Ανεύθυνη αντιπολίτευση στην πλάτη των άλλων - Ποιος φέρει στο ακέραιο την ευθύνη ....

 
Η κυβέρνηση φέρει φυσικά στο ακέραιο την ευθύνη για τις αποφάσεις, τα μέτρα και την τήρησή τους. Η αντιπολίτευση όμως, δεν έχει το δικαίωμα να υπονομεύει την προσπάθεια και «να δέχεται το ρίσκο» της διασποράς του ιού σε διαδηλώσεις και μαζώξεις, στο όνομα της δημοκρατίας. Πολύ απλά, επειδή το ρίσκο αυτό δεν είναι δικό της, αλλά όλων των υπολοίπων.

Αγγελος Κωβαίος

Στη συνεχή μέρα της μαρμότας που ζει η χώρα (και ο πλανήτης) εδώ και ένα χρόνο, διαμορφώνεται πλέον και ένα διαφορετικό πολιτικό περιβάλλον. Δυστυχώς, τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του θυμίζουν σε ανησυχητικό βαθμό την περίοδο της μεγάλης κρίσης. 

Είναι παγκόσμιο φαινόμενο η αδυναμία εξεύρεσης και τήρησης ενός πλέγματος μέτρων, που να διασφαλίζουν τον έλεγχο της πανδημίας και την αποτροπή της οικονομικής συμφοράς. Όσο δεν κλείνεις τους πάντες στα σπίτια τους για δυό-τρεις εβδομάδες, ένα μήνα ή και περισσότερο, η διασπορά συνεχίζεται, αναγκάζεσαι να κινείσαι αναλόγως των συνθηκών. Λέγεται αυτό «βλέποντας και κάνοντας»; Έτσι λέγεται, αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή. 

Έχουν γίνει λάθη από τη στιγμή που εγκαταλείφθηκαν οι πρακτικές των αυστηρών, γενικών απαγορευτικών; Φυσικά και έχουν γίνει και σε πολλά επίπεδα. Το θέμα είναι να μην γίνουν κι άλλα και να μην είναι ολέθρια. 

Είναι σε όλους φανερό ότι και σε πολιτικό επίπεδο, η σημερινή συγκυρία διαφέρει πολύ από την αντίστοιχη περυσινή, της πρώτης φάσης της πανδημίας. Και με αφορμή την νέα, εσπευσμένη και επιβεβλημένη απόφαση για το γενικό lockdown, αξίζει να παρατηρήσει κάποιος τη στάση της αντιπολίτευσης. Θα διαπιστώσει κάτι απογοητευτικό: μία επιστροφή σε λογικές που θυμίζουν τις εύκολες αντιμνημονιακές κορώνες της περιόδου 2010-2015. 

Στη θέση του μνημονίου βρίσκεται σήμερα η πανδημία. Για την επιδείνωση της επιδημιολογικής εικόνας φταίει η κυβέρνηση, όπως ευθύνεται και για τη μη λήψη μέτρων επίσης, αλλά και για τη λήψη τους. 

Η εύκολη κριτική που υιοθέτησαν ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ κ.ά. στηρίχθηκε στην κατασκευή ότι η αποτυχία του Μητσοτάκη τις προηγούμενες εβδομάδες, οδήγησε στο νέο απαγορευτικό. Ποια ήταν όμως η εναλλακτική; Υποστήριξε ποτέ κανείς να μείνουν κλειστά σχολεία και καταστήματα, να μην κυκλοφορεί κανείς ή κάτι άλλο; 

Φυσικά και όχι. 

Αντιθέτως, παρατηρούμε διάφορες ακροβασίες, όπως αυτές του Αλέξη Τσίπρα. Στην συνέντευξη του στον Alpha επέμεινε σε αυτά που λέει εδώ και μήνες: «Τι ακριβώς έκανε όλο αυτό το διάστημα (η κυβέρνηση) για να αντιμετωπίσουμε τη διασπορά του ιού στις εστίες μετάδοσης; Τι ακριβώς έκανε για να αραιώσει τα δρομολόγια στα μέσα μαζικής μεταφοράς; Στο μετρό και στα λεωφορεία; Στους εργασιακούς χώρους; Στα σχολεία;», είπε μεταξύ των άλλων. 

Θα μπορούσε πράγματι να αξιώσει απαντήσεις σε αυτά τα αμείλικτα ερωτήματα.

 Όμως χάνει κάθε δικαίωμα να επιμένει σε αυτά, όταν ερωτάται αν δέχεται το ρίσκο της διασποράς του κορονοϊού σε κάποιες από τις συγκεντρώσεις και στα συλλαλητήρια των χιλιάδων, τάχα αγανακτισμένων, φοιτητών που ενθαρρύνει και στα οποία συμμετέχει το κόμμα του απαντώντας έτσι: «Βεβαίως, δέχομαι το ρίσκο και γι’ αυτό θεωρώ ότι το ορθό θα ήταν η κυβέρνηση να μη φέρει τέτοια νομοσχέδιο που εγείρουν σημαντικές κοινωνικές αντιδράσεις μέσα σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, μέσα στην πανδημία». 

Όπως και στην περίοδο των μνημονίων, έτσι και τώρα, η λαϊκιστική αντιπολίτευση, όπως και αν εκδηλώνεται, συμπεριφέρεται σαν να μην φέρει καμία ευθύνη για τίποτε και σαν να έχει το ελεύθερο να κραυγάζει για την διαχείριση της κυβέρνησης. 

Στην εποχή εκείνη, πολιτικές καριέρες χτίστηκαν με αυτές τις μεθόδους και σοβαρά πολιτικά ατυχήματα ταλαιπώρησαν τη χώρα και τους πολίτες της. 

Για την περίπτωση της πανδημίας όμως, αυτό δεν μπορεί να ισχύει. 

Η κυβέρνηση φέρει φυσικά στο ακέραιο την ευθύνη για τις αποφάσεις, τα μέτρα και την τήρησή τους. Η αξιωματική αντιπολίτευση όμως, δεν έχει το δικαίωμα να υπονομεύει την προσπάθεια και «να δέχεται το ρίσκο» της διασποράς του ιού σε διαδηλώσεις και μαζώξεις, στο όνομα της δημοκρατίας. 

Πολύ απλά, επειδή το ρίσκο αυτό δεν είναι δικό της, αλλά όλων των υπολοίπων. 

Το ίδιο έκανε βέβαια και όλο το διάστημα από το 2012 και μετά. Ρίσκαρε στην πλάτη των άλλων, στους οποίους τελικά έστελνε το λογαριασμό. 

Στο σημείο αυτό βέβαια, τίθεται και ένα άλλο ζήτημα. Για πόσο θα συνεχίσουν να επιτρέπονται οι διαδηλώσεις εν μέσω αυστηρού απαγορευτικού; Είναι εφικτή η απαγόρευση τους; Προφανώς και σε κάτι τέτοιο θέλει ο Τσίπρας να εξωθήσει την κυβέρνηση, αφού έτσι θα ανοίξει μπροστά του πεδίο δόξης λαμπρό για καταγγελίες και ανένδοτους. 

Δυστυχώς, πρόκειται για πολύ δύσκολη εξίσωση, που μπορεί και να μην έχει λύση. 

Πηγή: Protagon.gr

Ένοπλες Δυνάμεις και Rafale: Το χτίσιμο των νέων Εθνικών μύθων

 

 
Οι εθνικοί μύθοι είναι χρήσιμο πράγμα αρκεί να μην παγιώνουν εθνικές ψευδαισθήσεις. Δεν λέω να κρατάμε μικρό καλάθι για τα Rafale μας, αλλά καλό θα είναι να μην πιστέψουμε ότι αποκτήσαμε και το μαγικό πολεμικό ραβδάκι με δεκαοκτώ αεροπλάνα που θα πάρουμε ως το 2023. Μέτρον άριστον.

Δημήτρης Ευθυμάκης

Καινούργιο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω. Καινούργια μου Rafale και πόσο πια να σας δοξάσω. Διαβάζω ατέλειωτα θριαμβικά κατεβατά για τα γαλλικά πολεμικά αεροπλάνα που αγοράσαμε. Ρεπορτάζ συναδέλφων και αναλύσεις ειδημόνων περί τα αεροπορικά, γεμάτες με άγνωστες λέξεις, με ονόματα πυραύλων, πολλαπλών εκτοξευτών, ραντάρ, ανιχνευτών, κινητήρων, αισθητήρων, συστημάτων αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου, όλα φοβερά και τρομερά, όλα ακατανίκητα και πρωτοποριακά, όλα φορεμένα στα περιώνυμα Rafale που σε λίγο θα μοστράρουμε απέναντι στην πάνοπλη προκλητικότητα του Ταγίπ. Χαίρομαι. 

Αλλά αναρωτιέμαι κιόλας. Μήπως τα παραλέμε ρε παιδιά; Ομολογώ το περιορισμένο των γνώσεων μου επί των πολεμικών ζητημάτων, αλλά θέλω να πιστεύω ότι η κοινή λογική δεν έχει εγκαταλείψει πλήρως την διάνοια μου. Διαβάζω κάτι απίθανα πράγματα. Οτι τα Rafale είναι πολύ ανώτερα και από τα F-16 και από τα περιβόητα F-35. Πάνε πολύ πιο μακριά από όλα τα υπόλοιπα αεροσκάφη, χτυπάνε ταυτόχρονα ως έξι στόχους σε διαφορετικά σημεία μ’ ένα πάτημα κουμπιού, είναι ανίκητα σε κλειστές αερομαχίες, αντιλαμβάνονται ακόμα και τα stealth εχθρικά, πετάνε νύχτα και με κακοκαιρία, έχουν ελάχιστη ανάγκη επίγειας υποστήριξης, εξουδετερώνουν άνετα και τους ρώσικους S-400, ρίχνουν πάνω από την Λάρισα και βυθίζουν πλοία στην Ρόδο ή ισοπεδώνουν την μακρινή τουρκική ενδοχώρα, προσγειώνονται ακόμα και σε βομβαρδισμένους διαδρόμους. Μάλιστα. 

Είμαι ο τελευταίος που θα αμφισβητήσω τις ικανότητες των γάλλων τεχνικών, ειδικά όταν αυτοί οι Γάλλοι είναι με το μέρος μας και όχι εναντίον μας. Αλλά επιτρέψτε μου να μην θεωρώ χάπατα τους Αμερικανούς, τους Βρετανούς ή τους Ρώσους που ασχολούνται με την αεροπορική πολεμική βιομηχανία και πουλάνε στους απέναντι. Πώς να το πω, δεν γίνεται οι Γάλλοι να έχουν φτιάξει το υπερόπλο και όλοι οι άλλοι να βρίσκονται ακόμα στην εποχή του χαλκού. Και, εν πάση περιπτώσει, αν είναι με δεκαοκτώ Rafale να αποκτήσουμε την απόλυτη αεροπορική υπεροχή στο Αιγαίο, γιατί δίνουμε λεφτά να αναβαθμίσουμε τα παλιά μας F-16 και δεν αγοράζουμε άλλα δεκαοκτώ να έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας; 

Αφήστε που με αφορμή την αγορά των γαλλικών, μαθαίνουμε κάτι αλλόκοτα για τις παλιότερες αγορές των οπλικών μας συστημάτων. Αγοράζαμε λέει πανάκριβα F-16, αλλά το ΝΑΤΟ ή οι κατασκευάστριες εταιρείες δεν μας επέτρεπαν να τους φορέσουμε πυραύλους ή ραντάρ τελευταίας τεχνολογίας. Ενώ τώρα, τα εξελιγμένα οπλικά συστήματα των Rafale θα τα χρησιμοποιούμε –διαβάζω- κατά βούληση για την εθνική μας άμυνα, αφήνοντας τα αμερικάνικα αεροπλάνα για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Άρα δεν ήταν θέμα όπλων, αλλά πολιτικών δεσμεύσεων και πολιτικής βούλησης. Κοντολογίς, τσάμπα πληρώναμε τόσα χρόνια, τώρα ξυπνήσαμε. Αν ισχύει, κάλλιο αργά παρά ποτέ. 

Τέλος πάντων, οι εθνικοί μύθοι είναι χρήσιμο πράγμα αρκεί να μην παγιώνουν εθνικές ψευδαισθήσεις. Δεν λέω να κρατάμε μικρό καλάθι για τα Rafale μας, αλλά καλό θα είναι να μην πιστέψουμε ότι αποκτήσαμε και το μαγικό πολεμικό ραβδάκι με δεκαοκτώ αεροπλάνα που θα πάρουμε ως το 2023. Μέτρον άριστον. 

Στο κάτω-κάτω, το ‘χουμε πει εκατό φορές. Δεν θέλουμε να νικήσουμε την Τουρκία σ’ έναν συνολικό μακροχρόνιο πόλεμο, θέλουμε να κάνουμε πολύ βαρύ το τίμημα της σε περίπτωση που αυτή αποφασίσει να κάνει κάποιο παρακινδυνευμένο βήμα στο Αιγαίο. Με βάση αυτό το δόγμα, σοφή κίνηση η αγορά των Rafale, απλώς ας μην ονειρευόμαστε και την άλωση της Αγκυρας. (Περιμένω τους επόμενους δοξαστικούς για τις φρεγάτες που θα αγοράσουμε ως τα μέσα του Μάρτη). 

Πηγή: Protagon.gr

Ο επώδυνος συμβιβασμός με την Τουρκία... - Τι σημαίνει για την Ελλάδα, η αλλαγή πλεύσης, στην στρατηγική του σουλτάνου

 

Ούτε ένα μήνα μετά την απομάκρυνση Τραμπ από την Προεδρία των ΗΠΑ η Τουρκία του Ερντογάν φαίνεται να επιχειρεί στροφή 180 μοιρών σε σχέση με το φλέγον ζήτημα των S-400.

Εκεί που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν ανυποχώρητη τώρα εμφανίζεται να συζητά το ενδεχόμενο μιας στροφής που σηματοδοτεί πλήρη υποταγή.

Σε συνέντευξή του στις αρχές της εβδομάδας στην εφημερίδα "Χουριέτ", ο  υπουργός άμυνας, Χουλουσί Ακάρ προέκρινε για πρώτη φορά το "μοντέλο της Κρήτης" για το ρωσικό αντι-αεροπορικό σύστημα S-400.

"Είμαστε ανοιχτοί σε διαπραγματεύσεις στη βάση του μοντέλου που εφαρμόζεται και στους S-300 της Κρήτης. Δεν χρειάζεται να το χρησιμοποιούμε συνεχώς. Αυτά τα συστήματα χρησιμοποιούνται ανάλογα με τις απειλές που προκύπτουν. Το αποφασίζουμε αυτό".

Τούτο αποτελεί μια αλλαγή πλεύσης στη συμπεριφορά της γείτονος η οποία μέχρι τώρα δεν συζητούσε το θέμα της ακύρωσης της αγοράς των ρωσικών οπλικών συστημάτων.

Επί της ουσίας αυτό που υπονοεί ο Τούρκος αξιωματούχος είναι πως η Τουρκία αποδέχεται την ακύρωση της χρήσης του συστήματος των S-400 να το παραδεχτεί δημόσια στην κοινή γνώμη της χώρας.

Η στάση αυτή της Τουρκίας απέχει πολύ από εκείνη του περασμένου Φθινοπώρου όταν ο πρόεδρος Ερντογάν στις αμερικανικές αντιδράσεις για τους S-400 δήλωνε πως η Τουρκία δεν δέχεται υπαγορεύσεις  και άλλα παρόμοια...

"Το θέμα των S-400 έληξε. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να υπαναχωρήσουμε σ' αυτή τη συμφωνία", δήλωνε πριν λίγες μέρες στους δημοσιογράφους ο Τούρκος Πρόεδρος  στην πτήση της επιστροφής από τη Σενεγάλη.

Τον περασμένο Οκτώβριο ο ίδιος έλεγε: ""Καμία χώρα δεν μπορεί να καθορίσει τα βήματα που θα κάνουμε στην αμυντική μας βιομηχανία. Αυτό αποτελεί εξ ολοκλήρου δική μας απόφασή"...

Αυτού του είδους η υποχώρηση υπονοεί επίσης πως το ΝΑΤΟ θα αποκτήσει πρόσβαση στη μελέτη του ρωσικού συστήματος αφού αυτό θα βρίσκεται στην κατοχή μιας χώρας μέλους του. Τούτο βέβαια είναι κάτι που θα προκαλέσει την αντίδραση της Ρωσίας έναντι της Τουρκίας αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία...

Η  προσφορά αυτή μοιάζει δελεαστική για τις ΗΠΑ που έχουν σηκώσει αρκετά τους τόνους σε σχέση με την Τουρκία. Τούτο ενδεχομένως να σημαίνει πως οι ΗΠΑ θα αλλάξουν στάση και θα προσπαθήσουν να επαναπροσεγγίσουν την Τουρκία.

Αναπροσαρμογή στρατηγικής

Αυτό ενδεχομένως αλλάζει τα δεδομένα για τον τρόπο που η Ελλάδα αντιμετωπίζει τις διαφορές της με την Τουρκία.

Το αντιτουρκικό  μέτωπο στο οποίο συμμετέχει η χώρα μας κυρίως σε σχέση με το Ισραήλ δεν φαίνεται να απειλείται από μια αλλαγή πλεύσης της Τουρκίας. Οι δύο χώρες μαζί με την Κύπρο αντιλαμβάνονται πως αποτελούν έναν μη μουσουλμανικό δυτικό βραχίονα σε μια ευαίσθητη περιοχή για την ασφάλεια της Δύσης. Οι διαφορές με την Τουρκία πλέον έχουν λάβει τον χαρακτήρα πολιτισμικών τριβών και εδράζονται στη στροφή της τουρκικής κοινωνίας προς το ριζοσπαστικό ισλάμ μακριά από την κεμαλική παράδοση.

Οι μουσουλμανικές χώρες που συμμετέχουν στο αντιτουρκικό μέτωπο έχουν λόγους που αφορούν τον ανταγωνισμό με την Τουρκία για την επιρροή στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των σουνιτών στην ευρύτερη περιοχή.

Όπως και να έχει όμως μια αλλαγή της στάσης των ΗΠΑ θα χαλαρώσει τις πιέσεις που δέχεται η Τουρκία, ενώ η Ελλάδα θα δεχτεί πιέσεις προκειμένου οι δύο χώρες να καταλήξουν σε κάποια συμβιβαστική λύση σε σχέση με τις διαφορές τους...

Το ποιος μπορεί να είναι ο συμβιβασμός τον περιγράφει ένα πρόσφατο  δημοσίευμα της γερμανικής Frankfurter Allgemeine Zeitung η οποία  παραπέμπει σε πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του Ιδρύματος Μελετών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (Südosteuropa-Gesellschaft) με τίτλο "Κλιμάκωση στη Μεσόγειο":

"Η αλληλεγγύη την οποία δικαίως η Ελλάδα ζητά από την ΕΕ λόγω της τουρκικής επιθετικότητας, δεν μπορεί επ' ουδενί να σημαίνει ότι οι εταίροι θα πρέπει να συστρατευθούν με ελληνικούς στόχους, οι οποίοι δεν καλύπτονται από το διεθνές δίκαιο".

Σύμφωνα με τη μελέτη, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη "θα μπορούσε να επικρίνει πιο πειστικά τις μαξιμαλιστικές αξιώσεις της γείτονος χώρας, εάν δεν διατύπωνε και η ίδια από την πλευρά της μαξιμαλιστικές θέσεις".

 Όπως αναφέρεται, αυτό ισχύει κυρίως για τις ελληνικές αξιώσεις περί κοινής και εφαπτόμενης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Η Αθήνα ισχυρίζεται ότι μια τέτοια ζώνη υπάρχει μπροστά στις ακτές της Τουρκίας και πως στοιχειοθετείται από τη μικρή νήσο Καστελόριζο"...

Σε γενικές γραμμές η λύση που προκρίνει το γερμανικό ίδρυμα είναι η  προσφυγή των δυο χωρών στο διεθνές δικαστήριο το οποίο εκτιμά πως θα αποφασίσει μεν με βάση το διεθνές δίκαιο πως τα νησιά έχουν δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα και τις θαλάσσιες ζώνες αλλά δίνοντας επήρεια και στις τουρκικές ακτές. Μια λύση δηλαδή που δεν ικανοποιεί μεν την Τουρκία σε σχέση με την έκταση των επιδιώξεών της που έφταναν μέχρι τη Νότια Κρήτη και τη Λιβύη, αλλά ενδεχομένως φέρει και την ελληνική κυβέρνηση σε δύσκολη θέση με βάση τις εντυπώσεις που έχουν καλλιεργηθεί σε μια μερίδα της κοινής γνώμης.

Εικάζεται πως μια συμβιβαστική λύση θα στερεί την επαφή της ελληνικής ΑΟΖ με την Κυπριακή. Το σενάριο αυτό ενισχύει και η διστακτικότητα της Αιγύπτου να προχωρήσει σε οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ελλάδα στις αμφισβητούμενες περιοχές.

Οι δηλώσεις για το ενδεχόμενο ακύρωσης των "S-400"  από την Άγκυρα καταδεικνύουν ενδεχομένως το αδιέξοδο της Τουρκίας και η επιστροφή στο "μαντρί" του ΝΑΤΟ  βάζουν τέλος στα σχέδια για ανάδειξη της γείτονος σε περιφερειακή δύναμη. Τούτο όμως έχει εξελιχθεί σε βασικό συστατικό του μεγαλοϊδεατισμού του Ερντογανικού συστήματος.

Το περιβάλλον εξελίσσεται σε  ιδιαίτερα ρευστό.

πηγή:https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3524776/o-epodunos-sumbibasmos-me-tin-tourkia-kai-to-bitcoin

Ελληνοτουρκικά- Ο Ερντογάν: Κάθε τι ελληνικό θα πρέπει να εξαλειφθεί από προσώπου γης - Ξεκίνησε με την Ελληνική λέξη "αστροναύτης" και ο Μπαχτσελί του πρότεινε το "τζατζάμπεης"

 

Με την αίσθηση πως κάθε τι Ελληνικό θα πρέπει να εξαλειφθεί από προσώπου γης, ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και οι συν αυτώ, επιχειρούν να αντικαταστήσουν τις λέξεις αστροναύτης (astronot στην τουρκική) και κοσμοναύτης (kozmonot στην τουρκική) με άλλες λέξεις, τουρκικής ρίζας.

"Αφού ένας πολίτης μας θα πάει στο διάστημα, πλέον σε λέξεις όπως αστροναύτης και κοσμοναύτης, πρέπει να βρούμε το αντίστοιχο τους στα τουρκικά. Από εδώ κάνω έκκληση προς τους γλωσσολόγους μας και λέω, ελάτε να βρούμε ένα τούρκικο όνομα για τους Τούρκους ταξιδιώτες του διαστήματος", είπε ο Ερντογάν, κατά τη διάρκεια των ανακοινώσεών του για το διαστημικό πρόγραμμα της Τουρκίας. Όπως είπε ο Ερντογάν "ο πρώτος μας στόχος είναι να προσγειωθούμε στο φεγγάρι έως το 2023, την 100ή επέτειο της Δημοκρατίας της Τουρκίας, πιστεύω ότι οι Τούρκοι μηχανικοί θα καταφέρουν να πραγματοποιήσουν αυτή την αποστολή". "Ο δεύτερος στόχος της Τουρκίας είναι να δημιουργήσει ένα παγκόσμιο brand που θα ανταγωνίζεται στον τομέα της δορυφορικής ανάπτυξης", είπε.

Φυσικά ο υπέρ-εθνικιστής, ηγέτης των Γκρίζων Λύκων, επικεφαλής του κόμματος ΜΗΡ και κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, δεν μπορούσε να αφήσει μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη.

Βγήκε λοιπόν στα τηλεοπτικά κανάλια και πρότεινα να αντικατασταθεί η λέξη αστροναύτης στο τουρκικό λεξιλόγιο από τη λέξη "τζατζάμπεης" (Caca-bey). Ο λόγος είναι ο Nurettin Cibril bin Caca Βey (Νουρετίν Τζιμπρίλ μπιν Τζατζά μπέης), ο οποίος ήταν εμίρης της βυζαντινής Ιουστινιανούπολης, που οι Τούρκοι μετονόμασαν σε Κίρσεχίρ. 

Για τον εν λόγω εμίρη ξέρουμε ότι έζησε τον 13ο αιώνα, έχτισε πολλά μεντρέσε (ισλαμικά σπουδαστήρια) και είχε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Μάλιστα ένα εξ αυτών των σπουδαστηρίων λειτούργησε ως κέντρο αστρονομίας. O μεγάλος μουσουλμάνος Πέρσης ποιητής Τζελαλεντίν Ρουμί, σε μία επιστολή του μιλά με πολύ καλά λόγια για τις αρετές του εμίρη. Ο Τζατζά μπέης πέθανε πολεμώντας τους Βυζαντινούς τo 1301.

Πέτρος Κράνιας

Όταν ο λαϊκισμός δεν έχει όρια

 

Κρεσέντο λαϊκισμού στη Βουλή με τον Αλέξη Τσίπρα να επιχειρεί να ταυτίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη με τον Τραμπ και τα συλλαλητήρια που ο ΣΥΡΙΖΑ υποκινεί εν μέσω πανδημίας με πρόσχημα το νομοσχέδιο για τα Πανεπιστήμια με αυτά που έγιναν στην Αμερική στο πλαίσιο του Black Lives Matter. Διχαστική ρητορική, αντιδεξιά συνθήματα και αντιπολίτευση της κορονοκαπηλείας.

Τα όσα είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη βουλή στο πλαίσιο της συζήτησης του νομοσχεδίου για τα Πανεπιστήμια και οι χαρακτηρισμοί σε βάρος του Πρωθυπουργού δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ γυρίζει στη λογική του 3% παρά την προσπάθεια ορισμένων να δημιουργήσουν την εικόνα της επιστροφής στη σοσιαλδημοκρατία με το σύνθημα της προοδευτικής διακυβέρνησης και με όχημα την Προοδευτική Συμμαχία.

Στα δύο πρόσωπα του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να επικρατεί αυτό που ο στενός πυρήνας του κόμματος επιθυμεί. Και παρά το άδειασμα που επιφύλαξε στον Νίκο Φίλη για τα επεισόδια στα Πανεπιστήμια (ο πρώην υπουργός τα έχει χαρακτηρίσει περιστασιακά ενώ ο Αλέξης Τσιπρας τα ανέφερε ως ιδιαιτέρως σημαντικά αλλά σε περιορισμένο αριθμό ιδρυμάτων) εμφανίσθηκε να δέχεται εκ νέου το ρίσκο που προκύπτει από τα συλλαλητήρια τα οποία στήριξε από το βήμα της Βουλής.

Ο δρόμος που ακολούθησε είχε προκαθοριστεί από τον «μέντορά του» Αλέκο Φλαμπουράρη ο οποίος στην ομιλία του επικαλέστηκε μέχρι και τους αγώνες του 114 για να αναδείξει την κατά τον ΣΥΡΙΖΑ αυταρχική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση.

Ο τρόπος που πολιτεύεται ο Αλέξης Τσίπρας (αλλά και ο τρόπος που πολιτεύονται στελέχη του κόμματός του) δείχνει πως δεν ορρωδεί προς ουδενός. Και εν μέσω μια παγκόσμιας κρίσης στην υγεία όλου του πληθυσμού επιρρίπτει ευθύνες στην κυβέρνηση αλλά και στον πρωθυπουργό. Φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να τον κατηγορεί ότι δεν τηρεί τα μέτρα και κατ’ επέκταση δεν δικαιούται να έχει την απαίτηση να το πράττουν οι πολίτες και ειδικά αυτοί που μετέχουν στα συλλαλητήρια.

Η τακτική σαφής. Αφενός να πληγεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στον πρωθυπουργό (εξ’ ου και τα συνθήματα περί αλαζονείας), αφετέρου να μετατραπεί η κούραση που έχει προκαλέσει η κατάσταση από την πανδημία σε αγανάκτηση και μετά σε οργή ώστε να δημιουργηθεί ένα κύμα ανάλογο με αυτό του 2011 -2015 το οποίο έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Τα μηνύματα των δημοσκοπήσεων παραγνωρίζονται, οι πολίτες άλλωστε δεν έχουν (κατά Φλαμπουράρη) καταλάβει τι έχουν ψηφίσει. Στο πλαίσιο αυτό μάλιστα ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας μόλις προχθές στον Alpha τις αμφισβήτησε ανοιχτά…

Σε κάθε περίπτωση η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα έδειξε το πως θα πορευθεί. Με τις αναφορές στην Ικαρία, την Πάρνηθα, τον Τράμπ, το Εθνικό Θέατρο, τον Τεμπονέρα και τη… χούντα. Έφτασε δε στο σημείο να αναφερθεί στην περιοδεία του Πρωθυπουργού λέγοντας πως ο ίδιος μίλησε για ένα κουραστικό ταξίδι που ενδεχομένως να ήθελε να αποφύγει για να παίξει τένις. Τερματίζοντας με τον τρόπο αυτό τον όποιο επί της ουσίας διάλογο επί του νομοσχεδίου για τα Πανεπιστήμια από την αρχή της ομιλίας του.

πηγή:https://www.liberal.gr/politics/otan-o-laikismos-den-echei-oria/355866

Ελληνοτουρκικά: Γιατί ο Ταγίπ παριστάνει τον "τρελό Τούρκο" στο παζάρι;

 

Προβληματισμό για τις προθέσεις του Τούρκου Προέδρου Τ. Ερντογάν προκαλεί το χθεσινό ξέσπασμα του Τούρκου ηγέτη μετά από αρκετές ημέρες "τεχνικής καταστολής", καθώς αποκαλύπτει την πραγματική τακτική της Τουρκίας: να μετατρέψει τη διαπραγμάτευση για το Κυπριακό και την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, ως διαδικασία επιβολής φιρμανιού σε φόρου υποτελείς.

Η ανήκουστη αναφορά Ερντογάν ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης προκαλεί επειδή επισκέφθηκε τη Λευκωσία, έθιξε τον πυρήνα του Κυπριακού προβλήματος, τη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή και τάχθηκε υπέρ της εξεύρεσης λύσης στη βάση των αποφάσεων του ΣΑ και ότι επίσης είναι «πρόκληση» ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός επισκέφθηκε ελληνικά νησιά, χωρίς να ζητήσει την… άδεια της Τουρκίας μαρτυρούν ένα σοβαρό πρόβλημα για την αντίληψη της πραγματικότητας από την τουρκική πλευρά.

Το καλοκαίρι η Τουρκία δεν προσήλθε στις διερευνητικές επειδή ο κ. Ερντογάν θεώρησε πρόκληση την άσκηση του κυριαρχικού δικαιώματος της Ελλάδας να συνάψει συμφωνία μερικής οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο και τώρα θεωρεί ως… πρόκληση την επίσκεψη του σε περιοχή της ελληνικής επικράτειας και τη διατύπωση της πάγιας και σταθερής θέσης της Ελλάδας για επιδίωξη λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στο Κυπριακό.

Μάλλον, ο κ.Ερντογάν αντιλαμβάνεται εντελώς διαφορετικά από τον υπόλοιπο κόσμο την έννοια του διαλόγου και των συνομιλιών. Όμως σε ό,τι αφορά τις διερευνητικές επαφές και την Πενταμερή για το Κυπριακό, η στόχευση του είναι προφανής. Επιδιώκει να φέρει τις δυο αυτές διαδικασίες στα μέτρα του μετατρέποντας, την πρώτη σε διαπραγμάτευση με την Ελλάδα επί των μονομερών διεκδικήσεων της Τουρκίας και τη δεύτερη σε διαδικασία διολίσθησης από τις αρχές λύσης του Κυπριακού βάσει των αποφάσεων του ΣΑ και του ευρωπαϊκού κεκτημένου, σε βήμα κατοχύρωσης της Διζωνικής Συνομοσπονδίας, που εξυπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας.

Και στις δυο διαδικασίες ο κ.Ερντογάν με τη χθεσινή του παρέμβαση επιδιώκει πρακτικά, αντί να είναι αυτός που θα δεσμευθεί ότι δε θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες στη διάρκεια των συνομιλιών, να είναι η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία που θα απέχουν από την άσκηση κυριαρχικών τους δικαιωμάτων για να παραμείνει η Τουρκία στο τραπέζι.

Ο Τούρκος πρόεδρος στήνει το σκηνικό της εξόδου ασφαλείας από τις Διερευνητικές και την Πενταμερή, εφόσον δει ότι οι εξελίξεις δεν εξυπηρετούν τις επιδιώξεις της Άγκυρας.

Όμως οι περιφερειακές εξελίξεις δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερο εκνευρισμό και προκαλούν την αντίδραση του Τούρκου προέδρου. Την Τρίτη επιτέθηκε με προσβλητικό τρόπο στον Γάλλο πρόεδρο Εμ. Μακρόν λίγη ώρα αφότου είχε υπάρξει τηλεφωνική επικοινωνία του Ι. Καλίν με τον διπλωματικό σύμβουλο του Γάλλου προέδρου, οι οποίοι προσπαθούσαν να βρουν τρόπους αποκατάστασης των σχέσεων.

Λίγες ώρες αργότερα ήρθε η επίθεση στο πρόσωπο του Έλληνα πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη τον οποίο απείλησε εκτός των άλλων ο κ. Ερντογάν ότι θα "δει τον τρελό Τούρκο" και ότι δε θα συναντηθεί μαζί του. Η πραγματικότητα πάντως είναι ότι ο κ. Ερντογάν είναι αυτός που διαρκώς δηλώνει έτοιμος να συναντηθεί με τον Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος επιμένει ότι θα γίνει η συνάντηση όταν είναι ώριμες οι συνθήκες και θα έχει νόημα μια τέτοια συνάντηση, και ήταν ο κ. Ερντογάν εκείνος ο οποίος δυο φόρες, την πρώτη στο επεισόδιο του Έβρου πριν ένα χρόνο (όταν υπήρξε η σθεναρή αντίσταση της Ελλάδας στην παραβίαση των ελληνικών συνόρων) και τώρα μετά την επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στην Κύπρο έσπευσε οργισμένος να δηλώσει ότι δεν θα συναντηθεί με τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Για τον κ. Ερντογάν παρά τη στήριξη που του προσφέρει στην ΕΕ η "φιλοτουρκική Τρόικα" Γερμανίας - Ισπανίας - Ιταλίας, γνωρίζει ότι στη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου θα αποφύγει μεν τις κυρώσεις, αλλά το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μπορέσει να πάρει τη "θετική ατζέντα" που περιμένει και η οποία σε συμβολικό επίπεδο καταρχήν θα ενισχύσει τη διεθνή εικόνα της χώρας και την τούρκικη οικονομία.

Συγχρόνως διαπιστώνει ότι το παιγνίδι στη Λιβύη δεν προχωρά όπως το υπολόγιζε, καθώς η διαδικασία ομαλοποίησης της κατάστασης στη χώρα προϋποθέτει την αποχώρηση και των τουρκικών δυνάμεων. Και χωρίς στρατιωτική παρουσία στη Λιβύη είναι προφανές ότι η πολιτική του επιρροή στη χώρα θα περιοριστεί.

Με την Ουάσιγκτον οι σχέσεις κινούνται στην κόψη του ξυραφιού καθώς έκτος της υπόθεσης των S-400 που μπορεί να επιφέρουν και νέες κυρώσεις παραμένει σε εκκρεμότητα η υπόθεση του σκανδάλου της τράπεζας HalkBank που ακουμπάει τον πυρήνα του ερντογανικού συστήματος εξουσίας.

Αλλά για τον κ. Ερντογάν, χωρίς να το ομολογεί, αποτελεί μείζον θέμα το γεγονός ότι βλέπει μια σειρά χώρες που τις έχει μετατρέψει ο ίδιος σε στρατηγικούς αντιπάλους της Τουρκίας, όπως η Αίγυπτος, η Γαλλία, η Σ. Αραβία, τα ΗΑΕ και χώρες που είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικές απέναντι στις περιφερειακές ηγεμονικές βλέψεις του, όπως η Ιορδανία και το Ιράκ, να συνευρίσκονται ακόμη και εν μέσω πανδημίας σε ένα Φόρουμ, που αποτελεί πρωτοβουλία της Ελλάδας. Για να διαμηνύσουν τη βούληση τους για περιφερειακή συνεργασία και επιδίωξη σταθερότητας και ασφάλειας. Ένα πλαίσιο στο οποίο θα πρέπει να προστεθεί και το Ισραήλ το οποίο για λόγους πρακτικούς και λόγω της εκκρεμότητας της αποκατάστασης των σχέσεων του με τη Σ. Αραβία δεν μπορούσε να συμμετάσχει.

Με τις "εκρήξεις" του, τις ιδιορρυθμίες του την αλαζονεία του ο κ. Ερντογάν θέλει ίσως να πείσει ότι οι άλλοι προκαλούν τις μεταστροφές του και τις μεταπτώσεις του και ότι έτσι μπορεί να τον αναγκάσουν να δείξει και την άλλη όψη, αυτή του "τρελού Τούρκου"* που υπαινίχθηκε σήμερα. Το θέμα είναι ότι όλο και λιγότεροι πείθονται πλέον.

* Από το βιβλίο του γνωστού Τούρκου συγγραφέα και δραματουργού Τουρκμάν Οζακμάν "Αυτοί οι Τρελοί Τούρκοι".

πηγή:https://www.liberal.gr/news/neo-kampanaki-gia-tin-attiki-os-90-000-energa-krousmata-deichnoun-ta-lumata/355850

Αλέκσης εναντίον Βουλής

 

Πώς εκφράζει ο Αλέκσης τα καθόλου τρυφερά αισθήματα για το πολίτευμα που τον τρέφει από πιτσιρικά και τον έκανε πρωθυπουργό ως ημιπιτσιρικά.

Δε νομίζω πως υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος ο οποίος ν’ ασχολείται, έστω και επιδερμικά, με την ελληνική πολιτική σκηνή που να ένοιωσε την παραμικρή έκπληξη όταν ο Αλέκσης στην ερώτηση του Σρόιτερ «Δέχεστε το ρίσκο να κολλήσουν κάποιοι άνθρωποι σε μια συγκέντρωση στο όνομα της δημοκρατίας;» απάντησε «Ναι, βεβαίως δέχομαι το ρίσκο».

Αντιστοίχως, δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας που να εξεπλάγη όταν την επόμενη μέρα προσπάθησε να κάνει το άσπρο μαύρο λέγοντας πως οι δηλώσεις του παρερμηνεύθηκαν. Δεν αποκλείω το ενδεχόμενο η αδυναμία του στα ελληνικά (και σε κάθε άλλη γλώσσα) να τον έκανε να πει κάτι άλλο από αυτό που ίσως να ήθελε να πει, αλλά το τι είπε το ακούσαμε καλά.

Θέλω να πω πως ούτε η άνοδος με πάτημα επί πτωμάτων και καταστροφής, ούτε η αποποίηση ευθυνών που προκύπτουν από τα λόγια και τα έργα του είναι πράγματα στα οποία δεν μας έχει συνηθίσει ο ηγέτης της ελληνικής αριστεράς. Το ρίσκο το οποίο δέχεται είναι, όπως συνήθως, οι ζωές των άλλων και είναι ένα ρίσκο μάλλον ασφαλές για τον Αλέκση. Το χειρότερο που μπορεί να του συμβεί είναι να πάνε χαμένοι οι αγώνες και οι διαδηλώσεις να μη δημιουργήσουν τις ευκταίες εστίες υπερμετάδοσης. Αν όμως οι αγώνες πετύχουν, η χώρα θα έχει έρθει ένα βήμα πιο κοντά στην καταστροφή από την οποία ο Αλέκσης ελπίζει να (ξανα)βγει κερδισμένος.

Όλα αυτά είναι τόσο κλασσικά τσιπρικά που νομίζω πως είναι ανάξια περαιτέρω συζήτησης.

Αντιθέτως, ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα μου φάνηκε η συνέχεια της φράσης με την οποία ο Αλέκσης αποδέχτηκε να ρισκάρει τις ζωές, τις δουλειές και τις επιχειρήσεις των άλλων: «...δέχομαι το ρίσκο και γι’ αυτό θεωρώ ότι το ορθόν θα ήτο η κυβέρνηση να μη φέρει τέτοια νομοσχέδια που εγείρουν σημαντικές κοινωνικές αντιδράσεις μέσα σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης» είπε ο αρχηγός του Νίκου του Φίλη και του Νίκου του Βούτση και του Παυλή του Πολάκη και του Πάνου του Σκουρλέτη και των άλλων συντρόφων.

Αφού γελάσουμε με το «ορθόν θα ήτο» που φέρνει στον νού τον σχολικά μορφωμένο Ζήκο να μιλάει σε πελάτισσες στο τηλέφωνο του μπακάλικου κι αφού του χτυπήσουμε (νοερώς) συγκαταβατικά την πλάτη που δεν μπορεί ακόμα να καταλάβει ότι μόνο σημαντικές δεν είναι οι αντιδράσεις των λίγων χιλιάδων κομματανθρώπων σε ένα νομοσχέδιο που υποστηρίζεται από τη  συντριπτική πλειονότητα αυτού που ονομάζουμε κοινωνία, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτή του η φράση είναι μια από τις σπάνιες φορές που ο Αλέκσης μιλάει απολύτως ειλικρινά.

Γιατί, ακόμα κι αυτός, δεν μπορεί να μην καταλαβαίνει πως η απρόσκοπτη λειτουργία της Βουλής είναι απείρως σημαντικότερη για τη δημοκρατία από τη συγκεντρωση μερικών εκατοντάδων συμπολιτών που καταλαμβάνουν δρόμους για να παρελάσουν σε σχηματισμο και να φωνάξουν. Δεν μπορεί να μην καταλαβαίνει πως, για τη δημοκρατία, το κοινοβούλιο είναι σημαντικότερο του πεζοδρομίου.  

Είμαι σίγουρος ότι το καταλαβαίνει. Και γι αυτό ακριβώς ζητά την υπολειτουργία της Βουλης. Γιατί θα προτιμούσε οι νόμοι να αποφασίζονται στα γραφεία του κόμματος και να επικυρώνονται από τους κομματικούς στρατούς στο πεζοδρόμιο και όχι να ψηφίζονται στη Βουλή. Και η πανδημία είναι μια καλή αφορμή να το απαιτήσει προσφέροντας ως αντάλλαγμα την εξάλειψη του ρίσκου που έχουν οι συναθροίσεις αλαλαζόντων συντρόφων. Και έτσι να αποκαλύψει έτσι τα καθόλου τρυφερά αισθήματα για το πολίτευμα που τον τρέφει από πιτσιρικά και τον έκανε πρωθυπουργό ως ημιπιτσιρικά. Και μπράβο του. 

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/701851_aleksis-enantion-voylis»