Συντρόφισσες και σύντροφοι,
φίλες και φίλοι,
«Εδώ σωπαίνουν τα πουλιά, σωπαίνουν κι οι καμπάνες, σωπαίνει κι ο πικρός ρωμιός μαζί με τους νεκρούς του»…
Δύσκολα συναντά κανείς στην πατρίδα μας τόσο ιερόν τόπο, με τα κενοτάφια τόσων αγωνιστών, με βάσανα και αίμα αιώνων, τόπο δοξασμένο και την περίοδο της Κατοχής, όπως το Λαζαρέτο.
Τέτοιον ιερό βράχο-μνημείο και ασύγκριτο σύμβολο των αγώνων του λαού της Κέρκυρας, της Επτανήσου και ταυτόχρονα όλης της Ελλάδας, όπου να είναι τόσο ταιριαστοί οι στίχοι του μεγάλου ποιητή της «Ρωμιοσύνης» Γιάννη Ρίτσου για τον πολυβασανισμένο λαό μας.
Ετούτη την ώρα, επαναλαμβάνουμε με τη σειρά μας, με όλη μας τη δύναμη, τα λόγια εκείνων που τα χρόνια 1947-1949, κυρίως, αντίκριζαν εδώ το εκτελεστικό απόσπασμα με απέραντη πίστη για την τελική νίκη του λαού:
– Ζήτω ο ελληνικός λαός!
– Ζήτω το Κόμμα!
Πολύ δύσκολα βγαίνουν τα δικά μας λόγια σήμερα εδώ, σ’ αυτή τη μεγάλη λαϊκή εκδήλωση του Κόμματός μας.
Ολάκερο το Κόμμα -όχι μόνο η τοπική μας Οργάνωση, που το 1918, ως Σοσιαλιστικός Όμιλος Κέρκυρας αποτέλεσε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Κόμματός μας- αποδίδει με αυτή την εκδήλωση φόρο τιμής στους ηρωϊκούς αγώνες του λαού της Κέρκυρας, της Επτανήσου, της Ελλάδας, διαδηλώνοντας εδώ με τα επίσης πολύ ταιριαστά λόγια του Κώστα Βάρναλη:
«Στ' αγιασμένο τούτο χώμα που 'πιε αίμα ποταμό, μας κρατάει το χρέος ακόμα για τον μέγα λυτρωμό».
Για όλα όσα «φωνάζει» ως αιτήματα του λαού μας ο μαρτυρικός αυτός τόπος, ο αφημένος στην τύχη του, από τις διάφορες εναλλασσόμενες κρατικές εξουσίες και από διάφορες τοπικές και περιφερειακές αρχές.
Κι όμως, όπως αποδεικνύεται και σήμερα, μάταια πασχίζουν να ρίξουν το Λαζαρέτο στη λήθη ή, στην καλύτερη περίπτωση, να διαστρεβλώσουν και να αποδυναμώσουν το νόημά του, αλλά και να το κρατήσουν απρόσιτο στον λαό.
Από αυτήν εδώ τη θέση, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, διακηρύσσει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο: Δεν θα επιτρέψουμε να σβήσουν από τον χάρτη το Λαζαρέτο ως Ιστορικό Τόπο, ούτε να διαστρεβλώνουν την Ιστορία του!
Θα πράξουμε όλα όσα χρειάζονται, ώστε η ιερή αυτή νησίδα, όχι μόνο να μην γίνει βορά της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά να αναδειχθεί, όπως της αξίζει, ως κορυφαίο -και φυσικά επισκέψιμο και όχι απρόσιτο όπως τώρα- μνημείο Αντίστασης κι Αγώνα του λαού της Κέρκυρας, της Επτανήσου, όλης της Ελλάδας ενάντια στην κοινωνική αδικία!
Πριν από 23 χρόνια ένας δήμαρχος της Κέρκυρας, όπως είχε γράψει τότε και ο «Ριζοσπάστης», είπε ότι στο Λαζαρέτο αξίζει ένα Μνημείο που θα είναι ορατό από οπουδήποτε κι αν βρίσκεται κανείς στην Κέρκυρα ή περνάει από αυτήν.
Όχι μόνον συμφωνούμε, αλλά θα εργαστούμε γι' αυτό και δηλώνουμε προς κάθε αρμόδια αρχή ότι θέτουμε στη διάθεσή τους, βοηθητικά, εικαστικό-επιστημονικό ανθρώπινο δυναμικό και την πολύτιμη πείρα του Κόμματός μας στη δημιουργία Μνημείων διάσωσης και ανάδειξης της ιστορικής μνήμης του λαού μας.
Πέραν, εννοείται, όσων ήδη έχουμε πράξει και πράττουμε ως ΚΚΕ, για την οφειλόμενη απόδοση ιδιαίτερης τιμής εκ μέρους μας, στους περίπου 200 άξιους πολιτικούς γιους και υποστηρικτές του Κόμματός μας, αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που εκτελέστηκαν εδώ μόνο και μόνο επειδή δεν αποκήρυσσαν το ΚΚΕ. Και, βέβαια, με στόχο τον εκφοβισμό του ελληνικού λαού, ώστε να μην διεκδικεί όσα δικαιούται.
Δεν ξεχνάμε ούτε συγχωρούμε, ότι πριν από έναν μήνα περίπου, κάποιοι σ' αυτόν εδώ τον ιερό τόπο -και μάλιστα προοδευτικοί όπως ισχυρίζονται- είχαν την ασέβεια και το θράσος να ζητήσουν να αφαιρεθεί η τιμητική επιγραφή που έχει τοποθετήσει το Κόμμα μας στον χώρο των εκτελέσεων, πράγμα που, προς τιμήν τους, όλοι οι δήμαρχοι του νησιού έχουν αρνηθεί να διαπράξουν μέχρι τώρα.
Είναι βαθιά γελασμένοι, αν νομίζουν, πως θα επιτρέψουμε να συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο!
Θα ήμασταν, άλλωστε, επιλήσμονες του καθήκοντός μας, του χρέους μας, αν δεν είχαμε εκφράσει αυτή την ιδιαίτερη απόδοση τιμής στους εκτελεσμένους συντρόφους μας.
Όπως, άλλωστε, θα ίσχυε το ίδιο για οποιοδήποτε άλλο κόμμα, όπως ορθά επισήμανε ένα τοπικό δημοσίευμα, αν οι νεκροί ήταν δικά του μέλη, δικοί του υποστηρικτές.
Είναι γνωστό σε όλους, εξάλλου, ότι άλλοι -και όχι εμείς- είναι αυτοί που επιχειρούν να μονοπωλήσουν, να οικειοποιηθούν τους ενωτικούς αγώνες του λαού, διαστρεβλώνοντάς τους και, προπαντός, αποκρύβοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο και το αίμα των αγωνιστών του ΚΚΕ, προκειμένου να κρύψουν, ότι είναι με το μέρος εκείνων των οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων, εγχώριων και ξένων, που νίκησαν τότε τον λαό.
Αναφέρομαι σε αυτούς που κι εσείς ξέρετε, που δεν είναι άλλοι από όσους, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, επειδή σήμερα συντάσσονται με εκείνες τις δυνάμεις, αφήνουν να εννοηθεί ή σιγοψιθυρίζουν κιόλας, πως «ευτυχώς που δεν νίκησε ο λαός» τότε!
Είμαστε ως Κόμμα υπερήφανοι για τον πρωτοπόρο ρόλο του ΚΚΕ στην εποποιία της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, την οποία εδώ στην Κέρκυρα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μέρος συμβολίζει, ως άσβεστος φάρος, το Λαζαρέτο.
Έχουν σωθεί και υπάρχουν και σε ξεχασμένες εκδόσεις στα Αρχεία του Κόμματός μας, εκπληκτικές μαρτυρίες για όσα υπέφεραν εδώ στη διάρκεια της Κατοχής αγωνιστές-πατριώτες αντιστασιακοί του ΕΑΜ και άλλοι με διάφορες πολιτικές πεποιθήσεις, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης που είχαν δημιουργήσει πάνω στο παλιό φρικτό λοιμοκαθαρτήριο της νησίδας, οι Ιταλοί φασίστες κατακτητές του νησιού και των άλλων νησιών του Ιονίου.
Αρχικά ήταν μόνο Κερκυραίοι και άλλοι Επτανήσιοι, ακόμη και μαθητές οι κρατούμενοι, μεταξύ των οποίων και μέλη του ιδρυτικού πυρήνα του ΕΑΜ της Κέρκυρας.
Εδώ, μαζί, υπέφεραν και άλλοι Έλληνες κορυφαίοι αγωνιστές-στελέχη του Κόμματός μας, μαχητές για το δίκιο του λαού μας φυλακισμένοι αρχικά στην Ακροναυπλία και παραδομένοι από το ίδιο το ελληνικό κράτος στους φασίστες κατακτητές. Όπως ο κατοπινός πρόεδρος του Κόμματός μας Απόστολος Γκρόζος και ο ήρωας Νίκος Μπελογιάννης.
Συγκλονίζουν οι περιγραφές για έναν χορό που εκατοντάδες αγωνιστές-κρατούμενοι είχαν δώσει εδώ στο Λαζαρέτο, με χορούς από όλη την Ελλάδα και στερνό τραγούδι της βραδιάς τους τον «Ύμνο εις την Ελευθερία».
Γνωρίζουμε τον βαρύτατο φόρο αίματος και μαρτυρίων που εισέφερε ο λαός της Κέρκυρας την Κατοχή.
Τους ατέλειωτους φασιστικούς-ναζιστικούς βομβαρδισμούς του νησιού.
Την ανείπωτη καταστροφή με τον ναζιστικό εμπρησμό μεγάλου μέρους της πόλης της Κέρκυρας.
Τους αμέτρητους νεκρούς, τους αγώνες του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.
Όσα ακολούθησαν με το αγγλοαμερικανικό φιρμάνι για ανάληψη της εξουσίας στην Κέρκυρα από τον ΕΔΕΣ Ηπείρου και τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ της Κέρκυρας.
Το ένοπλο χτύπημα της λαοθάλασσας του ΕΑΜ την ημέρα της απελευθέρωσης της Κέρκυρας!
Τιμούμε σήμερα τη μνήμη όλων των ανιδιοτελών λαϊκών αγωνιστών-αντιστασιακών της Κέρκυρας, ανεξαρτήτως κομματικής προτίμησης, που μαζί με τους κομμουνιστές, υπέφεραν αλύγιστοι στο Λαζαρέτο.
Γνωρίζουμε ότι δεν ήταν όλοι τους με το ΕΑΜ ή δεν ήταν όλοι τους κομμουνιστές. Ότι ανάμεσά τους ήταν και άνθρωποι με συντηρητικές πολιτικές ιδέες, ακόμη και νέοι, που παλιότερα είχαν μπλεχτεί στα δίχτυα της μεταξικής δικτατορίας.
Τιμούμε εξίσου όλους όσοι, κόντρα στις προτροπές και το παράδειγμα των ηγεσιών των αστικών κομμάτων, να μην αντισταθούν πραγματικά ή και να συνεργαστούν με τις προδοτικές κυβερνήσεις της Αθήνας και τον κατακτητή, ύψωσαν το ανάστημά τους και συμπορεύτηκαν σε κοινούς αγώνες με το ΕΑΜ και το ΚΚΕ.
Την ίδια ώρα που ισχυρές δυνάμεις της οικονομικής και πολιτικής ελίτ του νησιού:
- Οργάνωναν κοινές παρελάσεις δυνάμεων της χωροφυλακής με δυνάμεις των ναζιστικών στρατευμάτων.
- Συμμετείχαν στην οργάνωση της συγκέντρωσης και της εξόντωσης των Εβραίων της Κέρκυρας.
- Μεθόδευαν ακόμη και την παράδοση των κομμουνιστών κρατούμενων του Λαζαρέτου από τους Ιταλούς στους Γερμανούς!
Η αντίσταση και ο ηρωισμός στο ιταλικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Λαζαρέτο την περίοδο της Κατοχής, συνθέτουν μια χρυσή σελίδα της ελληνικής Αντίστασης.
Εκφράζουμε σήμερα, από το ηρωικό Λαζαρέτο, την ευγνωμοσύνη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας προς τον κερκυραϊκό λαό για τη θερμή φιλοξενία και φροντίδα που επιφύλαξε στους Ακροναυπλιώτες κομμουνιστές, όταν αυτοί απελευθερώθηκαν από τη νησίδα, με τη βοήθεια του ναυτικού κλάδου του ΕΛΑΣ, ενώ οι ναζί βομβάρδιζαν όλη την Κέρκυρα.
Και όχι μόνον γι’ αυτό. Είμαστε ως Κόμμα ευγνώμονες για την ηθική και έμπρακτη πολλαπλή υποστήριξη του δημοκρατικού λαού της Κέρκυρας στα αμέτρητα μέλη, υποστηρικτές, ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ που, μαζί βέβαια και με πολλούς Κερκυραίους, υπέφεραν επί μισόν αιώνα για το δίκιο του λαού στις αποτρόπαιες φυλακές της Κέρκυρας.
Στην ακτίνα “Θ” κρατούνταν οι πολιτικοί κρατούμενοι. Από τα κελιά των Φυλακών της Κέρκυρας πέρασαν εκατοντάδες στελέχη και μέλη του ΚΚΕ και εκατοντάδες άλλοι αγωνιστές.
Από την Κέρκυρα πέρασε ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης, από το 1936 έως το 1940, ενώ στη συνέχεια μεταφέρεται στα μπουντρούμια της Ασφάλειας στην Αθήνα και από εκεί το 1941 στο Νταχάου, μέχρι το Μάη του 1945.
Από την Κέρκυρα πέρασαν ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Άρης Βελουχιώτης.
Ο Χαρίλαος Φλωράκης που το 1954 αντίκρισε πρώτη φορά την Κέρκυρα με αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια.
Ο Μανώλης Γλέζος ως μέλος του ΚΚΕ, ο Αντώνης Αμπατιέλος, ο Μήτσος Παπαρήγας και μία ατελείωτη λίστα κομμουνιστών και αγωνιστών.
Στις φυλακές της Κέρκυρας οδηγήθηκε το 1938 ο Γραμματέας της ΟΚΝΕ Χρήστος Μαλτέζος, όπου τον έριξαν στην Ακτίνα “Θ” μαζί με τον Νίκο Ζαχαριάδη και άλλα μέλη της ΚΕ του Κόμματος.
Ο Χρήστος Μαλτέζος υπέστη τα πάνδεινα για να υπογράψει δήλωση μετάνοιας: Του έκαναν φάλαγγα, τον έκαιγαν με καυτό λάδι, αποπειράθηκαν να του καρφώσουν πέταλα στα πόδια. Αυτός όμως στάθηκε αλύγιστος μέχρι το τέλος, με αποφασιστικότητα, σεμνότητα, ηρωισμό. Σαν αύριο, στις 22 του Νοέμβρη 1938 ο Χρήστος Μαλτέζος δολοφονείται, με τη γνωστή μέθοδο της εκπαραθύρωσης, αφήνοντας πίσω του πολύτιμη παρακαταθήκη.
Σώζονται σε εκδόσεις και στα Αρχεία του ΚΚΕ άφθονες μαρτυρίες για την πολύτιμη εκείνη υποστήριξη του λαού της Κέρκυρας.
Με το βαθιά ταξικό, δημοκρατικό κριτήριό του ο λαός εξέλαβε όλους εκείνους τους αγωνιστές ως σάρκα από τη δική του σάρκα. Ως μέρος του δικού του εαυτού. Όπως και ήταν πραγματικά σάρκα από την καλύτερη σάρκα του ελληνικού λαού.
Αιώνιο τίτλο τιμής του κερκυραϊκού λαού αποτελεί η συμπαράσταση και η υποστήριξη που προσέφερε ειδικότερα στους μελλοθάνατους αγωνιστές τα χρόνια του ΔΣΕ, κυρίως από το 1947 έως το 1949, κατά τη διάρκεια των ζοφερών εκτελέσεων στο Λαζαρέτο.
Η μεταφορά των μελλοθανάτων απ' τις φυλακές της Κέρκυρας στο νησάκι Λαζαρέτο γινόταν ξημερώματα, πριν ο λαός της Κέρκυρας αρχίσει να κυκλοφορεί στους δρόμους, ώστε να μην αντιληφθεί την εκτέλεση.
Οι κρατούμενοι, αντιλαμβανόμενοι την κατάσταση, είχαν κατασκευάσει χωνιά και με φωνές καλούσαν από τα παράθυρα το λαό της Κέρκυρας να διαμαρτυρηθεί για το αίμα που χυνόταν.
Ξεκινώντας από τις φυλακές τραγουδούσαν επαναστατικά τραγούδια και ζητωκραύγαζαν υπέρ της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΚΚΕ μέχρι την τελευταία τους πνοή.
Τους εκτελεσμένους τους έθαβαν πρόχειρα γύρω από τον τόπο της εκτέλεσης.
Ακόμη και για έναν κυριολεκτικά άφοβο Κερκυραίο δικηγόρο, με συντηρητικές απόψεις που τους υποστήριξε, έχουν μιλήσει με ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη εκείνοι οι αγωνιστές.
Βάσιμα μπορούμε να υποθέσουμε ότι χωρίς εκείνη την υποστήριξη, σήμερα θα μετρούσαμε ίσως ακόμη πιο πολλούς εκτελεσμένους.
Δεν ξεχνάμε τίποτα!
Ούτε ότι το Λαζαρέτο, επί αιώνες, ως λοιμοκαθαρτήριο, στην πραγματικότητα, αποτέλεσε σε περιόδους μεγάλων επιδημιών, τόπο απόθεσης ψυχών σε άθλιες υγειονομικές συνθήκες, με πενιχρά μέσα φροντίδας, κατώτερα -όπως και σήμερα, σε άλλες συνθήκες πια- από εκείνα που υπήρχε η δυνατότητα να παρασχεθούν.
Ως τέτοιο συμβολίζει τον πολύ επίκαιρο και σήμερα αγώνα του λαού για τη ζωή!
Πόσοι πρόγονοί μας, αλήθεια, να είναι θαμμένοι εδώ, ή πεταμένοι στη θάλασσα που περιβάλλει τα 70 περίπου στρέμματα γης, της εξίσου ιερής και για τον λόγο αυτό νησίδας;
Πόσο γεμάτος ιερά κόκκαλα είναι τούτος ο βράχος!
Πόσο και τότε η ανθρώπινη ζωή έμπαινε στη λογική κόστους-οφέλους, όπως και τώρα, για τα συμφέροντα αυτών με τις μεγάλες τσέπες!
Τη φρίκη εκείνη έχουν διασώσει ακόμη και μαρτυρίες ξένων περιηγητών.
Χαιρετίζουμε, λοιπόν, και από αυτό εδώ το βήμα, κάθε λαϊκή πρωτοβουλία, όπως οι πρωτοβουλίες που αναπτύχθηκαν τους τελευταίους μήνες στην Κέρκυρα από ανθρώπους με διαφορετικές πολιτικές προτιμήσεις, που ενδιαφέρονται γνήσια για τη διάσωση και την ανάδειξη όλης της ιστορικής μνήμης που εκπροσωπεί το Λαζαρέτο.
Για την αποτροπή κατάρρευσης του τοίχου των εκτελέσεων, για άλλου είδους σωστικές παρεμβάσεις, για την αντιπυρική προστασία της νησίδας, για τη μεταβίβαση της νησίδας στον κεντρικό κερκυραϊκό Δήμο.
Χαιρόμαστε επίσης, που κάποιοι από αυτούς, αν όχι όλοι ίσως, βρίσκονται ανάμεσά μας σήμερα.
Δεν μονοπωλούμε, ούτε την ηρωική θυσία των περίπου 200 εκτελεσμένων αγωνιστών μας, που βέβαια δικαιολογημένα πέρασαν στην Ιστορία ως κομμουνιστές, γιατί όλοι τους υποστήριζαν το ΚΚΕ, έβλεπαν σε αυτό το δίκιο του λαού.
Δεν ήταν βέβαια, όλοι τους μέλη του ΚΚΕ.
Κάποιοι ήταν φίλοι-υποστηρικτές του ΚΚΕ και σίγουρα θα είχαν και κάποιες ιδιαίτερες άλλες απόψεις, μιαν ιδιαίτερη προσωπική διαδρομή, όπως άλλωστε, συμβαίνει και σήμερα, με πολλούς ριζοσπάστες, προοδευτικούς ανθρώπους που συνεργάζονται με το ΚΚΕ ή σκέφτονται να το κάνουν, χωρίς να απαρνηθούν τις ιδιαίτερες απόψεις τους για το ένα ή το άλλο θέμα.
Οι αγωνιστές εκείνοι της Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, είχαν κάνει την επιλογή να συμπορευτούν, να συμπαραταχθούν με το ΚΚΕ, χωρίς να είναι μέλη του, γιατί έβαζαν πάνω απ' όλα, χωρίς εκπτώσεις, το δίκιο του λαού μας.
Αρνήθηκαν όλοι τους να αποκηρύξουν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Οι θλιβερές εξαιρέσεις κάποιων που πρόδωσαν και συνεργάστηκαν με τους τυράννους, είναι μόνο για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Ενώ αρκούσε μια δήλωση αποκήρυξης, ακόμη και την τελευταία στιγμή, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, προκειμένου να σώσουν τη ζωή τους. Δεν το έκαναν, γιατί πίστευαν ότι η συμπόρευση, η υπεράσπιση του ΚΚΕ είναι ο μόνος δρόμος για να αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή όλων των εκμεταλλευομένων, όλων των αδικημένων.
Όλων αυτών που και τότε, όπως και σήμερα, αποτελούν τα θύματα της ταξικής διαίρεσης της ελληνικής κοινωνίας, της ταξικής κοινωνίας, της κυριαρχίας της εγχώριας αστικής τάξης και των ξένων συμμάχων της.
Τιμούμε όλους τους εξίσου. Κι εκτιμούμε πως το νόημα της θυσίας τους είναι επίκαιρο στις μέρες μας.
Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ απέναντι σε όλους και τον καθένα τους ξεχωριστά.
Μοιραζόμαστε με όλον το λαό την τιμή ότι ήταν πολιτικοί γιοι και υποστηρικτές του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Ήταν όλοι τους άξιοι γιοι του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού. Εκφραστές των καλύτερων αγωνιστικών παραδόσεων του λαού μας. Αλύγιστοι μαχητές για τα δίκαιά του.
Είναι ορθό, πιστεύουμε, αυτό που διαβάσαμε προ ημερών σε σχετικό δημοσίευμα σε διάφορα κερκυραϊκά και επτανησιακά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, όσον αφορά όσα λαχταρούσαν. Πίστευαν πως μόνο μια σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία -ασφαλώς απαλλαγμένη από τα λάθη εκείνης που γνωρίσαμε σε άλλες χώρες στο δύσκολο ξεκίνημα μετάβασης σε μια νέα κοινωνία- μπορεί να τα διασφαλίσει.
Σε τελική ανάλυση, όπως ειπώθηκε, ζητούσαν όλα αυτά που σήμερα, εννιά περίπου στους δέκα εργαζόμενους, όποιο κόμμα και αν ψηφίζουν, θέλουν και συχνά διεκδικούν αγωνιστικά ενωμένοι, ώστε να συμβούν στη ζωή.
Ενώ, δεν συμβαίνουν δυστυχώς ακόμα, μόνο και μόνο επειδή είναι ασύμβατα με την κυριαρχία μιας αντιδραστικής τάξης που βρίσκεται στην εξουσία. Μια εξουσία, που με μοχλό τα αστικά κόμματα της εποχής εκείνης, εκτέλεσε τους ήρωες.
Και σήμερα, όλα τα διάδοχα αστικά κόμματα, οι απόγονοι εκείνης της καταπιεστικής εξουσίας, πάλι τα δικά της συμφέροντα, με τον έναν ή άλλο τρόπο, και πάλι εξυπηρετούν.
Ο αγώνας εναντίον αυτής της άρχουσας τάξης, για όλα όσα δικαιούται ο λαός, είναι κατά τη γνώμη μας, η μεγαλύτερη παρακαταθήκη των εκτελεσμένων στο Λαζαρέτο.
Τόσο επίκαιρη και σήμερα για τη νεολαία και τον λαό μας.
Είναι ο αγώνας του λαού, με άλλα λόγια, για τα «Μεγάλα Μεγέθη», όπως το διατύπωσε στις μέρες μας ο Μίκης Θεοδωράκης.
Για τις μεγάλες αξίες των αγώνων του λαού μας. Για μιαν αληθινή, συγχρόνως κοινωνική, πνευματική, πολιτική και ηθική Ελευθερία.
Και, για να δανειστούμε δυο λέξεις του Διονύσιου Σολωμού: όχι για μιαν αστική «Ψεύτρα Λευτεριά» σαν αυτή που ζούμε, δέσμιοι του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος.
Είναι ο αγώνας για την κοινωνική πρόοδο και μια Εργατική Δημοκρατία, απαλλαγμένη από τα δεσμά της αστικής τάξης και τη δικτατορία του κεφαλαίου.
Για τις «Μεγάλες Ουσίες», για να το πούμε κι αλλιώς, πάλι με λέξεις του ίδιου μεγάλου Επτανήσιου ποιητή.
Θα συνεχίσουμε, με όλες μας τις δυνάμεις λοιπόν.
Κεντρικά και τοπικά, μέσα στη Βουλή, στους Δήμους και την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, με παραστάσεις στο υπουργείο Πολιτισμού, που έχει ευθύνη για τον Ιστορικό Τόπο, αλλά και όπου αλλού πρέπει, τον αγώνα για τη διάσωση και την ανάδειξη της νησίδας αυτής, ως Ιστορικού Τόπου που ενώνει τον λαό και συμβολίζει τους αγώνες του κερκυραϊκού, του επτανησιακού, του ελληνικού λαού, τους αγώνες των κομμουνιστών, στο διάβα του χρόνου.
Δεν θα συμφιλιωθούμε με καμία πολιτική που επικαλείται μια νεφελώδη δήθεν «εθνική συμφιλίωση» μόνο και μόνο για να διαστρεβλώσει και να σκεπάσει με πέπλο λήθης τους ιερούς αγώνες και το αίμα του λαού!
Πλανώνται πλάνη οικτρά, αν νομίζουν πως, εν ονόματι αυτής της ψευδεπίγραφης «εθνικής συμφιλίωσης», θα συνθηκολογήσουμε με όσους θέλουν να διχάζουν τον λαό μας, με παραπλανητικές διαχωριστικές γραμμές, για να μην αγωνίζεται ενωμένος και να ξεχάσει την Ιστορία του. Με τους κάθε λογής δυνάστες του λαού μας, παλιούς και νέους!
Δίνουμε εδώ πάνω στα ιερά κόκκαλα των αγωνιστών, σήμερα, έναν ακόμη όρκο ότι δεν θα γονατίσουμε, όσες δυσκολίες και αν συναντήσουμε, ότι δεν θα ξεχάσουμε το χρέος μας!
«Ετούτος δω ο λαός γονατίζει μονάχα μπροστά στους νεκρούς του»!
Διότι αποτελεί όνειδος, σύντροφοι και φίλοι, να δαπανώνται κρατικοί πόροι και επιδοτήσεις αμέτρητων εκατομμυρίων ευρώ, για αναστήλωση αυτοκρατορικών παλατιών και βασιλικών πύργων στο νησί, αλλά την ίδια στιγμή να μην περισσεύει, δήθεν, ούτε ένα ευρώ, για όλα όσα, όχι και τόσο μεγάλου κόστους άλλωστε, χρειάζονται να γίνουν για ετούτο το κορυφαίο Μνημείο του λαού!
Θα συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις για την απρόσκοπτη νόμιμη λιμενική πρόσβαση ίσως πριν απ' όλα, για την επαναφορά του χαρακτήρα του υπάρχοντος κτιρίου, που αλλοιώθηκε με τις παρεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν, για να γίνουν οι απαραίτητες εργασίες στήριξης, συντήρησης και ανάδειξης του τοίχου των εκτελέσεων χωρίς να αλλοιωθεί και ένα σωρό άλλες ενέργειες.
Το πιο σημαντικό, στο Λαζαρέτο να λειτουργήσει μουσείο, που να αναδεικνύει το πραγματικό νόημα της θυσίας όσων πέρασαν και χάθηκαν πάνω σε αυτό το νησί.
Να αποχαρακτηριστεί το Λαζαρέτο ως μνημείο «εθνικής συμφιλίωσης», που άλλωστε παραποιεί και την Ιστορία του τόπου και να παραμείνει ο χαρακτηρισμός ως «ιστορικό μνημείο».
Λέμε και για το Λαζαρέτο, το ίδιο που λέμε σε όλη την Ελλάδα για τις πλημμύρες, τις ζημιές και καταστροφές λαϊκών περιουσιών, που και ο λαός της Κέρκυρας αντιμετώπισε οδυνηρά τις προηγούμενες εβδομάδες, ότι «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό»!!!
Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει την ιστορική συλλογική μνήμη του, το ιστορικό μεγαλείο των προγόνων του, τα γνήσια διδάγματά τους!
Ξέρουμε ότι δεν αμφιβάλλετε πως σε ό,τι μας αφορά, έτσι όπως το διακηρύξαμε θα γίνει.
Γνωρίζετε, άλλωστε, ότι είναι ακατάλυτοι, είναι ιδιαίτεροι οι δεσμοί που συνδέουν τον Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας με την Κέρκυρα και τον λαό της.
Δεν είναι μόνον όσα προαναφέρθηκαν ή το γεγονός ότι ήρωες του Κόμματός μας, όπως ο δολοφονημένος το 1946 στα Γιάννενα ταγματάρχης τιμημένος νεκρός του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας Αλέκος Πρίφτης και ο πρωτοπόρος κήρυκας της Εθνικής Αντίστασης στην Αθήνα καθώς έμπαιναν οι ναζί, ο δολοφονημένος το 1947 στη Λάρισα Σπύρος Καλοδίκης, γεννήθηκαν στην Κέρκυρα και στα άλλα νησιά του Ιονίου.
Εδώ, το 1850 σε συνθήκες αγγλοκρατίας κυκλοφόρησε η πρώτη εφημερίδα «Ριζοσπάστης», λίγα χρόνια πριν ο ίδιος ο Καρλ Μαρξ ασχοληθεί κιόλας δημοσιογραφικά με τα Ιόνια νησιά.
Εδώ το 1860 ο Νικόλαος Κονεμένος έγραψε την πρώτη γνωστή στον ελληνικό χώρο ευμενή κριτική για την κομμουνιστική δημοκρατία ως αντίδοτο στην αστική δημοκρατία.
Εδώ το 1912 η έκδοση της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας» σήμανε την κυκλοφορία για πρώτη φορά ελληνικής εφημερίδας με το σύνθημα «Εργάτες όλου του κόσμου ενωθείτε» δίπλα στο όνομα του Καρλ Μαρξ.
Στο νησί αυτό, το γεμάτο παλάτια και πύργους και εκμεταλλευτικά κάτεργα βασιλιάδων, κόμηδων, λόρδων, μυλόρδων, πριγκίπων, αυτοκρατόρων, μεγιστάνων του πλούτου, αναπτύχθηκε από νωρίς το εργατικό κίνημα.
Είναι βαθιοί, πολύ βαθιοί, λοιπόν, οι δεσμοί του Κόμματός μας με τον λαό της Κέρκυρας.
Ένδειξη της αποφασιστικότητάς μας για το Λαζαρέτο είναι και το γεγονός ότι σήμερα, εδώ, στα αφημένα να σαπίσουν κτίρια που κατασκευάστηκαν για να αποτελέσουν μελλοντικό Μουσείο, κατά κάποιον τρόπο εγκαινιάζουμε το Μουσείο, ατύπως βέβαια, παρουσιάζοντας στον ισόγειο χώρο του, αφού με επίπονη εργασία τον ευπρεπίσαμε, έκθεση υλικών και εικαστικών έργων για τους αγώνες κυρίως των εκτελεσμένων στο Λαζαρέτο.
Σε συνδυασμό με υλικά, όπως το περίφημο βιβλίο συντοπίτη σας με τον τίτλο «Οι Φωνές», που περιγράφουν τις αντιδράσεις του λαού της Κέρκυρας σ' εκείνη τη βαρβαρότητα.
Δεν θα επιτρέψουμε να σαπίσουν τα κτίρια, όσο και αν είναι αρκετοί και ισχυροί, όσοι θα ήθελαν να γίνει αυτό ακριβώς!
Σε πείσμα της τόσης αδιαφορίας των κάθε λογής Αρχών, εδώ και στην Αθήνα, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε και για να μην καταρρεύσει η ιστορική εκκλησία της νησίδας, που επίσης παραμένει εκτεθειμένη στο έλεος των φυσικών φαινομένων, με τη βροχή να την πλημμυρίζει, θύμα και αυτή της αποστροφής της εξουσίας, σε όσα αντιπροσωπεύει για τον λαό το Λαζαρέτο.
Παραφράζοντας τον Διονύσιο Σολωμό, που για την αναστήλωση του βομβαρδισμένου από τους ναζί σπιτιού του, απέναντι από τούτη τη νησίδα, οι πολιτικοί κρατούμενοι των φυλακών της Κέρκυρας τη δεκαετία του 1950 είχαν οργανώσει έρανο, έρχονται στο στόμα μας, καθώς κοιτάμε γύρω μας, ετούτα εδώ τα λόγια:
«Τα μάτια μας δεν είδαν βράχον ενδοξότερο από τούτο το νησάκι»!
Συνεχίζουμε, όπως μας το ζήτησαν κι εκείνοι με τα στερνά τους λόγια, με τα στερνά τους γράμματα!
Όπως ξέρετε, απαντώντας σε Ερώτηση του Κόμματός μας στη Βουλή, για πρώτη φορά ένα μέλος της κυβέρνησης της χώρας, η υπουργός Πολιτισμού εν προκειμένω, πριν από λίγους μήνες, αναγκάστηκε να αναγνωρίσει ότι η κυριότητα της νησίδας Λαζαρέτο, όντως ανήκει από το 2012 στον κεντρικό Δήμο της Κέρκυρας.
Επικρίνουμε τις ανεπίτρεπτες, αν όχι και ύποπτες συνεχιζόμενες καθυστερήσεις που διαπιστώνουμε, από την πλευρά της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου, της γνωστής ΕΤΑΔ, για την ολοκλήρωση της μεταβίβασης της κυριότητας.
Παρακολουθούμε το θέμα και, αν χρειαστεί, θα παρέμβουμε πάλι κι εμείς, στο πλάι του λαού, ώστε η μεταβίβαση να γίνει πραγματικότητα, οριστική και μη αναστρέψιμη.
Ο βράχος αυτός στο Ιόνιο Πέλαγος στέκει αξεπέραστο σύμβολο των αρετών, του ηρωισμού, των οραμάτων του λαού των νησιών του Ιονίου, στο διάβα των αιώνων.
Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να γίνει βορά για τα γεράκια του καπιταλισμού!
Είναι ώρα, επιτέλους, το υπουργείο Πολιτισμού, η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων και ο κεντρικός Δήμος της Κέρκυρας, να αναλάβουν πλήρως τις ιστορικές δικές τους ευθύνες για τη διάσωση και την ανάδειξη της ιστορικότητας της νησίδας.
Θα πρέπει -το επαναλαμβάνουμε- να ντρέπονται οι ιθύνοντες στην Αθήνα και στην Κέρκυρα, ιδιαιτέρως όλες οι διαφορετικές κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας, για τη χρόνια εγκατάλειψη αυτού του Ιστορικού Τόπου, σε περιόδους μάλιστα, που έχουν χαρίσει αμέτρητο πλούτο σε μεγιστάνες του κερκυραϊκού Τουρισμού με σκανδαλώδεις επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και με κάθε είδους προνομιακές ρυθμίσεις που οι εμπλεκόμενοι παράγοντες, όπως έδειξε πριν από μερικούς μήνες και η περίπτωση γνωστού κορυφαίου επιχειρηματικού ομίλου, υπογράφονται ημέρα Σάββατο, όταν οι υπηρεσίες της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων δεν λειτουργούν!
Δεν θα επιτρέψουμε τη συνέχιση αυτής της προσπάθειας απαξίωσης της ιστορικής νησίδας.
Ας το χωνέψουν και ας πράξουν εγκαίρως αυτά που οφείλουν.
Τιμή και δόξα σε όλους τους Κερκυραίους, σε όλους τους Επτανήσιους και σε όλους τους άλλους Έλληνες αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ.
Στο Νίκο Μπελογιάννη και τους άλλους κομμουνιστές, τους άλλους δημοκράτες, τους πατριώτες αγωνιστές που υπέφεραν στο Λαζαρέτο την Κατοχή, αγωνιζόμενοι ενάντια στον φασισμό.
Σε όλους εκείνους τους ήρωες, άξιους γιους του ελληνικού λαού και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, που μεταπολεμικά εκτελέστηκαν στο Λαζαρέτο από το αστικό κράτος επειδή δεν αποκήρυξαν την ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση και το ΔΣΕ, τις αξίες και τα ιδανικά του ΚΚΕ, το δίκιο του λαού μας, την πίστη τους ότι ο λαός θα καταφέρει να οικοδομήσει τη δίκαιη κοινωνία και ότι για τον σκοπό αυτό αξίζει κάθε θυσία.
Τιμή και δόξα στον 27χρονο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Νίκο Γόδα από την Κοκκινιά του Πειραιά.
Στον 31χρονο μανάβη Γιώργο Λούβαρη από το Νέο Φάληρο.
Στον 42χρονο εργάτη από την ίδια περιοχή Φώτη Κουφουδάκη.
Στον 33χρονο καταγόμενο από το Ρέθυμνο βυρσοδέψη της Αθήνας Λευτέρη Φραγκιαδάκη.
Για να αναφερθούμε ονομαστικά τώρα, μόνο σε κείνους τους τέσσερις αγωνιστές που εκτελέστηκαν με ψηλά το κεφάλι μια πολύ κοντινή στη σημερινή εκδήλωσή μας ημερομηνία, ενός Νοέμβρη, στις 19 Νοέμβρη του 1948.
Μια σημαδιακή μέρα, καθώς το πρωί της 19ης Νοέμβρη 1948, σε αντίδραση στις νέες αυτές εκτελέσεις, σύσσωμοι οι εκατοντάδες αδικοδικασμένοι μελλοθάνατοι αγωνιστές, άρχισαν δεύτερη απεργία πείνας, που βάσταξε οκτώ μερόνυχτα και οδήγησε, σε συνδυασμό με τις ευρύτερες αντιδράσεις, σε τρίμηνη διακοπή του πογκρόμ των εκτελέσεων.
Και να 'θελε, άλλωστε, δεν μπορεί κανείς τους να ξεχαστεί!
Γιατί, όπως έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος για τους νεκρούς των πιο ιερών αγώνων του ελληνικού λαού:
«Κάτω απ' το χώμα, μες στα σταυρωμένα χέρια τους κρατάνε της καμπάνας το σκοινί – προσμένουνε την ώρα, δεν κοιμούνται, προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση»…
Και, όπως είπε πάλι ο ίδιος:
«Σύντροφοι, δεν είναι ο θάνατος εδώ πέρα – Οι σκοτωμένοι μας, να τοι μαζί μας πάλι και πολεμάνε».
Γιατί, όπως έγραψε ο Τάσος Λειβαδίτης για όλους αυτούς που το μέγεθος της θυσίας τους τούς έταξε στην αιωνιότητα:
«Οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν από τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων».
Έτσι λοιπόν, όπως μαρτυρεί και η σημερινή εκδήλωση του Κόμματός μας, ΖΟΥΝ όλοι τους.
Τόσο αυτοί που τα ονόματά τους έχουν διασωθεί όσο και οι άλλοι που οι συνεχιζόμενες έρευνες κάποια στιγμή θα φέρουν στο φως τα ονόματά τους!
Από αυτόν τον ιερό για τον λαό μας και το Κόμμα μας βράχο, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας απευθύνει σήμερα στον κερκυραϊκό και σε όλον τον ελληνικό λαό, κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ, για όλα όσα ο λαός μας επί δεκαετίες αγωνίζεται και λαχταρά.
Για τα «Μεγάλα Μεγέθη», αφήνοντας στην άκρη τα «μικρά» και βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής.
Το ΚΚΕ αντιμάχεται τη διαστρέβλωση της Ιστορίας, την αντικομμουνιστική θεωρία των «δύο άκρων», που επιχειρεί να εξισώσει τον φασισμό με τον μοναδικό πραγματικό αντίπαλό του, τον σοσιαλισμό.
Απέναντι στο εχθρικό για τον λαό κράτος, πρέπει και μπορεί να υψωθεί η μεγάλη δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας, η οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης με συνέχεια, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική, η οργάνωση της λαϊκής πάλης για τα προβλήματά μας, για να φέρουμε τις λαϊκές ανάγκες στο προσκήνιο, να αναμετρηθούμε με τους μεγάλους ενόχους για την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, την εξουσία του κεφαλαίου και τους συμμάχους της, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.
Μέσα από τους καθημερινούς αγώνες μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα πανελλαδικά συντονισμένο κίνημα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Ριζωμένο παντού. Με ενιαία αιτήματα, στόχους και κατεύθυνση ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό.
Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και διαθέτει όλες του τις δυνάμεις για να οργανώσει ο λαός την αντεπίθεσή του, να βάλουν οι εργαζόμενοι τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, ενάντια στην πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σ' αυτή τη μεγάλη πρωτοβουλία, για να ανοίξει ο δρόμος για την ελπιδοφόρα διέξοδο του σοσιαλισμού, σας καλούμε να συμπορευτείτε αγωνιστικά μαζί μας.
Και με τα συνθήματα των εκτελεσμένων ηρώων μας μας, σάς αποχαιρετούμε:
Ζήτω ο ελληνικός λαός!
Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας!
πηγή:https://www.kke.gr/article/Omilia-toy-GG-tis-KE-toy-KKE-Dimitri-Koytsoympa-sto-Lazareto-Kerkyras/
