Συντάξεις: Σε 3 στάδια οι μόνιμες αυξήσεις - Πόσοι μπαίνουν στον επανυπολογισμό των συντάξεων - Πόσοι θα έχουν πραγματική και πόσοι λογιστική αύξηση - Παραδείγματα

 

Μόνιμες αυξήσεις στις συντάξεις ξεκλειδώνουν από φέτος και θα έρθουν σε τρεις φάσεις.

Πρώτα για όσους έχουν πάνω από 30 έτη ασφάλισης, στη συνέχεια για τους χαμηλοσυνταξιούχους, με το ξεπάγωμα της αναπροσαρμογής όλων των συντάξεων σε λιγότερο από 21 μήνες, και ακολούθως για όσους διατηρήσουν προσωπική διαφορά, την οποία θα δουν να φεύγει πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι υπολόγιζαν.

Τα 3 στάδια για τις αυξήσεις στις συντάξεις σύμφωνα με τα ως τώρα δεδομένα των ψηφισμένων νόμων είναι:

1.  Αυξήσεις από το Νόμο 4670/2020. Φέτος θα πάρουν αύξηση με μικρά ή μεγαλύτερα ποσά περίπου 450.000 παλαιοί και νέοι συνταξιούχοι, με χρόνο ασφάλισης πάνω από 30 έτη, συμπεριλαμβανομένων και όσων έχουν αιτηθεί σύνταξης από 1ης/10/2019 και μετά με 30 έτη ασφάλισης και άνω. Οι τρεις αυτές κατηγορίες, ήτοι παλιοί συνταξιούχοι μέχρι Μάιο 2016, νέοι συνταξιούχοι από Μάιο 2016 μέχρι Σεπτέμβριο 2019 και πιο νέοι από Οκτώβριο 2019 και εφεξής, θα έχουν αύξηση στην ανταποδοτική σύνταξη καθώς θα επανυπολογιστεί με τους βελτιωμένους συντελεστές του νόμου Βρούτση (Ν. 4670/2020) αντί των συντελεστών που προέβλεπε ο νόμος Κατρούγκαλου (Ν. 4387) από τα 30 έτη ασφάλισης και πάνω.

2. Αυξήσεις σε λιγότερο από 21 μήνες για όλες τις συντάξεις και κυρίως για τους χαμηλοσυνταξούχους. Την 1η/1/2023 ξεπαγώνει η αναπροσαρμογή των συντάξεων που είχε ανασταλεί με νόμο του 2017 που υπέγραψε κατόπιν πιέσεων της «τρόικας» η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, επεκτείνοντας το πάγωμα των συντάξεων για ένα ακόμη έτος, ήτοι και για το 2022, ενώ είχε αποδεχτεί αρχικά πάγωμα ως και το 2021. 

3. Αν δεν υπήρχε η απόφαση αυτή, οι συντάξεις θα είχαν αυξήσεις από την 1ης/1/2022. Με την παράταση οι αυξήσεις θα έρθουν το 2023, δηλαδή σε περίπου 21 μήνες από σήμερα, εκτός και αν αποφασιστεί να γίνει το ξεπάγωμα νωρίτερα. Σε κάθε περίπτωση, οι αυξήσεις θα είναι σε ποσοστό 50% κατά τη μεταβολή του ΑΕΠ και κατά 50% από τη μεταβολή του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (τιμάριθμος). Αυτό σημαίνει ότι αν το 2022 το ΑΕΠ αυξηθεί 4% και ο ΔτΚ αυξηθεί 2,5%, τότε η αύξηση στις συντάξεις θα είναι γύρω στο 3,2%. Μια ρεαλιστική προσέγγιση θα είναι για αύξηση γύρω στο 2,5%. Από το 2023 και κάθε χρόνο θα δίνονται αυξήσεις με τον ίδιο τρόπο, όπως προβλέπει ο Νόμος 4670/2020. Για παράδειγμα, συνταξιούχοι των 750 ευρώ, με ένα 2,5% αύξησης (τουλάχιστον) το 2023, θα έχουν σύνταξη στα 769 ευρώ και με το ίδιο –κατ’ ελάχιστο- ποσοστό αύξησης το 2024 και 2025 θα φτάσουν στα 808 ευρώ.

4. Αυξήσεις με εξάλειψη της προσωπικής διαφοράς. Στον επανυπολογσμό συντάξεων μπαίνουν περισσότεροι από 1 εκατ. συνταξιούχοι. 

5. Οι περίπου 450.000 θα δουν πραγματική αύξηση στην τσέπη. Ενώ άλλοι 600.000 με 30 έτη ασφάλισης και άνω δεν θα πάρουν αύξηση στην τσέπη γιατί δεν θα ξεπεράσουν την προσωπική διαφορά που τους φορτώθηκε από τον επανυπολογισμό που είχαν το 2019 με το Νόμο Κατρούγκαλου. 

Προσοχή όμως: Οι αυξήσεις θα συντομευθούν και για αυτούς τους συνταξιούχους από το 2023, γιατί με τον επανυπολογισμό που θα έχουν τώρα θα μικρύνει σημαντικά η προσωπική διαφορά και θα σβήσει πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι υπολόγιζαν. Αυτό θα συμβεί επειδή η αύξηση που θα έχουν στην ανταποδοτική σύνταξη με τον επανυπολογισμό θα μειώσει ισόποσα την προσωπική διαφορά. Στην πράξη, όσο ανεβαίνει η σύνταξη τόσο πέφτει η προσωπική διαφορά και όταν μηδενιστεί, τότε ό,τι παίρνει ο συνταξιούχος από αυξήσεις πάει κατευθείαν στην τσέπη.

Πώς ξεκλειδώνουν οι αυξήσεις στις συντάξεις για 1 εκατ. συνταξιούχους με τον επανυπολογισμό

Οι συνταξιούχοι με 30ετία και άνω είναι οι πιο τυχεροί γιατί θα έχουν από φέτος τις μόνιμες αυξήσεις. Αν δεν ψηφιζόταν ο Νόμος 4670/2020 και διατηρούταν ο Νόμος 4387/2016, τότε οι συντάξεις θα έμεναν στον πάγο για πολλά χρόνια.

Στην πράξη οι 1 εκατ. συνταξιούχοι παίρνουν τις αυξήσεις από φέτος. Οι μεν 450.000 θα τις δουν στην τσέπη γιατί θα ξεπεράσουν την προσωπική διαφορά, ενώ οι 600.000 τις κλειδώνουν από τώρα με τον επανυπολογισμό και θα τις πάρουν στην τσέπη από το 2023 και μετά, ενώ σε περίπτωση που δεν θα είχαν επανυπολογισμό θα έβλεπαν αυξήσεις μετά το 2030!

Το ένθετο «Ασφάλιση και Συντάξεις» δίνει σήμερα με νέους πίνακες και αποκαλυπτικά παραδείγματα ποιοι παίρνουν αυξήσεις με 30 έτη ασφάλισης από φέτος και ποιοι συνταξιούχοι τις «καπαρώνουν» από 2023 και μετά.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 1: Αύξηση σύνταξης 2021 και μηδενισμός προσωπικής διαφοράς το 2026 αντί το 2031

Συνταξιούχος του ΙΚΑ με 35 έτη και άνω, μετά τον επανυπολογισμό του Νόμου Κατρούγκαλου έχει ανταποδοτική και εθνική σύνταξη 1.000 ευρώ και παίρνει άλλα 218 ευρώ ως προσωπική διαφορά με σύνολο 1.218 ευρώ. 

Με τον επανυπολογισμό του νόμου Βρούτση θα έχει αύξηση σύνταξης κατά 100 ευρώ, στα 1.100 ευρώ, αλλά δεν θα ξεπεράσει την προσωπική διαφορά, οπότε θα του μείνει υπόλοιπο προσωπικής διαφοράς 118 ευρώ, με σύνολο σύνταξης και «διαφοράς» στα 1.218 ευρώ. Με ετήσιες αυξήσεις της τάξης του 2,5%, όμως, από το 2023 και μετά θα μηδενίσει την προσωπική διαφορά των 118 ευρώ το 2026 και από το 2027 θα έχει καθαρή αύξηση σύνταξης στα 1.245 ευρώ. Αν έμενε ο νόμος Κατρούγκαλου θα έπρεπε να περιμένει μέχρι το 2030 μέχρι να ισοφαρίσει την προσωπική διαφορά των 218 ευρώ και θα έπαιρνε την πρώτη καθαρή αύξηση το 2031 με τη σύνταξη στα 1.249 ευρώ. Με το νόμο Βρούτση και τον επανυπολογισμό συντομεύεται η αύξηση κατά μια 5ετία.

 Παράδειγμα 1: Αύξηση σύνταξης 2021 με μηδενισμό διαφοράς το 2026 αντί το 2031.

Ετος	Με επανυπολογισμό Νόμου 4387/2016			Με επανυπολογισμό Νόμου 4670/2020
	Σύνταξη: 1.000€ Προσωπική διαφορά: 218€ Σύνολο: 1.218€ (μέχρι 2022)			Νέα Σύνταξη: 1.100€ (+100€) Νέα προσωπική διαφορά: 118€ Σύνολο: 1.218€ (μέχρι 2022)
	Αύξηση(€) από 2023	Σύνταξη μετά την αύξηση	Υπόλοιπο προσωπικής διαφοράς ν.4387	Αύξηση(€) από 2023	Σύνταξη μετά την αύξηση	Υπόλοιπο προσωπικής διαφοράς Ν. 4670
2023	25	1.025	193	28	1.128	91
2024	26	1.051	167	28	1.156	62
2025	26	1.077	141	29	1.185	33
2026	27	1.104	114	30	1.214	4
2027	28	1.131	87	30	1.245	0
2028	28	1.160	58	31	1.276	0
2029	29	1.189	29	32	1.308	0
2030	30	1.218	0	33	1.340	0
2031	31	1.249	0	34	1.374	0

• Αύξηση 2,5% κατ’ έτος

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 2: Αύξηση σύνταξης 2021 με μηδενισμό προσωπικής διαφοράς 4 χρόνια νωρίτερα

Συνταξιούχος του ΙΚΑ με 35 έτη, μετά τον επανυπολογισμό του νόμου Κατρούγκαλου έχει ανταποδοτική και εθνική σύνταξη 847 ευρώ και παίρνει άλλα 109 ευρώ ως προσωπική διαφορά, με σύνολο 956 ευρώ. Με τον επανυπολογισμό του Νόμου Βρούτση θα έχει αύξηση σύνταξης στα 897 ευρώ και θα του μείνει υπόλοιπο προσωπικής διαφοράς 59 ευρώ, με σύνολο σύνταξης και «διαφοράς» στα 956 ευρώ. Με ετήσιες αυξήσεις της τάξης του 2,5%, από το 2023 ο συνταξιούχος θα μηδενίσει την προσωπική διαφορά των 59 ευρώ το 2025 και θα έχει αύξηση σύνταξης στα 966 ευρώ. Αν έμενε ο νόμος Κατρούγκαλου, θα ισοφάριζε την προσωπική διαφορά των 109 ευρώ το 2027 και θα έπαιρνε την πρώτη καθαρή αύξηση το 2028 με τη σύνταξη στα 982 ευρώ.

Παράδειγμα 2: Αύξηση το 2021 και μηδενισμός διαφοράς το 2025 αντί το 2028

Ετος	Με επανυπολογισμό Νόμου 4387/2016			Με επανυπολογισμό Νόμου 4670/2020
	Σύνταξη: 847€ Προσωπική διαφορά: 109€ Σύνολο: 956€ (μέχρι 2022)			Νέα Σύνταξη: 897€ (+50€) Νέα προσωπική διαφορά: 59€ Σύνολο: 956€ (μέχρι 2022)
	Αύξηση(€) από 2023	Σύνταξη μετά την αύξηση	Υπόλοιπο προσωπικής διαφοράς Ν. 4387	Αύξηση(€) από 2023	Σύνταξη μετά την αύξηση	Υπόλοιπο προσωπικής διαφοράς Ν. 4670
2023	21	868	88	22	919	37
2024	22	890	66	23	942	14
2025	22	912	44	24	966	0
2026	23	935	21	24	990	0
2027	23	958	0	25	1015	0
2028	24	982	0	25	1040	0

• Αύξηση 2,5% κατ’ έτος

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 3: Αύξηση σύνταξης 2021 και μηδενισμός προσωπικής διαφοράς το 2023 αντί το 2027.

Συνταξιούχος του ΙΚΑ με 37 έτη, μετά τον επανυπολογισμό του νόμου Κατρούγκαλου έχει ανταποδοτική και εθνική σύνταξη 1.025 ευρώ και παίρνει άλλα 108 ευρώ ως προσωπική διαφορά, με σύνολο 1.133 ευρώ. Με τον επανυπολογισμό του νόμου Βρούτση θα έχει αύξηση σύνταξης στα 1.117 ευρώ υπόλοιπο προσωπικής διαφοράς 16 ευρώ, σύνολο 1.133 ευρώ. Με την πρώτη αύξηση από το 2023 ο συνταξιούχος θα μηδενίσει την προσωπική διαφορά και η σύνταξη θα ανεβεί στα 1.146 ευρώ. Αν έμενε ο νόμος Κατρούγκαλου θα ισοφάριζε την προσωπική διαφορά των 108 ευρώ το 2027 και θα έπαιρνε την πρώτη καθαρή αύξηση με τη σύνταξη στα 1.160 ευρώ.

Παράδειγμα 3: Αύξηση σύνταξης 2021 και μηδενισμός διαφοράς το 2023 αντί το 2027

Ετος	Με επανυπολογισμό Νόμου 4387/2016			Με επανυπολογισμό Νόμου 4670/2020
	Σύνταξη: 1.025€ Προσωπική διαφορά: 108€ Σύνολο: 1.133€ (μέχρι 2022)			Νέα Σύνταξη: 1.117€ (+92€) Νέα προσωπική διαφορά: 16€ Σύνολο: 1.133€ (μέχρι 2022)
	Αύξηση(€) από 2023	Σύνταξη μετά την αύξηση	Υπόλοιπο προσωπικής διαφοράς Ν. 4387	Αύξηση(€) από 2023	Σύνταξη μετά την αύξηση	Υπόλοιπο προσωπικής διαφοράς Ν. 4670
2023	26	1.051	82	28	1146	0
2024	26	1.077	56	29	1175	0
2025	27	1.104	29	29	1204	0
2026	28	1.131	2	30	1234	0
2027	28	1.160	0	31	1265	0

πηγή:https://eleftherostypos.gr/oikonomia/asfalisi-syntaxeis/739085-syntaxeis-apokalypsi-gia-poious-erxontai-apo-fetos-monimes-ayxiseis/

Πόσο κοντά είναι η σύγκρουση με την Τουρκία; - Οι κινήσεις καλή θέλησης(!!) της Τουρκίας και η λυσσώδης στήριξη της Μέρκελ στον Ερντογάν

 

Οι κινήσεις καλής πρόθεσης που κατά καιρούς εκδηλώνει η Τουρκία είναι στην πραγματικότητα κινήσεις τακτικής που προσπαθούν να κοιμίσουν τον αντίπαλο. Ο αντίπαλος είμαστε εμείς και ο αντικειμενικός στόχος της «φίλης» και «συμμάχου» Τουρκίας είναι να πάρει όσα περισσότερα της επιτρέψουμε από τα υπάρχοντά μας. Η Τουρκία θέλει τα πάντα και το επιχειρεί έχοντας τις πλάτες κυρίως των Γερμανών.

Η Τουρκία του Ερντογάν έχει συγκεκριμένους στρατηγικούς στόχους που περιλαμβάνουν και την Ελλάδα. Τα σύνορα της… καρδιάς του Ταγίπ είναι τα σύνορα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Τουρκία θέλει να μετατραπεί στις επόμενες δεκαετίες σε υπερδύναμη, συγκρίσιμη με τις ΗΠΑ και την Κίνα. Κι όποιος βιαστεί να μιλήσει για «φαντασιώσεις ενός παρανοϊκού σουλτάνου», δεν έχει παρά να μελετήσει την επέκταση της Τουρκίας στις αγορές της Ασίας και της Αφρικής. Μας αρέσει ή δεν μας αρέσει η Τουρκία είναι ένας μεγάλος παίκτης στην περιοχή με σοβαρή οικονομική και πολιτική διείσδυση σε πολλές χώρες. Αυτός είναι και ένας βασικός λόγος για τον οποίον η Γερμανία της Μέρκελ στηρίζει τόσο αδιάντροπα. Ο Ερντογάν ανοίγει νέες αγορές και για τα γερμανικά προϊόντα.

Πότε έγιναν όλα αυτά; Τον καιρό που εμείς σταυρώναμε τον Ανδρέα Γεωργίου επειδή… αυτός έφερε τα μνημόνια και όχι οι φονείς του Μινώταυρου, οι Τούρκοι έκτιζαν την σύγχρονη Αυτοκρατορία τους. Και το έκαναν καλά γι' αυτό άλλωστε και μπλέξαμε άσχημα…

Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν επιλέξει μία σωστή στρατηγική, ενισχύοντας τις διεθνείς συμμαχίες τους. Η προσέγγιση με το Ισραήλ ήταν η πλέον σημαντική και αυτή ήταν που άνοιξε τον δρόμο για την ενίσχυση των σχέσεων μας και με τις ΗΠΑ. Και αυτή είναι η στρατηγική που πρέπει να συνεχίσει να ακολουθεί με συνέπεια η Ελλάδα! Να κερδίσει χρόνο, να επενδύσει στις σχέσεις της με τους πραγματικούς συμμάχους της και να εξοπλιστεί.

Οι Τούρκοι από την πλευρά τους θα συνεχίσουν το power game. Θα αναζητήσουν την ευκαιρία που έχασαν στο μεσοδιάστημα από τις Αμερικανικές εκλογές μέχρι την ημέρα ανάληψης των καθηκόντων του νέου προέδρου των ΗΠΑ. Αυτή την φορά τα πράγματα δεν είναι τόσο «εύκολα», αφού ο πρόεδρος Μπάιντεν έχει αποφασίσει να επιστρέψουν οι ΗΠΑ στην Μεσόγειο και δύο υπερδυνάμεις σε μία τόσο μικρή θάλασσα είναι πρόβλημα! Ο Ερντογάν έχει όμως ακόμη την λυσσώδη στήριξη της Μέρκελ. Αν οι Χριστιανοδημοκράτες δεν είναι τα απόλυτα αφεντικά τον επόμενο χρόνο στην Γερμανία, τότε ο Ταγίπ ίσως να χάσει έναν ακόμη πολύτιμο σύμμαχο.

Αυτό πάντως που έχουμε διδαχτεί όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι η Τουρκία δεν απομακρύνεται από τους στρατηγικούς της στόχους. Εκείνο που κάνει είναι να αναπροσαρμόζει την τακτική της, ανάλογα με τις περιστάσεις. Κι όσο κερδίζει, τόσο ανοίγει η όρεξή της. Βήμα – βήμα προσπαθούν να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Το ερώτημα είναι αν αυτή είναι μία πολιτική που μπορεί να αλλάξει σε περίπτωση που πέσει ο Ερντογάν. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να θυμηθούμε ότι οι… δυτικόφιλοι Κεμαλιστές είχαν σκληρότερη στάση έναντι της Ελλάδας και ότι στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του ο Ερντογάν φάνταζε για την Ελλάδα ως θείο δώρο. Ποιος μας εγγυάται, λοιπόν, ότι τα πράγματα θα είναι καλύτερα στο μέλλον;

Χρειάζεται η Τουρκία να εγκαταλείψει τις μαξιμαλιστικές της θέσεις, να αλλάξει ηγεσία και να ενταχθεί σε ένα δυτικό πλαίσιο σκέψης. Αλλά και τότε είναι απαραίτητο να διαθέτουμε την δυνατότητα μιας ισχυρής αποτρεπτικής δύναμης. Είναι ο μόνος τρόπος για να απομακρυνθεί το ενδεχόμενο της σύγκρουσης. Με αυτή και μόνο την συνθήκη μπορεί κανείς να συζητήσει αμοιβαία επωφελείς εμπορικές συμφωνίες που μπορούν να αλλάξουν πραγματικά τις ισορροπίες στην περιοχή.

Μία αναγκαία σημείωση: Δύο πράγματα ζήτησαν οι Γερμανοί με το καλημέρα από την χρεοκοπημένη Ελλάδα. Το ένα ήταν να φύγουν οι τράπεζές μας από τα Βαλκάνια. Το δεύτερο να μην ξοδεύουμε για την άμυνά μας. Να μας συγχωρούν οι φίλοι μας για την καχυποψία μας, αλλά μετά την στάση τους στα ελληνοτουρκικά και την άρνησή τους να αντιμετωπίσουν την πρόκληση της Τουρκίας προς την Ελλάδα ως πρόκληση προς την ενιαία Ευρώπη, είμαστε σοβαρά προβληματισμένοι για το αν όλα αυτά ήταν τυχαία ή όχι. Κι αν δει κανείς την μεγάλη εικόνα, μπορεί να εκφράσει απορίες για το μέλλον αυτής της Ευρώπης. Πόσο αθώα ήταν η στάση των Γερμανών, όταν επέβαλλαν την διάλυση της άμυνας της χώρας και στην συνέχεια στήριξαν την επιτιθέμενη Τουρκία;

Η σύγκρουση με την Τουρκία είναι αναπόφευκτη όσο εμείς υποχωρούμε, πιστεύοντας ότι θα αποφύγουμε τα χειρότερα «καλοπιάνοντας» το θηρίο. Αντίθετα, η πιθανότητα ενός πολέμου απομακρύνεται όσο εμείς ισχυροποιούμε την δύναμη αποτροπής και ενισχύουμε τις συμμαχίες μας. Είναι ο μόνος δρόμος.

Θανάσης
Μαυρίδης

25η Μαρτίου 1821 - Η ταύτιση με την Ελληνική Επανάσταση - Το ιδεολογικό και διπλωματικό οπλοστάσιο των επαναστατημένων Ελλήνων

25^η ΜΑΡΤΙΟΥ 2021

Κώστας Κωσταβασίλης 

Φιλόλογος και συγγραφέας

Μέσα σε όλο το χάος που έχει προκαλέσει στη ζωή μας η αδόκητη «επίθεση» του κορωνοϊού, κι ενόσω προσπαθούμε όλοι να διαχειριστούμε τις νέες συνθήκες στις οποίες καλούμαστε να επιβιώσουμε, δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι τούτη τη μέρα γιορτάζουμε μια επέτειο που αποτελεί σημείο καμπής για την ιστορία μας. Πρόκειται για την επέτειο των 200 ετών από την κήρυξη της επανάστασης του 1821.

Δεν θα επιχειρήσουμε, εδώ, να αναλύσουμε τα βασικά γεγονότα της επανάστασης ή και το ρόλο της περιοχής μας, με μάχες που έχουν καίρια σημασία σε ποικίλους τομείς της, από τη διπλωματική απήχηση στην Ευρώπη (με τη θυσία των φιλελλήνων στο Πέτα), μέχρι τη διασφάλιση των συνόρων (με τη διατήρηση της Βόνιτσας και της Αμφιλοχίας μετά τη μάχη στην Κορωνησία). Δεν θα μπούμε επίσης στον πειρασμό να προβούμε σε αναλύσεις σχετικά με τις μεγάλες αντιπαραθέσεις μεταξύ ιστορίας και θρύλου. Θα προσπαθήσουμε, μόνο, να δώσουμε μια άποψη σχετικά με το ίδιο το γεγονός της επανάστασης, την επίδρασή του στη συνέχεια, και την πορεία του δημιουργήματός του, δηλ. του ελληνικού κράτους, στα διακόσια χρόνια που μεσολάβησαν από το 1821 μέχρι σήμερα.

Θα πρέπει να τονίσουμε ότι η επανάσταση έγινε το 1821 διότι τότε οι συνθήκες επέτρεψαν την εκδήλωσή της. Πολύ δύσκολα θα μπορούσε να αναβληθεί για αργότερα, όταν οι Έλληνες θα ήταν πιο ώριμοι. Ήταν επίσης αδύνατον να γίνει νωρίτερα, όπως είχε επιχειρηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν, με χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις το κίνημα του μητροπολίτη Διονυσίου του Φιλοσόφου (ή Σκυλόσοφου όπως τον αποκαλούσαν οι Τούρκοι) το 1611, τα ορλωφικά το 1770, το κίνημα του Λάμπρου Κατσώνη το 1792. Όλα αυτά τα αποτυχημένα κινήματα αποτέλεσαν τη βάση στην οποία στηρίχθηκαν οι εμπνευστές της επανάστασης του 1821, δεν μπόρεσαν, όμως, να εξελιχθούν σε απελευθερωτική επανάσταση μεγάλης κλίμακας. Για να συμβεί αυτό χρειάστηκε να αισθανθούν οι Έλληνες το συναίσθημα της υπεροχής έναντι των Οθωμανών, μια υπεροχή που βασιζόταν στη συσσώρευση πλούτου από το διαμετακομιστικό εμπόριο, στην ανάπτυξη της παιδείας ως αποτέλεσμα του νεοελληνικού διαφωτισμού, αλλά και στη βαθιά πίστη στο Θεό που οδηγούσε σε πίστη στις δυνάμεις των Ελλήνων. 

Ο πλούτος ήταν απαραίτητος για τη χρηματοδότηση της επανάστασης. Η παιδεία ήταν απαραίτητη για την ιδεολογική στήριξη και την προβολή της στο εξωτερικό, κάτι απαραίτητο για την επιβίωσή της. 

Ας μην ξεχνάμε ότι, ανεξάρτητα από το πώς τη βίωνε ο μέσος Έλληνας, για τους ξένους της εποχής η επανάσταση του 1821 ήταν απλώς ένα αποσχιστικό κίνημα μιας μικρής επαρχίας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, από μια μερίδα Οθωμανών υπηκόων που είχαν δυσαρεστηθεί από τη διακυβέρνηση του σουλτάνου. 

Ο νεοελληνικός διαφωτισμός (που εκφράστηκε μέσα από λαμπρά σχολεία όπως και η σχολή Μανωλάκη στην Άρτα) πρόσφερε ένα ιδεολογικό και διπλωματικό οπλοστάσιο στους επαναστατημένους Έλληνες, ώστε να αποτρέψουν τη στρατιωτική ενίσχυση των Οθωμανών από τους Δυτικούς αρχικά, και να επιτύχουν την αναγνώρισή τους ως εμπόλεμο έθνος στη συνέχεια. Η πίστη στο Θεό ήταν βασική ανάγκη αλλά και προϋπόθεση για να αποκτήσουν οι υπόδουλοι Έλληνες αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους.

Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να σταθούμε τόσο στο αν η 25^η Μαρτίου 1821 υπήρξε ως ιστορικό γεγονός όπως το μαθαίναμε κάποτε στα σχολεία, όσο στο τι κατέληξε να συμβολίζει στα 200 χρόνια που ακολούθησαν από τότε μέχρι τις μέρες μας. Είναι πλέον πανθομολογούμενο ότι το περιστατικό που εμφανίζεται ως η απαρχή της επανάστασης του 1821 δεν υφίσταται ακριβώς ως ιστορικό γεγονός. Η ελληνική επανάσταση είχε ήδη ξεκινήσει στη Μολδοβλαχία (σημερινή Ρουμανία) σχεδόν ένα μήνα νωρίτερα υπό την αρχηγία του Αλέξανδρου Υψηλάντη και στην Πελοπόννησο περίπου δύο εβδομάδες πριν τις 25 Μαρτίου.

Παρόλο που αποτελεί πιο πολύ σύμβολο, παρά πραγματικότητα, όμως, η 25^η Μαρτίου κατέληξε να ταυτίζεται με αυτή καθαυτή την ελληνική επανάσταση. Η επανάσταση, ως ιστορικό γεγονός, έχει πολύ μεγάλη αξία. Αποτελεί πλέον κοινή παραδοχή στην ιστοριογραφία ότι έδωσε κίνητρο για ενίσχυση και ενδυνάμωση της δραστηριότητας των φιλελεύθερων κινημάτων της Ευρώπης, τα οποία έβλεπαν σ’ αυτή την έμπρακτη εφαρμογή των ιδεολογικών τους διακηρύξεων. Επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι χωρίς την επανάσταση δεν θα ήταν δυνατό να προχωρήσουμε στην ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Ελλάδας ως ελεύθερου κράτους, δεδομένου ότι αυτή ήταν που ανάγκασε τις Μεγάλες Δυνάμεις να ενδιαφερθούν για τον αγώνα του έθνους μας και, κάτω από την πίεση ενός ογκούμενου φιλελληνικού ρεύματος, να στηρίξουν την ελληνική υπόθεση.

Από τη στιγμή που εκδηλώθηκε η Επανάσταση, ξεπέρασε τόσο τις προσδοκίες των εμπνευστών της, όσο και τους ίδιους του πρωταγωνιστές της. Ενδεικτικό του πόσο ταιριαστή ήταν η στιγμή εκδήλωσής της, αποτελεί το γεγονός ότι δεν κατέστη δυνατόν να ανακοπεί η ορμή της ούτε κι όταν όλα έδειχναν ότι κινούνται εναντίον της. Τα δάνεια που οδήγησαν στην εξάρτηση από τους ξένους αποτέλεσαν ταυτόχρονα και το βασικό «όπλο» ώστε οι ξένοι να ενισχύσουν την επανάσταση μέχρι την τελική νίκη. Τελικά, ακόμα κι αν αποφασίστηκε για μας χωρίς εμάς, η ανεξαρτησία του ελληνικού κράτους αποτελεί μια ουσιαστική νίκη των Ελλήνων.

Η πορεία της Ελλάδας στα 200 χρόνια ελευθερίας της, είναι γεμάτη σκαμπανεβάσματα, πράγμα που ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων. Άλλωστε, από τη στιγμή που οι επαναστάτες ξεκινούσαν από μια ανατολίτικης νοοτροπίας παράδοση αιώνων με στόχο μια δυτικότροπης αντίληψης εγκαθίδρυση κράτους, ήταν φυσικό κι επόμενο να υπάρχουν αμφιταλαντεύσεις και προβλήματα. Η οικονομική μας εξάρτηση δεν βοήθησε σε όλη αυτή την πορεία, αλλά πρόσφερε τις βάσεις για πρόοδο, όταν οι συνθήκες το επέτρεπαν.

Βρισκόμαστε ήδη στο 200^ο έτος μετά την έναρξη της επανάστασης. Από την ανεξαρτησία μας μέχρι πρόσφατα, συμπεριφερόμασταν σαν «κακομαθημένα παιδιά της Ιστορίας», όπως μας έχουν χαρακτηρίσει. Τούτες τις μέρες, όμως, έχουμε μια ευκαιρία, μέσα στον ορυμαγδό της πανδημίας και της απομόνωσης, να σκεφτούμε και να αποφασίσουμε αν θέλουμε και μπορούμε πραγματικά να κάνουμε μια νέα αρχή, ξεπερνώντας τις ίδιες μας τις δυνάμεις, όπως οι πρόγονοί μας δύο αιώνες νωρίτερα. Είναι κάτι που τους οφείλουμε ως ελάχιστο φόρο τιμής.   

Κώστας Κωσταβασίλης 

Φιλόλογος και συγγραφέας

.Ο Κολοκοτρώνης και ο αψύς σφακιανιστής

 

Τι θα ψήφιζε ο Κολοκοτρώνης σήμερα, ποιους θα μετρούσε σαν Νενέκους και θα τους κυνηγούσε; 

Κι ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, που μας πήρε μισόν αιώνα να τον συγκαταλέξουμε στους ήρωές μας, σε ποιο κόμμα θα στρατευόταν, το φιλοαγγλικό, το φιλογαλλικό ή το φιλορωσικό, για να βρει αναδρομικά το δίκιο του; 

Κι ο Καραϊσκάκης, ποιους θα περιλάβαινε με την αχάλινη γλώσσα του, κι από ποιο μετερίζι, του φέισμπουκ ή του τουίτερ; 

Κι ο Λυκούργος Λογοθέτης, θα ερχόταν άραγε στην Αθήνα να πολιτευτεί, και με ποιους, ή θα έμενε στη Σάμο;  

Τέτοιου είδους ερωτήματα διασώζουν ελάχιστο νόημα, που κείται εκτός Ιστορίας. Στην περιοχή της μεταφυσικής. Αντίθετα, οι κατεσπευσμένες απαντήσεις του τύπου «μα και φυσικά θα ήταν δικός μας», «τι λέτε, κύριε, όχι απλώς θα ψήφιζε εμάς αλλά θα ήταν και υποψήφιός μας», δεν διαθέτουν το παραμικρό νόημα, όσα ψευτοεπιχειρήματα και αν επιστρατεύουν. 

Οι άνθρωποι ωστόσο δεν θα πάψουν ποτέ να τεμαχίζουν αναδρομικά την Ιστορία. 

Να κρατούν για λογαριασμό τους το καλό ή το μεγάλο κομμάτι, περίπου σαν τον Οβελίξ, και ν’ αφήνουν στους αντιπάλους τους το χαλασμένο ή το λίγο. 

Και όσο πιο ανιστόρητοι είναι τόσο πιο βέβαιοι εμφανίζονται για το δίκαιον της μοιρασιάς.   Τον Κολοκοτρώνη ειδικά δεν λέμε να τον αφήσουμε σε ησυχία. Η άδικη δίκη του μοιάζει πρόσφορη για κάθε εκ των υστέρων χρήση, για κάθε υστερόβουλη κατάχρηση μάλλον. Αίφνης η καταδίκη της Χρυσής Αυγής έπεισε τον μεν Νίκο Μιχαλολιάκο να δηλώσει Κολοκοτρώνης, τον δε Ηλία Κασιδιάρη να αυτοχαρακτηριστεί και Κολοκοτρώνης και Θεμιστοκλής. Της ντροπής.  

Ο Παύλος Πολάκης τράβηξε από άλλη πλευρά τη φουστανέλα του Γέρου του Μοριά, αλλά και του Μακρυγιάννη. Φαινομενικά, για να τους σύρει στην κομματική του περιοχή. Στην πραγματικότητα, για να εμφανιστεί ο ίδιος σαν μοναδικός γνήσιος κληρονόμος τους. Λες και αρκεί, ας πούμε, να βωμολοχείς για να γίνεις Καραϊσκάκης.  

Δεν έχει το ακαταλόγιστο ο κ. Πολάκης. Το ελεύθερο έχει. Από τον αρχηγό του. Τον Αλέξη Τσίπρα. Το ελεύθερο να μιλάει και να γράφει δίχως να χρειάζεται να βουτάει τη γλώσσα του ή το πληκτρολόγιό του στα φαιά του κύτταρα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει προσφέρει κατ’ αποκλειστικότητα στον εκ Σφακίων βουλευτή το δικαίωμα να χρησιμοποιεί την καταγωγή του σαν άλλοθι: «ο αψύς Σφακιανός» κτλ

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561317692/o-kolokotronis-kai-o-sfakianistis/

Η κινούμενη "βόμβα των πασσάλων!"

 Της Νίκης Ζορμπά

Δεν είναι η πρώτη φορά στην πρόσφατη αντιπολιτευτική ιστορία του που ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να λύσει δυσεπίλυτους γρίφους και κυρίως με το βλέμμα στο εσωτερικό του για αναζήτηση διεξόδων και στρατηγικής.

Είναι όμως η χρονική συγκυρία αυτή, στην οποία το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης καλείται να διατηρήσει ένα εξ αντικειμένου εύθραυστο εσωκομματικό μορατόριουμ μεταξύ στελεχών , πρώτης γραμμής κατά τ άλλα, τα οποία έχουν συχνά εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις και θέσεις ( ακόμη και αρχών), τις οποίες καλούνται να "στριμώξουν” μέσα σε ένα γενικό τίτλο " δια το καλόν της νικηφόρας μάχης”.

Μορατόριουμ

Η συνομολόγηση όλων των τάσεων σε ενίσχυση της εξωστρέφειας του ΣΥΡΙΖΑ και αποδυνάμωσης της εσωστρέφειας, δεν αμφισβητείται και δεν ελλοχεύει πια κίνδυνος στη συνοχή του κόμματος από αμοιβαίες καχυποψίες περί "κάποιων που δεν επιθυμούν να ξανακυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ”, ως μέχρι πρόσφατα εγκαλούσαν τινές εκ των σκληρών προεδρικών την εσωκομματική αντιπολίτευση.

Διέφυγε τον σχετικό κίνδυνο διαλυτικών φαινομένων ο ΣΥΡΙΖΑ συνεπώς, στον δρόμο για το στοίχημά του " να μας βρουν έτοιμους και αξιόμαχους τυχόν πρόωρες εκλογές”; Απολύτως όχι αλλά υπάρχουν σημάδια που δείχνουν μια … ειδοποιό διαφορά στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα που κυριαρχούσε επί μακρόν και μέχρι το περασμένο Φθινόπωρο στην Κουμουνδούρου.

Καυγάδες

Το πιο χαρακτηριστικό ενδεχομένως, είναι ο κεκλεισμένων των συριζαικών θυρών καυγάς που ξέσπασε στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη εβδομάδα μεταξύ του Παναγιώτη Κουρουμπλή και του Πάνου Σκουρλέτη.

Ο πασοκογενής πρώην υπουργός είναι η τελευταία προσθήκη στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αφού πρόσφατα κέρδισε την έδρα από τον Θ. Παπαχριστόπουλο. Έχοντας μείνει προφανώς λίγο "πίσω” στις εσωκομματικές εξελίξεις, κατά την διάρκεια μιας ακόμη μαραθώνιας κομματικής σύναξης όπου μίλησαν περί τους 70 βουλευτές ( η είδηση για τον ΣΥΡΙΖΑ πια θα είναι αν οψέποτε μειωθούν σε διάρκεια οι συνεδριάσεις του), ο κ. Κουρουμπλής επανέλαβε μια "θαμμένη” μομφή προεδρικών εναντίον των τότε "53” ( νυν "ομπρέλας”): Υπάρχουν κάποιοι που δεν θέλουν να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές, είπε.

Το "γάντι” σήκωσε ο πρώην γραμματέας και νυν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος , Πάνος Σκουρλέτης, μάλλον για να "κόψει” τον βήχα σε αναζωπύρωση σχετικού κλίματος ( απέναντι στους σκληρούς προεδρικούς παραμένουν πάντα με το ...όπλο παρά πόδα οι εξ αριστερών του κόμματος) και μίλησε για "αθλιότητες” που εκστομίζονται και που είναι "ντροπή”.

Η φωτιά έσβησε, όπως άναψε. Ουδείς ενεπλάκη στον καυγά από καμιά εσωκομματική μπάντα, αντιθέτως μετά το πέρας της συνεδρίασης, σημαίνον στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζε αφενός τη δυσαρέσκειά του για τη διαρροή του καυγά στα Μέσα ενόσω ήταν ακόμη σε εξέλιξη η συνεδρίαση και αφετέρου διαβεβαίωνε ότι πέραν τούτου του "φάλτσου” που ήταν μεμονωμένο, το κλίμα στην Κ.Ο καθ όλη τη διάρκεια της συζήτησης ήταν πολύ καλό.

"Ένωσε” η προανακριτική

Βοήθησε επ αυτού και η προανακριτική επιτροπή για τον Νίκο Παππά. Η Κουμουνδούρου γνωρίζει πολύ καλά ότι ο εν λόγω βουλευτής της μόνο ...asset δεν είναι στην εικόνα του κόμματος προς το εκλογικό Σώμα. Προηγήθηκαν ουκ ολίγοι καυγάδες εσωτερικοί για τούτο ( από την εποχή του κάζου των τηλεοπτικών αδειών ακόμα έως και την υπόθεση Μιωνή) έως ότου απορροφηθούν οι κραδασμοί – εκτός συγκλονιστικού απροόπτου.

Πλέον ο πρώην υπουργός Επικρατείας και πρώην στενός συνεργάτης του κ. Τσίπρα, δια της προανακριτικής Επιτροπής, δεν αποτελεί πια αιτία φαγωμάρας στον ΣΥΡΙΖΑ από τη στιγμή που η Ενωτική Κίνηση της οποίας ηγείτο διασπάστηκε ( με τη δημιουργία της ΡΕΝΕ ) και "μπροστά” έχει βγει πλέον ο Χρήστος Σπίρτζης.

Δίχασε το Ελληνικό

Και ενώ στην Κουμουνδούρου υπάρχει η κοινή αίσθηση ότι ένα εξ ορισμού προβληματικό πεδίο για τους ίδιους και την αποτίμηση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, τη στάση της στα ΜΜΕ και τις τηλεοπτικές άδειες, το momentum που συγκροτήθηκε η προανακριτική Επιτροπή τους ευνοεί για να "¨ξεπεράσουν” μια de facto προβληματική συζήτηση για τους ίδιους, το αντίστροφο ίσχυσε για τη σύμβαση του Ελληνικού. Εκεί όπου εξ αριστερών σημειώθηκαν οξύτατες αντιδράσεις, παρότι δημόσια εκφράστηκαν κατά τι ήπια: Με την αποχή από την ψηφοφορία των Ν. Φίλη και Θ. Δρίτσα.

Η συζήτηση ωστόσο εκκρεμεί για το πολιτικό συμβούλιο ( πήρε και νέα αναβολή για την προσεχή εβδομάδα) και δεν προμηνύεται ευχάριστη. Υπάρχουν "ανοιχτοί λογαριασμοί” στο εσωτερικό που αφορούν τη φυσιογνωμία και τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ ( έχει προαναγγείλει ο Ν. Φίλης πως θα το θέσει το ζήτημα) αλλά και έτερων βουλευτών "ενοχλημένων” γιατί δεν τηρήθηκε η κομματική γραμμή ( Ο Χρ. Σπίρτζης για παράδειγμα είπε στη συνεδρίαση της Κ.Ο ότι πρέπει να συζητηθούν θέματα "συμπεριφοράς” των συντρόφων του).

Το φαινόμενο "Πολάκης”

Κινούμενη "βόμβα” στους πασσάλους που προσπαθεί να στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ το οικοδόμημα του αφηγήματος περί απεύθυνσης στη μεσαία τάξη και το κεντρώο μετριοπαθές κοινό αποτελεί – καιρό τώρα- ο Παύλος Πολάκης, κατά πώς συμφωνούν μεταξύ τους και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ανήκουν μάλιστα και σε διαφορετικές εσωκομματικές τάσεις.

Εξανέστησαν δημόσια τόσο ο Νίκος Μπίστης ( ανήκων στην "Γέφυρα” , κοινώς τους εκσυγχρονιστές του ΣΥΡΙΖΑ όσο και ο Νίκος Φίλης ( της ομπρέλας). Σε κατ ιδίαν συνομιλίες τους, με τα παραληρήματα Πολάκη, απηυδισμένοι εμφανίζονται και βουλευτές που βρίσκονται εξόχως κοντά στον κ. Τσίπρα ( πολιτικά τε και ψυχικά) τα οποία παραδέχονται πάντως πως όση ζημιά και αν κάνει ο βουλευτής Χανίων, "θεραπεία” , δεν υπάρχει. Και τούτο, γιατί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει περίπτωση να τον απομακρύνει , τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές.

πηγή:https://www.capital.gr/politiki/3536554/suriza-kaugades-para-to-moratorioum-paraskinio-dusforias-gia-polaki

Επίθεση φιλίας Ερντογάν μετά τον πάγο Μπάιντεν στην Τουρκία - Γιατί η 25η Απριλίου θεωρείται ημερομηνία-κλειδί από τους Τούρκους

 

Του Κώστα Ράπτη

Το πολυπόθητο τηλεφώνημα αναμένεται από στιγμή σε στιγμή. Αλλά μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε πραγματοποιηθεί. Στον τρίτο μήνα της προεδρίας του ο Τζο Μπάιντεν επιμένει να κρατά στην αναμονή τον Τούρκο ομόλογό του, Ταγίπ Ερντογάν, μολονότι μέχρι τώρα έχει έρθει σε επαφή, άλλους είναι φυσικό, με πολλούς άλλους ηγέτες ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου και του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Δεν πρόκειται ασφαλώς για αμερικανική αδιαφορία για τα τεκταινόμενα στην περιοχή, καθώς, πολύ χαρακτηριστικά, ο επικεφαλής του Πενταγώνου, Λόιντ Όστιν, πήρε την πρωτοβουλία να επικοινωνήσει με τους ομολόγους του της Τουρκίας, Χουλουσί Ακάρ, και της Ελλάδας, Νίκο Παναγιωτόπουλο, με αντικείμενο την κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο.

Όμως σε επίπεδο κορυφής, η Ουάσινγκτον στέλνει το μήνυμα ότι δεν επείγεται να εγκολπωθεί τον ισχυρό άνδρα της Άγκυρας. Όσο και αν αυτός άλλοτε πολλαπλασιάζει τα φραστικά ανοίγματα προς τη Δύση και τους συμμάχους της στη Μέση Ανατολή και άλλοτε φροντίζει να υπενθυμίσει την παρουσία του καταγγέλλοντας δημόσια τη δήλωση Μπάιντεν ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι "δολοφόνος χωρίς ψυχή".

"Δεν έχουμε την πολυτέλεια"

Σε κάθε περίπτωση, οι "επιθέσεις φιλίας" προς ποικίλες κατευθύνσεις είναι το κύριο μοτίβο της τουρκικής διπλωματίας αυτές τις ημέρες της εκνευριστικής αναμονής, την οποία καθιστά ακόμη λιγότερο υποφερτή η καλπάζουσα οικονομική κρίση της Τουρκίας. Όμως η επιτυχία τους, αν εξαιρέσουμε την περίπτωση της Ε.Ε., δεν είναι διόλου δεδομένη.

"Δεν έχουμε την πολυτέλεια να γυρίσουμε την πλάτη μας είτε στη Δύση είτε στην Ανατολή" δήλωσε την περασμένη εβδομάδα στο συνέδριο του κόμματός του ο Ταγίπ Ερντογάν, προαναγγέλλοντας ότι την επόμενη διετία η Τουρκία θα αυξήσει τους φίλους της και θα επιλύσει συγκρούσεις στην περιοχή. Όμως η διακήρυξή του εξακολουθεί να συμβαδίζει με μια επιδίωξη ακροβατικής γεωπολιτικής αυτονομίας, την οποία η Ουάσινγκτον όλο και λιγότερο μπορεί να ανέχεται σε νεοψυχροπολεμικούς καιρούς. Επιπλέον η συνταγή της επιτυχίας του Ερντογάν είναι η πόλωση, την οποία εσχάτως μεταφέρει όλο και περισσότερο από το εσωτερικό πολιτικό μέτωπο στην εξωτερική του πολιτική. Το πώς θα μειώσει τις εντάσεις εκτός συνόρων χωρίς να φανεί αδύναμος στο ακροατήριό του είναι ένα αίνιγμα.

Δελεαστικά "δώρα"

Από αμερικανικής πλευράς το "καρότο" και το "μαστίγιο" προσφέρονται σε ίσες δόσεις. Ήδη από τον Δεκέμβριο, ως γνωστόν, υιοθετήθηκαν κυρώσεις κατά της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, βάσει του νόμου CAATSA, για το ακανθώδες ζήτημα των ρωσικών συστημάτων S-400 που έχει προμηθευτεί η γειτονική χώρα. Ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου Νεντ Πράις έχει από τον Φεβρουάριο τονίσει ότι η λειτουργία των S-400 είναι ασύμβατη με την ιδιότητα του μέλους του ΝΑΤΟ, ενώ το θέμα επανέφερε και ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Άντονι Μπλίνκεν, κατά τη πρόσφατη συνάντησή του με τον ομόλογό του, Μεβλούτ Τσαβούσογλου.

Παράλληλα, ωστόσο, η Ουάσινγκτον φροντίζει να προσφέρει δελεαστικά "δώρα". Η πρόταση να φιλοξενηθεί από την Τουρκία (πιθανώς τον Μάιο) η σχεδιαζόμενη διάσκεψη για την επίλυση του αφγανικού ζητήματος, σε επίρρωση των κεντρασιατικών φιλοδοξιών της, συνοδεύτηκε από την ανάληψη από τουρκικής πλευράς τον Ιανουάριο της διοίκησης της Very High Readiness Joint Task Force του ΝΑΤΟ, η οποία ιδρύθηκε το 2014 στον απόηχο της προσάρτησης της Κριμαίας από τη Ρωσία. Σημειώνεται ότι στο πλαίσιο της εντεινόμενης ρωσο-ουκρανικής στρατιωτικής συνεργασίας, ο Ακάρ δέχθηκε στην Άγκυρα στις 23 Μαρτίου τον αρχηγό των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων.

Συρία και Αρμένιοι

Νέες δυνατότητες τουρκο-αμερικανικής συνεργασίας προσφέρονται και στο μέτωπο της Συρίας, όπου η ανάγκη της Άγκυρας να αποκρούσει τις εντεινόμενες επιθέσεις των συριακών κυβερνητικών και ρωσικών δυνάμεων στον ανταρτοκρατούμενο θύλακα της Ίντλιμπ ζυγίζεται σε σχέση με τις ανησυχίες που της γεννά η στήριξη των ΗΠΑ στους Κούρδους μαχητές του YPG, χωρίς προοπτική αμερικανικής απόσυρσης, όπως σχεδιαζόταν επί Τραμπ.

Την ίδια στιγμή η Ουάσινγκτον υψώνει τους τόνους της καταγγελίας ως προς την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, τη συνεχιζόμενη κράτηση του μαικήνα Οσμάν Καβάλα, την αποχώρηση της γείτονος από τη Σύμβαση της Κωσταντινούπολης για τα δικαιώματα των γυναικών και την προοπτική απαγόρευσης του φιλοκουρδικού κόμματος HDP, ενώ την ίδια στιγμή στο υπόγειο παζάρι μπαίνει το τουρκικό αίτημα έκδοσης του Φετουλάχ Γκιουλέν και η δικαστική τύχη της υπόθεσης της Halkbank. Ημερομηνία-κλειδί, πάντως, παραμένει η 25η Απριλίου, επέτειος της Σφαγής των Αρμενίων, καθώς τυχόν επίσημη αμερικανική αναγνώρισή της ως γενοκτονίας, θα σημαίνει το τελειωτικό πλήγμα.

Εντείνεται το "φλερτ" με την Κίνα

Μεταξύ της αμερικανικής σφύρας και του ρωσικού άκμονος η Τουρκία αναζητά μια τρίτη διέξοδο στην καλλιέργεια των σχέσεών της με την αναδυόμενη υπερδύναμη της Κίνας – και η επίσκεψη του Κινέζου υπουργού Εξωτερικών Ουάνγκ Γι στην Άγκυρα την 25η Μαρτίου, στο πλαίσιο της μεσανατολικής περιοδείας του, υπήρξε από αυτή την άποψη χαρακτηριστική.

Για χάρη του Ουάνγκ Γι, ο οποίος έγινε δεκτός όχι μόνο από τον ομόλογό του αλλά και από τον πρόεδρο Ερντογάν, η Τουρκία φάνηκε πρόθυμη να υποστείλει την σημαία της αλληλεγγύης στους τουρκογενείς μουσουλμάνους Ουιγούρους της δυτικής κινεζικής επαρχίας του Σιντζιάνγκ, οι οποίοι, όπως όλο και εντονότερα καταγγέλλει η Δύση το τελευταίο διάστημα, υφίστανται "γενοκτονία".

Μάλιστα, ο Σεγίτ Τουμτούρκ, ηγετική φυσιογνωμία της 45.000 Ουιγούρων που έχουν καταφύγει στην Τουρκία και πρόεδρος της "Εθνοσυνέλευσης του Ανατολικού Τουρκεστάν", τέθηκε την ημέρα της επίσκεψης Γι σε κατ’ οίκον περιορισμό και δεν μπόρεσε να συμμετάσχει στη διαδήλωση που διοργανώθηκε υπό αυστηρή αστυνομική επιτήρηση, ενώ η Άγκυρα δεν έχει διστάσει να συνυπογράψει με το Πεκίνο συμφωνία έκδοσης εκζητουμένων.

Από τα εμβόλια στη γεωπολιτική

Οι οικονομικές σχέσεις ανάμεσα στην Κίνα και την Τουρκία είναι αρκετά εκτεταμένες, με το διμερές εμπόριο να φθάνει τα 21 δισ. δολάρια το 2019, αν και ελλειμματικό για τη γείτονα. Τον δε Αύγουστο, η Τουρκία έλαβε από την Κεντρική Τράπεζα της Κίνας ενίσχυση ύψους ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων για τη στήριξη της ισοτιμίας της λίρας, στο πλαίσιο μιας συμφωνίας swap που έχουν οι δύο χώρες από το 2012.

Η συνεργασία των δύο πλευρών επεκτάθηκε και στην αντιμετώπιση της πανδημίας, καθώς η Τουρκία έχει παραλάβει και αρκετά εκατομμύρια δόσεις του κινεζικού εμβολίου Sinovac, αλλά και προστατευτικό εξοπλισμό.

Ωστόσο, ο πυρήνας της οικοδομούμενης σχέσης είναι γεωπολιτικός. Για την Κίνα η Τουρκία είναι η φυσική κατάληξη του "νέου δρόμου του μεταξιού", ενώ η Άγκυρα δελεάζεται από το ενδεχόμενο προμήθειας κινεζικής τεχνολογίας οπλικών συστημάτων μέσα από τη συνεργασία της με το Πακιστάν, επίσης εταίρο της Κίνας. 

πηγή:https://www.capital.gr/diethni/3536573/epithesi-filias-erntogan-meta-ton-pago-mpainten-stin-tourkia

Ευθεία απειλή: Η δεύτερη φορά θα είναι διαφορετική από την πρώτη!

 

Τόσο ο Π. Πολάκης όσο και η αδελφή του Αλ. Τσίπρα αλλά και πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνουν συνεχώς, ως ευθεία απειλή, ότι η δεύτερη φορά θα είναι διαφορετική από την πρώτη. 

Τι εννοούν; 

Ότι θα καταφέρουν να μας βγάλουν αυτή τη φορά εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης; 

Ότι θα επαναφέρουν τη δραχμή; 

Ότι θα επαναφέρουν τη θανατική ποινή για τους πολιτικούς αντιπάλους; 

Ότι θα επαναφέρουν τα λαϊκά δικαστήρια για κάθε ιδεολογικό αντίπαλό τους; 

Ότι θα ανοίξουν τα ξερονήσια, αλλά αυτή τη φορά ως γκουλάγκ; 

Ή θα εφαρμόσουν κάθε οπερετικού χαρακτήρα ανοησία του 19ου αιώνα που έχουν στο μυαλό τους; 

Δεν έχουν καταλάβει ότι οδεύουμε τάχιστα προς το πρώτο ήμισυ του 21ου αιώνα και ότι νέες παράμετροι, όπως η 4η βιομηχανική επανάσταση και οι πανδημίες, καθορίζουν πλέον τη ζωή μας και ότι ανάλογα πρέπει να εκσυγχρονισθούμε και να προσαρμοσθούμε;

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/readers/561315943/oi-kamenoi-tis-protis-toys-foras/