Κύριε πρωθυπουργέ, είµαστε πλέον µόλις πέντε εβδοµάδες πριν από τις εκλογές. Θα συµφωνήσετε, φαντάζοµαι, ότι το βασικότερο κριτήριο ψήφου, σχεδόν σε κάθε κάλπη διαχρονικά, είναι η οικονοµία. Η χώρα µας έχει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και ταυτόχρονα υψηλό πληθωρισµό, ιδίως στα τρόφιµα. Το δηµόσιο χρέος ξεπέρασε τα 400 δισεκατοµµύρια ευρώ. Προσωπικά, είστε ικανοποιηµένος από τις επιδόσεις της κυβέρνησης στην οικονοµία;
Κάθε σύγκριση προϋποθέτει να ξέρουµε όχι µόνο το πού είµαστε ή το πού θέλουµε να πάµε, αλλά -κυρίως- από πού ξεκινήσαµε. Οι πολίτες, λοιπόν, θα σκεφτούν ποια ήταν η κατάσταση το 2019, πώς ζουν σήµερα και ποιος εγγυάται ότι µπορεί να εξασφαλίσει ένα πιο σίγουρο και καλύτερο αύριο. Παρά τις αλλεπάλληλες κρίσεις που περάσαµε και ξεπεράσαµε, θεωρώ πως ήµασταν συνεπείς στις δεσµεύσεις µας.
Σε κάθε δοκιµασία σταθήκαµε δίπλα στην κοινωνία. Και, ανατάσσοντας την οικονοµία, επιστρέφουµε στους πολίτες το εθνικό αναπτυξιακό µέρισµα. Με ρωτάτε για την ανεργία, που πράγµατι παραµένει υψηλή. Μην ξεχνάτε, όµως, ότι είναι 7 µονάδες χαµηλότερη από αυτήν που παραλάβαµε από τον κ. Τσίπρα. Μέσα σε 4 χρόνια -και εν µέσω πανδηµίας, Μεταναστευτικού, εθνικών κρίσεων και παγκόσµιας ενεργειακής έκρηξης- δηµιουργήσαµε σχεδόν 300.000 νέες δουλειές. Και σε αυτές εργάζονται συµπολίτες µας, που έχουν, πλέον, εισόδηµα και προοπτική.
Το µεγαλύτερο πρόβληµα, όµως, για τα νοικοκυριά είναι ο πληθωρισµός…
Ο πληθωρισµός, όπως γνωρίζετε, είναι ένα διεθνές πρόβληµα. Το βλέπετε σε όλες τις χώρες και σε επίπεδα που είχαµε να δούµε εδώ και δεκαετίες. Και όµως, η Ελλάδα έχει τον 5ο χαµηλότερο πληθωρισµό στην ευρωζώνη. Καταλαβαίνω, βέβαια, ότι αυτό δεν λέει και πολλά σε όσους δυσκολεύονται να βγάλουν τον µήνα. Οι ίδιοι, όµως, έχουν διαπιστώσει τα αναχώµατα που εξαρχής υψώσαµε απέναντι στην ακρίβεια. Είδατε τι έγινε µε τις τιµές στο ρεύµα, που πια δεν µας απασχολούν. Γιατί µε τα υπερέσοδα των εταιρειών χρηµατοδοτήσαµε τις επιδοτήσεις στους λογαριασµούς. Από τα υπερκέρδη των διυλιστηρίων καλύψαµε το 10% στα βασικά έξοδα των νοικοκυριών. Οπως και το «καλάθι του νοικοκυριού» συγκράτησε τις τιµές σε αρκετά προϊόντα. Ενα µέτρο που «σνόµπαρε» ο ΣΥΡΙΖΑ, όµως το µιµήθηκε η Γαλλία και τώρα το εξετάζει και το Βέλγιο. Κι όχι µόνο αυτά. Στο ίδιο διάστηµα, ο βασικός µισθός από 650 ευρώ το 2019 έφτασε τα 780 ευρώ, αυξηµένος κατά 20%. Ενώ οι συνταξιούχοι είδαν αυξηµένες αποδοχές σχεδόν 8% ύστερα από 12 χρόνια. Και όσοι από αυτούς ακόµη αδικούνται από τη διαβόητη «προσωπική διαφορά Κατρούγκαλου» ήδη αποζηµιώθηκαν µε µια ενίσχυση 200 ή 300 ευρώ. Για να µην αναφερθώ σε όλα τα επιδόµατα που αυξήθηκαν ή στις ειδικές µέριµνες για τους πιο ευάλωτους. Και, ασφαλώς, στα 53 δισ. που η Πολιτεία διέθεσε για να στηρίξει τους εργαζοµένους και τις θέσεις εργασίας στη διάρκεια όλων των περιπετειών που κληθήκαµε να διαχειριστούµε.
Στηρίξαµε και θα εξακολουθούµε να στηρίζουµε την κοινωνία, εξαντλώντας κάθε περιθώριο. Και αυτό το ξέρουν οι πολίτες. Οµως, δεν θέσαµε, ούτε πρόκειται να θέσουµε, σε κίνδυνο τη δηµοσιονοµική σταθερότητα της χώρας, γιατί θα το πληρώσουµε πολύ ακριβά. Επίσης, πρέπει να είναι σαφές ότι αυτά που πετύχαµε δεν είναι δεδοµένα. Λάθος επιλογές µπορούν να οδηγήσουν τη χώρα πίσω. Να ζήσουµε νέες περιπέτειες, τις οποίες όλοι θέλουµε να ξεχάσουµε.
Ο Αλέξης Τσίπρας σάς κατηγόρησε, ωστόσο, από το βήµα της Βουλής για εργασιακή «ζούγκλα».
Εργασιακή «ζούγκλα»: Απευθύνεται αυτή η κατηγορία στην κυβέρνηση, η οποία θεσµοθέτησε την ψηφιακή κάρτα εργασίας, µε την οποία µπορεί επιτέλους να κατοχυρώνεται ο πραγµατικός χρόνος εργασίας του εργαζοµένου και να µην κάνει κατάχρηση εις βάρος του εργαζοµένου ο εργοδότης. Μιλάει για εργασιακή «ζούγκλα» για την κυβέρνηση η οποία αύξησε τις δυνατότητες για γονικές άδειες, δίνοντας µε αυτόν τον τρόπο περισσότερο χρόνο και στους δύο γονείς να φροντίζουν τα νεογέννητα παιδιά τους. Απευθύνεται η κατηγορία αυτή από τον πολιτικό αρχηγό ο οποίος παρέδωσε τον κατώτατο µισθό στα 650 ευρώ και σήµερα είναι στα 780 ευρώ. ∆εν ισχυρίζοµαι ότι όλα δουλεύουν τέλεια στην αγορά εργασίας. Εχω πει πολλές φορές ότι θα εξαντλήσουµε την αυστηρότητά µας ως προς τον εντοπισµό εκείνων των περιπτώσεων όπου οι εργοδότες καταστρατηγούν τα δικαιώµατα των εργαζοµένων. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, όλη αυτή η προσπάθεια του κυρίου Τσίπρα να παρουσιάζει την Ελλάδα µε µαύρα χρώµατα έρχεται και συγκρούεται µε την πραγµατικότητα την οποία βιώνουν τελικά οι ίδιοι οι πολίτες.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε επίσης ότι κυβέρνησε υπό το καθεστώς των µνηµονίων και ζητά την ευκαιρία να κυβερνήσει χωρίς αυτά πλέον.
Θέλω να απαντήσω στον νέο ισχυρισµό του κ. Τσίπρα, ο οποίος λέει: «Θέλω να δοκιµαστώ χωρίς µνηµόνιο». Μα, το τρίτο µνηµόνιο ο κ. Τσίπρας το έφερε, ο ίδιος το προκάλεσε. ∆εν θα ήταν η χώρα σε τρίτο µνηµόνιο εάν δεν είχε προηγηθεί το καταστροφικό εξάµηνο, το πρώτο εξάµηνο του 2015. Και, δεύτερον, αν ο κ. Τσίπρας επιχειρήσει να εφαρµόσει έστω και ένα µέρος όσων έχει εξαγγείλει, η χώρα θα ξαναβρεθεί αµέσως σε νέο µνηµόνιο. Αυτά τα οποία έχει εξαγγείλει ο κύριος Τσίπρας, πολύ απλά, δεν µπορούν να χρηµατοδοτηθούν σήµερα από µια χώρα η οποία βρίσκεται στην ευρωζώνη και πρέπει να συµµορφωθεί µε δηµοσιονοµικούς κανόνες. Θα µας οδηγούσε µε νοµοτελειακή βεβαιότητα σε τέταρτο µνηµόνιο η εφαρµογή αυτών των µέτρων. Πιστεύω ότι µέσα του το ξέρει. Αλλά ξέρει κιόλας ότι δεν πρόκειται να κερδίσει. Γι’ αυτό και δεν του στοιχίζει τίποτα να τάζει «τον ουρανό µε τα άστρα».
Το 2019 εκλεγήκατε µε µια πλατφόρµα µείωσης φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Η πολιτική αυτή έχει ολοκληρωθεί; Ποιους άλλους συντελεστές σχεδιάζετε να µειώσετε;
Σε αντίθεση µε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που επέβαλε 29 επιπλέον φόρους και τσάκισε τη µεσαία τάξη, η κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας έχει προχωρήσει σε περισσότερες από 50 µειώσεις φόρων και ασφαλιστικών εισφορών.
Είπαµε ότι θα µειώσουµε τον ΕΝΦΙΑ κατά 30%. Τον µειώσαµε κατά 35%. ∆εσµευτήκαµε να καταργήσουµε την εισφορά αλληλεγγύης. Και την καταργήσαµε. Οπως καταργήσαµε ουσιαστικά και τον φόρο γονικής παροχής. Ωστε κάθε γονιός να µπορεί να µεταφέρει δωρεάν την περιουσία του στα παιδιά του. Ενώ εργαζόµενοι και εργοδότες πληρώνουν, τώρα, µικρότερες εισφορές.
Μειώσαµε, επίσης, τον εισαγωγικό φορολογικό συντελεστή στα φυσικά πρόσωπα από 22% σε 9%. Τον εταιρικό φορολογικό συντελεστή από 29% στο 22%. Την προκαταβολή φόρου για τα φυσικά πρόσωπα που ασκούν επιχειρηµατική δραστηριότητα από το 100% στο 55%. Και για τα νοµικά πρόσωπα από το 100% στο 80%.
Προχωρήσαµε, ακόµα, σε µείωση των συντελεστών ΦΠΑ σε πολλά πεδία: στις συγκοινωνίες και τις µεταφορές. Στα µη αλκοολούχα ποτά, τους κινηµατογράφους και τα γυµναστήρια. Αλλά και στα λιπάσµατα και τις ζωοτροφές ο ΦΠΑ από το 13% πήγε στο 6%. Ενώ έχει ανασταλεί στις νέες οικοδοµές. Ολες αυτές οι τοµές δεν είναι µόνο κινήσεις ανακούφισης από βάρη. Αλλά ενισχύουν και το εισόδηµα. Γιατί πρόκειται για µόνιµες φοροελαφρύνσεις, µε σταθερές θετικές επιπτώσεις στο πορτοφόλι των πολιτών και στο ταµείο των επιχειρήσεων. Ενας µεγάλος στόχος, βέβαια, παραµένει η µείωση της φοροδιαφυγής, που εξακολουθεί να είναι µεγάλη. Και όσο αντιµετωπίζεται αυτό το πρόβληµα τόσο θα προχωρούν κι άλλο οι µειώσεις φόρων. Γιατί η φοροδιαφυγή είναι µορφή κοινωνικής αδικίας. Και πολεµιέται, εκτός από τους διαρκείς ελέγχους, µε την αύξηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών. Εχω µιλήσει, επίσης, για την κατάργηση του τέλους επιτηδεύµατος. Θέλω να φτάσουµε στο σηµείο να το µηδενίσουµε, υπό την προϋπόθεση ότι ταυτόχρονα θα έχουµε βελτιωθεί και στη φορολογική συµµόρφωση.
Πάµε λίγο στη βραδιά της 21ης Μαΐου: Αν η Ν.∆. είναι πρώτη, αλλά όχι αυτοδύναµη, θα γυρίσετε αµέσως πίσω τη διερευνητική εντολή στην Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας ή θα εξετάσετε το ενδεχόµενο σχηµατισµού κυβέρνησης συνεργασίας;
∆ιεκδικώ την αυτοδυναµία. Το 2019 οι πολίτες έδωσαν την αυτοδυναµία στη Ν.∆., η οποία εξέφραζε ένα ευρύτερο µέτωπο, µεταρρυθµιστικών, ευρωπαϊκών, πραγµατικά προοδευτικών δυνάµεων, που ξεπερνούσε τα παραδοσιακά όριά της.
Στα 4 χρόνια που κυβερνάµε, οι προσδοκίες µετουσιώθηκαν σε πολιτικές. ∆ιεκδικούµε την αυτοδυναµία, για να συνεχίσουµε να πορευόµαστε στον ίδιο δρόµο. Ιδιαίτερα σήµερα, σε ένα αβέβαιο διεθνές περιβάλλον και µε έναν απρόβλεπτο γείτονα, η Ελλάδα χρειάζεται σταθερό τιµόνι, µε σαφή πορεία. Μια κυβέρνηση που θα µπορεί να αποφασίζει γρήγορα και να δρα συντονισµένα. Η θέση µου, λοιπόν, είναι καθαρή και ειλικρινής. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι η κάλπη της 21ης Μαΐου θα καθορίσει τα πάντα. Θα είναι αυτή η οποία θα ορίσει ποιος θα κυβερνήσει. Και, όσο πιο ισχυρό είναι το µήνυµά της, τόσο πιο κοντά θα µας φέρει στη σιγουριά και την πρόοδο. Εχω εξηγήσει, άλλωστε, τις παγίδες ακυβερνησίας και περιπετειών που κρύβει η απλή αναλογική. Παγίδες που θα ακυρωθούν µε ένα ξεκάθαρο αποτέλεσµα νίκης την 21η Μαΐου. Από εκεί και πέρα, οι κινήσεις µου θα συµβαδίσουν µε τις προβλέψεις του Συντάγµατος. Από την άλλη πλευρά, ποιες είναι οι άλλες προτάσεις διακυβέρνησης; Ο κ. Τσίπρας µιλάει για «προοδευτική κυβέρνηση» µε το ΜέΡΑ25 και τον κ. Ανδρουλάκη. Εκείνος, όµως, δεν θέλει για πρωθυπουργό τον κ. Τσίπρα, ούτε για εταίρο τον κ. Βαρουφάκη, που θέλει να γυρίσει στο 2015 και να «ανατινάξει τις τράπεζες». Ενώ το ΚΚΕ, που είναι και εναντίον της Ε.Ε., αρνείται κάθε συµµετοχή σε κυβέρνηση. Ο κ. Ανδρουλάκης, πάλι, ζητά από τους πολίτες να ψηφίσουν και µετά εκείνος να διαλέξει πρωθυπουργό. Ο οποίος, ωστόσο, δεν θα είναι, λέει, ο αρχηγός του πρώτου κόµµατος, αλλά κάποιος που µας τον κρατάει κρυφό. ∆εν είναι σοβαρά πράγµατα αυτά. Σε εποχές αβεβαιότητας, η χώρα χρειάζεται κάποιον που θα κρατάει σταθερά το τιµόνι. Ούτε «ραντεβού στα τυφλά» ούτε µια κυβέρνηση από «γάµο συµφέροντος». Και δεν πιστεύω λέξη από αυτά που λέει ο κ. Τσίπρας, ότι δεν θα επιχειρήσει να φτιάξει «κυβέρνηση των ηττηµένων». Αν του βγαίνουν οι αριθµοί και βρεθούν πρόθυµοι, µην έχετε καµία αµφιβολία ότι θα το επιχειρήσει. Κι αυτό πρέπει να το συνυπολογίζουν οι πολίτες στις επιλογές τους.
Εσείς πού βάζετε τον πήχη της επιτυχίας για τη Ν.∆.; Ο ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγµα, θέλει νίκη έστω και µε µισή µονάδα διαφορά, ενώ το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. θέλει ένα ισχυρό διψήφιο ποσοστό.
∆εν θα µπω σε ένα παιχνίδι αριθµών. Πιστεύω ακράδαντα, ωστόσο, ότι η εντολή της πρώτης και καθοριστικής κάλπης θα είναι ισχυρή, µια καθαρή νίκη της Νέας ∆ηµοκρατίας. Με ένα τέτοιο ισχυρό ποσοστό και µε µια τέτοια διαφορά από τους αντιπάλους µας που θα οδηγεί στην αυτοδυναµία στις εκλογές που θα γίνουν µε το εκλογικό σύστηµα που ψηφίσαµε. Αν το αποτέλεσµα της πρώτης κάλπης είναι αυτό, ύστερα όλες οι εξελίξεις θα βρουν τον δρόµο τους.
Θα κάνετε, τελικά, προεκλογικό debate µε τον Αλέξη Τσίπρα; Και κάτι ακόµα: Η προσωπική σας σχέση πώς είναι; Θεωρείτε ότι σε κρίσιµες στιγµές, σε ένα τετ-α-τετ, µπορείτε να έχετε µια βάση συνεννόησης για τα µεγάλα ζητήµατα του τόπου;
Στη Βουλή αυτά τα 4 χρόνια έχουµε κάνει πάνω από 80 αντιπαραθέσεις µε τον κ. Τσίπρα. Νοµίζετε ότι έχω πρόβληµα να κάνω άλλη µία συζήτηση; Θα εξετάσουµε µε ποιον τρόπο θα µιλήσουµε προεκλογικά. Οπως ξέρετε, υπάρχουν κανόνες που διέπουν τα debate της περιόδου όπου συµµετέχουν συνήθως όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί. Και, βέβαια, εγώ είµαι διαθέσιµος ανά πάσα στιγµή να κάνουµε ένα debate, όπως το προβλέπει ο νόµος. Αλλωστε, είµαι ο πρώτος που έχω πει ότι από τη σύγκρουση προτιµώ τη σύγκριση.
Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις µας, όπως θα έχετε κι εσείς διαπιστώσει, επιλέγω να αντιπαρατίθεµαι πολιτικά, αποφεύγοντας τις προσωπικές επιθέσεις. Κάτι, όµως, που δεν τηρούν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας, οι οποίοι, από την πρώτη στιγµή της εκλογής µου στην ηγεσία της Ν.∆., έχουν στοχοποιήσει µε κάθε αθέµιτο µέσον, όχι µόνο εµένα, αλλά και την οικογένειά µου. Μια τακτική που συνεχίζει και σήµερα, ενώ παράλληλα, εντελώς υποκριτικά, καταγγέλλει, τάχα, την τοξικότητα. Εγώ δεν το έκανα και δεν θα το κάνω ποτέ. ∆υστυχώς, τα υποδείγµατα είναι διαφορετικά.
Σχετικά, τέλος, µε το τρίτο σκέλος του ερωτήµατός σας, πράγµατι θεωρώ ότι σε κρίσιµες στιγµές πρέπει να υπάρχει συνεννόηση των πολιτικών δυνάµεων. Γι’ αυτόν τον λόγο συνάντησα τους αρχηγούς των κοµµάτων στο γραφείο µου, στη Βουλή, σε µια κρίσιµη καµπή των Ελληνοτουρκικών, το καλοκαίρι του 2020. Τους ενηµέρωσα, επίσης, και το 2022, αµέσως µετά τη συνάντησή µου µε τον πρόεδρο Ερντογάν, στην Κωνσταντινούπολη. Ενώ φροντίζω να γίνεται διαβούλευση και για άλλα ζητήµατα, όπως, τελευταία, για τη ρύθµιση περί µη συµµετοχής στις εκλογές εγκληµατικών οργανώσεων, ασχέτως αν τελικά δεν ανταποκρίθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Επιστρέφω στα της Ν.∆. Παρουσιάσατε, την περασµένη εβδοµάδα, τα ψηφοδέλτια. Εχετε κάνει το «φιλτράρισµα» αυτή τη φορά, ώστε να µην έχετε φαινόµενα τύπου Πάτση;
Η επιλογή των υποψηφίων µας έχει γίνει µε µεγάλη προσοχή, ώστε να µην έχουµε φαινόµενα που µας προσβάλλουν όλους. Αν και, βέβαια, δεν είναι σωστό να υφίστανται χαρακτηρισµούς 156 βουλευτές για τη συµπεριφορά ενός. Από εκεί και πέρα, έχει σηµασία και το πώς αντιδρά ένα κόµµα όταν διαπιστωθεί στις τάξεις του κάποιο πρόβληµα. Η Ν.∆., για παράδειγµα, διέγραψε αµέσως τον κ. Πάτση, τηρώντας αυστηρή στάση σε ζητήµατα ηθικής τάξης. Σε αντίθεση µε τον κ. Τσίπρα, που κρατάει στα ψηφοδέλτιά του πρόσωπα οµόφωνα καταδικασµένα από την ελληνική ∆ικαιοσύνη. Ή άλλα που απασχολούν µε συµπεριφορές που κάθε άλλο παρά σε δηµόσιους λειτουργούς παραπέµπουν.
Πότε θα ανακοινωθεί το ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας ∆ηµοκρατίας; Θα µας δώσετε κάποια από τα ονόµατα που θα είναι σε αυτό – ή έστω τα χαρακτηριστικά τους;
Θα ανακοινωθεί αµέσως µετά την επίσηµη προκήρυξη των εκλογών. Για τα ονόµατα θα κάνετε λίγη υποµονή. Αυτό που µπορώ να σας πω, όµως, είναι ότι θα περιλαµβάνει πολίτες καταξιωµένους µέσω της προσωπικής τους διαδροµής και της κοινωνικής προσφοράς τους. Κι ότι θα υπάρχει ενισχυµένη παρουσία γυναικών. Και συνολικά στο ψηφοδέλτιο, αλλά και στις εκλόγιµες θέσεις τους. Τα υπόλοιπα στην ώρα τους…
Γιατί έπρεπε να φέρετε µία νοµοθετική ρύθµιση το 2021 κι άλλες δύο φέτος, για να µπλοκάρετε -εφόσον βέβαια το αποφασίσει ο Αρειος Πάγος- το λεγόµενο κόµµα Κασιδιάρη;
Η Χρυσή Αυγή είναι µια οργάνωση καταδικασµένη για εγκλήµατα. Ολοι, νοµίζω, συµφωνούµε ότι η χώρα δεν πρέπει να ξαναζήσει ούτε στη Βουλή ούτε στην καθηµερινότητά της τη βία και την παρανοµία που βιώσαµε στα χρόνια της κρίσης. Να υψώσουµε, δηλαδή, δηµοκρατικό ανάχωµα στην επανεµφάνιση του αυταρχισµού και του αίµατος κάτω από νέες µάσκες. Αυτό που κάναµε, λοιπόν, µε την πρόσφατη νοµοθετική µας πρωτοβουλία ήταν να θωρακίσουµε το νοµικό πλαίσιο, παρέχοντας τη δυνατότητα στην Ολοµέλεια του Α’ Τµήµατος του Αρείου Πάγου να εξετάζει αυτή και να απορρίπτει τη συµµετοχή εγκληµατικών οργανώσεων στις εκλογές. Προξενεί, ωστόσο, εντύπωση η αρνητική στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται πως ο κ. Τσίπρας, τυφλωµένος από το παραταξιακό µίσος του, πιστεύει ότι, κλείνοντας το µάτι στους φασίστες και στο περιθώριο, θα βλάψει τη Νέα ∆ηµοκρατία. Αλλά βλάπτει την ίδια τη ∆ηµοκρατία. Γιατί και άλλοτε ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε µε τη φωτιά. Μαζί µε τη Χρυσή Αυγή αρνήθηκαν το 2015 την εκλογή Προέδρου, για να προκαλέσουν εκλογές. Μαζί ψήφισαν «Οχι» στο δηµοψήφισµα της «κωλοτούµπας». ∆ίπλα-δίπλα οι βουλευτές τους πόζαραν στις εκδροµές του κ. Καµµένου. Ψήφισαν µαζί την περιπέτεια της απλής αναλογικής. Και σε απόλυτη συνεργασία επέλεξαν τη διαβόητη κυρία Θάνου ως πρόεδρο της Επιτροπής Ανταγωνισµού. Ολα αυτά ενώ η Ιστορία έγραψε πως η δική µας παράταξη εξάρθρωσε και οδήγησε στη ∆ικαιοσύνη την εγκληµατική οργάνωση. Και µε κυβέρνηση Ν.∆. οι πρωταγωνιστές της δικάστηκαν και καταδικάστηκαν. Οταν στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρισκόταν, τάχα, αίθουσα για να εξεταστούν. Για να µη θυµηθώ την πάνω και την κάτω πλατεία, που για καιρό συµπλήρωναν την ίδια εικόνα του λαϊκισµού. Με τις φωτιές και τα συνθήµατα εναντίον της Βουλής. Με τις κρεµάλες και τους προπηλακισµούς.
Θέλω να πάµε στην τραγωδία των Τεµπών. Ενάµιση µήνα µετά, αναζητούνται ακόµη οι υπαίτιοι και οι ευθύνες. Υστερα από όλα όσα έχετε µάθει στο µεταξύ, ποια είναι η δική σας γνώµη; Η βοήθεια που έχετε ζητήσει από τις Βρυξέλλες, τη Γερµανία και την Ιταλία θα έρθει;
Θα µάθουµε την αλήθεια και δεν θα υπάρξει κανένα σκοτεινό σηµείο. Αυτό είναι προσωπική µου δέσµευση. Αλλά την αλήθεια δεν θα δείξουν µόνο τα διοικητικά πορίσµατα, αλλά η ∆ικαιοσύνη. Και της έχω απόλυτη εµπιστοσύνη, βλέποντας την ταχύτητα και την υπευθυνότητα µε την οποία κινείται. Νοµίζω ότι γρήγορα θα έχουµε εξελίξεις. Στο µεταξύ, έχουµε ξεκινήσει συζητήσεις και µε τη Hellenic Train και µε την ιταλική κυβέρνηση για τον τρόπο µε τον οποίο πρέπει να επενδύσουµε στον ελληνικό σιδηρόδροµο. Εµένα µε ενδιαφέρει να εξασφαλίσω ότι η Hellenic Train θα µας φέρνει τα καλύτερα τρένα της. Οτι το προσωπικό της θα το εκπαιδεύει σωστά και ότι θα επενδύσει, επιτέλους, αυτά που αξίζουν στα τρένα µας. Και εµείς θα επενδύσουµε χρήµατα στην τακτική συντήρηση του δικτύου και θα επεκτείνουµε λελογισµένα το δίκτυό µας. Επίσης, ο κ. Γεραπετρίτης ήταν πρόσφατα στη Γαλλία για το θέµα, ενώ κι εγώ είµαι σε διαρκή συζήτηση µε Ευρωπαίους αξιωµατούχους. Πρώτος στόχος µας είναι µια κεντρική γραµµή ευρωπαϊκών προδιαγραφών από την Πάτρα στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στα σύνορα, που θα συνδέεται µε όλα τα µεγάλα λιµάνια. Είναι έργα για τα οποία υπάρχουν πόροι, αλλά θα πάρουν, ασφαλώς, πολύ χρόνο να γίνουν. Οµως, η σηµατοδότηση και η τηλεδιοίκηση της βασικής κεντρικής γραµµής θα είναι γεγονός έως το τέλος Σεπτεµβρίου. Ωστε, ύστερα από 9 χρόνια, να υλοποιηθεί, επιτέλους, η περιβόητη Σύµβαση 717, που έπρεπε να έχει υλοποιηθεί από το 2016.
Στην περίπτωση των αυθαίρετων κατασκευών, µήπως βλέπουµε το «δέντρο» της Μυκόνου -όπου φυσικά υπήρχε το απαράδεκτο περιστατικό µε τον ξυλοδαρµό- και χάνουµε το «δάσος», που είναι δεκάδες χιλιάδες αυθαίρετες κατασκευές σε όλη τη χώρα, χωρίς τίποτα ποτέ από καµία κυβέρνηση να έχει γκρεµιστεί;
Θεωρώ ότι η Μύκονος είναι µια ακραία, κραυγαλέα περίπτωση παραβατικότητας στον τοµέα των αυθαίρετων κατασκευών, η οποία πρέπει να αντιµετωπιστεί µε δραστικό τρόπο για λόγους και ουσιαστικούς, αλλά και για λόγους συµβολικούς. Και σε αυτή την κατεύθυνση θα κινηθούµε. Οπως γνωρίζετε, υπάρχει µια σαφέστατη νοµοθεσία σχετικά µε τα αυθαίρετα και τις τακτοποιήσεις τους και µια «κόκκινη γραµµή», που είναι το 2011, µετά την οποία είναι πρακτικά αδύνατον να νοµιµοποιηθούν αυθαίρετες κατασκευές. Προφανώς και το πρόβληµα των αυθαιρέτων δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στη Μύκονο, όµως υπάρχει µια µεγάλη αξία να µπορέσουµε να αντιµετωπίσουµε περιπτώσεις όπου κάποιοι θεωρούν ότι λειτουργούν ως κράτος εν κράτει, µε πλήρη περιφρόνηση για τους νόµους του κράτους. Και κατά κανόνα είναι οι ισχυροί που το κάνουν αυτό και αυτό δεν πρόκειται να το ανεχτώ σε καµία περίπτωση. Από κει και πέρα, δροµολογούµε και µια σειρά από έργα, για να µπορέσουµε να χρησιµοποιήσουµε την τεχνολογία, ώστε να έχουµε µια real time απεικόνιση όλης της κατασκευαστικής δραστηριότητας στη χώρα. Θα πρέπει πια και µπορούµε να είµαστε σε θέση να γνωρίζουµε τι χτίζεται, πού χτίζεται κι αν έχει άδεια. ∆εν είχαµε αυτή την τεχνολογική δυνατότητα πριν από δέκα χρόνια. Τώρα την έχουµε, άρα υπάρχει ένα ζήτηµα του τι κάνουµε από δω και στο εξής και τι κάνουµε για τα αίσχη τα οποία µπορεί να έγιναν στο παρελθόν. Θα κινηθούµε και στις δύο κατευθύνσεις.
Εφόσον επανεκλεγείτε στην πρωθυπουργία, θα αναλάβετε κάποια πρωτοβουλία στην κατεύθυνση της επίλυσης του Κυπριακού και της διευθέτησης του ζητήµατος των θαλάσσιων ζωνών µε την Τουρκία;
Κατ’ αρχάς, θέλω να πω ότι είναι καλοδεχούµενη µια εκτόνωση της έντασης που βλέπουµε το τελευταίο διάστηµα. Πάντα την επιδιώκαµε, χωρίς όµως να κάνουµε εκπτώσεις στις θέσεις µας και στην προάσπιση των κυριαρχικών µας δικαιωµάτων και της εθνικής κυριαρχίας. Μια στροφή, ασφαλώς, που οφείλεται και στη «διπλωµατία των σεισµών». Οµως, θα πρέπει η Τουρκία να δείξει συνέχεια και συνέπεια, ώστε µετά τις εκλογές, αν µπορούµε, να πιάσουµε ξανά το νήµα, έχοντας ως γνώµονα το ∆ιεθνές ∆ίκαιο. Από την πρώτη στιγµή που ο ελληνικός λαός µε τίµησε µε την εµπιστοσύνη του, επιδίωξα να έχω µε την Τουρκία έναν ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας, ένα ειλικρινές πλαίσιο ουσιαστικού διαλόγου, µε σκοπό να αντιµετωπίσουµε το βασικό ζήτηµα, το οποίο αποτέλεσε και την εστία των διαφορών µας µε την Τουρκία εδώ και πολλές δεκαετίες, που δεν είναι άλλο από την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Και προφανώς προϋπόθεση για να µπορέσει κανείς να συζητήσει ουσιαστικά αυτή τη διαφορά είναι να µην προστίθενται και να µην µπαίνουν στο τραπέζι από την «πίσω πόρτα» ή ενδεχοµένως και από την «µπροστά πόρτα» θέµατα τα οποία καµία ελληνική κυβέρνηση δεν θα µπορούσε ποτέ να διανοηθεί ότι θα συζητήσει µε την Τουρκία. Οπως, παραδείγµατος χάρη, ζητήµατα που έχουν να κάνουν µε την κυριαρχία, µε την ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου. Αυτά τα ζητήµατα είναι έξω από το πλαίσιο οποιασδήποτε συζήτησης, δεν µπαίνουν στη ζυγαριά, δεν πάµε να κάνουµε ένα συνολικό «παζάρι» για να τα βρούµε µε την Τουρκία. Εχουµε µια µεγάλη διαφορά. Αυτή πρέπει να αντιµετωπίσουµε. Μπορεί να λυθεί ένα τέτοιο ζήτηµα µε βάση το ∆ιεθνές ∆ίκαιο. Αλλά και στην περίπτωση που δεν µπορέσουµε να λύσουµε αυτή τη διαφορά, µπορούµε να συµφωνήσουµε µε την Τουρκία ότι δεν χρειάζεται να έχουµε εχθρικές σχέσεις. Μπορούµε να συνεργαζόµαστε σε άλλα πεδία, έστω και αν συµφωνούµε ότι διαφωνούµε στο ζήτηµα αυτό. Αρκεί αυτό να µην εκδηλώνεται, τελικά, µε επιθετικές συµπεριφορές, όπως υπερπτήσεις ή συστηµατική παραβίαση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωµάτων.
Ο πρώτος νόµος της κυβέρνησής σας ήταν το λεγόµενο «επιτελικό κράτος». Πέτυχε το µοντέλο; Πρέπει να γίνουν διορθώσεις και ποιες;
Το επιτελικό κράτος, όπως το οραµατίστηκα κι όπως το υλοποιούµε, είναι µια µεγάλη κατάκτηση για τη χώρα. Μια ισχυρή κεντρική εκτελεστική εξουσία, που θέτει ένα πλαίσιο σωστής διακυβέρνησης και, θα έλεγα, σωστών κανόνων µάνατζµεντ. Να του δώσουµε ένα άλλο όνοµα, αν θέλετε. Να το πούµε «συντονιστικό»; Η ουσία του είναι η ενιαία λειτουργία της κυβέρνησης, µε κεντρικούς στόχους και όχι υπουργεία-φέουδα. Γιατί δεν είναι δυνατόν να κυβερνάται, στην εποχή µας, ένα σύγχρονο κράτος χωρίς σαφείς µηχανισµούς προγραµµατισµού, στοχοθεσίας, λογοδοσίας, αλλά και αξιολόγησης. Αυτό είναι το επιτελικό κράτος.
Πολλοί µιλούν για εξουσίες συγκεντρωµένες σε ένα πρόσωπο…
Συγκεντρωµένες σε µία δοµή. ∆εν είναι ένα πρόσωπο. Αυτήν τη στιγµή υπάρχει µια Προεδρία της Κυβέρνησης, που θα υπάρχει και όταν φύγω εγώ. Και στην οποία, µάλιστα, έχουµε επιλέξει ακοµµάτιστους δηµόσιους υπαλλήλους. Ακοµµάτιστους µε την έννοια ότι είναι στελέχη που παρέχουν την τεχνογνωσία τους στον εκάστοτε πρωθυπουργό. Πιστεύετε ότι, διαφορετικά, θα φέρναµε εις πέρας µια τόσο περίπλοκη διαδικασία όπως ο εµβολιασµός µε την επιχείρηση «Ελευθερία»; Χωρίς, δηλαδή, ένα ισχυρό κέντρο, το οποίο να συντονίζει υπουργεία και να «τρέχει» οριζόντιες δράσεις πολλών υπηρεσιών; Ειλικρινά, αναρωτιέµαι πώς λειτουργούσαν οι προκάτοχοί µου χωρίς µια τέτοια δοµή. Να την κάνουµε καλύτερη, λοιπόν, να τη βελτιώσουµε. Βεβαίως. Σίγουρα θα διορθώσουµε κενά, χωρίς να αλλάξουµε τον τρόπο λειτουργίας της κυβέρνησης. Θα κάνουµε, επίσης, αλλαγές και στο κυβερνητικό σχήµα. Προφανώς θα υπάρχουν αλλαγές και σε πρόσωπα. Και θα επιδιώξουµε να έχουµε, ασφαλώς, περισσότερες γυναίκες στο Υπουργικό Συµβούλιο.
Εχετε σκεφτεί, αν επανεκλεγείτε στην πρωθυπουργία, ποιες θα είναι κάποιες από τις πρώτες κινήσεις που θα κάνετε; Για παράδειγµα, τα πρώτα νοµοσχέδια που θα καταθέσετε ή την πρώτη ηµέρα κάποια υπουργεία που θα συγχωνεύσετε ή θα καταργήσετε;
Βεβαίως. Και είναι υποχρέωσή µου να προετοιµάζοµαι. Προφανώς το µυαλό µου αυτήν τη στιγµή είναι εστιασµένο στην εκλογική µάχη της 21ης Μαΐου, αλλά, όπως και το 2019 είχαµε κάνει συστηµατική προετοιµασία και εφόσον µας εµπιστευτεί ο ελληνικός λαός, το ίδιο οφείλουµε να κάνουµε και τώρα.
Σήµερα έχουµε την πρόσθετη εµπειρία µιας τετραετίας, όπου περάσαµε στην κυριολεξία «διά πυρός και σιδήρου». Εχω διαπιστώσει στην πράξη τα µεγάλα πλεονεκτήµατα του επιτελικού κράτους, έχω διαγνώσει όµως και αδυναµίες, οι οποίες πρέπει να διορθωθούν. Και µιας και µε ρωτάτε για τη διάρθρωση των υπουργείων, ναι, θα υπάρχει αναδιάταξη στα υπουργεία την επόµενη µέρα. Ηδη την προετοιµάζουµε.
Μπορώ να σας αποκαλύψω µια τέτοια αλλαγή, που είναι η δηµιουργία ενός υπουργείου ∆ηµογραφικής και Στεγαστικής Πολιτικής, το οποίο θα πάρει ουσιαστικά κοµµάτια από το υφιστάµενο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Ενα υπουργείο στο οποίο θέλω να τονίσω ότι ο Κωστής Χατζηδάκης έχει κάνει µια εξαιρετική δουλειά, είναι όµως ένα υπουργείο-µαµούθ και θα µπορέσουµε µε αυτόν τον τρόπο να έχουµε έναν πολιτικό προϊστάµενο σε επίπεδο υπουργού, ο οποίος θα ασχολείται µε θέµατα κοινωνικής πολιτικής, δηµογραφικού, αλλά και στεγαστικής πολιτικής. Ενα ζήτηµα το οποίο, όπως ξέρετε πολύ καλά, «καίει» και για το οποίο ήδη έχουµε αναλάβει µια σειρά από δράσεις, όπως το πρόγραµµα «Σπίτι µου». Θα υπάρχουν και άλλες αλλαγές, αλλά σας δίνω µια πρόγευση του πώς θέλουµε να κινηθούµε την επόµενη µέρα.
Από την ευρωοµάδα που εξελέγη µε τη Ν.∆. το 2019 έχετε διαγράψει τρεις ευρωβουλευτές, αν και ο ένας επέστρεψε. Πιστεύετε ότι το σύστηµα µε την απευθείας εκλογή των ευρωβουλευτών έχει αποτύχει; Θα το αλλάξετε;
Θα επαναξιολογηθεί το ζήτηµα εκλογής των ευρωβουλευτών µετά τις εθνικές εκλογές.
Αλλοι σας κατηγορούν ότι στρέφετε το κόµµα σας υπερβολικά στα δεξιά και άλλοι γκρινιάζουν ότι «γέρνετε» προς το Κέντρο. Μήπως, τελικά, η ηγεσία της Ν.∆. είναι διαχρονικά µια άσκηση ισορροπίας µεταξύ φιλελεύθερων και συντηρητικών, κεντρώων και δεξιών;
Ο Κωνσταντίνος Καραµανλής στην ιδρυτική µας διακήρυξη τονίζει ότι η Νέα ∆ηµοκρατία είναι η πολιτική παράταξη «που αγνοεί τις διενέξεις και τους διχασµούς του παρελθόντος και προσανατολίζεται στα ευρύτερα δυνατά σχήµατα εθνικής ενότητας». Ενα κόµµα που υπηρετεί το Εθνος «πέρα και πάνω από τις παραπλανητικές ετικέτες της ∆εξιάς, του Κέντρου ή της Αριστεράς».
Εγώ, προσωπικά, είµαι ένας προοδευτικός κεντροδεξιός πολιτικός. Με στόχο µου το αποτέλεσµα. Αρχές µου, τον πατριωτισµό της ευθύνης, την ανοιχτή οικονοµία και τη συνεκτική και δίκαιη κοινωνία. Και αντίληψή µου, την ευρωπαϊκή πορεία και τον διαρκή εκσυγχρονισµό.
Στην εποχή µας, άλλωστε, όλες οι ιδεολογικές αναζητήσεις αποβλέπουν σε σύγχρονες λύσεις. Τι πετύχαµε, λοιπόν, εµείς; ∆ηµιουργήσαµε δηµόσιο πλούτο µε µια φιλελεύθερη οικονοµική πολιτική, που µειώνει τους φόρους, φέρνει επενδύσεις και ελευθερώνει την ελληνική επιχειρηµατικότητα. Το αποτέλεσµα ήταν να αυξηθεί η απασχόληση και η συλλογική περιουσία. Ωστε µέρος της να επιστρέψει στην κοινωνία. Είτε µε τη µορφή στήριξης απέναντι σε κρίσεις είτε µε τη µορφή αυξήσεων στα εισοδήµατα. Με αυτόν τον τρόπο, η συνολική ανάπτυξη συνδυάζεται µε την ατοµική προκοπή. Ταυτόχρονα, υπερασπιστήκαµε τα δίκαια και την εθνική µας αξιοπρέπεια. Γιατί ακριβώς, όπως δεν υπάρχει ακµάζουσα οικονοµία χωρίς ευηµερούσα κοινωνία, έτσι δεν υπάρχει και οργανωµένη Πολιτεία δίχως εδραιωµένη εθνική κυριαρχία. Ενώ, παράλληλα, δώσαµε µάχη για την αναβάθµιση της διεθνούς εκπροσώπησης της πατρίδας. Και, πράγµατι, η Ελλάδα σήµερα έχει ισχυρή φωνή, που ακούγεται παντού: Από το αµερικανικό Κογκρέσο και τον ΟΗΕ µέχρι τις Βρυξέλλες και όλες τις µεγάλες πρωτεύουσες.
Επίσης, βρίσκεται στην πρώτη γραµµή όλων των παγκόσµιων προκλήσεων της επόµενης µέρας, όπως η ενεργειακή µετάβαση και η κλιµατική κρίση. Θα έλεγα, συνεπώς, ότι όλα τα παραπάνω ανταποκρίνονται τόσο σε αυτά που είχα προεκλογικά υποστηρίξει όσο και σε αυτά που ο ίδιος πρεσβεύω. Με πολιτικές που δεν περιορίζονται σε ιδεολογικά στεγανά και δογµατικά «κλισέ». Και µε διάθεση που ενώνει αντί να διχάζει. Ηδη, άλλωστε, η Νέα ∆ηµοκρατία είναι µια παράταξη που ανανεώνεται, κρατώντας σταθερές τις αρχές της, αλλά πάντα ανοιχτή τη σκέψη της. Ακτινοβολεί, έτσι, και πέρα από τα κοµµατικά της τείχη. Εκφράζοντας τις προσδοκίες όλων εκείνων των πολιτών που θέλουν το καλό της Ελλάδας και βλέπουν τα πράγµατα χωρίς παρωπίδες. Αυτό εννοώ όταν µιλώ για ένα πολιτικό ρεύµα µε κορµό του ένα κόµµα το οποίο, ωστόσο, δεν έχει µόνον ένα χρώµα…
