ΟΙ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ .......ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ

πηγη: Defence point

Παρά τις περιορισμένες, σε σχέση με πριν μερικά χρόνια, πιστώσεις που διατίθενται για τα εξοπλιστικά προγράμματα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (αυτές που εγγράφονται στον προϋπολογισμό ως «δαπάνες εξυπηρέτησης της δημόσιας πίστης»), η απορρόφηση τους από τα Γενικά Επιτελεία εξελίσσεται με αξιοζήλευτη ομαλότητα και σταθερότητα και με σαφώς ταχύτερους ρυθμούς σε σχέση με το παρελθόν.

Με τη συνεργασία του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (Ι.Α.Α.Α. / ISDA)

Απόδειξη αυτού είναι ότι στο μέσο του χρόνου (Ιούνιος) η απορρόφηση ανέρχεται στο περίπου 50% των πιστώσεων που έχει εγκρίνει για το 2013 το Υπουργείο Οικονομικών.

Μάλιστα σε σχέση με το παρελθόν το ΓΕΕΘΑ έχει αναπτύξει σύστημα καταγραφής και παρακολούθησης των δαπανών το οποίο επιτρέπει ανά πάσα στιγμή την ακριβή γνώση της εξέλιξης τους εντός των αυστηρών πλαισίων που έχει θέσει το Υπουργείο Οικονομικών.

Όπως είναι γνωστό για το 2013 το Υπουργείο Οικονομικών ενέκρινε στο πλαίσιο του προϋπολογισμού για το ίδιο έτος πιστώσεις ύψους 750 εκατ. ευρώ για την εξυπηρέτηση της δημόσιας πίστης.

Αναλυτικά η κατανομή κατά φορέα είναι η ακόλουθη (όλα τα ποσά σε ευρώ):

ΓΕΕΘΑ: 18.152.959
ΓΕΣ: 203.000.000
ΓΕΝ: 211.387.143
ΓΕΑ: 317.459.898
Γενικό σύνολο: 750.000.000

Από το γενικό σύνολο των 750 εκατ. ευρώ τα Γενικά Επιτελεία οφείλουν να καλύψουν τόσο τη χρηματοδότηση εν εξελίξει συμβάσεων (δηλαδή συμβάσεις που είχαν υπογραφεί παλαιότερα χρόνια και η οικονομική τους εξυπηρέτηση συνεχίζεται), αυτές που θα αποκαλέσουμε «τρέχουσες υποχρεώσεις», αλλά και τη χρηματοδότηση νέων προγραμμάτων, τα αποκαλούμενα «προγράμματα προς ενεργοποίηση».

Πρέπει να επισημανθεί ότι ως «προγράμματα προς ενεργοποίηση» χαρακτηρίζονται αυτά για τα οποία έχει γνωμοδοτήσει η αρμόδια επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων και τα οποία όταν καλυφθούν από σύμβαση για την εκτέλεση τους μεταπίπτουν στις «τρέχουσες υποχρεώσεις». Θα συμπληρώσουμε επίσης, προκειμένου να αποφευχθούν οι λανθασμένες εντυπώσεις και η παραφιλολογία, ότι λόγω της σημαντικής μείωσης των αμυντικών δαπανών τα «προγράμματα προς ενεργοποίηση» σε σχεδόν ολοκληρωτικό βαθμό αφορούν τη συντήρηση και αξιοποίηση του υπάρχοντος κύριου και άλλου υλικού καθώς επίσης και την προμήθεια «αναλωσίμων» (πυρομαχικά, ανταλλακτικά, κ.λ.π.) που είναι άκρως απαραίτητα για την εκπαίδευση του προσωπικού και την επιχειρησιακή αξιοποίηση του υλικού.ν κατακλείδι:

>Για πρώτη φορά στα χρονικά η εξέλιξη των δαπανών «εξυπηρέτησης της δημόσιας πίστης»παρακολουθείται συνεχώς και συστηματικά όχι μόνο από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (ΓΔΟΣΥ) αλλά και από το ΓΕΕΘΑ και τα Γενικά Επιτελεία.

>Η εκ του σύνεγγυς παρακολούθηση της εξέλιξης των δαπανών από το ΓΕΕΘΑ επιτρέπει την παρέμβαση για την οριζόντια μετατόπιση πιστώσεων ώστε να εξυπηρετηθεί ο εθνικός επιχειρησιακός σχεδιασμός, φυσικά πάντα μέσα στα αυστηρά πλαίσια που καθορίζει το Υπουργείο Οικονομικών.

>Σε αντίθεση με σχεδόν όλες τις άλλες υπηρεσίες, οργανισμούς και φορείς του δημοσίου το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το ΓΕΕΘΑ και τα Γενικά Επιτελεία των Κλάδων έχουν επιτύχει την ισορροπημένη, ομαλή και σταθερή απορρόφηση των πιστώσεων και τη συνεχή, σε αληθή χρόνο, παρακολούθηση τους. Αψευδής μάρτυς το ποσοστό του 45,75% που αντιπροσωπεύουν οι δεσμευθείσες πιστώσεις τόσο για τις «τρέχουσες υποχρεώσεις» όσο και τα «προγράμματα προς ενεργοποίηση» σε σχέση με το σύνολο των πιστώσεων που διέθεσε το Υπουργείο Οικονομικών (750 εκατ. ευρώ) που καταγράφηκε στο μέσο τους έτους.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις απέδειξαν στην πράξει ότι έχουν προσαρμόσει το λογιστικό τους σύστημα απόλυτα στη σημερινή διαχειριστική – λογιστική πραγματικότητα και υλοποιούν τον προϋπολογισμό τους ομαλά και ισορροπημένα εντός του (ασφυκτικού) πλαισίου που καθορίζει το Υπουργείο Οικονομικών και δυστυχώς επιβάλλει η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.

Ή για το πούμε πιο ωμά. Από λογιστικής –διαχειριστικής άποψης οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν αποτελούν «μαύρη» τρύπα για τα δημόσια οικονομικά ούτε παραγωγό ελλειμάτων. Το αντίθετο μάλιστα, μπορούν να αποτελέσουν το πρότυπο για τον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Από την άλλη πλευρά όμως η αντίληψη που θέλει οι πιστώσεις του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας να θεωρούνται το πρώτο και «εύκολο» θύμα περικοπών θα πρέπει να σταματήσει να κυριαρχεί στις σχετικές αποφάσεις. Το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά και οι Ένοπλες Δυνάμεις ως οργανισμός κατέβαλλαν το μερίδιο (και μάλιστα παραπάνω από ότι τους αναλογούσε) στην προσπάθεια εξυγίανσης των δημοσιονομικών της χώρας.

Όμως πλέον αρχίζουμε και φθάνουμε (αν δεν έχουμε ήδη φθάσει) σε ένα όριο όπου οι συνεχώς μειούμενες πιστώσεις δεν μπορούν να αφήσουν ανεπηρέαστη την αμυντική ικανότητα της χώρας. Όσο και να βελτιωθεί η λογιστική – διαχειριστική ικανότητα (και κατά συνέπεια η ομαλή εξέλιξη του προϋπολογισμού), όσο μεγάλη και αν είναι η αγάπη προς την πατρίδα και το αίσθημα καθήκοντος του προσωπικού, η διάθεση των αναγκαίων οικονομικών πόρων για την εθνική άμυνα δεν μπορεί να υποκατασταθεί.

Αν στο πλαίσιο μίας κοντόφθαλμης λογικής υπονομεύσουμε την αμυντική ικανότητα της χώρας, δηλαδή την ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ, όχι μόνο θα αντιμετωπίσουμε πολύ σύντομα τις συνέπειες αλλά και είναι σίγουρο ότι θα αναγκαστούμε να δαπανήσουμε πολύ περισσότερα για να την αποκαταστήσουμε.

Μόνο που μέχρι τότε το «κακό» θα έχει συμβεί…