κρεμλίνου ότι οι Δυτικοί εξαπάτησαν την πρώην ΕΣΣΔ, αθετώντας υποσχέσεις που δόθηκαν την περίοδο 1989-1990, στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, περί μη επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. 

Αυτό επισημαίνει καταρχάς σε ανάλυσή του ο Πάτρικ Γουίντουρ, διπλωματικός συντάκτης του Guardian, υπενθυμίζοντας πως το 2007, στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια, στο Μόναχο, ο Βλαντίμιρ Πούτιν κατηγόρησε τη Δύση ότι λησμόνησε και αθέτησε τις διαβεβαιώσεις της, καταπατώντας το διεθνές δίκαιο. 

Ο βρετανός δημοσιογράφος εξηγεί πως η εν λόγω πεποίθηση έχει τεράστια σημασία, ειδικά για τη Μόσχα, καθώς «τροφοδοτεί τη δυσπιστία, τρέφει τον κυνισμό της Ρωσίας όσον αφορά το διεθνές δίκαιο και αποτελεί τον πυρήνα των ρωσικών σχεδιασμών ασφαλείας που ζητούν την αποτροπή της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ». 

Όμως η θεωρία της εξαπάτησης δεν είναι δημιούργημα του Βλαντίμιρ Πούτιν. Επιφανής θιασώτης της υπήρξε ο Μπόρις Γιέλτσιν ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 την ασπάστηκαν πολλά από τα μέλη της πολιτικής ελίτ της Ρωσίας. 

Κατά πόσο, όμως, ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα; Αθέτησε, όντως, η Δύση κάποιες από τις υποσχέσεις της προς τη Μόσχα; Ο Πάτρικ Γουίντουρ επικαλείται την διακεκριμένη Αμερικανίδα ιστορικό Μαίρη Ελίζ Σαρότ και το «Not One Inch: America, Russia, and the Making of Post-Cold War Stalemate», το τελευταίο της βιβλίο στο οποίο καταλήγει στο συμπέρασμα πως η κατηγορία της εξαπάτησης /προδοσίας «τεχνικά είναι ψευδής αλλά εμπεριέχει μία ψυχολογική αλήθεια». 

Θεμέλια του ρωσικού ισχυρισμού αποτελούν προφορικές δεσμεύσεις του Τζέιμς Μπέικερ, υπουργού Εξωτερικών υπό τον Τζορτζ Μπους (τον πρεσβύτερο) καθώς επίσης και οι όροι μίας συνθήκης που υπογράφτηκε το 1990, όσον αφορά το πώς θα μπορούσαν να επιχειρούν τα νατοϊκά στρατεύματα στην επικράτεια την πρώην Ανατολικής Γερμανίας. 

Το Κρεμλίνο υποστηρίζει πως ο Τζέιμς Μπέικερ, κατά τη διάρκεια συζήτησής του με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ την 9η Φεβρουαρίου του 1990, υποσχέθηκε πως εάν η Ρωσία αποδεχόταν την ενοποίηση της Γερμανίας, το ΝΑΤΟ δεν θα διευρυνόταν προς τα ανατολικά. 

Την επομένη ο καγκελάριος Χέλμουτ Κολ, μην όντας σίγουρος για την παραμονή της ενωμένης Γερμανίας στο ΝΑΤΟ, επίσης ανέφερε στον Γκορμπατσόφ πως το ΝΑΤΟ δεν θα μπορούσε να επεκταθεί στην επικράτεια της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Την υπόσχεση την επανέλαβε τον Μάιο της ίδιας χρονιάς ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, γεγονός που δεν παρέλειψε να το υπενθυμίσει πολλά χρόνια μετά ο Βλαντίμιρ Πούτιν κατά την ομιλία που εκφώνησε στη Διάσκεψη του Μονάχου το 2007. 

Αλλά και ο Γκορμπατσόφ στα απομνημονεύματά του έγραψε πως οι εν λόγω διαβεβαιώσεις άνοιξαν τον δρόμο προς την επίτευξη ενός συμβιβασμού για τη Γερμανία. 

Ωστόσο οι υποσχέσεις αυτές ποτέ δεν συμπεριλήφθηκαν σε κάποια συνθήκη, «κυρίως γιατί ο Μπους αισθανόταν ότι ο Μπέικερ και ο Κολ το είχαν παρακάνει», εξηγεί ο δημοσιογράφος του Guardian.

 Η τελική συμφωνία που υπέγραψαν η Δύση και η Ρωσία τον Σεπτέμβριο του 1990 αφορούσε μόνον τη Γερμανία και επέτρεπε νατοϊκά στρατεύματα να διασχίσουν τα πρώην ψυχροπολεμικά σύνορα της Ανατολικής Γερμανίας κατά την κρίση της γερμανικής κυβέρνησης. 

«Η δέσμευση του ΝΑΤΟ να προστατεύει (Αρθρο 5) είχε για πρώτη φορά μετατοπιστεί ανατολικά σε πρώην ρωσικά εδάφη», συνοψίζει ο Γουίντουρ. 

Εννοείται πως στη Ρωσία πλήθος φορέων χάραξης πολιτικής αντιτάχθηκαν στις παραχωρήσεις του Γκορμπατσόφ, καθώς από τη Δύση κατάφερε να λάβει μόνο προφορικές διαβεβαιώσεις αλλά καμία γραπτή εγγύηση. 

Τον Μάρτιο του 1999, για παράδειγμα, όταν ο σοβιετικός υπουργός Άμυνας Ντμίτρι Γιαζόφ ρώτησε τον Τζον Μέιτζορ εάν θα ενδιαφέρονταν τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης να προσχωρήσουν στην Βορειοατλαντική Συμμαχία, ο βρετανός πρωθυπουργός τον διαβεβαίωσε πως «κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ». 

Για την «εξαπάτησή» της όσον αφορά την επέκταση του ΝΑΤΟ σε εδάφη που έως το τέλος του Ψυχρού Πολέμου ελέγχονταν από τους Σοβιετικούς, η Ρωσία έχει εκφράσει παράπονα επανειλημμένα. 

Το 1993 ο Μπόρις Γιέλτσιν έγραψε στον πρόεδρο Κλίντον για να του επισημάνει πως οποιαδήποτε περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά θα παραβίαζε το πνεύμα της συνθήκης του 1990. Μάλιστα το αμερικανικό ΥΠΕΞ, μην έχοντας ακόμη λάβει μια απόφαση σχετικά με το αίτημα της Πολωνίας να προσχωρήσει στη συμμαχία, έλαβε σοβαρά υπόψη τη ρωσική δυσαρέσκεια, με Αμερικανούς αξιωματούχους να ζητούν από το ΥΠΕΞ της Γερμανίας να αποφανθεί επίσημα επί του ζητήματος. 

Στην απάντησή του, τον Οκτώβριο του 1993, ο επικεφαλής σύμβουλος του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών ανέφερε, μεταξύ άλλων, πως η αιτίαση της Μόσχας τυπικά δεν ευσταθεί, αλλά ο ίδιος μπορούσε να καταλάβει «γιατί ο Γιέλτσιν πίστευε ότι το ΝΑΤΟ είχε δεσμευτεί να μην επεκταθεί πέρα από τα όρια που είχε το 1990». 

Λίγα χρόνια μετά, το 1997, την περίοδο των συνομιλιών για την Ιδρυτική Πράξη ΝΑΤΟ-Ρωσίας, μια συνθήκη που σχεδιάστηκε ως βάση για την ανάπτυξη μιας νέας σχέσης μεταξύ των δύο πλευρών, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Γεβγκένι Πριμακόφ έκανε εκ νέου λόγο για το «διπλό παιχνίδι» του Τζέιμς Μπέικερ πριν από μία εξαετία. Αντιδρώντας, ο Γουόρεν Κρίστοφερ, υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ εκείνη την περίοδο, έδωσε εντολή για τη σύνταξη εσωτερικής έκθεσης στην οποία επισημαινόταν η διάκριση ανάμεσα σε δηλώσεις που έκαναν Γερμανοί πολιτικοί στο περιθώριο, αποκλείοντας το ενδεχόμενο επέκτασης του ΝΑΤΟ, και σε όλα όσα ορίζονταν στην επίσημη σχετική συμφωνία. 

Σε ορισμένες περιπτώσεις το Κρεμλίνο έφτασε στο σημείο να ανάψει το ίδιο το πράσινο φως για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Τον Αύγουστο του 1993, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια συνομιλιών με τον πολωνό ηγέτη Λεχ Βαλέσα, ο Γιέλτσιν αναγνώρισε (αφήνοντας άναυδους τους συνεργάτες του) το δικαίωμα της Πολωνίας να προσχωρήσει στη συμμαχία. Κάτι αντίστοιχο έκανε πιο επίσημα, μέσω της υπογραφής της Ιδρυτικής Πράξης ΝΑΤΟ-Ρωσίας. 

Τελικά η Ουάσιγκτον επικράτησε στη μάχη για τη διεύρυνση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, αλλά αυτό οδήγησε στην αντιπαράθεση και όχι στη συνεργασία με τη Μόσχα. 

Τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί εντελώς διαφορετικά εάν οι ΗΠΑ λάμβαναν σοβαρά υπόψη το ενδεχόμενο προσχώρησης της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ. Η Μόσχα αυτοπαρουσιαζόταν ως εν δυνάμει μέλος, αλλά οι Αμερικανοί θεωρούσαν πως κάτι τέτοιο θα παρέλυε τη συμμαχία. 

Πιο ρεαλιστικά η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να είχε αναβάλει τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ το 1993. Ωστόσο επικράτησαν εκείνοι που υποστήριζαν ότι ήταν δημοκρατικό δικαίωμα των πρώην χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας το να εισέλθουν στη συμμαχία σε βάρος εκείνων που επισήμαιναν πως η διεύρυνση θα αποδυνάμωνε τόσο τη ρωσική υποστήριξη για τον έλεγχο των εξοπλισμών όσο και τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις στο εσωτερικό της Ρωσίας. 

Πάντως στο «Not One Inch: America, Russia, and the Making of Post-Cold War Stalemate» η Μαίρη Ελίζ Σαρότ αναδεικνύει λεπτομερώς πως η ρωσική ανεκτικότητα όσον αφορά τη διεύρυνση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από το ύψος της οικονομικής στήριξης που παρείχαν οι ΗΠΑ ή η Γερμανία στη Μόσχα. 

Εννοείται πως καμία πλευρά δεν κάνει λόγο για δωροδοκία αλλά αποτελεί γεγονός πως με την οικονομία και την πολιτική να έχουν καταρρεύσει στη χώρα και τη διαφθορά να οργιάζει, σημαντικό μέρος των εν λόγω χρημάτων έκανε φτερά με το που μεταφέρονταν στη Ρωσία 

Πηγή: Protagon.gr

Ελληνοτουρκικά: - Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες τα ενεργειακά. - Αντίθετο το Κογκρέσο στην απαξίωση του EastMed - Η επιρροή του Αμερικανικού non paper - Σε πελάγη ευτυχίας η Άγκυρα

Η πρόσφατη αναβολή των σεισμικών ερευνών στα οικόπεδα νοτίως και νοτιοδυτικώς της Κρήτης από την κοινοπραξία Total, ExxonMobil και ΕΛΠΕ, μετατρέπει τα ενεργειακά ζητήματα στην Ανατολική Μεσόγειο σε σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες και ταυτόχρονα δημιουργεί νέα δεδομένα για Ελλάδα και Λευκωσία.

Το κρίσιμο στοιχείο 

Το κρίσιμο, πλέον, που μένει να φανεί το αμέσως επόμενο διάστημα είναι αν θα ακολουθήσουν την ίδια πορεία και οι έρευνες της κοινοπραξίας κοινοπραξίας ExxonMobil/Qatar Petroleum στο οικόπεδο 5, το οποίο της παραχωρήθηκε στο κονσόρτσιουμ πρόσφατα.

Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με τους τουρκικούς ισχυρισμούς, περίπου το  ήμισυ του οικοπέδου 5 επικάθεται σε «τουρκική υφαλοκρηπίδα», ως εκ τούτου καλό θα ήταν –κατά την Άγκυρα– οι έρευνες να επικεντρωθούν στο έτερο μισό.

Τη λύση του “σταυρόλεξου” δυσχεραίνει και η τελευταία διαρροή του Αμερικανικού non paper, σύμφωνα με το οποίο, για την Ουάσιγκτον, ο αγωγός EastMed είναι ασύμφορος και ως εκ τούτου μη βιώσιμος.

Η επιρροή του Αμερικανικού non paper στις εξελίξεις 

Παρά το γεγονός ότι στο non paper καταδικαζόταν  η διαρκής τουρκική παρενόχληση του ερευνητικού πλοίου «Nautical Geo» εκφραζόταν ταυτόχρονα και η απορία για ποιο λόγο γίνονται έρευνες για έναν αγωγό ο οποίος δεν τυγχάνει της στήριξης των βασικών κρατών που υποτίθεται πως τον υποστήριζαν.

Κατ’ αρχάς, σύμφωνα με την εκτίμηση έμπειρων παρατηρητών, ανεξάρτητα από το ποιες ήταν οι προθέσεις τόσο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ όσο και των εταιρειών που εμπλέκονται στα νότια της Κρήτης και της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Άγκυρα εισπράττει ένα μήνυμα έμμεσης έγκρισης της πολιτικής που ακολουθεί με αξιοσημείωτη επιμονή στην Ανατολική Μεσόγειο τα τελευταία 3-4 χρόνια.

Αντίθετο το Κογκρέσο στην απαξίωση του EastMed

Φαίνεται πως στο εσωτερικό των ΗΠΑ η απαξίωση του EastMed δεν βρίσκει σύμφωνη τη νομοθετική εξουσία, ιδιαίτερα το Κογκρέσο, όπου δεν υφίσταται εκτίμηση ότι η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εκτιμά αυτές τις κινήσεις.

Πάντως, η αναβολή των ερευνών στα νότια της Κρήτης θα φανεί τον Οκτώβριο του 2022 αν είναι οριστική, καθώς τότε υπάρχει η δυνατότητα για παράτασή τους για άλλα δύο χρόνια, έως τον Οκτώβριο του 2024.

Εκτιμήσεις ότι οι τελευταίες εξελίξεις μπορεί να ερμηνευθούν από την Άγκυρα ως έμμεση αποδοχή της πολιτικής που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η αμερικανική πολιτική, ωστόσο, χαράσσεται με βάση ευρύτερες εξελίξεις και όχι μόνο το περιορισμένο παίγνιο στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και τη στάση της Ρωσίας, τη διείσδυση της Κίνας και άλλους παρεμφερείς παράγοντες.

H κάθετη ισχυροποίηση της Αιγύπτου

Αντιθέτως, η αλλαγή των σχεδιασμών ισχυροποιεί κάθετα την Αίγυπτο, η οποία μετατρέπεται αίφνης στον πλέον ισχυρό ενεργειακό παίκτη στην Ανατολική Μεσόγειο, όχι μόνο λόγω των κοιτασμάτων που διαθέτει, αλλά και της γεωγραφικής θέσης που μετατρέπει την πολυπληθή χώρα σε κόμβο εξαγωγής ενέργειας προς την Ευρώπη.

Παρότι η διπλωματική αβρότητα δεν επιτρέπει τέτοιες διατυπώσεις δημοσίως, είναι απολύτως δεδομένο ότι στην Ιερουσαλήμ και στο Κάιρο υποδέχθηκαν το αμερικανικό non paper με μια σχετική ικανοποίηση, καθώς απόντος του EastMed από την ατζέντα μπορεί να γίνει μια πιο ουσιαστική συζήτηση για τα projects που άπαντες και επιθυμούν και υποστηρίζουν.

Μια  ανησυχία που κυκλοφορεί στο παρασκήνιο στην Αθήνα αφορά και τη μακροβιότητα των τριμερών σχημάτων συνεργασίας, ιδιαίτερα από τη στιγμή που απουσιάζουν οι συμβολικές συμφωνίες που αρχικά τα συνέδεσαν. Εκτιμάται ότι οι σχέσεις με το Ισραήλ, αλλά και σε δεύτερο επίπεδο με την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, θα αντέξουν, έστω και με διαφορετικές προτεραιότητες και στοχεύσεις.

πηγή:https://economico.gr/stavrolexo-gia-dynatous-lytes-ta-energeiaka-stin-anatoliki-mesogeio-h-anavoli-ton-erevnon-notios-tis-kritis-kai-ta-nea-dedomena-gia-athina-kai-lefkosia/

Κυβέρνηση: "Μετατοπίσαμε το νομοθετικό ενδιαφέρον μας από την υγεία στην οικονομία" - Σε ποιον τομέα έδειξε μηδενικό ενδιαφέρον

 

   Επαίρεται για το πλούσιο νομοθετικό της έργο, του παρελθόντος έτους 2021 η κυβέρνηση. 

   Διαβάζοντας τον απολογισμό των υπουργείων οικονομικών και εργασίας διαπιστώνεται ότι σε κανένα από 17 ψηφισθέντα  νομοσχέδια δεν αναφέρονται τα αναδρομικά που οφείλει το κράτος στους συνταξιούχους. 

  Φαίνεται πως η κυβέρνηση ξέχασε(;) για μια ακόμη χρονιά, τις προεκλογικές της δεσμεύσεις ή μας θεωρεί δεδομένους και υποταγμένους πελάτες.

Δείτε τον απολογισμό του νομοθετικού έργου της κυβέρνηση για το έτος 2021 

   Από την Υγεία στην Οικονομία μετατοπίστηκε το νομοθετικό ενδιαφέρον της κυβέρνησης κατά την περυσινή, δεύτερη χρονιά της πανδημίας, όπως αποδεικνύει η συνολική προώθηση και ψήφιση νομοσχεδίων εντός του 2021 σύμφωνα με στοιχεία που συγκέντρωσε η συντακτική ομάδα του ηλεκτρονικού περιοδικού της Βουλής των Ελλήνων («Επί… του περιστυλίου»). Αναλυτικά:

• Το υπουργείο Οικονομικών προώθησε και ψήφισε συνολικά 14 νομοσχέδια.
• Το υπουργείο Δικαιοσύνης προώθησε και ψήφισε οκτώ νομοσχέδια.
• Τα υπουργεία Ανάπτυξης και Εσωτερικών προώθησαν στη Βουλή από επτά σχέδια νόμου.
• Το υπουργείο Υγείας κατέθεσε έξι νομοσχέδια. Υπενθυμίζεται ότι το πρώτο έτος της πανδημίας, το 2020, το υπουργείο Υγείας είχε έρθει στην πρώτη θέση της νομοθετικής παραγωγής καταθέτοντας 13 νομοσχέδια στη Βουλή.
• Το υπουργείο Περιβάλλοντος κατέθεσε τέσσερα νομοσχέδια.
• Τα υπουργεία Εξωτερικών, Πολιτισμού, Ναυτιλίας, Υποδομών και Εργασίας προώθησαν από τρία νομοσχέδια.
• Τα υπουργεία Παιδείας, Ψηφιακής Διακυβέρνησης και Αγροτικής Ανάπτυξης κατέθεσαν από δύο νομοσχέδια.
• Τα υπουργεία Μετανάστευσης και Ασύλου, Επικρατείας, Εθνικής Άμυνας, Τουρισμού και Παρά τω πρωθυπουργώ προώθησαν και ψήφισαν από ένα νομοσχέδιο.
• Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δεν κατέθεσε ούτε ένα νομοσχέδιο, προώθησε όμως πέντε διεθνείς συμβάσεις.

Συνολικά εντός του 2021 προωθήθηκαν και ψηφίσθηκαν στη Βουλή 72 νομοσχέδια και 40 διεθνείς συμβάσεις.  Το 2020 ψηφίστηκαν 67 νομοσχέδια και 46 διεθνείς συμβάσεις.

Ελληνοτουρκικά: - Μια στο καρφί και μια στο πέταλο η Τουρκία – Από την επίθεση στην ΠτΔ στην «πρόσκληση» Ερντογάν για διάλογο

 

Ένα εκ πρώτης όψεως παράδοξο φαινόμενο διαπιστώνει κανείς καθώς την ώρα που η Τουρκία κατά παράβαση κάθε στοιχειώδους διπλωματικής πρακτικής επιτίθεται στην πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ζητάει διάλογο από την Ελλάδα!

«Διάλογο» εφ’ όλης της ύλης

Ωστόσο δεν πρόκειται για παραδοξολογία, αλλά για την πάγια τακτική της Τουρκίας η οποία θέλει διάλογο με τους δικούς της όρους, χωρίς συγκεκριμένη ατζέντα για να ξεδιπλώσει όλη την αναθεωρητική της στρατηγική και να δημιουργήσει τετελεσμένα ως προς τις αξιώσεις της έναντι της Ελλάδας.

Δεν είναι τυχαίο ότι στο στόχαστρο των τουρκικών αρχών βρέθηκε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου με αφορμή τις δηλώσεις της για τη Γενοκτονία των Ποντίων. Πέραν της εμφανούς ενόχλησης της Άγκυρας καθώς το ιστορικό της παρελθόν βαρύνεται με αυτού του επιπέδου τα εγκλήματα, η επίθεση στην κα Σακελλαροπούλου είναι επίσης και ένα μήνυμα για τις επισκέψεις της σε νησιά του Αιγαίου που βρίσκονται «στο στόμα» της Τουρκίας, κατά τη δήλωση του Χουλουσί Ακάρ.

«Επισκιάζουν» το διάλογο

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πέραν των όποιων ρητορικών εξάρσεων γύρω από το ιστορικό παρελθόν οι ανακοινώσεις των δύο υπουργείων Εξωτερικών είχαν εμμέσως πλην σαφώς ως δια ταύτα τους τους όρους ενός επικείμενου διαλόγου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Έτσι στο πλαίσιο αυτό η Τουρκία κουνά το δάχτυλο στην Ελλάδα και με πρόσχημα τις δηλώσεις της Κατερίνας Σακελλαροπούλου για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού «βλέπει» ψευδείς κατηγορίες που επισκιάζουν τα βήματα για τη δημιουργία ενός ειλικρινούς και έντιμου περιβάλλοντος διαλόγου για την επίλυση των προβλημάτων μεταξύ των δύο χωρών.

«Τέτοιες δηλώσεις και συμπεριφορές είναι ασυμβίβαστες με την ευθύνη που οφείλουν να επιδεικνύουν κρατικοί λειτουργοί. Σε αυτό το πλαίσιο, καλούμε τη γείτονά μας Ελλάδα, για άλλη μια φορά, σε κοινή λογική και εποικοδομητική προσέγγιση» κατέληγε η ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.

Αλλά και το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών στην απάντησή του για τα όσα ανιστόρητα ανέφερε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, απέρριψε στο σύνολό τους τις τουρκικές αιτιάσεις και κατηγόρησε την Τουρκία ότι δηλητηριάζει το κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

«Η τουρκική πλευρά, δυστυχώς, διαστρεβλώνει για άλλη μία φορά την πραγματικότητα και αποκρύπτει όχι μόνο το τι έγινε στο παρελθόν αλλά και την συνεχιζόμενη πολιτική της, η οποία καταπατά το Διεθνές Δίκαιο σε καθημερινή βάση, δημιουργώντας εντάσεις και δηλητηριάζοντας το κλίμα μεταξύ των δύο χωρών.

»Η Ελλάδα, απορρίπτοντας στο σύνολο τους, τις τουρκικές αιτιάσεις, επισημαίνει ότι η αποδοχή της ιστορικής αλήθειας και η συμφιλίωση των εθνών με το παρελθόν τους αποτελεί άλμα ηθικής υπέρβασης των διαφορών μεταξύ των λαών και εχέγγυο ειρηνικής συνύπαρξής τους για το μέλλον».

«Εποικοδομητικός» διάλογος

Και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη όλη αυτή η ένταση σε επίπεδο ρητορείας που προκάλεσε η Άγκυρα ο Ταγίπ Ερντογάν μιλώντας στους πρέσβεις της ΕΕ δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του για τη γραμμή περί ευρωτουρκικών διαφορών και όχι ελληνοτουρκικών που ακολουθεί η Αθήνα.

«Κάποιες χώρες πρέπει τα προβλήματά τους με την Τουρκία να πάψουν να επιχειρούν να τα μεταφέρουν στους διαδρόμους της ΕΕ» είπε ο Τούρκος πρόεδρος και πρόσθεσε:

«Με το γείτονά μας την Ελλάδα, ενεργοποιήσαμε τους περισσότερους μηχανισμούς διαλόγου, κάναμε ιδιαίτερη προσπάθεια για τη μείωση της έντασης, συμφωνήσαμε να αναπτύξουμε τη σχέση μας, να εστιάσουμε την προσοχή μας στην τουριστική ατζέντα, στην οικονομική και εμπορική συνεργασία. Πιστεύω ειλικρινά, πως οι δύο γείτονες με απευθείας εποικοδομητικό διάλογο μπορούμε να κανονίσουμε τις μεταξύ μας υποθέσεις».

«Πρέπει να γίνει μια ειλικρινής συζήτηση για το τι απειλεί την ΕΕ στην περιοχή και πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν οι παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου και οι αμφισβητήσεις του δικαιώματος κυριαρχίας κατά μελών της», διεμήνυσε ο Νίκος Δένδιας από τη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ.

πηγή:https://www.in.gr/2022/01/13/politics/mia-sto-karfi-kai-mia-sto-petalo-tourkia-apo-tin-epithesi-stin-ptd-stin-prosklisi-erntogan-gia-dialogo/