Αντί να παρακολουθεί, τρώγοντας ποπκόρν, την κυβέρνηση να τρώει ξύλο, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητεί διακομματική επιστημονική επιτροπή. Δηλαδή; Θα ψάχνει ο Τσίπρας το πολιτικό προφίλ τους και ο Πολάκης το επιστημονικό backround; Ή θα γίνει το αντίστροφο, που φαίνεται και πιο ασφαλές; Θα εγκρίνει ο Τσίπρας και θα λέει ο Πολάκης «λυπάμαι, από μένα είναι όχι»;
Κώστας Γιαννακίδης
Ας πούμε ότι θέλουμε να συζητήσουμε διακομματικά ένα θέμα που άπτεται του Συντάγματος. Να φτιάξουμε μία επιτροπή συνταγματολόγων κοινής αποδοχής. Ας υποθέσουμε ότι αναζητούμε διακομματική συναίνεση για την αναμόρφωση της πλατείας Συντάγματος. Να μαζέψουμε πέντε αρχιτέκτονες κοινής αποδοχής και να το συζητήσουν. Όταν όμως προτείνεις λοιμοξιωλόγους κοινής αποδοχής, τι ακριβώς επιδιώκεις, πέρα από το να μας τρελάνεις;
Κάθισε ο Τσίπρας μαζί με τον Ξάνθο και τον Πολάκη και ζήτησαν να γίνει μία επιστημονική επιτροπή κοινής αποδοχής για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Και το φαντάζομαι ως talent show. Θα προσέρχεται ο επιστήμονας στην Κουμουνδούρου, ενώπιον των τριών. Θα εγκρίνει ο Τσίπρας, θα λέει ο Πολάκης «λυπάμαι, από μένα είναι όχι» και θα περιμένουμε να δούμε τι λέει ο Ξάνθος. Μιλάμε για ειδικούς επιστήμονες. Και ο Τσίπρας τους αντιμετωπίζει ως πραγματογνώμονες τροχαίου δυστυχήματος.
Είναι βέβαια μια γενναία πρόταση. Τόσο γενναία, που τη λες και ηλίθια. Διότι αν γίνει αποδεκτή, θα πρέπει να βάλουν έναν μετρητή νεκρών και στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, η ευθύνη θα γίνει διακομματική.
Όμως, ας δεχθούμε ότι η πρόταση στέκει και υλοποιείται. Πώς θα αξιολογηθούν οι επιστήμονες ώστε να γίνουν αποδεκτοί; Θα ψάχνει ο Τσίπρας το πολιτικό προφίλ τους και ο Πολάκης το επιστημονικό backround; Ή θα γίνει το αντίστροφο, που φαίνεται και πιο ασφαλές;
Θα τους κάνουν συνεντεύξεις με επιστημονικά και πολιτικά ερωτήματα; Πάλι καλά που δεν είναι η Ζωή μαζί τους, γιατί θα ετίθετο ως ερώτημα τι έκανε ο επιστήμονας όταν έκλεισε η ΕΡΤ.
Και μια και το έφερε η κουβέντα, τι συνήθεια είναι αυτή να στοχοποιούν επιστήμονες που προσφέρουν γνώση και συγκρότηση αφιλοκερδώς; Στην αρχή δεν τους άρεσε ο Τσιόδρας. Τους έφταιγε το φανελάκι. Και μάλιστα την περίοδο που είχαμε το καλύτερο σκορ στην Ευρώπη. Και στη συνέχεια άρχισαν να σημαδεύουν διάφορους άλλους, κυρίως εκείνους που ενοχλούν τους ψεκασμένους της άρνησης.
Τελευταίος, ο Βασιλακόπουλος. Σηκώθηκε μέχρι και κύμα συμπαράστασης στον ταβερνιάρη της Καλαμπάκας. Διότι, σου λέει, ο Βασιλακόπουλος αντιπροσωπεύει το σύστημα, άρα θα σταθούμε απέναντι. Τραγουδούσε, λέει, σε βίντεο που έπαιξε η Αννίτα.
Αν τραγουδούσε αντάρτικα, θα ήταν αλλιώς. Μιλάμε πια για συμπεριφορές περιθωρίου, εντελώς παρακμιακές. Πρόκειται για ακόμα ένα περιστατικό που σε κάνει να απορείς με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αντί να ξαπλώσουν πίσω στις πολυθρόνες τους, να βάλουν τα πόδια πάνω στο γραφείο και να παρακολουθήσουν τρώγοντας ποπκόρν το ξύλο που τρώει η κυβέρνηση, ουσιαστικά μας θυμίζουν ότι δεν έχουν καταθέσει ούτε μία πρόταση για τη διαχείριση της πανδημίας.
*Ο τίτλος παραπέμπει σε, ιστορική πλέον, πρόταση που είχε κάνει προ σαράντα ετών ο ποδοσφαιριστής Βαμβακούλας. «Να φτιάξουμε μία τριμελή επιτροπή από 5-6 άτομα»
Πηγή: Protagon.gr
