Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος και σοβαρός αναλυτής που να μην έχει μείνει άναυδος από αυτό που διαδραματίζεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα στη γειτονική Τουρκία. Η ανησυχία γίνεται ακόμα μεγαλύτερη από την απάθεια με την οποία στην ουσία αντιμετωπίζεται στα σημαντικά κέντρα εξουσίας η δημιουργία μιας απολυταρχικής δικτατορίας σε μια χώρα, την Τουρκία, που για δεκαετίες αποτελούσε το κοσμικό επίτευγμα της Δύσης, στον Μουσουλμανικό κόσμο.
Η ώρα της διπλωματικής γλώσσας έναντι του Ταγίπ Ερντογάν και του απολυταρχικού καθεστώτος που έχει πλέον στήσει την κρίσιμη για τη σταθερότητα του πλανήτη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, έπρεπε να έχει παρέλθει εδώ και παρά πολύ καιρό.
Αντί αυτού, αυτό που έχουμε ξεπερνά τα όρια της πρόκλησης και αγγίζει τα όρια της εγκληματικής αμέλειας.
Η συλλήψεις των συμπροέδρων του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) Σελαχατίν Ντεμιρτάς και Φιγκέν Γιουκσεντάγ, καθώς και δεκάδων βουλευτών και στελεχών του κόμματος, σε συνδυασμό με την κατασταλτική στρατηγική δίωξης και φίμωσης του τύπου και το μπλακάουτ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γεγονότα που θα έπρεπε να έχουν προκαλέσει θύελλα καταδικαστικών δηλώσεων και μέτρων εναντίον του καθεστώτος Ερντογάν, το μόνο που έχουν προκαλέσεις είναι οι ακόλουθες δηλώσεις.
Η Ουάσιγκτον εξέφρασε, «τη βαθιά ανησυχία» των Ηνωμένων Πολιτειών μέσω εκπροσώπου του Στέητ Ντιπάρτμεντ.
Η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διπλωματίας κ. Φεντερίκα Μογκερίνι, δήλωσε «εξαιρετικά ανήσυχη» από τα γεγονότα. Ενώ ο εκπρόσωπος της Καγκελαρίας στο Βερολίνο μίλησε για «ιδιαίτερα ανησυχητικές» συλλήψεις., καλώντας τον Επιτετραμμένο της Τουρκίας στο Υπουργείο Εξωτερικών για εξηγήσεις, οι οποίες με δεδομένο ότι δεν έχει αναληφθεί οποιαδήποτε δράση, μπορούμε να υποθέσουμε ότι εκκρίθηκαν ικανοποιητικές. Επίσης ακούσαμε και δηλώσεις όπου εκφράζεται ελπίδα για δίκαιη δίκη των συλληφθέντων.
Βέβαια, για όσους εδώ και αρκετό διάστημα εκφράζουν βαθιά ανησυχία και κτυπούν το καμπανάκι του κινδύνου για το φλερτ του Ερντογάν με τη δικτατορία, τίποτα από τα παραπάνω δεν αποτελεί έκπληξη.
Που να βρει χρόνο ο αποχωρών Αμερικανός Πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, να ασχοληθεί με το κρίσιμο αυτό θέμα, όταν τρέχει σε προεκλογικές συγκεντρώσει για τη Χίλαρι Κλίντον, απειλώντας με καταστροφή της Δημοκρατίας και του πλανήτη, στην περίπτωση που δεν εκλεγεί στην προεδρία των ΗΠΑ την ερχόμενη Τρίτη, η υποψήφιος των Δημοκρατικών. Η εκλογή Τράμπ είναι απειλή για τη Δημοκρατία και τη σταθερότητα του πλανήτη. Ο εναγκαλισμός του Ερντογάν με τη δικτατορία δεν είναι!
Από τις Βρυξέλλες και την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν θα μπορούσε κανείς να περιμένει οποιαδήποτε σοβαρή αντίδραση και ενέργεια. Ο Ερντογάν τους έχει δεμένους με λουρί της απειλής του ανοίγματος της κάνουλας μαζικών ροών προσφύγων προς την Ευρώπη, με αποτέλεσμα να είναι κατατρομοκρατημένοι. Και οπωσδήποτε δεν χρειάζεται κανείς να αναφέρει το γεγονός ότι ουδέποτε η ΕΕ είχε σπονδυλική στήλη στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας και ουδέποτε πρόκειται να αποκτήσει. Και μόνο το γεγονός ότι τυπικά η Τουρκία του Ερντογάν είναι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, χώρα υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ, αποδεικνύει τη γελοιότητα της κατάστασης.
Στο Βερολίνο τα ίδια και χειρότερα. Το προσφυγικό κρέμεται σαν γκιλοτίνα πάνω από το κεφάλι της Καγκελαρίου, Άγκελα Μέρκελ, και ο Ερντογάν κρατά την ασφάλεια. Εάν την αφήσει είναι πιθανό να βάλει άδοξο τέλος στην πολιτική καριέρα και υστεροφημία της Καγκελαρίου.
Είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς. Έπρεπε και γιατί έφτασαν τα πράγματα σε αυτό το τραγικό σημείο; Ποιοι ευθύνονται για την απώλεια μιας σημαντικής χώρας όπως είναι η Τουρκία, από το κλαμπ των δημοκρατικών της Δύσης, άν θεωρήσουμε πως πολιτικά τουλάχιστο ανήκει στη Δύση;
Δεν απαιτείται ιδιαίτερος κόπος για να λάβει κανείς απάντηση. Αρκεί να ρίξει μια ματιά στις πολιτικές της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών και του Βερολίνου, τα τελευταία χρόνια. Μια πολιτική εγκληματικής ανευθυνότητας, να γίνουν αντιληπτά τα σημάδια αυταρχισμού και κινήσεων καταστρατήγησης της Δημοκρατίας από τον Ταγίπ Ερντογάν.
Πολλοί από εμάς έχουμε πρόσφατη στη μνήμη μας, την αποθέωση του κυρίου Ερντογάν στα σαλόνια εξουσίας της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών και του Βερολίνου, ως νέου Ατατούρκ, ο οποίος επρόκειτο να αποτελέσει λαμπρό παράδειγμα και μοχλό γεφύρωσης του χάσματος Δύσης και Μουσουλμανικού κόσμου. Χιλιάδες είναι τα άρθρα που έχουν γραφτεί και εκατομμύρια είναι τα δολάρια που έχουν δαπανηθεί σε εκστρατείες αποθέωσης του μεγάλου αυτού ηγέτη στα κέντρα εξουσίας της Δύσης, με την πλήρη συνεργασία των κυβερνήσεων στα κέντρα αυτά.
Και από τους μεγάλους ηγέτες που σήμερα αγκαλιάζουν τον Ερντογάν και τον προσεταιρίζονται δεν αποτελεί εξαίρεση ο Vladimir Putin που κάνει τα στραβά μάτια στα ανθρώπινα δικαιώματα φτάνει οι πάσης φύσεως δικτατορίσκοι να κάνουν την δουλειά του.
Θα αποτελούσε επίσης παράλειψη, με βάση την σε εξέλιξη εδώ και αρκετές εβδομάδες επιθετική αναθεωρητική στρατηγική του απολυταρχικού ηγέτη της Τουρκίας (Λωζάνη, νησιά, Αιγαίο, Ανατολική Θράκη, Κυπριακό), να μην σχολιάσει κανείς έντονα αρνητικά την εκκωφαντική απουσία μιας ξεκάθαρης καταδίκης των γεγονότων στην Τουρκία από την Αθήνα (κυβέρνηση και αντιπολίτευση). Εθελοτυφλούν όσοι πιστεύουν ότι η σιωπή σημαίνει αποφυγή προβλημάτων. Η σιωπή όταν η δικτατορία κτυπά την πόρτα της άμεσης γειτονιάς σου σημαίνει ανοχή και ακόμα χειρότερα, πολύ σύντομα υποταγή.
Χρόνος υπάρχει ακόμα για όλους. Τα κέντρα εξουσίας της Δύσης, αλλά και η Αθήνα στο μικρό μερίδιο που της αναλογεί, θα πρέπει άμεσα να περάσουν από την εγκληματική ανευθυνότητα έναντι του Ταγίπ Ερντογάν και του απολυταρχικού καθεστώτος του, στην σαφή καταδίκη του συνεπικουρούμενη από μέτρα στηλίτευσης και τιμωρίας.
Δεν έχουν ευθύνη όμως μόνο οι κυβερνήσεις! Πού είναι οι αλληλέγγυοι και οι ΜΚΟ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όλοι οι υπερασπιστές του Διεθνούς Δικαίου; Ούτε λέξη για την καθημερινή κατρακύλα της Τουρκίας στον Σουλτανικό απολυταρχισμό!
Που είναι οι υπόλοιποι Κούρδοι να συμπαρασταθούν στους συμπατριώτες τους; Ή μήπως εξυπηρετεί, η φυλάκιση αυτών που φανερά και πολιτικά επέλεξαν να αγωνιστούν νομίζοντας πως βρίσκονται σε Δημοκρατία, τις Κουρδικές «κουκούλες» που αδιάκριτα τρομοκρατούν νομιμοποιόντας το καθεστώς έκτακτης ανάγκης του Ερντογάν;
Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα ή είσαι με το Δίκαιο και τη Δημοκρατία ή είσαι απέναντι! Και οι πρώτοι που θα πρέπει να διαλέξουν στρατόπεδο είναι οι ηγέτες της Δημοκρατικής Δύσης. Γιατί η δικτατορία Ερντογάν αυτούς έχει στόχο...
* Ο κ. Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University και Δημοσιογράφος.
