Σκόπια: Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια

Όπως είναι γνωστό, η FYROM (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) είναι δημιούργημα του Στρατάρχη Γιόσιπ Μπροζ Τίτο (1892 – 1980), ο οποίος αμέσως μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, με την πλήρη υποστήριξη του Ιωσήφ Στάλιν (1878 – 1953), έφτιαξε μέσα στην τότε Ομοσπονδιακή Λαϊκή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας ένα ομόσπονδο «κρατίδιο» στην ευρύτερη περιοχή του Άνω Αξιού με πρωτεύουσα τα Σκόπια, το οποίο ονόμασε «Μακεδονία».

Το κατασκεύασμα αυτό άρχισε να δημιουργεί συστηματικά και με μεθοδική συνέπεια, ένα κάλπικο όραμα, μια μελλοντική υποθήκη αλυτρωτισμού και επεκτατισμού, εναντίον της Ελλάδος (κυρίως) αλλά και άλλων γειτόνων της περιοχής.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 οι νέες γενιές των Σκοπιανών άρχισαν να διδάσκονται πως «είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου» και να φανατίζονται με απίθανες και «ιερές» ψευδαισθήσεις αλυτρωτισμού. Έτσι όταν το 1991 διαλύθηκε η Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία, δημιουργήθηκε –με τις ευλογίες και την υποστήριξη όλων των μεγάλων συμμάχων μας- στην περιοχή που ο Τίτο ονόμασε «Μακεδονία» ένα νέο κρατίδιο το οποίο έσπευσε να αναγνωρίσει, πρώτη και καλύτερη, η Τουρκία.

Το νεαρό κρατίδιο, με πολύ γερές «πλάτες» που τις παρείχαν εξαιρετικά ύποπτοι «προστάτες», δεν άφησε καμιά απολύτως πρόκληση που να μην κάνει απέναντι στην Ελλάδα:

Αυτό-ονομάστηκε «Δημοκρατία της Μακεδονίας» κατέχοντας μόνο το 37% της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας (Η Ελλάδα κατέχει το 51%, η Βουλγαρία το 11% και η Αλβανία το 1% περίπου). Προφανώς θεωρούσε πως το υπόλοιπο 63% της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας που της έλλειπε, θα της το «χάριζαν» οι ύποπτοι προστάτες της!

Έσπευσε χωρίς καθυστέρηση να τυπώσει και να μοιράσει ανά τον κόσμο χάρτες που περιλαμβάνουν και την αρχαία Μακεδονία, δηλαδή την Ελλάδα. Τύπωσε και μοίρασε χαρτονομίσματα με τον Λευκό Πύργο, το έμβλημα της Θεσσαλονίκης – της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Ελλάδος. Δημιούργησε σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας, το σύμβολο που βρέθηκε πάνω στον τάφο του Φιλίππου στην Βόρεια Ελλάδα. Γέμισε σταδιακά χώρους και πλατείες με «μεγαλοπρεπή» αγάλματα – κακέκτυπα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Και άρχισε να χύνει ποταμούς από κροκοδείλια δάκρυα σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς επειδή η Ελλάδα αντιδρούσε στην απροκάλυπτη κλοπή του ονόματος ολόκληρης της Μακεδονίας!

Οι ισχυροί «προστάτες» του γειτονικού κρατιδίου κατάφεραν να εξασφαλίσουν την αναγνώριση του κάλπικου ονόματος από 130 χώρες του κόσμου οι οποίες είναι απόλυτα φυσικό να μην γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες του θέματος της ονομασίας, αλλά όχι της Ελλάδος η οποία πρόβαλε βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ – φυσικά ούτε λόγος για πιθανή ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το φθινόπωρο του 2008 οι εθνικιστές των Σκοπίων υπέγραψαν με τυμπανοκρουσίες μια «στρατηγική συμφωνία» με την Τουρκία αφ’ ενός μεν για να αισθάνονται πιο «ασφαλείς» σε σχέση με τους συνεχείς τυχοδιωκτισμούς εναντίον της Ελλάδος, αφ΄ ετέρου δε για να διαβεβαιώνουν τον λαό τους πως οι αχυρένιες πλάτες των Τούρκων στρατηγών τους εξασφαλίζουν «ατιμωρησία».

Ένα χρόνο αργότερα (Οκτώβριος 2009) ο νεοεκλεγείς τότε Πρόεδρος των Σκοπίων Γκιόργκε Ιβανόφ (παραμένει και σήμερα), έσπευσε στην Τουρκία για να ευχαριστήσει τους Τούρκους «προστάτες», επιβεβαιώνοντας πανηγυρικά πως οι πολιτικοί απατεώνες διακρίνονται πάντοτε για τις χωρίς περιεχόμενο μεγαλοστομίες τους: «Η χρησιμοποίηση του συνταγματικού ονόματος, η υποστήριξη της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας, όπως και η σθεναρή υποστήριξη για την ενσωμάτωση στο ΝΑΤΟ, αποδεικνύουν τις ειλικρινείς προθέσεις των πραγματικών μας φίλων!» έλεγε απευθυνόμενος στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας.

Την εποχή που η Ελλάδα περνούσε μια ακόμα περίοδο αστάθειας με τις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 (Μάιος και Ιούνιος), ο τότε ΥΠΕΞ των Σκοπίων  Νίκολα Πόποσκι βρισκόταν πάλι στην Τουρκία όπου με μεγάλη ικανοποίηση άκουγε το θρασύτατο Εγκεμέν Μπαγίς (παραιτήθηκε τον Δεκέμβριο του 2013 κάτω από το βάρος του τεράστιου σκανδάλου διαφθοράς που συγκλονίζει έκτοτε την Τουρκία παρά την δικτατορία που έχει επιβληθεί) να απευθύνεται στην Ελλάδα με ύφος αυθεντικού «προστάτη» της νέο-οθωμανικής πύλης:

 «Ελπίζω η Ελλάδα, αντί να ασχολείται με την ονομασία της “Μακεδονίας”, με κάποια προβλήματα στα νησιά και με το συρματόπλεγμα στα σύνορα, να δώσει βάρος στα οικονομικά προβλήματά της …. Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου κατέστησε δύσκολη υπόθεση τον σχηματισμό κυβέρνησης στην Ελλάδα, αλλά η Τουρκία θα σεβαστεί τις αποφάσεις του ελληνικού λαού!». (Πω, πω απίστευτη μεγαλοψυχία από την νέο-οθωμανική… υψηλή πύλη!)

Την εικόνα της εποχής συμπληρώνει ο θεωρητικός του νέο – οθωμανισμού Αχμέτ Νταβούτογλου ο οποίος στις 20 Μαΐου 2012, κραύγαζε σε ακροατήριο αλαλαζόντων ψευτο-μακεδόνων: «Δεν είμαι μόνο μεγάλος και ειλικρινής φίλος της Μακεδονίας, αλλά είμαι επίσης Μακεδόνας»! (Μήπως ορθώς «ηλίθιο» τον ανεβάζει ο Έντουαρντ Λούτβακ  του CSIS* και «βλάκα» τον κατεβάζει ο αρχηγός του Τουρκικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Κεμάλ Κιλιτρσντάρογλου;)

Φυσικά, Τούρκοι «προστάτες» και ολόκληρη η κουστωδία των εθνικιστών ψευτο-μακεδόνων προσποιείται ότι γνωρίζει ιστορία και λέει αυτήν που θα ήθελε ή αυτήν που ονειρεύεται. Δεν είναι όμως πιο απλό να ακούσουν προσεκτικά και να μάθουν τι ακριβώς λέει ένας από τους επιφανέστερους μελετητές της Αρχαίας Ιστορίας της Μακεδονίας, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Robin Lane Fox; Αν δεν κλείσουν μόνοι τους τα αυτιά τους, ας ακούσουν:

«Η Μακεδονία είναι ένα βασίλειο της Βορείου Ελλάδας, που κατοικείται από ανθρώπους που μιλούν την ελληνική γλώσσα, χρησιμοποιούν ελληνικά ονόματα, έχουν το ελληνικό ημερολόγιο και λατρεύουν τους Θεούς των Ελλήνων. Εκείνοι που ζουν στα Σκόπια και υποστηρίζουν ότι εκεί είναι η Μακεδονία, η πατρίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι αμαθείς και αποτρόπαιοι. Είναι σαν να λέει κανείς ότι το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης έχει τις ρίζες του στη Λευκορωσία κι ότι η Οξφόρδη ήταν το Μινσκ!».

Η Οξφόρδη λοιπόν δεν είναι το Μινσκ και τα Σκοπιανά ψέματα έχουν και αυτά, όπως όλα τα άλλα ψέματα, κοντά ποδάρια. Το 2016 ο Νίκολα Γκρουέφσκι, του εθνικιστικού VMRO-DPMNE, παραιτήθηκε αφού για μια ολόκληρη δεκαετία έσυρε το γειτονικό κρατίδιο στην πιο μαύρη περίοδο της σύντομης ιστορίας του. Στις εκλογές του Δεκεμβρίου 2016 συγκέντρωσε ποσοστό 39%, έλαβε εκ νέου εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης, αλλά απέτυχε να παραμείνει στην εξουσία. Μετά από ολόκληρους μήνες ατέρμονων συζητήσεων και αφού η χώρα έφθασε στα πρόθυρα του εμφύλιου, στις 29 Μαΐου 2017 ανακοινώθηκε η σύνθεση της νέας κυβέρνησης συνεργασίας της Σοσιαλδημοκρατικής Ένωσης (SDSM) και των αλβανικών DUI και «Συμμαχία για τους Αλβανούς», υπό τον σοσιαλδημοκράτη Ζόραν Ζάεφ. Στην νέα κυβέρνηση των Σκοπίων ένας εκ των τριών αντιπροέδρων είναι Αλβανός, (Μπουγιάρ Οσμάνι) και Υπουργός Εξωτερικών ο Νίκολα Ντιμιτρόφ, πρώην διπλωμάτης.

Τα 2 περίπου εκατομμύρια των κατοίκων της γειτονικής χώρας είναι κυρίως Σλάβοι, Αλβανοί, Ρομά και Σέρβοι. Στις μέρες μας, το δηλητήριο του εθνισμού που έσπειρε μέσα στη χώρα το VMRO, οι έντονες εθνοτικές διαφορές και οι συχνές, απροκάλυπτες επεμβάσεις των «μεγάλων δυνάμεων» έχουν δημιουργήσει μια έκρυθμη κατάσταση και  χειροπιαστές προϋποθέσεις διαμελισμού της νεαρής χώρας.

Σ υ μ π έ ρ α σ μ α: Η πιο σώφρων, αναίμακτη και πολιτισμένη λύση για το γειτονικό κράτος και την νέα κυβέρνηση του, είναι χωρίς αμφιβολία η άμεση συνεννόηση με την Ελλάδα, σε μια κοινά αποδεκτή συμφωνία για νέα ονομασία, νέα σύμβολα και εξάλειψη των φαντασιώσεων της «εθνότητας» και της «γλώσσας» που επιχειρήθηκε να «επιβληθεί» με το ζόρι σε Σλάβους, Αλβανούς, Ρομά, Σέρβους κ.α.

Η Ελλάδα πάντα είχε απλωμένο και ανοικτό χέρι συνεννόησης και συνεργασίας, παρά τις συνεχείς προσβολές που έχει υποστεί από ύποπτους «εθνικιστές» που επιχείρησαν (και επιχειρούν) να βάλουν δυναμίτη στην ειρήνη της περιοχής, παρ΄ όλο που η χώρα μας αποτελεί τον μεγαλύτερο ξένο επενδυτή της γειτονικής χώρας!

Η άμεση αλλαγή του ονόματος που «οικειοποιείται» την γεωγραφική περιοχή ολόκληρης της Μακεδονίας, η συμφωνία στα υπόλοιπα θέματα των συμβόλων, της εθνότητας και της γλώσσας είναι βέβαιο πως θα οδηγήσει αμέσως το γειτονικό κράτος στην Ατλαντική συμμαχία εξασφαλίζοντας πλήρως την ασφάλεια του και θα δημιουργήσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την μελλοντική ένταξή του στους κόλπους της Ε.Ε. με την αμέριστη υποστήριξη της Ελλάδος.

«ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» είναι ένα πιθανό, νέο όνομα για τα Σκόπια το οποίο έχουν ήδη προτείνει, με ανοικτή παρέμβαση προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και τους πολιτικούς αρχηγούς, οι Παμμακεδονικές Ενώσεις της Υφηλίου.

Η «Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία», η νέα πιθανή ονομασία των Σκοπίων φαίνεται πολύ εύστοχη. Εκφράζει αυθεντικά την σημερινή κατάσταση και την θέση του νέου κράτους στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή του Βαλκανικού χώρου. Τερματίζει μια διένεξη που δημιουργήθηκε από την υστεροβουλία κάποιων ηγετών του περασμένου αιώνα, βασισμένη σε ανύπαρκτα ιστορικά δεδομένα. Οδηγεί με ασφάλεια προς το μέλλον το γειτονικό κράτος χωρίς αιματοχυσία, πολεμικές περιπέτειες ή διαμελισμούς. Και φυσικά, χωρίς ανατολίτες «προστάτες» που υποθάλπουν συνεχώς αντιθέσεις και έριδες, χωρίς φυσικά να δίνουν δεκάρα τσακιστή για τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα τους.

Εμείς ευχόμαστε να πρυτανεύσει έστω και τώρα η κοινή λογική, μακριά από υπερβολές και υστερίες, για το καλό της ειρήνης και της ευημερίας των κατοίκων ολόκληρης της περιοχής η οποία –ούτως ή άλλως- βρίσκεται πολύ κοντά στην κινούμενη βάλτο της Μέσης Ανατολής και έχει ανάγκη από ειρηνική συνύπαρξη και ανάπτυξη – μεγαλύτερη από ποτέ…

__________________________________________

* Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (Center for Strategic andInternational Studies) με έδρα την Ουάσιγκτον, ΗΠΑ.

Λεωνίδας Κουμάκης

https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=

Γερμανία: Η νέα, ηθική (!!) υπερδύναμη, που έχει ως στόχο να ισοπεδώσει κυριολεκτικά την Ελλάδα

Όλες οι χώρες πρέπει να θαυμάζουν ή να φοβούνται τη Γερμανία, η οποία θεωρεί πως είναι ένα κράτος εκλεκτό και παράδειγμα προς μίμηση – ενώ η κυβέρνηση της έχει στόχο να ισοπεδώσει κυριολεκτικά τη χώρα μας, υποτάσσοντας σταδιακά όλα τα κόμματα και τις κυβερνήσεις της, κυρίως όμως τους Πολίτες της.

.«Πριν από μία περίπου εβδομάδα, μετά την επίσκεψη του κ. Trump στην Ευρώπη και την παράλογη επιμονή του να τηρήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις που έδωσε στους Πολίτες των Η.Π.Α., η Γερμανία έχει αναδειχθεί σε μία δύναμη που θέλει να προστατεύσει την ειρήνη στον πλανήτη – έχοντας την πεποίθηση πως έχουν ξεχάσει όλοι την ιστορία της που μοιάζει περισσότερο με ποινικό μητρώο. Στα πλαίσια αυτά, αφού η καγκελάριος ανακοίνωσε μιλώντας σε οπαδούς του κόμματος της την αμυντική ανεξαρτησία της χώρας της, το βερολινέζικο κατεστημένο πλημμύρισε τη Γερμανία με προτάσεις αντιμετώπισης του νέου εχθρού του Έθνους: των Ηνωμένων Πολιτειών.

Σαν να πρόκειται λοιπόν για μία κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, δεν υπάρχουν πλέον κόμματα στη Γερμανία, αλλά μόνο πατριώτες – κρίνοντας από τα υπερήφανα λόγια του σοσιαλιστή αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του κ. M. Schulz, σύμφωνα με τον οποίο θα πρέπει να εμποδιστεί ο αμερικανός πρόεδρος, με όλα όσα αντιπροσωπεύει το γερμανικό Έθνος!

Κανένας βέβαια δεν κατάλαβε τι σημαίνει αυτό το «με όλα», αφού η χώρα δεν είναι μία στρατιωτική δύναμη, ο πολεμικός εξοπλισμός της είναι υποτυπώδης, ενώ οι Η.Π.Α. διατηρούν στο κέντρο της τη μεγαλύτερη διεθνή βάση τους παγκοσμίως – ενώ η κυβέρνηση δήλωσε πως δεν έχει την πρόθεση να αυξήσει το στρατιωτικό προϋπολογισμό της, για να μην θέσει σε κίνηση ένα νέο εξοπλιστικό σπιράλ.

Περαιτέρω, υπάρχει στην πολιτική επιστήμη η θεωρία της «αμερικανικής ιδιαιτερότητας», σύμφωνα με την οποία έχει δοθεί στις Η.Π.Α. ένας ειδικός ρόλος από την Ιστορία – σαν να πρόκειται για ένα Έθνος επιλεγμένο από το Θεό, περιούσιο, το οποίο έχει μία ειδική αποστολή στον πλανήτη. Προφανώς η Γερμανία πιστεύει πως αποτελεί αυτή πλέον το κάτι εντελώς ιδιαίτερο, έχοντας μία ανάλογη θεϊκή αποστολή: η οποία ξεκίνησε από την ενεργειακή επανάσταση με την κατάργηση των πυρηνικών εργοστασίων, συνεχίσθηκε με τη διαφορετική, φιλική και ανιδιοτελή αντιμετώπιση των προσφύγων και κατέληξε στη σημερινή αγιοποίηση της, με τη διασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης.

Κατά την ίδια, δεν είναι μόνο μία οικονομική υπερδύναμη αλλά, επί πλέον, μία ηθική υπερδύναμη – κρίνοντας, μεταξύ άλλων, από τη συνέντευξη του αναπληρωτή αρχισυντάκτη μεγάλης εφημερίδας της χώρας (ZEIT), σύμφωνα με τον οποίο «η Γερμανία είναι πιο οικολογική, πιο θηλυκή, πιο ανοιχτή και πιο ομοσπονδιακή, ενώ οι Γερμανοί έχουν γίνει ένας καλύτερος λαός!» Πόσο μάλλον όταν ο γνωστός ηθοποιός Richard Gere, βουδιστής και στενά συνδεδεμένος με το Δαλάι Λάμα, ο οποίος επισκέφθηκε την καγκελάριο για να ζητήσει βοήθεια για τα ανθρωπιστικά δικαιώματα στο Θιβέτ, έγραψε τα εξής στο βιβλίο επισκεπτών: «Η Γερμανία είναι το πιο προοδευτικό, ηθικό και σοφό κράτος σε αυτόν τον πλανήτη».

Έτσι φαίνεται πως κατάφερε η Γερμανία, 72 χρόνια μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, να ξεπεράσει τις Η.Π.Α. ως ηγέτιδα δύναμη στον πλανήτη, εκπληρώνοντας μία ιστορική αποστολή της – αφού στη χώρα του Goethe και του Schiller αρκετοί άνθρωποι δεν έχουν ακόμη συγχωρήσει το ότι, κάποιο απολίτιστοι αμερικανοί που μασουλούσαν τσίχλες τους επέβαλλαν τη Δημοκρατία. Η πρώτη προσπάθεια «αλλαγής προς το καλύτερο» των Γερμανών ξεκίνησε το 1968, όπου οι διαδηλώσεις κορυφώθηκαν με το σύνθημα «ΗΠΑ-ΕΣΑ-SS» – φτάνοντας στη σημερινή εποχή, όπου η πρωσική κυβέρνηση θέλει να καταπολεμήσει το φασισμό και το λαϊκισμό, νικώντας τον καινούργιο «Φύρερ» που κατέλαβε το Λευκό Οίκο! Ένας θρίαμβος στην Ιστορία της!

Συνεχίζοντας, οι άλλες χώρες πρέπει να θαυμάζουν ή να φοβούνται τους Γερμανούς, οι οποίοι θέλουν να είναι παράδειγμα προς μίμηση – αφού κανένας λαός δεν ενδιαφέρεται τόσο σοβαρά για την περιβαλλοντική διάσωση του πλανήτη, ενώ κανένα Έθνος δεν δίνει τόσο μεγάλη σημασία στη συνοχή της Ευρώπης, έτσι ώστε να αναδειχθεί στην ηγέτιδα δύναμη του ελεύθερου κόσμου, διασφαλίζοντας την άμυνα του.

Το ελάττωμα βέβαια του εκάστοτε περιούσιου, ιδιαίτερου κράτους ή ατόμου, η ατέλεια του, είναι το ότι απομονώνεται – αφού πολλοί λίγοι καταφέρνουν να ανταπεξέλθουν με τέτοιες μεγάλες απαιτήσεις. Εάν λοιπόν κοιτάξουμε γύρω μας στην Ευρώπη, θα διαπιστώσουμε ότι περιβαλλόμαστε από χώρες, οι οποίες κουνούν σκεπτικά το κεφάλι τους, ανησυχώντας σε μεγάλο βαθμό. Οι Ούγγροι, οι Πολωνοί, οι Αυστριακοί, οι Βρετανοί κοκ. ευρίσκονται πολύ μακριά από το να είναι τόσο οικολογικοί, τόσο ανοιχτοί, τόσο θηλυκοί και τόσο ομοσπονδιακοί όσο εμείς οι Γερμανοί!

Εάν διδάσκει πάντως κάτι η Ιστορία είναι το ότι, τα παραδείγματα προς μίμηση δεν εισπράττουν τα «ευχαριστώ» των άλλων – αλλά, αντίθετα, την παρεξήγηση και την αγανάκτηση τους (όπως η Ελλάδα που αντί να ευχαριστεί το Δρ. Σόιμπλε για την ανιδιοτελή βοήθεια, τη στήριξη και την καλοσύνη του, τον κακολογεί – αυτόν που θέλει να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της για να παραμείνει στο ευρώ, επιβάλλοντας της τιμωρίες για το καλό της, για να τη συνετίσει!). Εμείς οι Γερμανοί όμως το γνωρίζουμε καλά, οπότε θα πρέπει ξανά να το υπομείνουμε».

.

Άποψη

Το παραπάνω ειρωνικό κείμενο δεν είναι φυσικά δικό μας αλλά ενός συντάκτη του Spiegel (πηγή), σε ελεύθερη απόδοση και με ορισμένες προσωπικές μας παρεμβάσεις, κυρίως με πλάγια γράμματα – ενώ ο στόχος του είναι να γίνει κατανοητό το ότι, όταν μιλάμε για τη Γερμανία δεν εννοούμε τους Πολίτες της, αλλά την πολιτική ηγεσία, η οποία υπηρετεί συνήθως τα συμφέροντα του βαθέως γερμανικού κράτους (της βιομηχανικής εθνικιστικής ελίτ που δεν έχει αλλάξει καθόλου νοοτροπία, μη έχοντας διδαχθεί τίποτα από την ιστορία της).

Εν προκειμένω θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή στο ότι, ο κ. Σόιμπλε έχει στόχο να ισοπεδώσει κυριολεκτικά την Ελλάδα, υποτάσσοντας σταδιακά όλα τα κόμματα και τις κυβερνήσεις της – κάτι που πιστεύουμε πως έχει επιτύχει ήδη με την επόμενη, αφού θεωρεί πλέον την παρούσα αναλώσιμη, επειδή έχει χάσει τη στήριξη της πλειοψηφίας των Ελλήνων, ενώ έχει ολοκληρώσει την αποστολή που της έχει επιβάλλει.

Παράλληλα θέλει να εξευτελίσει την οικονομική ελίτ της χώρας μας, καθώς επίσης το λαό της, προσβάλλοντας τον όπου και όπως μπορεί – επειδή γνωρίζει πολύ καλά από τους προγόνους του πώς να μετατρέπει το θύμα σε θύτη του εαυτού του, με την έννοια της ανάληψης ευθυνών που ανήκουν στους θύτες του και όχι στο ίδιο (καθώς επίσης το «διαίρει και βασίλευε», την τοποθέτηση της μίας κοινωνικής ομάδας εναντίον της άλλης, τη διχόνοια μεταξύ των κομμάτων κοκ.).

Ακόμη χειρότερα, σκοπεύει να επιτύχει την πλήρη υποταγή όλων των Ελλήνων, έτσι ώστε όχι μόνο να μην επαναστατούν αλλά να τον ευγνωμονούν για τη στήριξη του ακόμη και όταν εξαθλιώνονται, χάνοντας ότι έχουν και δεν έχουν – μεταξύ άλλων με τη βοήθεια των αξιολογήσεων/διαπραγματεύσεων, κατά τις οποίες όταν μία κυβέρνηση δεν συμφωνεί και δεν υπογράφει αυτά ακριβώς που ο ίδιος θέλει κάθε φορά, αφενός μεν δεν παίρνει τη δόση, αφετέρου οι επόμενες προτάσεις του είναι πολύ πιο δυσμενείς.

Δεσμεύεται δε μόνο από αυτά που υπογράφει, ανεξάρτητα από τις όποιες λεκτικές υποσχέσεις που δίνει για να παραπλανήσει τον εκάστοτε άπειρο συνομιλητή του, δείχνοντας δήθεν καλές προθέσεις – ο οποίος (συνομιλητής) έτσι εκτίθεται στο πολιτικό κόμμα και στους Πολίτες της χώρας που εκπροσωπεί, οπότε είναι χαμένος από χέρι. Οι λόγοι τώρα που συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο μόνο στην Ελλάδα, εκτός από το σύμπλεγμα που τον διακατέχει με τους Έλληνες, ειδικά με τους εφοπλιστές, είναι κυρίως οι εξής:

(α) Ο κ. Παπανδρέου θέλησε να τον εκβιάσει το 2010, όσον αφορά την παροχή δανείων προς την Ελλάδα, δηλώνοντας πως διαφορετικά θα απευθυνόταν στο ΔΝΤ όπως το είχε προσχεδιάσει – φυσικά αποτυγχάνοντας, αφού ο κ. Σόιμπλε προτίμησε να πάρει το ρίσκο, γνωρίζοντας επί πλέον πως η κρίση χρέους της Ευρωζώνης που θα προκαλούταν θα ήταν προς όφελος του εφόσον την έλεγχε. Εν τούτοις, δεν το ξέχασε ποτέ – όπως άλλωστε φάνηκε στη συνέχεια, όταν «εκτέλεσε» η καγκελάριος τον πρωθυπουργό με τη βοήθεια του Γάλλου προέδρου στις Κάνες, αφού βέβαια είχε προηγουμένως εξασφαλίσει τον Εφιάλτη.

(β)  Οι Έλληνες, κυβερνήσεις και Πολίτες, σε αντίθεση με τις άλλες χώρες δεν εφάρμοσαν ποτέ τα μνημόνια πιστά και χωρίς αντίρρηση – οπότε πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά, έτσι ώστε να μην τολμήσει να αντισταθεί στη Γερμανία κανένα άλλο κράτος. Ας μην ξεχνάμε στη γερμανική γλώσσα η λέξη «χρέος» αποδίδεται ως «ενοχή» – οπότε ο ένοχος πρέπει υποχρεωτικά να τιμωρείται, για να μην επιχειρήσει να κάνει ξανά το ίδιο ούτε αυτός, ούτε κάποιος άλλος.

(γ)  Η Ελλάδα επανέφερε το θέμα των πολεμικών επανορθώσεων, το οποίο αποτελεί κόκκινο πανί για τη Γερμανία – ειδικά επειδή οι απαιτήσεις της είναι απόλυτα τεκμηριωμένες και σωστές (ανάλυση) ενώ, εάν ευοδωνόταν, θα ακολουθούσαν και άλλα κράτη.

(δ)  Το σημαντικότερο, ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων υπενθύμισαν το ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας, το οποίο θεωρούσε πως έχει ξεχαστεί – κάτι που αποτελεί ένα πολύ μεγάλο εμπόδιο στα σχέδια της να κυριαρχήσει σε μία Ευρώπη που έχουν ήδη τοποθετηθεί Γερμανοί στις περισσότερες θέσεις κλειδιά.

Εάν εδώ συμπληρώσει κανείς πως αρκετοί Έλληνες δείχνουν συμπάθεια προς τη Ρωσία που θεωρείται επικίνδυνη για τη Γερμανία, όσον αφορά την ηγεμονία στην Ευρώπη, μεταξύ άλλων η σημερινή κυβέρνηση προτού συμβιβαστεί, τότε κατανοεί κανείς καλύτερα την εκδικητική συμπεριφορά του κ. Σόιμπλε – πίσω από τον οποίο κρύβεται πάντοτε η καγκελάριος.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, ας μην ξεχνάμε πως τα μεγαλύτερα εμπόδια που αντιμετώπισε η Γερμανία κατά το 2ΠΠ ήταν πρώτα η Μ. Βρετανία, η οποία τελικά κέρδισε τον πόλεμο μαζί με τις Η.Π.Α., ενώ σήμερα απειλεί με την εγκατάλειψη της την ΕΕ (επομένως ασφαλώς θα τιμωρηθεί, άρθρο), καθώς επίσης η Ελλάδα – γνωρίζοντας πως η χώρα δεν ξεχνάει ποτέ τους εχθρούς της, όσα χρόνια και αν περάσουν.

Το γεγονός δε ότι, η βασική απειλή για το ευρώ σήμερα είναι η Ελλάδα, την οποία θα ακολουθούσε αμέσως μετά η Ιταλία εάν τυχόν άνοιγε την πόρτα εξόδου, είναι αρκετό για να θεωρείται ως ο εχθρός νούμερο ένα της Γερμανίας – ο οποίος πρέπει να εξουδετερωθεί οπωσδήποτε, με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο, χωρίς όμως να χαθεί το γερμανικό ηθικό πρόσχημα.

Όλα αυτά βέβαια ασφαλώς δεν σημαίνουν πως εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε τις δικές μας ευθύνες, οι οποίες είναι πολύ μεγάλες – πόσο μάλλον όταν θέλουμε να μεταφέρουμε τα χρέη που εμείς δημιουργήσαμε στα παιδιά και στα παιδιά των παιδιών μας, υποθηκεύοντας την πατρίδα μας για έναν αιώνα η/και ξεπουλώντας την, αδιαφορώντας για το μέλλον τους. Εν τούτοις, είναι διαφορετικό το ένα θέμα από το άλλο – ενώ φυσικά κάναμε μεγάλα λάθη, αλλά δεν αιματοκυλίσαμε τον πλανήτη, αμειβόμενοι παρ’ όλα αυτά με την ονομαστική διαγραφή του χρέους, όπως η περιούσιος χώρα το 1953.

Άποψη

Υστερόγραφο: Από το ξεκίνημα της κρίσης όπου η Ελλάδα είχε τα μικρότερα προβλήματα σε σχέση με τις άλλες χώρες του Νότου, με κριτήριο το συνολικό της χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό), την καθαρή της θέση (κρατικά χρέη μείον δημόσια περιουσία), καθώς επίσης τον υγιή τραπεζικό της τομέα, υπήρχαν ουσιαστικά τρεις επιλογές:

(α) η μείωση των κρατικών δαπανών και η εξυπηρέτηση του χρέους από τους Πολίτες της με ίδια μέσα, όπως με την έκδοση εθνικών ομολόγων (β) ο δανεισμός της έναντι μνημονίων χωρίς αντιρρήσεις και (γ) η ρήξη με τους πιστωτές, μέσω της στάσης πληρωμών.

Στα πλαίσια αυτά, το μεγαλύτερο σφάλμα της Ελλάδας είναι το ότι δεν κατέληξε σε καμία από τις παραπάνω επιλογές, όπως οι άλλες χώρες που βυθίστηκαν στην κρίση, με αποτέλεσμα να της επιβληθούν μνημόνια στο διηνεκές – μία διαδικασία που συνεχίζεται. Η διαφορά όμως με το 2010 είναι τεράστια, αφού έκτοτε έχει σχεδόν καταστραφεί η χώρα – με τις οικονομικές ζημίες της να είναι ανάλογες του βομβαρδισμού της από το ΝΑΤΟ.

Σήμερα, κρίνοντας κανείς από τα μέτρα που εφαρμόζονται, του δημιουργείται η εντύπωση πως οι πιστωτές θέλουν να διώξουν τους Έλληνες από την πατρίδα τους – αφού με τα εισοδήματα τους δεν μπορούν να επιβιώσουν, ενώ χάνουν σταδιακά ότι έχουν και δεν έχουν. Κάτι τέτοιο όμως μοιάζει περισσότερο με θεωρία συνομωσίας – πόσο μάλλον όταν δεν διαπιστώνεται στις άλλες χώρες, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία.

Βέβαια τα κράτη αυτά εφάρμοσαν ότι τους ζητήθηκε χωρίς ιδιαίτερες αντιρρήσεις, όπως η Ιρλανδία που ανέλαβε τα χρέη των ιδιωτικών τραπεζών της – με αποτέλεσμα να μην τοποθετηθεί στο στόχαστρο και να μην χάσουν την εμπιστοσύνη τους οι πιστωτές, όσον αφορά την υποταγή της. Αντίθετα, η Ελλάδα επιμένει σε μία ερμαφρόδιτη κατάσταση, όπου ούτε συγκρούεται με τους πιστωτές, ούτε εφαρμόζει πιστά και χωρίς αντίρρηση τις εντολές τους – οπότε υποφέρει τα πάνδεινα.

Λογικά λοιπόν μοιάζει σαν να θέλουν οι πιστωτές, ο συμπλεγματικός κ. Σόιμπλε δηλαδή, να διώξουν τους Έλληνες – να αφελληνίσουν τη χώρα, έτσι ώστε να διαχειριστούν μόνοι τους τον πλούτο και τα χρέη της. Επομένως δεν πρέπει να μας προξενεί εντύπωση το γεγονός αυτό, όσο ο παραλογισμός των Ελλήνων – οι οποίοι δεν ξέρουν τι θέλουν ή τι είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν εάν πράγματι επιθυμούν την ανάκτηση της εθνικής τους κυριαρχίας, αφού δεν παίρνουν καμία απόφαση και δεν κάνουν καμία επιλογή.

Μεταφορικά η παράλογη αυτή συμπεριφορά μοιάζει σαν να μην έχει αντισταθεί κανείς σε έναν στρατιωτικό εισβολέα επειδή φοβάται και ταυτόχρονα να μην παραδέχεται πως είναι δειλός με το να μην υποτάσσεται εκούσια στις εντολές του, διακινδυνεύοντας κάποιες αψιμαχίες – κάτι που συνήθως οδηγεί τον εχθρό στην απόφαση να τον αφανίσει.

Freelance writer

http://www.analyst.gr/2017/06/06/to-periousio-ethnos-kai-i-ellada/

Τελετή κήρυξης του 2017 ως "Έτους Εφέδρων και Εθνοφυλάκων" και ο 103 ετών, μάχιμος, έφεδρος Ανθυπολοχαγός.

              

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης ΠΝ, ο Αρχηγός ΓΕΣ Αντιστράτηγος Αλκιβιάδης Στεφανής, ο Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Νικόλαος Τσούνης ΠΝ, ο Αρχηγός ΓΕΑ Αντιπτέραρχος (Ι) Χρήστος Χριστοδούλου και η Ειδική Γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας Καλλιόπη Παπαλεωνίδα παρέστησαν στην τελετή κήρυξης του 2017 ως «Έτους Εφέδρων και Εθνοφυλάκων» που πραγματοποιήθηκε στο Πολεμικό Μουσείο.

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, στο χαιρετισμό που απηύθυνε, είπε τα εξής:

«Με ιδιαίτερη χαρά βρίσκομαι μαζί σας για να χαιρετίσω την παρούσα τελετή για το Έτος «Εφέδρων και Εθνοφυλάκων», το οποίο κήρυξα επίσημα στη Ρόδο, την 29η Μαΐου, όπου και βράβευσα Εθνοφύλακες, ως ένδειξη τιμής για τη διαχρονική προσφορά της Εθνοφυλακής στην πατρίδα μας.

Χαίρομαι δε περισσότερο διότι σήμερα είναι μαζί μας Πρόεδροι Συνδέσμων και Ενώσεων Εφέδρων Αξιωματικών, Υπαξιωματικών και Οπλιτών οι οποίοι καταδεικνύουν τον άρρηκτο δεσμό της Εφεδρείας με τις Ένοπλες Δυνάμεις μας.

Είναι παρόντες όλα αυτά τα χρόνια - και ιδιαίτερα τα τελευταία - που δεν είχαμε οργανώσει όπως οφείλαμε την Εθνοφυλακή, αλλά και το Σύνδεσμο Εφεδρείας με τις ενεργές Ένοπλες Δυνάμεις μας. Αποφασίσαμε να κινητοποιηθούμε φέτος και να μην μείνει αυτή η προσπάθεια μόνο στο 2017, αλλά να προχωρήσουμε μαζί με κοινές ασκήσεις, με εκπαίδευση, με παροχή οπλισμού για να υπερασπίσουμε την πατρίδα μας και ιδιαίτερα την παραμεθόριο με τη χρυσή Εφεδρεία και την Εθνοφυλακή, την παλλαϊκή μας άμυνα. 

Η απόφαση να οριστεί το 2017 ως «Έτος Εφέδρων. και Εθνοφυλάκων» είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής στους αφανείς αυτούς ήρωες του χθες και του σήμερα, που με πνεύμα αυταπάρνησης και αγνού πατριωτισμού υπηρετούν την πατρίδα και δίνουν έναν καθημερινό αγώνα για την προάσπιση των εθνικών μας συνόρων. 

Είναι το ελάχιστο χρέος αναγνώρισης του ελληνικού κράτους, σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την ανεξαρτησία, την πατρίδα και το έθνος μας.

Είμαστε εδώ, για να τιμήσουμε το θάρρος και τη θυσία των εφέδρων μας, οι οποίοι στα πεδία των μαχών και σε καιρούς ειρήνης, μαζί με τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, στο Στρατό Ξηράς, στο Πολεμικό Ναυτικό και στην Πολεμική μας Αεροπορία, πιστοί στον όρκο τους, άξιοι απόγονοι των προπατόρων τους, διακήρυτταν και διακηρύττουν πάντα το «Μολών λαβέ».

Οι πεσόντες έφεδροι είναι οι ήρωες που κοσμούν τις σελίδες της ιστορίας μας, γιατί εμείς οι Έλληνες, είμαστε πρωτίστως λαός ελευθερίας, την αξία της οποίας γνωρίζουμε καλά. Τιμούμε λοιπόν την ασίγαστη φλόγα του πατριωτισμού, τον πόθο και το πάθος για την ελευθερία, που οδήγησε τους ήρωες έφεδρους, υπό την άξια ηγεσία αξιωματικών και υπαξιωματικών, στην προσφορά της ίδιας της ζωής τους, προσθέτοντας το όνομα τους στο Πάνθεον των ηρώων της Πατρίδας.

Ειδικά σήμερα αποτελεί ιερή παρακαταθήκη για όλους όσοι φόρεσαν, φορούν και θα φορέσουν την τιμημένη στολή του Έλληνα στρατιώτη, ναύτη και αεροπόρου, ο ηρωισμός και η ανδρεία που επέδειξαν διαχρονικά στα πεδία των μαχών οι έφεδροί μας, για να δηλώσει ο Ουίνστον Τσόρτσιλ το περίφημο: «στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».

Είναι αναγκαίο να συντηρούμε ζωντανή και άσβεστη τη φλόγα της νέας γενιάς για ελευθερία και ανεξαρτησία, αντλώντας διδάγματα από την ιστορία και να χαράσσουμε το δρόμο μας προς τα εμπρός, αναλαμβάνοντας τις ιστορικές ευθύνες που καθορίζει το χρέος μας προς την πατρίδα. 

Χρέος το οποίο καθυστέρησε πολύ, ιδιαίτερα για όλους εκείνους που πολέμησαν στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της εισβολής και κατοχής το 1974, όπως επίσης και για τα γεγονότα του 1964 που αποκαταστήσαμε και αποκαθιστούμε, με τη στενή συνεργασία του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας και των Αρχηγών των Επιτελείων, γιατί δεν είναι δυνατόν ηρωικές σελίδες της ιστορίας μας να μένουν ακόμα στο σκοτάδι. 

Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή ο επαναπατρισμός και η απόδοση οφειλομένων τιμών σε εκείνους που έπεσαν, όχι σε άσκηση κατόπιν αδείας, αλλά στον πόλεμο της Κύπρου, στις μάχες που δόθηκαν για την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας. 

Η θητεία στις Ένοπλες Δυνάμεις αποτελεί συνταγματική επιταγή και είναι αναπόσπαστο μέρος της κοινωνικής ζωής της χώρας μας. Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ο κύριος πυλώνας της υπεράσπισης της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας της Πατρίδας μας, για να μπορεί ο ελληνικός λαός να αισθάνεται ασφαλής και να ασχολείται απρόσκοπτα με τα ειρηνικά του έργα.

Ο σημαντικότερος παράγοντας των Ενόπλων Δυνάμεων είναι το ανθρώπινο δυναμικό του. Όσο ισχυρά και «έξυπνα» είναι τα όπλα, η έκβαση κάθε δράσης στον πόλεμο και στην ειρήνη εξαρτάται από τον άνθρωπο.

Θεωρώ το διάστημα της θητείας ως μία από τις πιο δημιουργικές φάσεις της ζωής των νέων μας, γιατί εκεί δίνεται η δυνατότητα στους στρατεύσιμους, όχι μόνο να συνεισφέρουν στην άμυνα της πατρίδας, αλλά και να καταρτιστούν με όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια και γνώση, αποκτώντας δεξιότητες που θα τους βοηθήσουν να ενταχθούν με αξιώσεις στο δύσκολο και ανταγωνιστικό επαγγελματικό βίο.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω ότι είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο, μετά από την απόφαση αύξησης των ποσοστών στελέχωσης των μονάδων της ακριτικής Ελλάδος ιδιαίτερα στον Έβρο και στα νησιά, να βλέπουμε αιτήματα στρατευσίμων οι οποίοι ζητούν να παραταθεί η θητεία τους στην παραμεθόριο, παρά να επιστρέψουν στις πόλεις καταγωγής τους. Αυτό θεωρώ ότι είναι μία από τις μεγάλες επιτυχίες της νέας πολιτικής που σχεδιάσαμε με την ηγεσία του στρατεύματος.

Οι έννοιες της αλληλεγγύης, της συναδελφικότητας και της αλληλοβοήθειας βιώνονται στο μέγιστο βαθμό στη θητεία. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που στο στράτευμα δημιουργούνται οι μεγαλύτερες φιλίες, που συνήθως κρατούν για πάντα.

Είναι σημαντικό όμως να τονίσουμε και τη μεγάλη αξία της Εφεδρείας, στο σχεδιασμό και στην επάνδρωση, στη στελέχωση των Μονάδων και Επιτελείων, των Πολεμικών πλοίων και ναυστάθμων, των Πολεμικών Μοιρών μας, σε περίπτωση κρίσης ή πολέμου.

Θεωρώ ακατανόητο, εκπαιδευμένοι έφεδροι να μην περιλαμβάνονται, ανάλογα με την ειδικότητά τους, σε καιρό κρίσεως, στην κατανομή στις πολεμικές μονάδες και στους σχηματισμούς.

Η Πολιτική και Στρατιωτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων από την πλευρά της, εντείνει τις προσπάθειές για την επίλυση και αντιμετώπιση των αναγκών των στρατευσίμων και της Εφεδρείας με πολυποίκιλες δράσεις. Θα αναφερθώ σε αυτές:

Δημιουργούμε, κατ’ αρχήν, συνθήκες για την καλύτερη διαβίωση με κύριο γνώμονα το σεβασμό στον ανθρώπινο παράγοντα. 

Δίνουμε έμφαση στην αναβαθμισμένη, ρεαλιστική και στοχοποιημένη εκπαίδευση όλων των Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, με παράλληλη συμμετοχή της Εφεδρείας.

Δίνουμε τις δυνατότητες, τον οπλισμό και τα πυρομαχικά, στους Εφέδρους, στους Εθνοφύλακες και στα στελέχη της Παλλαϊκής Άμυνας, ώστε να μπορούν να είναι άριστα εκπαιδευμένοι, ιδίως στην παραμεθόριο και στα νησιά μας, για οποιαδήποτε ανάγκη χρειαστεί η πατρίδα.

Εκμεταλλευόμαστε ορθολογικά τις δεξιότητες των στρατευσίμων, ενισχύοντας τον κοινωνικό ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων καθιστώντας τες ικανές να συμβάλλουν αποφασιστικότερα στην αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Έτσι στηρίζουμε και έμπρακτα την περιφέρεια, συμβάλλοντας στην παραμονή του πληθυσμού στην περιοχή, ενισχύοντας παράλληλα και το αίσθημα ασφάλειας.

Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή και χαρά να βλέπει κανείς τα ενεργά στελέχη των Ενόπλων μας Δυνάμεων σε περίοδο ασκήσεων ή επισκέψεων, να βλέπει την αγκαλιά που δίνει η ελληνική κοινωνία και κυρίως την εμπιστοσύνη. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από αρκετές μετρήσεις, αποδεικνύεται ότι το σύνολο του ελληνικού λαού εμπιστεύεται τις Ένοπλες Δυνάμεις περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο θεσμό, μαζί με την Εκκλησία.

Δεν ζούμε σε γειτονιά αγγέλων. H χώρα μας προκαλείται από τους εισβολείς της Κύπρου, οι οποίοι δρουν συνεχώς κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών. Τα στελέχη μας, τα στρατευμένα νιάτα και οι έφεδροί μας, δίνουν καθημερινά το μήνυμα αποτροπής και ετοιμότητας της πατρίδας μας.

Δημιουργήθηκε, ήδη, στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ειδική Διεύθυνση Εφέδρων και Εθνοφυλάκων και θέλω να ζητήσω ιδιαίτερα από τις Ενώσεις Εφέδρων Αξιωματικών, Υπαξιωματικών και Οπλιτών τη στενή συνεργασία, προκειμένου να βελτιώσουμε το νομικό πλαίσιο, να ετοιμάσουμε, όπως το κάναμε ήδη στη Βόρεια Ελλάδα, ασκήσεις μαζί με το μόνιμο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Να ενεργοποιήσουμε ξανά θεσμούς όπως οι στρατιωτικοί αγώνες και να βοηθήσουμε ώστε τα νέα παιδιά φεύγοντας από το στράτευμα να εντάσσονται σε αυτή την ομάδα της Εφεδρείας και στην παραμεθόριο της Εθνοφυλακής μας.

Κλείνοντας τονίζω το γεγονός ότι η προσφορά των εφέδρων μας προς την πατρίδα και το κοινωνικό σύνολο της χώρας μας, είναι ιδιαίτερα σημαντική. 

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τον αγώνα για την πατρίδα πρέπει να τον δίνουμε όλοι μαζί, αφοσιωμένοι, ενωμένοι και ανυποχώρητοι. 

Οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης. Οι Ένοπλες Δυνάμεις ενώνουν τις Ελληνίδες και τους Έλληνες. Οι έφεδροί μας, ως μέλη της μεγάλης και ένδοξης στρατιωτικής Οικογένειας, με υψηλό αίσθημα ευθύνης δικαιώνουν το σεβασμό, την αγάπη και την εμπιστοσύνη, που ο Ελληνικός Λαός περιβάλλει τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας. 

Θα ήθελα τη σημερινή συγκέντρωση να την αφιερώσω σε έναν Έφεδρο ο οποίος μας τιμά με την παρουσία του. Θα μου επιτρέψετε να διαβάσω το βιογραφικό του. Είναι ο Έφεδρος Ανθυπολοχαγός του Πεζικού Αρσενίου Λάζαρος, 103 ετών σήμερα, χαίρει άκρας υγείας, πνευματικής διαύγειας και φαντάζομαι ότι είναι έτοιμος να συμμετάσχει σε μια από τις ασκήσεις μας. 

Η βαριά ιστορία του θεσμού των Εφέδρων είναι ζωντανή και είναι εμβληματικό για κάποιον που πολέμησε και άφησε ένα κομμάτι του εαυτού του στα βουνά της Ηπείρου. Ο παριστάμενος Ανθυπολοχαγός Πεζικού Αρσενίου Λάζαρος, γεννήθηκε στην Καλαμπάκα των Τρικάλων το 1915. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Τρικάλων το 1933 και τον Ιούνιο του 1936 κατετάγη στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Σύρου. Στις 28 Οκτωβρίου του 1937 ονομάστηκε Έφεδρος Ανθυπασπιστής Πεζικού και το Νοέμβριο του 1938 προήχθη σε Ανθυπολοχαγό. Στις 12 Οκτωβρίου 1940 κατετάγη ως έφεδρος. Το Δεκέμβριο του 1940 τραυματίστηκε και έλαβε αναρρωτική άδεια. Επανήλθε και κατετάγη στο 28ο Σύνταγμα Πεζικού. Έλαβε μέρος στην απόκρουση της εαρινής επίθεσης των Ιταλών. Μαζί με τους συμπολεμιστές του έγραψαν τις χρυσές σελίδες δόξης στην ελληνική ιστορία. Σήμερα είναι το ζωντανό παράδειγμα αυτών που αποφάσισαν ότι θα συνεχίσουν μέχρι το τέλος της ζωής τους να υπηρετούν την πατρίδα, τους εφέδρους μας.

Σας ευχαριστούμε που είστε εδώ».

Το χρέος δεν παίζεται στην παράταση, αλλά στα πέναλτυ! Κι εμείς δεν έχουμε ούτε τερματοφύλακα, ούτε παίχτες να χτυπήσουν

Το Ελληνικό Χρέος δεν παίζεται στην παράταση αλλά στα πέναλτι. Η ετυμηγορία των θεσμών κρύβει την τιμωρητική διάθεση. Πρέπει να το καταλάβουμε ότι δεν έχουμε τον καλλίτερο γκολκήπερ (Στουρνάρας), ούτε παίκτες να χτυπήσουν τα πέναλτι κατά της διαπλοκής. Πολιτικό προσωπικό (κομματα), Δικαιοσύνη, ΜΜΕ, Ελεγκτικοί και εισπραχτικοί μηχανισμοί, θεσμικά όργανα (ΕΣΡ κλπ)!

Τα πάντα μένουν απείραχτα. Εφαρμόζουμε νόμους και μεταρρυθμίσεις πάνω στα πτώματα. Με την πτώση Ψυχάρη προχωράμε σε κούρεμα χρεών για την αγορά του ΔΟΛ από νέο επενδυτή και δεν ζητάμε εκκαθάριση του Μega. Έτσι οι άνθρωποι που χρεοκόπησαν το Μega, παραμένουν με αναλλοίωτα τα ποσοστά τους στην μετοχική σύνθεση.

Δεν είναι λύση τα κλεμμένα να τα φορτώνεις με μέτρα λιτότητας στο Λαό.

Τι σε εμποδίζει να καλέσεις όλους αυτούς με τα παράνομα εμβάσματα στο εξωτερικό να πληρώσουν και να τους επιβάλεις εξοντωτικά πρόστιμα και κατάσχεση των περιουσιακών τους. Αρκετά με τα συνεπή κορόϊδα και την φτωχολογιά. Τα παράνομα των ετών 2009-2015 υπολογίζονται πλέον των 80 δις €. Για τους προηγούμενους καταλαβαίναμε, τώρα τι; Γιατί ο δισταγμός;;; 

Η ιστορία δεν επιβράβευσε ποτέ όσους δίστασαν. 

Μόνον όσους τόλμησαν …

πηγή:theFAQ.gr (Επιστολή Αναγνώστη)- https://olympia.gr/2017/06/06/το-χρέος-δεν-παίζεται-στην-παράταση-α/#more-77795

H εξουσία αγοράζεται με τις εντυπώσεις

 ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Προκαλούνται και δεν απαντούν. Ποιους κοινωνικούς στόχους έχει το κάθε κόμμα, ποιος σχεδιασμός, ποιο πρόγραμμα, ποιες επιδιώξεις το διαφοροποιούν; Παραλλάζουν οι ονομασίες τους, αλλά η πολιτική που ασκούν ή προπαγανδίζουν είναι ίδια και αδιαφοροποίητη. Tο ξέρουμε με βεβαιότητα, γιατί τους δοκιμάσαμε όλους. Όλοι φιλοδοξούν να διαχειριστούν πανομοιότυπα την κατεστημένη αποτυχία, τη μακάβρια παρακμή.

Κατηγορούν λυσσαλέα, ο κάθε αρχηγός και το κάθε κόμμα, τον όποιο ανταγωνιστή τους, αρχηγό και κόμμα. Και όταν διαδεχθούν στην εξουσία τον αντίπαλο, συνεχίζουν πειθήνια την πολιτική και τις τακτικές που κατακεραύνωναν.

Γι’ αυτό και τελείως αδιάντροπα σχηματίζουν «κυβερνήσεις συνεργασίας» αρχηγοί και κόμματα που, μια μέρα πριν, αντιπάλευαν μανιασμένα για την τυφλή αλληλεξόντωσή τους. 

Αποδείχνουν στους ψηφοφόρους τους, με αχαλίνωτο κυνισμό, την απόλυτη πολιτική τους εξομοίωση – συμπίπτουν όλοι στην ίδια, διαχειριστική της παρακμής και του παραλογισμού πολιτική, αγνοούν όλοι παντελώς το τι σημαίνει «μεταρρύθμιση» δομών και θεσμών, τι θα μπορούσε να σημαίνει «επανίδρυση του κράτους».

Kόμματα και «αρχηγοί» έχουν συρρικνώσει την πολιτική σε μια διαχειριστική εκδοχή της οικονομίας. 

Προκαλούνται και δεν απαντούν: 

Γίνεται να «επανεκκινήσει» και αναπτυχθεί η οικονομία χωρίς λειτουργικό κράτος;

Γίνεται λειτουργικό κράτος χωρίς αξιοκρατία; 

Γίνεται να επιδιωχθεί αξιοκρατία όσο το κράτος παραμένει πελατειακό; 

Γίνεται ποτέ να κατορθωθεί κοινωνικό κράτος, απονομή Δικαίου, «δημόσια τάξη», πραγματικός συνδικαλισμός, όσο η λειτουργία των θεσμών είναι παγιδευμένη στις πελατειακές εξαρτήσεις, στην αυθαιρεσία των συνδικαλιστών;

Δεν έχει νόημα να απευθύνονται τέτοια ερωτήματα στα κόμματα, αφού είναι σίγουρο ότι τα κόμματα δεν πρόκειται ποτέ να απαντήσουν, η άρνησή τους να προβληματιστούν είναι όρος επιβίωσής τους. 

Επιπλέον, δεν υπάρχουν και θεσμοί που να ελέγχουν τη συμμόρφωση των κομμάτων με τους όρους και τη λογική του κοινοβουλευτισμού, τις στοιχειώδεις προδιαγραφές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. 

Mε το Σύνταγμα του 1985 ο πρωθυπουργός διορίζει (επιλέγει ανεξέλεγκτα) τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρόεδρο της Bουλής, την ηγεσία των Ανώτατων Δικαστηρίων, την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και της Αστυνομίας, τους υπουργούς του και τους βουλευτές του κόμματός του. Aν αυτή η ωμή απολυταρχία, η «ενός ανδρός αρχή», δεν είναι φασισμός, ποιο άλλο όνομα θα κυριολεκτούσε;

Tα κόμματα καμώνονται κατά καιρούς ότι δυσφορούν με τον παπανδρεϊκό φασισμό (πρωτογονισμό) του Συντάγματος του 1985. 

Όμως όλες οι απόπειρες «αναθεώρησης» που αποτολμήθηκαν, δεν ενδιαφέρονταν «να βγάλουν το ψοφίμι από το πηγάδι», αλλά «να μη στάξει η ουρά του» και μολύνει την «άσπιλη» δημοκρατία μας. 

H πρωτεύουσα έγνοια είναι, κάθε φορά, να μείνει άθικτο το πελατειακό κράτος. 
Κάθε πολίτης, με στοιχειώδη νοημοσύνη, είναι πια βεβαιωμένος πως, οποιοδήποτε κόμμα στη σημερινή Ελλάδα, όποια λεοντή «πεποιθήσεων» κι αν προβάλλει, όταν φτάσει στην εξουσία, θα ασκήσει την ίδια πελατειακή πολιτική με κάθε άλλο κόμμα που προηγήθηκε. 
Ακόμα και οι άλλοτε πουριτανοί σαβοναρόλες της τάχα και «ριζοσπαστικής» Αριστεράς ή οι αδιάλλακτοι «υπερπατριώτες» της «καθαρόαιμης» Δεξιάς, με θητεία μόλις δύο χρόνων στην εξουσία, αποδείχτηκαν επιδεξιότατοι φαμπρικαδόροι δικού τους πελατειακού κράτους.

Tο φάρμακο για να εξαλειφθεί οριστικά αυτή η καφρίλα, το ξέρουμε όλοι, δεν είναι κάποια επιπλέον νομοθετήματα και βαρύτερες ποινές. Είναι ένα διαφορετικό εκλογικό σύστημα, που θα καταστήσει περιττή και αδύνατη την πελατειακή συναλλαγή – την εξαγορά της ψήφου με αντιπαροχή διορισμού στο Δημόσιο. 

Βέβαια, το κοσμογονικό γεγονός, που σε διεθνή κλίμακα ζούμε σήμερα (ασύγκριτο, ακόμα και με έναν παγκόσμιο πόλεμο, σε συνέπειες πολιτισμικής τραγωδίας) είναι το πέρασμα της διακυβέρνησης λαών και εθνών από τους επαγγελματίες πολιτικούς, επώνυμους, στους ανώνυμους «παίκτες» του παγκοσμιοποιημένου οικονομικού παιγνίου. 
Oι επαγγελματίες της πολιτικής (κομματάρχες και κομματάνθρωποι) δεν έχουν ακόμα αποβληθεί από το προσκήνιο και από τους ρόλους μαριονέτας, είναι ωστόσο κατάδηλη η αλλαγή των φορέων της ηγεμονίας.

Αποκαλυπτική η εικόνα:
Ένας ιδιώτης κροίσος που αγοράζει την κοινή «πληροφόρηση» (τα κανάλια) –μπορεί να γίνει μέχρι και πλανητάρχης– του παραδίδονται τα κλειδιά του μεγαλύτερου πυρηνικού οπλοστασίου, η δυνατότητα να αφανίσει τη ζωή πάνω στη γη. 
Μοιάζει απλοϊκή η γενίκευση, αλλά είναι ανατριχιαστικά ολοφάνερη: όποιος έχει τα κανάλια, έχει την εξουσία. 
Την ολοκληρωτική εξουσία (να εξουσιάζεις μυαλά και συναισθήματα) δεν την εξασφαλίζουν οι «μυστικές αστυνομίες», η λογοκρισία, ο χαφιεδισμός, ο διωγμός των αντιφρονούντων. 
Την ολοκληρωτική εξουσία την εξασφαλίζει η ιδιοκτησία MME.

O Έλληνας (και οποιοσδήποτε πολίτης χώρας με ανάλογο επίπεδο κατευθυνόμενης πληροφόρησης) ακούει «ειδήσεις» από κρατικό κανάλι και βιώνει μια συγκεκριμένη αντίληψη της πραγματικότητας – γεγονότων και «κατάστασης πραγμάτων». 
Aν ακούσει αντιπολιτευόμενο την κυβέρνηση κανάλι, βιώνει και εμπεδώνει μια ριζικά διαφορετική πραγματικότητα, μιαν ασύμπτωτη και αντιθετική, αναιρετική της προηγούμενης «κατάσταση πραγμάτων». 
Aν δεν αντέχει τη σχιζοείδεια, αφήνεται στην ψευδαίσθηση ότι τουλάχιστον επιλέγει με ποια πραγματικότητα θα ταυτιστεί.
 Ότι ελευθερία είναι να επιλέγεις κελί και δεσμοφύλακα.

H εξάλειψη κάθε πολιτικής διαφοράς «κομμάτων», που ονοματίζονται με ετικέτες αοριστολογίας για να κερδίσουν άλογη συναισθηματική εύνοια («Ποτάμι», «Δημοκρατική Συμμαχία», «Δημοκρατική Συμπαράταξη», «Νέα Δημοκρατία»), ταυτίζει πια καταγωγικά την πολιτική με το κυνήγι των εντυπώσεων. 

Oι αποτελεσματικότεροι σε αυτό το κυνήγι είναι, σαφέστατα, οι κατασκευαστές «τεχνητής πραγματικότητας» στο άλλοτε πολιτικό πεδίο. 
Ρεαλιστικός εφιάλτης.

http://www.kathimerini.gr/912372/opinion/epikairothta/politikh/h-e3oysia-agorazetai-me-tis-entypwseis

Κωφεύουν στο δράμα των Βορειοηπειρωτών. Ανοίγουν τον δρόμο της Αλβανίας προς την ΕΕ

Κωφεύουν στο δράμα των Βορειοηπειρωτών

Ανοίγουν τον δρόμο της Αλβανίας προς την ΕΕ

Ένας αλβανός «εθνικιστής», ο Ταχήρ Βέλιου πατούσε και έσκιζε την ελληνική Σημαία στο Δελβίνο της Βορείου Ηπείρου, κραυγάζοντας ότι δεν θα επιτρέψει στους «γείτονες» να παραβιάσουν κοιτάει κυριαρχικά τους δικαιώματα της χώρας του.

Την ίδια στιγμή, μια αντιπροσωπεία της Βουλής των Ελλήνων ανελάμβανε στα Τίρανα την υποχρέωση να οργανώσει «εργαστήρια προετοιμασίας»,για να διευκολυνθεί η ενταξιακή πορεία της Αλβανίας την Ευρωπαΐκή Ένωση. 

Το τραγικό είναι ότι σε αυτήν μετέχουν και δύο Ηπειρώτες βουλευτές. ο Κώστας Μπάρκας από την Πρέβεζα και η Μερόπη τζούφη από τα Ιωάννινα. Η τελευταία μάλιστα είναι και πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας φιλίας Ελλάδος Αλβανίας…

Προφανώς αυτοί οι βουλευτές και αυτή η «Ομάδα Φιλίας» δεν έχουν ακουστά τον Ταχήρ Βέλιου. Τους διαφεύγει ότι υπάρχει η Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Ομόνοια» που βάλλετε από τα Τίρανα, διότι καταγγέλλει τις αυθαιρεσίες εις βάρος των Βορειοηπεριωτων. 

Δεν έχουν ακούσει τίποτε για τις αρπαγές ελληνικών παρουσιών στην Χειμάρρα και τους Αγίους Σαράντα. Και πάνε να στρώσουν για είσοδο της Αλβανίας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Πάνε να απεμπολήσουν το μοναδικό πραγματικό όπλο που διατηρεί χώρα μας, για να προστατεύσει τους ομογενείς μας που ζουν στην Αλβανία. Για να απαιτήσει τον σεβασμό των δικαιωμάτων τους, επί τη βάσει του ίδιου έθνους δικαίου. Και που είναι η ασκήσις πιέσεως στα Τίρανα εν όψει της προσπάθειας τους να γίνουν μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Όμως οι βουλευτές αυτοί δεν βρήκαν ούτε μία λέξη να πουν για τους Βορειοηπειρώτες και την υποχρέωση της αλβανικής κυβερνήσεως να σεβαστεί τους νόμους και τις συνθήκες που θεσμοθετούν τα δικαιώματά τους.

πηγή: Εφημεριδα ΕΣΤΙΑ - https://olympia.gr

Οι Ευχές μας για την Εορτή του Αγίου Πνεύματος

    Με αφορμή την γιορτή, του Αγίου Πνεύματος που είναι μια από τις σημαντικότερες Εορτές της Ορθοδοξίας,  

                    σας ευχόμαστε ολόψυχα 

το  Άγιο Πνεύμα, να καρποφορήσει στις  καρδιές των πιστών την αγάπη, την εγκράτεια,την δύναμη της πίστης, την ελπίδα και την αισιοδοξία, για να μας οδηγήσουν, σε ένα καλύτερο αύριο, λευτερωμένοι από τα δεινά που μας ταλανίζουν τα τελευταία χρόνια.