ΑΡΚΑΣ: Η ΕΥΡΩΠΗ ΠΕΝΘΕΙ

Οι χώρες που δημιούργησαν το ΙΚ "εκφράζουν τη λύπη τους"

Αραβικές χώρες του Κόλπου καταδίκασαν απερίφραστα τις χθεσινοβραδινές τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, με την Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα να τάσσονται υπέρ μιας διεθνούς συνεργασίας για την εξάλειψη αυτής της «επικίνδυνης και καταστροφικής μάστιγας» που απειλεί όλες τις χώρες.

«Η Σαουδική Αραβία εκφράζει την έντονη καταδίκη της», δήλωσε εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της χώρας και υπενθύμισε «την ανάγκη η διεθνής κοινότητα να συντονίσει τις προσπάθειές της για να εξαλειφθεί αυτή η επικίνδυνη και καταστροφική μάστιγα που έχει στόχο να αποσταθεροποιήσει όλες τις περιοχές του κόσμου ".

«Παραβίαση κάθε ηθικής και θρησκείας» συνιστούν οι επιθέσεις αυτές, δήλωσε παράλληλα ο υπουργός Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας, Άντελ αλ Τζουμπέιρ, από τη Βιέννη πριν από την σύνοδο για τη Συρία που πραγματοποιείται στην αυστριακή πρωτεύουσα.

Κι άλλες μοναρχίες του Κόλπου, οι οποίες μετέχουν στον διεθνή συνασπισμό υπό τις ΗΠΑ που αγωνίζεται κατά του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και στο Ιράκ, καταδίκασαν τις επιθέσεις στο Παρίσι.

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα χαρακτήρισαν "τρομοκρατικές και εγκληματικές» ενέργειες και εξέφρασαν στον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ την απόλυτη αλληλεγγύη τους σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες ».

Επίσης το Κουβέιτ εξέφρασε την υποστήριξή του σε όλες τις προσπάθειες που θα αποφασίσει να καταβάλει η Γαλλία για να εγγυηθεί την ασφάλεια και την σταθερότητά της, ενώ το Κατάρ καταδίκασε τις "ένοπλες επιθέσεις και τις εκρήξεις (...) οι οποίες αντιβαίνουν σε όλες τις αρχές και τις ηθικές και ανθρώπινες αξίες ».

Το Μπαχρέιν εξέφρασε παράλληλα την αλληλεγγύη του στη Γαλλία μετά τις "φρικτές", όπως τις χαρακτήρισε, επιθέσεις, ενώ ο Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου Αμπντελατίφ αλ Ζαγιάνι καταδίκασε και αυτός τις επιθέσεις στο Παρίσι, χαρακτηρίζοντάς τες «ειδεχθείς τρομοκρατικές ενέργειες".

Την ίδια ώρα ο πρόεδρος του Αφγανιστάν Άσραφ Γάνι σημείωσε σε επιστολή του προς τον Γάλλο ομόλογό του Ολάντ ότι η Καμπούλ "συναισθάνεται τη λύπη" των συγγενών των ανθρώπων που έχασαν την ζωή τους στις χθεσινές επιθέσεις και σημείωσε ότι οι "αποτρόπαιες αυτές ενέργειες δείχνουν ότι οι τρομοκράτες δεν γνωρίζουν σύνορα ".

Επίσης ο πρωθυπουργός του Ιράκ Χάιντερ αλ Αμπάντι σημείωσε σε ανακοίνωσή του ότι οι επιθέσεις αυτές καταδεικνύουν την ανάγκη για την ανάληψη διεθνούς δράσης κατά της τρομοκρατίας και καταδίκασε τις επιθέσεις.

Τέλος και ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς καταδίκασε απερίφραστα τις χθεσινοβραδινές φονικές επιθέσεις στο Παρίσι και υπογράμμισε την "ανάγκη η διεθνής κοινότητα να ενωθεί για να αντιμετωπίσει αυτές τις σοβαρές τρομοκρατικές επιθέσεις που συμβάλουν στην όξυνση των εντάσεων παντού" στον κόσμο.

Γαλλικό Πρακτορείο, Αθηναϊκό Πρακτορείο, Ριάντ, Σαουδική Αραβία

Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτούσε τον ISIS στη Συρία

Έγραφε το 2014 ο  Ηρακλής Οικονόμου –30/08/2014

Αν υπάρχει ένα πράγμα που ποτέ δεν αμφισβητείται, αυτό είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Κι αν υπάρχει ένα άλλο πράγμα που επίσης δεν αμφισβητείται ποτέ εντός της ΕΕ, αυτό είναι η εξωτερική πολιτική της. 

Η ΕΕ είναι δύναμη ειρήνης, σταθερότητας και ασφάλειας – το ξέρετε ήδη φαντάζομαι, θα το έχετε ακούσει εδώ κι εκεί, από δεξιούς κι αριστερούς, μνημονιακούς και άλλους. 

Κι αν η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει μ’ αυτό, τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν – για την πραγματικότητα.

Μια σχετικά άγνωστη πτυχή της ιστορίας του ISIS – της ισλαμιστικής οργάνωσης που σπέρνει τον τρόμο σε Ιράκ και Συρία – είναι η υποστήριξη που έλαβε από την ΕΕ. Για την ακρίβεια: η ΕΕ χρηματοδότησε τον ISIS. Πώς; Μέσω της άρσης του εμπάργκο στις εισαγωγές πετρελαίου από τη Συρία.

Τον Απρίλιο του 2013, οι υπουργοί εξωτερικών της ΕΕ απέσυραν όλες τις κυρώσεις που μπλόκαραν την εισαγωγή συριακού πετρελαίου. Έτσι μπόρεσαν οι ομάδες που βρίσκονταν στο βορειο-ανατολικό τμήμα της Συρίας – ανάμεσά τους και ο ISIS – να ενισχυθούν οικονομικά από τις πετρελαιοπηγές που έλεγχαν. Και δεν μιλάμε για κάποιο «λάθος», μια «αβλεψία» των Ευρωπαίων κλπ. Μιλάμε για μια απόφαση που ελήφθη με ρητό στόχο τη διευκόλυνση της ροής πετρελαίου από τις οργανώσεις της συριανής αντιπολίτευσης προς στο εξωτερικό. Και είναι αυτή ακριβώς η απόφαση που συνέβαλε στη σταθεροποίηση της οικονομικής βάσης του ISIS εντός της Συρίας, και στην επέκτασή της οργάνωσης στο βόρειο Ιράκ.

«Είναι σημαντικό για μας να στείλουμε ένα σινιάλο ότι είμαστε ανοιχτοί να βοηθήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο» δήλωνε στις 22 Απριλίου του 2013 ο υπουργός εξωτερικών της Βρετανίας Ουίλιαμ Χέιγκ. «Πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να βοηθήσουμε τη συριανή αντιπολίτευση».[i]

Αντίστοιχα, ο Γερμανός υπουργός εξωτερικών, Γκίντο Βεστερβέλλε, αποσαφήνιζε την ίδια μέρα: «Επιθυμούμε να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη στις περιοχές που ελέγχονται από την αντιπολίτευση, και γι’ αυτό θα άρουμε τις κυρώσεις που εμποδίζουν το έργο των μετριοπαθών δυνάμεων της αντιπολίτευσης».[ii] Στην πορεία, αυτοί που βοηθήθηκαν ήταν οι τζιχαντιστές. Το πόσο μετριοπαθείς είναι αυτοί, βεβαίως, το βλέπουμε καθημερινά, με τελευταία πράξη …μετριοπάθειας την εκτέλεση εκατοντάδων αιχμαλώτων πολέμου, ύστερα από την κατάληψη της αεροπορικής βάσης Τάμπκα.

Η άρση του εμπάργκο πέρασε το μήνυμα στις οργανώσεις της αντιπολίτευσης να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς μεταξύ τους, ώστε να αποκτήσουν τον έλεγχο των πετρελαϊκών πόρων. «Η απόφαση της ΕΕ θα μπορούσε να εντείνει τη βία στη Συρία, ξεκινώντας έναν αιμοσταγή ανταγωνισμό για τον έλεγχο ενός πόρου που φθίνει ύστερα από δύο χρόνια ενός σκληρού εμφυλίου πολέμου», προέβλεπε σε ανύποπτο χρόνο το TIME.[iii] 

Και καθώς νικητής σ’ αυτόν τον ανταγωνισμό βγήκε ο ISIS, μπορούμε να εξάγουμε το ασφαλές συμπέρασμα ότι, de facto, η ΕΕ κατέληξε να ενισχύει οικονομικά τις στρατιωτικές του προσπάθειες.

Παράλληλα, με την πολιτική της η ΕΕ ενθάρρυνε την πλήρη λεηλασία των κρατικών πόρων και εγκαταστάσεων από δυνάμεις τις οποίες η ΕΕ υποτίθεται ότι αντιμάχεται. «Είναι γεγονός ότι πολλές από τις πετρελαιοπηγές που βρίσκονται στα χέρια των ανταρτών είναι υπό τον έλεγχο της Jabhat al-Nusra, που έχει δηλώσει πίστη στην al-Qaeda».[iv]

Όταν λοιπόν από δω κι εμπρός δείτε τους υπουργούς εξωτερικών των κρατών-μελών της ΕΕ να συσκέπτονται και τους αρχηγούς τους να ανησυχούν για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, θυμηθείτε: η Ευρώπη βούτηξε – ξανά – τα χέρια της στο αίμα, με στόχο αυτήν τη φορά να ξεφορτωθεί το καθεστώς Άσαντ. «Η απόφαση της ΕΕ να άρει τις κυρώσεις στο πετρέλαιο της Συρίας για να βοηθήσει την αντιπολίτευση, επιτάχυνε τη μάχη για τον έλεγχο πηγών και αγωγών στις περιοχές που ελέγχονται από τους αντάρτες και συνέβαλε στη σταθεροποίηση της εξουσίας των τζιχαντιστικών ομάδων επί των κρίσιμων πόρων της χώρας».[v] Δεν το λέει κάποιος κακός κομμουνιστής αυτό, το λέει ο Guardian.

Έτσι έχουν τα πράγματα με την ΕΕ, που εξάγει σταθερότητα και ασφάλεια – αλλά κάποιες φορές εξάγει και χρήμα στα παρακλάδια της al-Qaeda. Και καμιά προσπάθεια αντιστροφής αυτής της καταστροφικής πολιτικής, κατόπιν εορτής, δεν μπορεί να καλύψει τις εγκληματικές αποφάσεις που ελήφθησαν μέχρι σήμερα και συνέβαλλαν – μαζί με μια σειρά άλλων παραγόντων – στην ασύλληπτη αποσταθεροποίηση και το αιματοκύλισμα της περιοχής.

---

[i] Juergen Baetz, ‘EU Lifts Syria Oil Embargo to Bolster Rebels’, Associated Press, 22 Απριλίου 2013.

[ii] Στο ίδιο.

[iii] Vivienne Walt, ‘Syria’s Opposition Hopes to Win the War by Selling Oil’, Time, 1 Μαΐου 2013.

[iv] Ibid.

[v] Julian Borger and Mona Mahmood, ‘EU decision to lift Syrian oil sanctions boosts jihadist groups’, The Guardian, 19 Μαΐου 2013.

ΥΕΘΑ: Ο ISIS έκανε εξαγωγή την τρομοκρατία

Δήλωση ΥΕΘΑ Πάνου Καμμένου μετά την συνάντηση τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα

«Συναντήθηκα με τον Πρωθυπουργό και συζητήσαμε για τις τελευταίες εξελίξεις. Είναι αλήθεια ότι το χτύπημα στο Παρίσι είναι ένα χτύπημα για την Ευρώπη, όπως ήταν η 11η Σεπτεμβρίου.

Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στο λαό της Γαλλίας και πρέπει όλοι οι Ευρωπαίοι να αντιληφθούμε ότι πλέον το θέμα της διεθνούς τρομοκρατίας, που ο ISIS έκανε εξαγωγή από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική προς την Ευρώπη, είναι ένα θέμα το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.

Η Ελλάδα είναι μία ασφαλής χώρα, μία χώρα η οποία από την πρώτη στιγμή, πέρα από τις δυνατότητες της πήρε όλα εκείνα τα μέτρα τα οποία αποφασίστηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε αυτό το σημείο θέλω να πω ότι η Ελληνική Αστυνομία αλλά και το Λιμενικό Σώμα, οι άνδρες και οι γυναίκες του Λιμενικού Σώματος και της Αστυνομίας, οι αξιωματικοί και οι υπαξιωματικοί, ιδίως στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου δίνουν παραπάνω από τον εαυτό τους.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι μαζί με τα θύματα του ισλαμοφασισμού στη Μέση Ανατολή που έρχονται ως πρόσφυγες στη χώρα, περνούν προς την Ευρώπη ακραία στοιχεία. Αυτό το θέμα το είχα θέσει πριν από πολύ καιρό και επίσημα στο ΝΑΤΟ, λέγοντας ξεκάθαρα ότι όσον αφορά το νότιο τομέα του ΝΑΤΟ η απειλή από την πλευρά της τρομοκρατίας από τον ISIS είναι πολύ μεγαλύτερη από τις άλλες απειλές τις οποίες εξετάζαμε σε σχέση με το βόρειο σκέλος του ΝΑΤΟ.

Η Ελλάδα είναι μία χώρα η οποία έχει αναπτύξει σχέσεις με χώρες που αντιμετωπίζουν τον ISIS, όπως είναι η Αίγυπτος - με στενές σχέσεις - το Ισραήλ, τα Αραβικά Εμιράτα, αλλά και όλες οι μετριοπαθείς χώρες της Μέσης Ανατολής. Η Ελλάδα είναι από τις χώρες που μπορεί να συνομιλεί την ίδια στιγμή και με το Ισραήλ και με τα Αραβικά κράτη με μακροχρόνιους δεσμούς. Στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική έχουμε πολλά θέματα. Η σταθερότητα της χώρας έχει πολύ μεγάλη σημασία για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου.

Πιστεύω ότι από αύριο οι αποφάσεις οι οποίες θα ληφθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα είναι τέτοιες που θα θωρακίσουν την Ευρώπη από την είσοδο ακραίων στοιχείων. 

Είναι όμως ξεκάθαρο ότι σε αυτόν τον πόλεμο οι τρομοκράτες δεν έχουν ταυτότητα. Πολλοί εξ αυτών μπορεί να είναι κάτοικοι της Δυτικής Ευρώπης, άνθρωποι οι οποίοι μέχρι χθες να είχαν ένα καθαρό παρελθόν και την επόμενη ημέρα να έχουν ενταχθεί στις τρομοκρατικές ομάδες.

Το σημαντικότερο για όλους μας είναι η διασφάλιση εκείνων των συνθηκών για να μπορέσουν να επιστρέψουν στις εστίες τους οι πρόσφυγες, ώστε να μην χρησιμοποιούνται από ακραία στοιχεία για να περνούν προς τη Δύση».

Μανιφέστο θανάτου και μίσους από ISIS: To Παρίσι είναι η αρχή της καταιγίδας

«Οι επιθέσεις έγιναν στο όνομα του Αλλάχ από στρατιώτες του Χαλιφάτου που έδωσαν την απάντησή τους σε όλους όσοι κατέστρεψαν τα σπίτια τους» γράφουν στο κείμενο ανάληψης ευθύνης - Ισχυρίζονται ότι την επίθεση εκτέλεσαν οχτώ άτομα ζωσμένα με εκρηκτικά και οπλοπολυβόλα

Με ένα μανιφέστο μίσους και θανάτου το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε το Σάββατο την ευθύνη για την πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι το βράδυ της Παρασκευής.

Όπως αναφέρουν οι τζιχαντιστές στο κείμενό τους «οι επιθέσεις έγιναν στο όνομα του Αλλάχ από στρατιώτες του Χαλιφάτου που έδωσαν την απάντησή τους σε όλους όσοι κατέστρεψαν τα σπίτια τους, τις ιδιοκτησίες τους».
Στη μακροσκελή δήλωση που κυκλοφόρησε στα Γαλλικά υποστηρίζουν ότι παρακολούθησαν επισταμένως τις τοποθεσίες της επίθεσης που πραγματοποιήθηκαν από μαχητές ζωσμένους με εκρηκτικά και με οπλοπολυβόλα στα χέρια.

«Οι επιθέσεις στο Παρίσι σχεδιάστηκαν με τέτοιο τρόπο για να δείξουν ότι η Γαλλία είναι από τους πρώτους μας στόχους όσο συνεχίζει την ίδια πολιτική» συμπληρώνεται στο ίδιο κείμενο.

Οι τζιχαντιστές χαρακτηρίζουν το Παρίσι ως «πρωτεύουσα της πορνείας και της αισχρότητςα» και επιβεβαιώνουν ότι την επίθση εκτέλεσαν οχτώ μέλη του Ισλαμικού Κράτους.

Κάνουν ειδική αναφορά στην επίθεση στο θέατρο στο Μπατακλάν γράφοντας ότι «εκατοντάδες αποστάτες είχαν συγκεντρωθεί σε ένα ανήθικο πάρτι πορνείας».

Απειλούν «τη Γαλλία και όσους περπατούν στο ίδιο μονοπάτι ότι θα παραμείνουν στην κορυφή της λίστας των στόχων του Ισλαμικού Κράτους» προσθέτοντας ότι «η μυρωδιά του θανάτου δεν θα φύγει ποτέ από τις μύτες τους για όσο διάστημα ηγείται η Γαλλία της ομάδας των σταυροφόρων».

«Αυτή η επίθεση είναι η αρχή της καταιγίδας και αποτελεί προειδοποίηση γι αυτούς που θέλουν να διδαχθούν» καταλήγει το κείμενο φρίκης από το Ισλαμικό Κράτος.




Λίγο πριν η οργάνωση είχε δώσει στη δημοσιότητα ένα βίντεο, το οποίο δεν έχει ημερομηνία εγγραφής και στο οποίο η τζιχαντιστική αυτή οργάνωση προτρέπει τους μουσουλμάνους που δεν μπορούν να ταξιδέψουν στη Συρία να κάνουν ιερό πόλεμο και να πραγματοποιήσουν επιθέσεις στη Γαλλία.

"Έχετε πάρει εντολή να πολεμήσετε τους απίστους όπου τους βρίσκετε --τί περιμένετε λοιπόν; Υπάρχουν όπλα και αυτοκίνητα που είναι διαθέσιμα και στόχοι που μπορούν να πληγούν", δηλώνει ένας μαχητής του Ισλαμικού Κράτους στο βίντεο αυτό, ενώ βρίσκεται περιτριγυρισμένος από άλλους μαχητές.

"Υπάρχουν όλα τα δηλητήρια, επομένως δηλητηριάστε το νερό και το φαγητό τουλάχιστον ενός από τους εχθρούς του Αλλάχ", προσθέτει.

Νωρίτερα η ιστοσελίδα του ινστιτούτου Site έγραψε ότι μήνυμα των τζιχαντιστών προειδοποιεί και για νέες επιθέσεις μετά τις χθεσινές στο Παρίσι.

«Μετά το Παρίσι θα έρθει η σειρά της Ρώμης, του Λονδίνου και της Ουάσινγκτον», λέγεται πως αναφέρει το μήνυμα και συμπληρώνει: «Να θυμάστε, να θυμάστε την14η Νοεμβρίου. Δε θα ξεχάσουν ποτέ αυτή την ημέρα όπως την 11ηΣεπτεμβρίου».

Την ίδια στιγμή, οι συντάκτες του μηνύματος επισημαίνουν: «Η Γαλλία στέλνει μαχητικά στη Συρία, βομβαρδίζει παιδιά και ηλικιωμένους. Σήμερα πίνει από το ίδιο ποτήρι».
Χθες τη στιγμή που η Γαλλία ζούσε στιγμές τρόμου, υποστηρικτές του Ισλαμικού Κράτους πανηγύριζαν για τις πολλαπλές τρομοκρατικές ενέργειες που σκόρπισαν το θάνατο και τον πανικό στο Παρίσι.

Σύμφωνα με διεθνή δίκτυα δεν είναι λίγοι όσοι αναρτούν στο Twitter μηνύματα υποστήριξης σε εκείνους που βρίσκονται πίσω από το μακελειό.«Το Παρίσι είναι στις φλόγες», «Η Γαλλία φλέγεται», «Να μας περιμένετε», «Σταυροφόροι ερχόμαστε με βόμβες και όπλα», είναι μόνο μερικές από τις αναρτήσεις χρηστών του Διαδικτύου που λέγεται πως στηρίζουν το Ισλαμικό Κράτος.
«Ο Αλλάχ είναι μεγάλος. Ο τρόμος έφτασε στα οχυρά του σταυρού στο Παρίσι. Το ΙΚ θα πρέπει να λάβει την ευθύνη για την επιχείρηση για να δείξει στον κόσμο ότι οι μουσουλμάνοι έχουν βαριά πόδια», γράφει μία ακόμα ανάρτηση.

πηγή:protothema.gr

Πόλεμος στο Παρίσι

"Πόλεμος στο Παρίσι" γράφει σήμερα ο γαλλικός Τύπος και καλεί στην "σύσταση μετώπου" μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις που σημειώθηκαν ταυτοχρόνως χθες το βράδυ στη γαλλική πρωτεύουσα, προκαλώντας τον θάνατο 126 ανθρώπων και τον τραυματισμό περισσότερων από 200, εκ των οποίων οι 80 είναι σοβαρά, σύμφωνα με την τελευταία επίσημη ενημέρωση.

"Πόλεμος στο Παρίσι" τιτλοφορείται η "Le Figaro". "Αυτή τη φορά επρόκειτο για πόλεμο", σημειώνει και η "Le Parisien/Aujourd’hui en France".

"Είναι αδύνατο να μην συνδέσει κανείς τα αιματηρά αυτά γεγονότα με τις μάχες που γίνονται στη Μέση Ανατολή. Η Γαλλία παίζει εκεί τον ρόλο της. Οφείλει να συνεχίσει τη δράση της", σημειώνει παράλληλα ο διευθυντής της Liberation.

Τα θύματα των επιθέσεων αυτών "αποτελούν τη φρικτή και ανυπόφορη μαρτυρία ενός παγκόσμιου πολέμου στον οποίο η Γαλλία μετατράπηκε παρά τη θέλησή της σε ένα βασικό πεδίο μάχης", επισημαίνει την ίδια ώρα η περιφερειακή εφημερίδα La Charente.

Για την L’Est Republicain, "η τρομοκρατική απειλή ρίζωσε πλέον στο γαλλικό έδαφος. Πράγματι, μας βάζει σε μια διαρκή κατάσταση πολέμου".

"Η φρίκη" τιτλοφορείται παράλληλα η αθλητική "L’Equipe” την ώρα που οι δράστες των χθεσινών επιθέσεων έβαλαν στόχο και το Σταντ Ντε Φρανς, όπου διεξαγόταν ένας αγώνας μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας.

"Για την ώρα πρέπει να δείξουμε αλληλεγγύη" στα θύματα, σημειώνει επίσης η Sud-Ouest, απηχώντας το μήνυμα αυτό για ενότητα και αλληλεγγύη που είναι διάχυτο σε όλον τον γαλλικό Τύπο.

"Στο όνομα των πραγματικών μαρτύρων της χθεσινής ημέρας, των αθώων θυμάτων και στο όνομα της Δημοκρατίας, η Γαλλία θα πρέπει να μείνει ενωμένη και να δημιουργήσει ένα μέτωπο", επισημαίνει και η "Le Parisien”.

"Ήμασταν Σαρλί, είμαστε Παρίσι!", υπογραμμίζει η Republique des Pyrenees.

Πηγή enikos.gr

O Πιστωτικός Θάνατος

Όσο και αν προσπαθεί η κυβέρνηση να δημιουργήσει ελπίδες για το μέλλον, ενδεχομένως ως μέρος του βρώμικου πειράματος που διεξάγεται στην Ελλάδα, η πραγματικότητα δεν κρύβεται – οπότε η ψεύτικη ελπίδα μετατρέπεται σε μπούμερανγκ

.

«Η κοινωνία στην πατρίδα μας πλησιάζει επικίνδυνα σε μια κρίσιμη κατάσταση – η οποία θα «εκβάλλει» νομοτελειακά σε μια ανεξέλεγκτη έκρηξη. Κάποια στιγμή, αργά η γρήγορα, μία μικρή νιφάδα χιονιού θα προκαλέσει τη δημιουργία και τη γιγάντωση μίας χιονοστιβάδας, η οποία θα καταστρέψει τα πάντα στο πέρασμα της – ενώ, όσο πιο πολύ αργεί, τόσο πιο επικίνδυνη θα είναι.

Αν και πολλοί νομίζουν ότι θα πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό συμβάν, όπως είναι, για παράδειγμα, μία μαζική απεργία διαρκείας, η εμπειρία λέει πως η κοινωνική έκρηξη θα προέλθει πιθανότατα από το ακριβώς αντίθετο – από ένα ασήμαντο γεγονός, τότε που δεν θα το περιμένει κανείς.

Είναι δε εξαιρετικά πιθανόν η χιονοστιβάδα να μην σταματήσει στην Ελλάδα, αλλά να συνεχίσει την πορεία της στην Ευρώπη – βυθίζοντας στο σκοτάδι ολόκληρο τον πλανήτη. Βέβαια, φαίνεται πως στη χώρα μας η μαζική ανάφλεξη θα προέλθει από τα εξής δύο μελλοντικά ενδεχόμενα:

(α) αφενός μεν από την αναγκαστική υιοθέτηση ενός παράλληλου νομίσματος για την πληρωμή των υποχρεώσεων του δημοσίου, συμπεριλαμβανομένων των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, καθώς επίσης των συντάξεων – ένα πείραμα που οι «Θεσμοί» επιθυμούν διακαώς να διεξάγουν,

(β) αφετέρου δε από τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς εκ μέρους των χρεοκοπημένων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων – ειδικά μετά την ψήφιση του νόμου που επιτρέπει στις τράπεζες την πώληση των δανείων τους σε κερδοσκοπικά κεφάλαια-γύπες, τα οποία είναι ίσως καλυμμένα δικά τους».

.

Άποψη

Όταν μία οικονομία, όπως η Ελληνική, είναι βυθισμένη στην ύφεση, πόσο μάλλον στον αποπληθωρισμό, αφενός μεν περιορίζεται συνεχώς το ΑΕΠ της (οπότε η σχέση του με το χρέος), αφετέρου «πνίγεται» από τους τόκους των δανείων της – αφού είναι αδύνατον να εξασφαλίσει επιτόκια, χαμηλότερα από τον αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης της.

Εύλογα λοιπόν προβλέπεται πως το Ελληνικό χρέος, ως προς το ΑΕΠ, θα υπερβεί σύντομα το 200% – ακολουθούμενο από την αλματώδη αύξηση του ιδιωτικού χρέους, αφού ήδη δεν εξυπηρετούνται 200 δις € (χρέη ιδιωτών προς τις τράπεζες, δημόσιο, ασφαλιστικούς οργανισμούς).

Εκτός αυτού η ανεργία, η οποία «τροφοδοτεί» την ύφεση μέσω της μειωμένης κατανάλωσης, αυξάνει τα ελλείμματα του προϋπολογισμού (επιδόματα ανεργίας κλπ.), «εκβάλλοντας» τελικά στο χρέος – με αποτέλεσμα να γίνεται ακόμη πιο ανεξέλεγκτο.

Επί πλέον η ύφεση, ο αποπληθωρισμός και η ανεργία, έχουν μία ακόμη καταστροφική «παρενέργεια» – προκαλούν «πιστωτική ασφυξία» ακόμη και στις οικονομίες με υγιείς τράπεζες, οι οποίες έχουν στη διάθεση τους μεγάλες ποσότητες δανειακών κεφαλαίων. Ως εκ τούτου, ακολουθεί νομοτελειακά ο πιστωτικός θάνατος, ως αποτέλεσμα του σταδιακού στραγγαλισμού της εκάστοτε χώρας – ο οποίος, όσο περισσότερο διαρκεί, τόσο πιο επώδυνος γίνεται.

Η αιτία είναι το ότι οι τράπεζες, για να δανείσουν τα χρήματα τους, οφείλουν να είναι σε κάποιο βαθμό σίγουρες για την επιστροφή τους – να αναλαμβάνουν δηλαδή ρίσκα, τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ως φυσιολογικά, «διαχειρίσημα». Άλλωστε δεν είναι μόνο υπεύθυνες απέναντι στους μετόχους, αλλά και στους καταθέτες τους – από κάθε πλευρά (τα περί εγγυητικών κεφαλαίων για τις καταθέσεις, είναι εκτός πραγματικότητας).

Στα πλαίσια αυτά, καμία τράπεζα δεν δανείζει χρήματα σε υφιστάμενους ή μελλοντικούς ανέργους – σε πολίτες που υπερφορολογούνται, οπότε μειώνονται δραματικά τα εισοδήματα τους, σε επιχειρήσεις που πουλούν όλο και λιγότερα προϊόντα, λόγω μειωμένης κατανάλωσης, σε εταιρείες, οι πελάτες των οποίων αντιμετωπίζουν δυσκολίες πληρωμής των λογαριασμών τους, σε κράτη στα πρόθυρα της χρεοκοπίας κοκ.

Εκτός αυτού, όταν οι ενυπόθηκες εγγυήσεις των τραπεζών χάνουν συνεχώς σε αξία αφού, για παράδειγμα, οι τιμές των ακινήτων στην Ελλάδα καταρρέουν, αφενός μεν αναγκάζονται να περιορίσουν τα υφιστάμενα δάνεια τους, λόγω μειωμένων εγγυήσεων, αφετέρου τα καινούργια που τυχόν δίνουν είναι πολύ χαμηλότερα – προσαρμοσμένα στις νέες αξίες των εγγυήσεων τους.

Επομένως, για εκείνο το χρονικό διάστημα που δεν αποκαθίσταται ο ρυθμός ανάπτυξης μίας οικονομίας,επικρατεί, εκτός των άλλων, μία πιστωτική ασφυξία, η οποία ανατροφοδοτεί με τη σειρά της την ύφεση, τον αποπληθωρισμό και την ανεργία – με αποτέλεσμα να μην μπορεί η πληγείσα χώρα να ξεφύγει από την παγίδα, οδηγούμενη νομοτελειακά στο θάνατο της (χρεοκοπία).

Στα πλαίσια αυτά, όσο και αν προσπαθεί η εκάστοτε κυβέρνηση, τόσο η επίσημη, όσο και η σκιώδης, να δημιουργήσει ελπίδες για το μέλλον, ενδεχομένως ως μέρος του βρώμικου πειράματος που διεξάγεται στο παράδειγμα της Ελλάδας (ανάλυση), η πραγματικότητα δεν κρύβεται – οπότε η ψεύτικη ελπίδα μετατρέπεται σε μπούμερανγκ.

.

Καταθέσεις και χορηγήσεις

Περαιτέρω, είναι γνωστό πως οι καταθέσεις δεν έχουν καμία σχέση με τις χορηγήσεις – με τα δάνεια δηλαδή που δίνουν οι τράπεζες. Ουσιαστικά, για κάθε 100 € που δανείζουν οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να διατηρούν ως εγγύηση στην ΕΚΤ μόλις 1 € – οπότε τα 99 € είναι στην πραγματικότητα «αέρας». Ακριβώς για το λόγο αυτό έχουμε πολλές φορές τονίσει ότι, τα επιτόκια των τραπεζών σε σχέση με τα δικά τους χρήματα, με το 1 € δηλαδή, είναι κάτι παραπάνω από τοκογλυφικά.

Εν τούτοις, η σχέση των καταθέσεων με τα δάνεια είναι πάντοτε σημαντική για τον τραπεζικό κλάδο, επειδή καθορίζει το πόσο υγιής είναι. Όταν η σχέση αυτή είναι κάτω από τη μονάδα, όταν δηλαδή για κάθε 1 € καταθέσεις οι τράπεζες δανείζουν λιγότερα από 1 €, τότε θεωρείται πως ευρίσκονται σε καλή κατάσταση– ενώ, στην αντίθετη περίπτωση, τείνουν να έχουν πρόβλημα.

Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνεται η εξέλιξη των καταθέσεων, καθώς επίσης των χορηγήσεων των τεσσάρων μεγάλων ελληνικών τραπεζών διαχρονικά – ενώ στην τελευταία στήλη η σχέση τους, η οποία επιδεινώνεται συνεχώς. Για παράδειγμα, το 2002 για κάθε 1 € κατάθεση δίνονταν 0,64 € δάνεια – ενώ το 2010 1,17 €.Σήμερα, μετά τις μαζικές εκροές καταθέσεων, έχουν πλέον μειωθεί κάτω από τα επίπεδα του 2002 – ενώ οι χορηγήσεις παραμένουν υψηλές, με αποτέλεσμα ο δείκτης να πλησιάζει το 1:2.

.

Έτος	Καταθέσεις	Χορηγήσεις	Ποσοστό
2002	133,49	85,37	0,639
2003	130,99	97,78	0,746
2004	136,41	106,89	0,783
2005	145,08	126,52	0,872
2006	163,28	152,34	0,933
2007	189,53	189,72	1,001
2008	217,33	233,35	1,083
2009	224,66	235,41	1,047
2010	201,20	235,84	1,172

Πίνακας: BB

.

Φυσικά το σημαντικότερο είναι η επισφάλειες στους ισολογισμούς των τραπεζών – όπου υπολογίζεται πως για κάθε 100 € μη εξυπηρετούμενου δανεισμού, πρέπει να χορηγούνται υγιή δάνεια 2.000 € (εικοσαπλάσια), για να αντισταθμιστεί η ζημία τους.

Στα πλαίσια αυτά, η άνοδος των επισφαλειών των ελληνικών τραπεζών από 4,5% το 2007 στο 18,7% το 2012 (γράφημα), πόσο μάλλον στο 52% περίπου που υπολογίζεται σήμερα, είναι χαρακτηριστική για το μέγεθος των προβλημάτων τους. Εν τούτοις, η επιστροφή των καταθέσεων δεν θα έλυνε το πρόβλημα της χώρας, όπως αρκετοί ισχυρίζονται – αφού θα συνέχιζαν να μην υπάρχουν αξιόχρεοι οφειλέτες, οι επισφάλειες δεν θα περιορίζονταν, επενδύσεις δεν θα διενεργούνταν κοκ.

.

(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

.

Περαιτέρω, ορισμένοι αναρωτιούνται τι θα συνέβαινε με τα δάνεια τους από τις τράπεζες, στην περίπτωση πτώχευσης της Ελλάδας ή χρεοκοπίας των τραπεζών. Η απάντηση είναι σχετικά απλή, αφού η πτώχευση μίας χώρας δεν σημαίνει τίποτα άλλο, από την αδυναμία εξυπηρέτησης των εξωτερικών οφειλών της – ενδεχομένως και κάποιων εσωτερικών, επειδή συνήθως συνοδεύεται από την πτώση του ΑΕΠ, οπότε από τα ανάλογα χαμηλότερα έσοδα του δημοσίου. Τα ιδιωτικά δάνεια όμως παραμένουν, ανεξάρτητα από τη χρεοκοπία.

Από την άλλη πλευρά, εάν χρεοκοπούσε η τράπεζα που δανείζεται κανείς, τότε τα δάνεια του θα παρέμεναν ως έχουν, αποτελώντας περιουσιακό στοιχείο της τράπεζας – όπου είτε θα μεταβιβαζόταν σε έναν επόμενο ιδιοκτήτη της, είτε σε αυτόν που θα αναλάμβανε τη «ρευστοποίηση» της (σύνδικος πτώχευσης, Bad Bank κοκ.).

Όσον αφορά τις καταθέσεις, λογικά δεν κινδυνεύουν στο ποσό που είναι εγγυημένες – αν και εδώ δεν μπορεί να είναι σίγουρος κανείς. Η εξέλιξη τους βέβαια έχει επιδεινωθεί, από τις αρχές του 2015 – όπως φαίνεται από τον πίνακα που ακολουθεί, ο οποίος τις συμπεριλαμβάνει όλες (σε δις €).

.

Έτος	Έλληνες Κάτοικοι	Ξένοι κάτοικοι	Σύνολο
2011	174,2	29,4	193,6
2012	161,5	17,9	179,4
2013	163,3	13,4	176,7
2014	160,3	13,4	173,7
Ιούνιος 2015	120,0	11,0	131,0

Πηγή: Τράπεζα της Ελλάδας

.

Εάν τώρα η χώρα επέλεγε την υιοθέτηση του εθνικού της νομίσματος, τότε τα δάνεια θα μετατρέπονταν σε αυτό, με διαδικασίες και συνθήκες που θα αποφάσιζε τότε η κυβέρνηση – όπου συνήθως ωφελούνται οι οφειλέτες και επιβαρύνονται οι καταθέτες, λόγω της υποτίμησης του νομίσματος που λογικά ακολουθεί.

.

Τα στάδια της κρίσης

Όταν ξεσπάει μία οικονομική κρίση, πόσο μάλλον παγκόσμια και αυτού του μεγέθους, οφείλουν να γίνονται τα πάντα (μαζικά αντικυκλικά μέτρα), έτσι ώστε να μην διαρκέσει πολύ – αφού η διάρκεια είναι αυτή που καταστρέφει εντελώς μία οικονομία. Ουσιαστικά τον πρώτο χρόνο πρέπει να λαμβάνονται όλα μαζί τα «αντίμετρα», το δεύτερο να «ωριμάζουν» και τον τρίτο να αποδίδουν – αφού ρεαλιστικά δεν έχει μία οικονομία έναν τέταρτο χρόνο στη διάθεση της.

Η πολιτική της λιτότητας και των μνημονίων, καθώς επίσης τα παρατεταμένα μέτρα εξοικονόμησης πόρων ή αύξησης των δημοσίων εσόδων (φορολογία κλπ.), εν μέσω μίας βαριάς κρίσης, τελειώνουν συνήθως με την υπερχρέωση τόσο του ιδιωτικού, όσο και του δημόσιου τομέα μίας χώρας – όπου στον ιδιωτικό τομέα ανήκουν και οι τράπεζες.

Περαιτέρω, οι χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας δεν βίωσαν μόνο τη χειρότερη κρίση της ιστορίας τους – αφούθα επιβαρυνθούν στο μέλλον με μεγαλύτερες ακόμη ζημίες, λόγω της πολιτικής που τους επιβλήθηκε.Αντίθετα, μερικές από τις χώρες του ευρωπαϊκού κέντρου, ιδίως η Γερμανία, τρέφονται κυριολεκτικά από την κρίση της Ευρωζώνης. Το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στη δομή της Ευρωζώνης – στα τεράστια λάθη των μηχανισμών και των Θεσμών της.

Η ΕΚΤ και η νομισματική πολιτική της είναι αδύνατον να εξισορροπήσουν πλέον την κατάσταση – αφού απαιτείται πια μία αναπτυξιακή πολιτική, το κόστος της οποίας αυξάνεται γεωμετρικά, όσο καθυστερεί να αποφασιστεί. Εάν τελικά δεν συμβεί κάτι τέτοιο, όπως φανερώνουν οι ενδείξεις, με εξαίρεση το επενδυτικό πρόγραμμα που ανήγγειλε η Κομισιόν, δεν θα υποφέρουν μόνο οι ασθενέστερες χώρες – αλλά και οι ισχυρότερες.

Οι ισχυρότερες θα πληγούν αφενός μεν εξ αιτίας της πολιτικής της ΕΚΤ (χαμηλά επιτόκια, αύξηση της προσφοράς χρήματος), η οποία θα τους δημιουργήσει φούσκες, αφετέρου λόγω της απώλειας των δανείων τους προς τις ασθενέστερες – οι οποίες κάποια στιγμή θα δηλώσουν στάση πληρωμών, αδυνατώντας να ανταπεξέλθουν με τις υποχρεώσεις τους.

Εάν εκείνη τη στιγμή διακοπεί η χρηματοδότηση της περιφέρειας, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στη χρεοκοπία κράτη, τράπεζες και επιχειρήσεις, η κατάσταση θα ξεφύγει εντελώς από τον έλεγχο – οδηγώντας ολόκληρο τον πλανήτη στα όρια.

.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας έχουμε την άποψη ότι, το σημαντικότερο δεν είναι εάν χρεοκοπήσει ή όχι η Ελλάδα, καθώς επίσης εάν παραμείνει ή μη στην Ευρωζώνη – αλλά οι ριζικές αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν, έτσι ώστε να ξεκινήσει η οικονομία να λειτουργεί.

Επομένως, είτε η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους των χρεών της, εκούσια εκ μέρους των δανειστών της, είτε η στάση πληρωμών – μέσω της οποίας θα επιδιωχθεί η διαγραφή των χρεών που είναι αδύνατον ποτέ να αποπληρωθούν. Το χειρότερο δε όλων είναι ασφαλώς η διαιώνιση της σημερινής κατάστασης – η οποία δεν επιτρέπει καμία απολύτως ελπίδα για το μέλλον της πατρίδας μας.

Στα πλαίσια αυτά, η κυβέρνηση όφειλε να επιδιώξει εκείνη τη ρήξη (ανάλυση), μέσω της οποίας θα επιτύγχανε αυτά που πραγματικά χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα – σε καμία περίπτωση το θανατηφόρο συμβιβασμό της 13ης Ιουλίου, ο οποίος ήταν μεν καλός για τον πρωθυπουργό, αφού διατηρήθηκε στην εξουσία, αλλά καταστροφικός για την πατρίδα μας.

Κατά την άποψη μας, τίποτα δεν είναι χειρότερο από το μαρτύριο της σταγόνας – στο οποίο υποβάλλονται οι Έλληνες για έξι ολόκληρα χρόνια, χωρίς να υπάρχει καμία ελπίδα σταματημού του. Πόσο μάλλον όταν επαναλαμβάνεται η πολιτική των υποκλίσεων και της υποτέλειας όλων των προηγουμένων κυβερνήσεων – η οποία έχει αναγάγει την Ελλάδα στην ντροπή της Ευρώπης, καθώς επίσης τους Έλληνες σε ζητιάνους.

Υπενθυμίζουμε κλείνοντας πως η φτώχεια δεν «νομιμοποιεί» τη ζητιανιά. Είναι καλύτερα να ζητάει ένας φτωχός και άνεργος δουλειά, παρά δανεικά – με τα οποία παραμένει όχι μόνο άνεργος και φτωχός στο διηνεκές, αλλά χρεωμένος και δούλος. Η ζητιανιά, στην περίπτωση των κρατών, οδηγεί στη διαχρονική σκλαβιά τους – στην απώλεια της εθνικής τους κυριαρχίας, καθώς επίσης στην «κηδεμονία» τους από τους δανειστές.

Όταν το χρέος μίας χώρας δεν είναι βιώσιμο, τότε δεν εκλιπαρεί γονατιστά για τη μείωση του – πόσο μάλλον όταν δεν έχει κανένα διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της. Απλά χρεοκοπεί – παύει δηλαδή να εξυπηρετεί τα δάνεια της, όπως η Ρωσία το 1998, χωρίς να επιτρέπει τη λεηλασία της από κανέναν».

πηγή:Analyst Team - Analyst.gr