Ο κ. Ερμόλαος, ήταν συνταξιούχος του υπουργείου Κοινωνικής Ανασυγκροτήσεως και Φροντίδος, απ΄ το οποίο αφυπηρέτησε ευδοκίμως, έχοντας «εξαντλήσει την ιεραρχία», όπως τον πληροφορούσε το σχετικό έγγραφο που του ενεχείρισαν, μαζί με τις ευχές τους για… καλό υπόλοιπο, ένθα λέγοντας «υπόλοιπο», ο καθείς αντιλαμβάνεται τι ακριβώς υπονοείται.
- Tου Υπτγου ε.α. Χρήστου Μπολώση
Ο κ. Ερμόλαος, ήταν ένας ήσυχος άνθρωπος, όσον αφορούσε την δημοσία του εικόνα και ένας ανήσυχος άνθρωπος, όσον αφορούσε τη συνείδησή του.
Γεννήθηκε κάπου εκεί στο τέλος της δεκαετίας του 1940 και έχει ζήσει όλη την νεότερη ιστορία της Ελλάδος.
Έζησε συμμοριτοπολέμους χωρίς να θυμάται και πολλά πράγματα, έζησε μεγάλους πρωθυπουργούς, όπως ο Παπάγος και ο Καραμανλής (ο τότε όχι ο μετά), αλλά και μεγάλους πολιτικούς, με προσφορά όμως αντιστρόφως ανάλογη των ικανοτήτων τους. Έζησε τον θάνατο της δημοκρατίας, που σύμφωνα με τον «Εθνάρχη» Καραμανλή είχε δολοφονηθεί αλλά δεν της το είχανε πει». Έζησε και το καθεστώς της 21η Απριλίου του 1967. Έζησε το έπος των αντιστασιακών, χωρίς όμως να έχει την τύχη να γνωρίσει κανένα. Για να είμαστε δίκαιοι γνώρισε περίπου 3.256, αλλά από το 1975 και μετά…
Όμως ο κ. Ερμόλαος, όπως είπαμε ήταν ιδιαιτέρα προσεκτικός με την συνείδησή του και δεν άνοιγε το στόμα να καταπίνει σαν χάνος ό,τι του σερβίρανε τα κανάλια, οι φυλλάδες και τα διάφορα φερέφωνα
Έτσι είχε γνώμη για όλα τα γεγονότα. Μπορεί να μην ήταν πάντοτε απόλυτα σωστή, άλλα ήταν η δική του.
Κάπου είχε διαβάσει ότι ο Γερμανοεβραίος μαρξιστής φιλόσοφος Βάλτερ Μπενγιαμίν, είπε ότι: «Η ιστορία γράφεται συχνά από τους νικητές». Μπορεί να το είπε και ο Ναπολέων. Δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας τώρα
Ο κ. Ερμόλαος, αναρωτιόταν πόσο αντικειμενική μπορεί να είναι η ιστορία, που γράφεται έτσι, αλλά απάντηση δεν έπαιρνε από κανένα. Ούτε καν από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Μαρινάκη, που έχει, τουλάχιστον μια, απάντηση για όλα.
Όμως, αν το αξίωμα αυτό, αμφισβητείται και μάλιστα έντονα όχι μόνο από τον κ. Ερμόλαο, τότε πόσο θα πρέπει να αμφισβητείται το ότι: «Οι νικητές γράφουν την ιστορία, καθ’ υπαγόρευση των ηττημένων».
Ο κ. Ερμόλαος αυτό το είχε εμπεδώσει, διότι ψάχνοντας και διαβάζοντας είχε πεισθεί ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Με αυτές τις σκέψεις και αφού διάβασε έμπλεος χαράς, ότι το 2043 η σύνταξή του θα αυξηθεί κατά 2,67 % και ότι η τιμή της φέτας έπεσε στα 2,6 ευρώ (Μαρινάκης: Τα 100 γραμμάρια εννοούμε ρε…), πήρε τον δρόμο για το ταβερνάκι της γειτονιάς.
Εκεί συνάντησε την παρέα του, όλοι απόμαχοι της ζωής και της βιοπάλης, καλησπέρισε, κάθισε στην θέση του, που τον περίμενε και φώναξε:
- Παιδί, ένα καθαρό.
Πολύ τετριμμένη φαίνεται αυτή η φράση, αλλά έχει τη σημασία της. Ξεκινάει από πολύ παλιά και από την αρχή ότι όταν κάποιος πίνει κρασί, θα πρέπει να συμμετέχουν, όσο το δυνατόν περισσότερες αισθήσεις. Η γεύση βέβαια, η όσφρηση (έχετε δει τον Ορέστη Μακρή, πώς μυρίζει το κρασάκι του πριν το κατεβάσει), η ακοή που συμμετέχει με το τσούγκρισμα των ποτηριών και η όραση, η οποία τέρπεται από το χρώμα του κρασιού όπως αυτό αναδεικνύεται από ένα καθαρό ποτήρι χωρίς… δαχτυλιές. Η αφή ενδεχομένως θα χρειαστεί, αργότερα, όταν θα σε βοηθήσει να γυρίσεις σπίτι…
Κάθισε λοιπόν ο κ. Ερμόλαος, ήρθε και το καθαρό και είπε:
-Ρε παιδιά δεν είμαστε καθόλου καλά.
Τα «παιδιά» ήξεραν ότι δεν είναι καθόλου καλά, αφού άλλος πάλευε με την πίεση του, άλλος με την χοληστερίνη του, άλλος με το ζάχαρό του και τέλος πάντων όλοι είχαν λόγους να συμφωνούνε ότι δεν ήταν, αν όχι «καθόλου», πάντως όχι καλά.
-Ε, τι περιμένεις τώρα ρε Ερμόλαε στη ηλικία που φτάσαμε;
– Όχι ρε σεις δεν εννοώ αυτό. Άλλο λέω.
-Τότε αφού λες άλλο γιατί δεν λες κατ’ ευθείαν αυτό που θες, αλλά λες το άλλο, είπε ο κύριος Ευρυσθένης συνταξιούχος δημοδιδάσκαλος, μιμούμενος τον Στρατηγό Χαρίλαο Μπάρδα (Ορέστης Μακρής) στην «Θεία απ’ το Σικάγο».
– Ρε ξέρετε πού έχω καταλήξει; Ότι σήμερα την ταλαίπωρη την ιστορία, την αναθεωρούμε, την ξανακοιτάμε, την ανακατεύουμε, την βάζουμε στο μίξερ των σκοπιμοτήτων και γενικώς την διαστρεβλώνουμε και την στραγγαλίζουμε ασυστόλως παρουσιάζοντάς της, όπως αυτή μας βολεύει.
– Για γίνε λίγο πιο σαφής Ερμόλαε, είπε ο κ. Ευλάμπιος, συνταξιούχος δημοδιδάσκαλος
– Με χαρακτηριστική ευκολία, πήρε φόρα ο Ερμόλαος, πετάμε λάσπη σε ηρωικές μορφές του Έθνους μας, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουμε στενά προσωπικά ή – το χειρότερο – πολιτικά και κομματικά συμφέροντα. Κύριοι, όλοι γνωρίζουμε ότι η Ζαν ντ’ Αρκ, άκουγε φωνές και σύμφωνα με αυτές, οδηγούσε τα στρατεύματα της Γαλλίας στη νίκη εναντίον των Άγγλων, κατά τον μεταξύ τους Εκατονταετή πόλεμο (1337-1453). Το να βλέπεις οράματα κυρίες και κύριοι και το να ακούς φωνές, είναι το πλέον χαρακτηριστικό σύμπτωμα της σχιζοφρένειας. Ουδείς όμως Γάλλος διενοήθη ποτέ, να αποκαλέσει σχιζοφρενή την Ιωάννα της Λωρραίνης. Εμείς εδώ, μέχρι και τον Κολοκοτρώνη τον βγάλαμε αέ μου σγχώρεσέ με και να με συμπαθά η κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+. Και με την ευκαιρία, αυτό το + δεν μπορώ να ερμηνεύσω και μ΄ αυτό τα μαράζι θα πάω.
– Να σας το πω εγώ κ. Ερμόλαε, πετάχτηκε ο Φίφης ο αχτύπητος, αλλά ο κ. Ερμόλαος τον έκοψε.
-Άσε Φίφη, μια άλλη φορά, είπε ο κ. Ερμόλαος και συνέχισε. Μία μανία απαξιώσεως των πάντων κυριαρχεί, δυστυχώς και με την ευλογία των θεσμών. Η πρόφαση είναι επιστημονικοφανής. Να ξαναδούμε και συνεπώς να ξαναγράψουμε την Ιστορία και συνεπώς να σερβίρουμε όπως την θέλουμε την ταλαίπωρη την ιστορία. Λες και μέχρι τώρα είμαστε τυφλοί. Σοβαροφανείς ιστορικοί, κλαίνε και οδύρονται επειδή ο Κολοκοτρώνης κατά την πολιορκία της Τριπολιτσάς στις 23 Μαρτίου του 1821, έσφαξε τούρκους. Κανένας όμως απ’ αυτούς, δεν ρίχνει ούτε ένα δάκρυ, για τους Έλληνες, που επί 400 χρόνια σφάζονταν και βασανίζονταν από τους Οθωμανούς.
-Ε, πως; είπε ο κ. Βλαδίμηρος παλαιό στέλεχος του ΚΚΕ, και ανέφερε έναν που δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του, ότι είχε γράψει για σφαγές εκ μέρους των Ελλήνων.
– Άκου ρε Βλαδίμηρε, ασφαλώς και σκότωσαν και Έλληνες άλλωστε σον πόλεμο δεν σκοτώνει μόνο η μια πλευρά. Αλλά άλλο να κάνεις το καθήκον σου στη μάχη και άλλο να «υποχρεώνεις» τον μεγάλο Βίκτορ Ουγκό να γράψει το Ελληνόπουλο. Το έχεις ακούσει Βλαδίμηρε;
Όχι ο Βλαδίμηρος δεν το είχε ακούσει. Ο κ. Ερμόλαος όμως προετοιμασμένος για την συζήτηση που άνοιξε, έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτί και διάβασε:
«Το Ελληνόπουλο»
Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.
Η Χίο, τ’ όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,
με τα κρασιά, με τα δεντρά
τ’ αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια
και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδια
καθρέφτιζε μεσ’ τα νερά.
Ερμιά παντού. Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,
στου κάστρου τα χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο
κάθεται, σκύβει θλιβερά
το κεφαλάκι στήριγμα και σκέπη του απομένει
μόνο μιαν άσπρη αγράμπελη σαν αυτό ξεχασμένη
μεσ’ την αφάνταστη φθορά.
– Φτωχό παιδί, που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες
για να μην κλαις λυπητερά, τ’ ήθελες τάχα να ‘χες
για να τα ιδώ τα θαλασσά
ματάκια σου ν’ αστράψουνε, να ξαστερώσουν πάλι
και να σηκώσεις χαρωπά σαν πρώτα το κεφάλι
με τα μαλλάκια τα χρυσά;
Τι θέλεις άτυχο παιδί, τι θέλεις να σου δώσω
για να τα πλέξης ξέγνοιαστα, για να τα καμαρώσω
ριχτά στους ώμους σου πλατιά
μαλλάκια που του ψαλιδιού δεν τάχει αγγίξει η κόψη
και σκόρπια στη δροσάτη σου τριγύρω γέρνουν όψη
και σαν την κλαίουσα την ιτιά;
Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;
Μήπως το κρίνο απ` το Ιράν, που του ματιού σου μοιάζει;
Μην ο καρπός απ’ το δεντρί
που μεσ’ στη μουσουλμανική παράδεισο φυτρώνει,
κ’ έν’ άλογο χρόνια εκατό κι αν πιλαλάει, Δεν σώνει
μεσ’ απ’ τον ίσκιο του να βγει;
Μη το πουλί που κελαηδάει στο δάσος νύκτα μέρα
και με τη γλύκα του περνάει και ντέφι και φλογέρα;
Τι θες κι απ’ όλα τα αγαθά
τούτα; Πες. Τα` άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;
-Διαβάτη,
μου κράζει το Ελληνόπουλο με το γαλάζιο μάτι:
– Βόλια, μπαρούτι θέλω. Να.
- Το ποίημα «Το Ελληνόπουλο», εξήγησε ο κ. Ερμόλαος, γράφτηκε από τον Βίκτορα Ουγκώ, το 1828, σε ηλικία 26 ετών και αναφέρεται στην καταστροφή της Χίου από τους Οθωμανούς, στις 30 Μαρτίου 1822. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο μεγάλος μυθιστοριογράφος, ήταν θαυμαστής όχι μόνο της αρχαίας Ελλάδας και του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, αλλά στήριξε μέσα από τα κείμενά του και τις δηλώσεις του, την εθνική ιδέα και την ελληνική επανάσταση. «Η ιερή σας πατρίδα έχει την πιο βαθιά μου αγάπη. Σκέφτομαι την Αθήνα, όπως σκέπτεται κανείς τον ήλιο», έγραφε στους Κρήτες, το 1867 και υπέγραφε: «Ο αδελφός σας Βικτόρ Ουγκό. Είναι επίσης χαρακτηριστικό, ότι ήταν από τους πρώτους που εξέφρασε τον αποτροπιασμό του, για την αρπαγή από τον Λόρδο Έλγιν, των Μαρμάρων του Παρθενώνα.
Όλοι είχαν βουβαθεί. Δεν την ήξεραν αυτή την ιστορία με το ποίημα του Ουγκώ.
- Και να ξέρετε και κάτι ακόμα, συνέχισε ο κ. Ερμόλαος, την μετάφραση του ποιήματος στα Ελληνικά την έκανε ο μεγάλος μας Κωστής Παλαμάς. Και να ξέρετε και ακόμα κάτι. Ο μεγάλος γάλλος ζωγράφος Ευγένιος Ντελακρουά εμπνεύστηκε την «Σφαγή τα Χίου» από τους Οθωμανούς. Ε, κάτι παραπάνω θα ήξερε αυτός, που τότε το 1824 που το ζωγράφισε ήτανε 26 χρονών. Κύριοι ξέρετε τι έχει πει ο Σαντιγιάνα;
Ουδείς εγνώριζε τι έχει πει ο ισπανός φιλόσοφος Τζωρτζ Σαντιγιάνα.
Αλλά θα χρειαστεί να συνεχίσουμε.
Υστερόγραφο:
Και όπως κάθε φορά, ένα δωράκι. Ένα θαυμάσιο άρθρο του επ. Α/ΓΕΣ κ. Κ. Ζιαζιά:
Με τη σφραγίδα της Ελληνικής δικαιοσύνης-πανηγυρίζουν οι Σκοπιανοί
Με ανάρτησή του, ο Επίτιμος Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού Κωνσταντίνος Ζιαζιάς, Ξεσπάθωσε εναντίον του πολιτικού συστήματος και όσων το εκπροσωπεύουν τα τελευταία έτη, με αφορμή την αηδία που νιώσαμε σαν έλληνες από την ίδρυση του «Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας» στην χώρα μας.
Οι προηγούμενοι κυβερνώντες υπό την πίεση του ξένου παράγοντα και με ελαφρά την καρδιά, με την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, παρέδωσαν αμαχητί το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στους Σλάβους των Σκοπίων και τους επιτρέψαν να οικειοποιούνται την ελληνική ιστορία μας, ενώ αυτοί έχουν αποποιηθεί τη σλαβική τους ιστορία και επαίρονται διεθνώς ότι αποτελούν χώρα με κατοίκους απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Οι τωρινοί κυβερνώντες, οι οποίοι προεκλογικά διατείνονταν ότι θα πάνε να διαπραγματευτούν την Συμφωνία των Πρεσπών και θα την έκαναν εθνικώς καλύτερη, προχώρησαν σε άλλο ένα εθνικό και πολιτιστικό ατόπημα ,καθώς όχι μόνο επικύρωσαν την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, τηρώντας και υπερασπίζοντας την Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά επέτρεψαν να ιδρυθεί κέντρο διδασκαλίας της ανύπαρκτης «μακεδονικής» γλώσσας μέσα στην Ελλάδα, συγκεκριμένα στην ευαίσθητη περιοχή της Φλώρινας όπου δρουν φιλοσκοπιανές ομάδες. Η αίτηση του συλλόγου εγκρίθηκε από το Πρωτοδικείο Φλώρινας στις 28 Ιουλίου 2022 και η απόφαση ανακοινώθηκε στο Δελτίο Δικαστικών Εκδόσεων στις 7 Νοεμβρίου 2022.
Το «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας» στη Φλώρινα εγγράφηκε και εγκρίθηκε επίσημα ως μη κυβερνητική οργάνωση από τις δικαστικές αρχές της Ελλάδος, με κύριο στόχο να εργαστεί για:
- Την διδασκαλία της μακεδονικής πρότυπης γλώσσας σε πολίτες της Ελλάδας, μέσω διαδικτυακού ιστότοπου.
- Την υποστήριξη της εισαγωγής της μακεδονικής πρότυπης γλώσσας ως προαιρετικού μαθήματος σε δημόσια σχολεία (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια) και πανεπιστήμια στην Ελλάδα, που βρίσκονται στις Περιφέρειες Δυτικής Μακεδονίας, Κεντρικής Μακεδονίας και Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
- Την υποστήριξη της ίδρυσης παιδαγωγικών σχολών/τμημάτων εντός υφιστάμενων πανεπιστημίων στην Ελλάδα για την ανάπτυξη τοπικών καθηγητών της Μακεδονικής γλώσσας, καθώς και του προγράμματος σπουδών και του διδακτικού υλικού .
Διαβάζοντας προσεκτικά κανείς τους στόχους και τις δράσεις που φιλοδοξεί να αναπτύξει το «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας», όπως αναφέρονται στην επίσημη ιστοσελίδα του, γίνεται αντιληπτή η προσπάθεια αναγνώρισης «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα.
Οι επιδιώξεις του «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας», μεταξύ των άλλων, είναι η «μακεδονική γλώσσα» να εισαχθεί ως ξεχωριστό μάθημα στα σχολεία και στα πανεπιστήμια της Βόρειας Ελλάδας, να ιδρυθούν τμήματα σε αυτά τα πανεπιστήμια, στα οποία θα γίνεται εκμάθηση της συγκεκριμένης γλώσσας, να αναγνωριστεί από την ελληνική κυβέρνηση ως μειονοτική γλώσσα και να προστατευτεί ως τέτοια, να γίνεται χρήση αυτής της γλώσσας στη χώρα μας από Έλληνες πολίτες οι οποίοι θα αναφέρουν τα ονόματά τους αλλά και τα τοπωνύμια στην σλαβική τους μορφή, μάλιστα θέλουν να γίνει και ψηφιακή βάση δεδομένων των τοπωνυμίων σε αυτή τη σλαβική γλώσσα (την μαϊμού μακεδονική) και με αυτό τον τρόπο να υπάρξει περαιτέρω αφελληνισμός των συγκεκριμένων περιοχών.
Γενικά η κυρία προσπάθεια, η φιλοδοξία του «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας», είναι η αναγνώρισης «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα μια προσπάθεια που επί χρόνια επιχειρούν να επιτύχουν οι Σκοπιανοί χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα μέχρι τώρα . Δυστυχώς όμως με την έγκριση ιδρύσεως του «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας» δίνουμε στους Σκοπιανούς και όλα τα απαραίτητα εφόδια για να πατήσουν «πόδι» στην περιοχή της Μακεδονίας αναγνωρίζοντας την «μακεδονική» γλώσσα και συνεπώς και κάποια… «μακεδονική» μειονότητα.
Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι στην Συμφωνία των Πρεσπών η «Μακεδονική» καθορίστηκε ως η επίσημη γλώσσα των Σκοπίων με αναφορά ότι έχει σλαβική προέλευση και δεν έχει σχέση με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό της Μακεδονίας αλλά αυτά στην πράξη δεν γίνονται ποτέ.
Από την στιγμή που δόθηκε ο επιθετικός προσδιορισμός «μακεδονική» γλώσσα, παραδόθηκαν τα κληρονομικά δικαιώματα της Μακεδονίας σε κάποιους οι οποίοι σε λίγα χρόνια θα λένε πως είναι οι απευθείας διάδοχοι του αρχαίου ελληνικού βασιλείου. Κανείς δεν θα θυμάται σε δύο δεκαετίες ότι η Συνθήκη των Πρεσπών λέει πως η γλώσσα των Σκοπιανών είναι σλαβικής προέλευσης.
Με ανάρτησή τους στα κοινωνικά δίκτυα ο πρώην πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ και πρώην υπουργός Εξωτερικών Νικολά Ντιμιτρόφ, «πανηγυρίζουν» για την απόφαση της δημιουργίας του «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας» και εκθειάζοντας την Συμφωνία των Πρεσπών και ταυτόχρονα ευχαριστούν τον Αλέξη Τσίπρα αλλά και στον Κυριάκο Μητσοτάκη…
Η Συμφωνία των Πρεσπών τελικά αναγνωρίζοντας τους Σκοπιανούς ως «Μακεδόνες», τα Σκόπια ως «Μακεδονία» και τη βουλγαρική γλώσσα τους ως «μακεδονική» επιτρέπει μελλοντικές διεκδικήσεις των γειτόνων μας σε βάρος της Χώρας μας καθώς ζούμε πλέον σε ένα ρευστό γεωστρατηγικό περιβάλλον και οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί αλλάζουν ημέρα με την ημέρα…
Και εδώ γεννάται ένα ερώτημα, πού είναι όλοι αυτοί, που από εξέδρας αλάλαζαν για την Μακεδονία; Δυστυχώς, ορισμένοι χρησιμοποίησαν το Μακεδονικό ζήτημα περισσότερο για ίδιον όφελος, για προσωπική προβολή, παρά για υπεράσπιση και ενημέρωση του λαού μας για την ιστορική αλήθεια που αλλοίωσαν οι Σκοπιανοί . Όλοι αυτοί έγιναν υπερασπιστές και θιασώτες του σημερινού πολιτικού συστήματος και τα δεινά για την Μακεδονία έχουν ξεκινήσει και κανείς δεν μπορεί να ξέρει πού θα μας οδηγήσουν.
Σημείωση: Ωραία τα λες κ. Αρχηγέ, αλλά σε ποιους ακριβώς απευθύνεσαι;
πηγή:https://www.dimokratia.gr/apopseis/578605/peri-istorias-genikos-1/