Ελληνοτουρκικά: - Βήμα βήμα η νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία

Οι διεθνείς αναλυτές εκτιμούν ότι ο επόμενος στόχος στην Ανατολή θα είναι προφανώς το ετοιμόρροπο, από κάθε άποψη, Ιράκ. Κι αυτό στο πλαίσιο της μεγαλεπήβολης στρατηγικής του παν-τουρκισμού, που προωθεί ο Ερντογάν εδώ και μία εικοσαετία και την υλοποιεί πλέον συστηματικά

Για τους μελετητές της Ιστορίας (και όχι κατ’ ανάγκη της… σωστής πλευράς της) οι εξελίξεις στη Συρία και η πτώση του Ασαντ μέσα σε ελάχιστες ημέρες θύμισαν δύο αντίστοιχα προηγούμενα: στη Λιβύη το ένα, στην Αίγυπτο το άλλο…

Από τον Ανδρέα Καψαμπέλη

Λιβύη, άλλη παλαιά κτήση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αν και ο εμφύλιος πόλεμος κράτησε κάποιους μήνες, το 2011 η κατάρρευση του Καντάφι υπήρξε ταχύτατη. Ενα «αντάρτικο» χωρίς ιστορία μέσα σε μερικές εβδομάδες νίκησε έναν τακτικό αλλά διαβρωμένο και σχεδόν διαλυμένο στρατό.

Μερικούς μήνες νωρίτερα, την ίδια χρονιά, με κινηματογραφική ταχύτητα είχαν εκτυλιχθεί τα γεγονότα και στην Αίγυπτο. Μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα έπεσε ο Μουμπάρακ και στον εξαναγκασμό του σε παραίτηση έπαιξαν ρόλο και κάποιοι συνεργάτες του…

Και στις δύο περιπτώσεις ήλθε στην εξουσία η Μουσουλμανική Αδελφότητα, δηλαδή οι ακραίοι ισλαμιστές που επιβάλλουν ως νόμο τη Σαρία στις πιο άγριες και ακραίες ερμηνείες της. Ταυτισμένος με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι και ο Ερντογάν…

Από το 2008 στη σύνοδο κορυφής του Αραβικού Συνδέσμου (μέσα στη Δαμασκό!) ο Καντάφι έκανε μια ανατριχιαστική προφητεία προς τους άλλους Αραβες ηγέτες. Με αφορμή τα δύο χρόνια από την εκτέλεση του Σαντάμ Χουσεΐν και υπενθυμίζοντας τη «φιλία» του με τις ΗΠΑ, τους είπε: «Εν τέλει τον κρέμασαν. Γιατί δεν ερευνάται ο θάνατος του Σαντάμ; Μπορεί να είστε οι επόμενοι. Το ίδιο θα συμβεί και σε εμάς…» Τότε ο παριστάμενος Ασαντ και οι άλλοι είχαν βάλει τα γέλια…

Τώρα οι διεθνείς αναλυτές εκτιμούν ότι ο επόμενος στόχος στην Ανατολή θα είναι προφανώς το ετοιμόρροπο, από κάθε άποψη, Ιράκ. Κι αυτό στο πλαίσιο της μεγαλεπήβολης στρατηγικής του παν-τουρκισμού, που προωθεί ο Ερντογάν εδώ και μία εικοσαετία και την υλοποιεί πλέον συστηματικά. Ενα τεράστιο τόξο που απλώνεται από την κοινή τους πατρίδα, τη Μογγολία, έως την Αδριατική και βρίσκεται στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, αλλά και μέσα σε αυτή.

Μην ξεχνάμε τι συνέβη πριν από δύο χρόνια και με τον ξεριζωμό των χριστιανών Αρμενίων και άλλων από το Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Κι ας πέρασε τότε στα ψιλά. Και στην Ουκρανία οι Τούρκοι εξόπλιζαν και εκπαίδευαν τον στρατό της πολύ πριν τους άλλους του ΝΑΤΟ, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την αποδυνάμωση της Ρωσίας…

Στη Συρία είναι δεδομένο ότι το Χαλέπι θα περιέλθει σε τουρκική διοίκηση και -όποια «κατανομή» σε ζώνες επιρροής κι αν γίνει- στρατιωτικές μονάδες της Τουρκίας θα αναπτυχθούν μόνιμα σε όλα τα νευραλγικά σημεία, ενδεχομένως και στον Νότο…

εΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΆΗ Τουρκία δημιουργεί τη νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία βήμα βήμα, αλλά η Αθήνα βολεύεται κοντόφθαλμα, αν όχι κάτι άλλο, να «χαιρετίζει την πτώση του αυταρχικού καθεστώτος Ασαντ στη Συρία»…

https://www.dimokratia.gr/kosmos/586137/vima-vima-i-nea-othomaniki-aytokratoria/

Ο «χάρτης» πληρωμών για την περίοδο 23 έως 27 Δεκεμβρίου - 1.161.370.323,81 ευρώ σε 1.744.605 δικαιούχους

Κατά την περίοδο 23 έως 27 Δεκεμβρίου, θα καταβληθούν 1.161.370.323,81 ευρώ σε 1.744.605 δικαιούχους, στο πλαίσιο των προγραμματισμένων καταβολών του e- ΕΦΚΑ και της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης.

1. Ειδικότερα από τον e-ΕΦΚΑ:

• Στις 23 Δεκεμβρίου θα καταβληθούν 1.129.120.323,81 ευρώ σε 1.712.205 δικαιούχους για πληρωμή κύριων και επικουρικών συντάξεων μηνός Ιανουαρίου 2025.
• Από τις 23 έως τις 27 Δεκεμβρίου θα καταβληθούν 7.500.000 ευρώ σε 300 δικαιούχους σε συνέχεια έκδοσης αποφάσεων για εφάπαξ.

2. Από την ΔΥΠΑ θα γίνουν οι εξής καταβολές:

• 12.000.000 ευρώ σε 20.000 δικαιούχους για καταβολή επιδομάτων ανεργίας και λοιπών επιδομάτων.
• 700.000 ευρώ σε 1.000 μητέρες για επιδοτούμενη άδεια μητρότητας.
• 12.000.000 ευρώ σε 11.000 δικαιούχους στο πλαίσιο επιδοτούμενων προγραμμάτων απασχόλησης.
• 50.000 ευρώ σε 100 δικαιούχους στο πλαίσιο προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα.

Η μάχη της Άρτας - Η μεγαλύτερη και φονικότερη πολεμική εμπλοκή των Δεκεμβριανών το 1944 - Οι ανηλεείς σφαγές του ΕΛΑΣ

Η μάχη της Άρτας ήταν η μεγαλύτερη πολεμική εμπλοκή του εμφυλίου μεταξύ των αντάρτικων οργανώσεων του ΕΔΕΣ και του ΕΛΑΣ που έληξε με νικηφόρα έκβαση για τον ΕΛΑΣ. Ξεκίνησε στις 21 Δεκεμβρίου 1944 και υπήρξε η πιο φονική των Δεκεμβριανών στην Ήπειρο και διήρκεσε δυο ημέρες.

Aντικειμενικός σκοπός του ΕΔΕΣ ήταν άμυνα και αποτροπή της επίθεσης των Ελασιτών κατά της πόλης της Άρτας,  ενώ αντίθετα ο αντικειμενικός σκοπός του ΕΛΑΣ ήταν η κατάληψη της Άρτας προκειμένου να διακοπεί ο ανεφοδιασμός του ΕΔΕΣ στην υπόλοιπη Ήπειρο και συγκεκριμένα στην περιοχή των Ιωαννίνων. Οι μάχες των δυο οργανώσεων διεξήχθησαν σε ολόκληρη την περιοχή γύρω από την πόλη της Άρτας με πιο φονικές αυτήν στα υψώματα της Βαλαώρας - Προφήτης Ηλίας (Όρος Περάνθη). Η μάχη σε αυτό το σημείο της περιοχής ήταν τόσο σφοδρή που τα υψώματα καταλήφθηκαν και ανακαταλήφθηκαν από τους αντιμαχόμενους τέσσερις φορές.

Την πόλη υπερασπίζονταν η Ι Ταξιαρχία του ΕΔΕΣ υπό τον Συνταγματάρχη Κωνσταντόπουλο Κ., με το 2/39, το 26ον σύνταγμα όπως και τα ανεξάρτητα τάγματα του Οπλαρχηγού Βόϊδαρου και Μίκροβα. Το 26ο έδρευε στο χωριό Ακροποταμιά.

Την νύχτα της 22ης Δεκεμβρίου ενισχύθηκαν από τμήματα της ΙΧ Μεραρχία ΕΔΕΣ που έδρευε στην Φιλιππιάδα λόγω απωλειών.

Την επίθεση στην πόλη ανέλαβε η VIII Μεραρχία ΕΛΑΣ υπό τον Στρατηγό Αυγερόπουλο Γεράσιμο με τα Συντάγματα 2/39 και 3/40, ακόμη δυο τάγματα του 36ου Συντάγματος και το Σύνταγμα Καραϊσκάκη.

Η γραμμή εξόρμησης του ΕΛΑΣ ξεκίνησε από το Νεοχωράκι προς την Περάνθη όπου και συναντήθηκε με τα πρώτα τμήματα του ΕΔΕΣ. Το πυροβολικό του ΕΔΕΣ αρχικώς χτυπούσε τις θέσεις των επιτιθέμενων με πολύ ευκολία έως ότου έφτασε από το χωριό Σελλάδες η δύναμη πυροβολικού του ΕΛΑΣ. Ο ΕΛΑΣ άρχισε την βολή αντιπυροβολικού και με την επίθεση περικύκλωσε τα τμήματα του ΕΔΕΣ που μάχονταν με επιμονή στους κατάλληλα οχυρωμένους στρατώνες της πόλης, τα οποία αργότερα εξήλθαν και υποχώρησαν προς την Φιλιππιάδα.

Ο ΕΔΕΣ τελικώς αναγκάστηκε να συμπτυχθεί στην γραμμή άμυνας ποταμός Λούρος - Φιλιππιάδα για να ασφαλιστεί η οδική αρτηρία Ιωαννίνων - Πρεβέζης ώστε να υποχωρίσουν τα υπόλοιπα τμήματα του ΕΔΕΣ από τα Ιωάννινα προς Πρέβεζα.

Οι απώλειες για τον ΕΛΑΣ ανέρχονται στους 80 νεκρούς και τραυματίες, ενώ για τον ΕΔΕΣ στους 65 νεκρούς και τραυματίες.

Μετά το τέλος των μαχών και την κατάληψη της Άρτας από τον ΕΛΑΣ, ξεκίνησαν συλλήψεις και εκτελέσεις Εθνικοφρόνων Ελλήνων, συγκεκριμένα στην πόλη της Άρτας συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν οι κάτωθι:

1. Αχιλλέας Τούμπουρας, Δικηγόρος
2. Νικόλαος Ράγγος, Δήμαρχος Αρταίων
3. Βασίλειος Τάτσης, Έμπορος
4. Ευθαλία, σύζυγος του Βασίλειου Τάτση
5. Κωνσταντίνος Τάτσης, αυτοκινητιστής
6. Γεώργιος Χριστοδούλου, καπνοπώλης
7. Χαρίλαος Οικονόμου, Διευθυντής γεωργικών συνεταιριστικών ενώσεων Άρτης
8. Νίτσα Αγραφιώτη, άγαμος
9. Σοφία Σεραφίδου
10. Χρήστος Καλαμάκης, κτηματίας
11. Νικόλαος Βοδιβούλης, ιερέας
12. Νικόλαος Πανής, συμβολαιογράφος
13. Ηλίας Χρήστου
14. Σπύρος Χαβέλας
15. Ευγενία Λύτρα
16. Όλγα Νικολαίδου
17. Αλέξανδρος Χριστοδούλου
18. Ο διευθυντής των Φυλακών Άρτας αγνώστου επωνύμου
19. Δημήτριος Κατσαδήμας, Ιατρός
20. Χρήστος Μπέλος, υπάλληλος εισαγγελίας

Συλλήψεις και εκτελέσεις έγιναν σε όλο τον Ν. Άρτης.

πηγή:https://www.taneatismikrospilias24.com/alpharhochiiotakappaeta-sigmaepsilonlambdaiotadeltaalpha/21-1944-1534

Πηγές:
-Αλέκος Κουτσούκαλης, Η εθνική αντίσταση του Ν. Άρτας 1940-1945
-Μιχάλης Μυριδάκης, Οι αγώνες της φυλής 
-Ντίνος Παπαδημητρίου, Ιστορικές μνήμες του Τάγματος Καστανιάς των ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ 1942-1945 νομού Άρτας
-Γεράσιμος Μαλτέζος, ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, σελ 333
-Αρχείο ΕΛΑΣ 12/11/1944

H Ήπειρος των παραδόσεων: - Τα Χριστουγεννιάτικα έθιμα και οι παραδόσεις. - Το αναμμένο πουρνάρι, "τα σπάργανα του Χριστού" , το "αμίλητο νερό, το σγάρλεμα της φωτιάς και ...

Η Ήπειρος κρύβει παραδοσιακά ήθη και έθιμα της περιόδου των Χριστουγέννων.

Τα χιλιάδες πολύχρωμα λαμπιόνια που στολίζουν τις γειτονιές και τις πλατείες, σε κάθε χωριό ή πόλη, τα χριστουγεννιάτικα δένδρα, οι ευρηματικές ιδέες συλλόγων με τις μουσικές και τα κεράσματα, οι μυρωδιές από τα ζαχαροπλαστεία και τους φούρνους, δημιουργούν γιορτινή ατμόσφαιρα, γεμίζουν φως και ελπίδα τον κόσμο και τον προετοιμάζουν για την Γέννηση του Θεανθρώπου και τον ερχομό της νέας Χρονιάς.

Μέσα σε αυτόν τον γιορτινό καμβά, στην Ήπειρο των παραδόσεων, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου, που έρχονται από το βάθος του χρόνου, αποτυπώνουν την πτυχές της πολιτιστικής και πολιτισμικής ταυτότητας του τόπου, καθώς είναι άμεσα συνυφασμένα με τις συνθήκες του μακρινού παρελθόντος, με τις αρχές και τις αξίες των περασμένων γενεών.

Οι Ηπειρώτες είχαν βαθειά πίστη. Το «σαρανταήμερο» έκαναν νηστεία, δηλαδή από τις 15 Νοεμβρίου έως και τις 24 Δεκέμβρη, για να υποδεχτούν την Γέννηση του Χριστού. Ακόμη και σήμερα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που με ευλάβεια τηρούν τη νηστεία.

Τα έθιμα των Χριστουγέννων για κάθε οικογένεια άρχιζαν με το σφάξιμο του χοίρου, που σε ορισμένες περιοχές ήταν ιεροτελεστία. Το χοιρινό είχε εξέχουσα θέση στο γιορτινό τραπέζι αλλά και στα γλέντια που γίνονταν ανήμερα των Χριστουγέννων στις πλατείες των χωριών.

«Τα σπάργανα του Χριστού», είναι το γλύκισμα - έθιμο που συναντάμε σε όλη την Ήπειρο και αναβιώνει έως σήμερα. Σε κάθε σπίτι ετοιμάζουν τα σπάργανα για το τραπέζι της παραμονής. Πρόκειται για χυλό από σταρένιοαλεύρι, που ψήνεται σε πυρωμένη πέτρα μέσα στο τζάκι, ενώ στη συνέχεια τις «τηγανίτες» αυτές μελώνουν σε ζαχαρόνερο, με καρύδια και κανέλα.

Είναι το γλύκισμα που τρώγεται το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων. Το έθιμο συμβολίζει τα σπάργανα του Ιησού στη φάτνη. Τα «σπάργανα του Χριστού» σε χωριά του Πωγωνίου τα λένε «λαλαγγίτες» και είναι το γλύκισμα για το τραπέζι της παραμονής.

Στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι έως και σήμερα, σε πολλά σπίτια οι νοικοκυρές μαγειρεύουν τα «γιαπράκια». Είναι λαχανοντολμάδες με φύλλα από λάχανο και το φαγητό συμβολίζει το ‘φάσκιωμα’ του νεογέννητου Χριστού.

Το αναμμένο πουρνάρι και το έθιμο της φωτιάς

Το έθιμο ,συμβολίζει τους βοσκούς που πήγαν να προσκυνήσουν το θείο βρέφος και είχαν ανάψει ένα ξερό κλαδί για να βλέπουν μέσα στην νύχτα. Ένα πολύ παλιό έθιμο στην Ήπειρο, που συναντάται με μικρές παραλλαγές στις διάφορες περιοχές της.

Το έθιμο τηρείται κυρίως, στα χωριά της Άρτας. Ανήμερα Χριστούγεννα, όποιος επισκεφτεί φιλικό ή συγγενικό σπίτι για να ευχηθεί χρόνια πολλά, καθώς και οι παντρεμένοι, που θα πάνε στο πατρικό τους, κρατούν ένα κλαρί από πουρνάρι που το ανάβουν στον δρόμο. Τα φύλλα του καθώς καίγονται τρίζουν και η ευχή στον κάθε οικοδεσπότη είναι να μεγαλώνει η φαμίλια και να προκόβουν τα κοπάδια.

Στα Γιάννενα, δεν κρατούν το πουρνάρι αναμμένο στο χέρι τους, αλλά στη χούφτα τους έχουν δαφνόφυλλα και πουρναρόφυλλα. Όταν μπουν στο σπίτι, τα πετούν μέσα στο τζάκι και καθώς τα φύλλα καίγονται, πετάνε σπίθες. Τότε δίνεται η καλύτερη ευχή στον νοικοκύρη: «Αρνιά, κατσίκια, νύφες και γαμπρούς!». Δηλαδή, να προκόβουν τα κοπάδια του, να πληθαίνει η φαμελιά του, να μεγαλώνουν τα κορίτσια και τα παλικάρια του, να του φέρνουν στο σπίτι νύφες και γαμπρούς, να του δώσουν εγγόνια που δε θ' αφήσουν τ' όνομα το πατρικό να σβήσει.

Στο χωριό Πουρνιά της Κόνιτσας την παραμονή των Χριστουγέννων το παραδοσιακό «έθιμο της φωτιάς» δημιουργεί γιορτινή διάθεση. Το πρωί στην πλατεία του χωριού ανάβει μια μεγάλη φωτιά και ο κόσμος κρατώντας μαγκούρες στα χέρια, πηγαίνει σε όλα τα σπίτια του χωριού για τα κάλαντα . Οι νοικοκυρές προσφέρουν φρεσκοψημένα καρβέλια ψωμί.

Στην Αγία Παρασκευή της Κόνιτσας τα παιδιά την παραμονή έπαιρναν τις «τζιουμάκες», ξύλα από κρανιά, σαν μπαστούνι και χτυπούσαν με αυτό τις πόρτες και τα παράθυρα των σπιτιών για τα κάλαντα.

Τα περασμένα χρόνια στα χωριά της Ηπείρου επέστρεφαν για τις γιορτινές μέρες οι ξενιτεμένοι και στηνόταν το «Ζιαφέτι», ένα μεγάλο πανηγύρι στις πλατείες και τις αυλές των εκκλησιών με τα κλαρίνα να αντηχούν στα βουνά και το γλέντι να κρατά ακόμη και δύο μέρες.

Το «αμίλητο νερό» είναι έθιμο χριστουγεννιάτικο στην Άρτα. Ανήμερα των Χριστουγέννων, και νωρίς το πρωί, πριν ξημερώσει, οι γυναίκες πήγαιναν χωρίς να μιλάνε, να πάρουν νερό από ξένη βρύση και έλεγαν, «όπως τρέχει το νερό στη βρυσούλα μου, έτσι να τρέχει και η σοδιά μου». Από το «αμίλητο νερό», έπιναν όλοι στο σπίτι για το καλό. Στη βρύση η γυναίκα άφηνε εδέσματα, «για να την ταΐσει», όμως στην πραγματικότητα για να βρουν οι φτωχοί συγχωριανοί φαγητό.

  Το σγάρλεμα της φωτιάς στην Αγία Θεοδώρα Άρτας

Ε.Α.Α.Σ/Παρ. Άρτας: - Οι Ευχές μας για τις γιορτινές μέρες

 

Συμμοριτοπόλεμος 1948 και η Γιουγκοσλαβική επίθεση κατά της Ελλάδας - Οι μάχες και η πανωλεθρία των Γιουγκοσλαβικών δυνάμεων

Κατά τη διάρκεια του Συμμοριτοπολέμου σημειώθηκε πληθώρα μεθοριακών επεισοδίων μεταξύ του Ελληνικού Στρατού (ΕΣ) και Αλβανικών, Βουλγαρικών και Γιουγκοσλαβικών δυνάμεων. Ένα από τα σημαντικότερα επεισόδια σημειώθηκε στην περιοχή Κουτσούμπεϊ Πέλλας, στα σύνορα Ελλάδας – Γιουγκοσλαβίας.

Το συγκεκριμένο επεισόδιο εξελίχθηκε σε πραγματική μάχη, με απώλειες εκατέρωθεν. Το Κουτσούμπεϊ είναι μια από τις κορυφές του όρους Βόρας (Καϊμακτσαλάν) σε υψόμετρο 2399 μέτρων, στα όρια των νομών Πέλλας και Φλώρινας.

Συχνά, κατά τη διάρκεια του Συμμοριτοπολέμου, από την περιοχή περνούσαν δυνάμεις του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας» (ΔΣΕ), μέσω του γιουγκοσλαβικού εδάφους, από και προς το Βίτσι. Ο Ελληνικός Στρατός, επιχειρώντας να φράξει τα σύνορα, είχε εγκαταστήσει φυλάκια κατά μήκος της οροθετικής γραμμής με την Γιουγκοσλαβία.

Μετά την ρήξη Τίτο – Στάλιν η ροή μαχητών και υλικών του ΔΣΕ είχε περιοριστεί, αλλά ένας γενικότερος εκνευρισμός εξακολουθούσε να υπάρχει στην περιοχή.

Τον Αύγουστο του 1948 το Γ’ ΣΣ διατάχθηκε να πλήξει τις ανταρτικές δυνάμεις που έδρευαν στο Καϊμακτσαλάν, ώστε να αποτραπεί η μετακίνησή τους προς τον Γράμμο, που την περίοδο εκείνη δεχόταν την επίθεση του Ελληνικού ΣτρατούΣ. Στις 8 Σεπτεμβρίου σημειώθηκε η, ομολογουμένως, περίεργη, επέμβαση των Γιουγκοσλάβων υπέρ του ΔΣΕ.

Την περίοδο αυτή στην περιοχή του υψοδείκτη Κουτσούμπεϊ ήταν ανεπτυγμένες δυνάμεις του 514 και 556 Τάγματος Πεζικού (ΤΠ).

Απρόκλητη επίθεση

Στην πυραμίδα υπ’ αριθμό 119 βρίσκονταν δύο ομάδες μάχης του 3ου Λόχου του 556 ΤΠ, με επικεφαλής αξιωματικό. Ο 1ος Λόχος του 556 ΤΠ ήταν ανεπτυγμένος δεξιά του Κουτσούμπεϊ, στο ύψωμα 2157, ενώ διλοχία του 514 ΤΠ είχε αναπτυχθεί στα υψώματα Προφήτης Ηλίας (υψ. 2524) και Στάλο (υψ. 2236).

Στις 14:30 το μεσημέρι της 8ης Σεπτεμβρίου οι ομάδες μάχης, οι ανεπτυγμένες στην οροθετική γραμμή, αντιλήφθηκαν την κίνηση ισχυρών δυνάμεων από το γιουγκοσλαβικό έδαφος. Οι γιουγκοσλαβικές δυνάμεις χωρίστηκαν σε τρείς φάλαγγες και σταδιακά αναπτύχθηκαν σε σχηματισμό μάχης και συνέχισαν να κινούνται προς το ελληνικό έδαφος. Οι ελληνικές δυνάμεις – 20 περίπου άνδρες – θεώρησαν ότι πρόκειται για τμήματα του ΔΣΕ που είχαν καταφύγει στη Γιουγκοσλαβία και τώρα επανέρχονταν, όπως έπρατταν άλλωστε συνεχώς.

Ο διμοιρίτης Ανθυπολοχαγός Ιωάννης Καπέτης αμέσως έθεσε τους άνδρες σε συναγερμό και άρχισε να λαμβάνει μέτρα άμυνας. Ο ελαφρύς όλμος των 60mm. της διμοιρίας τάχθηκε στην κορυφή του Κουτσούμπεϊ και οι λοιποί άνδρες αναπτύχθηκαν αμυντικά στους βράχους γύρω από το τριγωνομετρικό 119.

Οι γιουγκοσλαβικές δυνάμεις συνέχισαν την προχώρησή τους και μια ομάδα, δύναμης 60 περίπου ανδρών, εισέβαλε στο ελληνικό έδαφος. Αμέσως οι ελληνικές δυνάμεις άνοιξαν πυρ. Αλλά οι Γιουγκοσλάβοι όχι μόνο δεν σταμάτησαν, αλλά απάντησαν στα πυρά και άλλες δύο ομάδες εισέβαλαν στο Ελληνικό έδαφος, προσπαθώντας να κυκλώσουν το Ελληνικό τμήμα.

Ο Διμοιρίτης Καπέτης, για να μην περικυκλωθεί, διέταξε υποχώρηση στην κορυφή του Κουτσούμπεϊ. Εκεί η ελληνική διμοιρία αναπτύχθηκε αμυντικά. Κατά την υποχώρηση, ένας Έλληνας στρατιώτης, ο Βασίλειος Μωισιάδης, έχασε τον προσανατολισμό του, λόγω και της πυκνότατης ομίχλης που κάλυπτε την περιοχή και τελικά αιχμαλωτίστηκε από τους εισβολείς. Άλλοι τρεις στρατιώτες χάθηκαν, αλλά τελικά κατάφεραν να ενωθούν με τη διμοιρία, λίγο αργότερα.

Ο Ανθυπολοχαγός Καπέτης κατάφερε να ενημερώσει τον 3ο Λόχο για τα συμβαίνοντα. Στις 15:15 οι άλλες δύο γιουγκοσλαβικές φάλαγγες κινήθηκαν επί της νοτιοδυτικής κλιτύος του Κουτσούμπεϊ και διείσδυσαν σε βάθος 1.500 μ. εντός του ελληνικού εδάφους και προσέβαλλαν ταυτοχρόνως το Κουτσούμπεϊ και τον Σταθμό Διοίκησης (ΣΔ) του 3ου Λόχου!

Η μάχη συνεχίστηκε, με τους Γιουγκοσλάβους να επιτίθενται ορμητικά κατά των Ελληνικών θέσεων και τους Έλληνες να αμύνονται ηρωικά. Τους δύο αντιπάλους χώριζαν λίγα μόλις μέτρα και η μάχη εξελίχθηκε σε μονομαχία με τις χειροβομβίδες, σε απόσταση κάτω των 20 μ. Μέχρι την 17:15 η μάχη κράτησε με τον μοναχικό λόχο να αμύνεται στις λυσσαλέες γιουγκοσλαβικές επιθέσεις.

Ελληνική νίκη

Τότε όμως έφτασε στο πεδίο της μάχης ο 1ος Λόχος του 556 ΤΠ, ο οποίος είχε ειδοποιηθεί στο μεταξύ. Ο Λόχος αυτός κατέλαβε με δύο διμοιρίες τα βραχώδη αντερείσματα τα εκατέρωθεν του αυχένα μεταξύ του Κουτσούμπεϊ και του υψώματος 2260, νοτιοανατολικά του Κουτσούμπεϊ, ανακόπτοντας έτσι την γιουγκοσλαβική προσπάθεια περικύκλωσης του 3ου Λόχου και με την 3η του διμοιρία, ενίσχυσε τους αμυνόμενους του 3ου Λόχου.

Την στιγμήν εκείνη, περί τις 17:30 περίπου, η ομίχλη διαλύθηκε οπότε στον αγώνα εισήλθε και το Ελληνικό πυροβολικό και οι όλμοι του 556 ΤΠ. Εκμεταλλευόμενοι τα πυρά υποστήριξης οι δύο Ελληνικοί λόχοι εκτέλεσαν ορμητική αντεπίθεση.

Η ιαχή «Αέρα» ακούστηκε ξανά στις βουνοκορφές και οι Γιουγκοσλάβοι τράπηκαν σε φυγή. Το αστείο πάντως της υπόθεσης ήταν ότι μέχρι τότε οι Ελληνικές δυνάμεις συνέχιζαν να πιστεύουν ότι μάχονταν κατά ανταρτών. Όταν όμως πλησίασαν τις θέσεις που είχαν καταλάβει οι Γιουγκοσλάβοι και αντίκρισαν τους νεκρούς κατάλαβαν ότι τόσες ώρες πολεμούσαν με μονάδες του τακτικού Γιουγκοσλαβικού Στρατού.

Σε λίγο το γεγονός επιβεβαιώθηκε από τη σύλληψη ενός Γιουγκοσλάβου αιχμαλώτου – την επομένη συνελήφθησαν άλλοι δύο στρατιώτες.

Οι Γιουγκοσλάβοι είχαν τραπεί σε φυγή, αφήνοντας πίσω τους 17 νεκρούς (δύο αξιωματικοί) και τρείς αιχμαλώτους. Επίσης εγκατέλειψαν τέσσερα οπλοπολυβόλα, επτά υποπολυβόλα, τέσσερα τυφέκια, χειροβομβίδες, ταινίες πολυβόλου και φυσίγγια αντιαρματικού τυφεκίου, όλα σοβιετικής προέλευσης. Οι Ελληνικές απώλειες ήταν ασήμαντες – πέντε τραυματίες και ένας αγνοούμενος.

Κατά τη μάχη αιχμαλωτίστηκαν τρείς Γιουγκοσλάβοι στρατιώτες, ο Αμπτουλάχ Μπούσανιτς (μωαμεθανός Βόσνιος), ο Μίλοραντ Νεσοβάνιτς (Σέρβος) και ο Φράνιο Τόπλεκ (Κροάτης). Οι αιχμάλωτοι, κατόπιν ανακρίσεως, κατέθεσαν ότι ανήκαν στο 1ο Τάγμα (οι δύο πρώτοι του 1ου Λόχου και ο τρίτος του 2ου Λόχου) της 42ης Ταξιαρχίας της ΙΙ Μεραρχίας με έδρας το Μοναστήρι.

Το Τάγμα τους αποτελείτο από τέσσερις λόχους τυφεκιοφόρων δυνάμεως περίπου 100 ανδρών ο καθένας και λόχου βαρέων όπλων – όλμων και πολυβόλων. Συνολικά η δύναμη του τάγματος έφτανε τους 480 άνδρες.

https://www.history-point.gr/kaimaktsalan-1948-i-aprokliti-gioygkoslaviki-epithesi-kata-tis-elladas

Η μεγαλύτερη Δόξα της Βηθλεέμ - Το σπήλαιο Γεννήσεως του Θεανθρώπου

 Νότια της Ιερουσαλήμ και σε απόσταση 9 χιλιομέτρων περίπου, πάνω σ’ ένα λοφίσκο κατάφυτο από αμπέλια, συκιές και ελιές βρίσκεται η Βηθλεέμ, μια κωμόπολη της Παλαιστίνης. Το όνομά της σημαίνει τόπος άρτων, τόπος γόνιμος.

Σήμερα οι Άραβες ονομάζουν τη Βηθλεέμ Μπέιτ-Λαχμ, δηλαδή τόπος κρέατος, γιατί εκτρέφει πολλά πρόβατα.

Η Βηθλεέμ ήταν διάσημη για τους Εβραίους, γιατί εκεί σταμάτησε ο Αβραάμ κατεβαίνοντας για τη Μεσοποταμία αλλά και γιατί εκεί γεννήθηκαν γνωστοί άνδρες της Παλιάς Διαθήκης, όπως ο Ωβήδ, ο Ιεσσαί και ο σπουδαιότερος Βασιλιάς του Ισραήλ, ο Δαβίδ.

Η μεγαλύτερη όμως δόξα της Βηθλεέμ είναι ότι εκεί σ’ ένα σπήλαιο γεννήθηκε
ο Ιησούς Χριστός.

Το καθολικόν του Ιερού Ναού της Γεννήσεως

Από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια το Σπήλαιο ήταν γνωστό και το τιμούσαν οι Χριστιανοί.
Αργότερα, γύρω στο 100 μ.Χ., ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός, λεηλάτησε όλη την Παλαιστίνη και βεβήλωσε το Σπήλαιο.

Στην εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η μητέρα του, η Αγία Ελένη, το 327 μ.Χ. έχτισε μεγαλοπρεπή Ναό. Έχει σχήμα σταυρού και είναι ένα από τα σπουδαιότερα σωζόμενα μνημεία Βυζαντινής Αρχιτεκτονικής.

Ο Ιερός Ναός εσωτερικά (δίπλα στο καθολικό). Εκεί που διακρίνεται η μορφή του μοναχού, κατεβαίνει κανείς τα σκαλοπάτια και βρίσκεται μπροστά στο Άγιο Σπήλαιο της Γεννήσεως του Χριστού

Κάτω ακριβώς από το Καθολικό του ναού βρίσκεται το Άγιο Σπήλαιο, διαστάσεων 12Χ4 και ύψους τριών μέτρων, στο οποίο μπαίνει κανείς αφού κατέβει τα 13 σκαλοπάτια που έχει.
Το Άγιο Σπήλαιο φωτίζεται μόνο από καντήλια.

Στο σημείο που γεννήθηκε το Θείο Βρέφος υπάρχει ένα μεγάλο αστέρι από ασήμι και μάρμαρο, στο δάπεδο. Πάνω από το σημείο αυτό είναι η Αγία Τράπεζα των Ορθοδόξων. Σε άλλο σημείο του Σπηλαίου βρίσκεται η Αγία Φάτνη, που ανήκει στους Λατίνους.

Εκεί, κάθε χρόνο στις 25 Δεκεμβρίου γίνεται με συγκινητική μεγαλοπρέπεια ο γιορτασμός της γέννησης του Ιησού, με παρουσία επισήμων, του Πατριάρχη και πολλών πιστών.Σύμφωνα με την παράδοση οι Πέρσες κατακτητές το 614, σεβάστηκαν το Ναό της Γεννήσεως και δεν τον κατέστρεψαν, αναγνωρίζοντας τους 3 Πέρσες Μάγους, στο ψηφιδωτό που βρισκόταν στον δυτικό τοίχο του Νάρθηκα, με την παράσταση της Γεννήσεως του Χριστού και της Προσκυνήσεως από των Μάγων.

Το Άγιο Σπήλαιο είναι σκαλισμένο στο φυσικό βράχο και είναι ο αυθεντικός τόπος της Γέννησης.
Ευτυχώς για εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, το 1757 με διάταγμα του σουλτάνου Οσμάν του τρίτου, το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ανακτά πλήρως την δικαιοδοσία του Ναού και του Σπηλαίου.

Η είσοδος για το Ιερό Σπήλαιο

Ο τόπος που γεννήθηκε ο Ιησούς ανήκει στους Έλληνες Ορθόδοξους. Ένα ασημένιο δεκατετράκτινο αστέρι που συμβολίζει το φωτεινό άστρο της γέννησης του Χριστού υποδεικνύει τη θέση που ενσαρκώθηκε ο Θείος λόγος. Απέναντι από τον τόπο της Γέννησης είναι η Αγία Φάτνη και σύμφωνα με την παράδοση , η Αγία Ελένη βρήκε την αυθεντική πήλινη φάτνη την οποία αντικατέστησε με μια ασημένια. Αυτή η φάτνη μεταφέρθηκε στη βασιλική της Σάντα Μαρία Μαντζόρε στη Ρώμη και σωζόταν ως το 12ο αιώνα.

Πλάι στη φάτνη βρίσκεται το προσκύνημα των μάγων και βορειοδυτικά του σπηλαίου υπάρχει μια δεξαμενή από όπου η Παρθένος άντλησε απο αυτήν νερό για να πλύνει το Θείου Βρέφος.