Ασύμμετρη απειλή εναντίον της Ευρώπης

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του εγχώριου και του ευρωπαϊκού τύπου, αυτήν την στιγμή συγκεντρώνονται μαζικά στις ακτές της Λιβύης πρωτοφανή πλήθη υποψήφιων λαθρομεταναστών, με σκοπό να περάσουν στις νότιες ακτές της Ευρωπαϊκής ηπείρου.

Ειδικοί εμπειρογνώμονες, με τους οποίους η στήλη είχε την ευκαιρία να συζητήσει στο εξωτερικό την περασμένη εβδομάδα στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες, εκτιμούν ότι δεν πρόκειται απλώς για μία διόγκωση του γνωστού φαινομένου, αλλά για κάτι εντελώς διαφορετικό και εξαιρετικά επικίνδυνο: δηλαδή για Ασύμμετρη Απειλή.

Ο όρος Ασύμμετρη Απειλή σημαίνει οργανωμένη, κατευθυνόμενη ενέργεια, με συγκεκριμένο σκοπό, που δεν εμπίπτει στις γνωστές κλιμακούμενες πολεμικές μεθόδους (αψιμαχίες, στρατιωτική αντιπαράθεση, μαζική σύγκρουση στο έδαφος, στον αέρα ή στην θάλασσα). Αλλά που συνιστά απόπειρα, με άλλα μέσα, προσβολής ή κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας ενός κράτους, αποδόμησης της κοινωνικής συνοχής, παραλυσίας του κρατικού μηχανισμού, πλήγματος στην εθνική ασφάλεια και υγεία, πρόκλησης φοβίας και ανασφάλειας κλπ.

Μία Ασύμμετρη Απειλή προέρχεται από κάποιο κέντρο λήψης αποφάσεων, που αντί για συμβατικές μεθόδους επίθεσης εναντίον του στόχου του (τις οποίες ενδεχομένως δεν είναι σε θέση να διεκπεραιώσει) ή παράλληλα με άλλες επιθετικές ενέργειες (π.χ. τρομοκρατία) επιλέγει να πλήξει με ασύμμετρο, δηλαδή μη εύκολα προβλέψιμο και μη εύκολα αντιμετωπίσιμο τρόπο τον στόχο του.

Παραδείγματα Ασύμμετρων Απειλών είναι επίθεση με βιολογικά όπλα, μαζικοί εμπρησμοί, διασπορά ειδήσεων με στόχο την τρομοκράτηση του πληθυσμού, κοινωνικές ταραχές μείζονος κλίμακας κλπ.
Το βασικό χαρακτηριστικό της Ασύμμετρης Απειλής είναι ότι δεν εντοπίζεται εύκολα ούτε είναι ορατό το συντονιστικό της κέντρο και ο μηχανισμός που την διαχειρίζεται. Οπότε δεν είναι και δυνατή μία άμεση στρατιωτική ή πολιτική απάντηση, όπως πχ. σε μία διμερή ή μία παγκόσμια διπλωματική ή στρατιωτική κρίση.

Η επαπειλούμενη μαζική μετακίνηση λαθρομεταναστών από την  βόρεια Αφρική στην νότια Ευρώπη, αποτελεί σύμφωνα με τις διεθνείς εκτιμήσεις Ασύμμετρη Απειλή και εκπορεύεται από ακραία φονταμενταλιστικά κέντρα, που απεργάζονται την αποδόμηση της Ευρωπαϊκής ηπείρου και την μετατροπή της σε πεδίο «ιερού πολέμου», βίαιου προσηλυτισμού και πολιτισμικής κατάκτησης. Ας θυμηθούμε τον χάρτη που δημοσίευσε προ ολίγων μηνών το Χαλιφάτο, με αποτυπωμένη γεωγραφικά την φιλοδοξία του να καταστήσει τη νότια τουλάχιστον Ευρώπη (στα όρια του νέου χαλιφάτου συμπεριλαμβανόταν και η Ελλάδα).

Όσοι αυτήν την στιγμή σχεδιάζουν την μεταφορά χιλιάδων λαθρομεταναστών (μεταξύ των οποίων ασφαλώς και εκπαιδευμένοι μαχητές του «ιερού πολέμου»), υπολογίζουν στην αδυναμία φύλαξης των εκτεταμένων θαλασσίων συνόρων της νότιας Ευρώπης, καθώς και στις ανθρωπιστικές ευαισθησίες των Ευρωπαίων. Διότι, ασφαλώς, δεν είναι δυνατόν να διατάξουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις τα πολεμικά τους πλοία να βυθίζουν αδιακρίτως τα σαπιοκάραβα με δυστυχισμένους ανθρώπους.

Από την άλλη, κάτι πρέπει να γίνει για να μην αντιμετωπίσει η Ευρώπη χαοτικές και ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Η λύση μπορεί να είναι η δημιουργία θαλασσίων περιπόλων από ευρωπαϊκές και νατοϊκές δυνάμεις στις ακτές της βόρειας Αφρικής, που να παρεμποδίζουν τον απόπλου των πλοίων που μεταφέρουν λαθρομετανάστες στις ίδιες τις αφρικανικές ακτές, πριν κάν αυτά διασχίσουν την Μεσόγειο.

Επειγόντως πρέπει, τώρα (όχι αύριο), η Ελληνική κυβέρνηση να ζητήσει την συνδρομή του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην προληπτική θωράκιση των θαλασσίων συνόρων μας. Αλλοιώς θα φτάσουμε σε ακραίες καταστάσεις, δύσκολα-πολύ δύσκολα διαχειρίσιμες.

πηγή:kontranews.gr

ΤΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΑ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

   Με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και κατεπείγουσα ρύθμιση για την μεταφορά ταμειακών  διαθεσίμων των Φορέων της Γενικής Κυβέρνησης προς επένδυση,  η Κυβέρνηση παίρνει τα αποθεματικά των δημόσιων φορέων για να καλύψει τις υποχρεώσεις της και να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.  Τα χρήματα αυτά εκτιμώνται σε 2,5 δισ. ευρώ.

    

  Στους Φορείς της Γενικής Κυβέρνησης υπάγονται τα Μετοχικά Ταμεία,οι Ενώσεις αποστράτων Αξιωματικών, οι Στρατιωτικές Σχολές και γενικά όλοι οι φορείς του ΥΠΕΘΑ

Τα κομβία της Αλέξαινας

Κάποτε, το 1207, την εποχή της καθόδου των Φράγκων, την Ακροκόρινθο την διοικούσε ο Λέων Σγουρός. Φτάνοντας οι Φράγκοι στην Ακροκόρινθο, άρχισαν την πολιορκία της, η οποία κράτησε μέχρι το 1210. Οι κάτοικοι αντιστάθηκαν ηρωικά και υπέμειναν όλες τις αντιξοότητες και τις δύσκολες συνθήκες της πολιορκίας.

Η γυναίκα του Λέοντος Σγουρού ήταν κόρη του αυτοκράτορα Αλεξίου του Γ’ και ο λαός την έλεγε Αλέξαινα. Η Αλέξαινα για να βοηθήσει τον άντρα της, έκτισε με δικά της χρήματα μερικές πολεμίστρες, που ο λαός τις ονόμαζε ‘’κομβίες’’ από το γαλλικό ‘’κομπά’’ που σημαίνει αγώνας, μάχη. Οι Φράγκοι παρ’ όλες τις προσπάθειες δεν κατάφεραν να καταλάβουν το φρούριο ‘’γιατί οι κομβίες της Αλέξαινας άντεξαν’’, όπως έλεγε ο λαός, μόνο που στα μετέπειτα χρόνια οι ‘’κομβίες’’, έγιναν ‘’κουμπιά’’ για να στολίζουν ρόμπες κουμπωμένες ή μη, δεν έχει σημασία.

Στην εποχή μας έχουμε πάλι την κάθοδο των Φράγκων, των Γότθων, των Αλαμανών και λοιπών βαρβάρων Ευρωπαίων φίλων μας , που μας πολιορκούν , μας τρομοκρατούν και μας εκβιάζουν για να παραδοθούμε αμαχητί στις ορέξεις τους.
Η Αλέξαινα της εποχής μας –εν προκειμένω Αλέξης-, προσπαθεί να μπαλώσει την κατάσταση, παίρνοντας με ΠΝΠ κάποια από τα λιγοστά κουμπιά που μας έχουν απομείνει για να βουλώσει κάποιες κουμπότρυπες, αφήνοντας κενές άλλες κουμπότρυπες για την επόμενη φορά. Οι αντοχές του λαού όμως εξαντλούνται καθόσον οι ζώνες έχουν φτάσει στην τελευταία κουμπότρυπά τους.

Στα όριά τους όμως έχουν φτάσει η ανοχή και η υπομονή του λαού, που βλέπει τα σύνορά του να γίνονται κόσκινο και ξεχειλωμένες κουμπότρυπες από την κάθοδο και εισβολή εκατοντάδων χιλιάδων ‘’προσφύγων’’, οι οποίοι έρχονται να βρουν εδώ την τύχη τους, να κουμπώσουν και να ενσωματωθούν οι πολιτισμοί, οι θρησκείες, τα ήθη και τα έθιμα, όλα μαζί ένας αχταρμάς.

Ένας αχταρμάς απλωμένος σε πλατείες και κυβερνητικά κτήρια, να λιάζεται, να αφοδεύει, να πλένεται και να κοιμάται, περιμένοντας να βρει την τύχη του, σε μια χώρα που δεν μπορεί να θρέψει ούτε τα δικά της παιδιά, τα οποία διώχνει στην ξενιτιά.
‘’Ήρθαν για να βρουν λιακάδα, να λιαστούν στον ήλιο’’, αποφάνθηκε η κυρά Τασώ.
Που είδες κυρά μου τον ήλιο; Δεν βλέπεις πως μόλις πάει να ξεμυτίσει λιγουλάκι, να δούμε κι εμείς οι ιθαγενείς ένα κομμάτι γαλανό ουρανό, να γευτούμε στο κορμί μας λίγο από το χρυσό του φως, αμέσως, όπως γίνεται πια τα τελευταία χρόνια-άγνωστο ακόμη γιατί-, μας μουτζουρώνουν τον ήλιο, μας γκριζάρουν τον ουρανό, χιαστί, μπακλαβαδωτά, καθέτως και οριζοντίως;

Και πες πως κατορθώνει κάποια στιγμή να ξεπροβάλλει ο ήλιος. Γιατί παροτρύνεις τους εποίκους σε παρατεταμένη ηλιοθεραπεία; Δεν ξέρεις ότι αυτή επιφέρει πρόωρη γήρανση και εκτεταμένες ρυτίδες; Αψευδής μάρτυς ο καθρέπτης, για το δέρμα της βακέτας, τουτέστιν, το επεξεργασμένο τομάρι βοδιού. Η πολλή ηλιοθεραπεία καταστρέφει και τα κύτταρα του εγκεφάλου, κι όπως λένε οι νέοι: ‘’πάει το΄καψες , το ρημάδι’’.

Στα σοβαρά τώρα, υπάρχει ελπίδα για όλους αυτούς τους δυστυχείς, ότι εδώ θα φτιάξουν την ζωή τους, θα αποκατασταθούν επαγγελματικά, κερδίζοντας τίμια το ψωμί τους; Βρισκόμενοι οι περισσότεροι σε αναπαραγωγική, στρατεύσιμη ηλικία, θα αναγκαστούν να παρανομούν, κλέβοντας και βιάζοντας, σκοτώνοντας και λεηλατώντας, για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Η κυρία από το Καμερούν –το Καμερούν έχει άραγε πόλεμο αυτή την περίοδο;- η οποία άφησε την δουλειά της στην τράπεζα της πατρίδας της, θέτοντας σε θανάσιμο κίνδυνο τα κυοφορούμενα δίδυμα, πιστεύει ότι εδώ θα βρει δουλειά πάλι σε τράπεζα; Το πολύ πολύ να γίνει δούλα σε καμιά πλούσια κυρία και να ικανοποιεί αμισθί ερωτικώς και τον κύριο.

Κάποτε οι δουλέμποροι του Νέου Κόσμου για να βρουν δούλους για τις φυτείες του Αμερικανικού Νότου, πήγαιναν στην Αφρική για να αρπάξουν τους δυστυχείς μαύρους από τις εστίες τους, από την πατρική γη τους, την οικογένειά τους και από τους τάφους των προγόνων τους για να τους σύρουν με την βία στα λευκά αφεντικά. Αυτή η επιχείρηση είχε κινδύνους ταλαιπωρία και έξοδα για τους δουλεμπόρους και τα αφεντικά τους. Έτσι τώρα αφού τους ξεσηκώνουν ότι τάχατες θα βρουν την γη της επαγγελίας, στον Ευρωπαϊκό Νότο, ιδίως στην Ελλάδα, τους εξασφαλίζουν και το εισιτήριο και τους μπάζουν στα σαπιοκάραβα και τους στέλνουν στο άγνωστο με την( παλιό)βαρκα της ελπίδας.

‘’Μα όλοι αυτοί είναι μεταπτυχιακοί φοιτητές’’, αποφάνθηκε κι ένα άλλο ξεφτέρι στην τηλεόραση.
Μα τότε γιατί δεν κάνουν αίτηση στα πανεπιστήμια της κεντρικής Ευρώπης να τους δεχτούν για να συνεχίσουν τις σπουδές τους; Εδώ βρήκαν να ΄ρθουν που τα πανεπιστήμιά μας είναι κατειλημμένα από ένα σωρό άλλα μορφωμένα παιδιά, τα οποία κάνουν την πρακτική τους άλλα στην Χημεία, όπου από ένα απλό μπουκάλι μπύρας, λίγο πανί και το κατάλληλο υγρό μπορούν να φτιάξουν πυρομαχικά για ολόκληρο στρατό. Άλλα ειδικεύονται στην ζωγραφική σε τοίχους, την ανακατασκευή αγαλμάτων, την decoration αιθουσών ή την απαλλοτρίωση ηλεκτρονικών συσκευών. Ο συγχρωτισμός όλων αυτών των ομάδων, και η ανταλλαγή των γνώσεών τους θα αποτελούσαν ένα πολύ εκρηκτικό μείγμα πνεύματος και πολιτισμού.

‘’Μα δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί κάποια στιγμή όλοι αυτοί εξαφανίζονται( μυστηριωδώς), επανήλθε στις δηλώσεις της, η κυρά Τασώ.
Όταν κλαπεί ένα αυτοκίνητο και αφεθεί έπειτα ακέραιο σε κάποιο δρόμο, κάποια στιγμή θα βρεθεί. Αν όμως τεμαχιστεί και γίνει ανταλλακτικά και μπει στις βαλίτσες για το εξωτερικό, δεν βρίσκεται ποτέ. Αν τώρα η αρμοδία αποφαίνεται ότι αυτοί θα εξαφανιστούν ως δια μαγείας, οφείλει να μας πει αν γνωρίζει ότι θα έχουν την μοίρα των αυτοκινήτων. Εμείς οι κοινοί θνητοί δεν γνωρίζουμε τα επιτεύγματα της ιατρικής και της κοσμετολογίας και ως που έχουν προχωρήσει. Το μόνο που βλέπουμε γύρω μας είναι ότι πολλαπλασιάζονται οι σύγχρονες κόμισσες Μπάθορυ.

Για να πούμε όμως και του στραβού το δίκιο, οι κατασκευαστές των ladies’ Μπάθορυ, δεν πετυχαίνουν να προσδώσουν έστω ένα ίχνος θηλυκότητας σ όλα αυτά τα όντα, όπως βλέπουμε την Τασώ, την Κριστίν, την Άνγκελα, την Χίλαρι,ή την Μαντλίν και την Μάργκαρετ παλαιότερα, όπου την τελευταία την ξεπροβόδισαν με πρόβες και τιμές, όπως θα θυμάστε.
Ό,τι υστερούν σε θηλυκότητα όμως, πλεονάζουν σε μακροβιότητα, σκληρότητα και εμμονή για την επίτευξη των στόχων τους. Που είναι ο εκπατρισμός και το ξερίζωμα από την γη τους, εκατομμυρίων ανθρώπων από την μία, και το αδιαχώρητο, η εγκληματικότητα, οι θανατηφόρες επιδημίες, η έξαρση του ρατσισμού , εξαιτίας αυτών των συνθηκών, από την άλλη. Μην εστιάζουμε όμως μόνο στην καταστροφή της Ευρώπης και δη της νότιας, η οποία δεν μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικώς και να προσφέρει τροφή και στέγη στα στίφη των εξαθλιωμένων που σκυλοπνίγονται στα νερά της Μεσογείου.

Ας σκεφτούμε γιατί οι δημιουργοί αυτών των ανώμαλων καταστάσεων επιδιώκουν την εκκένωση και μάλιστα τάχιστα, της Αφρικής; Τι έχουν στο μυαλό τους και στα σχέδιά τους γι αυτή την πλούσια αλλά και πολύπαθη ήπειρο;
Αν ήθελαν να βοηθήσουν τους πληθυσμούς να ορθοποδήσουν και να προκόψουν, θα δημιουργούσαν όλα αυτά τα χρόνια, τις κατάλληλες υποδομές, ώστε οι ντόπιοι να καλλιεργήσουν και να εκμεταλλευτούν τη γη τους, χωρίς να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους.

Γι αυτό μην πιστεύετε ότι οι μέγαιρες και οι συνεργοί τους δουλέμποροι, τρέφουν φιλάνθρωπα αισθήματα για τους ‘’κακόμοιρους μετανάστες, αδέλφια τους’’. Στο πίσω μέρος του καμένου μυαλού τους, υπολογίζουν το κέρδος.
Μια και μιλάμε για μέγαιρες και κέρδος και μια που σε λίγο θα γυρίζουμε όλοι παραλογισμένοι στους δρόμους, ας θυμηθούμε ένα περιστατικό από την ιστορία μας.

Στα χρόνια του Όθωνα –κατά μία εκδοχή της ιστορίας-, σε κάποιο δρομάκι του Ναυπλίου, υπήρχε μια ταβέρνα, η ταβερνιάρισσα της οποίας ήταν η Μιχαλού με τ’ όνομα.
Παραδόπιστη κι εκμεταλλεύτρια, έχουσα στην κατοχή της μετρητά, δάνειζε με σκληρούς όρους όσους είχαν ανάγκη λίγα χρήματα. Αλλοίμονο όμως στους οφειλέτες που δεν ξοφλούσαν στην ώρα τους τα δανεικά. Η τιμωρία τους ήταν σκληρή, που τους έκανε να παραμιλάνε στους δρόμους. Έτσι κι εμείς σε λίγο θα παραμιλάμε στους πέντε δρόμους, μιας κι αφεντικά και δούλοι, το ίδιο θα γίνουμε ούλοι.

Με εκτίμηση,
Αγγελική Π.

πηγή:olympia.gr

Λύση στο θρίλερ με τους μαθητές του 3ου Λυκείου Άρτας

Επιλύθηκε το θέμα σχετικά με την εκπαιδευτική εκδρομή των σαράντα τεσσάρων μαθητριών και μαθητών της Β’ Λυκείου του 3ου Λυκείου Άρτας και των τεσσάρων εκπαιδευτικών συνοδών στο Cern της Ελβετίας, όπως αναφέρει το υπουργείο Παιδείας σε ανακοίνωση που εξέδωσε. Η αποστολή σήμερα το πρωί αναχώρησε για την Ανκόνα, απ’ όπου θα επιστρέψει με το πλοίο της γραμμής στην Ηγουμενίτσα, επεξηγεί το υπουργείο.

Το πρόβλημα προέκυψε επειδή το ταξιδιωτικό γραφείο που υπέγραψε σύμβαση με το λύκειο για την τετραήμερη εκπαιδευτική επίσκεψη, δεν τήρησε τις υποχρεώσεις του, αναφορικά με τη διαμονή και τα εισιτήρια επιστροφής.

«Η λύση βρέθηκε χθες το απόγευμα» αναφέρει η ανακοίνωση «όταν σε άριστη συνεργασία με τους αρμοδίους, η αποστολή διέμεινε κανονικά στο ξενοδοχείο και σήμερα το πρωί αναχώρησε για την Ανκόνα, απ’ όπου θα επιστρέψει με το πλοίο της γραμμής στην Ηγουμενίτσα».

Εξάλλου, η ηγεσία του υπουργείου, σε επικοινωνία με τον διευθυντή της δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Άρτας Κωνσταντίνο Δημητρίου, διέταξε τη διενέργεια όλων των νόμιμων ενεργειών, προκειμένου να καταλογιστούν οι ευθύνες στο εν λόγω ταξιδιωτικό γραφείο.

Το υπουργείο, καταλήγει η ανακοίνωση, από την καινούρια σχολική χρονιά, προτίθεται να επανεξετάσει το θέμα των σχολικών εκδρομών, «διασφαλίζοντας ότι τα ταξιδιωτικά πρακτορεία που θα αναλαμβάνουν την μεταφορά και τη διαμονή των μαθητών θα είναι πιστοποιημένα, οι δε μαθητές πλήρως ασφαλισμένοι με συμβόλαια που θα επισυνάπτονται στα ταξιδιωτικά έγγραφα».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Άρτα: 211 χρόνια από το ολοκαύτωμα 1400 Σουλιωτών

Επετειακή εκδήλωση για τα 211 χρόνια από τη μάχη του Σέλτσου και την τελευταία θυσία των 1.400 Σουλιωτών και Ροδοβιζινών το 1804, που έπεσαν στον γκρεμό δίπλα από την Ιερά Μονή Σέλτσου στην Κοιλάδα του Αχελώου, για να μην παραδοθούν ύστερα από πολύμηνη πολιορκία στα στρατεύματα του Αλή-Πασά, πραγματοποιήθηκε το πρωί στον μαρτυρικό τόπο.

Το ολοκαύτωμα των Σουλιωτών το ζοφερό διήμερο της 22ας και της 23ης Απριλίου του 1804, χαρακτηρίζεται ως ένα δεύτερο Ζάλογγο, τραγικότερο και υπέρτερο ίσως, σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό.

Από τους περίπου 1.400 Σουλιώτες που κατέφθασαν στην Ιερά Μονή που υπήρχε στο Σέλτσο, διασώθηκαν μόνο 65 μαχητές. Για να τιμηθεί η ημέρα της ανείπωτης αυτής θυσίας, η Αδελφότητα Πηγιωτών Άρτας και ο σύλλογος γυναικών δήμου Γ. Καραϊσκάκη «Η Λένω Μπότσαρη», με τη συνδρομή και του δήμου Γ. Καραϊσκάκη, πραγματοποίησαν μια λιτή εκδήλωση το πρωί, στον ιερό χώρο της Μονής.

Πλήθος κόσμου προσήλθε για να προσκυνήσει στο Μοναστήρι της Κοιμήσεως, αλλά και να αποδώσει ελάχιστο φόρο τιμής στους Σουλιώτες που μαρτύρησαν.

Μετά την τέλεση Θείας Λειτουργίας ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση, ενώ οι παρευρισκόμενοι έριξαν στεφάνια στο βάραθρο της Γκούρας, τον «Πέτακα», πίσω από την Μονή, εκεί όπου έπεσαν τα 250 και πλέον γυναικόπαιδα των Σουλιωτών.

Ο Γάλλος ιστορικός Πουκεβίλ αναφέρει: «Η φάλαγξ [1148] των αρχηγών Κίτσου και Νότη Μπότσαρη -που γνωρίζω- βαδίζει προς Σέλτσο. Οι Σουλιώται χωρίς εφόδια, άσιτοι, κυκλωμένοι, θέλουν έξοδον ή θάνατος ήρωος.

Ξιφήρεις 300 ακάλυπτοι σαρώνουν το παν πλην γέφυρας Κοράκου. Ο Νότης πίπτει με 5 πληγάς. Σχεδόν όλοι οι άνδρες φονεύονται. Αι γυναίκες μαχόμεναι φωνάζουν ΘΑΝΑΤΟΣ. Υπερδιακόσιοι και παιδιά πηδούν και πνίγονται στον Αχελώο. Χαλασμός. Μόνο 10 και ο Κίτσος σώζονται»

πηγή:antenna.gr,

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΤΡΟΠΑΠΟΦΟΡΟΣ, ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΞΗΡΑΣ

Ο Άγιος Γεώργιος (280 - 23 Απριλίου 303) ήταν στρατιώτης της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και αργότερα αγιοποιήθηκε ως χριστιανός μάρτυρας. Αποκαλούμενος από την Ορθόδοξη Εκκλησία Μεγαλομάρτυς καιΤροπαιοφόρος, είναι από τους δημοφιλέστερους αγίους σε ολόκληρο το χριστιανικό κόσμο. Η μνήμη του τιμάται στις 23 Απριλίου ή για τις Εκκλησίες που πηγαίνουν σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο, όπου εάν η ημέρα συμπέσει πριν την Ανάσταση, μετατίθεται τη Δευτέρα της Διακαινησίμου. Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται Άγιος της Καθολικής, της Αγγλικανικής, της Ορθόδοξης, της Λουθηρανικής και της Αρμενικής Εκκλησίας.

Πρώτα Χρόνια

Οι ακριβείς λεπτομέρειες γύρω από την γέννησή του δεν βρίσκουν σύμφωνους όλους τους ιστορικούς. Φαίνεται να γεννήθηκε μεταξύ των ετών 275-285 μ.Χ., πιθανώς στην περιοχή της Αρμενίας, από τον ΈλληναΣυγκλητικό Γερόντιο, στρατηλάτη στο αξίωμα κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Κατά την αγιογραφία ο πατέρας του Γεωργίου, καταγόταν από πλούσια και επίσημη γενιά της Καππαδοκίας. Εκεί, κατά μία εξιστόρηση, σε ένα μοναστήρι της περιοχής, ο Γεώργιος δέχθηκε το Μυστήριο του Βαπτίσματος και έγινε μέλος της Εκκλησίας. Σε παλαιό χειρόγραφο αναφέρεται ότι γεννήθηκε στη Σεβαστούπολη της Μικρής Αρμενίας, αρχικά ήταν ειδωλολάτρης και αργότερα έγινε χριστιανός. Η μητέρα του ονομαζόταν Πολυχρονία, ήταν χριστιανή και καταγόταν από το γνωστό Λύδδα (Διάσπολη) της Παλαιστίνης. Όπως αναφέρουν οι χριστιανικές πηγές, η οικογένεια του Αγίου, όταν εκείνος ήταν σε μικρή ηλικία, μετοίκησε στη Λύδδα, λόγω του θανάτου του πατρός του.

Ανέλιξη

Σε νεαρή ηλικία ο Γεώργιος κατατάχθηκε στο ρωμαϊκό στρατό. Διακρίθηκε για την τόλμη και τον ηρωισμό του και έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου. Λίγο αργότερα ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον έκανε Δούκα (διοικητή) με τον τίτλο του Κόμητος (συνταγματάρχη) στο τάγμα τον Ανικιώρων της αυτοκρατορικής φρουράς· «πολλάκις πρότερον μεγαλοπρεπώς διαπρέψας του των σχολών μετά ταύτα πρώτου τάγματος κόμης κατ' εκλογήν προεβλήθη».

Μαρτύριο

Το 303 μ.Χ. όταν άρχισαν οι διωγμοί του Διοκλητιανού, ο Γεώργιος δε δίστασε να ομολογήσει τη χριστιανική του πίστη προκαλώντας το μένος του Διοκλητιανού γιατί κατείχε μεγάλο αξίωμα και ήταν αγαπημένος του. Αρχικά του έταξε πλούτη, γη και δούλους για να αλλαξοπιστήσει και όταν ο Γεώργιος αρνήθηκε τον υπέβαλε σε μια σειρά φρικτών βασανιστηρίων. Η χριστιανική παράδοση περιγράφει ότι αφού τον λόγχισαν, ξέσκισαν τις σάρκες του με ειδικό τροχό από μαχαίρια. Έπειτα, τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση από όλες αυτές τις δοκιμασίες ο Θεός τον κράτησε θαυματουργά ζωντανό.

Ο Γεώργιος τελικά μαρτύρησε με αποκεφαλισμό, την Παρασκευή 23 Απριλίου του έτους 303 μ.Χ. Κατά τον υπολογισμό του χριστιανού ιστορικού και απολογητή Αγίου Ευσεβίου, η ημέρα αυτή αντιστοιχούσε στην Παρασκευή της Διακαινησίμου του Πάσχα. Οι χριστιανοί πήραν το λείψανό του και το έθαψαν μαζί με αυτό της μητέρας του, η οποία μαρτύρησε την ίδια ή την επόμενη ημέρα. Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, ο πιστός υπηρέτης του Γεωργίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του, παρέλαβε το λείψανο του Γεωργίου, μαζί με αυτό της μητέρας του και τα μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης. Από εκεί οι Σταυροφόροι τα μετέφεραν στη Δύση.

Η πίστη του Γεωργίου φαίνεται να γίνεται αφορμή να βαπτιστούν χριστιανοί οι στρατιωτικοί Ανατόλιος και Πρωτολέων, Βίκτωρ και Ακίνδυνος, Ζωτικός και Ζήνωνας, Χριστοφόρος και Σεβιριανός, Θεωνάς, Καισάριος και Αντώνιος, των οποίων τη μνήμη εορτάζει η Εκκλησία στις 20 Απριλίου και η βασίλισσα Αλεξάνδρα, σύζυγος του Διοκλητιανού, μαζί με τους δούλους της Απολλώ, Ισαάκιο και Κοδράτο, των οποίων η μνήμη τιμάται στις 21 Απριλίου.

Μετά το μαρτυρικό θάνατο του Γεωργίου μαρτύρησαν και οι συνδέσμιοί του Ευσέβιος, Νέων, Λεόντιος, Λογγίνος και άλλοι τέσσερις μαζί. Τη μνήμη τους τιμά η Εκκλησία στις 23 Απριλίου. Βλέπουμε ότι με κέντρο την ημέρα του μαρτυρίου του Αγίου Γεωργίου δημιουργείται μέσα στο λειτουργικό χρόνο της Εκκλησίας ένας εορτολογικός κύκλος, ο οποίος καλλιεργείται περισσότερο από τα Τυπικά της Κωνσταντινούπολης, που ξεκινά στις 20 Απριλίου και τελειώνει στις 24 Απριλίου. Ο εορτολογικός αυτός κύκλος δείχνει την περίοπτη θέση του Αγίου Γεωργίου στη ζωή της Εκκλησίας. Από την υμνογραφία της Ορθόδοξης Εκκλησίας κοσμείται με τα επίθετα «ο μαργαρίτης ο πολύτιμος», «ο αριστεύς ο θείος», «ο λέων ο ένδοξος», «ο αστήρ ο πολύφωτος», «του Χριστού οπλίτης», «της ουρανίου στρατιάς ο συνόμιλος».

Ο Άγιος στην Παράδοση

Πρώτος τη βιογραφία του έγραψε ο Πάπας Γελάς στο Acta Sancti Georgii (496), ενώ ακολούθησε ο Άγιος Ανδρέας από την Κρήτη. Η συριακή Εκκλησία από τον 4^ο αιώνα τον κρατούσε σε μεγάλη εκτίμηση. Λόγω της ιπποτικής του συμπεριφοράς, ο Άγιος Γεώργιος έγινε δημοφιλής στην Ευρώπη κατά το 10^ο αιώνα, με αποτέλεσμα κατά το 15^ο αιώνα η γιορτή του να είναι ίση σε σημασία και δημοφιλία με αυτή των Χριστουγέννων. Στο Συμβούλιο της Οξφόρδης το1222, η ημέρα του Αγίου Γεωργίου κηρύχθηκε επίσημη αργία και το 14^ο αιώνα έγινε προστάτης Άγιος της χώρας. Είναι επίσης ο προστάτης Άγιος της Μόσχας, της Αραγονίας, της Γεωργίας και της Καταλονίας, ενώ μέχρι το 18^ο αιώνα ήταν και της Πορτογαλίας. Ο Άγιος Γεώργιος, όντας προστάτης Άγιος της Αγγλίας και έφιππος, θεωρείτο από το σχετικό θρύλο και ως προστάτης Άγιος των ιπποτών της Στρογγυλής Τράπεζας.

Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται προστάτης του Πεζικού και του Στρατού Ξηράς, ενώ είναι και ο προστάτης Άγιος της Αγγλίας. Επίσης, θεωρούνταν Άγιος προστάτης των Σταυροφόρων και των Προσκόπων. Ως τροπαιοφόρος (στρατιωτικός) άγιος και ελευθερωτής συγκεντρώνει πολλές θαυμάσιες διηγήσεις και παραδόσεις, από τις οποίες η σπουδαιότερη είναι αυτή που μιλάει για το φόνο του δράκοντα και της σωτηρίας της βασιλοπούλας. Το θηρίο αυτό φυλούσε το νερό μιας πηγής κοντά στη Σιλήνα στη Λιβύη και το άφηνε να τρέχει μόνον όταν έβρισκε κάποιον άνθρωπο να φάει. Οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν με κλήρο το θύμα του δράκοντα. Ολόκληροι στρατοί είχαν αντιταχθεί με αυτό το τέρας, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο κλήρος έφερε και τη σειρά της βασιλοπούλας, την οποία έσωσε ο Άγιος Γεώργιος φονεύοντας το δράκο.

Σε πολλά μέρη της ελληνικής επικράτειας ο μήνας Απρίλιος, που συμβαίνει να εορτάζεται η μνήμη του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Γεωργίου, ονομάζεται και "Αϊγιώργης", ή "Αϊγιωργίτης".

Χαρακτηριστική, επίσης, είναι η σύγχρονη εκδοχή της γνωστής αρχαίας παροιμίας , στην οποία ο Άγιος αντικατέστησε την Αθηνά: «Άγιε μου Γιώργη βόηθα με, κούνα και συ το χέρι σου».

Σημαντικότερα από τα ελληνικά έθιμα στη μνήμη του Αγίου είναι αυτά της Θράκης, όπου την παραμονή της εορτής μαζεύουν τσουκνίδες και τις βάζουν στην πόρτα του σπιτιού, γιατί "τη νύχτα λένε πως βγαίνει το "τζάντι" (= δαιμόνιο) και παίρνει το "ούρι" (= ευτυχία του σπιτιού)", καθώς και της Σύμης, όπου ομοίως την παραμονή ανάβουν φωτιές και πηδούν τραγουδώντας τον ακόλουθο στίχο: «έξω ψύλλοι και κοριοί και μεγάλοι ποντικοί» που είχε να κάνει με την καθαριότητα και το ασβέστωμα του σπιτιού που γίνεται την παραμονή.

Απολυτίκιο

Απολυτίκιο (Ἦχος δ')

Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής,

καὶ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής,

ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος,

Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε,

πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ,

σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Τ

πηγήel.wikipedia.org,

Γιατί η Δύση εξισλαμίζει την Ελλάδα

«Αν βουληθείς να μαρνηθείς και να μαλησμονήσεις, σε Τούρκικα σπαθιά σε δω, σε Καταλάνου χέρια. Αράπηδες σε σέρνουσι και Τούρκοι να σε δέσουν, κι σ’ όχλο Σαρακίνικο τρεις μαχαιριές σε δώσουν», Ελληνικό μεσαιωνικό δημώδες

Στο χαοτικό κλίμα που προκλήθηκε από την άφιξη εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων Ελλήνων προσφύγων τον Σεπτέμβριο του 1922 στην Αθήνα , το πρώτο μέτρο της επαναστατικής επιτροπής που ανέλαβε την εξουσία στις 15 Σεπτεμβρίου του 1922, ήταν η επίταξη δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων, για την προσωρινή εγκατάσταση των προσφύγων. 

Το μέτρο της επίταξης - όπως κωδικοποιήθηκε και επεκτάθηκε με τα νομοθετικά διατάγματα της 11ης Νοεμβρίου 1922 «Περί επιτάξεως ακινήτων δι’ εγκατάστασιν προσφύγων» και της 22ας Νοεμβρίου 1922 «Περί επιτάξεως κατοικουμένων ή οπωσδήποτε χρησιμοποιουμένων ακινήτων» ήταν η αρχή για τις πρώτες προστριβές ανάμεσα στους παλιούς και τους νέους κατοίκους της πόλης. Η επίταξη και η αναγκαστική συγκατοίκηση γηγενών και προσφύγων στα ίδια σπίτια, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και διαμαρτυρίες από την πλευρά των γηγενών. 

Εκατοντάδες Αθηναϊκά σπίτια, ιδιοκτησίας υποστηρικτών του Βασιλέως Κωνσταντίνου ως επί τω πλείστον, επιτάχτηκαν για να στεγαστούν οι πρόσφυγες. Σε κάθε δωμάτιο των μεγάλων Αθηναϊκών αρχοντικών τοποθετήθηκε και από μια οικογένεια προσφύγων, ενώ οι ιδιοκτήτες των περιορίστηκαν και αυτοί σε ένα δωμάτιο της οικίας των. Το ψυχολογικό σοκ στην αυτιστική Αθηναϊκή κοινωνία του μεσοπολέμου από το μέτρο της αναγκαστικής κατάσχεσης ήταν ισχυρότατο. Μέχρι εκείνη την στιγμή, οι θαμώνες του Ζαχαράτου πίστευαν αφελώς, ότι ο Σαγγάριος και το Εσκί Σεχίρ ευρίσκοντο πολύ μακριά από το Σύνταγμα, ώστε να δύνανται τα πολεμικά γεγονότα να επηρεάσουν την καθημερινότητα τους. Αδυνατούσαν να πιστέψουν αυτό που τους συνέβαινε. Εν μια νυκτί, βρήκαν εαυτούς να συγκατοικούν στο ίδιο τους το σπίτι με αλλά πενήντα άγνωστα σε αυτούς άτομα, ενώ οι τυχεροί που τα σπίτια τους δεν είχαν ακόμη επιταχθεί ζούσαν με την αγωνιά της εμφάνισης των στρατιωτών στην εξώπορτα που θα θυροκολλούσαν το χαρτί της επίταξης. 

Στα επόμενα είκοσι χρόνια οι Ελληνικοί προσφυγικοί πληθυσμοί, θα απωθηθούν στις παραγκουπόλεις της Κοκκινιάς και θα είναι η πληθυσμιακή ομάδα που θα βιώσει πλήρως την φρίκη και τις συνέπειες της κατοχής. Ενώ παρακολουθούν τα παιδιά τους να πεθαίνουν από την πείνα, ο μόνος δρόμος που τους απομένει είναι η κοινωνική ρήξη και ο πολίτικος ριζοσπαστισμός. Ο Δεκέμβριος του 1944 και ο εμφύλιος ήταν το φυσιολογικό επακόλουθο της μικρασιατικής καταστροφής και της προσφυγιάς. Τρία χρόνια αργότερα, το 1947 κατά την διάρκεια του εμφύλιου πολέμου, ο Ελληνικός Στρατός άρχισε συστηματικές επιχειρήσεις διάσωσης - εκκενώσεως, του πληθυσμού, εκατοντάδων χωριών στην Μακεδονία και την Ήπειρο, με σκοπό να αποκόψει τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού από τον τοπικό εφοδιασμό και ταυτόχρονα να τους στερήσει την δυνατότητα της βίαιης και αναγκαστικής στρατολόγησης νέων μαχητών στην οποία είχε επιδοθεί, λόγω της άρνησης των νέων να ενταχθούν στις αντάρτικες μονάδες του. 

Οκτακόσιες χιλιάδες εσωτερικοί πρόσφυγες από τα Ελληνικά χωριά, οι λεγόμενοι «ανταρτόπληκτοι», μεταφέρονται  στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις της χώρας, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα εκ νέου όπως και το 1922 μια αφάνταστη εσωτερική προσφυγική τραγωδία, ελάχιστα γνωστή σήμερα, με απελπισμένους ανθρώπους στερουμένων βασικών εφοδίων επιβίωσης να περιφέρονται  στις παρυφές των πόλεων. 

Μέσα σε 25 χρόνια ο κοινωνικός ιστός της χώρας θα διαρραγεί ανεπανόρθωτα δυο φόρες. Η μικρασιατική καταστροφή και ο εμφύλιος πόλεμος, θα είναι το αποτέλεσμα της ανικανότητας των πολιτικών ελίτ που αδυνατούν να κατανοούσουν τα γεωπολιτικά δεδομένα της εποχής τους λόγω της μικρόνοιας τους, των προσωπικών τους συμφερόντων, του ανύπαρκτου μορφωτικού τους επίπεδου και των ιδεοληπτικών εμμονών τους.

Η εισροή αλλοεθνών πληθυσμών σήμερα στην Ελλάδα ομοιάζει φυσικά με το 1922 μόνο ως προς την ανικανότητα του πολιτικού συστήματος να χειρισθεί τα «νέα δεδομένα» και να αντιληφθεί τις μελλοντικές συνέπειες και το βάρος των πράξεων του επειδή προσποιείται ότι δεν κατανοεί την καλοσχεδιασμένη εποίκιση της χώρας από τις ορδές των ανθρώπων με διαφορετικά εθνολογικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά, που μετασχηματίζουν σταδιακά την Ελλάδα σε χαλιφάτο μέσω ενός καλά γεωπολιτικού οργανωμένου σχεδίου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις ΗΠΑ και την Τουρκία. 

Τελικός στόχος: να εποικίσουν με μουσουλμάνους τα Βαλκάνια ώστε να εξουδετερωθούν οι φιλορωσικοί ορθόδοξοι πληθυσμοί στα πλαίσια των γεωπολιτικών σχεδιασμών της νέας τάξης πραγμάτων. Η Γερμανική προτεσταντική ηθική βασίζεται στην εκδίκηση και την τιμωρία των εχθρών. Το Γερμανικό «αίσθημα αποκατάστασης δικαιοσύνης» ικανοποιήθηκε μόνο στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, ενώ διατηρεί ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς με την Ρωσία που κάποια στιγμή θα πρέπει να κλείσουν με τον «θρίαμβο της Γερμανικής πολίτικης» στην Ευρώπη. Τα πολιτικό έργο της σφαγής των Αρμενίων και των Ελλήνων από τους Τούρκους, σχεδιάστηκε το 1915 από τον Αυτοκράτορα της Γερμανίας Γουλιέλμο Κάιζερ με σκοπό να διακοπεί η ρωσική διείσδυση προς τον Καύκασο και τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής. Η ίδια η πολιτική ολοκληρώνεται σήμερα, μετά 100 χρόνια με την σφαγή 15 εκατομμυρίων ορθοδόξων στην Συρία και το Ιράκ, μέσα από την ανιαρή συμμαχία των σουνιτών ισλαμιστών με την Δύση.

Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι σε αυτές τις γενικές πολιτικές γραμμές σχεδιάστηκε από τους Γερμανούς η πρωτοφανούς αγριότητας για τα δεδομένα της κατοχής σφαγή του Διστόμου, η οποία υλοποιήθηκε από τους μουσουλμάνους του Παλαιστινιακού τάγματος του Μεγάλου Μουφτή της Ιερουσαλήμ Χουσεΐν, που στρατοπέδευε στο Λαύριο, οι στρατιώτες του οποίου εχρησιμοποιούντο από την Βέρμαχτ για τις «σκληρές» Γερμανικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις αντιποίνων στην Στερεά Ελλάδα, με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιούσαν τους Γερμανοντυμένους και Ιταλοντυμένους μουσουλμάνους Τσάμηδες στην Θεσπρωτία.

 Ο σημερινός μουσουλμανικός εποικισμός της Ελλάδας άρχισε και εντατικοποιήθηκε από τα φιλογερμανικά πολιτικά συστήματα των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, μέσω της συνειδητής επιλογής του οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης «εισαγόμενης εργασίας και δανεισμού». Ταυτόχρονα, όλοι μαζί διαρρήγνυαν τα ιμάτια των υπέρ της ανάγκης δημιουργίας τεμένους στον ιερό χώρο του Βοτανικού, πράξη βέβαια που νομιμοποιεί πολιτικά την εισβολή των παρανόμως εισερχόμενων.

Στην ανώριμη Ελληνική κοινωνία, η ρηχή και υπερφίαλη πολιτική τάξη των τηλεοπτικών παραθύρων είναι ανίκανη να αποκαταστήσει μελλοντικά τις κοινωνικές και οικονομικές ισορροπίες αναίμακτα.

Οι νεοεισερχόμενοι πληθυσμοί στην Ελλάδα θα διεκδικήσουν το μερίδιο τους στην διανομή της οικονομικής και πολιτισμικής «πίτας» στην χώρα μας που διαθέτει παραγωγική και πνευματική βάση «μηδενικού αθροίσματος». Τα αποτέλεσμα θα είναι μόνο αίμα, δάκρυα και ερείπια. Ο « Ήλιος του Αλλάχ και της Δύσης» στην Συρία, στο Ιράκ, στην Βοσνία, στον Λίβανο και στην Αφρική φωτίζουν στους Έλληνες πολιτικούς τον δρόμο.

πηγή:dimokratianews.gr