Πριν από μερικά χρόνια, επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, σε ένα παραγωγικό υπουργείο έχει τοποθετηθεί γενικός γραμματέας, μια ιδιαίτερα κομβική θέση, ένα στέλεχος του κόμματος. Και μάλιστα στέλεχος της αριστερής πτέρυγας από εκείνους που άκουγαν για καπιταλισμό στα νιάτα τους κι ανέβαινε ο πυρετός 40.
Μία των ημερών τηλεφωνεί στο υπουργείο και ζητά τον γενικό γραμματέα ο διευθύνων σύμβουλος μιας μεγάλης ελληνικής εταιρείας, με εξαγωγικό προφίλ και πολλούς εργαζόμενους.
Τηλεφωνεί μία, τηλεφωνεί δύο αλλά ο γενικός είναι… απασχολημένος και δεν μπορεί να ακούσει το διευθυντικό στέλεχος που θέλει να τον συναντήσει για διάφορα ζητήματα. Αφού τον βρίσκει τελικά και του συστήνεται, διαμαρτυρόμενος για την πολυήμερη καθυστέρηση της συνομιλίας ακούει τον γενικό γραμματέα και κομματικό στέλεχος να του λέει: «Συγγνώμη κύριε, εγώ δεν μιλάω με το κεφάλαιο». Και του κλείνει το τηλέφωνο…
Την ιστορία αυτή σας τη διηγούμαι με αφορμή τη ΔΕΗ και το πώς πρέπει να είναι ένα σύγχρονο management προκειμένου μια επιχείρηση να πηγαίνει καλά, να εξελίσσεται, να δυναμώνει, να απογειώνεται.
Δεν έχουν περάσει άλλωστε και πολλά χρόνια από τότε που η ΔΕΗ πήγαινε προς τον γκρεμό χωρίς φρένο, με εμφανή σημάδια παρακμής και με οικονομικά μεγέθη τραγικά.
Θα ξεχάσουμε ότι το 2019 η Επιχείρηση είχε ζημιές που ξεπερνούσαν τα 2 δισ. ευρώ;
Θα ξεχάσουμε ότι διοίκηση στη ΔΕΗ ασκούσαν κομματικοί φίλοι και μια συνδικαλιστική νομενκλατούρα που «μπούκαρε» όποτε ήθελε στα διοικητικά συμβούλια και τα διέλυε;
Θα ξεχάσουμε ότι ήταν μια επιχείρηση που γλίτωσε τη χρεοκοπία η οποία θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για τα νοικοκυριά όσο και για το σύνολο της οικονομίας;
Τα τελευταία 4 χρόνια η ΔΕΗ έχει μπει σε άλλους δρόμους υπό τη διοίκηση του Γιώργου Στάσση. Με κερδοφορία, με κινήσεις όπως αυτή στη Ρουμανία όπου επενδύει πάνω από 1,2 δισ. ευρώ διεθνοποιώντας την παρουσία της, με κινήσεις όπως αυτή της –πιθανής- εξαγοράς του Κωτσόβολου, μπαίνοντας στα λιανικά δίκτυα.
Εν ολίγοις με ένα σύγχρονο management που μεγαλώνει και δυναμώνει την εταιρεία, πρώτα συμμαζεύοντάς την και μετά αναπτύσσοντάς την σε όλα τα επίπεδα.
Κι όλα αυτά γίνονται χωρίς να μένουν πίσω κινήσεις που αφορούν στην πράσινη ενέργεια, στον εκσυγχρονισμό των καταστημάτων, στο πέρασμα στην ψηφιακή εποχή, σε δράσεις με φόντο την εταιρική κοινωνική ευθύνη.
Η ΔΕΗ δεν είναι πια συνώνυμο μιας μίζερης και χωρίς προοπτικές επιχείρησης. Αλλά είναι εξωστρεφής, δυναμική, ισχυρή στο διαρκώς μεταβαλλόμενο ενεργειακό και οικονομικό περιβάλλον.
Αυτά δεν τα λέμε για να βλογήσουμε τα γένια του management που ασκείται στη ΔΕΗ. Αλλά για να αναδείξουμε τις μεγάλες προοπτικές που έχουν οι ελληνικές επιχειρήσεις αν πέσουν στα χέρια ικανών στελεχών, που ξέρουν την αγορά, αφουγκράζονται τις τάσεις της εποχής και κυρίως δεν είναι προσκολλημένοι σε ένα παρελθόν που ταιριάζει περισσότερο στη… βιομηχανική επανάσταση κι όχι στην Ελλάδα του 2023.
Από τη χρεοκοπία μιας εταιρείας στην απογείωση ένα… management δρόμος είναι. Αρκεί αυτό να μην είναι συνυφασμένο με τις εποχές των Φωτόπουλων και των κάθε λογής μικροσυμφερόντων που κατέστρεψαν πολλές ελληνικές επιχειρήσεις με τις ιδεοληψίες τους.
