Περπατούσα στην Ουγγαρία και έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελάει και να ανασαίνει αέρα ευρωπαϊκό και απόλυτης ελευθερίας.
•
Απόλυτη ασφάλεια. Δεν γύρισα ούτε μία φορά πίσω να δω αν με ακολουθεί κανείς. Κανένας φόβος, κανένας κίνδυνος.
•
Καθαριότητα παντού. Δρόμοι, πλατείες, τοίχοι, πανεπιστήμια. Ούτε γκράφιτι, ούτε σκουπίδι, ούτε μπόχα παρακμής.
•
Καμία μαντήλα, καμία τριτοκοσμική εικόνα. Έβλεπα Ευρώπη, όχι κάτι άλλο.
•
Γκέτο; Ανύπαρκτα. Δεν υπάρχουν “άβατα”, ούτε περιοχές-φόβητρο.
•
Ούτε πορείες, ούτε αφισοκολλήσεις. Καμία “αντίσταση”, καμία καταστροφή δημόσιου χώρου στο όνομα δήθεν “δικαιωμάτων”.
Κι εκεί εξοργίστηκα:
Γιατί εδώ μπορώ να ζήσω σαν άνθρωπος, ενώ στην πατρίδα μου πρέπει να απολογούμαι που θέλω τα αυτονόητα;
Στην Ελλάδα:
• Ανασφάλεια.
• Βρωμιά.
• Γκέτο παντού.
• Μαντήλες και εγκληματικότητα.
• Καθημερινές πορείες, αφίσες παντού, “αντιεξουσιαστές” που διαλύουν τα πάντα.
Δυστυχώς τα περισσότερα από αυτά τα συναντάμε σχεδόν σε κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.
Και όμως αντί η Ουγγαρία να είναι παράδειγμα προς μίμηση
Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Αυτό πρεσβεύω.
Αυτό ζητώ.
Αυτό οραματίζομαι.
Για μια Ελλάδα ασφαλή, καθαρή, και πάνω απ’ όλα ΕΛΛΗΝΙΚΗ.

ς
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Κοινοποίηση
