Η Ζουράφα ή αλλιώς Λαδοξέρα (Γεωγραφικό Πλάτος: 40ο 28′ 23 και Γεωγραφικό Μήκος: 25ο 50′ 18) είναι η βορειανατολικότερη βραχονησίδα των Θρακικών Σποράδων στην οποία σημειώθηκε σοβαρό επεισόδιο με σκάφος του Λιμενικού, το οποίο συγκρούστηκε με τουρκικό αλιευτικό βορειοανατολικά το πρωί της Πέμπτης.
Διοικητικά υπάγεται στον Νομό Έβρου, έχει μήκος ακτών 465 μέτρα και καταλαμβάνει επιφάνεια 9 στρεμμάτων, σύμφωνα με παλαιότερες μετρήσεις της Υδρογραφικής Υπηρεσίας τού Πολεμικού Ναυτικού, ενώ με νεότερους υπολογισμούς είναι μικρότερη του ενός στρέμματος και έχει ακτογραμμή 32 μέτρα, γιατί βυθίζεται λόγω της διαβρώσεως των ακτών της.
Aνήκει στις προστατευόμενες περιοχές του πανευρωπαϊκού προγράμματος NATURA από το 2011.
Η βραχονησίδα ανήκει βάσει Διεθνών Συνθηκών στην Ελλάδα και επεκτείνει τις ζώνες θαλάσσιας κυριαρχίας της, δηλαδή τα χωρικά ύδατα και την υφαλοκρηπίδα της, στον χώρο τού Βορειοανατολικού Αιγαίου, προς τα ανατολικά.
Σημαντική παρατήρηση είναι ότι αποτελεί το ανατολικότερο χερσαίο άκρο των ορίων της Ελλάδος και κατ’ επέκταση τής σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το 2012 όταν ο φάρος τής βραχονησίδας Ζουράφα έπαψε να λειτουργεί, στάλθηκαν άνδρες του Λιμενικού Σώματος για να τον επισκευάσουν. Όσο διαρκούσε η επιχείρηση επισκευής, εμφανίστηκε ταχύπλοο σκάφος της Τουρκικής Ακτοφυλακής, το οποίο άρχισε να καταδιώκει το Ελληνικό.
Η ιστορία της Ζουράφας και το πετρέλαιο
Σε σύγγραμμά του ο λόγιος Ν. Φαρδύς (1853-1901) αποκαλεί τη βραχονησίδα «Ζγοράφα» (τα) και σημειώνει: «σε καιρό γαλήνης διακρίνεται και από κάποια, υγρή, ελαιώδη ουσία που επιπλέει επί των πέριξ υδάτων, πού “αποπνέει οξεία οσμή πετρελαίου”».
Θεωρεί τη Ζουράφα κέντρο των σεισμών της Σαμοθράκης και υπόλειμμα 4 νησίδων του Θρακικού Πελάγους που καταποντίστηκαν πριν από πάρα πολλά χρόνια.
Ο ίδιος επίσης αναφέρει ότι: «Για πρώτη φορά διαπίστωσε προσωπικώς την ύπαρξη εκεί πετρελαίου από το 1874, του οποίου η πηγή ευρίσκετο επί της Zoυράφας».
Ο Στυλιανός Λυκούδης το 1930 στη Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια γράφει ότι η Ζουράφα λόγω της διάβρωσης από τη θάλασσα έχει μέγιστη διάσταση 35 μέτρα, ενώ «γύρωθέν της δε απλούται εν γαλήνη ελαιώδης κηλίς αναδίδουσα οσμήν πετρελαίου, πείθουσα ότι πλαγίως εις τον κορμόν της υπάρχει οπή εξόδου λιπαράς ρευστής ύλης». Η περιοχή γύρω από τη Ζουράφα είναι επίσης εξαιρετικός ψαρότοπος.
Τα κοιτάσματα πετρελαίων στην περιοχή πιστοποίησε και επίσημα ο αείμνηστος πρώην υπουργός Ενέργειας Ευάγγελος Κουλουμπής, ο οποίος σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο 2000 υποστήριξε ότι η Ζουράφα και άλλες βραχονησίδες τού Αιγαίου μπορούν να γίνουν οι «χρυσοφόρες πύλες», απ’ όπου είναι δυνατό να αντληθούν πετρελαϊκά κοιτάσματα, ικανά να καλύψουν τις συνολικές ανάγκες της χώρας μας για πολλά έτη.
Σημαντική είναι η γεωστρατηγική της σημασία καθώς σημειοθετεί το απώτατο άκρο της ελληνικής θαλάσσιας επικράτειας στο βορειοανατολικό Αιγαίο, ενώ παράλληλα είναι το βορειοανατολικότερο γεωγραφικό σημείο των Θρακικών Σποράδων. Για αυτούς τους λόγους αποτελεί συχνό σημείο εντάσεων μεταξύ της ελληνικής και τουρκικής ακτοφυλακής στα υδάτινα σύνορα.
Στα ανατολικά της Ζουράφα βρίσκεται η νησίδα της Μποζτεπέ Μπουρνού (τουρκικά Boztepe Burnu, ελληνική ονομασία Άκρας Γκρέμια), εντός της τουρκικής επικρατείας, η οποία αποτελεί σημείο προσάραξης για όσα πλοία αποφεύγουν την είσοδο στην ελληνική επικράτεια.
Το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού της Τουρκίας από τη δεκαετία του ’90 θεωρεί τη νησίδα ως μια από τις 130 λεγόμενες «γκρίζες ζώνες», της οποίας την κυριότητα αμφισβητεί, παρ’ όλο που η ελληνική εμπεριστατωμένη θέση είναι ότι οι θέσεις αυτές είναι παντελώς ανυπόστατες, δεν ισχύουν, και επιβεβαιώνονται από την επικυριαρχία στην περιοχή.
Σε παλαιότερες μετρήσεις, η Ζουράφα είχε έκταση 9 στρεμμάτων, ενώ σήμερα υπολογίζεται ότι είναι μικρότερη από ένα στρέμμα.
Βυθίζεται λόγω της διάβρωσης των ακτών της, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να γίνει ύφαλος. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, μπορεί να δημιουργηθεί γεωστρατηγικό θέμα.
πηγή:https://newpost.gr/eidiseis/pou-einai-i-zoyrafa-giati-echei-tosi-simasia/