ΥΠΕΞ: Η Ελλάδα διέθεσε πάνω από ένα 1,5 δισ. ευρώ για την προσφυγική / μεταναστευτική κρίση

Παρατίθενται δέκα (10) κύρια σημεία απαντήσεων Εκπροσώπου ΥΠΕΞ, Κωνσταντίνου Κούτρα, σε ερωτήσεις δημοσιογράφων αναφορικά με τις τελευταίες εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο σε ό,τι αφορά στην προσφυγική / μεταναστευτική κρίση:

1.    Όλοι αναγνωρίζουν ότι οι διαστάσεις του σύγχρονου προσφυγικού / μεταναστευτικού ζητήματος υπερβαίνουν τις δυνατότητες διαχείρισης οποιουδήποτε κράτους, οποιουδήποτε μεγέθους, υπερβαίνουν το ευρωπαϊκό επίπεδο, αποτελούν παγκόσμια κρίση.

2.    Είναι παράλογο σε ένα παγκόσμιο ζήτημα, όπως αναγνωρίζουν όλοι, να απαιτεί κανείς ελληνική ή οποιαδήποτε εθνική λύση ή λύση ετεροβαρή σε βάρος ορισμένων μόνο. Κι όμως συμβαίνει, δυστυχώς, από αρκετές πλευρές.

3.    Πολλοί προσποιούνται, εκ του ασφαλούς, ότι στη θέση της Ελλάδας θα είχαν όλες τις λύσεις έτοιμες, όλα τα ερωτήματα απαντημένα, όλες τις δομές στις θέσεις τους, για να αντιμετωπίσουν το πρωτόγνωρο «τσουνάμι» προσφυγικών / μεταναστευτικών ροών. Το τραγικό είναι ότι κραυγάζουν δυνατότερα για να επικρίνουν την Ελλάδα όσοι θέλουν να απομακρύνουν από πάνω τους τα φώτα της αρνητικής δημοσιότητας για τις πρακτικές τους.

4.     Όσο αυτοί ζουν σε αυτή την εικονική πραγματικότητα, η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός βιώνουν την αμείλικτη πραγματικότητα στην πρώτη γραμμή, σηκώνοντας στις πλάτες τους, παρά τα ενδεχόμενα λάθη και τις αδυναμίες που δημιουργούνται αναπόφευκτα μπροστά σε τρομακτικών διαστάσεων κρίσεις, και την Ευρώπη και τις ευρωπαϊκές αξίες. Μερικά στοιχεία γεγονότα μιλούν από μόνοι τους:
•    Η Ελληνική Ακτοφυλακή έχει σώσει πάνω από 90.000 συνανθρώπους μας τους τελευταίους μήνες.
•    Η ανταπόκριση των τοπικών κοινωνιών στο δράμα των προσφύγων / μεταναστών αποτελεί πραγματικό παράδειγμα μεγαλείου ανθρώπινης ψυχής.
•    Μόνο τον Νοέμβριο του 2015, από τις 54.000 καταγραφές που έγιναν σε hotspots στην Ευρώπη, οι 51.300 έγιναν στην Ελλάδα.
•    Πάνω από ένα 1,5 δισ. ευρώ υπολογίζονται οι πρωτογενείς δαπάνες οι σχετικές με διαχείριση προσφυγικών / μεταναστευτικών ροών, σε ένα κράτος υπό ταυτόχρονη πρωτοφανή δημοσιονομική προσαρμογή και χωρίς να υπολογίζονται οι έμμεσες δαπάνες και τα διαφυγόντα κέρδη εξ αιτίας της κρίσης.

5.    Η Ελλάδα εξαρχής πίεσε για ενιαίες ευρωπαϊκές και αποτελεσματικές απαντήσεις στο προσφυγικό / μεταναστευτικό πρόβλημα.
•    Πίεσε ήδη από τον Μάιο όταν σχεδιαζόταν η ναυτική Επιχείρηση Sophia στη Λιβύη, να υπάρξει μέριμνα για την Ανατολική Μεσόγειο όπου θα κατευθύνονταν τα προσφυγικά ρεύματα της Κεντρικής Μεσογείου
•    Πίεσε, από τον περασμένο Ιούλιο, για αύξηση της παρουσίας στελεχών / σκαφών της FRONTEX στο Αιγαίο – η ανταπόκριση των κρατών μελών της Ε.Ε. ήταν πολύ κατώτερη των περιστάσεων.Η FRONTEX, κατ’ ουσίαν, έχει υπόσταση χάρη στην Ελλάδα. Ήδη από το 2012 δραστηριοποιείται στη χώρα για την υποστήριξη των ελληνικών υπηρεσιών στην εποπτεία και φύλαξη των συνόρων μας, αρχικά των χερσαίων (Έβρος) και εν συνεχεία των θαλάσσιων (Ποσειδών, νησιά Αιγαίου) και τώρα πάλι των χερσαίων στα σύνορα με ΠΓΔΜ.
•    Πίεσε ήδη από τον Ιούλιο για ενεργοποίηση των ομάδων ταχείας δράσης RABITs σε νησιά του Αιγαίου, οι οποίες είχαν ενεργοποιηθεί επιτυχώς και το 2012 στα χερσαία σύνορα με Τουρκία – το αίτημα ουσιαστικά απερρίφθη από την FRONTEX, λόγω αδυναμίας κάλυψης αναγκών.
•    Πίεσε για τον επιχειρησιακό έλεγχο της ροής των προσφύγων/μεταναστών και για δημιουργία κέντρων μετεγκατάστασης (hotspots) στην Τουρκία, ως πραγματική λύση για τη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος και την αντιμετώπιση των κυκλωμάτων διακίνησης των ανθρώπων – δεν εισακούσθηκε.
•    Πίεσε για σύναψη νέων και εφαρμογή των υφιστάμενων Συμφωνιών Επανεισδοχής σε ευρωπαϊκό επίπεδο με σκοπό τις επιστροφές παρανόμων μεταναστών στις χώρες προέλευσής τους – τα αποτελέσματα της Ε.Ε. είναι και το γνωρίζουν όλοι αποκαρδιωτικά, με το Πακιστάν, για παράδειγμα, πρόσφατα να αρνείται την αποβίβαση στο Ισλαμαμπάντ είκοσι υπηκόων του με ειδική πτήση που είχε διοργανωθεί με τη συνεργασία της Ε.Ε.
•    Πίεσε για τουλάχιστον 100 μηχανήματα ταυτοποίησης Eurodac – έχουν διατεθεί μόλις 39. Παρόλα αυτά, όλες οι νέες αφίξεις καταγράφονται και δακτυλοσκοπούνται συστηματικά.
•    Πίεσε για πραγματικό μηχανισμό ίσης κατανομής βαρών μεταξύ των κρατών μελών της Ε.Ε., μέσω της μετεγκατάστασης. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα το σύστημα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, έχει αποτύχει. Οι σχετικές αποφάσεις της Ε.Ε. σε ανώτατο επίπεδο, όχι απλά δεν τηρούνται, αλλά ανακοινώνεται ότι θα γίνουν ακόμα και αντικείμενο προσφυγής στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να μην εφαρμοστούν. Ποιοι το ανακοινώνουν; Αυτοί που πρωτοστατούν στο να ζητάνε από την Ελλάδα τήρηση όλων των υποχρεώσεων, κουνώντας το δάχτυλο.

6.    Η Ελλάδα, παρά τα όποια προβλήματα, παραλείψεις ή καθυστερήσεις, θα τηρήσει όλες ανεξαιρέτως τις υποχρεώσεις της. Το ίδιο απαιτεί όμως από όλους. Το ίδιο οφείλει να επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση σε όλους.

7.    Μπορεί πολλοί να απαξιώνουν την ευρωπαϊκή αρχή της «αλληλεγγύης». Η Ελλάδα επιμένει και θα επιμείνει ευρωπαϊκά. Και, μολονότι επωμίζεται το κύριο βάρος της προσφυγικής κρίσης που προκλήθηκε από λανθασμένες επιλογές άλλων, παραμένει παράγοντας σταθερότητας και αξιών, ευρισκόμενη στη μέση του τριγώνου αστάθειας που οριοθετείται από την Ουκρανία, τηΛιβύη και τηΣυρία, με την τελευταία να είναι η χαίνουσα πληγή της Μέσης Ανατολής και ηκύρια πηγή προέλευσης προσφύγων πολέμου. 

8.    Γιατί η Ελλάδα επιθυμεί αυτό που επιθυμούν όσοι θέλουν πραγματικά να προστατεύσουν την ευρωπαϊκή ιδέα από διαλυτικά φαινόμενα: αποτελεσματικό έλεγχο ευρωπαϊκών εξωτερικών συνόρων και συντεταγμένη ευρωπαϊκή αντιμετώπιση κάθε πρόσφυγα / μετανάστη, με καταγραφή, ταυτοποίηση και αντιμετώπισή του με ανθρώπινο τρόπο. Έτσι και μόνο έτσι θα διαφυλαχθεί το κεκτημένο Schengen ως μία ένωση ασφάλειας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.

9.    Μπορεί, τέλος, πολλοί να επικρίνουν την ανθρώπινη στάση της Ελλάδας και των κατοίκων της απέναντι στους πρόσφυγες / μετανάστες για δικούς τους, δημαγωγικούς, εσωτερικούς λόγους. Η Ελλάδα επιμένει και θα επιμείνει στο σεβασμό όλων των παραδεκτών στις ανεπτυγμένες κοινωνίες κανόνων Διεθνούς και Ανθρωπιστικού Δικαίου.

10.    Η Ελλάδα επιμένει και θα επιμείνει στο σεβασμό των ευρωπαϊκών αξιών. 

      Αδιαπραγμάτευτα.

Απάτες κατά συρροή

H δήλωση των περιουσιακών στοιχείων του πληθυσμού μίας χώρας είναι σωστή – όμως, αφού χρεοκοπούν οι Πολίτες και όχι τα κράτη, η απογραφή της περιουσίας τους ίσως έχει στόχο τη δήμευση της, μέσω των φόρων και των κατασχέσεων

.

Πριν από όλα πρέπει επί τέλους να συνειδητοποιήσουμε πως δεν χρεοκοπούν τα κράτη, αλλά οι Πολίτες τους. Αμέσως μετά πως η μοναδική προστασία απέναντι στη χρεοκοπία, είναι η επίσημη αποδοχή της – αφού μόνο έτσι μπορεί να αποφύγει ένα κράτος τη ληστεία του από τους πιστωτές του.

Στη συνέχεια να κατανοήσουμε ότι, η δήλωση των περιουσιακών στοιχείων του πληθυσμού μίας χώρας είναι μεν σωστή, αλλά εξαιρετικά ύποπτη όταν έχει ήδη χρεοκοπήσει – ειδικά στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα. Άλλωστε, ακόμη και ένας ανόητος καταλαβαίνει πως, αφού χρεοκοπούν οι Πολίτες και όχι τα κράτη, η απογραφή της περιουσίας τους έχει στόχο τη δήμευση της – μέσω των φόρων, των κατασχέσεων ή με οποιουσδήποτε άλλους τρόπους σκεφτούν οι δανειστές.

Βέβαια, δεν είναι σίγουρο πως η Ελλάδα μπορεί να καταφύγει στη λύση της χρεοκοπίας σήμερα – αφενός μεν επειδή η κυβέρνηση της δεν είναι σε θέση να τη δρομολογήσει σωστά, αφετέρου λόγω του ότι κανένας δεν γνωρίζει τι έχει υπογραφεί από όλες τις μέχρι σήμερα πολιτικές ηγεσίες της. Ασφαλώς όμως έχει τη δυνατότητα να αναζητήσει τη νομική προστασία της από κάποιο Διεθνές Δικαστήριο, πριν ακόμη ξεκινήσει η ολοκληρωτική λεηλασία της – πιθανότατα, από τις αρχές του επόμενου έτους.

Η επόμενη ερώτηση είναι τι μπορούν να κάνουν οι Έλληνες, όταν η κυβέρνηση τους οδηγεί στο γκρεμό – ενώ η αντιπολίτευση δεν είναι σε θέση να τους προσφέρει μία ρεαλιστική εναλλακτική λύση. Απλούστατα, να βγουν στους δρόμους μαζικά, πάνω από 2.000.000 άνθρωποι, να απέχουν από τους χώρους εργασίας τους όλοι μαζί ή να καταφύγουν σε μία οποιαδήποτε άλλη συλλογική διαμαρτυρία – σε καμία περίπτωση να επιμένουν στη σιωπή των αμνών, η οποία γίνεται κάθε φορά ακόμη πιο εκκωφαντική.

Στόχος τους οφείλει να είναι η επίσημη δήλωση της χρεοκοπίας της Ελλάδας, έτσι ώστε να προστατευτεί η δημόσια και ιδιωτική περιουσία τους από τους πιστωτές τους – οι οποίοι έχουν στόχο να δώσουν τους Έλληνες τροφή στους γύπες των αγορών, για να εισπράξουν τα δάνεια τους.

Λύσεις υπάρχουν λοιπόν και έχουν ασφαλώς ουσία, αλλά προϋποθέτουν συνειδητούς, αποφασισμένους, ώριμους και θαρραλέους Πολίτες – ανθρώπους που να μη φοβούνται να αγωνισθούν για το μέλλον το δικό τους, της πατρίδας τους και των παιδιών τους.

Περαιτέρω, τις προηγούμενες εβδομάδες διαπιστώθηκε στην Ελλάδα η μεγαλύτερη μεταφορά περιουσιακών στοιχείων στην ιστορία του πλανήτη – η οποία πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τη διεθνή κοινή γνώμη (άρθρο).

Πρόκειται κυριολεκτικά για το σκάνδαλο των σκανδάλων, αφού ιδιωτικοποιήθηκε ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας μόλις για 770 εκ. €, όταν προηγουμένως είχε κρατικοποιηθεί για περίπου 40 δις € – ένα ποσόν που έχασαν οι Έλληνες μέσα σε μία νύχτα, μαζί με περιουσιακά στοιχεία τους της τάξης των 350 δις € (ενεργητικό τραπεζών). Δεν υπάρχει δε καμία αμφιβολία ότι, συνεχίζονται η «κατά συρροή απάτες» αυτού του είδους, με θύματα τους Πολίτες της χώρας – οι οποίοι αδυνατούν να αντιληφθούν τι συμβαίνει γύρω τους.

Ειδικότερα, με το τρίτο μνημόνιο που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, είχε εγκριθεί από την Τρόικα ένα πακέτο ύψους 25 δις € για τη διάσωση των ελληνικών τραπεζών – με κριτήριο τις εκτιμήσεις της ΕΚΤ. Ξαφνικά όμως, στα τέλη του Οκτωβρίου, το ποσόν περιορίσθηκε στα 14,4 δις € – ενώ το Νοέμβριο μειώθηκε ακόμη περισσότερο, στα 5,7 δις €! Με δεδομένη όμως τη συνεχή επιδείνωση της οικονομίας της χώρας, εύλογα αναρωτιέται κανείς πού βασίσθηκε η πρωτοφανής αυτή μείωση του ποσού.

Στα πλαίσια αυτά, μετά την ανακοίνωση των 25 δις € για την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τόσο η Τρόικα, όσο και η ελληνική κυβέρνηση απαίτησαν από τις τράπεζες να αναζητήσουν επενδυτές – για να συμμετέχουν στην αύξηση κεφαλαίου τους.

Εν προκειμένω, το μειονέκτημα των τραπεζών ήταν τα κόκκινα δάνεια, τα οποία βρίσκονταν (αι) στους ισολογισμούς τους, υπολογιζόμενα στα 107 δις € – όπου, για να διευκολυνθεί η είσπραξη τους, η κυβέρνηση έπρεπε να υιοθετήσει μια ανάλογη νομοθεσία κατασχέσεων, πλειστηριασμών, πωλήσεων σε ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια, καθώς επίσης εξώσεων των ενοικιαστών, εφόσον δεν πληρώνουν τα ενοίκια.

Εν τούτοις οι «επενδυτές», παρά το ότι οι τιμές των μετοχών των τραπεζών έχασαν το 70% της αξίας τους από τις 4 έως τις 20 Νοεμβρίου, απαίτησαν τερατώδεις τιμολογιακές εκπτώσεις για να συμμετέχουν (πηγή). Για παράδειγμα, όταν το ΤΧΣ (δηλαδή οι Έλληνες φορολογούμενοι) είχε πληρώσει 4,29 € για μία μετοχή της Εθνικής Τράπεζας στο παρελθόν, οι επενδυτές έδωσαν μόλις 2 Σεντ! Για την Τράπεζα Πειραιώς, η τιμή της οποίας ήταν 1,70 € κατά την κεφαλαιοποίηση του 2014, οι επενδυτές προσέφεραν 3 Σεντ – για την Alpha από 0,44 € μόλις 4 Σεντ, ενώ για τη Euro Bank από 1,54 € ακριβώς 1 Σεντ!

Ως εκ τούτου, θα ήταν παράλογο να προσφέρει η Τρόικα 25 δις € ή 14,4 δις € – οπότε εύλογα περιορίσθηκε στα 5,7 δις €. Μέσω της κεφαλαιοποίησης δε το μερίδιο του κράτους περιορίσθηκε από το 56% κατά μέσον όρο, στο 17% – γεγονός που σημαίνει ότι, χάθηκαν συνολικά πάω από 50 δις € από τα χρήματα των φορολογουμένων, εάν συμπεριλάβει κανείς όλα όσα δόθηκαν μέχρι σήμερα στις τράπεζες, χωρίς όμως τις εγγυήσεις του δημοσίου (περί τα 140 δις €).

.

.

Εν τούτοις η απάτη, η ληστεία ή όπως αλλιώς θέλει να την περιγράψει κανείς, δεν τελειώνει εδώ – αφού οι τράπεζες συνεχίζουν να έχουν μικρή κεφαλαιακή επάρκεια, ενώ από την αρχή του 2016 έχει ψηφιστεί η διάσωση τους από τους καταθέτες τους (Bail-in). Εν πρώτοις βέβαια για καταθέσεις που υπερβαίνουν τα 100.000 €, όπως στο παράδειγμα της Κύπρου – χωρίς όμως να μπορεί να είναι κανείς σίγουρος ότι, το ποσόν δεν θα μειωθεί.

Επειδή τώρα οι τράπεζες είναι πλέον στα χέρια ιδιωτών, μαζί με όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία, η ελληνική κυβέρνηση θα μπορεί να «νίπτει τας χείρας της» για όσα αποφασιστούν από τις διοικήσεις τους – σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδας, η οποία φυσικά δεν ανήκει στους Έλληνες.

Οι νέοι μέτοχοι τους δε, θα μπορούν να ρισκάρουν άφοβα ότι θέλουν, αφού στην περίπτωση μελλοντικών ζημιών θα καλούνται οι Πολίτες να τις διασώσουν – επειδή αποτελούν συστημικό κίνδυνο (too big to fail)! Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ μέχρι σήμερα στην ιστορία – οπότε δεν θα ήταν υπερβολικό να μας θεωρήσει κανείς ως τους μακράν περισσότερο «διανοητικά καθυστερημένους» σε ολόκληρο τον πλανήτη.

πηγή:Ιάκωβος Ιωάννου, για το Analyst.gr

Το μνημόνιο δεν έτυχε, πέτυχε

Μελέτη και Τεκμηρίωση του πώς, πότε και από ποιους προσχεδιάστηκε η υπαγωγή της Ελλάδας σε Μνημονιακό καθεστώς και τι κέρδισαν οι αυτουργοί του εγκλήματος αυτού

.

Από το 2010, η χώρα DeFacto βρίσκεται σε μία κατάσταση στέρησης Εθνικής Κυριαρχίας, που συντελέστηκε με την εκχώρηση της Νομοθετικής και Εκτελεστικής Εξουσίας σε ένα απροσδιόριστο μόρφωμα το οποίο άλλοτε ονομάζεται «Τρόικα», άλλοτε «Θεσμοί» και που συναποτελείται από εκπροσώπους του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ευρωπαικής Επιτροπής, χωρίς απαραίτητα να υπάρχει και η σχετική νομιμοποίηση. Η κατάσταση αυτή περιαγωγής της χώρας σε Μνημονιακό καθεστώς δεν είναι σύμφωνη με τον Ελληνικό Νόμο, αφού δεν τηρήθηκε η ορθή διαδικασία κύρωσης των αρχικών συμφωνιών, πράγμα που επιφέρει και την ολική ακυρότητα των περαιτέρω εφαρμοστικών διατάξεων, ανεξάρτητα αν υπάρχει η σιωπηρή συναίνεση των μεταγενέστερων Ελληνικών Κυβερνήσεων.

Η περιαγωγή της χώρας σε καθεστώς «Μνημονίου» είχε σαν αποτέλεσμα, αντίθετα από τις διαβεβαιώσεις των «Θεσμών» την απόλυτη φτωχοποίηση της χώρας, την καταστροφή κάθε παραγωγικής βάσης που θα μπορούσε να συμβάλλει στην ανάκαμψη της Ελλ. Οικονομίας και την διάλυση της εμπιστοσύνης του μέσου Έλληνα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας, εμφανές από την αθρόα συσσώρευση χρήματος σε χαρτονόμισμα εκτός Τραπεζικού συστήματος, ή με εμβάσματα της πλουτοκρατίας στο εξωτερικό σε «ασφαλή καταφύγια».

Παράλληλα όμως, υπήρξαν κάποιοι που θησαύρισαν και συνεχίζουν να θησαυρίζουν από την Μνημονιακή λαίλαπα, η κύριοι δε ωφελημένοι από το Μνημόνιο, είναι και αυτοί που το προκάλεσαν και δεν είναι άλλοι από τους ιδιοκτήτες της Τράπεζας της Ελλάδας και τους λοιπούς που τους συνέδραμαν.

Την ώρα που καταστρέφεται ο κοινωνικός ιστός της χώρας μας, που τα καλύτερα μυαλά της χώρας και οι εργαζόμενοι στις πιο παραγωγικές ηλικίες υποχρεώνονται σε μετανάστευση, οι αυτουργοί του εγκλήματος της χώρας δεν προλαβαίνουν να μετράνε τα παράνομα υπερκέρδη τους, οι δε ντόπιοι συνεργοί τους (ΜΜΕ, Εθνικοί Εργολάβοι, διαπλεκόμενοι Τραπεζίτες) κουνάνε μάλιστα απειλητικά το δάχτυλο σε όσους αντιδρούν και επισημαίνουν την ληστεία του πλούτου του Έθνους και απειλούν με εθνική καταστροφή σε περίπτωση που ως Κράτος δεν συνεργήσουμε μαζί τους στην απάτη που συνεχίζουν.

Μέχρι τα μέσα προς τέλη της δεκαετίας του 2000-2010, η Ελλάδα θεωρείτο ότι ήταν υπόδειγμα δημοσίων οικονομικών με πολύ μικρότερες δανειακές υποχρεώσεις προς ΑΕΠροιόν σε σχέση με άλλες πιο εύρωστες χώρες, με έναν ελάχιστο δείκτη (-50%) ιδιωτικού χρέους προς A.E.Προϊόν και κυριότερα με έναν πολύ μεγάλο δείκτη ανάπτυξης που έφτανε και το 5%. Σε αυτές τις οικονομικές συνθήκες κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί το τι θα επακολουθούσε στην Χώρα ως προς τις Διεθνείς της Οικονομικές Υποχρεώσεις.

Ομόλογο είναι μια υπόσχεση καταβολής ενός συγκεκριμένο ποσού σε συγκεκριμένο χρόνο σε όποιον κατέχει (κομιστή) του ομολόγου. Μπορεί η καταβολή να είναι μία στην ημερομηνία λήξης, άλλως μπορεί να καταβάλλονται και επιπρόσθετα τόκοι (κουπόνια) σε τακτά χρονικά διαστήματα από κάποιον φορέα (θεματοφύλακα) στον κομιστή. Τα ομόλογα μπορεί να είναι σταθερού επιτοκίου (σπάνια πλέον) κατ’ έτος, κυμαινόμενου επιτοκίου ανάλογα με την πορεία (ανοδική ή καθοδική) ενός δείκτη, οπότε ονομάζονται «απλά κυμαινόμενα», άλλως μπορούν να ενσωματώνουν ένα μαθηματικό τύπο υπολογισμού που να βασίζεται στην παράλληλη πορεία δύο ή περισσότερων δεικτών (σύνθετα ή «δομημένα» ομόλογα). Ομόλογα υπάρχουν και στον ιδιωτικό τομέα και εκδίδονται από μεγάλες συνήθως επιχειρήσεις, αλλά κυρίως εκδίδονται από Κράτη για την κάλυψη της ταμειακής τους ρευστότητας και έχουν ποικίλους χρόνους λήξης (βραχυπρόθεσμα έως και μηνός έως πολύ μακροπρόθεσμα δεκαετιών).

Η οικονομική φερεγγυότητα μιάς χώρας αντανακλάται ΑΜΕΣΑ από τις τιμές στην διεθνή αγορά των Ομολόγων της. Μια χώρα με κακή οικονομική κατάσταση έχει πολύ χαμηλές αξίες ομολόγων μετά την πρώτη μέρα κυκλοφορίας τους, δηλαδή όσοι τα κατέχουν δεν πολυπιστεύουν ότι θα πληρωθούν κατά την λήξη των ομολόγων, άρα είναι διατεθειμένοι να τα πουλήσουν σε μικρές σε σχέση με την ονομαστική αξία τους τιμές. Αντίθετα τα επιτόκια των ομολόγων χωρών με χαμηλή πιστοληπτική ικανότητα είναι πολύ μεγάλα, διότι σύμφωνα με την λογική της αγοράς, όποιος επενδύει σε αυτά, επειδή είναι πολύ μεγάλος ο κίνδυνος απωλείας του κεφαλαίου του, προσδοκά σε πολύ μεγάλες αποδόσεις.

Όμως η αγορά λειτουργεί πολύ συχνά με βάση φήμες, ψευδείς ειδήσεις και κυρίως χειραγώγησή της από επιτήδειους του χρηματοπιστωτικού συστήματος που δεν είναι άλλοι από τις διεθνείς επενδυτικές τράπεζες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την χειραγώγηση του διατραπεζικού επιτοκίου Libor από τις JPMorgan κτλ, αλλά και άλλες χρηματοπιστωτικές απάτες που είχαν σαν αποτέλεσμα την επιβολή τεράστιων προστίμων σε αυτές τις τράπεζες από τις αρμόδιες Ελεγκτικές Αρχές (SEC-FED)

.

1.  Προσχεδιασμένο το παιχνίδι σε βάρος της τιμής και της απόδοσης των ελληνικών ομολόγων

Όπως και στο εξωτερικό, οι διεθνείς επενδυτικές Τράπεζες, συχνά έχουν προβεί σε πράξεις χειραγώγησης τιμών χρηματοπιστωτικών προϊόντων με αθέμιτα μέσα και με σκοπό τον παράνομο πλουτισμό τους, ή τον παράνομο πλουτισμό «επενδυτών» στους οποίους «μοσχοπουλάνε» τις σχετικές πληροφορίες.

Στην χώρα μας μάλιστα υπάρχει ένα ιδιάζον νομικό καθεστώς, σύμφωνα με το οποίο, η Κεντρική Τράπεζα της χώρας (κατά καλύτερη διατύπωση μία από τις δύο νομοθετημένες Κεντρικές μας Τράπζες, μιάς και «εκδοτικό προνόμιο» έστω ανενεργό διατηρεί και η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, της οποίας μάλιστα οι μετοχές ευρίσκονται υπό δυνητικό Κρατικό έλεγχο, άσχετα αν το Δημόσιο ακόμα και σήμερα μετά την ανάληψη της Κυβέρνησης από τον ΣυΡιΖΑ δεν το ασκεί) η ΤτΕ ελέγχεται από την δεκαετία του 1950 σε μία από τις μεγαλύτερες επενδυτικές Τράπεζες την Goldman Sachs η οποία ως βασικός της μέτοχος κατευθύνει την πορεία και στρατηγικές επιλογές της. Κομβικό σημείο είναι το γεγονός ότι στην ΤτΕ έχει ανατεθεί από το Ελληνικό Δημόσιο, πέρα από το εκδοτικό προνόμιο παράλληλα με την ΕΤΕ, το αποκλειστικό δικαίωμα ελέγχου ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού τομέα, τόσο του προληπτικού ελέγχου των τραπεζικών συναλλαγών, διαδικασιών αλλά και του μηχανισμού ελέγχου και επιβολής κυρώσεων σε όλα τις τραπεζικές επιχειρήσεις και συναλλαγές.

Τούτο συνεπάγεται όμως ότι η ΤτΕ είναι απολύτως ανέλεγκτη για την ιδική της δραστηριότητα αφού δεν υπάρχει η πρόβλεψη για κυρώσεις σε βάρος της σε περίπτωση διαπίστωσης παραβατικής της συμπεριφοράς, αφού έχει την διπλή ιδιότητα του Ελεγκτή, αλλά και του δυνητικά ελεγχόμενου. Ομοίως είναι φαιδρό να περιμένουμε η ΤΤΕ να στραφεί κατά της μητρικής της εταιρείας  Goldman Sachs….

Η Τ.τ.Ελλάδος που τεχνηέντως καλλιεργεί το προφίλ της ως Δημόσιας και όχι Ιδιωτικής Τράπεζας συνήργησε κατά το έτος 2007 σε παιχνίδι σε βάρος της τιμής των Ομολόγων Ελληνικού Δημοσίου που ως αποτέλεσμα είχε η μητρική της Goldman Sachs να κερδίσει πολλαπλά στις Διεθνείς Χρηματαγορές όπου είχε ποντάρει ότι οι τιμές των ΟΕΔημοσίου θα κατακρημνιζόντουσαν, όμως αυτή η χρηματιστηριακή της πράξη βασίζοντας σε ένα στρατηγικό σχέδιο που είχε εκπονήσει από πολύ νωρίτερα σύμφωνα με το οποίο η ίδια κατέχοντας εμπιστευτικές πληροφορίες θα τοποθετείτο στοιχηματικά σε βάρος των τιμών των ΟΕΔ και μετά θα προκαλούσε την απότομη πτώση της τιμής των ΟΕΔ, δηλαδή την καταστροφή της αξιοπιστίας της χώρας μας στις διεθνείς χρηματαγορές.

Όμως πρίν αναλύσουμε το αποτέλεσμα, θα πρέπει να εντοπίσουμε την μεθόδευση στην οποία προέβη η Goldman Sachs και οι εδώ συνεργοί της και που είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή της χώρας και την περιαγωγή της σε Μνημονιακό καθεστώς.

.

2.  Υπάρχει μία επιστημονική άποψη περί του ότι «όρος» εισόδου μας στην ΟΝΕ, ήταν να δεχτούμε να παραχωρήσουμε τα χρηματικά διαθέσιμα των ασφαλιστικών μας οργανισμών στηνGoldman Sachs ως κεφάλαιο κίνησης

Κατά την είσοδό μας στην ΟΝΕ, τα ασφαλιστικά Ταμεία είχαν παρά την στασιμότητα των προηγουμένων δεκαετιών ως προς την διαχείριση των διαθεσίμων τους, σε μετρητά τεράστια κεφάλαια κατατεθειμένα στην Τ.τ.Ελλάδας σε ειδικούς λογαριασμούς τους οποίους διαχειρίζετο με μεγάλο κέρδος η συγκεκριμένη Τράπεζα. Για τις «επενδυτικές» τράπεζες που διαχειρίζονται τέτοια κεφάλαια τρίτων και μάλιστα χωρίς οι ίδιες να αναλαμβάνουν κανένα κίνδυνο σε περίπτωση απώλειας των επενδεδυμένων κεφαλαίων, η κατάσταση αυτή υποσχόταν μεγάλα κέρδη στα ιδρύματα και τεράστιες προσωπικές απολαβές για τα στελέχη τους. {Το υπουργείο Εργασίας βασισμένο σε στοιχεία που του παραδίδανε ετήσια οι Γενικοί Διευθυντές των ασφαλιστικών Ταμείων (Κύριων και Επικουρικών) συνέτασσε ετήσια οικονομική κατάσταση, με τα χρηματικά διαθέσιμα, τα χρεώγραφα, τους Τίτλους Ελληνικού Δημοσίου καθώς και κάθε περιουσιακό στοιχείο που βάσει απογραφής διέθεταν τα Ταμεία (ακίνητα, κινητά κτλ)}

Η επενδυτική τράπεζα Goldman Sachs που είναι και μεγαλομέτοχος της Τράπεζας της Ελλάδας κλήθηκε (κυβέρνηση Σημίτη) το 1999 με σύμβαση έργου να συντάξει το πραγματικό και νομοθετικό πλαίσιο για την αλλαγή της αγοράς Ομολόγων Ελληνικού Δημοσίου προκειμένου αυτό να εναρμονιστεί με αυτό της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως προαπαιτούμενη δράση για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Μετά από αυτό σε αρκετές περιπτώσεις πώλησε στο Ελληνικό Δημόσιο χρηματοοικονομικά προϊόντα τα οποία βοήθησαν τις τότε Ελληνικές Κυβερνήσεις να «κρύψουν» κομμάτι του σταδιακά αυξανόμενου Δημόσιου Χρέους. Γνωστότερο όλων ήταν το νομισματικό SWAP των 2 δίς του ΄99, όμως υπήρχαν και άλλα, εξ’ ίσου επαχθή. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι κάθε κλείσιμο του λογιστικού έτους η Τράπεζα αυτή, αλλά και άλλες (JPMorgan) δανείζανε για λίγες ώρες λογιστικό χρήμα στις Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις έτσι ώστε πλασματικά στο τέλος του κάθε έτους να φαίνεται μικρότερο το χρέος τους….

Γνωρίζοντας την κατάσταση της αγοράς των Ομολόγων Ελληνικού Δημοσίου και ελέγχοντας τις αυξομειώσεις των τιμών τους ως ο πιο δυνατός εκ των 22 «βασικών διαπραγματευτών» με τους οποίους κατ’ αποκλειστικότητα μπορούσε να δανειστεί το Ελλ. Δημόσιο, η επόμενη κίνηση της Goldman Sachs ήταν να απαιτήσει να αποσυνδεθεί η δυνατότητα σύναψης συμβάσεων ασφάλισης ομολόγων από την κατοχή τους και την μετατροπή του «εργαλείου» αυτού από εργαλείο εξασφάλισης του κατόχου του ομολόγου περί του ότι θα πληρωθεί κατά την λήξη του Ομολόγου σε εργαλείο σπέκουλας. (τα λεγόμενα CDS –Credit Default Swaps) Το κατάφερε στα τέλη του 2004. {ο νόμος για την «μετατροπή» της αγοράς Ομολόγων Ελληνικού Δημοσίου που εισηγήθηκε η GoldmanSachs στην τότε Κυβέρνηση προέβλεπε ότι η εκάστοτε Κυβέρνηση θα μπορεί να δανείζεται αποκλειστικά από 22 Τράπεζες που αναφέρονται στον Νόμο και από κανέναν άλλο, ακόμα και Αλλοδαπό Κράτος ή Διεθνή Οργανισμό πλήν του ΔΝΤ}

Η Goldman Sachs, γνωρίζοντας πάρα πολύ καλά την κατάσταση της Ελληνικής αγοράς διαπίστωσε περί το 2004-5 ότι θα είχε μεγάλα κέρδη αν (short-αρε) την αγορά των Ομολόγων Ελληνικού Δημοσίου, δηλαδή αν τοποθετείτο στοιχηματικά ότι στο σύντομο μέλλον η τιμή των ΟΕΔ θα κατέρρεε και αντίστοιχα τα επιτόκιά τους (spread= διαφορά επιτοκίων από επιτόκια βάσης) θα εκτινασσόντουσαν, κάνοντας πολύ επαχθέστερο την αποπληρωμή τους. Αυτό και έπραξε στην αγορά παραγώγων του Λονδίνου καθ’ όλα τα έτη 2005-2006 ήσυχα και με μικρά ποσά κάθε φορά για να μην κινήσει υποψίες και ακολουθήσουν και άλλοι.

3. Τον Φεβρουάριο του 2007 όταν είχε πλέον επενδύσει τα χρήματα που ήθελε στην στοιχηματική αυτή πράξη, προκάλεσε η ίδια το σόκ στην τιμή των Ελληνικών Ομολόγων.Είχε τα εξής μέσα (πέρα από την θυγατρική της ΤτΕ) στην διάθεσή της:

 α. Τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη  που ήλεγχε (διά της συμμετοχής της και μέσω άλλων τραπεζών στην Ελλάδα που ελέγχει (Alpha, Eurobank κυρίως) στην αναδοχή της εισόδου του ΔΟΛ στο Χρηματιστήριο, αλλά και στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου μεταγενέστερα). Ο ΔΟΛ ήταν αυτός που ξεκίνησε τον Φλεβάρη του 2007 τα πύρρεια δημοσιεύματα για τα «κρυφά γαλάζια ομόλογα», για τις «υπόγειες διαδρομές» στοχεύοντας από τα 29 σύνθετα ομόλογα που είχαν εκδοθεί, τα μόνα δύο που δεν είχαν εκδοθεί από τις συνεργαζόμενες με την Goldman Sachs τράπεζες.

 β. Τον πρόεδρο της επιτροπής κεφαλαιαγοράς Πιλάβιο, ο οποίος προήλθε από την Αλφα Τράπεζα και επέστρεψε μετά σε αυτήν και είχε πασιφανή στόχο την μονοπωλιακή υπέρ της Goldman Sachs διατήρηση της κερδοφόρου αγοράς των Ομολόγων.

 γ. Το ΠΑΣΟΚ, με πρωτοστατούντα την Βάσω Παπανδρέου, από το γραφείο της οποίας διοχέτευε η Goldman Sachs όλα τα στοιχεία παραπληροφόρησης που καταβαράθρωσαν τις τιμές των Ελληνικών Ομολόγων. Το ΠΑΣΟΚ, με πρωτοστατούντες τότε τον Παπασπύρου της ΑΔΕΔΥ και την Β.Παπανδρέου, αλλά και Καρχιμάκη, είδε στην υπόθεση αυτή την «ιδανική ευκαιρία» για να χτυπήσει τον Καραμανλή (ιδίως αφού ανακαλύψανε ότι ο Α.Σημαιοφορίδης γιός του επί έτη Γενικού Γραμματέα της ΝΔ, ήταν πρόεδρος σε Ταμείο που είχε αγοράσει σύνθετο ομόλογο της J.P.Morgan) και να κερδίσει τις εκλογές του φθινοπώρου του 2007, πράγμα που όμως δεν έγινε.

Η διαπίστωση είναι ότι ενώ τα μακροοικονομικά στοιχεία δεν συνηγορούσαν υπέρ αυτού, μετά από τα καθημερινά δημοσιεύματα του Ψυχάρη και του επιτελείου του, οι τιμές των ΟΕΔ άρχισαν να πέφτουν και τα επιτόκια να αυξάνονται, με αποτέλεσμα το Δημόσιο Χρέος να αρχίζει να αυξάνεται δραματικά και αδικαιολόγητα σε σχέση με το ύψος δανεισμού μας προς ΑΕΠ μετά από σύγκριση με άλλες χώρες που επίσης είναι τώρα σε Μνημόνια.

Η οικονομική μου εκτίμηση είναι ότι αν δεν υπήρχε η τεράστια αύξηση των spreads με εφαλτήριο τον «θόρυβο» του 2007, δεν θα συμπαρασύραμε τόσο γρήγορα την Ευρώπη σε Μνημόνια, ίσως εμείς να είμασταν σε καλύτερη θέση από άλλες χώρες και ίσως εμείς να μην είμασταν η πρώτη Χώρα – πειραματόζωο της Goldman Sachs….

.

 4.  Ποιοί είναι οι κερδισμένοι της υπόθεσης σήμερα;

        4.1 Κερδισμένη η Goldman Sachs. 60 δίς€ τουλάχιστον κέρδος. Έχει καταδικαστεί από την SEC (Αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς) για χειραγώγηση τιμής Ομολόγων Ελληνικού Δημοσίου, αλλά «φυσικά» κανέναςστην Ελλάδα δεν ενδιαφέρθηκε, διότι όλοι είναι στην «μισθοδοσία» της τράπεζας αυτής , μεταξύ των οποίων και ο Νίκος Καραμούζης στέλεχος της Eurobank ο οποίος υπήρξε βασικός «παρουσιαστής» το 2007 των θέσεων της Goldman Sachs και μάρτυρας κατηγορίας στην υπόθεση δομημένων ομολόγων αρχικά. Επίσης με τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, η GS κατέστησε σαφές σε όλες τις άλλες μεγάλες επενδυτικές τράπεζες ότι η Ελλάδα είναι «δική» της υπόθεση και όποιος άλλος προσπαθήσει να μπεί στην αγορά αυτή θα έχει άσχημο τέλος.

Τον κο Καραμούζης προσπάθησε να προτείνει ο ΣυΡιζΑ ως υποψήφιο για την ΤΤΕ. Σημειώνω ότι η Ελληνική Κυβέρνηση ουσιαστικά εγκρίνει την απόφαση των δύο μεγαλομετόχων της ΤΤΕ (Goldman Sachs & Rothchild), διαχρονικά υφίσταται μια άτυπη συμφωνία για δυνατότητα Veto. Ο Καραμούζης ήταν το παπαγαλάκι της GS και είμαι  βέβαιος ότι το δημοσίευμα αυτό… του Βήματος έχει σχεδιαστεί από την ίδια την Goldman Sachs για να μας παγιδεύσει.) ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο Καραμούζης πρόσφατα διορίστηκε Διευθύνων Συμβουλος της Eurobank…..

       4.2 Κερδισμένος τότε ο Α.Σαμαράς: 

      α. Κεφαλαιοποίησε την ανάμειξη στελεχών της κεντρώας πτέρυγας της ΝΔ στην υπόθεση αυτή και χρησιμοποιεί την καταδίκη Α.Σημαιοφορίδη ως ένα ακόμα ισχυρότατο μοχλό πίεσης κατά των πιθανών του εσωκομματικών αντιπάλων, αφού είναι εμφανές ότι ο Κ.Καραμανλής, όσο τότε, δεν ήθελε με τίποτα να εμπλακεί σε καταστάσεις αντιπαλότητας και υπεράσπισης των πολιτικών του τότε θέσεων ή «μη θέσεων».. 

        β. Εμφανίστηκε τότε ως δήθεν «φιλολαϊκός» διά της «τιμωρητικής» διάθεσης ενάντια σε «αυτούς που φάγανε τα λεφτά των ταμείων» όταν η υπόθεση αυτή καταδεικνύει ακριβώς το αντίθετο

Ποιοί είναι οι χαμένοι;

• Τα ασφαλιστικά ταμεία, των οποίων εκλάπη ο τεράστιος πλούτος που ήσαν τα αποθεματικά τους όπως αυτά διαμορφώθηκαν μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 2000-2010. (ήδη είχανε χάσει και κάποια κεφάλαια από την διεθνή «αρπαχτή» της κρίσης του Χρηματιστηρίου το 1999)
• Ο Ελληνικός Λαός, που υποχρεώθηκε να υποστεί την επέλαση των διεθνών κορακιών και καλείται να καταβάλλει ως κεφάλαιο και τόκους, χρήματα που δεν οφείλει, αφού τόσο η δραματική πτώση της τιμής των Ομολόγων Ελληνικού Δημοσίου, όσο και η τεράστια αύξηση των επιτοκίων τους ήσαν μια προσχεδιασμένη και προμελετημένη πράξη, στην οποία συνήργησαν και οι εδώ ελεγκτικές Αρχές, αλλά και οι λοιποί συμμέτοχοι που αναφέρω.

.

5.  Προτεινόμενες δράσεις

Πάντα το θέμα των περιουσιών των ασφαλιστικών ταμείων είναι στην επικαιρότητα, διότι απευθύνεται σε μερίδα πολιτών μεγάλης ηλικίας το οποίο διακατέχεται από σύνθετα φοβικά σύνδρομα, στα οποία εύκολα στήνονται μεγάλα παιχνίδια από την πλουτοκρατία με τα πλαστά διλήμματα (ευρώ ή δραχμή, σταθερότητα ή αστάθεια, συμφωνία ή «μη συμφωνία») που βάζει, είναι δε πάντα ευάλωτη στους δημαγωγούς αυτή η ηλικιακή μερίδα, ίσως δε αυτή η σωστή επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσης αυτής να δώσει ελπίδες στον ταλαιπωρημένο κόσμο αυτό, σε συνδυασμό με ποινικές και αστικές διώξεις κατά των ντόπιων και ξένων υπευθύνων με σκοπό την μερική έστω ανάκτηση της λεηλατημένης περιουσίας των ασφαλισμένων.

• Τα ανωτέρω επιβάλλουν / διευκολύνουν να στοχεύσουμε στα εξής:

Ανάδειξη του ότι τα Μνημόνια ήσαν προσχεδιασμένα από τα διεθνή τραπεζικά κέντρα τα οποία θησαυρίζουν σε βάρος των Λαών της Ευρώπης, με την βοήθεια των εδώ ενεργούμενών τους.

Ανάδειξη του βαθμού απόλυτης εξάρτησης της χώρας από τον Διεθνή Τραπεζικό Ιμπεριαλισμό και τον ρόλο διαπλοκής Goldman Sachs, ΤΤΕ και ΟΔΔΗΧ.

Ανάδειξη του απίστευτου ύψους των υπερκερδών των Τραπεζών σε βάρος των Ευρωπαϊκών Λαών και ανάδειξη ότι τα υπερκέρδη αυτά επιτυγχάνονται με αθέμιτα μέσα και με την χειραγώγηση των φοβιών των λαών (2007-2012-2014).

Ανάδειξη της ευθύνης και συμμετοχής της διαπλεκόμενης ΜΜΕκρατίας στην επιτάχυνση της έλευσης του Μνημονίου.

Ευθύ χτύπημα στο τότε ΠΑΣΟΚ για τον ρόλο του στην αποσταθεροποίηση του κλίματος κατά των Ελληνικών Ομολόγων και της υπόγειας σχέσης του με την Goldman Sachs που μπορεί να τεκμηριωθεί με το ότι πολλά στελέχη του προέρχονται ή έχουν σχέσεις εξάρτησης με αυτήν την Τράπεζα.

Ανάδειξη της υποταγής της «Ανεξάρτητης Δικαιοσύνης» στο Μεγάλο Κεφάλαιο που με πολύ μεγάλη ευκολία «θυσιάζει» μικρά στελέχη του, προκειμένου να προστατέψει τα μεγάλα που αποδεικνύεται εκ του ότι για την υπόθεση των «δομημένων ομολόγων» δεν καταδικάστηκε παρά η «μαρίδα», όμως ακόμα και αυτοί με προνομιακή για αυτούς αναστολή και χαμηλές χρηματικές εγγυήσεις. (Από την υπόθεση αυτή με καθείρξεις 40+ ετών, είναι όλοι ελεύθεροι.)

• Τα παραπάνω θα επιτευχθούν με τους εξής τρόπους:

    α. Άμεση παραπομπή (αλλά όχι θάψιμο διά «παραπομπής στις Ελληνικές Καλένδες») της υπόθεσης και συνεχής πίεση στους Δικαστές που θα χρεωθούν την υπόθεση, με σκοπό να συνταχθούν γρήγορα τα κατηγορητήρια και να ξεκινήσουν ταχύτατα απολογίες κατηγορουμένων, ντόπιων και αλλοδαπών).

  β. Πίεση προς πάσα κατεύθυνση για επιβολή τεραστίων διοικητικών χρηματικών προστίμων στους παραβάτες υπέρ του Δημόσιου Ταμείου . (εννοούμε πρόστιμα πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ)

   γ. Αγωγές από τα ασφαλιστικά Ταμεία σε βάρος αυτών που θησαύρισαν σε βάρος των περιουσιών τους ενώπιον των Ελληνικών Δικαστηρίων και με βάση την ποινική δίωξη που θα έχει ξεκινήσει.

   δ. Δημοσιοποίηση και επικοινωνία με τον Λαό για το θέμα αυτό, με σκοπό να μάθει ποιοι, πώς και με ποιες μεθοδεύσεις καταλήστευσαν τα χρήματά του.

.

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΙΩΝΑ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ Ο.Μ. Δικηγορων ΣυΡιζΑ

Δημητρέσσα αρ. 18, Αθήνα, τηλ: 210-61234444, 6977190292

Email: ionaskonstantinou@gmail.com

πηγή:Analyst.gr

Δημιουργία Τράπεζας Αίματος από την ΠΑ.ΣΥ.Σ.Ε.Κ.

Αποδιοργάνωση… ΕΕ Βαβέλ & τα χειρότερα δεν έχουν περάσει

Η τρέχουσα ιστορική συγκυρία με κύριο χαρακτηριστικό τη γενικευμένη αποσταθεροποίηση, προϊόν του υπό διαμόρφωση μετά-μεταψυχροπολεμικού κόσμου έχει βρει την Ελλάδα στη χειρότερη δυνατή κατάσταση, με τις ευθύνες να βαρύνουν κυρίως την κοινωνία της.

Του Ζαχαρία Μίχα*

Εθισμένη στην ευημερία με δανεικά, έριξε όλα τα «αυγά» στο «καλάθι» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία ολοένα και περισσότερο ομοιάζει με Πύργο της Βαβέλ και ουδείς γνωρίζει σε ποια κατάσταση και με ποια μορφή θα τη βρει η επόμενη ημέρα, όταν δηλαδή θα παγιωθούν οι νέες ισορροπίες στο διεθνές σύστημα που θα εξασφαλίσουν συνθήκες σχετικής σταθερότητας για ένα διάστημα ορισμένων δεκαετιών ή και περισσότερο.

Κι επειδή στη ζωή δύο από τα πιο σημαντικά διδάγματα σε όσους αρθρώνουν δημόσιο λόγο καταγράφοντας ενυπόγραφα τις απόψεις τους είναι το ομηρικό «έπεα πτερόεντα» (ό,τι δεν έχει καταγραφεί δεν έχει σημασία επειδή δεν αποδεικνύεται) και το λατινικό «scripta manent» (τα γραπτά μένουν), ο υπογράφων είχε εντοπίσει και καταγράψει το διαφαινόμενο αδιέξοδο των ελληνικών επιλογών σχεδόν πριν μια δεκαετία.

Ο «Πύργος της Βαβέλ» της ΕΕ, από την εποχή που – για στρατηγικούς σίγουρα λόγους – προκρίθηκε η επέκταση σε βάρος της εμβάθυνσης και οι ψευδαισθήσεις που έτρεφε το κατεστημένο της χώρας για τα όρια όσων εξασφάλιζε από μόνη της η ιδιότητα του κράτους-μέλους, προμήνυαν κάθε άλλο παρά θετικές εξελίξεις. Κι επειδή «πας προφήτης μετά Χριστόν…», διευκρινίζεται ότι δεν επρόκειτο για «προφητεία», αλλά για απλή ένσταση ότι σταθερές των διεθνών σχέσεων που ίσχυσαν από τα βάθη των αιώνων, θα άλλαζαν επειδή έτσι το είχαμε εμείς αποφασίσει…

Όσο όμως λάθος ήταν ο φαντασιακός κόσμος τον οποίο είχαμε κατασκευάσει και ζούσαμε, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, αναλόγως της ευημερίας που απολάμβανε κανείς σε προσωπικό επίπεδο, παρότι σήμερα η σύγκριση με την προ δεκαετίας κατάσταση στερείται νοήματος, άλλο τόσο λανθασμένη θα είναι η συλλογική μας στάση, εάν δεν κοιτάξουμε σε βάθος χρόνου και δεν αντιληφθούμε πως πρέπει, αφού πρώτα σοβαρευτούμε ως κοινωνία και πολιτικό σύστημα, να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας ώστε να βγούμε αλώβητοι από τη δίνη και να σχεδιάσουμε με προσοχή και οργανωμένα, τα βήματα που θα μετατρέψουν την Ελλάδα σε έναν ορθολογικό κρατικό δρώντα, μακριά από τις ψευδαισθήσεις και τις στρεβλώσεις του παρελθόντος.

Υπάρχει περιθώριο αισιοδοξία στο πλαίσιο που μόλις περιγράφηκε; Με τα σημερινά δεδομένα ΟΧΙ. Το πολιτικό σύστημα, αντί να δίνει την εντύπωση σταδιακής συνειδητοποίησης της κατάστασης και εγρήγορσης που θα οδηγούσε σε χαμήλωμα των τόνων στο εσωτερικό πολιτικό «παιχνίδι», παρουσιάζει εικόνα αποσύνθεσης. Από τη μία πλευρά ένας πρωθυπουργός που του φταίνε όλοι εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό και μια αξιωματική αντιπολίτευση σε αξιοθρήνητα χάλια, να δυσκολεύεται να εκλέξει αρχηγό, αν δεν βρίσκεται στα πρόθυρα διάσπασης.

Η εικόνα του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών να οδηγεί σε αμηχανία με το – ρητορικό – ερώτημα εάν αυτή είναι ως σύνολο, ως ομάδα, η ηγεσία της χώρας, να μην ακούγεται μόνο από δημοσιογραφικά χείλη, αλλά να αποτελεί κοινό τόπο σε συζητήσεις καθημερινών ανθρώπων, οι οποίοι ασφαλώς είναι αυτοί που τους εξέλεξαν. Η ουσία είναι ότι το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να συμφωνήσει ακόμα και για τα στοιχειώδη, κι όλα αυτά σε μια χώρα αποδιοργανωμένη με τον διεθνή έλεγχο να καθίσταται ασφυκτικότερος μέρα με την ημέρα.

Η εσωτερική εικόνα της χώρας, σε συνδυασμό με τη γεωπολιτική συγκυρία στην ευρύτερη «γειτονιά» μας, δεν καθησυχάζει ότι τα χειρότερα έχουν περάσει. Σε όλα τα επίπεδα…

*Ο Ζαχαρίας Μίχας είναι Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ – ISDA)

πηγή:Defencepoint.gr