Συντριβή Βρετανικού F-35 κατά την απονήωσή του - Βίντεο δείχνει το περιστατικό από διαφορετική οπτική γωνία.

 Ένα μαχητικό αεροσκάφος F35 της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας πέφτει, σε μια πτήση ρουτίνας πάνω από τη Μεσόγειο. Τουλάχιστον έτσι ανακοινώθηκε από το βρετανικό υπουργείο Άμυνας  στα μέσα Νοεμβρίου. 

Η Μεγάλη Βρετανία προειδοποιεί για τη διάσωση του ναυαγίου από τη Ρωσία. Όμως ένα «μυστικό» βίντεο δείχνει το περιστατικό από διαφορετική οπτική γωνία.

Το βίντεο που αναρτήθηκε στο twiiter  δείχνει τη στιγμή που το  μαχητικό αεροσκάφος πέφτει στην θάλασσα από την ράμπα εκτόξευσης κατά την απονήσωσή του από το αεροπλανοφόρο HMS Queen Elizabeth 

Σύμφωνα με την Daily Mail, πιθανή αιτία της συντριβής θα μπορούσε να είναι ένα βύσμα στον κινητήρα κατά τη διάρκεια της απογείωσης, καθώς το πλήρωμα εδάφους δεν αφαίρεσε τα βύσματα ενώ προετοίμαζε το μαχητικό για απογείωση.

πηγή:naftemporiki.gr

Η ώρα της κρίσεως: - 3 δικαστές και 1 εισαγγελέας υπό οριστική παύση καθηκόντων - Γιατί κατηγορούνται

 Tρείς δικαστές και ένας εισαγγελέας θα κριθούν στις 9 Δεκεμβρίου από την Πειθαρχική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με το ερώτημα της οριστικής παύσης από τα καθήκοντά τους για υπερβολικές καθυστερήσεις στην έκδοση δικαστικών αποφάσεων.

Σύμφωνα με πληροφορίες πρόκειται για καραμπινάτες περιπτώσεις υπερβολικής καθυστέρησης στην έκδοση αποφάσεων, που σηματοδοτεί και τη βούληση “μηδενικής ανοχής” για το συγκεκριμένο θέμα που αποτελεί καρκίνωμα στην απονομή της Δικαιοσύνης.

3 χρόνια

Η παραπομπή τους αποφασίστηκε για καθυστέρηση στην έκδοση αποφάσεων που έφτανε μέχρι και τα 3 χρόνια, προκαλώντας σοβαρές δυσλειτουργίες στην Δικαιοσύνη. Μάλιστα σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες έπεται συνέχεια αφού θα υπάρξει δεύτερο κύμα δικαστικών λειτουργών που θα παραπεμφθούν με το ερώτημα της οριστικής παύσης τον προσεχή Φεβρουάριο. Θα ακολουθήσει δε ανάλογη διαδικασία για χαμηλότερης βαθμίδας δικαστές που αγγίζουν τους 10 και παραλείπονται συστηματικά, λόγω ανεπάρκειας, στις προαγωγές.

Η διαδικασία

Η διαδικασία που ακολουθείτε προβλέπεται στο άρθρο 60 του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων , σύμφωνα με το οποίο “…είναι δυνατό να παυθεί οριστικά ο δικαστικός λειτουργός:

α) για ανικανότητα εκτέλεσης των υπηρεσιακών του καθηκόντων, λόγω νόσου ή αναπηρίας, σωματικής ή πνευματικής, εφ’ όσον η ανικανότητα αυτή διαρκεί και πέρα από το χρόνο που ορίζεται από τις κείμενες διατάξεις για τους πολιτικούς διοικητικούς υπαλλήλους,

β) για υπηρεσιακή ανεπάρκεια”.

Μετάθεση στο δημόσιο

Πάντως η παύση υπηρεσιακών καθηκόντων δεν σημαίνει πως ο δικαστής πάει σπίτι του, αφού αξιολογείται το γεγονός ότι μπορεί μεν να μην μπορεί να ανταποκριθεί στα απαιτητικά καθήκοντα του δικαστή, αλλά λόγω σπουδών πιθανολογείται ότι μπορεί να αντεπεξέλθει στα καθήκοντά του δημοσίου υπαλλήλου. Έτσι προβλέπεται πως “…αν το δικαστήριο αποφασίσει την οριστική παύση, οφείλει συγχρόνως να διαλάβει στην απόφασή του, αν ο κρινόμενος επαρκεί για την άσκηση δημόσιας, διοικητικής φύσεως υπηρεσίας. Σε καταφατική περίπτωση ισχύουν αναλόγως τα οριζόμενα στην προηγούμενη παράγραφο (Σημ.: όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 13παρ. 2 του ν. 1968/1991 (ΦΕΚ Α 150).

Η βούληση

Πάντως είναι ενδεικτικές οι μέχρι σήμερα δημόσιες παρεμβάσεις της προέδρου του Αρείου Πάγου Μαρίας Γεωργίου η οποία από την πρώτη ημέρα ανάληψης των καθηκόντων της, έκρουσε τον κώδωνα “να μην υπάρχουν στο μέλλον καταδίκες της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου”. Παράλληλα στο μήνυμά της για την νέα δικαστική χρονιά επισήμανε πως “..προσωπικά παίρνω δύναμη και αντλώ σθένος όταν αισθάνομαι την ικανοποίηση του ενδιαφερόμενου ατόμου από την ορθή και σε εύλογο χρόνο πορεία της υπόθεσής του κι εντεύθεν την εξάλειψη του ελέγχου της χώρας μας από το ΔΕΕ και το ΕΔΔΑ.

Μόνον για ενίσχυση του σθένους σας, σας διαβεβαιώνω πως στα πλαίσια του νόμου, σε σύντομο χρονικό διάστημα θα εκλείψει το φαινόμενο της ανασυζήτησης υποθέσεων που αφαιρέθηκαν λόγω καθυστέρησης, από συναδέλφους σας, με άμεση συνέπεια την επί πλέον επιβάρυνση σας.

Σας επισημαίνω πως η βοήθεια σας, στους συναδέλφους σας, που καθυστερούν, πρέπει κατά νόμον να περιορίζεται μόνον στην εισφορά των γνώσεών σας στην περίπτωση που έχετε αποφανθεί σε όμοιο με δικό τους προβληματισμό επί νομικού ζητήματος. Οποιαδήποτε τυχόν περαιτέρω βοήθεια, είμαι βέβαιη πως συμφωνείτε, ότι δεν βρίσκει έρεισμα στο νόμο, κι επί πλέον υποθάλπει-καλλιεργεί το φαινόμενο της καθυστέρησης με τη μεταξύ άλλων ως άνω εις βάρος σας συνέπεια, βλάπτει δε το συνάδελφο μας γιατί δεν αναλογίζεται έγκαιρα αν έχει τη δυνατότητα ν’ ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του ως δικαστικού λειτουργού και να πράξει, ανάλογα με την απάντηση που θα δώσει στον εαυτό του.

Ο αριθμός των συναδέλφων μας που καθυστερούν, καίτοι μικρός έχει επίπτωση στο κύρος της απονομής της πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης στη χώρα μας. Συνακόλουθα δε του καθενός από εμάς”.

Τα στοιχεία

Χαρακτηριστικά είναι άλλωστε τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν πρόσφατα στην ημερίδα που διοργάνωσε η Κίνηση Επιτάχυνσης της Δικαιοσύνης (ΚΕΔ) σχετικά με τις αλλεπάλληλες καταδίκες της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) λόγω καθυστέρησης απονομής της Δικαιοσύνης.

Αυτές την φέρνουν στην τρίτη χειρότερη θέση σε “Ευρωκαταδίκες” (για παραβίαση του “εύλογου χρόνου”), μετά την Ιταλία και την Τουρκία.

Στα 62 χρόνια λειτουργίας του το ΕΔΔΑ έχει εκδώσει συνολικά 19.739 καταδικαστικές αποφάσεις, από τις οποίες οι 5.950 αφορούν καθυστερήσεις απονομής της Δικαιοσύνης. Τις περισσότερες σχετικές καταδίκες έχει η Ιταλία (1.202), ενώ ακολουθεί η Τουρκία (608) και η Ελλάδα (542), που έχει καταβάλει πρόστιμα 1.800.000 ευρώ και δικαστικά έξοδα ύψους 166.000 ευρώ.

172 προκαταρκτικές

Χαρακτηριστικά επίσης είναι όσα ανέφερε στην ίδια ημερίδα ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Στ. Κοντονής περιγράφοντας την περίπτωση εισαγγελέα που παραπέμφθηκε για καθυστέρηση 172 προκαταρκτικών εξετάσεων, αλλά τιμωρήθηκε με πρόστιμο ίσο μόλις με αποδοχές 20 ημερών, καθώς και άλλης εισαγγελέως που ενώ είχε 414 ανεπεξέργαστες δικογραφίες για πάνω από 1,5 έτος, απαλλάχθηκε πειθαρχικά με δικαιολογία ότι παρακολουθούσε σπουδές μεταπτυχιακές…

"Γιουσουφάκια" και "τουρκοφάγοι"... - Ο νέο-ραγιαδισμός... - Οι θαυμαστές του Ερντογανικού οικονομικού θαύματος!

 Του Κώστα Στούπα

Η είδηση που μετέδωσαν τα πρακτορεία προχθές ήταν σαφής: "Η τουρκική οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμό 7,4% σε ετήσια βάση στο γ΄ τρίμηνο, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία Turkstat...".

Αυτό που δεν μας λέει η Turkstat βέβαια είναι ποια θα ήταν η μεταβολή του εθνικού εισοδήματος στην Τουρκία στο τρίτο τρίμηνο αν αφαιρεθεί η πτώση της ισοτιμίας της τουρκικής λίρας από τις 7,5 λίρες ανά δολάριο στο γ’ τρίμηνο του 2020 στις 13 λίρες που βρισκόταν χθες (πτώση πάνω από 40%).

Δεν μας λέει επίσης ποια είναι η αντίστοιχη ανάπτυξη με επίσημο πληθωρισμό περί το 20% και ανεπίσημο περί το 40%; Ως "κοινός παρονομαστής" το 40% και στα δύο μεγέθη δεν είναι καθόλου τυχαίος.

Αυτό που θέλουμε να υποστηρίξουμε είναι πως επί της ουσίας αυτό που παρουσιάζεται ως ανάπτυξη είναι μείωση του εθνικού εισοδήματος και στην πράξη τούτο το αποδεικνύουν οι εικόνες φτώχειας που παρακολουθούμε καθημερινά από την Τουρκία.

Τον τελευταίο χρόνο μόνο ο βασικός μισθός στην Τουρκία έχει μειωθεί από τα 300 δολ. περίπου περί τα 200, υποστηρίζουν όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις στη γείτονα...

Ναι, αλλά δεν πρέπει να μετράμε το κόστος ζωής στην Τουρκία σε δολάρια ή ευρώ, υποστηρίζουν οι θαυμαστές του Ερντογανικού οικονομικού θαύματος, ιδού: "...ότι η τουρκική αγοραστική δύναμη μετριέται σε PPP και όχι σε σκληρό νόμισμα, ότι ο τουρκικός λαός πεινάει σε μια οικονομία που παράγει τα πάντα τοπικά με κόστος τιμολογημένο σε εθνικό νόμισμα.

Θα πρότεινα μάλιστα στον τουρκοφάγο οικονομολόγο να μας αναλύσει και τα υπόλοιπα μακροοικονομικά στοιχεία της "καταρρέουσας τουρκικής οικονομίας" για να μας πείσει για την ορθότητα της άποψής του. Αν μπορεί να τα καταλάβει βέβαια…". 

Υπολογίζοντας την αγοραστική δύναμη του τουρκικού νοικοκυριού σε προσαρμοσμένες τιμές (ΡΡΡ) οι τιμές όντως διαμορφώνονται κατά τι καλύτερες. Αλλά η διαφορά αυτή προκύπτει κυρίως από τη μείωση του εργατικού κόστους αφού οι πρώτες ύλες διαπραγματεύονται σε δολάρια.

Π.χ. ένα καρβέλι ψωμί κοστίζει 2 δολάρια, δηλαδή 26 λίρες Τουρκίας σήμερα έναντι 15 λιρών πέρυσι.  Το κόστος παραγωγής του καρβελιού περιλαμβάνει το κόστος εργασίας του φούρναρη, του μυλωνά, του γεωργού και το κόστος του σιταριού που περιλαμβάνει κόστος γεωργικών μηχανημάτων, φυτοφαρμάκων, λιπασμάτων, καυσίμων κλπ. Τα  περισσότερα από αυτά  ακόμη και αν παράγονται στην Τουρκία έχουν σαν βάση το πετρέλαιο και εισάγονται αποτιμώμενα σε διεθνείς ισοτιμίες σκληρού συναλλάγματος.

Αν δηλ. οι προσαρμοσμένες τιμές της αγοραστικής δύναμης είναι φθηνότερες είναι γιατί οι Τούρκοι αμείβονται με λιγότερα και όχι γιατί η Τουρκία αγοράζει πετρέλαιο και λιπάσματα  σε φθηνότερες από τις διεθνείς τιμές...

Αν για την ίδια εργασία ένας Γερμανός  λαμβάνει αμοιβή με την οποία μπορεί να αγοράσει τριπλάσια  π.χ. ποσότητα πετρελαίου και των παραγώγων σε σχέση με έναν Έλληνα, δεν είναι κάτι που αποτελεί πλεονέκτημα για τον Έλληνα. Το ίδιο ισχύει αντίστοιχα για έναν εργαζόμενο στην Ελλάδα και έναν στην Τουρκία.

Ο νέο-ραγιαδισμός...

Τι είναι εκείνο όμως  για το οποίο κάποιος μπορεί να θαυμάζει την Τουρκία, ακόμη και σήμερα, τόσο ώστε να μην βλέπει την οικονομική κατάρρευση (π.χ.  τις ουρές έξω από τους φούρνους που (όταν έχουν) πουλάνε ψωμί) και την καταστροφική γεωπολιτική απομόνωση μιας χώρας που άνετα θα μπορούσε να παίζει τον ρόλο διεθνούς ισχυρού παράγοντα...

Όσοι επαινούν την Τουρκία και το οικονομικοπολιτικό μοντέλο της, κυρίως το κάνουν γιατί θαυμάζουν το ολοκληρωτικό αυταρχικό μοντέλο διακυβέρνησης του Ερντογάν.  Οι οπαδοί του ολοκληρωτισμού (είναι άσχετο αν είναι δεξιός ή αριστερός) θεωρούν πως οι οικονομίες, οι κοινωνίες και εν τέλει τα έθνη διαθέτουν καλύτερες προϋποθέσεις ευημερίας όταν κυβερνούνται αυταρχικά και όσοι έχουν διαφορετικές απόψεις βρίσκονται στις φυλακές ή σιωπούν από φόβο.

Δεν προβληματίζονται π.χ. τι μπορεί να σημαίνει το γεγονός πως το μεγαλύτερο οικονομικό και τεχνολογικό επίτευγμα της τουρκικής βιομηχανικής και τεχνολογικής επανάστασης, το Drone Bayraktar, το αναπτύσσει και το παράγει η εταιρεία του γαμπρού του Ερντογάν...

Αντιθέτως, η στήλη είναι εγγύτερα στην άποψη πως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα επιτυγχάνουν δυναμικούς ρυθμούς ανάπτυξης και τεχνολογικής εξέλιξης στην αρχή, επειδή ο κεντρικός σχεδιασμός και η αυταρχική διοίκηση συγκεντρώνουν πολλούς πόρους σε κάποιους συγκεκριμένους τομείς που ενδιαφέρουν το καθεστώς αλλά δεν μακροημερεύουν καθώς μετά από λίγα χρόνια καταρρέουν...

Τούτο συμβαίνει γιατί αποκλείουν την επαναστατική δημιουργική καταστροφή της ελεύθερης αγοράς στην οικονομία και στην πολιτική αποκλείουν τη διαρκή ανανέωση της άρχουσας ελίτ που διαχειρίζεται την  εξουσία διαρκώς με νέα πρόσωπα τα οποία αναδεικνύονται αξιοκρατικά.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως  μετά από λίγα χρόνια δυναμικής πορείας, μόλις προκύψουν τα πρώτα σημάδια της παρακμής, τα αυταρχικά καθεστώτα αναδεικνύουν εσωτερικούς και ανταγωνιστές σε εθνικές απειλές και συχνά καταφεύγουν σε πολέμους προκειμένου να κρατήσουν  την εσωτερική δυσαρέσκεια υπό έλεγχο...

Η πραγματική διάσταση...

Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν πως η Τουρκία της οποίας η οικονομία αυτή την περίοδο βρίσκεται υπό κατάρρευση θα εξαφανιστεί ή ενδέχεται στο ορατό μέλλον να καταστεί μια χώρα οικονομικά και στρατιωτικά λιγότερο ισχυρή από γειτονικές χώρες όπως η Ελλάδα.

Η διαφορά των μεγεθών είναι τεράστια...

Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια διανύει μια περίοδο ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης, κάτι που αποδεικνύεται από τις υψηλές εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων. Τηρουμένων των αναλογιών η Τουρκία διανύει το στάδιο που η Ελλάδα διάνυσε την περίοδο του ΄60 και ’70 περίπου όταν παρήγαμε ψυγεία, πλυντήρια, ελαστικά αυτοκινήτων και αυτοκίνητα...

Επειδή η Τουρκία είναι μια χώρα 80 εκατ. και όχι 10 αυτό το επιτυγχάνει με καλύτερες οικονομίες κλίμακας και σε πολλαπλάσια μεγέθη.  Όπως και η Ελλάδα την περίοδο της βιομηχανικής ακμής της, η Τουρκία για τον μέσο εργαζόμενο παραμένει μια ιδιαίτερα φτωχή χώρα.

Τούτο συμβαίνει γιατί οι οικονομίες των δυο χωρών είχαν σαν πλεονέκτημα το φθηνό εργατικό δυναμικό.

Το στοίχημα για την Τουρκία είναι αν από χώρα φθηνού εργατικού δυναμικού, όπου οι δυτικές βιομηχανίες μεταφέρουν τις βρώμικες και χαμηλής προστιθέμενης αξίας  παραγωγικές δραστηριότητας, θα καταφέρει να αποκτήσει τεχνογνωσία και να αναπτύξει δική της τεχνολογία, όπως κατάφερε π.χ. η Κίνα τα τελευταία χρόνια...

Τούτο δεν το έχει πετύχει ακόμη και οι πολιτικές εξελίξεις κυρίως με το εύρος του διχασμού της κοινωνίας και τις πολιτικές αναταράξεις που συνεπάγεται αυτός δυσκολεύουν το ενδεχόμενο να το πετύχει...

Κάποιοι οικτίρουν την Ελλάδα γιατί δεν μπορεί να πετύχει αυτό που έχει πετύχει η Τουρκία, να γίνει δηλαδή μια χώρα μεταποίησης χάρη στο φθηνό εργατικό κόστος. Τούτο η Ελλάδα δεν μπορεί να το πετύχει γιατί είναι μια χώρα δημογραφικά γερασμένη με μέσο εισόδημα πολύ υψηλότερο από χώρες όπως η Τουρκία ή το Βιετνάμ.

Αντ΄ αυτού η Ελλάδα θα μπορούσε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την προσέλκυση επενδύσεων υψηλής προστιθέμενης αξίας, προσθέτοντας έναν  στρατηγικό τομέα δίπλα σε ισχυρούς οικονομικούς τομείς όπως η ναυτιλία και ο τουρισμός.

Το ζητούμενο δεν είναι να παράγει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια τα φθηνά μοντέλα των γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών αλλά πώς θα αποκτήσει άλλες 50-100 επιχειρήσεις  όπως η ελληνική εταιρεία αμυντικού εξοπλισμού EFA Group που έσπασε το φράγμα των 600 εκατ. σε εξαγωγές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας.

Ο νέο-ραγιαδισμός απέναντι στην Τουρκία δεν είναι φαινόμενο της τελευταίας περιόδου των νέο-οθωμανικών ονειρώξεων του Ερντογάν. Για δεκαετίες τώρα ακούμε και διαβάζουμε συνεχώς για την τουρκική διπλωματία και τις προόδους της γείτονος.

Τα πράγματα είναι απλούστερα. Η Ελλάδα πριν από 200 χρόνια ήταν από τις φτωχότερες επαρχίες της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Σήμερα παρά τη χρεοκοπία του 2010 παραμένει  με διαφορά η πλουσιότερη χώρα της περιοχής. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα εδαφικά δεν έχει σταματήσει να  επεκτείνεται καταφέρνοντας μέσω των κατάλληλων συμμαχιών να κερδίζει σε βάρος πολύ ισχυρότερων της ιδίας γειτόνων...

Αν κάποια χώρα στην περιοχή, παρά τα σκαμπανεβάσματα, είναι αξιοθαύμαστη για την πορεία της είναι η Ελλάδα... Τούτο βέβαια δεν σημαίνει πως δεν έχει αδυναμίες και πως δεν πρέπει διαρκώς να προσπαθεί να αναβαθμίσει τη θέση της στη διεθνή κοινότητα πολιτικά και κυρίως οικονομικά..

πηγή:https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3599080/-giousoufakia-kai-tourkofagoi

Ελάτε να γράψουμε μαζί την Ευρωπαϊκή νομοθεσία - Αποδράστε από τη φούσκα σας - Η φωνή μας έχει δύναμη! - Λάβετε μέρος στο δεύτερο εργαστήριο του κύκλου: "Η φωνή σου στην Ευρωπαϊκή Ένωση" -

Λάβετε μέρος στο δεύτερο εργαστήριο του κύκλου «Η φωνή σας στην Ε.Ε.» με θέμα τον Ψηφιακό Μετασχηματισμό, στο πλαίσιο του έργου Mix the Bubbles. Το εργαστήριο θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου, στα Τρίκαλα, μία από τις πιο "ψηφιακές" πόλεις της Ελλάδας. Πόσες φορές έχετε συνειδητοποιήσει ότι ζείτε σε μια φούσκα; Οι «φούσκες» είναι ένα κοινωνικό, ιδεολογικό και πολιτιστικό φαινόμενο, που γεννιέται αρχικά στο Διαδίκτυο, το οποίο μας οδηγεί να αποκλείουμε ιδέες και άτομα που έρχονται σε αντίθεση με την άποψή μας και εκτιθέμεθα μόνο σε αυτές που μας επιβεβαιώνουν.  Θέλετε να αποδράσετε από τη φούσκα σας; Εάν η απάντηση είναι ναι, βρίσκεστε στο σωστό μέρος. Στο πλαίσιο των δράσεών μας για την ενεργό συμμετοχή των πολιτών, συμμετέχουμε στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Mix the Bubbles και διοργανώνουμε ένα κύκλο εργαστηρίων με τίτλο «H φωνή σου στην Ε.Ε.» που στοχεύουν στην ενθάρρυνση των συναντήσεων ομάδων ή φυσαλίδων με διαφορετικές ιδέες για θέματα που μας είναι σημαντικά.  2ο Διαδικτυακό Εργαστήριο | ΤΡΙΚΑΛΑ | Πέμπτη, 16 Δεκεμβρίου 2021 ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ • 10.00-16.00 Ειδική σε θέματα Ανοιχτής Διακυβέρνηση, η κεντρική ομιλήτρια κα Δέσποινα Μητροπούλου, θα παρουσιάσει μία σύντομη εισήγηση για το θέμα του Εργαστηρίου και στη συνέχεια πολίτες από την τοπική κοινωνία θα συνδιαμορφώσουν συγκεκριμένες προτάσεις πολιτικής για τη νομοθεσία της ΕΕ σε θέματα ψηφιακού μετασχηματισμού.  Η πρόταση πολιτικής που θα κερδίσει θα παρουσιαστεί σε μια ειδική εκδήλωση με τη συμμετοχή Ευρωβουλευτών και εκπρόσωποι της ομάδας που την κατήρτισε θα μπορείτε να παρευρεθείτε εκεί για τη βράβευση. Στη συνέχεια, η νικήτρια πρόταση πολιτικής θα κατατεθεί προς διαβούλευση στα αρμόδια όργανα της ΕΕ καθώς και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.  Ελάτε να γράψουμε μαζί τη νομοθεσία της Ευρώπης για τον Ψηφιακό Μετασχηματισμό και να συμβάλλετε στο φιλόδοξο αυτό εγχείρημα συμμετοχικής δημοκρατίας! Η φωνή μας έχει δύναμη!  Η συμμετοχή είναι ΔΩΡΕΑΝ.  Για να δηλώσετε συμμετοχή ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ 

 

πηγή: https://vouliwatch.gr/events/article/workshop2-mtb

ΓΕΣ: Στρατιωτική Συνεργασία Ελλάδας με τον στρατό του κράτους, που έχουν πρωτεύουσα τα Σκόπια

 Από την Δευτέρα 22 μέχρι την Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2021 και στο πλαίσιο του Προγράμματος Στρατιωτικής Συνεργασίας (ΠΣΣ) Ελλάδας-Βορείου Μακεδονίας έτους 2021, πραγματοποιήθηκε εκπαίδευση 1 Διμοιρίας 31 ατόμων του Στρατού της Βόρειας Μακεδονίας, στις Επιχειρήσεις σε Αστικό Περιβάλλον στο Εθνικό Πρότυπο Κέντρο Εκπαίδευσης Αγώνα σε Αστικό Περιβάλλον (ΕΠΚΕΕΑΠ).

Η εκπαίδευση περιέλαβε τα παρακάτω αντικείμενα:

• Εκκαθάριση Οικίας.
• Βολές Μάχης Ταχείας Αντίδρασης.
• Η Διμοιρία κατά την επίθεση σε κατοικημένους τόπους.

#ΕλληνικόςΣτρατός, #HellenicArmy

Δεκεμβριανά 1944 - Η πρόβα για τον συμμοριτοπόλεμο - Αμετανόητοι οι κομμουνιστές για τα δεινά που προκάλεσαν

 Σε φύλλο της εφημερίδας «Το Βήμα» που είχε κυκλοφορήσει το μακρινό πια 1979, και πιο συγκεκριμένα την Παρασκευή 13 Απριλίου του εν λόγω έτους, υπήρχε άρθρο που αφορούσε ομιλία την οποία είχε εκφωνήσει την προτεραία ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος στην Ακαδημία Αθηνών αναφορικά με τα Δεκεμβριανά.

Ο εξέχων πολιτικός ανήρ, ακαδημαϊκός και διανοούμενος είχε εκφωνήσει την ομιλία του αυτήν παρουσιάζοντας το βιβλίο του Πέτρου Χάρη (Ιωάννη Μαρμαριάδη) «Ημέρες οργής – Δεκέμβρης 1944».

Μεταξύ πολλών άλλων αναφορών του, έτσι όπως διασώζονται στο πολύτιμο αρχείο του «Βήματος», ο Κανελλόπουλος είχε επισημάνει τα εξής:

Όλοι όσοι ασχολήθηκαν με τα Δεκεμβριανά σε βιβλία ή δοκίμια ή άρθρα εφημερίδων μεροληπτούν. Εξακολουθούν να περιφρονούν την μνήμη των νεκρών της άλλης μερίδας. Προεκτείνουν τα τυφλά πάθη του Δεκεμβρίου 1944 μέχρι των ημερών μας, παρασύροντας έτσι την ελληνική νεολαία, που δεν έζησε τα γεγονότα εκείνα, στο δρόμο της μισαλλοδοξίας. Λόγοι εκφωνούνται στην επέτειο της θυσίας των ανδρών του Μακρυγιάννη, ή και σε άλλες ανάλογες περιστάσεις, εμπρηστικοί. Και ακόμα πιο εμπρηστικοί είναι οι αντίλογοι. Δεν τιμάς πράγματι τους δικούς σου νεκρούς, αν δεν τιμήσεις και τους νεκρούς του αντιπάλου, όταν μάλιστα αντίπαλες είναι δυο μερίδες του αυτού έθνους, που μια τραγική ώρα το εδίχασε. Προσπάθησα –αλλά μάταια– να αντιδράσω στη μισαλλοδοξία στο δεύτερο τμήμα του βιβλίου μου «Ιστορικά δοκίμια», που εκδόθηκε στο 1975 και βγήκε πρόσφατα σε δεύτερη έκδοση. Ήρθε, όμως, το έργο του κ. Πέτρου Χάρη «Ημέρες Οργής» και  επρόβαλε μέσα από τα μαύρα σύννεφα των παθών σαν ουράνιο τόξο.

Το τόλμημα του συναδέλφου μας ήταν μέγα. Ανησύχησα και απόρησα όταν πήρα το βιβλίο του στα χέρια μου. Αλλά, όταν άρχισα να το διαβάζω, είδα ότι ήταν αδικαιολόγητη και η ανησυχία και η απορία. Θα σας διαβάσω ένα απόσπασμα από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, που συνδυάζει μεγάλα ηθικά νοήματα με πολύ ωραίο λογοτεχνικό ύφος:

«Τι έπαθαν οι άνθρωποι της Αθήνας; Γιατί χτυπιούνται, γιατί σκοτώνονται μέσα στην ευλογία που αυτός τους ρίχνει, μέσα στη ζεστασιά που τους χαρίζει; Έχει δει πολλά ο ήλιος της Αθήνας, ξέρει τους ανθρώπους της από τα πανάρχαια χρόνια και μπορεί να διηγηθεί ωραίες μα και απίστευτες ιστορίες, αγώνες και συμφορές που, σε πολλά, έγιναν η αρχή του κόσμου τούτου, του κόσμου μας. Έχει την πείρα των ουρανών. Μα τώρα βλέπει και σαστίζει. Ποιος έχει το δίκιο; Εκείνοι που θέλουν να προχωρήσουν ή οι άλλοι που τους εμποδίζουν να περάσουν;

»Δεν κουράζεται να κοιτάζει ο ήλιος. Δεν κλείνει τα μάτια του ούτε κι όταν βλέπει αίμα στην πλατεία. Τ’ ανοίγει μάλιστα πιο πολύ, ρίχνει περισσότερο φως, για να δουν κι οι άνθρωποι της πλατείας τι κάνουν, σε τι όλεθρο οδηγούν την αγαπημένη τους πολιτεία. Μα το μίσος δεν καταφέρνει να το διαλύσει ούτε το πιο δυνατό φως. Μένει το μίσος σαν μικρό πυκνό σύγνεφο γύρω από κάθε οργισμένον άνθρωπο, γύρω από κάθε απειλητικό πρόσωπο σαν πύρινο στεφάνι, και δεν τον αφήνει να δει το άλλο πρόσωπο, το αντικρινό οργισμένο πρόσωπο, που είναι ο ίδιος ο εαυτός του, ο άνθρωπος της ίδιας πολιτείας, της ίδιας γης, με το ίδιο αίμα, με την ίδια ρίζα».

[…] Ο κ. Πέτρος Χάρης περιγράφει τα τραγικά γεγονότα του Δεκεμβρίου από τη σκοπιά ενός απλού ιδιώτη, ενός υπαλλήλου μικρής ασφαλιστικής εταιρίας. […] Όταν σταμάτησε το κακό, βγαίνει από το σπίτι ο υπάλληλος που είναι ο αφηγητής στο βιβλίο του κ. Χάρη. Και λέει: «Βλέπω και δεν πιστεύω τα μάτια μου. Κάνω όλο και πιο αργό το βήμα μου, για να καταλάβω καλά τι μου λένε τα ρημαγμένα σπίτια, για ν’ ακούσω πιο καθαρές τις φωνές τους, τον πόνο τους, το θρήνο τους. Από δρόμο σε δρόμο συνηθίζω τη συμφορά και δεν ψάχνω πια για υπεύθυνους και για ένοχους». Το ίδιο ακριβώς νόημα είχαν οι λέξεις που έγραψα στις 5 Δεκεμβρίου 1944 στο «Ημερολόγιό» μου: «Όταν η μοίρα φτάνει σε τέτοια τραγικότητα, δεν ρωτάς πια για ευθύνες».

Έχει, βέβαια, ο κ. Πέτρος Χάρης –όπως έχει και πρέπει να έχει ο καθένας μας– τις ιδιαίτερες πολιτικές πεποιθήσεις του. Αλλά παραμέρισε την προσωπική ιδεολογία του και στάθηκε, όταν έγραφε το βιβλίο του, πέρα από τα πολιτικά πάθη. Στάθηκε ως Έλλην, που αγκάλιασε με το βλέμμα του, ακόμα και με την καρδιά του, όλους τους Έλληνες, της μιας και της άλλης μερίδας. 

Ως γνήσιος ποιητής, είδε τα γεγονότα εκείνα σαν κακή μοίρα, σαν τραγωδία, και όχι σαν αφορμή για ένα μονόπλευρο ιδεολογικό κήρυγμα, για προπαγάνδα. Υπάρχουν και σήμερα οι δυο κόσμοι που συγκρούστηκαν τον Δεκέμβριο του 1944. Δεν υπάρχουν μόνο οι δυο. Υπάρχουν περισσότεροι. Ανεξιχνίαστο είναι το πνεύμα που διέπει τη νομοτέλεια της ιστορίας. Αλλά ας απλουστεύσω εδώ το πρόβλημα. Υπάρχουν προπάντων οι δυο κόσμοι και στους κόλπους μας, στην εθνική μας οικογένεια, και στους κόλπους ολόκληρης της ανθρωπότητας. Έχουμε χρέος να κάνουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε για να γεφυρώσουμε το χάσμα, όχι να το ευρύνουμε και να το βαθύνουμε. Οι αντίθετες κοινωνικές και πολιτικές ιδεολογίες δεν ήρθε ακόμα η ιστορική ώρα για να συζευχθούν, συνδυάζοντας τα θετικά τους στοιχεία και αποβάλλοντας τα αρνητικά. Τα πνεύματα, όμως, των ανθρώπων μπορεί και πρέπει να γίνουν ανεκτικά και να διώξουν από μέσα τους τον φανατισμό και τη μισαλλοδοξία.

Στο έμπα του Δεκέμβρη του 2021, τέσσερις και πλέον δεκαετίες μετά την ομιλία του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και σχεδόν οκτώ δεκαετίες μετά τα διαβόητα Δεκεμβριανά, ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία εξακολουθούν δυστυχώς να αποτελούν χαίνουσες πληγές στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας.

Και σήμερα κυριαρχούν οι εμπρηστικοί λόγοι και οι ακόμα πιο εμπρηστικοί αντίλογοι.

Και σήμερα πρωταγωνιστούν οι οργισμένοι και οι προκατειλημμένοι.

Και σήμερα αναζητούνται μανιωδώς υπεύθυνοι και ένοχοι για κάθε κακοτυχία, για κάθε συμφορά.

Και σήμερα, αντί να στήνονται γέφυρες, υποδαυλίζονται τα πάθη και αναμοχλεύονται οι έριδες.

Και σήμερα ορίζουν τη μοίρα μας αυτά που μας χωρίζουν και όχι αυτά που μας ενώνουν.

Και σήμερα το πιο δυνατό φως του κόσμου, ο ήλιος της Αθήνας, δεν καταφέρνει να διαλύσει το μίσος.

πηγή:https://www.in.gr/2021/12/01/apopsi/dekemvriana/

Πανδημία covid-19: Κάντε το εμβόλιο. - "Βοηθήστε αυτούς που αγαπάτε .. " - "Ακούμε τους γιατρούς που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης"

 

'Κάντε το εμβόλιο. Βοηθήστε αυτούς που αγαπάτε να κάνουν κι αυτοί το εμβόλιο. Κάντε το για όλους μας. Εδώ, όλοι κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας. Αλλά το να μην φτάσετε ποτέ εδώ, είναι στο δικό σας χέρι". 

Αυτό είναι το βασικό σύνθημα της νέας καμπάνιας για τον εμβολιασμό κατά της Covid-19.

Στο βίντεο, που ανάρτησε και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, στα social media, απεικονίζεται ένα νοσοκομείο σε εφημερία, ενώ ένας γιατρός περιγράφει την δυσκολία της κατάστασης.

"Ακούμε τους γιατρούς που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης. Εμβολιαζόμαστε", σημειώνει η καμπάνια.

Δείτε το βίντεο: