Διπλή πίεση στο ασφαλιστικό σύστημα ασκούν το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, που αποτελεί κρυφή βόμβα για τα όρια ηλικίας, και η αύξηση των συνταξιοδοτήσεων στα επόμενα χρόνια από τη γενιά των σημερινών 55άρηδων που θα αρχίσουν να βγαίνουν στη σύνταξη από το 2030.
Το πρώτο "καμπανάκι" έρχεται από το Δημόσιο, όπου, σύμφωνα με μελέτη της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής, καταγράφεται διπλάσια ροή συνταξιοδοτήσεων στη 15ετία 2030-2045.
Ενδεικτικά, από τα στοιχεία της μελέτης που έχει στη διάθεσή του το "Κ", οι συνταξιούχοι από τον στενό δημόσιο τομέα θα είναι 9.291 για το 2024 και θα αυξηθούν στους 14.681 έως το 2030 και στους 17.809 έως το 2035, ενώ θα υποχωρήσουν οριακά στους 16.018 το 2040 και πιο κάτω, στους 12.443, το 2045. Στην πράξη, οι αποχωρήσεις θα φτάσουν να είναι διπλάσιες έως το 2035 (από τις 9.291 συνταξιοδοτήσεις του 2024 στις 17.809 συνταξιοδοτήσεις του 2035) και θα παραμείνουν σε υψηλότερα επίπεδα από σήμερα έως και το 2045, με 12.443 αποχωρήσεις, όπως εκτιμά η αναλογιστική μελέτη.
Επιστροφή στα σημερνά επίπεδα συνταξιοδοτήσεων προβλέπεται, κατά τους συντάκτες της μελέτης, το 2050, με περίπου 9.000 συνταξιοδοτήσεις από το Δημόσιο.
Στη 15ετία 2030-2045 η έξοδος από όλο το Δημόσιο αναμένεται ότι θα είναι μαζική και αναπόφευκτα θα επεκταθεί και στον ιδιωτικό τομέα, καθώς από το 2030 αρχίζουν να ωριμάζουν οι ηλικίες συνταξιοδότησης των σημερινών ασφαλισμένων μεταξύ 52 και 55 ετών που εργάζονται είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, είτε ως μισθωτοί είτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες.
Καθώς σε όλες τις μελέτες οι δημογραφικοί δείκτες εμφανίζουν επιδείνωση, θεωρείται βέβαιη η αύξηση των ορίων ηλικίας, με πιθανότερη εφαρμογή των νέων ορίων συνταξιοδότησης από το 2027-2028, ώστε να μπει φρένο στη μαζική έξοδο των ασφαλισμένων προς τη σύνταξη.
Η πίεση που ασκεί το δημογραφικό στο ασφαλιστικό σύστημα φαίνεται από τα στοιχεία της μελέτης που βασίστηκαν στις προβλέψεις της Eurostat, σύμφωνα με τις οποίες:
1. Ο πληθυσμός της Ελλάδας, από 10,7 εκατομμύρια το 2019, μειώνεται σε 8,6 εκατομμύρια το 2070.
2.Ο δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων (πληθυσμός ηλικίας 65+ προς πληθυσμό ηλικίας 20-64) αυξάνεται, από 37,9 το 2019, σε 68,2 το 2050 και στη συνέχεια μειώνεται σε 65,2 το 2070.
3.Το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση, για τους άνδρες, αναμένεται να αυξηθεί από 79,0 το 2019 σε 86,4 το 2070 και για τις γυναίκες από 84,3 το 2019 σε 90,3 το 2070.
4.Το προσδόκιμο ζωής της ηλικίας 65 ετών των ανδρών αναμένεται να αυξηθεί από 18,8 κατάτο έτος βάσης σε 23,9 στο τέλος της περιόδου προβολής, ενώ για τις γυναίκες από 21,8 σε 26,7.
5.Το προσδόκιμο ζωής των 65 ετών αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τις αναλογιστικές προβολές, καθώς η νομοθετημένη ηλικία συνταξιοδότησης συνδέεται αυτόματα με αυτόν τον παράγοντα.
Τα όρια ηλικίας προβλέπεται ότι θα αυξάνονται ανά τρία χρόνια με βάση την αύξηση του προσδόκιμου ζωής των συνταξιούχων μετά το 65ο έτος. Η σχετική διάταξη-ρήτρα αυτόματης αύξησης των ορίων ηλικίας με τη χρήση των παραμέτρων για το προσδόκιμο ζωής είναι ψηφισμένη από το 2010 με τον τότε ασφαλιστικό νόμο 3863/2010, ενώ επικαιροποιήθηκε με τον νόμο του τρίτου Μνημονίου, τον 4336/2015.
Η εν λόγω μελέτη κάνει και μια αποκάλυψη στις υποσημειώσεις της, καθώς, αναφερόμενη στο δημογραφικό, επισημαίνει ότι "η διάταξη στην οποία προβλέπεται ότι τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των ασφαλισμένων θα ανακαθορίζονται σύμφωνα με τη μεταβολή του προσδόκιμου ζωής του πληθυσμού της χώρας, με σημείο αναφοράς την ηλικία των 65 ετών, σύμφωνα με τις σχετικές προβλέψεις της Eurostat, βρίσκει εφαρμογή στα έτη 2024, 2033, 2042, 2054 και 2063, όπου η ηλικία αυτή αυξάνεται κατά ακέραιο έτος". Αυτό που λέει η σχετική παράγραφος είναι ότι σε αυτά τα 5 έτη τα όρια ηλικίας θα έχουν αύξηση κατά 5 έτη.
Αυτό σημαίνει ότι το 2063 η ηλικία συνταξιοδότησης θα είναι στο 72ο έτος, από το 67ο σήμερα, εφόσον οι ασφαλισμένοι δεν συμπληρώνουν 40 έτη εργάσιμου βίου, ενώ με τα 40 έτη εργάσιμου βίου το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης ανεβαίνει από τα 62 στα 67 έως το 2063.
Για το 2024, που αναφέρεται ότι θα έπρεπε να γίνει η πρώτη αύξηση των ορίων ηλικίας κατά 1 έτος, δεν συντρέχουν λόγοι ενεργοποίησης της διάταξης για το προσδόκιμο ζωής, δεδομένου ότι η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί από τις επιπτώσεις που άφησε πίσω της η πανδημία του κορονοϊού.
Το μεγάλο διακύβευμα, όμως, είναι τι θα γίνει με τις παροχές του συστήματος, και κυρίως αν η επιμήκυνση των ορίων συνταξιοδότησης αποβεί ωφέλιμη για τους ασφαλισμένους, δίδοντάς τους μεγαλύτερη σύνταξη. Η εξέλιξη των συνταξιοδοτικών δαπανών, όμως, υπόκειται και αυτή σε περιορισμούς, καθώς από το 2010, με τον νόμο 3863/2010, μπήκε κόφτης που προβλέπει ότι οι συνταξιοδοτικές δαπάνες σε μια μακρά περίοδο έως το 2060 δεν θα πρέπει να αυξάνονται ετησίως και κατά μέσο όρο σε όλη την εξεταζόμενη περίοδο πάνω από 2,5% του ΑΕΠ. Ο στόχος μέχρι στιγμής επιτυγχάνεται, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι οι δαπάνες για τις συντάξεις θα συνεχίσουν να κινούνται εντός ορίων για τα επόμενα χρόνια που οι δημογραφικές προβλέψεις είναι δυσοίωνες.
πηγή:https://www.capital.gr/oikonomia/3777266/neo-kampanaki-kindunou-gia-to-suntaxiodotiko/?utmsource=email