Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2021

Ημιπιτσιρίκια, ετών 35 εν δράσει! - Πρέπει να αντιμετωπίζονται με επιείκεια! - Ημιπιτσιρικάς ήταν και ο Κουφοντίνας όταν ξεκίνησε ..!


 



 
Για τον Νίκο Βούτση, ο γιος του που συνελήφθη πρέπει να αντιμετωπιστεί με επιείκεια επειδή είναι "ημιπιτσιρικάς", 35 ετών. Εκτός τού ότι ο Γιώργος Βούτσης είναι έναν χρόνο μεγαλύτερος από τον Κόπολα όταν γύριζε τον "Νονό ΙΙ", φαίνεται ότι ο ημιπιτσιρικισμός διαρκεί περισσότερο στην Αριστερά


Αντώνης Πανούτσος


 Στα 35 ο Γιώργος Βούτσης είναι πέντε χρόνια μεγαλύτερος από τον Ναπολέοντα όταν έγινε πρώτος ύπατος της Γαλλίας, τέσσερα χρόνια από τον Βέρνερ Χάιζενμπεργκ όταν έπαιρνε Νομπέλ στη Φυσική και έναν χρόνο μεγαλύτερος από τον Φράνσις Φορντ Κόπολα όταν πήρε το Οσκαρ για τον "Νονό ΙΙ". 

Έχει όλα τα δικαιώματα του πολίτη. Του επιτρέπεται να έχει οικογένεια, δίπλωμα οδήγησης, να ψηφίζει και να ψηφίζεται.

 Όμως για τον Νίκο Βούτση, ο γιος του, που συνελήφθη για τη ρίψη φέιγ βολάν έξω από το γραφείο της γ.γ. Αντιεγκληματικής Πολιτικής Σοφίας Νικολάου, πρέπει να αντιμετωπίζεται με επιείκεια, αφού δεν είναι παρά ένας "ημιπιτσιρικάς". 

Πέραν του νεολογισμού, "ημιπιτσιρικάς", υπάρχει η ουσία. Εκτός τού ότι ημιπιτσιρικάς ήταν ο Κουφοντίνας όταν δολοφόνησε τον Νίκο Μομφεράτο ή ο Αντερς Μπρέιβικ όταν δολοφόνησε 69 άτομα, έχει δημιουργηθεί μια εντύπωση που στηρίχθηκε εν πολλοίς από τα Μέσα τις τελευταίες δεκαετίες: ότι εάν η αναφορά γίνει για "νεαρούς διαδηλωτές", "άτομα νεαρής ηλικίας που διαμαρτύρονταν", "μέλη νεολαιών", "νεαρούς του αντιεξουσιαστικού χώρου", αυτόματα η τρομοκρατική ενέργεια, σοβαρή ή λιγότερο σοβαρή, γίνεται αντίδραση μια καταπιεσμένης νεολαίας, που εμείς οι μεγαλύτεροι πρέπει να αντιμετωπίσουμε με κατανόηση, επειδή για κάποιον απροσδιόριστο από τον νόμο λόγο είμαστε ένοχοι. 

Μια μορφή εθιμικού δικαίου για το οποίο για πρώτη φορά προσδιορίζονται και τα ηλικιακά όρια, αφού ο Νίκος Βούτσης (πρώην Πρόεδρος της Βουλής) είπε ότι το παιδί ήταν ημιπιτσιρικάς 35 χρόνων και όχι 40 όπως έγραψαν τα Μέσα. Μια θέση που προκαλεί ερωτήματα. 

Πρώτον, πώς μπορούμε να λέμε ότι ένας πολίτης που κρίνεται αρκετά ώριμος για να ψηφίζει και να ψηφίζεται θεωρείται ότι έχει ελαφρυντικά λόγω νεαρής ηλικίας όταν παραβαίνει τον νόμο; 

Δεύτερον, ποιες πράξεις συγχωρούνται μέχρι τα 35; Τα τρικάκια έξω από το γραφείο κυβερνητικού στελέχους προφανώς συγχωρούνται. Τα γκαζάκια κάτω από το αυτοκίνητο βουλευτή μάλλον όχι. Το βάψιμο των τοίχων έξω από τα γραφεία δικαστικών και δημοσιογράφων; 

Και μην πει κάποιος "σιγά μωρέ τι κάνανε, τον τοίχο βάψανε, τρικάκια πετάξανε". Το βάψιμο των τοίχων, τα φέιγ βολάν, απέναντι από τα σπίτια πολιτικών αντιπάλων είναι δοκιμασμένη στον χρόνο μέθοδος. 

Στο "War on the Mind: The Military Uses and Abuses of Psychology" o Πίτερ Γουάτσον (Peter Watson) γράφει ότι ήταν μια από τις μεθόδους των δυνάμεων ασφαλείας στην εξέγερση της Μαλαισίας το 1948. Ζωγράφιζαν ένα μάτι στον τοίχο τού απέναντι σπιτιού από κάποιου που υπήρχε υπόνοια ότι συμπαθεί τους επαναστάτες για να του στείλουν το μήνυμα: "Σε παρακολουθούμε".  Τον ίδιο στόχο που είχαν τα τρικάκια που πετάχτηκαν έξω από το γραφείο της Σοφίας Νικολάου. 




πηγή:Protagon.gr


e-ΕΦΚΑ: Πληρωμή κύριων και επικουρικών συντάξεων μηνός Μαρτίου 2021


 

Πληρωμή κύριων και επικουρικών συντάξεων μηνός Μαρτίου 2021

Στο πλαίσιο της εφαρμογής του μέτρου της ταυτόχρονης καταβολής των κύριων και επικουρικών συντάξεων το Διοικητικό Συμβούλιο του e-ΕΦΚΑ αποφάσισε στη συνεδρίαση της 4ης Φεβρουαρίου 2021 το ακόλουθο πρόγραμμα πληρωμής των κύριων και επικουρικών συντάξεων: 
 

ΚΥΡΙΕΣ & ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

  • Στις  23 Φεβρουαρίου 2021, ημέρα  Tρίτη  θα καταβληθούν οι κύριες και επικουρικές συντάξεις των μισθωτών (δηλαδή των συνταξιούχων που προέρχονται από το τ. ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, τις Τράπεζες και τον ΟΤΕ) που το ΑΜΚΑ τους λήγει σε 1, 3, 5, 7, 9.
  • Στις  24 Φεβρουαρίου 2021, ημέρα Τετάρτη θα καταβληθούν οι κύριες και επικουρικές συντάξεις των μισθωτών (δηλαδή των συνταξιούχων που προέρχονται από το τ. ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, τις Τράπεζες και τον ΟΤΕ)  που το ΑΜΚΑ τους λήγει σε 0, 2, 4, 6, 8.
  • Στις 25 Φεβρουαρίου 2021, ημέρα Πέμπτη θα καταβληθούν οι κύριες και επικουρικές  συντάξεις των μη-μισθωτών (δηλαδή των συνταξιούχων που προέρχονται από τους τέως φορείς ΟΑΕΕ, ΟΓΑ και ΕΤΑΑ).
  •  Στις 26 Φεβρουαρίου 2021, ημέρα Παρασκευή θα καταβληθούν κύριες και επικουρικές  συντάξεις 

H σαγήνη της τρομοκρατίας: Μια ιστορική αναδρομή, στον αναρχισμό & στις τρομοκρατικές οργανώσεις - Οι ομοιότητες με τον φασισμό και η περαιτέρω εξτρεμοποίησή της


 


Σώτη Τριανταφύλλου


Η τρομοκρατία είναι προϊόν των ανθρώπινων ατελειών, της ανθρώπινης διανοητικής και ψυχικής ανεπάρκειας.


 Μια ιστορική αναδρομή στον αναρχισμό & στις τρομοκρατικές οργανώσεις και εξηγεί τη συμπάθεια μέρους του κοινού έναντι των τρομοκρατών

Η συμπάθεια μέρους του κοινού έναντι των τρομοκρατών –οι πολλές αποχρώσεις εύνοιας και ανοχής– χρονολογείται από την εποχή του ρωσικού αναρχισμού του 19ου αιώνα. Ο ρωσικός αναρχισμός επηρέασε ολόκληρη την Ευρώπη και επωφελήθηκε από θετικές αναπαραστάσεις στο λαϊκό φαντασιακό. Οι αναρχικοί που χρησιμοποιούσαν βία –διαπράττοντας κυρίως δολοφονίες διακεκριμένων– θεωρούνταν ρομαντικοί ιδεαλιστές και οι επακόλουθες τιμωρίες τούς καθιστούσαν μάρτυρες. Δεν συμφωνούσαν όλοι με αυτή την πρόσληψη: πολλοί αναρχικοί και αριστεροί διανοούμενοι της Μπελ Επόκ κατήγγειλαν τους τρομοκράτες για απάτη και προβοκάτσια, ενώ άλλοι εξύμνησαν τη βία ως μέσον ανατροπής και καταστροφής.


Ο αναρχισμός είχε αρνητική συνήχηση μέχρι το 1840, όταν ο Προυντόν με το βιβλίο του «Είναι η ιδιοκτησία κλοπή;» δικαιολογούσε τη βία για τον καλό σκοπό. Ακολούθησε μια μακρά σειρά θεωρητικών –Ερίκο Μαλατέστα, Κροπότκιν– και μια εξίσου μακρά σειρά οργανώσεων που εμπνέονταν από τις αναρχικές ιδέες, όπως, για παράδειγμα, η αμερικανική Ιndustrial Workers of the World ή οι αναρχοσυνδικαλιστές της Καταλονίας. Εννοείται ότι το τέλος του 19ου αιώνα ήταν μια περίοδος μεγάλων εθνικών και κοινωνικών εντάσεων οι οποίες αποτελούσαν εύφορο έδαφος για την επαναστατική ρητορική. Μαζί με τη βιομηχανία αναπτυσσόταν το εργατικό κίνημα, μέρος του οποίου επέλεξε, ιδιαίτερα μετά τις ευρωπαϊκές εξεγέρσεις του 1848, τον δρόμο της βίας ως απάντηση στην καπιταλιστική βία και στη βία του κράτους.


Στον 19ο αιώνα η καπιταλιστική βία ήταν πολύ συγκεκριμένη: οι επαναστάτες αρχισυνδικαλιστές μπορούσαν να βρεθούν στο εκτελεστικό απόσπασμα ή στην εξορία. Οι διαδηλώσεις κατέληγαν συχνά σε σφαγές, όπως συνέβη στην καταστολή της Παρισινής Κομούνας, όταν συνελήφθησαν δεκάδες χιλιάδες εργάτες και σοσιαλιστές, από τους οποίους εκτελέστηκαν περίπου τριάντα χιλιάδες –ολόκληρη πόλη. Δεν ήταν το μοναδικό πολυαίμακτο γεγονός: στην Ανδαλουσία, στις ΗΠΑ και στη Ρωσία η «μπουρζουαζία» σκότωνε όχι μόνο με την πείνα αλλά και με σφαίρες. 

Η απάντηση των μαζών ήταν: «όλα επιτρέπονται», «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», «διαρκής επανάσταση», «προπαγάνδα μέσω πράξεων» (Μαλατέστα, Αντρέα Κόστα). Παραλλήλως, αναπτυσσόταν ο αναρχικός Τύπος που υπερασπιζόταν την επαναστατική βία και περιέγραφε, μεταξύ άλλων, πώς κατασκευάζονταν τα εκρηκτικά. 

Οι διαφωνίες δεν έλειπαν –ο Κροπότκιν αναρωτιόταν αν ένα κοινωνικό οικοδόμημα αιώνων μπορούσε να γκρεμιστεί με μερικά κιλά δυναμίτη– αλλά η κατεύθυνση του μηδενισμού ήταν σαφής και οι Ευρωπαίοι αναρχικοί μιμούνταν τους Ρώσους: το τέλος του 19ου αιώνα ήταν η χρυσή εποχή των πολιτικών δολοφονιών, αν μπορούμε να το διατυπώσουμε έτσι. Πολλές απόπειρες δολοφονίας κατέληγαν στον θάνατο των μισητών προσώπων, άλλες σε περιπέτειες ελαφρώς κωμικοτραγικές – και η απόκριση των κυβερνήσεων ήταν πάντοτε τα σκληρά αντίποινα.


Ενώ η οικονομία και η νομοθεσία αναπτύσσονταν, στο στόχαστρο των αναρχικών τρομοκρατικών ομάδων έμπαιναν όλο και λιγότερο «αξιομίσητα» πολιτικά πρόσωπα. Συχνά, η βία απευθυνόταν σε μάλλον προοδευτικούς, φιλελεύθερους πολιτικούς με αποτέλεσμα υποψίες διείσδυσης προβοκατόρων στο αναρχικό κίνημα. Επειδή οι λαοί είχαν εξιδανικεύσει τους αναρχικούς, απέδιδαν οποιαδήποτε υπερβολή και αδικία διέπρατταν σε δόλιες δυνάμεις της μπουρζουαζίας. Στον 20ό αιώνα, αν και η ιστορία του αναρχισμού και της αριστερής τρομοκρατίας είναι περίπλοκη, μπορούμε να πούμε, σε αδρές γραμμές, ότι το αναρχικό κίνημα διασπάστηκε κι ότι για μια στιγμή του χρόνου κυριάρχησε ο πασιφισμός και ο «νόμιμος» αναρχοσυνδικαλισμός ο οποίος χρησιμοποιούσε τη βία ως απάντηση, όχι ως πρωτοβουλία.


Ώσπου φτάσαμε στο πιο πρόσφατο φαινόμενο των τρομοκρατικών οργανώσεων των δεκαετιών 1965-1985 –Ερυθρές Ταξιαρχίες, Φράξια Κόκκινος Στρατός, Ενωμένος Κόκκινος Στρατός (Ιαπωνία)– που σχετίζονταν περισσότερο με την εξτρεμιστική αριστερά, τον μαοϊσμό, τις λατινοαμερικανικές ομάδες αντάρτικου πόλεων (όπως οι Τουπαμάρος), και λιγότερο με τον αναρχισμό του 19ου αιώνα. 

Το κύμα των δολοφονιών, των απαγωγών και των ληστειών εκείνης της εικοσαετίας αποσταθεροποίησε την Ιταλία και τη Γερμανία και δίχασε για κάποιο διάστημα την κοινή γνώμη, μέρος της οποίας φρονούσε ότι οι τρομοκράτες ήταν η ηρωική πλευρά της συμβιβασμένης, εξημερωμένης ευρωπαϊκής αριστεράς. 

Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, αριστεροί διανοητές και μέσα ενημέρωσης πρόβαλλαν τις ενέργειες των τρομοκρατικών οργανώσεων με ένα μείγμα εξιδανίκευσης και κιτρινισμού: στη σκηνή παιζόταν μια συναρπαστική ταινία δράσης με επαναστάτες που επιζητούσαν να καταφέρουν το τελειωτικό πλήγμα «στην καρδιά του Κράτους» και με τις δυνάμεις ασφαλείας να τους καταδιώκουν.


Στην Ιταλία η αρχική συμπάθεια στις Ερυθρές Ταξιαρχίες αποδίδεται συνήθως στον ιστορικό συμβιβασμό του Χριστιανοδημοκρατικού και του Κομμουνιστικού Κόμματος που απογοήτευσε την επαναστατική αριστερά η οποία, στον έναν ή στον άλλο βαθμό, παρέμενε πιστή στις αρχές και τις αναπαραστάσεις του 19ου αιώνα, στην πρόσληψη της μπουρζουαζίας ως φορέα σήψης, παρακμής και εκμετάλλευσης. 

Ωστόσο, πολλά είχαν αλλάξει από τον 19ο αιώνα και, παρά τη μακρά λίστα των εγκλημάτων των Ερυθρών Ταξιαρχιών, η εξάρθρωση της οργάνωσης έγινε τόσο μέσω των μαζικών συλλήψεων, όσο και μέσω της ενδόρρηξής της –μετά τη δολοφονία του Άλντο Μόρο και κυρίως του Ρομπέρτο Πέτσι το 1981, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες διασπάστηκαν. Κανείς βεβαίως δεν τιμωρήθηκε με τον τρόπο του 19ου αιώνα και η στήριξη της αριστερής τρομοκρατίας συνεχίστηκε και συνεχίζεται στους ακαδημαϊκούς κύκλους από μια θέση άνεσης και ασφάλειας. Οι αριστεροί ζηλωτές των πανεπιστημίων έχουν κύρος και λάμψη.


Η γερμανική Φράξια Κόκκινος Στρατός, γνωστή ως Ομάδα Μπάαντερ-Μάινχοφ, προερχόταν επίσης από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και εφάρμοζε τις μεθόδους της «μαύρης τρομοκρατίας», δηλαδή όχι μόνο δολοφονίες προσώπων αλλά τρομοκρατικές ενέργειες στις οποίες εμπλέκονταν αθώα πλήθη. Η εγκαρδιότητα για τη Φράξια συνδεόταν τότε, εκτός από την ολοφάνερη αίσθηση του ανήκειν στην ευρύτερη αριστερή παράταξη, με την αλληλεγγύη στο παλαιστινιακό κίνημα με το οποίο οι Μπάαντερ και Μάινχοφ διατηρούσαν στενές σχέσεις: οι τρομοκράτες εκπαιδεύονταν σε παλαιστινιακά στρατόπεδα στην Ιορδανία. 

Το 1977 πολλά ΜΜΕ και διανοούμενοι, συγγραφείς, σκηνοθέτες, φάνηκαν συντετριμμένοι όταν οι επικεφαλής της οργάνωσης βρήκαν τον θάνατο στις φυλακές του Στάμχαϊμ. Οι συνθήκες απομόνωσης στις οποίες κρατούνταν είχαν προκαλέσει έντονες διαμαρτυρίες: στο Στάμχαϊμ τους είχε επισκεφτεί ο Ζαν-Πολ Σαρτρ ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία να στηρίξει τον αριστερό σεχταρισμό σε όλες του τις εκδοχές και εκδηλώσεις.


Η ευρωπαϊκή αριστερή τρομοκρατία κινητοποίησε προαιώνια λαϊκά αντανακλαστικά. Η απόφαση ανθρώπων να ζήσουν στην παρανομία, να παραβιάσουν τους νόμους, γραπτούς και άγραφους, ασκούσε και συνεχίζει να ασκεί κάποια γοητεία, εφόσον αυτό που ονομάζουμε ξανά και ξανά ηθικό πλεονέκτημα αποτελεί αδιαφιλονίκητη πραγματικότητα. Οι λαοί θαμπώνονται εύκολα, τόσο από χαρισματικούς ηγέτες όσο κι από διαταραγμένα άτομα που κάνουν ριψοκίνδυνες επιλογές: όσο ο Χίτλερ είχε σκοτεινό χάρισμα, τόσο είχαν και πολλοί που τοποθετούνταν στο άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος. Αν εξετάσει κανείς από κοντά μια από αυτές τις εξτρεμιστικές οργανώσεις –ένα λιγότερο μελετημένο παράδειγμα είναι ο ιαπωνικός Ενωμένος Κόκκινος Στρατός– θα διαπιστώσει όχι μόνο τις προφανείς και χιλιοειπωμένες ομοιότητες με τον φασισμό, αλλά την περαιτέρω εξτρεμοποίησή του: την έλξη προς το απόλυτο άκρο του αυταρχισμού και του κοινωνικού μίσους από το οποίο πέφτεις, κατά κάποιον τρόπο, σε μια ζοφερή άβυσσο. 

Το άκρο αυτό που επίσης εκπροσωπούν οι δολοφόνοι κατά συρροήν –ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης ή ο Night Stalker του Λος Άντζελες– προκαλεί ενδιαφέρον, δέος, ακόμα και ερωτικά αισθήματα. Ό,τι ταράζει την ανία του μικροαστού, ότι απειλεί την κανονικότητα, μοιάζει να έχει βαθύ και δυσερμήνευτο νόημα. Το κοινό δυσκολεύεται να αποδεχθεί ότι δεν υπάρχει κανένα νόημα κι ότι η τρομοκρατία είναι προϊόν των ανθρώπινων ατελειών, της ανθρώπινης διανοητικής και ψυχικής ανεπάρκειας.  





«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/700707_h-sagini-tis-tromokratias»






ΓΕΕΘΑ: Εκτέλεση Τακτικών Αντικειμένων από Σκάφη Ανορθόδοξου Πολέμου/Ταχείας Μεταφοράς - Αναδιοργάνωση των Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων


 

Την Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2021, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Φλώρος παρακολούθησε τακτικά αντικείμενα των Σκαφών Ανορθοδόξου Πολέμου – Ταχείας Μεταφοράς (ΣΑΠ-ΤΜ) MARK V «ΑΙΟΛΟΣ» και «ΑΣΤΡΑΠΗ» της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ) στη θαλάσσια περιοχή του Σαρωνικού Κόλπου. Παρόντες στην δραστηριότητα ήταν ο Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Στυλιανός Πετράκης ΠΝ, ο Αρχηγός Στόλου Αντιναύαρχος Παναγιώτης Λυμπέρης ΠΝ και ο Διοικητής της ΔΥΚ Πλοίαρχος Ιωάννης Παπαβλάχος ΠΝ.

Η δραστηριότητα πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της επερχόμενης αναδιοργάνωσης των Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ, με την ίδρυση της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου (ΔΕΠ) και της Διακλαδικής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΔΕΕ), όπου θα ενταχθούν και δυνάμεις Ναυτικών Ειδικών Επιχειρήσεων. Τα ανωτέρα σκάφη διετέθησαν δωρεάν από το Ναυτικό των ΗΠΑ ως υλικό Excess Defence Articles (EDA) και την Δευτέρα 6 Απριλίου 2020 αφίχθησαν στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας (https://geetha.mil.gr/parachorisi-skafon-anorthodoxoy-polemoy-sap-mk-v-apo-to-amerikaniko-naytiko/) και βρίσκονται στο στάδιο της επιχειρησιακής ένταξης τους στη ΔΥΚ.

Το τεχνικό προσωπικό του Πολεμικού Ναυτικού ανέλαβε τον έλεγχο και την πραγματοποίηση εργασιών συντήρησης και επισκευής για την ενεργοποίησή των MARK V, η δε επιχειρησιακή τους αξιοποίηση από την ΔΥΚ εντάσσεται στο πλαίσιο της εν εξελίξει αναβάθμισης των Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων (Χερσαίων, Ναυτικών και Αεροπορικών).

Με αυτόν τον τρόπο, η υπό συγκρότηση Διοίκηση Ειδικού Πολέμου (ΔΕΠ) επαυξάνει κατακόρυφα τη δυνατότητά της για αποτελεσματική σχεδίαση και διεξαγωγή ειδικών αποστολών στο θαλάσσιο περιβάλλον, σύμφωνα με τα σύγχρονα συμμαχικά και διεθνή πρότυπα.

ΗΠΑ: Ψήφισμα στο Κογκρέσο, για την Τίμηση του Εορτασμού της 200ης Επετείου της Ελληνικής Επανάστασης


 

Ψήφισμα στο Κογκρέσο για την τίμηση του εορτασμού της 200ης επετείου της Ημέρας της Ελληνικής Ανεξαρτησίας κατέθεσαν ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Μπομπ Μενέντεζ (Νιου Τζέρσεϊ) και ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τζον Βάρρασσο (Ουαϊόμινγκ).

Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωσή τους.

Ειδικότερα, το ψήφισμα εγκωμιάζει τη κοινή δέσμευση της Ελλάδας και των ΗΠΑ στη δημοκρατία, καθώς και τη διαρκή συνεργασία των δύο εθνών και την πλούσια ιστορία της φιλίας τους.

Aναγνωρίζει την 200ή επέτειο της Ελληνικής Ημέρας Ανεξαρτησίας

Γιορτάζει την Αρχαία Ελλάδα ως τη γενέτειρα της δημοκρατίας και τη διαρκή δέσμευση του ελληνικού λαού στις δημοκρατικές αρχές

Αναγνωρίζει τον σημαντικό ρόλο που έχει παίξει η Ελλάδα στην παγκόσμια σκηνή εκτός από την ισχυρή σχέση της χώρας με τις Ηνωμένες Πολιτείες

«Με μεγάλη υπερηφάνεια στέκομαι μαζί με τους Ελληνοαμερικανούς στη πολιτεία του Νιου Τζέρσεϋ και σε όλη τη χώρα για τον εορτασμό μιας σημαντικής επετείου: της 200ης Ημέρας Ανεξαρτησίας της Ελλάδας. Καθώς περπατώ στις αίθουσες του Καπιτωλίου, θυμάμαι το μόνιμο αποτύπωμα της Ελλάδας στην αμερικανική κοινωνία και ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ελλάδα συνδέονται για πάντα από τον κοινό θαυμασμό τους και την αφοσίωσή τους στη δημοκρατική διακυβέρνηση. Η σχέση μεταξύ του Thomas Jefferson και του Αδαμάντιου Κοραή έθεσε τα θεμέλια για έναν διάλογο για τη δημοκρατία και την ελευθερία που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Είμαι περήφανος για τους ρόλους που έπαιξαν οι Αμερικανοί φιλέλληνες που παρείχαν υποστήριξη στην ελληνική επανάσταση - άνθρωποι όπως ο Δρ. Samuel Gridley Howe, ο Jonathan Peckham Miller και ο George Jarvis. Εκφράζω τις θερμότερες ευχές μου στα μέλη της ελληνικής κοινότητας κατά τη διάρκεια αυτού του εορταστικού έτους και τιμώ μαζί τους την πλούσια πολιτιστική τους κληρονομιά και τις σημαντικές συνεισφορές τους σε όλο τον κόσμο», δήλωσε ο γερουσιαστής Μενέντεζ.

Από την πλευρά του, ο γερουσιαστής Βάρρασσο σημείωσε ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες εκφράζουν θερμά συγχαρητήρια στον λαό της Ελλάδας καθώς γιορτάζει τα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας του. Αυτή η επέτειος σηματοδοτεί ένα σημαντικό ορόσημο για την Ελλάδα, έναν ισχυρό εταίρο και σημαντικό μας σύμμαχο. Από την αρχή του αγώνα της Ελλάδας για ανεξαρτησία, οι Αμερικανοί υποστήριξαν και πολέμησαν μαζί με τον ελληνικό λαό. Μαζί, τα δύο έθνη μας συνεχίζουν να προσπαθούν να προωθήσουν τις αρχές της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανυπομονούν να γιορτάσουν άλλα 200 χρόνια στενής συνεργασίας και φιλίας με την Ελλάδα».




Πηγή: https://www.zougla.gr/kosmos/article/ipa-psifisma-menentez-sto-kogreso-gia-ta-200-xronia-apo-tin-epanastasi