Ελληνοτουρκικά:- 200 χρόνια από την παλιγγενεσία και 100 χρόνια την οδυνηρότερη ήττα

 Τουρκία 2022, εκατονταετηρίδα της Μικρασιατικής Καταστροφής, θα είναι μια δύσκολη χρονιά, όχι μόνο λόγω θλιβερών αναμνήσεων, αλλά επειδή η Ιστορία παραμένει ζωντανή, πολυδιάστατη και δύσκολα διαχειρίσιμη. Η μνήμη διαμορφώνει αντιλήψεις και συμπεριφορές. 

Η πραγματικότητα μας δείχνει ότι ό,τι και αν κάνουμε εμείς, ό,τι κι αν πιστεύουμε, μοιραζόμαστε τον χώρο και τον χρόνο με άλλους που δεν έχουν τις ίδιες αντιλήψεις, τις ίδιες καταβολές, τις ίδιες αφορμές για τη σημερινή τους συμπεριφορά. Ενώ οι Έλληνες θα συλλογίζονται και θα συζητούν για χαμένες πατρίδες, για τον ρόλο ξένων δυνάμεων στην ήττα, για τα τραγικά λάθη των διχασμένων Ελλήνων που υπονόμευσαν την εκστρατεία, οι Τούρκοι θα γιορτάζουν τη νίκη που οδήγησε στην κατάργηση του θεσμού του σουλτάνου και, τον Οκτώβριο του 1923, στην ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Ο πόλεμος που έληξε το καλοκαίρι του 1922 με την ήττα των Ελλήνων σήμανε την ίδρυση τουρκικού εθνικού κράτους μέσα από τα συντρίμμια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η ήττα, όμως, και η έλευση των προσφύγων σήμανε και μια σημαντική νέα αρχή για το ελληνικό κράτος και έθνος, με τις συνέπειές της να διαμορφώνουν την κοινωνία που γνωρίζουμε σήμερα. Όπως επισήμανε σε πρόσφατο άρθρο του ο καθηγητής Αγγελος Χανιώτης, «η τραυματική εμπειρία της ήττας και η εγκατάσταση των προσφύγων διαμόρφωσαν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό τη λογοτεχνία, τη μουσική, τη γαστρονομία και γενικά τη σημερινή μας ταυτότητα από ό,τι η Επανάσταση του ᾿21» («Κ», 5.12.2021).

Οι νέες συνθήκες στην Ελλάδα επηρέασαν και την πολιτική και την πορεία της χώρας στο εσωτερικό και τις διεθνείς σχέσεις. Παρά την οδυνηρή ήττα, η Ελλάδα εμπλουτίστηκε με έναν νέο πληθυσμό που έφερε γνώσεις, τέχνες και τη θέληση να επιβιώσει. Απαλλάχθηκε και από τη Μεγάλη Ιδέα, καθώς οι περισσότεροι αλύτρωτοι Έλληνες τώρα βρίσκονταν εντός των συνόρων του ελληνικού κράτους. 

Το 1897, η ήττα στον πόλεμο με την Τουρκία ήταν αφορμή για μια συντονισμένη προσπάθεια ανάκαμψης και εκσυγχρονισμού της χώρας, η οποία οδήγησε στον θρίαμβο των Βαλκανικών Πολέμων. Η ήττα του 1922 ανάγκασε τους Έλληνες να επικεντρωθούν στην ανάπτυξη της χώρας τους, βασιζόμενοι στις δυνάμεις τους. Ετσι δημιουργήθηκε η Ελλάδα που γνωρίζουμε. Η Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 αποδείχθηκε σοφή και βιώσιμη, επιτρέποντας στην Ελλάδα και την Τουρκία να ορίσουν τις μεταξύ τους σχέσεις, όπως όρισε τα σύνορα του τουρκικού κράτους με όλους τους γείτονές του. Το 1922, λοιπόν, ήταν καθοριστική χρονιά και για τις δύο χώρες, αφετηρία για την εξέλιξη της καθεμιάς και για τις μεταξύ τους σχέσεις. Εκατό χρόνια αργότερα, η βάση αυτή δοκιμάζεται από μια ανερμάτιστη Τουρκία, η οποία βρίσκεται στη δίνη των πολλών αντιφάσεών της. 

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναμοχλεύει μίση και πάθη του λαού του, τάζοντας μεγαλεία και καταδεικνύοντας συνεχώς εχθρούς για να δικαιολογήσει την απουσία θριάμβων. Στο εσωτερικό, οι φυλακές είναι γεμάτες απ’ όποιους θεωρούνται επικίνδυνοι από το καθεστώς, οι θεσμοί υποτάσσονται στις βουλές του προέδρου, ενώ η οικονομία (που δεν υποτάσσεται, παρά τις εντολές του Ερντογάν) ξεφεύγει από τον έλεγχο. 

Η Τουρκία παραβιάζει τα σύνορα που έθεσε η Συνθήκη της Λωζάννης, με περιοχές υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή στη Συρία και το Ιράκ (όπως από το 1974 στην Κύπρο), ενώ ασκεί «διπλωματία» μέσω στρατιωτικής βίας και απειλών στην ευρύτερη περιοχή. Οσον αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο, η λεκτική βία και οι απειλητικές κινήσεις πιθανότατα θα κλιμακωθούν το 2022, καθώς ο Ερντογάν έχει ανάγκη να δείξει πυγμή και επεκτατική στρατηγική σε όλους τους τομείς, καθώς πλησιάζουν οι εκλογές που πρέπει να γίνουν το 2023 το αργότερο και δημοσκοπήσεις τον δείχνουν να χάνει έδαφος.

Ηδη, τα τελευταία χρόνια η Τουρκία επιχειρεί να αλλάξει τη Συνθήκη της Λωζάννης. Πληθαίνουν οι κραυγές του Ερντογάν και των εθνικιστών συμμάχων του ότι θα «ρίξουν τους Έλληνες στη θάλασσα, όπως το ’22». Είτε καταφέρει να γλιτώσει την οικονομική κατάρρευση είτε όχι, είτε μπορέσει να πνίξει την εσωτερική αντίδραση στην πολιτική του είτε όχι, ο Ερντογάν θα έχει ανάγκη την κατασκευή εχθρών και την πόλωση – για να δικαιολογεί και την εμμονή στην πολιτική του, αλλά και την αποτυχία της.

 Η επέτειος του 1922 είναι χρυσή ευκαιρία για τον Τούρκο πρόεδρο να οδηγήσει τον λαό του ακόμη πιο μακριά από την πραγματικότητα, από την αντίληψη του σήμερα, από τις ανάγκες του μέλλοντος. Με τις φαντασιώσεις που επιβάλλει στον λαό του, με την ακραία επιθετικότητά του, εντείνει τη μισαλλοδοξία και τον εθνικισμό. Ετσι, η Τουρκία θα βασανίζεται για δεκαετίες στις σχέσεις μεταξύ των διαφορετικών εθνικών και κοινωνικών ομάδων της, στις σχέσεις με τους γείτονές της.

Η επέτειος του 1922 βρίσκει την Τουρκία σε οπισθοδρόμηση και την Ελλάδα να επιχειρεί να εξέλθει από τις διπλές πληγές της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας. Η χώρα ακόμη βασανίζεται από την ευκολία με την οποία οι πολιτικοί διχάζουν τον κόσμο μέσα από υπερβολές και υστεροβουλία. Όμως, 100 χρόνια μετά την οδυνηρότερη ήττα, οι Έλληνες μπορούν να χαίρονται για την πρόοδο που έκαναν, να αντιλαμβάνονται τους κινδύνους της εποχής, να γνωρίζουν την ευθύνη τους να οδηγήσουν τη χώρα προς το καλύτερο.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561650920/to-2022-gia-tin-ellada-kai-tin-toyrkia/

Η νέα θρησκεία και οι "ειδικοί" της - Το πρόσχημα της πανδημίας και ο πολιτικός ολοκληρωτισμός

 Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία η πανδημία όχι μόνο ανέδειξε τον θρίαμβο των αρχών και μεθόδων της κοινωνικής μηχανικής, της επιστήμης δηλαδή που ελέγχει τη συμπεριφορά των μαζών, αλλά κυρίως η πανδημία διέλυσε τους ιδεολογικούς μύθους, τις κοινωνικές αρχές και τις συμπεριφορές που επί χιλιετίες καλλιεργούσαν οι ελίτ για να πείθουν τους πολλούς να αποδέχονται την ανωτερότητα των ολίγων και την «αιώνια τάξη».

• Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*

Όμως σήμερα τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού οικονομικού μοντέλου φαίνεται να προδιαγράφουν το τέλος του. Η επιδίωξη όλο και μεγαλύτερου κέρδους συνεπάγεται την υπερπροσφορά των προϊόντων σε μία κοινωνία εργαζομένων, η οποία αδυνατεί να τα καταναλώσει λόγω χαμηλών μισθών. Οι διαλεκτικές αντιφάσεις του καπιταλισμού αναδεικνύονται μέσα από τις δηλώσεις, τη νομοθεσία και τις πράξεις του συστήματος εξουσίας, που υπερτονίζει την ανάγκη της αύξησης του «ανταγωνισμού» των εργαζομένων και την «εντατικοποίηση της παραγωγικότητας» της εργασίας, και ταυτόχρονα εξαϋλώνει το μισθολογικό κόστος, μέσω της εισαγωγής μεταναστών από εμπόλεμες περιοχές, που το ανεξέλεγκτο κέρδος και η ανθρώπινη απληστία δημιουργούν. Σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κατάρρευσης, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το σύστημα εξουσίας προέρχεται από τη μαζική ανεργία, επειδή κανένα πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να τη διαχειριστεί, εκτός και εάν η ανθρώπινη συμπεριφορά ελεγχθεί, επειδή η πνευματική και υλική εξαθλίωση αναπόφευκτα θα οδηγήσουν στην καταστροφή.

Με πρόσχημα την πανδημία ο κλιμακούμενος περιορισμός της ελευθερίας και η έμμεση αποδοχή του πολιτικού ολοκληρωτισμού αποδεικνύουν ότι η κοινωνική συμπεριφορά μπορεί να ελεγχθεί, αρκεί να τοποθετηθούν εμβολίμως κάποια υποτιθέμενα «σοβαρά προβλήματα», τα οποία «πρέπει» να επιλυθούν από το σύστημα εξουσίας.

Εδώ, πολιτικοί, ψυχολόγοι, οικονομολόγοι, κρατικοδίαιτοι διανοούμενοι, ακαδημαϊκοί, καλλιτέχνες, μέσα μαζικής επικοινωνίας και «ειδικοί» του προβλήματος, που πάντα συνωστίζονται με την εξουσία, φροντίζουν συλλογικά να μεγιστοποιούν το «πρόβλημα» ώστε να τρομοκρατούν την κοινωνία με κάτι το οποίο η επιστήμη αδυνατεί να επιλύσει. Ταυτόχρονα ουδόλως επιθυμούν να επιλυθεί το πρόβλημα, επειδή οι «εδικοί» αυτοχρήζονται απαραίτητοι σε αυτούς που τους μισθοδοτούν.

Στην πραγματικότητα η εργασία τους έγκειται στην προσπάθειά τους να πείσουν ότι «γνωρίζουν το αυτονόητο», δηλαδή αυτό που η ανθρωπότητα ήδη γνωρίζει να εφαρμόζει με επιτυχία σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν. Στην πλειονότητά τους οι «ειδικοί» έχουν επανδρώσει τη συστημική κρατική γραφειοκρατία. Ως επί το πλείστον προέρχονται από τις σέχτες της γραφειοκρατικής αριστεράς. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι ελίτ αντιλήφθηκαν ότι είναι επικερδέστερο και ασφαλέστερο να χρησιμοποιήσουν τους αριστερούς ως έμμισθους «κρατικούς γραφιάδες» αντί να τους έχουν στον δρόμο απέναντί τους.

Χωρίς να αναφερθούμε στις πλείστες ελληνικές περιπτώσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, η Μέρκελ αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα κομματικού στελέχους της Ανατολικής Γερμανίας που τοποθετήθηκε στο ανώτατο ευρωπαϊκό αξίωμα. Οι «ειδικοί», εκτός από το να τρομοκρατούν την κοινή γνώμη, όταν δεν την υβρίζουν, έχουν ως κύρια αποστολή τον ιεραποστολισμό.

Πράγματι, ο έλεγχος των μαζών δεν μπορεί να επιτευχθεί εάν δεν αποκαθηλωθούν τα υπάρχοντα φιλοσοφικά και θρησκευτικά δόγματα και αντικατασταθούν με τη βοήθεια του κράτους και της γραφειοκρατίας του από μία νέα «θρησκεία», που δεν είναι άλλη από τον «ολοκληρωτισμό των ελίτ». Επί τη βάσει των αρχών της κοινωνικής μηχανικής, οι ιεραπόστολοι της νέας θρησκείας δεν μπορεί να είναι άλλοι από τους «ειδικούς», επειδή η συνεχής προβολή τους από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας έχει εδραιώσει την κοινωνική πεποίθηση ότι «ο λόγος τους είναι αλάθητος». Συνεπώς «θα πρέπει να έχουν δίκιο» όταν αποκαθηλώνουν, έστω με χυδαίο τρόπο, τις οντολογικές θέσεις.

Ταυτόχρονα, μέσω της προστασίας που απολαμβάνουν από το σύστημα εξουσίας, αντλούν την αμετροέπεια της ειρωνείας των υπαρξιακών ανησυχιών δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Ο George Orwell προέβλεψε από το 1984 τη νέα θρησκεία του ολοκληρωτισμού. «Είναι βέβαιο ότι εισερχόμαστε σε μία νέα αποχή ολοκληρωτικών δικτατοριών» είπε ο Orwell, «όπου η ελευθερία της σκέψης θα είναι η πλέον θανάσιμη αμαρτία ως άχρηστη πνευματική υπέρβαση. Οι ελάχιστοι εναπομείναντες που θα σκέφτονται, θα εξαφανιστούν».

Τουλάχιστον το 75% από αυτά που προφήτευσε ο Orwell σήμερα διαμορφώνουν την ιστορική πραγματικότητα. Αντιγράφοντας τα φασιστικά και κομμουνιστικά παραδείγματα του παρελθόντος, που βασίστηκαν στην ποινικοποίηση του φόβου, της σκέψης και των συναισθημάτων, το κεντρικό δόγμα τής μετά Covid εποχής συνοψίζεται στη θέση «όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες, η σκέψη και τα συναισθήματα ελέγχονται από την εξουσία, τίποτα εκτός αυτής και εναντίον της». Τέλος, η αποστολή των «ειδικών» επιβεβαιώθηκε μέσα από τις «σημειώσεις» του Joost Meerloο: «Αυτοί που διαμορφώνουν τις φράσεις που χρησιμοποιούμε, ελέγχουν τον Τύπο, το ραδιόφωνο, τη σκέψη και το μυαλό, μας οδηγούν στην τρέλα».

*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

πηγή: https://www.newsbreak.gr/apopseis/283766/i-nea-thriskeia-kai-oi-eidikoi-tis/

Η πανδημία και οι μάσκες μπότοξ

Χρήστος Μπολώσης

Αυτές οι μάσκες που θεραπεύουν πάσαν νόσον (…όχι το υπόλοιπο είναι αθεράπευτο), τύπου NR, επενεργούν και ως μπότοξ. Θα έχετε παρατηρήσει ότι σπρώχνουν τα μάγουλα προς τα πάνω και τεντώνουν το δέρμα και το κάνουν τζάνερο.

Βέβαια, και επειδή ουδέν καλόν αμιγές κακού, έχουμε και τις παρενέργειες. Διότι σπρώξε σπρώξε προς τα πάνω, γεμίζουν ρυτίδες τα μάτια. Ομως εδώ είμαστε για να βοηθήσουμε. Μετά, λοιπόν, από μία εβδομάδα κανονικής χρήσης της μάσκας, θα τη βάλετε για άλλη μία εβδομάδα ανάποδα. Δηλαδή, το πάνω μέρος θα βλέπει προς το σαγόνι. Ετσι θα πιέζεται το δέρμα προς τα κάτω και θα φύγουν οι ζάρες από τα μάτια. Και πού θα πάνε;

Αυτό, προς το παρόν, το μελετά επιτροπή ειδικών λοιμωξιολόγων (ωχ, ωχ…). Και επειδή ό,τι γράφω το θέτω υπ’ όψιν του στεφανιού μου, έτσι έπραξα και με το παρόν. Η αντίδρασή της μου έκοψε τα φτερά. «Ρε, α πάγαινε με τις τρίχες σου» είπε και άρχισε να τραβάει τα μάγουλα προς τα κάτω…

Χρήστος Μπολώσης

πηγή:https://www.newsbreak.gr/apopseis/283798/maskes-mpotox/

Το παλιοκόριτσο

 

Του Χρήστου Χωμενίδη

Φιλιόταν το παλιοκόριτσο! Φιλιόταν με τον αλήτη στην πυλωτή. 

Την έπιασε νυχτιάτικα καημός δήθεν για τον Ξέρξη, να τον βγάλει βόλτα… Ποια; - η Ελίζα -που είναι ικανή κανονικά να τον αφήσει να σκάσει η φούσκα του ή να μας κατουρήσει τα χαλιά… "Θες να σου πάρω τίποτα από το περίπτερο, μαμίνα μου;" Και μόνο εκείνο το "μαμίνα μου", που είχα να το ακούσω από την πέμπτη δημοτικού, έφτανε για να μού βάλει ψύλλους στα αυτιά. 

Διακριτική με λες, και φιλελεύθερων αρχών μητέρα. Ηλίθια όμως όχι. Πέρασε ένα δεκάλεπτο, ένα τέταρτο, κατέβηκα κι εγώ, με μία σκουπιδοσακκούλα για άλλοθι. Ο άντρας μου χαμπάρι δεν πήρε. Τον είχαν ρουφήξει, όπως κάθε σχεδόν βράδυ, η πολυθρόνα και η τηλεόραση. Αποκοιμιέται με το ουίσκι στο χέρι, το χέρι του παθαίνει κάτι σαν νεκρική ακαμψία, πρέπει πρώτα να τού ξεκολλήσω το ποτήρι και έπειτα να τον σαλαγήσω -στράτα, στρατούλα- ως το κρεββάτι… 

Βγαίνω από την πολυκατοικία μας και … νάσου τους! Μες στο παρκαρισμένο αμάξι του πατέρα του. Να έχουν μισορίξει τα καθίσματα – ντερέκια και τα δύο, ζωή να’ χουν-, να έχει ξαπλώσει εκείνος σαν πασάς σε οντά και η δικιά μου, από πάνω του, ουρί σωστό, με το πουκάμισο μισοβγαλμένο. Μιλάμε δηλαδή για προσβολή της δημοσίας αιδούς. Των σεπτών ηθών του Αμαρουσίου. Κι άμα τούς χύμαγε, και αν τους έπαιρνε έστω μάτι κανένας ανώμαλος; Τόσα συμβαίνουν πλέον καθημερινά, έχει λαλήσει ο κόσμος. Βρήκε αργότερα το θράσος η Ελίζα να ισχυριστεί ότι τους φρουρούσε ο σκύλος μας. Ο οποίος είναι τέτοιος μπούας που και διαρρήκτες να μπουκάρουν, θα τους κουνήσει την ουρά. 

Δεν ήθελα, παρά ταύτα, να τη φέρω σε δύσκολη θέση εμπρός στον Τάσο. Πέταξα -εκτόξευσα κυριολεκτικά- τη σκουπιδοσακκούλα στον κάδο για να κάνει θόρυβο. Πήρα έπειτα τον Ξέρξη απ’ το λουρί, πέρασα επιδεικτικά -ξυστά- από δίπλα τους και ξαναμπήκα στο σπίτι.

Με το επόμενο ασανσέρ ανέβηκε και η Ελίζα. Βρεμμένη γάτα; Θα θέλατε. Στην επίθεση πέρασε ακαριαία. "Τα’χω, μαμίνα μου, με τον Τάσο! Και με τον Τάσο… Τρέχει τίποτα;" Τίποτα δεν θα έτρεχε κανονικά. Στην ηλικία της έκανα πολύ χειρότερα, τα οποία μάλιστα τής έχω διηγηθεί και δεν το μετανοιώνω - να’ταν τα νιάτα δυό φορές… Όσο για τη "σχέση" της, τον συμμαθητή της, τον Αλκίνοο -το Αλκίνοος τον μάρανε!-, τον είχα καταλάβει εγώ, με το καλημέρα, ότι πρόκειται για καταδικασμένη περίπτωση κερατά. Από τα αγόρια εκείνα που δεν χειραφετούνται ποτέ. Που δεν αντρεύουν. Πού μένουν ισοβίως προσκολλημένα στη μάνα τους, ακόμα κι αν η μάνα τους έχει πεθάνει. Πώς να αξιώσουν αφοσίωση από άλλη γυναίκα; Ο Τάσος, σε αντίθεση με τον Αλκίνοο, στύβει την πέτρα κι ας μην έχει κλείσει τα είκοσι. 

"Ο Τάσος είναι αλήτης!" "Γιατί, μαμίνα μου; Αφού τον ξέρεις από τόσον δα και τού είχες πάντα αδυναμία! Επειδή την πάτησε στις Πανελλαδικές και ξενιτεύτηκε για να σπουδάσει γιατρός; Brain drain το λένε… Σε αμερικάνικο -όχι σε βουλγάρικο- πανεπιστήμιο πηγαίνει στη Σόφια…"

Πρόβα τα είχε κάνει η Ελίζα όσα μού ξεφούρνιζε; Λες κι είχα εγώ καμιά σκασίλα αν θα κληρονομήσει ο Τάσος το μαγαζί του μπαμπά του, μη τυχόν μείνει το Μαρούσι χωρίς ουρολόγο… "Με δουλεύεις;" τής κάνω. "Μόλις σε κόλλησε το κωλόπαιδο!" "Πώς σού’ρθε αυτό;" θίχτηκε δήθεν. "Η αδελφή του δεν βγήκε χθες θετική;" "Μπήκε σε καραντίνα…" "Πού;" "Στο δωμάτιό της." "Αφού μοιράζονται το ίδιο μπάνιο!" "Έχουν και το wc…" "Σιγά μη χάσει η δεσποσύνη το αφρόλουτρό της! Την πέτυχα εγώ με μια αγκαλιά αιθέρια έλαια και bath bombs!" "Τους έχεις για τόσο ανεύθυνους;" "Για να σε φιλάει ο Τάσος στην πυλωτή!

Με έπιασε ξαφνικά ημικρανία. "Ξέρεις, Ελίζα, τι μέρα είναι αύριο;" "31 Δεκεμβρίου." "Ποιους έχουμε καλέσει για ρεβεγιόν;" "Τα ξαδέλφια…" "Συν τον παππού και τη γιαγιά. Θέλεις να την αρπάξουν ο παππούς και η γιαγιά σου; Γέροι άνθρωποι; Ανεμβολίαστοι; - ας όψεται ο πνευματικός τους… Βαστάς να τους στείλεις στον τάφο;" "Ακύρωσέ το…" "Να αποκαλύψω στον πατέρα σου ότι σαλιάριζες με τον αδελφό της άρρωστης; Θα σε σκοτώσει!" "Να φύγω τότε εγώ από το σπίτι…" πρότεινε κι έλαμψε το πρόσωπό της. "Με ποια δικαιολογία;" 

"Κολλάει παντού, λέμε, μαμίνα μου…" "Το ομολογείς, λοιπόν, ότι μολύνθηκες. Ελαφρά τη καρδία! Ίσως να το’χεις κιόλας μεταδόσει και σε εμένα!" "Να κάνω ένα τεστ;" "Δεν τα εμπιστεύομαι πλέον τα τεστ." "Κι αν είναι θετικό;" "Αυτό εύχεσαι λοιπόν, παλιοκόριτσο;"

Ελάτε στη θέση μου άμα δεν βρίσκεστε ήδη σε παρόμοια. Τρεις μήνες έχουν να ξεμυτίσουν τα πεθερικά μου από το σπίτι - της Γεωργιανής που τα προσέχει της φοράνε τριπλή μάσκα. Έτσι και αρρωστήσουν, ηλίου φαεινότερον πού θα το έχουν κολλήσει. Και τέρας να’μουν και να αδιαφορούσα σχετικά με την υγεία τους, δεν θα άντεχα να με βαραίνει η κατάρα κανενός. Πόσο δε μάλλον την Ελίζα μου.  

Τελεία και παύλα. Θα εφαρμόσω το πρωτόκολλο. Θα ματαιώσω τη ρεβεγιόν. Θα αποκαλύψω σε όλους την αλήθεια. Και θα περάσουμε μαύρη Πρωτοχρονιά, με την Ελίζα να τρώγεται με τον πατέρα της, με τον πατέρα της να ρίχνει σε εμένα την τελική ευθύνη –"ούτε ένα δεκαεξάχρονο δεν μπορείς να προσέχεις!"-, ώσπου να κατεβάσει και το τρίτο ουίσκυ και να αρχίσει να ψιλοχάνει επαφή. Όσο για τους παππούδες σίγουρα θα μάς θυμώσουν. Θα βάλει λόγια και ο βρωμόπαπας, "είδατε τέκνα μου; και οι τρυπημένοι κολλάνε!", θα αρπάξει την ευκαιρία για να διεκδικήσει ξανά το κομπόδεμά τους, "τα παιδιά σας τα σπουδάσατε, τα προικίσατε… ενώ το τέμπλο του Ιερού Ναού μας παραμένει ημιτελές…"  

Θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα ματαιώσω τη ρεβεγιόν. Σιγά τη διασκέδαση στο κάτω-κάτω, να ακούω τις ίδιες και τις ίδιες ιστορίες, συν τα φαρμακερά σχόλια της πεθεράς μου, συν τις πολιτικομπουρδολογίες της κουνιάδας μου. Κάλλιο να δω πεντέξι επεισόδια αμερικάνικης σειράς. Ξένοι πόνοι χάχανα…

"Για πού το έβαλες εσύ;" εξανίσταμαι καθώς τη βλέπω να ψευτομακιγιάρεται στον καθρέφτη. "Μού παρήγγειλε ο μπαμπάς δυό κοκακόλες από το μίνι μάρκετ…" "Βαμμένες πάμε πλέον στο μίνι μάρκετ; Μάς περιμένει εκεί κανείς;"

Όσο και να την καμαρώνω που είναι χαριτωμένη σαν τη σουσουράδα, χαρούμενη και ελαφριά σαν το αεράκι, δεν μπορώ να τη συγχωρέσω ακόμα. Να το ξεχάσω ότι εξαιτίας της καταστράφηκαν όλα – ποια όλα; - τα όποια όλα τέλος πάντων… 
Εγώ τι κέρδισα; Εκείνη τουλάχιστον … με τον Τάσο…  τον πήρε, αν τον πήρε, με φιλί τον κόβιντ. Το παλιοκόριτσο!

* Ο κ. Χρήστος Χωμενίδης είναι συγγραφέας

πηγή: https://www.capital.gr/xristos-xomenidis/3605627/to-paliokoritso

Συντάξεις: Μόνιμες αυξήσεις για 120.000 νέους συνταξιούχους - Επανυπολογισμός για 40.000 παλιούς συνταξιούχους - Αναλυτικός Πίνακας

 

Μόνιμες και καθαρές αυξήσεις ως και 248 ευρώ στις συντάξεις για όσους αποχωρήσουν με 40 έτη ασφάλισης, νέα αναδρομικά από τις εκκρεμότητες του επανυπολογισμού και μείωση ή μηδενισμό της προσωπικής διαφοράς είναι τα πρώτα δώρα(!!) του 2022 για περίπου 1 εκατ. συνταξιούχους.

Κερδισμένοι είναι τόσο οι νέοι όσο και οι παλαιοί συνταξιούχοι που έχουν περάσει τα 30 έτη ασφάλισης και όσοι πλησιάζουν στα 40 έτη για σύνταξη, καθώς με το Nόμο 4670/2020 (νόμος «Βρούτση») στη 40ετία οι συντάξεις αυξάνονται σημαντικά σε σχέση με τα ποσά που θα έπαιρναν οι ασφαλισμένοι με το Nόμο 4387/2016 (νόμος «Κατρούγκαλου»).

Τα δώρα του 2022 για τις συντάξεις είναι:

Μόνιμες αυξήσεις στις συντάξεις που κυμαίνονται από 30 ως και 200 ευρώ το μήνα. Τις μεγαλύτερες αυξήσεις θα τις δουν οι νέοι συνταξιούχοι που θα πάρουν οριστική σύνταξη με χρόνο ασφάλισης από 36 ως 40 έτη. Υπολογίζεται ότι πάνω από το 50% των αιτήσεων που υποβλήθηκαν μέσα στο 2021, δηλαδή πάνω από 120.000 αιτήσεις συνταξιοδότησης, έχουν ασφαλιστικούς χρόνους από 33 ως 40 έτη.

Επανυπολογισμός με αυξήσεις για 250.000 παλαιούς συνταξιούχους. Πρόκειται για συνταξιούχους που είχαν μείνει εκτός επανυπολογισμού μέχρι τώρα, καθώς οι περιπτώσεις τους ήταν δύσκολες λόγω έλλειψης επαρκών στοιχείων. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν κατά κανόνα συνταξιούχοι με δύο κύριες συντάξεις, είτε από παράλληλη ασφάλιση με 30 έτη και άνω είτε από μεταβίβαση, όπως για παράδειγμα με σύνταξη λόγω γήρατος και σύνταξη χηρείας με 30 έτη ασφάλισης και άνω. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΕΦΚΑ, οι 40.000 με 50.000 εξ αυτών θα δουν αυξήσεις με αναδρομικά από τον Οκτώβριο του 2019 που ισχύει ο επανυπολογισμός του Νόμου 4670/2020. Ηδη, ο ΕΦΚΑ έχει κάνει έναν πρώτο επανυπολογισμό για το 20% των περιπτώσεων που εκκρεμούν και στις 30 Δεκεμβρίου πληρώθηκαν και τα πρώτα αναδρομικά σε πολλούς συνταξιούχους.

Μείωση προσωπικής διαφοράς ή και μηδενισμός της για 600.000 παλαιούς -πριν από τον Μάιο του 2016- συνταξιούχους, οι οποίοι με τον επανυπολογισμό που έγινε στις συντάξεις τους είχαν μεν αυξήσεις, αλλά όχι τόσο υψηλές ώστε να ξεπεράσουν την προσωπική διαφορά. Η αύξηση που πήραν ήταν λογιστική, αλλά το κέρδος είναι ότι η προσωπική διαφορά, ιδίως για όσους έχουν 38, 39 και 40 έτη ασφάλισης, έχει μειωθεί και για πολλούς εξ αυτών έχει σχεδόν μηδενιστεί. Για τους εν λόγω συνταξιούχους, οι πραγματικές αυξήσεις θα έρθουν σε 12 μήνες από σήμερα, καθώς από το 2023 επανέρχεται η εισοδηματική πολιτική που είχε μείνει στον πάγο για πολλά χρόνια.

 Καθαρές αυξήσεις από 31 ως 248 ευρώ για νέους συνταξιούχους

Το ένθετο «Ασφάλιση και Συντάξεις» παρουσιάζει τα νέα ποσά συντάξεων με συγκριτικό πίνακα μεταξύ νέου και παλιού νόμου, από τα 35 ως τα 41,6 έτη ασφάλισης, και με 37 κλίμακες συντάξιμων μισθών που ξεκινούν από τα 955 ευρώ και καταλήγουν στις 3.655 ευρώ.

Τα ποσά συντάξεων είναι μετά τις κρατήσεις (ασθένειας, ΑΚΑΓΕ) και πριν το φόρο.

Σύμφωνα με τον πίνακα, οι νέες συντάξεις και οι αυξήσεις σε σύγκριση με τις παλιές διαμορφώνονται ως εξής:

Με 35 έτη και μισθό 955 ευρώ, σύνταξη 696 ευρώ από το Νόμο 4670 με αύξηση 31 ευρώ το μήνα αντί 664 ευρώ με το Νόμο 4387.

Με 36,6 έτη και μισθό 1.330 ευρώ, σύνταξη 875 ευρώ από το Νόμο 4670 με αύξηση 60 ευρώ το μήνα αντί 815 ευρώ με το Νόμο 4387.

Με 37,3 έτη και μισθό 2.680 ευρώ, σύνταξη 1.401 ευρώ με αύξηση 91 ευρώ το μήνα αντί 1.309 ευρώ με τον παλιό νόμο.

Με 38,4 έτη και μισθό 3.130 ευρώ, σύνταξη 656 ευρώ με αύξηση 176 ευρώ το μήνα αντί 1.480 ευρώ με τον παλιό νόμο.

Με 40 έτη και μισθό 3.655 ευρώ, σύνταξη 2.079 ευρώ με αύξηση 248 ευρώ το μήνα αντί 1.831 ευρώ που βγάζει ο παλιός νόμος.

πηγή:https://eleftherostypos.gr/oikonomia/asfalisi-syntaxeis/881042-oi-nees-syntaxeis-gia-1-ekat-dikaioyxoys-ayxiseis-eos-248-eyro-analytikoi-pinakes-me-ola-ta-posa/

Η Εορταστική μας εκδήλωση, για το ερχομό του νέου έτους

 

  Την Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε, στα γραφεία του παραρτήματός μας, η ετήσια καθιερωμένη εορταστική εκδήλωση, για το ερχομό του νέου έτους και την ανταλλαγή ευχών.

  Τηρήθηκαν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας, από τον κίνδυνο διασποράς του κορωνοϊού COVID-19 και για τον λόγο αυτό προβλέψαμε η συμμετοχή των συναδέλφων να είναι πολύ μικρή   

  Στις αρχές Φεβρουαρίου θα πραγματοποιήσουμε την κοπή της Βασιλόπιττας, την Βράβευση των Αριστούχων μαθητών, και  των Βετεράνων συναδέλφων που έλαβαν μέρος στις μάχες του συμμοριτοπολέμου και της Κύπρου με την προϋπόθεση  ότι η πανδημία covid-19 θα έχει κοπάσει δραστικά μετά το τέλος Ιανουαρίου 

  

Συναγερμός από τον ΟΗΕ: O πλανήτης πεινάει - Ακραία φτώχια - 1 δις τρόφιμα καταλήγουν στα σκουπίδια - Μέτρα, λύσεις και χώρες πρότυπα

 Σχεδόν 1 δισεκατομμύριο τόνοι τροφίμων καταλήγουν ετησίως στα σκουπίδια, ποσότητα που θα γέμιζε..23 εκατομμύρια φορτηγά που αν τα βάζαμε το ένα πίσω από το άλλο, θα έκαναν επτά φορές τον γύρο του κόσμου (!). Ενός κόσμου που εξακολουθεί να λιμοκτονεί, πολύ περισσότερο μάλιστα στη σκιά της πανδημίας.

«Σε αυτόν τον πλανήτη υπάρχει φαγητό, αρκετό για κάθε άνθρωπο. Και όμως δεν τρώνε όλοι. Κάτι δεν πάει καλά λοιπόν…» λέει ο Κάρλο Πετρίνι, ο εμπνευστής του κινήματος Slow Food που γεννήθηκε στην Ιταλία στο τέλος της δεκαετίας του 1980, με σκοπό να διασώσει το…καλό φαγητό, τις τοπικές γαστριμαργικές παραδόσεις, αλλά και να εξαλείψει τις τεράστιες διατροφικές ανισότητες.

O ίδιος ανήκει σε μία σχολή σκέψης που γιγαντώνεται το τελευταίο διάστημα και καταγγέλλει μεταξύ άλλων την κατασπατάληση τροφίμων, τα ταχυ-φαγεία που ανθίζουν σε καιρούς κρίσης, αλλά και το σκάνδαλο της κατασπατάλησης τροφίμων σε έναν πλανήτη που εξακολουθεί να λιμοκτονεί.

Κυβερνήσεις, συγγραφείς, επιστήμονες από τον ΟΗΕ και εκατοντάδες Μ.Κ.Ο αφιερώνουν πλέον τη δράση και τα συγγράμματά τους στα τρόφιμα που…καταλήγουν στα σκουπίδια. Την αλόγιστη σπατάλη δηλαδή που συντηρεί ένα φαύλο κύκλο με ηθικές και οικονομικές προεκτάσεις και παράλληλα έχει τεράστιες επιπτώσεις στο περιβάλλον.

Σχεδόν 1 δις τρόφιμα καταλήγουν στα σκουπίδια

Σύμφωνα με έρευνα από το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών (UNEP) τουλάχιστον 930 εκατομμύρια τόνοι τροφίμων που πωλήθηκαν το 2019 πετάχτηκαν. Αυτός ο όγκος θα γέμιζε 23 εκατομμύρια φορτηγά με χωρητικότητα 40 τόνων έκαστο. Για να το κάνουμε εικόνα, αν τα βάζαμε το ένα πίσω από το άλλο θα έκαναν επτά φορές τον γύρο του κόσμου.

Σε συνεργασία με τη φιλανθρωπική οργάνωση κυκλικής οικονομίας WRAP, η έκθεση του ΟΗΕ τονίζει ότι το 1/5 των τροφίμων που διατίθενται στους καταναλωτές - μέσω καταστημάτων, εστιατορίων και στα σπίτια μας -πετιέται απευθείας στον κάδο. Τρόφιμα χάνονται επίσης στα αγροκτήματα και στην εφοδιαστική αλυσίδα, με την έρευνα να δείχνει ότι συνολικά το ένα τρίτο όλων των τροφίμων δεν καταναλώνεται ποτέ.

Με άλλα λόγια το 1/3 των τροφίμων που παράγεται παγκοσμίως -αξίας 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων (!) «εξαφανίζεται» σε κάποιο σημείο του κύκλου παραγωγής λόγω της ανεπαρκούς διαχείρισης της διατροφικής αλυσίδας, λένε οι ειδικοί. Σε έναν κόσμο -όπου τουλάχιστον ένα εκατομμύριο παιδιά υποφέρουν από σοβαρό υποσιτισμό μόνο στην Αφρική, όπως προειδοποιεί η Unicef, το φαινόμενο είναι εξοργιστικό.

Περισσότεροι απο 800 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και υποφέρουν από την πείνα, ενώ 132 εκατομμύρια άνθρωποι επιπλέον αντιμετωπίζουν σήμερα επισιτιστική και διατροφική ανασφάλεια σήμερα λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.

Φρέσκα φρούτα και λαχανικά που δεν είναι… εμφανίσιμα ή περισσεύουν, συσκευασμένα τρόφιμα, προϊόντα που αγοράζουμε αλλά δεν καταναλώνουμε ποτέ, χάνονται, ή καταλήγουν σε κάδους απορριμμάτων, συχνά χωρίς να κάνουν καν τη διαδρομή από το αγρόκτημα μέχρι το πιάτο μας.

Tι συμβαίνει στην Ευρώπη

Στη γηραιά ήπειρο ειδικότερα, αλυσίδες σούπερ- μάρκετ, εστιατόρια, κολοσσοί της διατροφικής αλυσίδας και φυσικά καταναλωτές, πετάνε κάθε χρόνο στα σκουπίδια το 50% περίπου των τροφίμων που παράγονται και διακινούνται! Στην Ε.Ε, 88 έως και 100 εκατομμύρια τόνοι τροφής «εξαφανίζονται» ετησίως, ενώ σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αν δεν αλλάξει άμεσα κάτι τα «διατροφικά απόβλητα» θα εκτοξευθούν μέσα στα επόμενα χρόνια.

Την ίδια ώρα 80 και πλέον εκατομμύρια πολίτες της Ευρώπης των «27» ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ εκατομμύρια άνθρωποι εξαρτώνται άμεσα από τις φιλανθρωπικές οργανώσεις για επισιτιστική βοήθεια. Και ενώ το 20% του συνολικού παραγόμενου φαγητού χάνεται ή σπαταλάται, 33 εκατομμύρια άνθρωποι στη γηραιά ήπειρο δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα ποιοτικό γεύμα κάθε δεύτερη μέρα (Eurostat, 2018).

Η Βρετανία είναι μία από τις χώρες που σήμανε πρώτη το καμπανάκι του κινδύνου για την κατασπατάληση τροφίμων. Μία παλαιότερη έρευνα για λογαριασμό της εφημερίδας Guardian αποκάλυπτε ότι οι Βρετανοί ρίχνουν στα σκουπίδια τα περισσότερα τρόφιμα από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο, πετώντας έως και το 40% της συνολικής ποσότητας που αγοράζουν ετησίως.

Για να καταπολεμήσει το φαινόμενο, η αλυσίδα Sainsbury’s είχε εισάγει νέες ετικέτες, συμβουλεύοντας τους καταναλωτές να μην καταψύχουν τα προϊόντα, αλλά να τα καταναλώνουν άμεσα, πριν από την ημερομηνία λήξης, ενώ η βρετανική κυβέρνηση εξέτασε μέτρα με σκοπό την κατάργηση της ημερομηνίας λήξης σε ορισμένα προϊόντα, όπως το αλεύρι, το ψωμί και τα ζυμαρικά.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει υιοθετήσει ένα σχετικό ψήφισμα για τη μείωση των αποβλήτων της διατροφικής παραγωγής στο μισό μέχρι το 2025. Ανάμεσα στα μέτρα που προτάθηκαν ήταν και η αναγραφή μίας νέας ετικέτας στα τρόφιμα η «ημερομηνία πώλησης» δηλαδή εκτός από την «τελική ημερομηνία ανάλωσης», αλλά και η βελτίωση της πληροφόρησης σχετικά με τις θερμοκρασίες ψύξης και συντήρησης των προϊόντων.

To καλό παράδειγμα της Γαλλίας

Τον Φεβρουάριο του 2016, η Γαλλία έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που υιοθέτησε νόμο για την καταπολέμηση της σπατάλης τροφίμων . Βάσει κανονισμού η χώρα απαγορεύει πλέον σε όλα τα μεγάλα σούπερ-μάρκετ να πετούν τα τρόφιμα που δεν κατάφεραν να πουλήσουν μέσα στην ημέρα. Υποχρεώνει τις μεγάλες αλυσίδες να δωρίζουν τα αδιάθετα προϊόντα σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και τράπεζες τροφίμων, αντί να τα καταστρέφουν και να τα μεταφέρουν σε χωματερές, όπως συνέβαινε δηλαδή μέχρι σήμερα.

Τα τελευταία χρόνια μεγάλος αριθμός αστέγων συγκεντρωνόταν έξω από τα σούπερ-μάρκετ της χώρας, ψάχνοντας σε κάδους απορριμμάτων, με αποτέλεσμα πολύ συχνά να παθαίνουν τροφικές δηλητηριάσεις. Για να αποτρέψουν το φαινόμενο, οι ιδιοκτήτες σούπερ μάρκετ «έλουζαν» τα σκουπίδια με χλωρίνη, ή τα κλείδωναν στις αποθήκες …Σύμφωνα με τις Αρχές, ο μέσος Γάλλος καταναλωτής υπολογίζεται πως «ξεφορτώνεται» 20 με 30 κιλά φαγητού ετησίως- με το κράτος να χάνει έως και 20 δισεκατομμύρια ευρώ.

Και αυτό την ώρα που τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι 3,5 εκατομμύρια Γάλλοι ζούσαν το 2010 με τη βοήθεια των φιλανθρωπικών οργανώσεων . Η επίμονη οικονομική κρίση εκτόξευσε τον αριθμό στα 4 εκατομμύρια, ενώ το 2015-2015 η οργάνωση Restaurants du Coeur μόνον, μοίρασε 130 εκατομμύρια γεύματα σε 950.000 πεινασμένους ανθρώπους, ανάμεσά τους και 37.500 βρέφη κάτω των 18 μηνών…

Το νέο μέτρο ισχύει για όλα τα καταστήματα με μέγεθος 400 τετραγωνικά μέτρα και άνω, ενώ σε περίπτωση παράβασης, οι εταιρείες αντιμετωπίζουν τσουχτερά πρόστιμα ή ακόμα και ποινές φυλάκισης. «Το πιο σημαντικό όφελος είναι το γεγονός ότι, υποχρεώνοντας τα σούπερ μάρκετ να συνάψουν συμφωνίες με φιλανθρωπικά ιδρύματα, η ποιότητα και η ποσότητα των τροφίμων που λαμβάνουμε και διανέμουμε θα αυξηθεί σημαντικά», λέει ο Ζακ Μπαιλέ από την οργάνωση Banques Alimentaires.

Ο Γάλλος βουλευτής, Αράς Ντεραμπάρς, ο οποίος κατέθεσε τη σχετική πρόταση στη γαλλική Βουλή ξεκίνησε εκστρατεία για τη θέσπιση πανευρωπαϊκού νόμου και διαβεβαιώνει πως «η μάχη κατά της σπατάλης φαγητού μόλις ξεκίνησε».

Η κατασπατάληση τροφίμων και το κλίμα

Στο πλευρό του περιβαλλοντικές ομάδες, φιλανθρωπικές οργανώσεις και ακτιβιστές, εντός και εκτός Γαλλίας που ζητάνε την υιοθέτηση ανάλογων τακτικών από περισσότερες χώρες του πλανήτη. Και αυτό γιατί οι συνέπειες είναι και περιβαλλοντικές «καθώς τα βουνά των τροφίμων που δεν καταναλώνονται συνεισφέρουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Στο βιβλίο του με τίτλο «Σπατάλη: Αποκαλύπτοντας το σκάνδαλο της παγκόσμιας σίτισης» ο Τρίστραμ Στιούαρτ εξηγεί πως οι πιέσεις που δέχονται οι κάτοικοι αναπτυσσόμενων χωρών για να παράγουν τρόφιμα χαμηλού κόστους ευθύνονται για μεγάλες οικολογικές καταστροφές, όπως για παράδειγμα η απώλεια τεράστιων δασικών εκτάσεων στον Αμαζόνιο, στην Ασία και στην Αφρική.

Οι ευθύνες βαρύνουν τόσο τους καταναλωτές που αγοράζουν περισσότερα από τα απαραίτητα, αλλά και τις βιομηχανίες τροφίμων που εφαρμόζουν την τακτική της προώθησης των προϊόντων «2 σε 1». Τεράστιο είναι και το ποσοστό των πρώτων υλών που πετούν τα εστιατόρια και οι αλυσίδες ταχυφαγείων. Φορτία ολόκληρα φρούτων και λαχανικών καταλήγουν… ζωοτροφές επειδή δεν είναι τόσο εμφανίσιμα όσο θα έπρεπε.

Μέσα στο κλίμα αυτό αναπτύσσεται η ιδιωτική πρωτοβουλία. Το κίνημα των «freegan» συγκεντρώνει φαγητό σε άριστη κατάσταση που καταλήγει στους κάδους απορριμμάτων από τις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ ή εστιατορίων. Γνωρίζουν τι ώρα ξεφορτώνουν οι επιχειρήσεις τα τρόφιμα και τα μαζεύουν για να τα διανείμουν στους φτωχούς.

Αν τα απόβλητα τροφίμων ήταν μια… χώρα από μόνη της ,θα ήταν η 3η μεγαλύτερη πηγή εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου , μετά την Κίνα και τις ΗΠΑ λένε οι συγγραφείς του βιβλίου «Η Διατροφική Απερισκεψία Η Κρυφή Σχέση μεταξύ των Τροφίμων που πετάμε της Πεινας και της Κλιματικής Αλλαγής».

Σε μια προσπάθεια να καταπολεμηθεί το φαινόμενο, γνωστοί μάγειρες και σεφ προσφέρουν τα ονόματα και τα προφίλ τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στην εκστρατεία κατά της σπατάλης στην κουζίνα.

Η τηλεοπτική μαγείρισσα Nadiya Hussain απο τη Βρετανία συνεργάζεται με το Wrap και προσφέρει συμβουλές και συνταγές με υπολείμματα μέσω του Instagram. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Ιταλός εστιάτορας Massimo Bottura.

Ο ΟΗΕ πιέζει τις χώρες να δεσμευτούν για την καταπολέμηση της σπατάλης τροφίμων μειώνοντάς την στο μισό έως το 2030. «Αν θέλουμε να ασχοληθούμε σοβαρά με την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, της απώλειας της φύσης και της βιοποικιλότητας, της ρύπανσης και των απορριμμάτων, οι επιχειρήσεις, οι κυβερνήσεις και οι πολίτες σε όλο τον κόσμο πρέπει να κάνουν το καθήκον τους για να μειώσουν τη σπατάλη τροφίμων», τονίζει.

πηγή:https://www.newsbomb.gr/kosmos/story/1267291/synagermos-apo-ton-ohe-o-planitis-peinaei-ta-trofima-petioyntai-metra-lyseis-kai-xores-protypo