Στρατιωτικό Πρατήριο Ιωαννίνων: Μεγάλος διαγωνισμός με δώρο πλυντήριο ρούχων

Τι έγινε στο περιβόητο 8 -2 Παναθηναϊκός- Ολυμπιακός - ΒΙΝΤΕΟ

Μια φορά μονάχα μπήκαν δέκα γκολ σε ντέρμπυ Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού. Λέμε «ντέρμπυ» μετ' εισαγωγικών διότι τότε, εποχή μεσοπολέμου, δεν είχε ακόμα εξελιχθεί σε...αιώνια αντιπαλότητα η κόντρα ανάμεσα στις δυο ομάδες. Απλά, ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε τον Παναθηναϊκό, όπως κάθε άλλη ομάδα. Το ίδιο και για τον Παναθηναϊκό, δεν είχε κάτι το ξεχωριστό το ματς με τον Ολυμπιακό.

Να, γιατί έγραψε Ιστορία εκείνο το ματς στη Λεωφόρο, που έγινε σα σήμερα, την πρώτη Ιουνίου το 1930, μπροστά σε 11.000 θεατές και 3.000 τζαμπατζήδες στο λόφο του Λυκαβητού. Επειδή για πρώτη φορά σε παιχνίδι τους ο νικητής πέτυχε οκτώ γκολ! Και επειδή εκείνος είναι ο πρώτος ποδοσφαιρικός αγώνας που προκάλεσε εκδηλώσεις ακραίου χουλιγκανισμού.

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε 8-2 και πήρε το πρώτο πρωτάθλημα της Ιστορίας του. Το δεύτερο θα το ξαναπάρει μετά από 19 χρόνια. Πότε θα ξανακερδίσει 8-2 ο Παναθηναϊκός τον Ολυμπιακό; Κανείς δεν ξέρει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το 8-2 θα επαναληφθεί, κάποτε. Το λέει η Ιστορία.

Τα πάντα, και τα πιο απίθανα επαναλαμβάνονται. Αφού έγιναν, θα ξαναγίνουν. Δεν υπάρχει ρεκόρ που να μην καταρρίφθηκε. Ποτέ. Όπως κέρδισε ο Παναθηναϊκός 8-2, έτσι θα ξανακερδίσει, κάποτε. Και ο Ολυμπιακός θα νικήσει με τόσο βαρύ σκορ τον Παναθηναϊκό, κάποτε. Το 1936 ο Ολυμπιακός κέρδισε 6-1 τον Παναθηναϊκό. Κι αυτό το σκορ θα «απαντηθεί», κάποτε. Είπαμε. Όλα, και τα πιο απίθανα πραγματοποιούνται. Γιατί; Είπαμε. Αφού έγιναν, θα ξαναγίνουν.

Με μια νεκροφόρα(!) και γεμάτοι αισιοδοξία εμφανίστηκαν στη Λεωφόρο οι οπαδοί του Ολυμπιακού. Σίγουροι ότι θα «κηδέψουν» τον αντίπαλό τους. Στο τέλος του αγώνα το φέρετρο καταστράφηκε από τους οπαδούς των Αθηναίων και τα κομμάτια από ξύλο χρησιμοποιήθηκαν στις συμπλοκές. Τελικά, οι παναθηναϊκοί σκέπασαν με τη σημαία του Ολυμπιακού μια κάσα και «κήδεψαν» αυτοί τον αντίπαλο.
Να δούμε τι έγινε στο παιχνίδι που ξεκίνησε στις 5.30 μ.μ. και το σφύριξε ο Ιταλός διαιτητής Λουτσιάνο Μπαρλατσίνα. Ο Παναθηναϊκός, με προπονητή τον Ούγγρο Γιόζεφ Κίνσλερ,κατέβηκε με τους Αργυράκη, Σ. Πιεράκο, Βασιλείου, Ανδρίτσο, Κ. Μπαλτάση, Υποφάντη, Μηγιάκη, Μεσσάρη, Συμεωνίδη, Δ. Μπαλτάση, Δ. Πιεράκο. Ο Ολυμπιακός, με προπονητή τον Τσέχο Γιαν Κοψίβα, πρώην της Μπαρτσελώνα, έπαιξε με Γραμματικόπουλο, Σοφρά, Κουράντη, Λάλη, Λεκκό, Πανόπουλο, Διαλέτη, Τερζάκη και τα τέσσερα από τα πέντε αδέλφια, Ντίνο, Γιώργο, Βασίλη και Λεωνίδα Ανδριανόπουλο.

Στο 10 κιόλας ο Κύπριος Διομήδης Συμεωνίδης κάνει το 1-0 και σπάει τον τσαμπουκά του Ολυμπιακού που είχε ξεκινήσει επίθετικά. Στο 20 ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού την προπολεμική περίοδο Άγγελος Μεσσάρης το πάει 2-0 και 3-0 στο 25. Διπλοσκοράρει στο 30 ο Συμεωνίδης και με το 4-0 τελειώνει το ημιχρόνιο.

Στο 53 ο Μίμης Πιεράκος που σκοτώθηκε στο αλβανικό μέτωπο φθάνει το σκορ στο 5-0, όμως οι ολυμπιακοί δεν το βάζουν κάτω. Περίεργο. Αντί να ρίξει τους τόνους το 5-0, να απονευρώσει το παιχνίδι, να σηκώσουν τα χέρια οι ολυμπιακοί, τα αίματα βράζουν στον αγωνιστικό χώρο, όπως και στις κερκίδες.

Σε τρία λεπτά ο «ποδάρας», ο αρχηγός του Ολυμπιακού Γιώργος Ανδριανόπουλος βάζει δύο γκολ. Στο 56 μετά από ένα-δυο των αδελφών του Ντίνου και Βασίλη και στο 59 μετά από σέντρα του Λεωνίδα. Ο Ολυμπιακός κατέρρευσε στο 72. Πουτάνα μπάλα! Ο Μεσσάρης τράβηξε ένα σουτ, η πόρνη είχε μπόλικο φάλτσο και ο Κουράντης έκανε αυτογκόλ. Το 6-2 έσπασε ψυχολογικά τους φιλοξενούμενους. Τα άλλα δυο γκολ ο Μηγιάκης στο 76 και ο Πιεράκος στο 81. Σημειώνω ότι μέχρι τότε ο Παναθηναϊκός είχε κερδίσει μόνον μια φορά τον Ολυμπιακό, το 1926.

Επί τόπου οι παναθηναϊκοί έστησαν το σύνθημα: «Βάλαμε οκτώ στον Ολυμπιακό και τέσσερα στον Άρη - γεια σου Άγγελε Μεσσάρη». Δεν ξέχασαν και τα τέσσερα γκολ στον Άρη, διότι πρωταθλήτρια ομάδα το 1929 ήταν η ομάδα της Θεσσαλονίκης. Κι ένα δίστιχο στο θέατρο μετά το 8-2: «Έγινε ένα ματς, το δείλι - που 'ταν όλο μεγαλείο - και εδοκιμάσθη το τριφύλλι - με το οκτώ-δύο».

Ο Παναθηναϊκός στη συνέχεια κέρδισε τον Ολυμπιακό με 2 - 1 και στο ματς του β' γύρου, εκτός έδρας. Ήταν εποχή εντελώς ξένη με την Ελλάδα του αιώνα μας. Και οι ποδοσφαιριστές στις φάτσες, στα κορμιά, καμία σχέση με ό,τι βλέπουμε σήμερα.

ΛΕΩΦΟΡΟΣ,ΣΑ ΣΗΜΕΡΑ,ΤΟ 8-2

http://www.apodytiriakias.gr/athlitika/2018/05/31/pote-tha-xanaginei-to-pao-olumpiakos.aspxΛΕΩΦΟΡΟΣ,ΣΑ ΣΗΜΕΡΑ,ΤΟ 8-2

•

Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ …χρεοκοπία !!

Το βασικό συμπέρασμα για τη Μεταπολίτευση είναι πως ό,τι αντίθετο ως προς τη βούληση του ελληνικού λαού πήγε να γίνει για το καλό της οικονομίας, έπεσε στο κενό. Κάπως έτσι, το σύνθημα «Εδώ Πολυτεχνείο», θα μπορούσε κάλλιστα να μετασχηματιστεί στο «Εδώ χρεοκοπία».

Πολλές φορές έχει γραφτεί ή ειπωθεί. Το DNA της εποχής του Πολυτεχνείου ήταν αυτό που δηλητηρίασε μετέπειτα την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας. Και μάλλον δεν έχουν άδικο. Κάποιοι τα μπέρδεψαν. Τους αγώνες για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την ανάκτηση των ελευθεριών του πολίτη, με το δικαίωμα στη μεταδικτατορική ασυδοσία. Δεν… γνωριστήκαμε καθόλου καλά στην πρώτη μεταπολιευτική δημοκρατία και ως εκ τούτου παραγνωριστήκαμε αργότερα…

ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΗΜΕΤΕΡΩΝ

Τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης η Ν.Δ. άνοιξε τις πόρτες του Δημοσίου. Για να κυκλοφορήσει χρήμα στις τσέπες των πολιτών και να αμβλυνθούν τα πάθη της δικτατορικής περιόδου. Ακολούθως, το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου έπρεπε να φέρει τον… λαό στην εξουσία. Και να γίνει η απαραίτητη αντιστάθμιση μέσω των διορισμών αποκλεισμένων αριστερών.

Έτσι, άρχισε να μορφοποιείται η Ελλάδα των «ημετέρων» και των «υμετέρων». Όπου μέσα από ένα κακέκτυπο κεϋνσιανό μοντέλο το πολιτικό σύστημα υπονόμευσε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Προέκρινε την παρά φύση ενίσχυση των οικονομικών των λαϊκών στρωμάτων. Και βεβαίως αυτό απέβη μακροπρόθεσμα εις βάρος τους. Γιατί όταν δεν υπακούς στις αρχές και τα αξιώματα της οικονομίας, αλλά στον πολιτικό τυχοδιωκτισμό, τότε το αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου δεν μπορεί να είναι θετικό. Αν μη τι άλλο αυτό φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο φτάσαμε στο… ατύχημα του 2010. Για το οποίο εδώ και οκτώ χρόνια όλοι διαμαρτύρονται δείχνοντας με το δάκτυλό τους τους άλλους. Ποτέ όμως δεν αναρωτήθηκαν σε ποιο στρατόπεδο ήταν οι ίδιοι προ το 2010. Η κουτοπονηριά του Νεοέλληνα είναι χαρακτηριστικό του «Πολυτεχνειακού DNA» που… φώλιασε στα επόμενα χρόνια. 

Η ΜΑΓΚΙΑ ΤΟΥ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥ

Οι… αγώνες έγιναν σημαία ακόμη και από αυτούς που την εποχή του Πολυτεχνείου… μπουσουλούσαν. Εμφανίστηκαν ως κατατρεγμένοι που έψαχναν να κεφαλαιοποιήσουν κάτι το οποίο είχε έναν εντελώς διαφορετικό συμβολισμό. Έτσι είδαμε διάφορους να επικαλούνται την αριστεροφροσύνη τους και άλλοι την κομματική τους μαγκιά για να διοριστούν στο Δημόσιο. Έτσι, δημιουργήθηκε μια ολόκληρη γενιά παρασίτων που έβαζαν φρένο σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση για να κρατηθεί η οικονομία μας ανταγωνιστική. Ήταν αυτοί που πολέμησαν λυσσαλέα τις μεταρρυθμίσεις που έφερε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη την περίοδο 1990-93. Ήταν αυτοί που βγήκαν στους δρόμους για να ακυρώσουν το νομοσχέδιο Γιαννίτση σχετικά με την αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος, ώστε να μην χρεοκοπήσουμε. Όπως και έγινε αργότερα. Όλοι αυτοί έχουν το θράσος να κουνάνε το δάκτυλο και να γίνονται τιμητές των πάντων. 

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΤΗΝ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ

Αναμφίβολα, η διαμόρφωση του καθεστώτος φαυλότητας που υπήρξε στο Δημόσιο οφείλεται στο πολιτικό σύστημα και κυρίως στη «Γενιά του Πολυτεχνείου» που ήρθε στην εξουσία το 1981 με το ΠΑΣΟΚ. Όταν εκδικείσαι την οικονομία με… παρά φύση αποφάσεις, τότε, τόσο το κακό για την οικονομία κια τους πολίτες. Αυτό έγινε με πολύ μεγάλη ένταση επί ΠΑΣΟΚ και σε μικρότερο βαθμό επί Ν.Δ. Έτσι φτάσαμε στους 45άρηδες, 50άρηδες και 55άρηδες συνταξιούχους των 2.000 ή 3.000 ή 4.000 ευρώ (τώρα προφανώς δεν παίρνουν αυτά τα λεφτά) και των εργαζομένων που λαμβάνουν σήμερα μισθό 400 ή 500 ευρώ!

Όλα αυτά δεν είναι τίποτα περισσότερο απο΄τις εκτρωματικές καταστάσεις οπυ διαμορφώθηκαν στη Μεταπολίτευση με την ενθάρρυνση και υποβοήθηση από το ΠΑΣΟΚ είτε ως αντιπολίτευση είτε ως κυβέρνηση κατά τη δεκαετία του ΄80. Και βεβαίως σε αυτό το έργο πρωταγωνίστησε σύσσωμη η… αθώα αριστερά! Πολλοί θα θυμούνται την ομιλία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1994 στη Βουλή όπου καλούσε τον Ανδρέα Παπανδρέου να λάβει μέτρα πριν η χώρα καταφύγει ικέτης στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. 

Το βασικό συμπέρασμα για τη Μεταπολίτευση είναι πως ό,τι αντίθετο ως προς τη βούληση του ελληνικού λαού πήγε να γίνει για το καλό της οικονομίας και της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητάς της, έπεσε στο κενό. Καθιερώθηκε έτσι de facto η δημοκρατία των συνδικαλιστών, των βολεμένων, των παρασίτων, του λαϊκισμού, της ανεύθυνης και οικονομικά αναλφάβητης δημοσιογραφίας. Το σύνθημα «Εδώ Πολυτεχνείο» που ακουγόταν από το στόμα της Μαρίας Δαμανάκη το 1973, θα μπορουσε κάλλιστα να μετασχηματιστεί στο «Εδώ χρεοκοπία».

ΛΟΥΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

https://new-deal.gr/%CE%B5%CE%B4%CF%8E-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%B5%CE%B4%CF%8E-%CF%87%CF%81%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B1/

Οι αργυρώνητοι δούλοι και τα σαπρόφυτα

Στην ζωή υπάρχουν οι αργυρώνητοι δούλοι και τα σαπρόφυτα που οι μεν πρώτοι επιβιώνουν χάριν των αφεντικών τους και τα δεύτερα προκαλούν φαινόμενα δηλητηρίασης. 
Αυτοί πιστεύουν ότι μπορούν και προσπαθούν να επιβάλλουν στην κοινή συνείδηση την άποψη αυτών διαβάλλοντας και διασπείροντας χολή και όξος κατά των ανθρώπων που προσπαθούν με σύνεση και αποφασιστικότητα να βρουν λύσεις σε θέματα της κοινωνίας που πολλές φορές οι " κρυφοί - γνωστοί " τους φίλοι -χρηματοδότες έχουν αφήσει να διογκωθούν και να γίνουν πληγές χέουσες. 

Οι πολίτες όμως γνωρίζουν τι είναι ο καθένας και τι αντιπροσωπεύει. Όλοι κρινόμαστε και βασικά όσοι έχουμε την τιμή να μας έχουν τιμήσει οι πολίτες και σε αυτούς δίνουμε λόγο και όχι στα σαπρόφυτα και αργυρώνητους τιμητές της κοινωνίας

Σχη(ΠΖ) ε.α.Δημήτρης Βαρέλης

Θεματικός αντιπεριφερειάρχης Άρτας

Συντάξεις: Ανατροπή με σχέδιο για να γλιτώσουν τις μειώσεις 700.000 συνταξιούχοι

- Επανυπολογισμός συντάξεων, αλλά μόνο για όσους παίρνουν από ένα ποσό και πάνω - Πως δεν θα μειωθούν οι συντάξεις για εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους - Ποιοι έχουν ελπίδες να γλιτώσουν από τις περικοπές με το σχέδιο της κυβέρνησης - Τι θα γίνει με τη 13η σύνταξη που υπόσχεται το Μαξίμου

Οι συντάξεις θα μειωθούν και αυτό είναι δεδομένο. Η κυβέρνηση έχει παραδεχθεί ότι μόνο με τον επανυπολογισμό θα μπορέσει να τα βρει με τους δανειστές ωστόσο το πολιτικό κόστος είναι τεράστιο και έτσι αναζητά τρόπους η μείωση να περιοριστεί σε συνταξιούχους που λαμβάνουν από ένα ποσό και πάνω, έτσι ώστε να περιοριστούν και οι αντιδράσεις.
Η ανατροπή που σχεδιάζει ωστόσο η κυβέρνηση πρέπει να περάσει από την κρησάρα των δανειστών. Πρέπει δηλαδή να πάρει την έγκριση της τρόικας πριν εφαρμοστεί.

Το σχέδιο αυτό, σύμφωνα με διαρροές, προβλέπει επανυπολογισμό μόνο στο ποσό που αφορά στις κύριες συντάξεις. Αν και δεν διευκρινίζεται επακριβώς τι σημαίνει αυτό, διαρρέεται ότι με τον τρόπο θα γλιτώσουν τις μειώσεις περίπου 700.000 συνταξιούχοι.
Ουσιαστικά, όπως διαρρέεται, δεν θα υποστούν τις μειώσεις που έρχονται τον Δεκέμβριο του 2018 όσοι συνταξιούχοι παίρνουν ποσά ως 800 ευρώ τον μήνα. Με τον τρόπο αυτό για ακόμη μια φορά η κυβέρνηση θα μπορέσει με το αφήγημα της προστασίας των πλέον αδύναμων να περάσει πιο εύκολα τις περικοπές.

Προς το παρόν και όσο τα παραπάνω δεν έχουν τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών οι συνταξιούχοι θα πρέπει να θεωρούν ως δεδομένο ότι θα υποστούν τις περικοπές που έχουν αποφασιστεί, θα έχουν δηλαδή απώλειες μιας ως και τρεις συντάξεις τον χρόνο σε σχέση με τα σημερινά ποσά.
Αυτό που φαίνεται ως πιο πιθανό είναι τελικά η κυβέρνηση να καταφέρει να δώσει ένα ποσό στα τέλη του χρόνου στους συνταξιούχους, όπως έγινε και το 2016, το οποίο ήδη μέσω διαρροών έχει ονομάσει 13η σύνταξη, αν και θα είναι απλά ένα εφάπαξ βοήθημα και όχι επαναφορά της 13ης σύνταξης.

πηγή: https://www.newsit.gr/ellada/syntakseis-anatropi-sxedio-gia-na-glitosoun-tis-meioseis-700-000-syntaksiouxoi/2538271/

Μάθε παιδί μου… δημοτικό τραγούδι

Τριαντάφυλλος Κωτόπουλος

Καθώς και ημερολογιακά μόλις εισήλθαμε στο καλοκαίρι, αρκετούς θα αρχίσουν να ξεμυαλίζουν οι παραλίες και τα βουνά, τα θερινά σινεμά και οι πιο έντονοι τρόποι νυχτερινής διασκέδασης. Ταβέρνες, μπαράκια, after αλλά και πανηγύρια… Πανηγύρια υπό τους ήχους, όχι πάντοτε με την καλύτερή τους εκτέλεση, και των δημοτικών τραγουδιών.

Το να μιλήσει κανείς για τη μοναδική αξία του δημοτικού τραγουδιού, τέχνη εξαιρετική που συνδυάζει τον λόγο, τη μουσική και τον χορό, προφανώς είναι κοινοτοπία. Στην ίδια λογική κινούνται και αναφορές που υπενθυμίζουν πως ορισμένα είδη του, τα ακριτικά τραγούδια, τοποθετούνται ανάμεσα στα πρώτα μνημεία της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Από τότε μέχρι και τον προηγούμενο αιώνα, το δημοτικό τραγούδι προσέφερε στην πολιτισμική μας συνέχεια και τόνωσε το κοινό μας αίσθημα.

Αν θέλαμε ίσως να λειτουργήσουμε ιντριγκαδόρικα θα συμπληρώναμε πως σε αντίθεση με το ρεμπέτικο, το οποίο εκφράζεται πολύ με τη μουσική και τον χορό αλλά έχει γενικά πιο απλοϊκούς και ακατέργαστους στίχους, το δημοτικό τραγούδι βασίζεται στον ποιητικό του λόγο. Τον λόγο που επηρέασε τον Σολωμό, τον Παλαμά, τον Σικελιανό, τον Σεφέρη, τον Ρίτσο, τον Ελύτη και τόσους νεότερους που αδικούμε συστηματικά με την αναφορά μόνο στα μεγάλα προγονικά ονόματα.

Οι σημαντικότεροι μελετητές του συμφωνούν πως η δική του συμβολή είναι καθοριστική στη σταδιακή διαμόρφωση της αισθητικής, της κοσμοαντίληψης και της βιοθεωρίας του νεοελληνικού μας πολιτισμού. Για να είμαστε πιο ακριβείς εδώ θα πρέπει να εστιάσουμε στον λαϊκό μας πολιτισμό της υπαίθρου.

Η παρακμή και το σήμερα

Η παρακμή του δημοτικού τραγουδιού αποδόθηκε -μνημονεύω εδώ την άποψη του δικού μου δασκάλου Ερατοσθένη Καψωμένου- στην άνοδο της αστικής τάξης σε συνδυασμό με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και των μέσων επικοινωνίας. Νομοτέλεια; Σήμερα το δημοτικό τραγούδι το συναντούμε σε κέντρα παραδοσιακού γλεντιού, ή με πιο φυσικό τρόπο στα γνωστά μας πανηγύρια που προαναφέραμε.

Θα τολμήσω να πω ότι και στις δύο περιπτώσεις εμφυλοχωρεί, δεν λέω ότι κυριαρχεί, μια συστηματοποιημένη επιχειρηματική του εκμετάλλευση. Προσωπικά με ενοχλεί το γεγονός, αλλά όχι γιατί είμαι λάτρης του είδους ούτε γιατί το αντιμετωπίζω ως ζήτημα αισθητικής τάξης. Θεωρώ πως ο τρόπος απόδοσής του, ειδικά το μουσικό του «σκέλος» λες και πολεμά τις περισσότερες φορές να ακυρώσει με την κακή ακουστική την πολυεπίπεδη λειτουργία του. Αλλά και οι ηλικίες όσων συμμετέχουν προδίδουν μία νοσταλγική αντιμετώπιση και όχι μία ζώσα πολιτισμική πρακτική.

Θα ενδιέφερε, θα ήταν χρήσιμη και ωφέλιμη μία επανάκαμψη του δημοτικού τραγουδιού στις μέρες μας; Κι αν όχι μία θριαμβική επιστροφή του, ίσως μία επανασύσταση με διαφορετικό όμως τρόπο στα παιδιά μας, αλλά και στους μεγαλύτερους; Μπορεί αυτό να συμβεί; Έχει νόημα να επιχειρηθεί κάτι τέτοιο;

Η δημιουργική γραφή και το μέλλον

Η υιοθέτηση της λογικής αυτής της περιβόητης Δημιουργικής Γραφής στο σχολείο τα τελευταία χρόνια κινείται προς μία τέτοια κατεύθυνση, όσες τρικλοποδιές κι αν της βάζουν αυτοί που κλήθηκαν (αλήθεια με ποια κριτήρια;) να σχεδιάσουν την ένταξή της στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Δεν είναι λίγοι οι εκπαιδευτικοί που βρήκαν πρόσφορο τον τρόπο για να μυήσουν τους μαθητές στο δημοτικό τραγούδι και τις χάρες του. Παραδειγματικά να αναφέρω το 2ο Γυμνάσιο Αγρινίου.

Η καθηγήτρια Αγγέλη Μαρία -ούτε την γνωρίζω, ούτε φίλος μαζί της είμαι, απλώς «έπεσα» διαδικτυακά πάνω στη δουλειά της- επέλεξε στα πλαίσια της θεματικής εβδομάδας να συνδυάσει τη Δημιουργική Γραφή με το Δημοτικό Τραγούδι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τα παιδιά αφού γνώρισαν βιωματικά το είδος, που σημαίνει πως και το χόρεψαν και το τραγούδησαν, στη συνέχεια συνέγραψαν μαντινάδες, άρα είχαν μία γόνιμη επαφή με τη μετρική. Η αλήθεια είναι πως οι μαντινάδες διαθέτουν μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα χάρη στο πνεύμα πρωτοτυπίας και αυτοσχεδιασμού που τις χαρακτηρίζει.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως μέχρι σήμερα αναπτύσσονται καινούργιες κατηγορίες μαντινάδων που απηχούν τις νέες κοινωνικές συνθήκες και τα δεδομένα του σύγχρονου τεχνικού πολιτισμού. Θα μπορούσαν τα παιδιά να δοκιμάσουν συγγράψουν και ερωτικά και σατιρικά και ευτράπελα και ίσως και ιστορικά τραγούδια. Αλλά αυτό θα προϋπέθετε περισσότερο χρόνο και σχεδιασμό από την αρχή του έτους, κάτι που δεν περνά απαραίτητα από το χέρι των μάχιμων εκπαιδευτικών.

Το δημοτικό τραγούδι είναι μια τέχνη που οικοδομείται με την αφαίρεση. Η ποιητική του μέγιστου με την τεχνική του ελάχιστου αποκρυσταλλωμένη από μία μακρά προφορική παράδοση σε στερεότυπα σχήματα μεγάλης αισθητικής και ψυχολογικής ευστοχίας. Τυπική η διάρθρωση του μύθου. Αδρή και σχηματική η διαγραφή των χαρακτήρων. Με νοηματικά ή χρονικά άλματα προχωρά το κείμενο, έτσι ώστε να δραστηριοποιείται η φαντασία του ακροατή για να καλύψει τα κενά.

Λιτότητα και δραστικότητα

Γνωρίζοντας πιο ουσιαστικά το δημοτικό τραγούδι τα παιδιά μπορούν να αντιληφθούν την αξία του προφορικού λόγου μιας και η φράση του δημοτικού τραγουδιού είναι απλή και σύντομη και από άποψη δομής βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτόν. Η λιτότητα και η δραστικότητα αυτή τούς ασκεί στους βασικούς φορείς του νοήματος της γλώσσας μας.

Το ρήμα και το ουσιαστικό, που μαζί με τους συνδέσμους και τις αντωνυμίες, κυριαρχούν στο δημοτικό τραγούδι, αποκαλύπτουν, διδάσκουν αν το θέλετε, την αμεσότητα στην επικοινωνία, τη θέρμη και τη ζωντάνια που μπορεί να αποκτήσει ο λόγος μας χωρίς να επισκιάζεται από κανένα περιττό στολίδι. Περιττά που αποφεύγονται με τα λιγότερα επίθετα και επιρρήματα.

Αλλά και τα στερεότυπα εκφραστικά του σχήματα του δημοτικού τραγουδιού μπορούν να εμπνεύσουν ασκήσεις, άρα μαθητεία. Ασκήσεις με περιορισμούς αλλά OuLiPo. Τα εισαγωγικά μοτίβα (τρία πουλάκια κάθονταν), οι μεταβατικοί στίχοι (πιάνω το κείνο το στρατί, κείνο το μονοπάτι, / το μονοπάτι μ’ έβγαλε…), τα τυπικά εκφραστικά ζεύγη που κατανέμονται στα δύο ημιστίχια και κλιμακώνουν το νόημα (Αυτά τα φρύδια τα σμιχτά, τα ζαχαρένια μάθια) μαζί φυσικά και με άλλα πολλά που παραλείπουμε για ευνόητους λόγους μπορούν να βοηθήσουν και να οδηγήσουν τους μαθητές στην παιγνιώδη, αλλά ύψιστη πράξη της δημιουργίας.

Να διασκευάσουν για παράδειγμα ένα παλαιότερο τραγούδι κατά τρόπο που να ταιριάζει στις σύγχρονες απαιτήσεις με την αλλαγή ονομάτων ή τοπικών και χρονικών προσδιορισμών. Κι αν αυτό είναι το πρώτο σκαλί, σκεφθείτε πως μπορεί να εκπλαγούμε από τη ριζική και ουσιαστικότερη συμβολή τους με την κατάθεση καινούργιων δημοτικών τραγουδιών

https://slpress.gr/politismos/mathe-paidi-mou-dhmotiko-tragoydi-tragoydi/

Οι μειώσεις που έρχονται στις αποδοχές των απόστρατων

Τις τρομακτικές μειώσεις που έρχονται στις αποδοχές των απόστρατων με την εφαρμογή του νόμου Κατρούγκαλου και τη νέα περικοπή από το 2019 περιέγραψε στο  ο πρόεδρος της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Βασίλης Ροζής. 
Αφού είπε ότι «με το νόμο Κατρούγκαλου ισοπεδωνόμαστε πλήρως» υπενθυμίζοντας ότι για τις χήρες κάτω των 52 ετών προβλέπει ότι θα παίρνουν 3 χρόνια σύνταξη και στη συνέχεια στα 67 έτη, στη συνέχεια τόνισε ότι «χοντρικά και κατά μέσο όρο κάθε συνάδελφος θα χάνει 200-300 ευρώ το μήνα». 
Αν συνυπολογιστεί, δε, και η μείωση του αφορολογήτου από το 2020 αυτό, όπως είπε ο κ. Ροζής, θα σημαίνει ότι «ένας απόστρατος θα χάνει 2-3 συντάξεις το χρόνο». 
«Είμαστε μια ομάδα που έχει χάσει έως και το 60% των αποδοχών της στα χρόνια του Μνημονίου. Εγώ προσωπικά έχω μείωση 62% σε σχέση με τις αποδοχές του 2010» συμπλήρωσε ο κ. Ροζής και ως παράδειγμα της νέας κατάστασης είπε ότι «ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ θα παίρνει σύνταξη 1.150 ευρώ. 
Σκεφτείτε τι θα συμβαίνει παρακάτω».




πηγή:http://www.aftodioikisi.gr/asfalistika/miosis-pou-erchonte-stis-apodoches-ton-apostraton/