Πολλά μπορεί να πει κανείς για την πρωτοβουλία των έντεκα βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας που συνυπογράφουν την ερώτηση προς τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας. Μπορεί να την ερμηνεύσει ως σύμπτωμα απουσίας «κανονικής» αντιπολίτευσης, στο κενό της οποίας ήταν βέβαιο ότι θα δοκίμαζαν να εμφιλοχωρήσουν ακόμη και βουλευτές της πλειοψηφίας. Μπορεί να τη δει ως άθροισμα ετερόκλητων δυσαρεσκειών, μια και δεν είναι όλοι όσοι την υπογράφουν αενάως αποκλεισμένοι από το μητσοτακικό σύστημα· κάποιοι μέχρι προχθές ήταν υφυπουργοί.
Αυτό που σίγουρα δεν μπορεί κανείς είναι να ταξινομήσει τους «11» με κριτήρια τάχα «ιδεολογικά». Κοιτώντας τη λίστα, με προεξάρχοντα τον αειθαλή Νικήτα Κακλαμάνη της υπερ-τριακονταετούς κοινοβουλευτικής σταδιοδρομίας, δεν διακρίνει «δεξιούς» ή «δεξιότερους» βουλευτές, που τους ενώνει κοινή εσωκομματική κοιτίδα. Ανήκουν –όσοι ανήκουν– σε διαφορετικές συνιστώσες της Ν.Δ. Ακόμη κι αν το κριτήριο είναι η στάση που κράτησαν στο περιλάλητο νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο, το δεξιόμετρο δείχνει ποικίλα αποτελέσματα: οι 8 το είχαν καταψηφίσει, οι 2 απείχαν και ο Κακλαμάνης είχε ψηφίσει υπέρ.
Ο αυτοματισμός που περιγράφει την ενδο-νεοδημοκρατική φαγούρα ως πίεση για «στροφή προς τα δεξιά» προσκρούει και στο αντικείμενο της ίδιας της ερώτησης (που, μεταξύ άλλων, διακρίνει τις «κερδοσκοπικές ιδιωτικές επιχειρήσεις με έδρα εκτός Ελλάδος» από τις «εγχώριες τράπεζες», ωσάν οι δικές μας τράπεζες να μην ήταν «κερδοσκοπικές ιδιωτικές επιχειρήσεις»· ωσάν οι οφειλές να είναι πιο γλυκές όταν τις οφείλεις σε πατριώτη δανειστή).
Οι βουλευτές αισθάνονται ότι η κυβέρνηση αδυνατίζει. Κι εκείνη τους επιβεβαιώνει.
Πιο ειλικρινής μοιάζει να είναι ο ορισμός που προσπαθεί να συνενώσει τους διαφωνούντες υπό το σύνθημα της «επι-στροφής στο κόμμα» – χωρίς ιδεολογικές προφάσεις. Τι σημαίνει όμως «κόμμα» σε αυτά τα συμφραζόμενα; Οι ίδιοι θα απαντούσαν ότι ως «κόμμα» νοείται «ο κόσμος» – η βάση του κόμματος, η οποία τείνει να αποξενωθεί από την κυβέρνηση.
Πιο κοντά στην πραγματικότητα φαίνεται όμως να βρίσκεται ο οργανικός ορισμός του κόμματος ως μηχανισμού εξουσίας. Το ένστικτο των παλαιών επαγγελματιών της πολιτικής λέει ότι η ηγεσία του κόμματος δεν έχει ερείσματα το ίδιο ισχυρά, παρά τη σχετικώς νωπή ανανέωση της εντολής της στις εκλογές του 2023. Έχουν δίκιο να το πιστεύουν, καθώς και η ίδια η ηγεσία ερμήνευσε τις ευρωεκλογές περίπου ως φαλκίδευση της εντολής που είχε λάβει στις βουλευτικές («Το 41% δεν υπάρχει»). Η ίδια δήλωσε «διαθεσιμότητα». Η ίδια φέρεται έτοιμη να διαπραγματευτεί μαζί τους από τα αξιώματα του επιτρόπου και του Προέδρου της Δημοκρατίας, μέχρι και το ποια τμήματα δεν πρέπει να συγχωνευθούν στα σχολεία της Ημαθίας.
πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/563227582/nikitas-kaklamanis-aytomatismoi/