Στη μνήμη του Wolinski
Πραγματική ιστορία. Ένας από εκείνους τους επιδειξίες του Lifestyle είχε πάρει για κατοικίδιο έναν πύθωνα. Ο πύθωνας μεγαλώνοντας άρχισε μιαν εποχή, όταν εκείνος ξάπλωνε στο σαλόνι βλέποντας τηλεόραση, να πηγαίνει, να ξεκουλουριάζεται και να ευθυγραμμίζεται παράλληλα, δίπλα του στον καναπέ.
Ευτυχώς ο ελαφρόμυαλος είχε φίλο έναν κτηνίατρο στον οποίο μια μέρα ανέφερε τυχαία το γεγονός. Ο κτηνίατρος, με αδιάφορο τόνο, του επέβαλε το βράδυ που θα γυρίσει σπίτι να μην ξαπλώσει στον καναπέ, δήθεν γιατί ο πύθωνας αρρωσταίνει όταν ευθυγραμμίζεται, και το επόμενο πρωί, πρώτο πράγμα, να πάει το φίδι στο ιατρείο για να του κάνει μια θεραπευτική ένεση.
Το επόμενο πρωί ο ιδιοκτήτης τού πήγε το φίδι και ο κτηνίατρος αμέσως το εξαπέστειλε με μια δηλητηριώδη ένεση στον αγύριστο των ερπετών. Εξηγώντας στον ανύποπτο αφελή ότι ευθυγραμμιζόμενο το φίδι παράλληλα στον ξαπλωμένο ιδιοκτήτη τον «μετρούσε», κάνοντας δοκιμές για να τον καταπιεί.
Η Ευρώπη εκτρέφει επί χρόνια το φίδι που θα καταπιεί αυτήν και τον πολιτισμό της. Το οποίο κάνει δοκιμές μετρώντας τις ηθικές και υλικές της αντιστάσεις. Επιτίθεται παρατεταμένα και εντεινόμενα σε όλους τους πυρήνες της πολιτισμικής υπόστασης της Ευρώπης, η οποία στοιχειοθετείται κυρίως από την επικρατούσα χριστιανική της θρησκευτική παράδοση.
Κεντρική επιδίωξη των μουσουλμάνων τα τελευταία χρόνια υπήρξε η μεθοδική υπονόμευση των εορτασμών των Χριστουγέννων ανά την Ευρώπη, με τελικό σκοπό την κατάργηση τους και την εκθεμελίωση της χριστιανικής ταυτότητας. Ξεκίνησαν με την πίεση να καταργηθούν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα στις πλατείες, τάχα γιατί ενοχλούσαν τη δική τους θρησκευτική ταυτότητα, βρίσκοντας συμπαραστάτες την άθρησκη Αριστερά.
Εκμεταλλεύτηκαν την ηττοπαθή διάθεση των γηγενών «να μην πληγωθούν τα αισθήματα των μουσουλμάνων», συνδυασμένη με την τάση αθεΐας στην Ευρώπη από την διάχυση του μηδενισμού, για να εκλείψει η αναφορά των Χριστουγέννων από την εορταστική καθημερινότητα.
Οι Ευρωπαίοι πλέον φοβούνται, ντρέπονται ή αδιαφορούν να ευχηθούν ο ένας στον άλλον με θέρμη «Καλά Χριστούγεννα». Αντικατέστησαν την ισχυρού μηνύματος ευχή τις γιορτινές ήμερες με το εξοργιστικά άχρωμο «Καλές Γιορτές». Λες και γιορτάζεται η Γιορτή Μπύρας του Μονάχου ή μια πανήγυρη για την ίδρυση ενός συλλόγου εκδοροσφαγέων.
Εφέτος το Ισλάμ προχώρησε σε ανοιχτή τρομοκρατία. Η Ευρώπη γιόρτασε τα περασμένα Χριστούγεννα υπό καθεστώς πολιορκίας. Στη Γαλλία μετά από δύο επιθέσεις κατά αθώων πολιτών, εκτός από την θέση του κρατικού μηχανισμού σε κατάσταση «ύψιστου συναγερμού» ο στρατός είχε διαταχτεί να περιπολεί στους δημόσιους χώρους.
Επιθέσεις που, μετά και την αιματηρή ομηρία πολιτών από τζιχαντιστή στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας, είχαν θέσει όλες τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες σε κατάσταση εμφανούς ή αφανούς συναγερμού. Με τη Βρετανία να λαμβάνει έκτακτα αστυνομικά μέτρα για να αποτρέψει τυχόν επίθεση τρομοκράτη από εκείνους που χαρακτηρίζονται «μοναχικοί λύκοι». Μια Βρετανία όπου το 9% του πληθυσμού είναι πλέον μουσουλμάνοι και όπου το 2014 πιο δημοφιλές όνομα για βαπτιζόμενα αγόρια έγινε το "Μοχάμεντ", εκτοπίζοντας τα παραδοσιακά βρετανικά «Όλιβερ» και «Τζακ» - ιδιαίτερα στο Λονδίνο το όνομα κάνει θραύση.
Η ισλαμική, τρομοκρατική εκστρατεία κατά της Χριστιανικής Ευρώπης κλιμακώνεται δραματικά με επίκεντρο τη Γαλλία, με τριπλή επίθεση. Στη Νταμαρτέν και το εβραϊκό παντοπωλείο στο Παρίσι. Κυρίως όμως το μακελειό στο περιοδικό Charlie Hebdo, επίθεση την ευθύνη της οποίας ανέλαβε επίσημα η Αλ Καϊντα της Υεμένης για «προσβολή της τιμής του προφήτη Μωάμεθ», με το οποίο πέρασαν σε επίθεση κατά της ελευθερίας του λόγου και της κριτικής. Επίθεση στο δικαίωμα να λέμε και να πράττουμε ό,τι θέλουμε στον τόπο μας. Ήτοι, στο δικαίωμα να κάνουμε κουμάντο στο σπίτι μας.
Αν θυμάστε, όλοι οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες, οι πόλεμοι και οι επαναστάσεις που θεμελίωσαν τα ευρωπαϊκά έθνη-κράτη έγιναν ακριβώς γι’ αυτό το δικαίωμα. Συνεπώς, τα ευρωπαϊκά κράτη αν δεν αλλάξουν άρδην μυαλά και πορεία οδεύουν προς την κατάσταση «κλινικώς νεκρά». Όποιος κρίνει υπερβολική τη διατύπωση ας ψάξει εκείνον το Δανό γελοιογράφο που κρύβεται μονίμως επειδή σχεδίασε σατιρικά σκίτσα του Μωάμεθ.
Κυρίως όμως ας δει την απύθμενη γελοιότητα της κυρίαρχης αντίδρασης των Ευρωπαίων στην τρομοκρατική εκτέλεση του Charlie Hebdo : «Je Suis Charlie». Έξοχα. Ένας κλινικά νεκρός θα παρουσίαζε εντονότερα αντανακλαστικά.
Είναι γνωστή η ειρωνική περιγραφή τής εθελότυφλης δειλίας «Μάς φτύνουνε; Όχι, ψιχαλίζει».
Η Ευρώπη και ευρύτερα ο λεγόμενος Δυτικός Κόσμος δέχεται γενικευμένη επίθεση από το Ισλάμ και περί άλλων τυρβάζει . Στις επιθέσεις το Δεκέμβριο στη Γαλλία οι δράστες φώναζαν "Ο Θεός είναι μεγάλος" (Allahu Akbar), την ισχυρότερη επίκληση των μουσουλμάνων. Όμως οι γαλλικές αρχές ανακοίνωναν ότι επρόκειτο για «ψυχικά διαταραγμένους».
Και τώρα, με δεκαεφτά ανθρώπους νεκρούς από δράστες γνωστούς τζιχαντιστές, που είχαν γυρίσει όλη τη Μέση Ανατολή εκπαιδευόμενοι και εκπαιδεύοντας για πόλεμο κατά της Δύσης, πάλι οι «ομιλούσες κεφαλές» και οι κατευθυνόμενες γραφίδες ψελλίζουν ότι δεν πρέπει να συγχέουμε τους δράστες με τους μετριοπαθείς μουσουλμάνους, ότι πρόκειται για μία φανατική ισλαμική μειοψηφία και άλλα ψοφοδεή. Για να μη χαθεί η φθηνή εργασία και η καταναλωτική μάζα που αντιπροσωπεύει για τις ευρωπαϊκές, ηγετικές οικονομικοπολιτικές τάξεις το αλλότριο για όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες μουσουλμανικό πλήθος.
Βεβαίως η πλειοψηφία των μουσουλμανικού θρησκεύματος δεν είναι εγκληματίες. Αλλά ψαχνό και κόκκαλο πάνε πάντα μαζί. Και σε κοινωνικό επίπεδο δεν υπάρχει αυτός που θα λειτουργήσει ως χασάπης για να τα διαχωρίσει και να κρατήσει για την Ευρώπη μόνο το «ψαχνό», τους φιλήσυχους.
Μ’ άλλα λόγια, όταν αποδέχεσαι μαζικούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς στο έδαφός σου μπορεί στους εκατό να έχεις ενενήντα μετριοπαθείς. Αλλά θα έχεις σίγουρα και δέκα φανατικούς. Αυτοί οι φανατικοί, οι οργισμένες και μαχητικές μειοψηφίες, είναι που θα πολεμήσουν λυσσαλέα για να σε καταστρέψουν. Και όταν σού επιβληθούν οι φανατικοί θα γίνουν και οι «μετριοπαθείς» δυνάστες σου.
Θα είναι δικαίωση για το δίδαγμα του ασύμμετρου πολέμου ότι μακροπρόθεσμα η πίστη, η αφοσίωση και η αυτοθυσία αποδεικνύονται κίνητρα πολύ πιο ισχυρά από οποιαδήποτε δύναμη πυρός. Οι μουσουλμάνοι πολεμούν και πεθαίνουν για χάρη των πιστεύω τους – όπως έκαναν κάποτε και οι Ευρωπαίοι. Ξένοι και μακριά από την πατρίδα τους δεν έχασαν την ταυτότητα και τις αξίες τους. Τις έχασαν αντίθετα οι αυτόχθονες, αν και στον τόπο τους. Οι έξυπνοι μουσουλμάνοι το «έπιασαν», ο Τούρκος υπουργός Bayraktar δήλωσε πέρυσι ότι «ο Χριστιανισμός δεν αποτελεί πλέον θρησκεία, αλλά κουλτούρα».
Τα παιδιά στην Ευρώπη έπαψαν να διδάσκονται στα σχολεία για τους ήρωες, στους οποίους οφείλουν την ελευθερία και την ποιότητα της ζωής που απολαμβάνουν, οι περισσότεροι των οποίων διακρίθηκαν ακριβώς σε πολέμους κατά του Ισλάμ. Έπαψαν να έχουν ως πρότυπα αυτούς και έχουν τον Justin Bieber. Έπαψαν να διδάσκονται τι τα περιμένει αν ανοίξουν την πόρτα σε αυτόν που τα μισεί θανάσιμα. Που μισεί κάθε πτυχή της ζωής τους, χωρίς απαραίτητα να σφάλει γι’ αυτό σε όλα, όπως για παράδειγμα τον υπέρτατο κοινωνικό εκφυλισμό των ομοφυλόφιλων γάμων.
Είναι άλλο σοφά να μην προτιμάς τον πόλεμο και άλλο να λησμονείς τον Ηρόδοτο, σαφή από τον 5ο π.Χ. αιώνα ακόμα : «Πόλεμος πάντων μέν πατήρ ἐστι, …τούς δέ ἀνθρώπους, τούς μέν δούλους ἐποίησε, τούς δέ ἐλευθέρους». Η Ευρώπη δηλητηριάζεται από την φοβική εμμονή στην πάση θυσία αποφυγή του μίσους και των συγκρούσεων. Τη δηλητηρίασε το αντίδοτο για το υποτιθέμενο δηλητήριο.
Η «πολιτική ορθότητα» συνέθλιψε την αυθόρμητη και θαρραλέα έκφραση του είναι της, αίφνης το να είσαι λευκός, χριστιανός, και ευρωπαίος έγινε κατάπτυστη ταυτότητα. Και την έκανε να ξεχάσει την αλήθεια με την οποία πορευόταν δεκατέσσερεις αιώνες, από όταν οι πρώτοι Άραβες εμφανίστηκαν με τις ίδιες ακριβώς διαθέσεις όπως και σήμερα έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης, αλλά βρήκαν απέναντί τους γίγαντες σαν τον Ηράκλειο. Ότι κουλτούρες και θρησκείες, ειδικά το Ισλάμ, μάχονται μέχρις επικρατήσεως. Γι’ αυτό η Ευρώπη επέλεξε να γίνει αυτό που ειρωνικά επιτιμούν αυτοί που θέλουν να την κατακτήσουν, «Χριστιανικό Φρούριο», άλλως θα είχε από τότε ανοίξει τις θύρες.
Εν κατακλείδι, η Ευρώπη ξέχασε τον Ηράκλειτο : Ό,τι έρπει εξουσιάζεται με χτυπήματα.
Αν ο Κάρολος Μαρτέλ στεκόταν στο Πουατιέ απέναντι στους Άραβες και τους έλεγε με νάζι σαν της Μπριζίτ Μπαρντό «Je Suis Charlie», αντί να τους συντρίψει με το σιδερόφρακτο ιππικό, το κύμα του επελαύνοντος τότε Αραβικού Ισλαμισμού θα είχε κατακτήσει όλη την Ευρώπη.
Αν ο Γιαν Σομπιέσκι έξω από τη Βιέννη έλεγε με την ένρινη χροιά της Εντιθ Πιαφ στους Τούρκους «Je Suis Charlie», η πριγκίπισσα Σίσσυ θα λεγόταν Εμινέ, και αντί να παίζει με άλλες ξανθούλες στα λιβάδια του Τιρόλο θα εξυπηρετούσε Οθωμανούς κλεισμένη στο χαρέμι.
Και αν ο τελευταίος Έλληνας βασιλέας, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, δεν είχε με την αυτοθυσία του αφήσει στο Γένος ανυπέρβλητο υπόδειγμα αντίστασης μέχρις εσχάτων στο σαρικοφόρο σκότος και υποθήκη εξέγερσης για απαλλαγή απ’ το ζόφο τους, το όνομά μου θα ήταν Αχμέτ.
πηγή:antinews.gr
