του Κρεσέντσιο ΣαντζίλιοΜήπως ο πρωθυπουργός της Ελλάδας θέλει και πάει να δημιουργήσει χωρίς πόλεμο άλλες χαμένες πατρίδες για τον Ελληνισμό;
Ετοιμάζει το έδαφος για να κλαίμε για νέες χαμένες πατρίδες εκ του μηδενός, απλά για την ικανοποίηση των ξένων και των ντόπιων οπαδών τους;
ΠΡΟΟΙΜΙΟ
Ξαφνικά και ύποπτα ταξίδια υπουργών γίνονται, ύποπτες δηλώσεις από Κοινοτικούς διευθύνοντες, πάρα πολύ ύποπτα (κατευναστικά;) τηλεφωνήματα πρωθυπουργού, εξαιρετικά ύποπτη «διαθεσιμότητα» για «συζητήσεις» από Τούρκους υπουργούς: όλα αυτά και ποιος ξέρει πόσα άλλα ακόμα κρυμμένα, μας δίνουν καθαρά, δυστυχώς για όλον τον Ελληνισμό, την εντύπωση, αν όχι την βεβαιότητα, πως «ήγγικεν η ώρα»,
Η ώρα πλησιάζει που οι πολιτικοί πάνε να «διαλύσουν» κυριολεκτικά την Ελλάδα με τις ευλογίες:
1) παλιών ξένων «σχεδίων» (να τα ονομάσουμε;), στα οποία αυτοί δεν θέλησαν, από πεποίθηση ή δειλία μη και χάσουν την εξουσία τους, να αντιταχθούν ακυρώνοντάς τα,
2) αλλά και ταυτόχρονα ντόπιων Ελλήνων, «αγορασμένων», που λένε), «κρυπτότουρκων» και φανερά αμερικανολάτρων, άλλωστε «αδελφών»(καρντασσιών: τζάμπα πήγαν τα ζεϊμπέκικα του ΓΑΠ, οι κουμπαριές του Κωστάκη;!) και «φίλων» (τζάμπα τόσα που δώσαμε σε Ομπάμα και Τραμπ;!) μέσα στο ημίνεκρο ΝΑΤΟ.
1) παλιών ξένων «σχεδίων» (να τα ονομάσουμε;), στα οποία αυτοί δεν θέλησαν, από πεποίθηση ή δειλία μη και χάσουν την εξουσία τους, να αντιταχθούν ακυρώνοντάς τα,
2) αλλά και ταυτόχρονα ντόπιων Ελλήνων, «αγορασμένων», που λένε), «κρυπτότουρκων» και φανερά αμερικανολάτρων, άλλωστε «αδελφών»(καρντασσιών: τζάμπα πήγαν τα ζεϊμπέκικα του ΓΑΠ, οι κουμπαριές του Κωστάκη;!) και «φίλων» (τζάμπα τόσα που δώσαμε σε Ομπάμα και Τραμπ;!) μέσα στο ημίνεκρο ΝΑΤΟ.
Περισσότερο από ορατός (αρκεί να αρχίσουν οι «συζητήσεις»!) είναι ο κίνδυνος άλλων εδαφικών απωλειών για την Ελλάδα, ήτοι απώλειας κυριαρχίας σε εδάφη και σε θάλασσα, που θα σημάνει αντίστοιχη συρρίκνωση της ελληνικής επικράτειας προς όφελος Τουρκίας και Αιγύπτου.
Νέοι ξεριζωμοί μπορούν να συμβούν, νέοι πόνοι και δυστυχίες, νέες εγκαταλείψεις περιουσιών και γενέτειρων, νέες «εσωτερικές» εξορίες περίπου 100 χρόνια μετά απ’ τη μικρασιατική τραγωδία.
Ως τώρα δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιος ή κάποιοι που να μπορούν να αντιταχθούν, να σταματήσουν την εκτέλεση του «σχεδίου».
Ίσως, μακάρι, στην άμεση συνέχεια να εμφανιστούν εκείνοι (ή εκείνος) που θα έχουν την ικανότητα, και τη δυνατότητα να αναχαιτίσουν τον κίνδυνο αποσύνθεσης της Ελλάδας. Ίσως. Θα φανεί σε λίγο.
Αποδεδειγμένα υπάρχει στην Ελλάδα μια 5η Φάλαγγα που δρα με σύστημα και επιμονή εις βάρος της χώρας, οργανωμένα και με ένα ακριβές πρόγραμμα σκοπός του οποίου είναι η πραγμάτωση των γνωστών (και μη κάνουμε τους ηλίθιους «αφελείς» που δεν τα πιστεύουμε;!) «ξένων οραμάτων» με ντόπια υποστήριξη που προβλέπουν:
1) γενικά, την ελαχιστοποίηση του Ελληνισμού, αν όχι την απόλυτη περιθωριοποίησή του, και τελικά τον μηδενισμό του
2) τον γεωγραφικό χερσαίο και θαλάσσιο ακρωτηριασμό του «ελλαδικού χώρου»
3) την απόλυτη οικονομική υποταγή σε τρίτους εκμεταλλευτές,
4) την πληθυσμιακή αλλοίωση με ποσοστιαία μες το χρόνο υπερίσχυση του αλλόφωνου, αλλόδοξου και αλλοεθνούς στοιχείου
5) την αρχική «συνεκμετάλλευση» και στη συνέχεια την ιδιοποίηση ολόκληρου του υποθαλάσσιου και υπεδαφικού πλούτου και
6) την ολική πολιτική υποτέλεια.
2) τον γεωγραφικό χερσαίο και θαλάσσιο ακρωτηριασμό του «ελλαδικού χώρου»
3) την απόλυτη οικονομική υποταγή σε τρίτους εκμεταλλευτές,
4) την πληθυσμιακή αλλοίωση με ποσοστιαία μες το χρόνο υπερίσχυση του αλλόφωνου, αλλόδοξου και αλλοεθνούς στοιχείου
5) την αρχική «συνεκμετάλλευση» και στη συνέχεια την ιδιοποίηση ολόκληρου του υποθαλάσσιου και υπεδαφικού πλούτου και
6) την ολική πολιτική υποτέλεια.
Τα ελληνικά «κέντρα» μεταφράζουν, εκτελούν τα (αγγλικουρικά) project ξένων δομών αποφάσεων και επιρροής. Και τα πρώτα και οι δεύτερες είναι τοις πάσι γνωστά, μάλιστα τα πρώτα χρηματοδοτούνται κιόλας και από κυβερνητικά κονδύλια (δηλαδή από λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων!!), εκτός από τις πλούσιες «εισφορές» μεγάλων αλλοδαπών πιστωτικών οργανισμών και στρατηγικο-πολιτικών κύκλων.
«Κέντρα» και «δεξαμενές ιδεών» και «σύμβουλοι» πάσης φύσης είναι μάλλον κυρίαρχοι μέσα στις ελληνικές κυβερνήσεις, βαλτοί απ’ έξω ή αυτόκλητοι «ειδήμονες διανοητές» που κατάντησαν να είναι οι αληθινοί κυβερνήτες, αν το συσχετίσουμε με την εξέλιξη και τα αποτελέσματα της ακολουθούμενης «πολιτικής».
Καλά έλεγε, πριν από ενάμησι αιώνα, ο γέρο-Μπίσμαρκ: Drei Professoren vaterland verloren, δηλαδή: «Τρεις καθηγητές και χάθηκε η πατρίδα»! Ο νοών νοείτω.
Όχι όμως λιγότερο υπεύθυνες για την άλωση (ή προσπάθεια άλωσης) εκ των έσω του ελληνικού χώρου είναι και οι εκατοντάδες τελείως ανεξέλεγκτες ΜΚΟ, οι οποίες ελεύθερες από οποιαδήποτε ελληνική αστυνομική, νομική και οικονομική επιτήρηση, με ξένους ή εγχώριους ασύδοτους χρηματοδότες, ενεργούν επικουρικά, τις περισσότερες φορές όντας οι απόλυτοι κυρίαρχοι στον χώρο των αφρικανών και ασιατών λαθρομεταναστών σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια.
Είναι αναμφισβήτητο πως το 95% αυτών των «διασωθέντων» είναι λαθραίοι και παράνομοι οι οποίοι εκβιαστικά (και ο εκβιασμός είναι ένα είδος βίας!) εισέρχονται στο ελληνικό έδαφος, ενώ κανονικά θα έπρεπε να επιστρέφονται πίσω ή να απελαύνονται στις χώρες τους, μιας και παραβιάζουν τα ελληνικά σύνορα:
Ας θυμηθούμε τους λαθραίους στην Ισπανία και την σχετική απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου που πολύ παραδόξως η Ελλάδα «αρνείται» να εφαρμόσει.
Όλους αυτούς τους λαθραίους/παράνομους η ελληνική κυβέρνηση, με το «κόλπο» του ασύλου, θεωρητικά ελληνοποιεί, πριν τους ελληνοποιήσει και νομικά και πρακτικά με ό, τι συνεπάγεται για τον ελληνικό πληθυσμό.
Μια νάρκη έτοιμη να εκραγεί όποτε θελήσουν να την αφοπλίσουν οι επιτήδειοι, παίρνοντας παραμάζωμα τους «ανύποπτους» Έλληνες.
Και μαζί με τους λαθραίους όλα τα κέντρα ξένα και ελληνικά, ΜΚΟ δρουν εναντίον της Ελλάδας και των Ελλήνων (είδαμε πλειστάκις τις άσεμνες χειρονομίες στους Έλληνες των «καημένων υποψήφιων» ασύλου «νέων ασυνόδευτων» λαθρομεταναστών!!) – και όλοι αυτοί συγκροτούν μια άνευ προηγουμένου τεραστίων διαστάσεων, σε έκταση και σε οικονομικές δυνατότητες, μαφιόζικη συντεχνία, ανενόχλητη λόγω πλήρους αδράνειας του ελληνικού κράτους, οι ίδιοι κράτος εν κράτει – ένα επιχειρησιακό καρκίνωμα το οποίο, αν δεν τιθασευτεί εγκαίρως ή περιοριστεί ή, ακόμη καλύτερα, «μαζευτεί» αποτελεσματικά, όχι και τόσο αργά θα διαβρώσει ολόκληρη την Ελλάδα και τον ελληνικό πληθυσμό της.
Μέσα σε μια ατμόσφαιρα αυτού του είδους οι ώρες είναι αποφασιστικές, γιατί πολύ πιθανόν οι «γνωστοί άγνωστοι» να έκριναν πως ήρθε η στιγμή να πραγματοποιηθούν τα λόγια της Ψαρούδα-Μπενάκη εκείνο το μακρινό 2005.
Οι Έλληνες πολίτες ή ασχολούνται με το πώς θα πάνε καλοκαιρινές διακοπές ή τεμπελιάζουν ναρκωμένοι και άβουλοι στα ντιβάνια τους ή στα καφέ. Όσο για τη νεολαία, αυτή δεν υπάρχει πια, δεν ακούγεται, ουσιαστικά είναι «νεκρή» μέσα στην ολική ανοργανωσιά και αδράνεια της.
Απ’ την άλλη μεριά τα δήθεν αντιπολιτευόμενα κόμματα δείχνουν το αληθινό, ψεύτικο πρόσωπό τους κάνοντας πως δεν ξέρουν τίποτα και δεν καταλαβαίνουν, λουφάζουν μες στη δειλία τους αντί να «ξεσπαθώσουν» σε δίκαιες παλλαϊκές αντιδράσεις για τη κατάντια όπου πάει να πεταχτεί η χώρα-πατρίδα μαζί με όλο το μέλλον της.
Όσοι λοιπόν κοιμούνται, καιρός να ξυπνήσουν και να ξανασηκώσουν τα παντελόνια τους. Οι ώρες είναι τραγικές – ας το καταλάβουν όλοι και ας αναλάβουν τις ευθύνες τους πριν είναι πολύ αργά.
ΕΚΘΕΣΗ
Είναι τώρα δεκάδες χρόνια που βρισκόμαστε μπροστά σε έναν «Έλληνα βαριά ασθενή» ο οποίος, αντί να προσπαθεί να ιαθεί, να ξαναποκτήσει τις δυνάμεις του, λες και κάτι τον ωθεί να χειροτερεύει τη κατάστασή του, κάτι τον ωθεί προς την αυτοκτονία!
Μια στιγμή, όμως: μη συγχέουμε: ο «ασθενής» δεν είναι ο ελληνικός λαός, ένας ήρωας εγκαρτέρησης και στωικότητας, Όχι, δεν είναι ο λαός, αν και είναι εκείνος που υποφέρει περισσότερο, αλλά η «κυβέρνηση», γενικά το «κυβερνών σχήμα», ανεξαρτήτου κομματικού χρωματισμού – ένα διαχρονικό αρρωστημένο «κυβερνών σχήμα», διαχρονικά «ασθενείς κυβερνήτες».
Η τακτική, αλλά οδυνηρή διαπίστωση είναι πως μες στο χρόνο, σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι πολιτικοί στις εκλογές, με το που γίνονται «κυβέρνηση» καταλήγουν να είναι «ασθενείς», μπαίνουν, θα ‘λεγε κανείς αναπόδραστα, μέσα στο «κυβερνητικό κύκλωμα ασθενών», από το οποίο κανείς δεν «αποδιδράσκει»,
«ξεχνούν» ως δια μαγείας περίπου αν όχι όλα όσα είχαν υποσχεθεί να πράξουν υπέρ του λαού, μέσα και έξω απ’ τη χώρα, όλα όσα υποσχέθηκαν στην Ελλάδα, ειδικά σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, μετατρέπονται σε εσωτερικούς πολέμιους της Ελλάδας, κάνουν ό, τι μπορούν για να την καταρρακώσουν, πολύ εύκολα, πάρα πολύ εύκολα αφήνονται να τους «πείσουν» ξένες εξουσίες και ξένα συμφέροντα,
πολύ εύκολα και ξεδιάντροπα, θα έλεγα, υποκύπτουν στις πιέσεις των ξένων εξουσιών, εγκληματικά για το ελληνικό συμφέρον συνερίζονται τις ξένες επιταγές.
Τους βλέπεις και απορείς: μα εγώ, ελληνικός λαός, τους ψήφισα για το συμφέρον μου;
Και ακριβώς γι’ αυτόν τον λαό αυτοί οι «βαριά ασθενείς» κατάντησε να είναι και ο μεγάλος κίνδυνος! Πώς μπόρεσαν;
Ποιες να πρωτοθυμηθεί κανείς από τις εξοντωτικές «υπογραφές» που έθεσαν Έλληνες πρωθυπουργοί και υπουργοί σε Συνθήκες, Συμφωνίες, Πρωτόκολλα, Σχέδια, Πρακτικά, και που σταδιακά, συστηματικά, ανεύθυνα και μη αντιστρεπτά, πάντα για να ωφεληθούν ξένοι και η Ελλάδα να απολέσει κυριαρχία, επικράτεια, γλώσσα, ιστορία, πλούτο, τιμή, υπόληψη, οδήγησαν τη χώρα σήμερα στην είσοδο του δράματος του κατακερματισμού, της απαξίωσης, της απόλυτης κρίσης, της πολιτικής υποβάθμισης και του εθνικού αφανισμού;!
Ποια τραγικά έτη για το συμφέρον και την αξιοπρέπεια της Ελλάδας, σαν κράτος και έθνος, να θυμηθούμε και συνάμα να οργισθούμε για τον ηθικό ξεπεσμό των Ελλήνων εθνικών αντιπροσώπων στη διεθνή σκακιέρα; Το 1974, το 1976, το 1988, το 1992, το 1995, το 1996, το 1997, το 1999, το 2003, το 2016, το 2019;
Και αυτά είναι τα πιο γνωστά «έτη-συμφορά» για την Ελλάδα, με τις τρομερά αρνητικές φιγούρες των Ελλήνων κυβερνώντων.
Ποιος ξέρει πόσες άλλες φορές έγινε το ίδιο, και «κουκουλώθηκε»!
Όλα ετούτα σχηματίζουν τον κεντρικό όγκο της χρόνιας «ελληνικής πολιτικής παθογένειας», την οποία συνέχεια μνημονεύουν οι πολιτικοί και οι πολιτικοί αναλυτές τους χωρίς καν να κάνουν ποτέ κάποια αμυδρή τουλάχιστον απόπειρα να την εξαλείψουν.
Φαίνεται όμως πως είναι αδύνατον να συμβεί αυτό γιατί με τις αδιάκοπες αναφορές τους οι πολιτικοί βρίσκουν, τροφοδοτούν και δικαιολογούν την «αιωνιότητα» των πολιτικών παθογενειών τους.
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα στο κόσμο κανένας ηγήτορας που θα είχε «λεκιαστεί» με πολιτικά εγκλήματα του είδους εκείνων που έγιναν σε βάρος της Ελλάδας, δεν θα υπήρχε περίπτωση να μη καταδικαστεί ισόβια για εσχάτη προδοσία! Στην ελληνική πολιτική ζωή όλα ανεξαιρέτως τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν ήταν μόνο και μόνο για να δημιουργηθεί κέρδος σε ξένη χώρα και ζημία στην Ελλάδα!
Πιο εσχάτη προδοσία απ’ αυτή! Και πιο ατιμωρησία απ’ αυτή!
Αίφνης διαβάζω πως η Ελλάδα, – δηλαδή ο κατ’ εξοχήν alter ego της, η ελληνική κυβέρνηση – δεν διαθέτει μια «εθνική στρατηγική», ένα «εθνικό όραμα» (iEPIKAIRA, 3.7.2020, Αν η ελληνική κυβέρνηση σκόπευε πραγματικά να κόψει τον βήχα της Τουρκίας, θα το είχε κάνει ήδη με τα πολλά εργαλεία που διαθέτει…).
Σίγουρα «νέο» αυτό δεν είναι!
Αναμφίβολα δεν διαθέτει ούτε τη μία, ούτε το άλλο,, και πώς άλλωστε θα μπορούσε να τα διαθέτουν κυβερνώντες οι οποίοι με τις πρόδηλες πράξεις και παραλείψεις τους δείχνουν να είναι απλά εντολοδόχοι ξένων εξουσιών,
(φτάνει να διαβάσει κανείς το μνημόνιο του 2015 και τα υπόλοιπα που ακολούθησαν για να το καταλάβει!),
τοπικοί τοποτηρητές ξένων εξουσιών εκτελούντες «στρατηγικές» και «οράματα» αυτών των ξένων, και μόνο αυτών,
αφού είναι περισσότερο από προφανώς πώς οι πράξεις τους δεν εκτελούν εθνικές «στρατηγικές» κι ούτε εκφράζουν εθνικά «οράματα». Πώς να το κάνουμε; Το δείχνει ό, τι κάνουν και δεν κάνουν!
Ωστόσο, πριν και πίσω απ’ την έλλειψη «εθνικής στρατηγικής» και «εθνικού οράματος», σίγουρα καθ’ όλα υπαρκτά, κυβερνά μια άλλη, τεράστια, καταλυτική έλλειψη: είναι η έλλειψη εθνικής ηθικής, η έλλειψη εθνικού ήθους!
Τα πάντα εκπορεύονται από την πολιτική ανηθικότητα, μητέρα όλων των διαφθορών και ξεπεσμών.
Κι όταν λείπει η «εθνική τιμή», τίποτα δεν μπορεί να μπει εμπόδιο στις χειρότερες πράξεις αλλοτρίωσης του εθνικού χώρου σε όλες τις εκφάνσεις του: όλα γίνονται αναλώσιμα, όλα πουλιούνται, όλα χαρίζονται, αρκεί να είμαστε αρεστοί στους εντολείς πάτρωνές μας και να μας εξασφαλίσουμε για όσο γίνεται περισσότερο την εξουσία στη χώρα μας και βεβαίως την μεγαλύτερη δυνατή οικονομική άνεση, ανεξάρτητα αν όλα αυτά αποβαίνουν σε βάρος των εθνικών πόρων,
με μια βασική διαφορά, ωστόσο, εδώ στην Ελλάδα: πουλιούνται και χαρίζονται όχι για κάποιο κέρδος που θα μεγαλώσει την Ελλάδα ή θα την καταστήσει πιο δυνατή, αλλά αποκλειστικά και μόνο για να ικανοποιηθούν οι επιβουλές του καλού μας φίλου ή/και του επίμονου εχθρού μας, ώστε να πάψουν, έστω και για λίγο, να μας πιέζουν, να μας απειλούν, να μας σκοπεύουν με τα όπλα τους. να μας ζητούν να υποκύψουμε!
Δηλαδή: πουλάμε και χαρίζουμε για το τίποτα σαν κέρδος και για πολλά, τα πάντα σαν χασούρα.
Αυτή τη «παραγγελία» πήραμε και πιστοί στο «καθήκον» μας, την υλοποιούμε, αλλά πάλι με μια διαφορά:
δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανένα, και ειδικά ούτε και σε εκείνους που μας έφεραν στην εξουσία, που μας έβαλαν, δηλαδή, σε θέση να εκτελέσουμε αυτό το «καθήκον», τους αγνοούμε παντελώς, αγνοούμε παντελώς αυτόν τον λαό ο οποίος θα έπρεπε να είναι ο μόνος εμπνευστής μας και ο υποστηρικτής μας και όχι το θύμα των πολιτικών μας κακουργημάτων και ραδιουργιών.
Είναι αυτή η τραγική, ολοκληρωτική έλλειψη επαφής με τον λαό που καταντά να είναι η μεγαλύτερη προδοτική στάση μιας κυβέρνησης προς όλους εκείνους τους πολίτες που της εμπιστεύτηκαν τη μοίρα τους.
Και είναι ακόμα αυτή η τραγικότερη, ολοκληρωτική πολιτική του ψεύδους και της απαξίωσης προς τον λαό που καταντά να είναι το μεγαλύτερο εθνικό ξεπούλημα, πριν ακόμα απ’ το ξεπούλημα εδαφών και κυριαρχίας.
Στα πλαίσια της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, υπερβολικά «προσκολλημένοι» στη «πολυθρόνα» τους, στη καλοπέρασή τους, στο αυγάτισμα των εισοδημάτων τους, στην εξουσία τους φαίνεται να είναι οι περισσότεροι της εκτελεστικής και νομοθετικής τάξης – τουλάχιστον έτσι φαίνονται να είναι –
υπερβολικά προσκολλημένοι δείχνουν να είναι, κάτι που τους απομακρύνει όλο και πιο πολύ από τον λαό, κάτι που τους τοποθετεί έξω από τα συμφέροντα του λαού, τον οποίο όμως πάλι θυμούνται όταν πρόκειται να γίνουν εκλογές για να τον «τουμπάρουν» πάλι με άλλες ψεύτικες υποσχέσεις, διότι γι’ αυτούς οι πολίτες είναι συνολικά ηλίθιοι, τους σέρνουμε απ’ τη μύτη κι όταν μας βολεύει, τους αγνοούμε!
Και όταν εκείνοι που έχουν μια εξουσία αποξενώνονται απ’ τον λαό – όπως συμβαίνει και σήμερα – όσο περισσότερο αποξενώνονται τόσο περισσότερο ενεργούν εχθρικά προς τον λαό, προς το έθνος, προς ό, τι είναι εθνικό: δηλαδή προς την ίδια τη πατρίδα τους, δηλαδή την ίδια γη των πατεράδων τους!
Από το 1955 και μετά, αλλά απείρως πιο πολύ απ’ το 1974 και μετά, δεν μετριούνται οι κυβερνητικές ανθελληνικές συμπεριφορές, οι καταστρεπτικές για την Ελλάδα πράξεις τους, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, οι ταπεινωτικοί συμβιβασμοί, ειδικά με Αμερικανούς και Τούρκους, στην ουσία αμφότεροι εχθροί της Ελλάδας, οι πρώτοι κρυφοί, οι δεύτεροι φανεροί.
Δεν μετριούνται οι από πλευράς κυβερνήσεων οικονομικές φθορές που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, οι στρατιωτικοί υποβιβασμοί στα πιο στρατηγικά σημεία του Αιγαίου και της Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένης και της απαξίωσης της εγχώριας «πολεμικής βιομηχανίας» (το αντίθετο που έγινε στη Τουρκία!), οι τελείως λανθασμένες και ντροπιαστικές εξωτερικές πολιτικές, καθεαυτού εφιάλτες προς όφελος των νέων Περσών,
και τώρα τελευταία η εσκεμμένη, εγκληματικά ανύπαρκτη δημογραφική πολιτική σε βάρος του ελληνικού λαού και κατ’ επέκταση του Ελληνισμού, και το αντιστρόφως υπαρκτό εγκληματικό σχέδιο αποικισμού της Ελλάδας από όλες τις φυλές εξ Ασίας και Αφρικής, τυφλά υπακούοντας σε συμφεροντολογικές επιταγές Γερμανών και άλλων Κοινοτικών, αμφότερων φίλων της Ελλάδας σε λόγια, θανάσιμων εχθρών σε πράξεις – κι αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει.
Μέρος κι αυτό είναι της έλλειψης «εθνικής ηθικής», τουτέστιν «εθνικής πατρίδας», «εθνικισμού πατριδογνωσίας», όπου το έθνος είναι η αρχή και το τέλος της αληθινής εθνικής πολιτικής.
Όλα τα κράτη του κόσμου υπερασπίζονται σαν κόρη οφθαλμού το έθνος τους – το ελληνικό (αθηναϊκό) κράτος τι κάνει;
Τα γεγονότα και τα αποτελέσματα αυτών των γεγονότων που παρακολουθούμε μας πείθουν γι’ αυτή την έλλειψη που λέμε.
Μα στ’ αλήθεια, έλεος!, σήμερα δεν υπάρχει ελπίδα να διαψευστεί ετούτη η «έλλειψη»; Όλοι έχουν «έλλειψη»; μηδενός εξαιρουμένου; Κανείς δεν ξεχωρίζει και προπαντός δεν δρα για να μη ζημιωθεί η χώρα;
Ο ελληνικός λαός βρίσκεται ανυπεράσπιστος και ανοχύρωτος γιατί κανένας ελληνικός θεσμικός παράγων δεν μεριμνά να τον προστατέψει και να του εξασφαλίσει τα δικαιώματα.
Και βεβαίως όταν πάμε να «συζητάμε» να πουλήσουμε νησιά και θάλασσες ελληνικές, είναι σαν να πουλάμε τον ελληνικό λαό γιατί – και ο κάθε κυβερνών δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάει – γαίες και νησιά και θάλασσες ανήκουν στον ελληνικό λαό, είναι ο ελληνικός λαός – καθόλου δεν ανήκουν σε κυβερνώντες!!
Επομένως και αυτομάτως στο νου μια λύση φαίνεται να του παραμένει: από μόνος του να υπερασπιστεί, έτσι όπως αυτός ξέρει και μπορεί.
Τελικά μια κυβέρνηση γίνεται να θέλει να πάει κατά διαόλου. Ο λαός όμως γίνεται να επαναπαύεται στο χαμό του, όπου τον παρασέρνει η κυβέρνηση που θέλει να πάει κατά διαόλου; δεν βλέπει; δεν καταλαβαίνει;
ΣΑΝ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ίσως όλα αυτά που προηγούνται να «θίξουν»» κάποιους, να μη τους φανούν «φυσιολογικά» ή, όπως λένε σαν βλακώδη δικαιολογία, politically correct.
Βεβαίως καμία πρόθεση δεν υπάρχει να «θιχτεί» οποιοσδήποτε. Απλά, με τα δεδομένα που είναι υπό τα βλέμματα και την αντίληψη των πάντων, η μοναδική πρόθεση είναι να «ειπωθεί» η πραγματικότητα που ζούμε, όσο σκληρή και «υπερβολική» μπορεί να είναι ή να φαίνεται.
Όπως ξέρουμε όμως, τα «σκληρά» μας θωρακίζουν, όχι τα «μαλθακά».
Κρεσέντσιο Σαντζίλιο
Ελληνιστής
ΥΓ. 1. Ποικιλοτρόπως οξυδερκής είναι η ανάλυση στο άρθρο τον τίτλο του οποίου παραθέσαμε πιο πάνω (iEPIKAIRA, 3.7.2020). Αλλά περισσότερο από εξαιρετική είναι η σοβαρή απαρίθμηση των μέτρων που προτείνει, τα οποία μια σοφή, ελληνική, μη-εξαρτώμενη κυβέρνηση μπορεί και πρέπει να πάρει ως κυρίαρχη χώρα και όχι να αγνοήσει ως πουλημένη(που λένε).
Ας το διαβάσουν, ας το αποστηθίσουν, εμπεδώσουν και εφαρμόσουν λοιπόν οι «αρμόδιοι» κυβερνητικοί, αν όντως είναι σοφοί, ελληνικοί και μη-εξαρτώμενοι, όπως μας λένε πως είναι!
Μόνο κέρδος θα έχουν, εκείνοι, στον διεθνή στίβο, και ο ελληνικός λαός, στο ιστορικό του σήμερα και αύριο.
ΥΓ. 2. Διαβάσαμε επίσης για «ατολμία» και «ανικανότητα» των ελληνικών κυβερνήσεων να επιβάλλουν τα ελληνικά δικαιώματα(iEPIKAIRA, 3.7.2020, Ρούντι Ρινάλντι, Ο οδικός χάρτης ονόματι ‘επήρεια’, το κόμμα της Χάγης και της ‘συνεκμετάλλευσης’ και το μνημείο ενδοτισμού του κύπριου Προέδρου).
Όχι, καθόλου δεν πρέπει να μιλάμε για «ατολμία», «ανικανότητα» ή «λάθη» των ελληνικών κυβερνήσεων: τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ισχύει, πολύ απλά γιατί αλλού βρίσκεται η αιτία της αδράνειας των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλού, είναι «φρούτο εισαγωγής», είναι η διαχρονική, απόλυτη – ως φαίνεται – απορροφητική από το 1955 και μετά υπαγωγή στους συνήθεις πάτρωνες «σύμβουλους», εντολείς, επίβουλους, διατάζοντες ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού.
Είναι αυτοί που κυβερνούν την Ελλάδα, μαζί με το ιερατείο των Βρυξελλών/Βερολίνου, αυτοί που αποσκοπούν στην εξαφάνιση του ό, τι ονομάζεται «ελληνικό», όταν την προβλεπόμενη μέρα θα προσπαθήσουν να διαιρέσουν τη χώρα σε ανεξάρτητες κρατικο-κυβερνητικές οντότητες: η Αττική και οι Αττικοί, η Θεσσαλία και οι Θεσσαλοί, η Πελοπόννησος και οι Πελοποννήσιοι, η Μακεδονία και οι Μακεδόνες (θα υπάρχει ήση η «Βόριε Μακεδονία»!), η Ήπειρος και οι Ηπειρώτες, κλπ., όσο κι αν φαίνεται αυτό εξωφρενικό, φτάνει να εξαφανιστούν τα ονόματα «Ελλάδα» και «Έλληνες»!
Και είναι εξαιτίας αυτών που οι ελληνικές κυβερνήσεις φαίνονται άτολμες, ανίκανες, με λανθασμένες συνέχεια κινήσεις! Εκτελώντας το «πρόγραμμα» των ΗΠΑ/ΕΕ/Γερμανίας η ελληνική κυβέρνηση φυσιολογικά δείχνει να μη τολμά, να είναι ανίκανη να ενεργήσει αυτοβούλως υπέρ της Ελλάδας, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά.
Όλες οι ως σήμερα ελληνικές κυβερνήσεις για ένα πράγμα είναι άτολμες και ανίκανες:
δεν έχουν καμία τόλμη και είναι τελείως ανίκανες να «στείλουν στο διάβολο» ΗΠΑ, ΕΕ και Γερμανία (όπως κάνουν κι άλλες «μικρές» χώρες και δεν «παθαίνουν» τίποτα) για να ασκήσουν την πολιτική που συμφέρει στην Ελλάδα και δεν συμφέρει σε ΗΠΑ, Γερμανία, Ιταλία, κλπ.! Την ελληνική πολιτική, όχι την αμερικανική ή γερμανική!!
Δεν έχουμε δει κανένα αρχηγό κυβέρνησης (ούτε βέβαια και Πρόεδρο της Δημοκρατίας!) δυναμικό, άφοβο, δυνατό, ικανό να κάνει την υπέρβαση – να κάνει κάτι που να μοιάζει με εκείνο που κάνει κάθε μέρα ο Ερντογάν(!), ας πούμε, κι ας μας φαίνεται «υπερβολικός».
Τί θα πάθει ο Έλληνας και η Ελλάδα αν «επαναστατήσουν»; Περισσότερο κακό από εκείνο που προετοιμάζεται να διαλύσει την Ελλάδα;
Διαβάσατε τι είπε ο κοινοτικός Μπορέλ στον Τσαβούσογλου για μοίρασμα με Τουρκία των ελληνικών πλουτοπαραγωγικών πόρων;! Το ίδιο και με τη Κύπρο;! Δεν είναι εκείνο που λένε απ’ το 1980 οι Τούρκοι; τα εμά εμά και τα εσά εμά; Την «συνεκμετάλλευση», το παλιό «σαράκι» των παλιών και νέων φίλων Αμερικανών τύπου Πάιατ;!
Και τι περιμένουν οι Έλληνες να αντιδράσουν και η κυβέρνηση να τους βοηθήσει να το κάνουν διότι ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΛΑΟΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ ΣΕ ΗΠΑ/ΕΕ/ΓΕΡΜΑΝΙΑ;;!!
Υ.Γ. 3. Πόσες δεκάδες χρόνια τώρα, πόσοι καλοπροαίρετοι και τίμιοι Έλληνες και ξένοι μελετητές των ελληνικών πολιτικών δρώμενων έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν τις πιο πρόσφορες συμβουλές για μια σωστή, «ελληνοπρεπή» ελληνικών συμφερόντων πολιτική – μια πολιτική (στρατιωτική και οικονομική) που θα τοποθετεί την Ελλάδα στο κέντρο των ελληνικών διεθνών συναλλαγών, θα την θέτει σαν ισότιμο, ανεξάρτητο και αυτόνομο συνομιλητή σε όλες τις διεθνείς σχέσεις και συμφωνίες, και θα μεριμνά για την εξασφάλιση του διεθνούς ελληνικού πολιτικού κύρους, για την ελληνική εδαφική ακεραιότητα και για την δυναμική άσκηση της ελληνικής κυριαρχίας και δικαιωμάτων…
Πόσες χιλιάδες σελίδες έγραψαν αυτοί οι καλοπροαίρετοι Έλληνες και ξένοι φιλέλληνες για να τους ακούσει κάποιος Έλληνας κυβερνήτης και να πράξει επιτέλους τα πραγματικά συμφέροντα της χώρας του!
Πού τέτοια τύχη! Όλα τα λόγια και τα γραπτά εκεί, περιμένουν να γίνουν πράξη. Ποιος θα το κάνει; Ποιος θα έχει το σθένος, το ήθος και την αγάπη της Ελλάδας που θα του δώσουν τη δύναμη να εφαρμόσει τα προτεινόμενα απ’ αυτούς «καλά» και να απωθήσει μακριά τα «κακά» που, από μέσα και απ’ έξω, του προστάζουν;!
Υπάρχει κάποιος Έλληνας κυβερνήτης ή έστω πολιτικός που «επηρεάζει» τον κυβερνήτη;
Πού είσαι Διογένη;