Η συγκλονιστική επιστολή μιας Κρητικιάς στον πρωθυπουργό: Με εξαπατήσατε κ. Τσίπρα

Τα στραβά, ανάποδα και παράλογα, μιας κυβέρνησης η οποία εξελέγη πρεσβεύοντας τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που πράττει, υπογραμμίζει με επιστολή της στον πρωθυπουργό, μια 50χρονη Κρητικιά από τον Άγιο Νικόλαο, άνεργη, εκπαιδευτικός εν ανεργία, όπως υπογράφει, και μητέρα δύο ανήλικων παιδιών. Αναφέρει την απόγνωση στην οποία βρίσκεται η ίδια και η οικογένειά της, όταν μάλιστα η εφορία της κατέσχεσε τα χρήματα για την επιστροφή δαπάνης από την κηδεία του πατέρα της.

Διαβάστε τη συγκλονιστική επιστολή:

Προς κ. Αλέξη Τσίπρα                                               Άγιος Νικόλαος 12/10/2016
Πρωθυπουργό της Ελλάδας
                                                                                                Κοινοποίηση: Μ.Μ.Ε.
Αξιότιμε κ. Τσίπρα                      
Με υπόκρουση, από το βάθος του δωματίου, το ραδιόφωνο που εξαγγέλλει ότι άρχισαν οι πλειστηριασμοί ακόμα και πρώτης κατοικίας, πράγμα που μεγαλώνει ακόμα περισσότερο την απόγνωσή μου άρχισα να γράφω αυτή την επιστολή.
Πήρα την απόφαση να απευθυνθώ σε σας προσωπικά με την ελπίδα όχι ότι μπορεί να διαβαστεί ή να της δοθεί η απαραίτητη προσοχή (το πιθανότερο είναι ότι θα πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων) αλλά γιατί διακατέχομαι από συναισθήματα οργής και θλίψης οδύνης απογοήτευσης, φόβου, αγωνίας με δυο λόγια με πνίγει το δίκιο μου. Μια αδικία διενεργήθηκε εις βάρος μου “ελαφρά τη καρδία” εκ μέρους του κράτους.

Είμαι από 5/ετιας άνεργη μάνα, διαζευγμένη, απόφοιτος ΑΕΙ, 50 χρόνων με 2 ανήλικα παιδιά. Έχω να λάβω μισθό στα χέρια μου 5 χρόνια, δεν έχω κανένα άλλο εισόδημα. Υπήρξα ιδεαλίστρια και προχώρησα με την πεποίθηση ότι με την αξία μου θα τα καταφέρω. Και ενώ έβλεπα να διορίζονται σε υψηλές θέσεις μέχρι και απόφοιτοι δημοτικού εγώ πιστή στις ιδέες μου καταβαραθρώθηκα. 

Πίσω στο θέμα μας όμως. Έλαβα λοιπόν ένα e-mail από το Υπουργείο Οικονομικών με το οποίο μου χορηγούνται και μου υφαρπάζονται την ίδια στιγμή 733,68 Ευρώ ποσό που αντιστοιχεί σε επιστροφή δαπάνης για τα έξοδα κηδείας του πάτερα μου. Η παρακράτηση έγινε για να καλύψει φορολογικές οφειλές ΕΝΦΙΑ, που μαντέψτε γιατί δεν πλήρωσα.

Εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή βίωσα ένα απάνθρωπο βιασμό της προσωπικότητας μου και της ύπαρξής μου γενικότερα. κάποιος άλλος αυθαίρετα πήρε απόφαση για μένα ερήμην μου και απλά μου την ανακοίνωσε. Το κράτος δηλαδή συνωμότησε εις βάρος μου με σκοπό την οικονομική ηθική και φυσική εξόντωσή μου. Και δυστυχώς δεν είμαι τόσο γενναία ώστε να πω “είμαι περήφανη ως Ελληνίδα που βοήθησα με τη μικρή μου συνεισφορά να μειωθεί το χρέος της χώρας μου” όταν υπάρχει ζήτημα επιβίωσης.

Το e-mail αυτό αποτέλεσε την τελική σταγόνα σε μια πληθώρα  με αρνητικά συναισθήματα που με κατακλύζουν, έτσι αντί να γίνω και ‘γω ένα όνομα στην μακροσκελή λίστα των χιλιάδων ανθρώπων που υποκύπτουν και θέτουν τέρμα στην ζωή τους, είπα να πιάσω ένα στυλό και να εκτονώσω την οργή μου και το θυμό μου όχι στον εαυτό μου αλλά σ’ αυτόν που θεωρώ υπαίτιο της όλης κατάστασης και αυτός είστε εσείς κ. Τσίπρα.

Για να είμαι δίκαιη δεν φταίτε μόνο εσείς, άλλοι μας οδήγησαν εδώ και σεις απλά ολοκληρώνετε το θεάρεστο και καθ' όλα αποτυχημένο έργο προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων.

Είχα την ατυχία να χάσω και τους δύο γονείς μου μέσα σε 2 χρόνια, οι οποίοι κατά βάση μας συντηρούσαν. Τώρα αν τυχόν σας γεννηθεί η απορία “μα γιατί δεν βρήκατε μια δουλειά όλα αυτά τα χρόνια” ας μου επιτρέψετε να μειδιάσω και να σας υπενθυμίσω ότι ζούμε στην Ελλάδα όπου η ανεργία θεριεύει (που την είδατε την μείωση 4 μονάδες δεν ξέρω) και άτομα 50 χρόνων όπως είμαι εγώ έχουν τελειώσει finish finito, δεν υφίστανται στο εργασιακό τοπίο. Εκτός αν ανοίξουν κάποια δική τους δουλειά που και μόνο στην σκέψη να ξεκινήσει κάποιος επιχείρηση έχει αρχίσει η φορολόγηση 

Τι να λέμε τώρα, κανένα μέλλον καμιά ελπίδα.
Και παρ' όλο που τα πάντα καταρρέουν από την υπερφορολόγηση και τα χρέη η καλή σας κυβέρνηση αντί να στραφεί προς την σωστή κατεύθυνση για να βρεί χρήμα (βλέπε υψηλά εισοδήματα) έχει βαλθεί να ξεκοκαλίσει να διαλύσει και τελικά να αφανίσει τις πιο ευαίσθητες και ευπαθείς τάξεις. Τα ισοπεδώνει όλα και με τοποθετεί στο ίδιο επίπεδο με τον μεγαλοεπιχειρηματία Θεωρεί ότι έχω άρα δε θα με βλάψει και έτσι μου παίρνει. Δεν λέω “τιμή μου” να με κατατάσσει τόσο ψηλά αλλά ξέρετε δεν ανήκω εκεί και η πτώση από τόσο ψηλά πονάει και καμιά φορά σκοτώνει.

κ. Τσίπρα
Η κυβέρνησή σας προσομοιάζει απόλυτα στην έννοια του ανάλγητου κράτους που υπάρχει για να μας ταλαιπωρεί και να μας καταδυναστεύει.  Διαβάστε λοιπόν παρακάτω τη λογική του παραλόγου στην οποία με υποβάλλετε.

. Είμαι άνεργη αλλά πρέπει να πληρώνω ΕΝΦΙΑ

. Είμαι άνεργη αλλά πρέπει να πληρώσω και τον ΕΝΦΙΑ των θανόντων γονιών μου

. Δεν μπορώ να κάνω αποδοχή κληρονομιάς γιατί πρέπει να εξοφλήσω των ΕΝΦΙΑ

. Δεν μπορώ να πουλήσω το αυτοκίνητο του πατέρα μου γιατί δεν μπορώ να κάνω αποδοχή κληρονομιάς λόγω ΕΝΦΙΑ

. Δεν μπορώ να καταθέσω πινακίδες γιατί δεν μπορώ να κάνω αποδοχή κληρονομιάς,  έτσι είμαι αναγκασμένη να πληρώνω τα τέλη κυκλοφορίας ασφάλεια κτέο κλπ.

. Δεν μπορώ να πουλήσω για να εξασφαλίσω κάποια χρήματα γιατί δεν μπορώ να κάνω αποδοχή κληρονομιάς λόγω ΕΜΦΙΑ

Νομίζω όμως ότι σας έγραψα αρκετά για να κατανοήσετε την κατάστασή μας αλλά και το  θράσος με το οποίο η κυβέρνηση σας μου ζητά εισφορά από τα ανύπαρκτα εισοδήματά μου ενώ σίγουρα κάποια στιγμή θα πληρώσω πολύ πολύ ακριβά αυτή την αδυναμία καταβολής του επαίσχυντου φόρου που λέγεται ΕΜΦΙΑ.

Με εξαπατήσαμε κ. Τσίπρα με κοροϊδέψαμε εμένα και μερικά εκατομμύρια Έλληνες. Πέσαμε στην παγίδα σας που επιμελώς είχατε καλύψει και τώρα μας έχετε αφήσει στο έλεος των δανειστών. Μιλούσατε για επαναστατικές αλλαγές και η μόνη επανάσταση που είδα ήταν αυτή της γραβάτας.

Σταματήστε την καταστροφή τhς Ελλάδας. Σταθείτε στο πλάι των Ελλήνων και δώστε μας νόημα για να συνεχίσουμε να μένουμε εδώ και ν’ αγωνιζόμαστε Δώστε μας τη χαμένη αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια.  Αφήστε τους αριθμούς, τα ποσοστά και τις βεβαιώσεις ότι πάμε καλά. Δεν πείθετε πια. Νομίζετε ότι η θετική πρόβλεψη για ανάπτυξη που ανά τακτά χρονικά διαστήματα μας υπενθυμίζετε ότι θα επιτευχθεί, θα γεμίσει κανένα πιάτο ή θα πληρώσει κάποια ΔΕΗ?
Πιστεύω ότι δεν είμαι η μόνη που ξεχειλίζει από οργή και απόγνωση. Κι αν κάθε Έλληνας με πρόβλημα σας έστελνε και μια επιστολή για να εκφράσει τα παράπονά του, το Μαξίμου θα κατακλυζόταν από εκατομμύρια γράμματα.
Δεν προσδοκώ τίποτα από την επιστολή αυτή, ούτε καν απάντηση. Είμαι σίγουρη επίσης ότι θα συνεχίσουμε να γλείφουμε και να γρατζουνάμε ανήμποροι τον πάτο του καζανιού που βράζουμε γιατί όπως λέει και ο μέγιστος Χατζηδάκης :
“Καληνύχτα Κεμάλ αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ”.......

Μετά τιμής

Νεκταρία Τζανή
Εκπαιδευτικός εν ανεργία   

πηγή: http://www.ekriti.gr/kriti/i-sygklonistiki-epistoli-mias-kritikias-ston-prothypoyrgo-me-exapatisate-k-tsipra    

Η απάντηση ΜΟΥ στον συκοφάντη αντιmilitaire.gr.......

    Με την "αποστομωτική (!!)" απάντηση, που έλαβα από τον γνωστό για τα κατάπτυστα και ανιστόρητα παραληρήματά του, εναντίον της Ε.Α.Α.Σ., διαχειριστή της ιστοσελίδας militaire.gr, αποδεικνύει περίτρανα, την πλήρη ανεπάρκεια του, ως σωστός δημοσιογράφος, καθόσον μη έχοντας την δυνατότητα να αντικρούσει  με αποδείξεις και πραγματικά γεγονότα, αυτά που καταλογίζω, αρχικά με "στολίζει" με μειωτικούς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, και στη συνέχεια ενεργώντας ως "πολιτικός επίτροπος" σε μονάδα του ΔΣΕ (ελπίζω να γνωρίζει τι σημαίνει), κάνει δριμύτατες και επικριτικές παρατηρήσεις στον Πρόεδρο της Ε.Α.Α.Σ. και τον "διατάσσει", να βάλει μια τάξη στο παράρτημά μας. Το μόνο ξέχασε να διατάξει είναι, η ημερομηνία εκτέλεσης των διαταγών του!

   Μπορεί κάποιος αναρωτηθεί γιατί απαντώ με μια μικρή καθυστέρηση στον κ. militaire.gr, αυτό συνέβη γιατί, έχω σαν κανόνα, όπως και κάθε νοήμων και σώφρων άνθρωπος, να ιεραρχώ της προτεραιότητες μου, ανάλογα με την αξία τους και την σοβαρότητά τους και στη συνέχεια να ενεργώ. Η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων μου τον έφερε στην τελευταία θέση.   

   Και τώρα ας θυμηθούμε  για τον ογκόλιθο της δημοσιογραφίας.
   Λοιπόν έχουμε και λέμε:

   1.  Δεν απάντησε σε κανένα από τα ερωτήματά μου, άρα τα αποδέχεται ως σωστά.

   2.  Ως έγκριτος και με περγαμηνές δημοσιογράφος, που αφήνει να εννοηθεί ότι, είναι, δεν γνωρίζει τα αυτονόητα, στα πέντε σημεία, που του παρέθεσα.

   3.  Δεν απάντησε εάν είναι οπαδός του συνθήματος, ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ, που ακούγεται και σήμερα, άρα είναι.

   4.  Δεν κατέχει καλά την πράξη της αριθμητικής γιατί κάνει λάθος, από πρόθεση(;) στο μέτρημα των σελίδων που αφιερώνει η εφημερίδας μας, Εθνική Ηχώ, για τις επετειακές, προσκυνηματικές εκδηλώσεις, προς απότιση φόρου τιμής, στους πεσόντες στον Γράμμο και το Βίτσι την περίοδο του συμμοριτοπολέμου  

    5  Ασφαλώς θα απορρίπτει, μετά βδελυγμίας, τους χαρακτηρισμούς της αιματοβαμμένης  περιόδου 1946 - 1949 από:
       >.  Τους πρώην Προέδρους Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Καραμανλής και Χρήστου Σαρτζετάκη.
       >. Των πρώην Πρωθυπουργών, Κωνσταντίνου Καραμανλή, Γεωργίου Παπανδρέου και Ανδρέα Παπανδρέου. 
       >.  Την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών μέχρι το 1989
       >.  Την απόφαση του ΟΗΕ

     6. Ασφαλώς θα θυμάται: 

        >. Το κατάπτυστο και συκοφαντικό δημοσίευμά του τον Αύγουστο του 2013, όπου αφενός μέμφεται την εκδήλωση στο Βίτσι και κατηγορεί, τον τότε Πρόεδρο της Ε.Α.Α.Σ. Αντγο Παντελή Μαυρουδόπουλο, ότι, δεν έκανε καμιά προσπάθεια, να αποτρέψει τα επεισόδια, που προκάλεσαν ο Βουλευτής της ΧΑ κ. Ηλίας Παναγιώταρος και οι οπαδοί του.

        >. Ότι αρνήθηκε να δημοσιεύσει στο OnAlert.gr, την απάντησή μας, στο παραπάνω συκοφαντικό δημοσίευμα, καθόσον τα γεγονότα που δημοσίευσε ήταν αποκύημα της νοσηρής φαντασίας του. Μάλιστα την απάντησή μας συνόδευε και το σχετικό βίντεο. 

     ΥΓ 1: Τον αποκαλώ κάρβουνο.. γιατί η δημοσιογραφική γραμμή που αφήνει πίσω του, έχει την μαυρίλα του κάρβουνου.

     ΥΓ 2:  Η Ε.Α.Α.Σ. παράγει εξαιρετικό έργο, καταγράφει με τους αγώνες της συνεχείς επιτυχίες και δεν χειραγωγείται, δεν ποδηγετείται από κανέναν και πολύ περισσότερο από δημοσιογράφους.

     ΥΓ 3:  Δεν χρειάζεται και μεγάλη σοφία για να καταλάβει κάποιος το όνομά μου, φαίνεται πεντακάθαρα, εάν δεν το αντιλαμβάνεται υπάρχουν και άλλοι τρόποι.

     
     ΥΓ 4:  Η φωτογραφία που μας αφιέρωσε αποδεικνύει ότι, είναι δημοσιογράφος εκ του προχείρου, γιατί δεν διάβασε το κείμενο που την συνοδεύει. Του την επιστρέφουμε με δική μας αφιέρωση.

         

Το 1949 ο ΔΣΕ υποχωρεί και περνά τα σύνορα με την Βουλγαρία και την Αλβανία. Ο Νίκος Ζαχαριάδης στην θέση του Μάρκου Βαφειάδη περνά και αυτός με τις εναπομείναντες δυνάμεις ανταρτών. Που είναι όμως ο Μάρκος ?

Έχοντας δεύτερες σκέψεις σχετικά με την πορεία του πολέμου (ο Τίτο είχε κλείσει τα σύνορα), ο Μάρκος αρρωσταίνει. Ο ίδιος ισχυρίζεται οτι παθαίνει τακτικά κρίσεις επιληψίας και ο Ζαχαριάδης τον στέλνει πίσω στην ΕΣΣΔ. Πολλοί θα ισχυριστούν οτι ο Μάρκος απλά επιθυμούσε να απεμπλακεί απο την θέση του και η δική μας γνώμη τείνει να συμφωνήσει. Αργότερα όταν ο εμφύλιος θα έχει τελειώσει o Mάρκος θα διαγραφεί και απο το ΚΚΕ στο οποίο θα επανέλθει πάλι το 1952 και θα ξαναφύγει το 1961.

Το 1983 ο Μάρκος Βαφειάδης επιστρέφει στην Ελλάδα. Απο την αρχή της επιστροφής του ξεκινά να συγγράφει τα απομνημονεύματά του και να έρχεται σε επαφή με κύκλους που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ. Λίγο μετά την επιστορφή του και σε συνεργασία με τον δημοσιογράφο Πέτρο Μακρή οργανώνει συγκέντρωση στην Πλατεία Δημαρχείας για την επιστροφή του. Απο εδώ ξεκινά και ο μετέπειτα ξεπεσμός του μεγάλου Μαρκου Βαφειάδη. Μετά την συγκέντρωση αυτή, ο Μάρκος Βαφειάδης πηγαίνει με τον Μακρή στο σπίτι του Θρασύβουλου Τσακαλώτου και εκεί σε απευθείας μετάδωση δίνουν τα χέρια και αγκαλίαζονται. Αργότερα ο Μάρκος Βαφειάδης θα εκλεγεί βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.

Το γεγονός της χειραψίας δεν είναι κατά βάση αυτο που θεωρούμε ως ξεπεσμό του Μάρκου Βαφειάδη. Το γεγονός οτι ο ίδιος πήγε σαν ζητιάνος στο σπίτι του Τσακαλώτου (θα μπορούσαν να πάνε και οι δύο σε ένα στούντιο) καθώς και οτι μίλησε απολογητικά και μετανιωμένα για τον εμφύλιο είναι που ξέφτισαν την εικόνα του Μάρκου που ήταν στο στόμα κάθε μαχητή του ΔΣΕ. Επίσης η συμμετοχή του σε ένα ξεπουλημένο και καιροσκοπικό κόμμα που κατέντησε την Ελλάδα εκεί που είναι σήμερα, συμπληρώνει την εικόνα της ηθικής πτώσης. 

Ο Μάρκος ισχυρίζονταν οτι και ως μέλος του ΠΑΣΟΚ ήταν κομμουνιστής. Κάτι τέτοιο ασφαλώς είναι ανυπόστατο. Το ίδιο υποστήριξαν τότε και εκατοντάδες παλιοί μαχητές του ΔΣΕ που έπεσαν απο τα σύννεφα με την απαράδεκτη επιλογή του. Παρόλα αυτά επειδή ο αγώνας ενός λαού είναι κάτι ενιαίο δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να βγάλουμε απο αυτόν τον Μάρκο Βαφειάδη, όσο λυπητερή κι αν ήταν η κατάληξή του....

http://kokkinosfakelos.blogspot.gr/2010/12/blog-post_19.html

  

Μου αρέσει!

Τέλειο!

Χαχα

Ουάου!

Λυπάμαι...

Έλεος!

Δημοψήφισμα = Ανυπαρξία Πολιτικών

Πόσο λογικό είναι να ψηφίζουν οι επιβάτες ενός αεροπλάνου για τους χειρισμούς που πρέπει να κάνει ο πιλότος εν μέσω καταιγίδας; Πόσο λογικό είναι να ψηφίζουν οι συγγενείς του ασθενή για το τι θα κάνει ο καρδιοχειρουργός την ώρα της επέμβασης;

Δημοκρατία δεν είναι να ρωτάς τον πολίτη για τα πάντα. Διότι είναι πολύ πιθανόν να μην ξέρει την απάντηση και να μην ξέρει ούτε πώς να τη βρει. Το τι θα συμβεί με την παραμονή ή την έξοδο μιας χώρας από την Ε.Ε. εξαρτάται από χιλιάδες παραμέτρους, οι περισσότερες από τις οποίες είναι εν εξελίξει. Άλλο πράγμα θα συμβεί αν φύγει η Βρετανία, άλλο αν φύγει η Ελλάδα, άλλο αν φύγει η Γερμανία. Δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα την έκβαση του Α ή του Β σεναρίου. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αν φύγει η Βρετανία, το πουλόβερ της Ε.Ε. θα αρχίσει να ξηλώνεται κι είναι θέμα χρόνου να μείνει ξεφτίδια. Αλλοι προβλέπουν ότι χωρίς την Βρετανία, η Ε.Ε. θα προχωρήσει ταχύτερα στην πολιτική της ενοποίηση και μετά από μία δεκαετία οι Βρετανοί θα παρακαλούν να ξαναμπούν. Υπάρχει και η τρίτη άποψη που λέει ότι είτε φύγουν είτε μείνουν οι Βρετανοί, η Ε.Ε. δεν πρόκειται να πάει παραπέρα γιατί τα κράτη δεν θα ξεπεράσουν το ταμπού της παραχώρησης εθνικής κυριαρχίας σε ένα ευρύτερο πολιτικό σχήμα. Ούτε η Γερμανία, ούτε η Γαλλία, θα δεχθούν να γίνουν επαρχίες των Ηνωμένων Πολιτειών Ευρώπης που μπορεί να εκλέξουν πρόεδρο ή να ορίσουν αρχιστράτηγο έναν Σλοβάκο ή έναν Έλληνα ή έναν Αλγερινό δεύτερης γενιάς ή ακόμα κι έναν μουσουλμάνο.

Αυτές όμως οι πιθανότητες δεν προέρχονται από παγιωμένα δεδομένα που τα φορτώνεις σε ένα πρόγραμμα κι αυτό σού δίνει το εξαγόμενο. Είναι όλα ρευστά και σε αλληλεπίδραση μεταξύ τους και μπορούν να επηρεαστούν από αστάθμητους διεθνείς παράγοντες που ούτε τους φανταζόμαστε. Ποιο λοιπόν το νόημα να ρωτάς την κυρά Μαριγούλα της Βρετανίας να αποφασίσει για το BREXIT ή το BREMAIN;

Κανένα. Ο μόνος λόγος είναι η ανυπαρξία πολιτικών που μπορούν να παίξουν τον ρόλο του έμπειρου πιλότου, να ξέρουν δηλαδή πού θέλουν να πάνε και πώς θα φτάσουν μέχρι εκεί. Και για να μην φανεί η ανεπάρκειά τους πετάνε το μπαλάκι στον λαό. Πόσο υγιής, όμως λειτουργία της δημοκρατίας είναι να ψηφίζεις για πράγματα που αγνοείς; Ας ρίξουμε μια ματιά στην πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία.

Οι πρωτεργάτες της ευρωπαϊκής ιδέας είχαν στο μυαλό τους μια Ενωμένη Ομοσπονδιακή - τουλάχιστον - Ευρώπη. Η ιστορική διακήρυξη του Ρομπέρ Σουμάν είνα ξεκάθαρη: «Η παγκόσμια ειρήνη, έλεγε ο Γάλλος Υπουργός εξωτερικών, δεν μπορεί να διαφυλαχθεί αν δεν αναληφθούν δημιουργικές προσπάθειες ανάλογες των κινδύνων που την απειλούν.» Και συνέχιζε: «Η Ευρώπη δεν θα δημιουργηθεί με τη μία, ούτε σε ένα συνολικό σχέδιο: θα οικοδομηθεί μέσα από συγκεκριμένα επιτεύγματα που κατ΄αρχάς θα δημιουργήσουν μια πραγματική αλληλεγγύη.» Έτσι ξεκίνησε αυτό το όραμα. Με στόχο την ομοσπονδία. Κι η αλήθεια είναι ότι τα πρώτα βήματα έγιναν σχετικά γρήγορα. Μέχρι που φτάσαμε στο Μάαστριχτ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Σύνταγμα της Λισαβόνας.

Εδώ όμως αρχίζουν τα δύσκολα. Τώρα πια δεν μιλάμε για απεριόριστο συνάλλαγμα και για ταξίδια χωρίς διαβατήριο. Τώρα, θίγεται το μεγάλο ταμπού της Ευρώπης: το εθνικό κράτος και οι αναμνήσεις των αυτοκρατοριών που η καθεμιά τους κάποτε κυριαρχούσε στον κόσμο. Ποιος θα αποφασίσει να γίνει από πρωθυπουργός νομάρχης;

Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 1951 μέχρι το 1991, οι λαοί της Ευρώπης δεν εξέφρασαν ποτέ την άποψή τους για την κοινή πορεία. Τις αποφάσεις τις έπαιρναν οι ηγέτες τους. Ακόμα και όταν καθιερώθηκαν οι εκλογές για την ευρωβουλή αντιμετωπίσηκαν σαν εθνικές εκλογές στο πιο χαλαρό. Ουδέποτε τα κόμματα – κι αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο – αισθάνθηκαν την υποχρέωση να ενημερώσουν τους πολίτες για το ποιο ακριβώς είναι το όραμά τους για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.

Το Σύνταγμα της Λισαβόνας για να αποκτήσει πρόσθετη νομιμοποίηση εφάρμοσε μια καινούργια διαδικασία: θα έπρεπε να επικυρωθεί από τα κράτη μέλη. Λογικό, αφού αναλάμβανε εξουσίες που μέχρι τότε ανήκαν στην δικαιοδοσία των εθνικών κρατών. Δεν όριζε όμως με ποιον τρόπο θα γίνονταν αυτή η επικύρωση. Τα περισσότερα κράτη το υπερψήφισαν στα κοινοβούλιά τους. Η Βρετανία είπε ότι θα κάνει δημοψήφισμα. Την πρόφτασαν η Γαλλία και η Ολλανδία που έκαναν. Το αποτέλεσμα ήταν δύο μεγαλοπρεπέστατα «ΟΧΙ». Και αναρωτιέται ο καθένας: πόσοι από τα 80 εκατομμύρια κατοίκων αυτών των δύο χωρών μπόρεσαν να διαβάσουν τις εκατοντάδες σελίδες του Συντάγματος και να στοχαστούν για το μέλλον της Ευρώπης; Όχι πάντως περισσότεροι απ’ όσους δικούς μας βουλευτές διάβασαν τον πρόσφατο νόμο των 7.500 σελίδων. Αν ψάξετε την ειδησεογραφία της εποχής θα διαπιστώσετε ότι η αρνητική ψήφος και των Γάλλων και των Ολλανδών ελάχιστη σχέση είχε με το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα.

Η άρνηση των Γάλλων το 2005 αποτέλεσε ψήφο διαμαρτυρίας στον Πρόεδρο Ζακ Σιράκ, η δημοτικότητα του οποίου ήταν στο ναδίρ, λόγω αύξησης της ανεργίας και περικοπών στον προϋπολογισμό! (Δεν είχαν δει ακόμα τη χατζάρα που κρατούσε ο Σαρκοζί και το δρεπανηφόρο άρμα του Ολάντ.)

Ακόμα πιο αρνητικοί από τους Γάλλους ήταν οι Ολλανδοί.Το ΟΧΙ πήρε 61,6% παρά το γεγονός ότι τόσο τα τρία κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού όσο και τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης διεξήγαγαν μια μαχητική καμπάνια υπέρ του ΝΑΙ! Και στην Ολλανδία τα ζητήματα που έπαιξαν ρόλο για τη μεγάλη πλειοψηφία του ΟΧΙ είχαν καθαρά εθνικό χαρακτήρα. Τους έκαιγε το κοινωνικό κράτος, η ανεργία, η αβεβαιότητα για το μέλλον, αλλά και ο Ευρωστρατός.

Έτσι, μ’ αυτά τα ΟΧΙ, η Ευρώπη τράβηξε χειρόφρενο. Το Σύνταγμα της Λισαβόνας μετονομάστηκε σε Συνθήκη της Λισαβόνας, η εκτελεστική εξουσία της Ευρώπης μετατράπηκε σε γραμματεία του Ευρωπαϊκου Συμβουλίου, άνθρωποι άχροες, άοσμοι και άγευστοι, βρίσκονται στη θέση των πιο νευραλγικών, σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, αλλά εντελώς διεκπεραιωτικών σύμφωνα με ό,τι επικρατεί σήμερα, θέσεων στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ακόμα και αυτές οι λέξεις Επιτροπή και Συμβούλιο δείχνουν ατολμία, σαν να επιλέχθηκαν περισότερο για να μην ενοχλήσουν τις εθνικές κυβερνήσεις παρά για να σημάνουν κάτι.

«Η αλληλεγγύη περνά από την εγκατάλειψη μέρους της εθνικής κυριαρχίας σε ό,τι αφορά την διαχείριση του κοινού νομίσματος, την προοδευτική εναρμόνιση των φορολογικών συστημάτων, την προσπάθεια συνοχής στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Εάν δεν το κάνουμε αυτό, τότε θα οπισθοχωρήσουμε προς μια ζώνη ελεύθερων εμπορικών συναλλαγών. Μια ζώνη ελεύθερου εμπορίου χωρίς πολιτική εξουσία, που δεν πρωτοπορεί, χωρίς πολιτικές αλληλεγγύης, αυτή είναι μια Ευρώπη που θα εξαφανιστεί» τονίζει ο Ζακ Ντελόρ ένας από τους πρωτεργάτες της Ευρωπαϊκής Ιδέας. Και προσθέτει: «Σήμερα, είναι απλό: οι Ευρωπαίοι έχουν μια επιλογή, ανάμεσα στην επιβίωση ή στην παρακμή.»

Τα ίδια ακριβώς υποστηρίζουν ο Ντανιέλ κον Μπεντίτ – ο κόκκινος Ντάνι του Μάη του ’68 και ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου Γκυ Φερχόφσταντ σε ένα κοινό μανιφέστο με τον εύγλωττο τίτλο “Ξύπνα Ευρώπη!”

Γι’ αυτή την πορεία όμως χρειάζονται ηγέτες, για να πάρουν πάνω τους το μέλλον των λαών της Ευρώπης και να μην υποδύονται στα δύσκολα τον Πόντιο Πιλάτο, νίπτοντες τας χείρας τους στην κάλπη της λαϊκής εντολής. Ευτυχώς μέχρι σήμερα, η Ε.Ε. δεν διαχειρίσθηκε και πολύ ζόρικα πράγματα. Τι θα συνέβαινε αν ξαφνικά προέκυπταν; Αν είχε, ας πούμε, να αντιμετωπίσει μια κρίση ανάλογη των πυραύλων της Κούβας; Ποιος και πώς θα αποφάσιζε; Θα συνεδρίαζαν οι 28 ηγέτες, 17 ή 27 ώρες, με όλα τα ΜΜΕ απ’ έξω;

Είμαστε τυχεροί που ο Κένεντυ δεν σκέφτηκε να προκηρύξει δημοψήφισμα.

Πηγή: AthensVoice.gr

Την Ιθάκη σου δε θα τη βρεις, θα την φτιάξεις.

Σκέφτηκες ποτέ τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τους «τίτλους ειδήσεων» στο εξώφυλλο της δικής σου Ζωής; Πόση ενέργεια, πόσα χαμόγελα, πόσα δάκρυα, πόσα ταξίδια;

Φρόντισες να’ χεις τα μάτια της Ψυχής ανοικτά, έτσι για να βρίσκει έδαφος και νόημα η κάθε μία κουκκίδα ξεχωριστά, και να πηγαίνει να κάθεται αβίαστα εκεί που «πρέπει», όποτε «πρέπει»;

Δε θα’ ταν στ’ αλήθεια, κρίμα κι άδικο να ξύπναγες μια μέρα, συνειδητοποιώντας πως το δικό σου παζλ, βγήκε λίγο μικρότερο απ’ ότι το ονειρεύτηκες; Πως οι κουκκίδες της ζωής σου, στο τελικό μέτρημα, βγήκαν κάπως κουτσουρεμένες;

Με δίχως αμφιβολία θα αναρωτήθηκες πολλάκις, τι θα γινόταν αν επέλεγες άλλο δρόμο, άλλη κατεύθυνση, στη διαδρομή που έκανες στην μέχρι τώρα επίγεια σου περαντζάδα. Αν έστριβες αριστερά αντί δεξιά; Αν πήγαινες με χίλια αντί με εκατό;

Τι πορεία θα έπαιρνε το ταξίδι προς την περιβόητη Ιθάκη; Κι ίσως πολλές φορές να μετάνιωσες για κάποιες από τις στροφές που έστριψες, για κάποιες από τις ταχύτητες που φοβήθηκες. Λάθος. Μεγάλο λάθος.

Μην αμφιβάλλεις ποτέ και μη μετανιώνεις για τίποτα. Η ζωή ξέρει καλύτερα από σένα. Εσύ μονάχα έχε το νου και την καρδιά σου ανοικτά. Εσύ μονάχα φρόντισε να περπατάς.Και μην αφήνεις καμιά κουκκίδα να πάει χαμένη, κανένα τίτλο ειδήσεων να γραφτεί στα παραλειπόμενα.

Και κάτι τελευταίο. Μη μιλάς άλλο για Ιθάκη. Για ταξίδια να μιλάς. Να θυμάσαι πως σημασία έχει ότι έπεσες, σηκώθηκες, έμαθες, γέλασες, έκλαψες, αναθεώρησες, έζησες το Ταξίδι.

Όσοι στ’ αλήθεια ταξίδεψαν, δε ζηλεύουν την Ιθάκη. Κι ας λέει ο Μίλτος το αντίθετο. Την Ιθάκη σου, μη γυρεύεις να τη βρεις.

Να κοιτάς να την φτιάξεις. 

Να κοιτάς να γουστάρεις τη διαδρομή και να περπατάς. Αδιάκοπα και με δίχως εκπτώσεις. 

Να περπατάς…

πηγή:https://olympia.gr/2016/10/12/%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B9%CE%B8%CE%AC%CE%BA%CE%B7-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B5-%CE%B8%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B2%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B8%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%86%CF%84%CE%B9%CE%AC/#more-665538