Του Σάββα Καλεντερίδη
Όλοι πλέον γνωρίζου ότι η Τουρκία έχει χαράξει τη δική της στρατηγική και δεν είναι διατεθειμένη να την αλλάξει, όσες παραινέσεις και αν της απευθύνουν ο ΟΗΕ, η Ε.Ε., οι ΗΠΑ, η Ρωσία.
Το σύστημα στην Τουρκία δεν είναι πρωθυπουργικοκεντρικό -όπως στην Ελλάδα-, αλλά κρατικοκεντρικό, που σημαίνει ότι το κράτος σχεδιάζει, διαμορφώνει πολιτικές και δόγματα, γίνονται επεξεργασίες σχεδίων στα διάφορα υπουργεία και κρατικούς φορείς, τα σχέδια έρχονται για συζήτηση στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) και από κει και μετά, όταν τύχουν της έγκρισης του ΣΕΑ, υλοποιούνται.
Υπό την έννοια αυτή, το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας, που το επεξεργάζονταν οι Τούρκοι επιτελείς από το 2009, από τη στιγμή που εγκρίθηκε από το ΣΕΑ, άρχισε να υλοποιείται σταδιακά και σε διάφορες φάσεις.
Οι ασκήσεις, οι υπερπτήσεις, οι αιτιάσεις για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, η μονομερής χάραξη ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο, η υπογραφή συμφωνίας με τη Λιβύη για τη χάραξη της μεταξύ τους ΑΟΖ, η χάραξη θαλασσοτεμαχίων μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, στην Αν. Μεσόγειο, η αίτηση διεξαγωγής ερευνών σε επτά περιοχές ανατολικά της Ρόδου, Καρπάθου, Κρήτης, οι δηλώσεις για αποστολή ερευνητικού και γεωτρύπανου νοτίως της Κρήτης, είναι οι διάφορες φάσεις της υλοποίησης του δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας.
Άρα, μάλλον είναι παιδαριώδες να περιμένει κανείς ότι η Τουρκία θα κάνει πίσω, με διαβήματα και διαμαρτυρίες της Ελλάδας προς διάφορες κατευθύνσεις, τα οποία δεν λέω ότι δεν πρέπει να γίνονται.
Απλώς, είναι τραγικό λάθος να πιστεύουμε ότι έτσι θα αντιμετωπιστεί η τουρκική επεκτατική πολιτική, όπως είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η Τουρκία θα αλλάξει τους σχεδιασμούς της, με παραινέσεις των ΗΠΑ και της Ρωσίας.
Ούτε το διεθνές δίκαιο, ούτε οι αποφάσεις του ΟΗΕ, ούτε οι παραινέσεις των μεγάλων δυνάμεων είναι σε θέση να αποτρέψουν την Τουρκία και να την κάνουν να εγκαταλείψει τα σχέδιά της.
Η εισβολή στο έδαφος του Ιράκ, για την οποία δεν μιλάει κανείς, ούτε η ίδια η Βαγδάτη, η εισβολή και κατοχή μεγάλων περιοχών της Συρίας, η εισβολή στη Λιβύη, η παραβίαση του εμπάργκο όπλων που έχει αποφασίσει ο ΟΗΕ για τη Λιβύη και μάλιστα μπροστά στα μάτια της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, είναι ζητήματα που θα πρέπει να αναλύσουν διεξοδικά οι σχεδιαστές της ελληνικής στρατηγικής αντιμετώπισης της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής εις βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου.
Η Τουρκία μας έχει δείξει και το έχει ανακοινώσει με τον πιο επίσημο τρόπο ότι έχει αποφασίσει να λεηλατήσει τεράστια τμήματα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο και ότι θα ακολουθήσει το Αιγαίο.
Ο κόμπος έφθασε στο χτένι.
Η Ελλάδα έχει δύο επιλογές.
Η μια είναι να αποδεχτεί τους τουρκικούς σχεδιασμούς και να παραχωρήσει στην Τουρκία τις θαλάσσιες περιοχές που συμπεριλαμβάνονται στον χάρτη της Γαλάζιας Πατρίδας.
Η άλλη είναι να αντισταθεί, να εξουδετερώσει τα τουρκικά σχέδια και να αποτρέψει το σφετερισμό και τη λεηλασία των ελληνικών θαλασσίων ζωνών.
Δεν υπάρχει τρίτη επιλογή, όπως δεν υπάρχει και χρόνος να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει, όπως κάναμε ή για την ακρίβεια έκανε το πολιτικό σύστημα και τα παπαγαλάκια του επί δεκαετίες.
Αν και υπάρχει κίνδυνος να κατηγορηθώ για αμετροέπεια, ορισμένοι είχαμε προβλέψει το πού θα φτάσουμε και είχαμε προειδοποιήσει, δεχόμενοι προσβολές και χαρακτηρισμούς, όπως πατριδοκάπηλοι, πολεμοκάπηλοι, τουρκοφάγοι και άλλα τοιαύτα.
Οι άλλοι, τα φερέφωνα της εξουσίας, έλεγαν ότι αυτά που βλέπαμε να τεκταίνονται και να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας, «δεν είναι τίποτα, τα κάνουν οι Τούρκοι για εξαγωγή της κρίσης, για εσωτερική κατανάλωση», ενώ όταν οι προκλήσεις ήταν εξώφθαλμες, μας πετούσαν και το αμίμητο «καλά και τι θέλετε να κάνουμε, πόλεμο;».
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, όλοι αυτοί που αντί να προειδοποιούν την εξουσία και το λαό για τα επερχόμενα, έπαιζαν παιχνίδια στις πλάτες της ίδιας της πατρίδας, είναι αυτοί που έφεραν τον πόλεμο στην πόρτα μας.
Εν τω μεταξύ, όλα αυτά τα χρόνια, όλοι αυτοί, πολιτικοί, ακαδημαϊκοί και δημοσιογράφοι-δημοσιολογούντες, διαμόρφωσαν ένα κλίμα στην ελληνική κοινωνία, που κάθε άλλο παρά της επιτρέπει να είναι έτοιμη να δεχτεί και να υποστηρίξει έναν πόλεμο.
Φοβικά σύνδρομα, δειλίες, ωχαδερφισμός, αδιαφορία, είναι μερικά από αυτά που επικρατούν σε σοβαρό τμήμα της κοινωνίας, τη στιγμή που η Τουρκία προετοιμάζει μεθοδικά την τουρκική κοινή γνώμη να υποστηρίξει τα σχέδιά της εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδας.
Αυτοί που έφεραν τον πόλεμο στην πόρτα μας, υπό καθεστώς τεράστιας πίεσης, τρέχουν τώρα να υπογράψουν συμφωνίες με την Ιταλία και την Αίγυπτο, που έχουν τεράστιες «τρύπες» τις οποίες θα τις βρούμε μπροστά μας.
Όμως θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτά δεν αρκούν.
Τα έχουμε ξαναγράψει προσφάτως.
Η Τουρκία γράφει το διεθνές δίκαιο και τις συμφωνίες των άλλων στα παλιά της οθωμανικά υποδήματα, και επιβάλει τα σχέδιά της με τη δύναμη των όπλων.
Και όπως προανέφερα, σχεδιάζει προσεκτικά και προετοιμάζεται σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, διπλωματικό, στρατιωτικό, κοινωνικό, τουλάχιστον δέκα χρόνια, αυτά τα χρόνια που εμείς, ως χώρα, λέγαμε αυτά που ανέφερα πιο πάνω, διαλύοντας εκτός από την εθνική οικονομία και την αμυντική μας βιομηχανία και μειώνοντας τη θητεία σε επίπεδα επικίνδυνα για την εθνική μας άμυνα.
Τι πρέπει να κάνουμε;
Να κάνουμε σε τέσσερις πέντε μήνες, όλα όσα έκαναν οι Τούρκοι τα τελευταία 10-15 χρόνια και μάλιστα πρέπει να κάνουμε περισσότερα, για να βγούμε νικητές από αυτό το παιχνίδι, με ή χωρίς πόλεμο.
Και δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι όσο φθάνουμε στο κρίσιμο σημείο, όπου θα ληφθούν οι μεγάλες αποφάσεις, ο καθένας θα κάνει τους λογαριασμού τους.
Τι έχει να χάσει και τι να κερδίσει.
Εκεί η Ελλάδα πρέπει με την μεθοδική προετοιμασία των ενόπλων δυνάμεων και όλων των φορέων που εμπλέκονται σε έναν πόλεμο, τις συμμαχίες και αποφασιστικότητά της, να δώσει το μήνυμα στην Τουρκία, ότι αν τολμήσει να στείλει ερευνητικό σκάφος ή γεωτρύπανο σε ελληνική υφαλοκρηπίδα, αυτό που θα συμβεί δεν θα είναι ένα τοπικό θερμό επεισόδιο, αλλά ένας γενικευμένος πόλεμος, που είναι πολύ πιθανόν να είναι νικηφόρος για την Ελλάδα, αφού σε επίπεδο στρατηγικών όπλων υπερέχει της Τουρκίας.
Και θα πρέπει να γνωρίζουν στην Άγκυρα ότι αυτό θα οδηγήσει στον πολιτικό θάνατο τον Ερντογάν και την Τουρκία του σε περιπέτειες, που θα οδηγήσουν μέχρι και τη δημιουργία του Κουρδιστάν.
Άλλωστε, η Ιστορία είναι εκεί και δεν παραλείπει να διαλαλεί ότι οι λίγοι και αδύναμοι Έλληνες ήταν αυτοί που επαναστάστησαν απέναντι στους πολλούς και ισχυρούς Οθωμανούς, και ότι παρά την ανισορροπία δυνάμεων, οι Έλληνες ήταν εκείνοι που κέρδισαν την ανεξαρτησία τους και έτσι άρχισε το ξήλωμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Από τους Έλληνες θα αρχίσει το ξήλωμα και της σύγχρονης Τουρκίας. Καλό είναι να το έχουν κατά νου αυτό όλοι.
Καλό βόλι.
