Οι Έλληνες ψάχνουν για… αρχηγό

 Συνήθως διατυπώνεται απαξιωτικώς και ειρωνικώς ως σχόλιο σε πραγματικά γεγονότα: «Ο τάδε ή η δείνα βουλευτής της Ν.Δ. δεν έκανε το εμβόλιο επειδή συμβουλεύτηκε τον…. πνευματικό του/της.

• Από τον
  Μανώλη Κοττάκη

Πόσο καθυστερημένος! Ο περιφερειάρχης δεν ψήφισε το Μνημόνιο τον καιρό που ήταν μέλος του Κοινοβουλίου επειδή συμβουλεύτηκε τον… πνευματικό του. Πόσο οπισθοδρομικός! Ο τάδε αντιεμβολιαστής έχασε τη ζωή του επειδή άκουσε τον… πνευματικό του. Πόσο ανόητος! Ο ιερεύς της Μητροπόλεως βήτα κόλλησε κορονοϊό επειδή άκουσε τον… πνευματικό του. Πόσο αντιδραστικός!».

Στη βόρειο Ελλάδα η συζήτηση αυτή, σε τόνο απαξιώσεως πάντοτε, τα σκαλίζει ακόμη πιο βαθιά, πάει ακόμη πιο μακριά: Ποιος είναι ο ρόλος του Αγίου Ορους στο ότι η μισή Μακεδονία είναι ανεμβολίαστη; Είναι τόσο μεγάλο το εύρος της πνευματικής απήχησης του Αθω στον ελληνικό λαό; Μήπως με την πανδημία ανακαλύπτουμε κάτι που το βλέπαμε -τα κομποσκοίνια στους καρπούς των χεριών λαϊκών ανθρώπων- αλλά δεν το καταλαβαίναμε; Οσοι διεξάγουν αυτή τη συζήτηση με όρους ορθολογισμού και καταλήγουν με θυμηδία στο συμπέρασμα ότι στην πατρίδα μας υπάρχει… θεοκρατία, φοβάμαι ότι κάτι χάνουν.

Παρατηρούν το αποτέλεσμα και το αναλύουν με τη δική τους φιλοσοφική θεωρία, αλλά αγνοούν τις αιτίες του. Μην πω αδιαφορούν για αυτές! Κανείς δεν ρωτά: Γιατί οι Ελληνες τρέχουν στους πνευματικούς για να τους λύσουν προβλήματα της καθημερινής ζωής και όχι για τα θεολογικά τους ζητήματα – αμαρτίες, συγχωρέσεις κ.λπ.; Φοβάμαι ότι πίσω από αυτό το θεωρητικώς ιδεολογικό ζήτημα κρύβεται ένα πρόβλημα βαθύτατα πολιτικό και βαθύτατα πνευματικό.

Ο ρόλος της θρησκείας

Οι Έλληνες ψάχνουν «αρχηγό» για τις ζωές τους. Οι Έλληνες ψάχνουν να ακούσουν λόγο-βάλσαμο για την ψυχούλα τους, που να ξεφεύγει από τον ξύλινο λόγο της τρέχουσας ελίτ μας. Οι Έλληνες ψάχνουν αγκωνάρι μέσα στη θρησκεία, αλλά έξω από την επίσημη Εκκλησία γιατί αυτή τους απογοητεύει.

Η αναζήτηση πνευματικού είναι, λοιπόν, πράξη αυτονόμησης από την κοσμική εξουσία επειδή αυτή δεν τους εκπροσωπεί επαξίως και πράξη απόσυρσης από την επίσημη Εκκλησία επειδή αυτή δεν τους καλύπτει ψυχικώς. Αναζητώντας πνευματικούς, οι Έλληνες θέλουν να είναι χριστιανοί χωρίς να μετέχουν στο πλήρωμα αυτής της Εκκλησίας. Θέλουν να είναι πολίτες άνευ πολιτικής.

Για να μη θεωρητικολογώ, θα μιλήσω με παραδείγματα! Ισως στενοχωρήσω ανθρώπους που αγαπώ, αλλά για την αλήθεια μιλάμε, όχι για τα συναισθήματα. Προσφάτως ένας από τους πλέον φωτισμένους μητροπολίτες της πατρίδος, που έχει πνευματικές προδιαγραφές Αρχιεπισκόπου, κατήγγειλε από άμβωνος ιερείς του που κόλλησαν κορονοϊό επειδή άκουγαν τους πνευματικούς τους στο Αγιον Ορος και όχι τον ίδιο. Όταν, όμως, ο ίδιος απουσιάζει από αυτή την επαρχία της μητροπόλεώς του επί μακρόν και οι ιερείς του δεν έχουν φυσικό αρχηγό, μοιραίο δεν είναι; Θα αναζητήσουν αρχηγό αλλού. Το ότι λαμβάνουν σωστές ή λάθος συμβουλές στο μακρινό Αγιον Ορος ασφαλώς και είναι μείζον ζήτημα, αλλά ακόμη μεγαλύτερο είναι το ζήτημα της απουσίας φυσικής ηγεσίας και καθοδήγησης στην καθημερινότητά τους. Μην απορεί, λοιπόν, κανείς αν ένας ιερεύς πειθαρχεί στον πνευματικό του αντί για τον δεσπότη του. Κάτι φταίει. Κάποιο κενό υπάρχει. Αν τώρα προβάλουμε αυτό το τοπικό παράδειγμα σε εθνική κλίμακα, θα κατανοήσουμε γιατί ένας Ελλην ή μία Ελληνίδα ακούει τον πνευματικό του/της και όχι τον υπουργό Υγείας ή τον πρωθυπουργό του/της.

Η πολιτική απογοητεύει. Η πολιτική έχει πάψει εδώ και καιρό να μιλά στις καρδιές των ανθρώπων. Η πολιτική δεν οικοδομεί εμπιστοσύνη. Η πολιτική ταυτίζεται στις ψυχές των ανθρώπων με τραπεζικούς λογαριασμούς, ακίνητα και κέρδη πολυεθνικών. Η πολιτική δεν ακούει τους ανθρώπους όταν αυτοί έχουν ανάγκη να ακουστούν.

Να το το κενό και πάλι. Ακάλυπτος ο απλός Έλλην σπεύδει να αναθέσει στον πνευματικό καθήκοντα κοσμικά. Καθήκοντα που, ενδεχομένως, δεν του αναλογούν, αλλά με τον τρόπο που εξελίσσονται τα πράγματα οι άνθρωποι αυτοί -οι οποίοι τη γνώμη τους λένε στο κάτω κάτω της γραφής- εξελίσσονται για τον πολίτη από ύστατο καταφύγιο σε πρώτη επιλογή, σε ηγέτη της ζωής του. Το γιατί το περιγράψαμε ήδη: Όταν η πολιτική δεν ακούει τους ανθρώπους, οι άνθρωποι αναζητούν ανθρώπους για να ακουστούν. Για να εξομολογηθούν τον πόνο τους. Να μοιραστούν τον καημό τους. Να πάρουν και μιαν άλλη γνώμη.

Στην πραγματικότητα ο χλευαστικός τρόπος που διεξάγεται στην πατρίδα μας η συζήτηση για τους πνευματικούς υποτιμά όσους αναζητούν τη βοήθειά τους. Δείχνει πως, όχι, ούτε τώρα καταλαβαίνουν, και η πολιτική και η Εκκλησία, γιατί ο άνθρωπος θρησκεύεται ιδιωτικώς και απέχει πολιτικώς. Δείχνει και κάτι άλλο: Τη συγκλονιστική άγνοια της πολιτικής για το κοινωνικό επίπεδο των ανθρώπων που καταγγέλλει. Διότι, μαζί με τους ανωνύμους και αδυνάμους, σπεύδουν σε πνευματικούς και υπερεπώνυμοι με τους οποίους η εξουσία συναναστρέφεται κάθε μέρα. Να το εξηγήσουμε, όμως, και αλλιώς: Γιατί ο μέσος Ελλην φανατίζεται με την ποδοσφαιρική του ομάδα, φορά κομποσκοίνι στο χέρι και δεν πηγαίνει σε μεγάλες πολιτικές συγκεντρώσεις; Απάντηση: Γιατί η ομάδα τού δίνει και χαρές και λύπες. Οχι μόνο λύπες. Κινητοποιεί τα συναισθήματα. Γιατί το Αγιον Ορος, τα μοναστήρια και οι πνευματικοί -οι παράλληλες δομές της Εκκλησίας, ας πούμε- του δίνουν ελπίδα. Γιατί, τέλος, η πολιτική τον απογοητεύει. Δεν τον εμπνέει. Γιατί θεωρεί ότι οι δυνατοί δεν ασχολούνται με τον αδύναμο. Γιατί ο απλός κόσμος έχει ηγεσίες που τις ψηφίζει αλλά δεν τις αγαπά.

Η Ορθοδοξία

Όποιος, λοιπόν, κάνει κριτική στους πνευματικούς και στις υπέρμετρες εξουσίες τους σε ισχυρό τμήμα του ελληνικού λαού ας αναλογίζεται από «τι» υπήρξε εκείνος συστηματικά απών και τι κενά δικά του πασχίζουν να κλείσουν οι πνευματικοί, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε ανεπιτυχώς. Και κάτι ακόμη: Να κάνουμε τον σταυρό μας που ο Ελλην εξακολουθεί να αναζητά λύσεις στα προβλήματά του μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ο απλός πνευματικός τρόπος που μίλησε ο Πάπας Φραγκίσκος στους Ελληνες και το μοντέλο ηγεσίας που προβάλλει -κυκλοφορεί με ταπεινό φιατάκι και δεν διαμένει σε πολυτελή δώματα του Βατικανού- και γοήτευσε και προβλημάτισε τμήμα του λαού. Γοήτευσε γιατί έτσι θέλει ο χριστιανός να του απευθύνονται. Προβλημάτισε γιατί τέτοια ποιότητα θεολογικού λόγου ευρέων μηνυμάτων οι Έλληνες είχαν να ακούσουν από την εποχή του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Θα επανέλθουμε.

Το σκοτάδι μέσα μας

 

Η πανδημία έφερε στην επιφάνεια τις τεράστιες αντιφάσεις μας. Όπως είχε συμβεί με την πρόσφατη οικονομική κρίση. Όπως παλαιότερα με την εποχή της δικτατορίας ή του εμφυλίου, σε πολύ τραγικότερες συνθήκες.

Κάτι σκοτεινό πάντα, σοβεί στις κοινωνίες που το καλύπτει το φως της κανονικότητας. Όταν όμως συμβεί το αναπάντεχο, προκύπτουν οι αποκαλύψεις.

Ο ανορθολογισμός και η άρνηση αποτελούν ίσως, τους δύο μεγαλύτερους εχθρούς της σύγχρονης δημοκρατίας. Με τεράστια ποσοστά του πληθυσμού να αντιστέκονται στην αντιμετώπιση του κοινού κινδύνου. Είτε γιατί οι κυβερνήσεις δεν βρίσκουν τον «μαγικό τρόπο» να πείσουν είτε επειδή η άρνηση στον εμβολιασμό αποτελεί μία καταπληκτική ευκαιρία ηρωοποίησης της ανίαρης ζωής τους…

Το τραγικό για τους αρνητές είναι η αμετακίνητη στάση τους. Χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι το αντίθετο της γνώσης δεν είναι η άγνοια αλλά η βεβαιότητα! Γιατί δεν επιτρέπει τη γόνιμη αμφιβολία στις ακλόνητες πεποιθήσεις τους.

Σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, ξοδεύουμε τεράστια ποσά για να βελτιώσουμε τα εκπαιδευτικά μας συστήματα. Πασχίζουμε να εκσυγχρονίσουμε τους εκπαιδευτικούς μας θεσμούς, την έρευνα, τις επιστήμες, την ελεύθερη ενημέρωση. Και δίνουμε την δυνατότητα σε όλα τα κοινωνικά στρώματα να μορφωθούν.

Και ξαφνικά, ανακαλύπτουμε ότι στην Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ιταλία υπάρχουν μεγάλα μέρη του πληθυσμού που δεν εμπιστεύονται τους γιατρούς. Που στην Ελλάδα κάποιοι, είναι πρόθυμοι να πεθάνουν παρά να διασωληνωθούν. Που η «πίστη» στην αντίσταση αποτελεί ιδεολογία για τον προσωπικό τους μύθο.

Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται τα πολιτικά συστήματα είναι ότι μπορεί σε κανονικές συνθήκες η δημοκρατία να μην κινδυνεύει από τις μειοψηφίες αλλά όταν οι κρίσεις διαταράσσουν τις νόρμες, τότε η παράνοια μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Είτε γιατί βρίσκει έδαφος στον λαϊκισμό είτε γιατί αποκτά μεγαλύτερο χώρο ως ισότιμος συνομιλητής στην δημόσια

Μπορεί ο κόσμος να καταστραφεί από την ημιμάθεια; Μπορεί  τα social media να ενισχύσουν τα «ιδεολογικά» κινήματα της ολοκληρωτικής βεβαιότητας και των ακλόνητων πεποιθήσεων, καταλύοντας την δημοκρατία; Ίσως παρόμοιες σκέψεις να έκανε ένας Αθηναίος, το 440 π.Χ. η ένας Ρωμαίος στα χρόνια του Αύγουστου. Σε εποχές γεμάτες φως και δύναμη. Σε κοινωνίες που η διαλεκτική, ο νόμος, το επιχείρημα και η κυριαρχία των θεσμών δεν άφηναν κανένα περιθώριο να διανοηθεί ένα ζοφερό μέλλον. Κι όμως, όλα αυτά ανατράπηκαν κι ο κόσμος βρέθηκε στο σκοτάδι για δεκαπέντε αιώνες! Παραδομένος στις «βεβαιότητες» και στις ιδεοληψίες.

Κάτι γίνεται λάθος στο «στρατόπεδο» των ορθολογιστών. Γιατί ίσως εδώ υπάρχει μία άλλη, εξίσου επικίνδυνη βεβαιότητα: ότι η πραγματικότητα που μας περιβάλλει καθοδηγείται ή θα έπρεπε να καθοδηγείται μόνο από την λογική. Ότι δηλαδή, μόνο η επιστήμη, η καθαρή σκέψη, ο ρεαλισμός δικαιούνται να έχουν τον πρώτο λόγο στη ζωή μας ή στην αντιμετώπιση κρίσεων.

Είναι τουλάχιστον άδικο για την πραγματικότητα να την αντιμετωπίζουμε έτσι. Γιατί γύρω μας, δίπλα μας, μέσα μας, υπάρχει, εκτός από το φως και το σκοτάδι. Και η ψευδαίσθηση ότι αυτόκλητα και αυτονόητα πρέπει να επικρατήσει το φως μπορεί να αποβεί καταστροφική για το αποτέλεσμα.

Δεν αρκεί επομένως, να πανηγυρίζουμε μεθυσμένοι από την βεβαιότητα ότι έχουμε δίκιο. Απέναντι υπάρχουν κάποιοι που είναι έτοιμοι να πεθάνουν, επειδή κι εκείνοι είναι σίγουροι ότι έχουν δίκιο.

Δεν είναι θέμα επικράτησης μεταξύ βεβαιοτήτων. Είναι ζήτημα υπεράσπισης των δικαιωμάτων, της ασφάλειας και της ίδιας της ζωής των συνανθρώπων μας. Και ο μοναδικός τρόπος να το πετύχουμε είναι, αντί για την έπαρση του ορθολογισμού, να καταφύγουμε στους νόμους, στους θεσμούς και στο πολίτευμα. Σε αυτά δηλαδή που το φως της πολιτισμικής μας πρόνοιας δημιούργησε για να πολεμάει το σκοτάδι. Και που μας επιτρέπουν να επιλέξουμε την υποχρεωτικότητα στη ζωή και όχι στον θάνατο!

Άλλα όπλα δεν έχουμε για να νικήσουμε την παράνοια. Παρά μόνο τα εργαλεία που η κυρίαρχη θεσμοθετημένη μας λογική κληροδότησε για να διαχειριστούμε τις κοινωνίες και τις ζωές μας.

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/737912-skotadi-mesa-mas»

Συνέβη σαν Σήμερα το 1883 - Στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος - Ο Στρατιωτικός και πολιτικός που συνέτριψε τον κομουνιστοσυμμοριτισμό

 Στρατιωτικός και πολιτικός. Διετέλεσε Αρχιστράτηγος κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και στο τελευταίο στάδιο του Εμφυλίου Πολέμου, και Πρωθυπουργός από το 1952 έως το θάνατό του.

Ο Αλέξανδρος Παπάγος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 9 Δεκεμβρίου 1883. Πατέρας του ήταν ο αντιστράτηγος Λεωνίδας Παπάγος με καταγωγή από τις Κυδωνίες της Μικράς Ασίας και μητέρα του η Μαρία Καλίνσκυ, ανιψιά του εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ.

Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές, το 1901 εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά την εγκατέλειψε ένα χρόνο αργότερα, προκειμένου ν' ακολουθήσει στρατιωτική εκπαίδευση στο εξωτερικό, καθότι είχε παρέλθει το όριο ηλικίας για την εισαγωγή του στη Σχολή Ευελπίδων. Φοίτησε για μία διετία (1902 - 1904) στη στρατιωτική σχολή των Βρυξελλών και την επόμενη διετία στη σχολή Ιππικού του Ιπρ.

Το 1906 επέστρεψε στην Ελλάδα και κατετάγη στο στρατό ως Ανθυπίλαρχος στο Όπλο του Ιππικού. Το 1911 παντρεύτηκε τη Μαρία Καλίνσκυ, εγγονή του στρατηγού Τιμολέοντα Βάσσου, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, την Ειρήνη (1914), σύζυγο του γλύπτη Γιάννη Παππά και τον Λεωνίδα (1912), διπλωμάτη και αυλάρχη των ανακτόρων.

Ο Παπάγος συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους ως Υπίλαρχος κι έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις για την κατάληψη των Ιωαννίνων. Δεδηλωμένος φιλοβασιλικός ο Παπάγος, μετά την επικράτηση του Ελευθέριου Βενιζέλου το 1917, αποστρατεύτηκε κι εξορίστηκε διαδοχικά στα νησιά Ίο, Θήρα, Μήλο και Κρήτη.

Η νίκη των «Κωνσταντινικών» και η επάνοδος του Βασιλιά Κωνσταντίνου το Νοέμβριο του 1920 είχε ως επακόλουθο την ανάκληση του Παπάγου στο στράτευμα και την αναδρομική απόδοση του βαθμού του Αντισυνταγματάρχη. Συμμετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία ως Επιτελάρχης σε μονάδες του Ιππικού, όπου και παρέμεινε μέχρι την κατάρρευση του Μετώπου τον Αύγουστο του 1922.

Μετά την Επανάσταση Πλαστήρα, το 1922, αποστρατεύτηκε εκ νέου. Επανήλθε για δεύτερη φορά στις τάξεις του στρατού το 1926 επί οικουμενικής κυβέρνησης με το βαθμό του Συνταγματάρχη και μέχρι το 1935 είχε φθάσει στο βαθμό του Αντιστρατήγου, διοικώντας σημαντικές μονάδες του Ελληνικού Στρατού.

Στις 10 Οκτωβρίου 1935, ως αρχηγός του Στρατού οργάνωσε κίνημα μαζί με τους ομολόγους του υποναύαρχο Οικονόμου και αντιπτέραρχο Ρέππα, προκαλώντας την παραίτηση της κυβέρνησης Παναγή Τσαλδάρη κι επιταχύνοντας τις εξελίξεις για την επαναφορά της βασιλείας στη χώρα μας. Ο Γεώργιος Κονδύλης, που βρισκόταν σε συνεννόηση με τους πραξικοπηματίες, σχηματίζει αμέσως κυβέρνηση, ορίζοντας τον Παπάγο υπουργό Στρατιωτικών. Η νέα κυβέρνηση προκήρυξε δημοψήφισμα για τη μορφή του πολιτεύματος, το οποίο απέβη υπέρ της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας και ο Παπάγος ορίστηκε να μεταφέρει το αποτέλεσμα στο Βασιλιά Γεώργιο Β' στην Αγγλία, όπου διέμενε.

Όταν ο Ιωάννης Μεταξάς έγινε πρωθυπουργός, επανήλθε στην αρχηγία του στρατεύματος την 1η Αυγούστου 1936, παρέχοντάς του σημαντική βοήθεια στο πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου. Παρέμεινε στη θέση αυτή και κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας Μεταξά, συμβάλλοντας στην αναδιοργάνωση και τον επανεξοπλισμό του ελληνικού στρατού στον διαφαινόμενο πόλεμο.

Με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου ανέλαβε Αρχιστράτηγος του στρατού ξηράς, καταφέρνοντας, παρά τις υλικές αδυναμίες και τον αρχικό αιφνιδιασμό, να οργανώσει την αποτελεσματική άμυνα της χώρας και να απωθήσει τα ιταλικά στρατεύματα στην αλβανική ενδοχώρα. Παρέμεινε στην ηγεσία του στρατεύματος έως τις 23 Απριλίου 1941, οπότε παραιτήθηκε, προκειμένου να μη συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις της συνθηκολόγησης μετά τη ναζιστική εισβολή και προέλαση, επικρίνοντας το στρατηγό Τσολάκογλου για το σχηματισμό δοσιλογικής κυβέρνησης.

Στη διάρκεια της Κατοχής, δημιούργησε μία πατριωτική οργάνωση, τη Στρατιωτική Ιεραρχία, στην οποία συμμετείχαν ως επί το πλείστον αξιωματικοί. Η αποκάλυψη της δράσης τους τον Ιούλιο του 1943 συνοδεύτηκε από την αποστολή του, μαζί με άλλους τέσσερεις αντιστράτηγους, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (στο Νταχάου, μεταξύ άλλων), στα οποία παρέμεινε μέχρι τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας.

Επέστρεψε στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1945 και τον Ιούλιο του 1947 του απονεμήθηκε ο βαθμός του στρατηγού εν αποστρατεία. Στις 19 Ιανουαρίου 1949 η κεντρώα κυβέρνηση Σοφούλη ανακάλεσε στην ενέργεια τον στρατηγό Αλέξανδρο Παπάγο και του ανέθεσε εν λευκώ τη Γενική Αρχιστρατηγία των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, με στόχο τη συντριβή της κομμουνιστικής ανταρσίας.

Η έκβαση του Εμφυλίου Πολέμου ήταν επιτυχής για τις αστικές δυνάμεις, με την καθοριστική συμβολή των Αμερικανών. Η εξέλιξη αυτή οδήγησε το Βασιλιά Παύλο να απονείμει στον Παπάγο, για πρώτη φορά σε Έλληνα στρατιωτικό, τον τίτλο του Στρατάρχη (17 Οκτωβρίου 1949). Ο Στρατάρχης Παπάγος παρέμεινε επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων, συμβάλλοντας στην ίδρυση στις 11 Απριλίου 1950 του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, σε αντικατάσταση των μέχρι τότε υφιστάμενων Υπουργείων Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας, και την οργάνωση του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ), του οποίου υπήρξε και ο πρώτος αρχηγός.

Σημαντική υπήρξε η συμβολή του σε θέματα που αφορούσαν τη βελτίωση των όρων διαβίωσης των αξιωματικών, με τη σύσταση του Αυτόνομου Οικοδομικού Οργανισμού Αξιωματικών (ΑΟΟΑ) και τη δημιουργία ενός οικισμού στις ανατολικές πλαγιές του Υμηττού, που φέρει το όνομά του (Δήμος Παπάγου).

Οι αποτυχημένες προσπάθειες των βενιζελογενών δυνάμεων για τη δημιουργία ενός ισχυρού κεντρώου συνασπισμού οδήγησαν τον αμερικανικό παράγοντα να βλέπει θετικά τη λύση της ανάληψης της πρωθυπουργίας από τον δεξιό Παπάγο, που πλέον διέθετε ιδιαίτερα ισχυρό γόητρο στην ελληνική κοινωνία. Το εγχείρημα στηρίχθηκε και από τα μεγαλύτερα εκδοτικά συγκροτήματα της εποχής (Καθημερινή, Εστία, Βήμα), αλλά αντιμετώπισε τη σθεναρή αντίδραση των Ανακτόρων, που φοβούνταν απώλεια του ελέγχου του στρατεύματος.

Στις 28 Μαΐου 1951 ο Παπάγος υπέβαλε την παραίτησή του στον Πρωθυπουργό Σοφοκλή Βενιζέλο, εκφράζοντας την πρόθεσή του να πολιτευτεί. Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951 ο «Ελληνικός Συναγερμός», το κόμμα που είχε ιδρύσει στα πρότυπα του γαλλικού Συναγερμού του στρατηγού Ντε Γκολ, συγκέντρωσε το 36,53% των ψήφων, αλλά δεν εξασφάλισε αυτοδύναμη πλειονοψηφία στη Βουλή.

Οι κεντρώες πολιτικές δυνάμεις σχημάτισαν βραχύβια κυβέρνηση με πρόεδρο το Νικόλαο Πλαστήρα, η οποία μετά την ασθένειά του και την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη κλονίστηκε σοβαρά. Στις 10 Οκτωβρίου 1952 προκηρύχθηκαν εκλογές για τις 16 Νοεμβρίου, με νέο πλειοψηφικό σύστημα. Ο Ελληνικός Συναγερμός κατήγαγε θρίαμβο με ποσοστό 49,22% και 247 από τις 300 έδρες της Βουλής, με αποτέλεσμα να σχηματισθεί κυβέρνηση Παπάγου στις 19 Νοεμβρίου 1952.

Στο εσωτερικό μέτωπο, η κυβέρνηση Παπάγου ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για την ανοικοδόμηση της χώρας, μετά τον καταστροφικό εμφύλιο και την κατοχή. Στο οικονομικό πεδίο απόλυτος κυρίαρχος υπήρξε ο Υπουργός Συντονισμού Σπυρίδων Μαρκεζίνης, ο οποίος με τολμηρές κινήσεις κατάφερε τη μερική ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.

Στις 9 Απριλίου 1953 η κυβέρνηση, με πρόταση του Μαρκεζίνη, προχώρησε στην υποτίμηση κατά 50% του εθνικού νομίσματος έναντι του δολαρίου, συνδέοντας με αυτό τον τρόπο την ισοτιμία της δραχμής με τα διεθνή νομίσματα, σύμφωνα με τις επιταγές του Μπρέτον Γουντς (1944). Η απόφαση αυτή θεωρείται από τις πλέον επιτυχημένες οικονομικές κινήσεις και συνέβαλε δραστικά στη σταθεροποίηση της εθνικής οικονομίας. Η αντιπολίτευση κατηγόρησε επανειλημμένα την κυβέρνηση Παπάγου ότι δεν έπραξε αρκετά για την κοινωνική συμφιλίωση και την επούλωση των τραυμάτων του Εμφυλίου.

Στην εξωτερική πολιτική, η νέα κυβέρνηση ευθυγραμμίστηκε με την πολιτική των Η.Π.Α., κατανοώντας την ηγετική τους παρουσία μεταξύ των χωρών του Ελευθέρου Κόσμου και τους παραχώρησε το δικαίωμα της δημιουργίας στρατιωτικών βάσεων στο ελληνικό έδαφος. Δύο είναι τα σοβαρότερα προβλήματα στην εξωτερική πολιτική που αντιμετώπισε ο Παπάγος: το Κυπριακό και τα Σεπτεμβριανά.

Την περίοδο της διακυβέρνησής του κορυφώνεται ο απελευθερωτικός αγώνας των Κυπρίων από τη βρετανική αποικιοκρατία, που ζητούσαν την Ένωση με τη μητέρα - πατρίδα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την άμεση εμπλοκή της Ελλάδας, που αντιμετώπισε, όμως, και την αντίδραση της ισχυρής συμμάχου Μεγάλης Βρετανίας. Η έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ βρίσκει τον Παπάγο σοβαρά άρρωστο και ανίκανο να πάρει αποφάσεις. Οι συγκρούσεις στην Κύπρο οδηγούν σε χειροτέρευση τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που φθάνουν στο κατώτερο δυνατό σημείο με το τουρκικό πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης στις 6 Σεπτεμβρίου 1955.

Ο Στρατάρχης Παπάγος πέθανε, τελικά, στις 4 Οκτωβρίου 1955, έπειτα από σύντομη ασθένεια, ενώ ήταν ακόμη πρωθυπουργός. Ο Βασιλιάς Παύλος έκανε την έκπληξη κι έχρισε διάδοχό του τον δυναμικό υπουργό Δημοσίων Έργων Κωνσταντίνο Καραμανλή και όχι κάποιο πρωτοκλασάτο στέλεχος της κυβέρνησής του, όπως τους δελφίνους Στέφανο Στεφανόπουλο και Παναγιώτη Κανελλόπουλο.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/198?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2021-12-09

© SanSimera.gr

Συντάξεις/Αναδρομικά: - Έως 12.000 ευρώ για πάνω από 1 εκατομμύριο συνταξιούχους - Οι τρεις αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων - Ποιοι θα πάρουν αναδρομικά 5 ετών

 Αναδρομικά  δύο ταχυτήτων έχουν «κλειδώσει» οι συνταξιούχοι του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα λόγω των αντισυνταγματικών περικοπών.

Τα αναδρομικά ποσά ξεκινούν από τα 500 - 600 ευρώ και ανεβαίνουν, ανάλογα με το ύψος των συντάξεων και των περικοπών, ακόμη πάνω και από τις 12.000 ευρώ.

Οι αποφάσεις που ανοίγουν το δρόμο, για έναν ακόμη γύρο αναδρομικών είναι τρεις, εκ των οποίων η μία δημοσιεύτηκε και οι άλλες δύο αναμένονται, με θετικές προοπτικές για τα αιτήματα που έχουν εξεταστεί.

Οι δικαιούχοι των επιστροφών είναι πάνω από 1 εκατ. συνταξιούχοι με αποδοχές από κύρια σύνταξη άνω των 1.000 ευρώ μικτά και άνω των 200 ευρώ μικτά από επικουρική σύνταξη.

Οι τρεις αποφάσεις που ανοίγουν τον δρόμο για τα αναδρομικά

Η πρώτη απόφαση που φέρνει αναδρομικά για το Δημόσιο έχει δημοσιευτεί πιο πρόσφατα και είναι η 1277/2021 του Ελεγκτικού Συνεδρίου με την οποία κλειδώνει οριστικά η επιστροφή της Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ΕΑΣ) σε περισσότερους από 350.000 συνταξιούχους του Δημοσίου.

Τα αναδρομικά που οφείλονται -όπως λέει η απόφαση- είναι για τα έτη 2017 και 2018, δηλαδή οι συνταξιούχοι θα έχουν επιστροφές κρατήσεων που τους επιβλήθηκαν για ένα 24μηνο. Αν κάποιος είχε κράτηση ΕΑΣ 50 ευρώ το μήνα, θα πρέπει να του επιστραφούν 1.200 ευρώ, αν είχε κράτηση 100 ευρώ, θα πρέπει να πάρει αναδρομικά 2.400 ευρώ κ.ο.κ.

Οι περικοπές επιβάλλονται σε μικτές κύριες συντάξεις ή σε άθροισμα κύριων συντάξεων πάνω από τα 1.400 ευρώ.

Η ίδια απόφαση όμως έρχεται να νομιμοποιήσει την ίδια εισφορά από 1ης/1/2019 και μετά κρίνοντας συνταγματική αυτή τη φορά την αλλαγή του χαρακτήρα της που είναι η δημιουργία αποθεματικού για τους νεότερους συνταξιούχους. Ασχέτως δηλαδή αν πρόκειται για την ίδια ακριβώς κράτηση με πριν (από 3% ως 14%), η ΕΑΣ θα επιστραφεί για 2 χρόνια (2017 και 2018) αλλά θα συνεχιστεί επ’ αόριστον από 2019, εκτός αν βγει κάποια άλλη απόφαση στο μέλλον που θα την κρίνει αντισυνταγματική και μετά το 2019.

Η δεύτερη απόφαση που αναμένεται και ίσως βγει τον Δεκέμβριο, αλλιώς πάει για το 2022, είναι πάλι από την Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου και αφορά στο αν οι συνταξιούχοι του Δημοσίου έχουν 5ετή παραγραφή για να διεκδικήσουν αναδρομικά από την αντισυνταγματική περικοπή του Νόμου 4093/2012 που επιβλήθηκε στις κύριες συντάξεις τους ή στο άθροισμά τους με άλλες συντάξεις από τα 1.000 ευρώ και πάνω. 

Οι περικοπές ήταν με ποσοστά 5% ως τα 1.500 ευρώ, 10% ως τις 2.000 ευρώ, 15% ως τις 3.000 ευρώ και 20% από 3.000 ευρώ και πάνω. Επίσης, η ίδια απόφαση θα απαντήσει και στο αν μπορούν να κατατεθούν προσφυγές για αναδρομικά και μετά την ψήφιση του Νόμου 4734/2020. Ο νόμος απαγόρευσε σε όσους πήραν 11 μήνες αναδρομικά να καταθέσουν προσφυγές μετά την πληρωμή και κατόπιν προδικαστικών ερωτημάτων το Ελεγκτικό Συνέδριο καλείται να πει αν η απαγόρευση συνιστά περιορισμό συνταγματικών δικαιωμάτων ή όχι. 

Σημειώνεται ότι πριν την ψήφιση του νόμου το Ελεγκτικό Συνέδριο στη γνωμοδότησή του (που συνοδεύει όλα τα συνταξιοδοτικά νομοσχέδια του Δημοσίου) ήταν αντίθετο στον περιορισμό των προσφυγών. Αν η απόφαση δικαιώσει τα αιτήματα που υποβλήθηκαν εν είδει πιλοτικής δίκης, τότε είναι βέβαιο πως χιλιάδες συνταξιούχοι που έχουν κάνει προσφυγές για τα αναδρομικά του Νόμου 4093/12 θα πάρουν επιστροφές ως 5 ετών, αφαιρουμένων των 11 μηνών που ήδη πληρώθηκαν.

Η τρίτη απόφαση αφορά τους συνταξιούχους του ιδιωτικού αλλά και του δημόσιου τομέα και έχει να κάνει με την καταβολή αναδρομικών 11μήνου στις επικουρικές συντάξεις μαζί με Δώρα επικουρικών συντάξεων.

πηγή:https://www.star.gr/eidiseis/oikonomia/567458/anadromika-ews-12000-eyrw-gia-1-ekat-syntaxioyxoys?utm_source=Star+Channel&utm_campaign=db7367d6d2-NEWSLETTER_DAILY_NEWS&utm_medium=email&utm_term=0_ff39842655-db7367d6d2-51570601&mc_cid=db7367d6d2&mc_eid=be3a1d72b4

Νέα ήττα για τον Ερντογάν - Δικαστήριο της Λιβύης έδωσε το "πράσινο φως" στον Χαφτάρ - Οριστικά υποψήφιος στις εκλογές

 Δικαστήριο της Λιβύης ακύρωσε τη Δευτέρα μια προηγούμενη δικαστική απόφαση που απέκλειε τον ηγέτη του Εθνικού Λιβυκού Στρατού (LNA),  Χαλίφα Χαφτάρ από τη συμμετοχή στις προεδρικές εκλογές της Λιβύης.

Η απόφαση του εφετείου της Τρίπολης σημαίνει ότι ο στρατηγός έχει πλέον τη δυνατότητα να είναι υποψήφιος για την προεδρία της χώρας, στις εκλογές που έχουν προγραμματιστεί να διεξαχθούν αργότερα αυτόν τον μήνα, οι πρώτες από τότε που ο πρώην δικτάτορας Μουαμάρ Καντάφι ανατράπηκε από την εξουσία πριν από μια δεκαετία.

Ένα άλλο δικαστήριο στη Βεγγάζη στις 28 Νοεμβρίο είχε αρνηθεί να δεχθεί την κατάθεση έφεσης κατά της υποψηφιότητας του Χάφταρ.

Το δικαστήριο της Zawiya, δυτικά της Τρίπολης, την περασμένη Τρίτη είχε δεχτεί έφεση κατά του Χάφταρ, αποβάλλοντάς τον από την εκλογική κούρσα.

Μια αμερικανίδα δικαστής ανέβαλε τον περασμένο μήνα μια μήνυση κατά του Χάφταρ για μετά τις εκλογές στις 24 Δεκεμβρίου, επί τη βάση της ανησυχίας ότι "αυτή η δίκη χρησιμοποιείται για να επηρεάσει την εύθραυστη πολιτική κατάσταση της Λιβύης".

Ο Χαφτάρ γίνεται στόχος αστικών αγωγών από συγγενείς ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι σκοτώθηκαν από τις δυνάμεις του.

Παρόμοιες αναφορές στη Λιβύη έχουν υποβληθεί κατά του μεταβατικού πρωθυπουργού Αμπντουλ Χαμίντ Ντμπέιμπα καθώς και του γιου του Καντάφι, του Σαΐφ αλ-Ισλάμ. Και οι δύο απόπειρες αποκλεισμού τους απορρίφθηκαν, επιτρέποντάς τους έτσι να συνεχίσουν την προεκλογική κούρσα.

Τόσο ο Χάφταρ όσο και ο Καντάφι είναι πολύ αμφιλεγόμενα πρόσωπα που συνδέονται με σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Μάλιστα, πρόσφατα, στρατοδικείο της Λιβύης καταδίκασε ερήμην τον Χαφτάρ σε θάνατο

Οι εκλογές - ο πρώτος γύρος των οποίων θα διεξαχθεί τον Δεκέμβριο και ο δεύτερος γύρος τον Ιανουάριο - αποτελούν μέρος μιας διαδικασίας υπό την ηγεσία του ΟΗΕ που επιχειρεί να χαράξει μια οδό εξόδου από την κρίση που ξεκίνησε από τη δολοφονία του Μουαμάρ Καντάφι το 2011.

Πέτρος Κράνιας

πηγή:https://www.capital.gr/diethni/3600515/dikastirio-tis-libuis-edose-to-prasino-fos-ston-xaftar-oristika-upopsifios-stis-ekloges

Συντάξεις/Αναδρομικά/Δώρα: - Στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο η "κόντρα" του Συμβουλίου της Επικρατείας με το Ελεγκτικό Συνέδριο - Γιατί θα βγουν κερδισμένοι οι απόστρατοι και οι συνταξιούχοι του Δημοσίου

 

Αντίστροφα μετράει ο χρόνος για την έκδοση της πολυαναμενόμενης απόφασης της Ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας για τα αναδρομικά των συνταξιούχων του ιδιωτικού τομέα, καθώς η δίκη διεξήχθη τον περασμένο Ιανουάριο, οι διασκέψεις ολοκληρώθηκαν τον περασμένο Ιούνιο καθώς αποχώρησε λόγω συνταξιοδότησης η προεδρεύουσα της δίκης και πρόεδρος του ΣτΕ Μαίρη Σάρπ, αλλά η απόφαση ακόμα δεν έχει εκδοθεί.

Πρόκειται για την εξαιρετικά κρίσιμη απόφαση η οποία θα κρίνει εάν σε περίπου 350.000 συνταξιούχους του ιδιωτικού τομέα θα επιστραφούν αναδρομικά από τις μνημονιακές περικοπές σε δώρα και επικουρικές συντάξεις, οι οποίες ανέρχονται σε επιπλέον 2-2,5 δισ. ευρώ.

Η απόφαση του ΣτΕ αναμένεται(όπως ελπίζουν οι συνταξιούχοι) σύντομα και πιθανότατα πριν από το τέλος του έτους, αλλά προφανώς τίποτα δεν είναι σίγουρο ακόμα.

Τι αφορά

Με την δικαστική απόφαση ουσιαστικά διακυβεύεται ένα υψηλό δημοσιονομικό κόστος, δεδομένου ότι μπορεί , δυνητικά, να αγγίξει τα 2,5 δισ. ευρώ. Πρόκειται για τα νέα αναδρομικά του 11μήνου Ιούνιος 2015 – Μάιος 2016 , η οποία γεννήθηκε απο τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόστηκε με το νόμο Βρούτση το περασμένο καλοκαίρι (2021) η προηγούμενη δικαστική απόφαση του εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2020 , η οποία (απόφαση Βρούτση) απέκλεισε δώρα και επικουρικές.

Οι διεκδικήσεις αφορούν :

α. 723 εκατομμυρίων για τα αναδρομικά των επικουρικών και

β. 1,875 δισ. ευρώ για τα Δώρα (επικουρικών) Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα

Πιο συγκεκριμένα, το ΣτΕ έκρινε τις εξής περικοπές:

Τα καταργημένα δώρα των κύριων συντάξεων που ήταν 800 ευρώ για όλους (εκτός και αν η κύρια σύνταξη ήταν κάτω από 400 ευρώ, π.χ. αγρότες με την κατώτατη σύνταξη, που διεκδικούν 660 ευρώ).

Τις μειώσεις των επικουρικών που επιβλήθηκαν το 2012 σε όλους από το πρώτο ευρώ.

Την κατάργηση των δώρων στις επικουρικές που ήταν πλήρη (δύο επικουρικές ανά έτος) το 2012.

Η εν λόγω απόφαση θα κρίνει αν η κυβέρνηση οφείλει να καταβάλλει νέο γύρο αναδρομικών, σε ποιο ύψος και σε ποιους συνταξιούχους. Το δικαστήριο καλείται να αποφασίσει αν και κατά πόσο ήταν νόμιμη και συνταγματική η απόφαση της κυβέρνησης το περασμένο καλοκαίρι, να πληρώσει τα αναδρομικά των κύριων συντάξεων και να "σβήσει" τα αναδρομικά των επικουρικών και των Δώρων. Αν δηλαδή "εφαρμόστηκε” σωστά η προηγούμενη απόφαση του!

Η απόφαση μπορεί να επεκταθεί σε 2,5 εκατ. συνταξιούχους, με τις νέες επιστροφές να ξεκινούν από 800 ευρώ έως και 3.000 ευρώ.

Εκτιμήσεις

Νομικές πηγές εκτιμούν πως θα δικαιωθούν οι συνταξιούχοι στις προσφυγές που έκαναν ενώπιον του ΣτΕ για την καταβολή των Δώρων εκείνηςτης περιόδου (πιλοτική δίκη), αφού το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο δεν έχει παρά να επαναλάβει προηγούμενη απόφασή του (Οκτώβριος 2020).

Από την άλλη πλευρά το Ελεγκτικό Συνέδριο αποφάνθηκε πρόσφατα για τους δημοσίους υπαλλήλους ότι καλώς έχουν περικοπεί τα Δώρα (σ.σ. και για την περίοδο 2015-16), αφού υπήρχε γενικότερο οικονομικό-δημοσιονομικό πρόβλημα.

Σε περίπτωση που το ΣτΕ δικαιώσει τους συνταξιούχους του ιδιωτικού τομέα, η διαφορά θα λυθεί ενώπιον του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (σ.σ. συγκροτείται με δικαστές και από τα τρία ανώτατα δικαστήριο), προκειμένου να αποφανθεί επί της διένεξης (μεταξύ Ελεγκτικού και ΣτΕ). Αν και μπορεί η εκτιμώμενη διχογνωμία να λήξει με πολιτική απόφαση. Από την στιγμή που τα Δώρα θα δοθούν σε 2,2 εκ. συνταξιούχος του ιδιωτικού τομέα, φαντάζει λογικό η κυβέρνηση να τα δώσει και στον δημόσιο (400.000 συνταξιούχοι).

Ποιοι έχουν προσφύγει

Υπενθυμίζεται ότι στο ΣτΕ έχουν προσφύγει συνδικαλιστικοί φορείς, όπως είναι μεταξύ των άλλων η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, η Ανωτάτη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων Ελλάδος, η Ομοσπονδία Συνταξιούχων Τραπεζικών Οργανώσεων Ελλάδος το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ και 50 περίπου συνταξιούχοι του ιδιωτικού τομέα.

Οι συνταξιούχοι ζητούν την ακύρωση της υπ΄ αρθμ. Φ.11321/35005/1528/14.10.2020 απόφασης του υπουργού Εργασίας καθώς δεν προβλέπει την επιστροφή των σχετικών περικοπών των επικουρικών συντάξεων και των δώρων που επιβλήθηκαν κατά τη μνημονιακή περίοδο, παρά το γεγονός ότι οι επίμαχες περικοπές κρίθηκαν αντισυνταγματικές με αμετάκλητες αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ το έτος 2015.

πηγή:https://www.capital.gr/epikairotita/3600458/i-apofasi-tou-ste-gia-ta-anadromika-11minou-kai-i-prosdokia-ton-suntaxiouxon-eos-to-telos-tou-xronou

«Εξοικονομώ-Αυτονομώ» Τα λάθη που καθυστερούν την έγκριση των αιτήσεων

 

Έξι λάθη στις αιτήσεις για το πρόγραμμα «Εξοικονομώ» προκαλούν σημαντικές καθυστερήσεις στην εκταμίευση των επιδοτήσεων προς τους ιδιοκτήτες που εντάσσονται στο πρόγραμμα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Αναπτυξιακής Τράπεζας, που είχε οριστεί διαχειριστής στον προηγούμενο κύκλο του προγράμματος «Εξοικονομώ-Αυτονομώ» μόνο μία στις 100 αιτήσεις είναι πλήρης κατά την πρώτη αξιολόγηση, ενώ για το 40 % των αιτήσεων απαιτούνται τέσσερις ή ακόμη περισσότεροι κύκλοι αξιολογήσεων προκειμένου να επιτευχθεί η πληρότητα των φακέλων.

Τα στοιχεία για τα λάθη στις αιτήσεις αποκτούν ιδιαίτερη χρησιμότητα για τους ενδιαφερόμενους, ενόψει της έναρξης υποβολής αιτήσεων στο νέο κύκλο του «Εξοικονομώ» από την προσεχή Δευτέρα, 13 Δεκεμβρίου. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία που περιλαμβάνονται σε έγγραφη απάντηση της Αναπτυξιακής Τράπεζας ύστερα από σχετική ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ:

• Το 1% των αιτήσεων είναι πλήρεις μετά την πρώτη αξιολόγηση.
• Το 20% των αιτήσεων είναι πλήρεις μετά την δεύτερη αξιολόγηση.
• Το 40% των αιτήσεων είναι πλήρεις μετά την τρίτη αξιολόγηση.
• Το 39% των αιτήσεων είναι πλήρεις εφόσον αξιολογηθούν τουλάχιστον τέσσερις φορές ή και παραπάνω για να προχωρήσουν προς εκταμίευση.

Οι συχνότερες παραλείψεις που διαπιστώνονται κατά την αξιολόγηση είναι οι εξής:

Στο 50% των αιτήσεων δεν γίνεται ταυτοποίηση του ακινήτου, κυρίως των τετραγωνικών μέτρων, βάσει των δηλωθέντων στοιχείων στο πληροφοριακό σύστημα (τετραγωνικά μέτρα, διεύθυνση, όροφος, ΤΚ) και της αναρτημένης οικοδομικής άδειας.

Στο 40% των αιτήσεων, το Έντυπο Καταγραφής Παρεμβάσεων Ολοκλήρωσης δεν είναι σωστά συμπληρωμένο και τα στοιχεία που αναγράφονται σε αυτό δεν αντιστοιχούν με τα στοιχεία των τιμολογίων και των παρεμβάσεων που έχουν δηλωθεί στο πληροφοριακό σύστημα.

Στο 30% των αιτήσεων, τα στοιχεία που αναγράφονται στις Υπεύθυνες Δηλώσεις Αναδόχων/Προμηθευτών δεν συμπίπτουν με αυτά που έχουν δηλωθεί στο πληροφοριακό σύστημα.

Στο 30% των αιτήσεων δεν αναγράφεται η απαιτούμενη ένδειξη (επί πιστώσει) του τρόπου πληρωμής των τιμολογίων των παρεμβάσεων καθώς και των αποδείξεων παροχής υπηρεσιών Συμβούλου και Μελετητή, σύμφωνα με οριζόμενα στον Οδηγό Εφαρμογής.

Στο 20% των αιτήσεων, υπάρχει απόκλιση μεταξύ των στοιχείων που έχουν δηλωθεί στο Πληροφοριακό Σύστημα με τα στοιχεία των ψηφιοποιημένων τιμολογίων που έχουν αναρτηθεί.

Στο 20% των αιτήσεων, οι Σύμβουλοι Έργου αιτούνται την πληρωμή μη επιλέξιμης μελέτης από το Πρόγραμμα.

«Είναι φανερό πως η συμμόρφωση με τα ζητούμενα εξαρχής, θα είχε καταλυτική επίδραση στην πορεία των αξιολογήσεων και κατ' επέκταση των εκταμιεύσεων των κινήτρων του Προγράμματος», αναφέρει η Αναπτυξιακή Τράπεζα.

Σε σχέση με την πορεία υλοποίησης του προηγούμενου κύκλου, τα δεδομένα έχουν ως εξής:

Έως σήμερα έχουν υποβληθεί 39.901 αιτήσεις ωφελούμενων, ενώ ο ενεργός αριθμός αιτήσεων είναι 37.966, συνολικού προϋπολογισμού 1.033.533.324,69 ευρώ και επιλέξιμου προϋπολογισμού 1.017.684.787,46 ευρώ.

Έχει ολοκληρωθεί η υπαγωγή του 94% των αιτήσεων, ήτοι 37.500 αιτήσεων ωφελούμενων, συνολικού επιλέξιμου προϋπολογισμού 974.221.225,13 ευρώ και συνολικού επιλέξιμου προϋπολογισμού παρεμβάσεων 913.969.283,46 ευρώ.

Ωστόσο, παρατηρείται ιδιαίτερα χαμηλός αριθμός ολοκλήρωσης των έργων από τους ωφελούμενους, δεδομένου ότι μόνο το 6,5% των ωφελούμενων που έχουν υποβάλει αίτηση, έχουν ολοκληρώσει τις παρεμβάσεις τους και η αίτησή τους βρίσκεται σε κατάσταση διενέργειας προς τελική εκταμίευση.

Συγκεκριμένα, υπάρχουν 2.271 αιτήσεις σε κατάσταση αξιολόγησης, συνολικού επιλέξιμου προϋπολογισμού 50.515.442,90 ευρώ, από τις οποίες το 65% έχει αξιολογηθεί τουλάχιστον μία φορά.

Πηγή: https://www.forin.gr/articles/article/55157/eksoikonomw-autonomw-ta-lathh-pou-kathusteroun-thn-egkrish-twn-aithsewn