Ο άνθρωπος των σπηλαίων είναι εξαιρετικό δείγμα διαχρονικότητας. Κόσμος και λαός διαβιούν ως άνθρωποι των σπηλαίων. Παίζουν το σύστημα στα δάχτυλα. Διακρίνουν τρύπες και χώνονται. Επιδόματα, για πλάκα! Η εξάρτηση του πολίτη από την εκάστοτε εξουσία αναθρέφει το είδος Homo Απαίτηση
Ρέα Βιτάλη
Ετούτος ο τόπος, υπηρετώντας την πιο ύπουλη διαπλοκή, ήτοι την εξάρτηση του πολίτη από την εκάστοτε εξουσία, αναθρέφει το είδος Homo Απαίτηση. Αυτόν που εντρυφά στο «Δικαιούμαι» και όχι στο «Οφείλω». Αυτόν που θέλει να λαμβάνει χωρίς να χρωστάει. Τον θρασύ. Που όταν αποκαλυφθεί το τι λαμβάνει, αντιτάσσει «Και λίγα έλαβα».
Στις απαιτήσεις του δεν υπάρχει ταβάνι. Ολο και πιο πολλά. Γιατί τα δικαιούται. Βεβαίως για να δουλεύει το σύστημα, υφίσταται και μια μειονότητα σκλάβων. Είναι οι δημιουργικοί, οι εμπνευσμένοι, οι εργατικοί, οι κοσμοπολίτες, οι χρημακουβαλητές. Αντιλαμβάνεστε για τι σόι αντιστροφή-διαστροφή μιλάμε! Αυτοί που δεν θα λάβουν καμία ευεργεσία από το κράτος.
Θα φορολογηθούν στυγνά, θα ταλαιπωρηθούν στη γραφειοκρατία του Homo Απαίτηση, θα φτύσουν το γάλα της μάνας τους γιατί είχαν την αποκοτιά της αξιοπρέπειας, την εργατικότητας, της δημιουργικότητας, το «σαράκι» να χτίζουν.
Ο Homo Απαίτηση είναι ποτισμένος υποτίμηση και καχυποψία για τον σκλάβο-χρημακουβαλητή. Και όχι το αντίθετο. Ο λόγος είναι ότι ο μεν κυρίως «ξύνεται» και αμπελοφιλοσοφεί με άναρχο θυμό, για καθετί, έναν θυμό «γενικώς» και αυτό το κάνει «επάγγελμα», ενώ ο άλλος δεν προλαβαίνει ούτε να ξυθεί. Η καχυποψία, η ζηλοφθονία, η υποτίμηση, η ισοπέδωση μεταφέρεται αυτούσια και στα παιδιά του.
Με τέτοια ζουμιά τα ανατρέφει, διαιωνίζοντας το είδος ενός διπολικού: Ο φτωχός καλός, ο ευκατάστατος κλέφτης. Εννοείται ότι ο Ηomo Απαίτηση καταχωρίζει τον εαυτό του (όσα και να λαμβάνει ξυνόμενος) στο «Φτωχός και τίμιος». Ολα αυτά, Θεέ μου, είναι τόσο παλιά, τόσο επαναλαμβανόμενα, τόσο θανάσιμα αμαρτήματα, τόσο καταστροφικά… Κι όμως, ρε φίλε!
Ο άνθρωπος των σπηλαίων είναι εξαιρετικό δείγμα διαχρονικότητας. Κόσμος και λαός διαβιούν ως άνθρωποι των σπηλαίων. Σπηλιά στην κυριολεξία της. Παίζει το σύστημα στα δάχτυλα του χεριού του. Διακρίνει ευκαιρίες και τις γραπώνει στον αέρα. Διακρίνει τρύπες και χώνεται. Επιδόματα τα έχει για πλάκα! Και φτάνει στο limit up της απαίτησης-υποτίμησης τού τι λαμβάνει! «Χαράς και στο τι μου δίνετε! Αν ήμουν στη Γερμανία, θα μου έδιναν…».
Αντιλαμβάνεστε; Καμάρωσα άρθρα με τίτλους «Η Κεραμέως διέταξε έρευνα». Τον ακούω να λέει με ειρωνικό χαμόγελο «Θα μου κλάσετε τ’ α@».
Για κάθε έναν που εντοπίζεται και που βέβαια η μονιμότητα τον προστατεύει και τον κανακεύει, φυτρώνουν 1.000 για να ανθίσουν μέρα την ημέρα. Για παράδειγμα, και μια που εξήραμε την έρευνα της Νίκης Κεραμέως, τι ακριβώς εργασία προσφέρουν οι 1.000 που προσελήφθησαν για τη φύλαξη των πανεπιστημίων; Καθώς δεν συντονίστηκαν με κάρτα εισόδου κ.λπ.; Πώς οργανώθηκε το όλον; «Homo Απαίτηση», πατριώτες.
Και συνεχίστε να εργάζεστε γιατί έχουμε πολλούς να αποκαταστήσουμε. Ο συγκεκριμένος έφτασε στα μάτια μας σε μεγέθυνση, μην και πούμε ποτέ ότι δεν είχαμε αντιληφθεί τι συμβαίνει. Ο άνθρωπος και μεγάλη χάρη μας έκανε!
Πηγή: Protagon.gr