«...ο παρών στο στούντιο υπουργός -μπασκετμπολίστας στα νιάτα του-, όταν έπεσαν οι διαφημίσεις, εκτός αέρα δηλαδή, κατευθύνθηκε προς το μέρος των δημοσιογράφων με άγριες διαθέσεις
Αμέσως και σε απειλητικό τόνο, με κατηγόρησε ότι προσβάλω τους αθλητές και μου ζήτησε να μη τους πιάνω στο στόμα μου. «Κάτι παρεξήγησες» του είπα «και λυπάμαι γι αυτό». Συνέχισε όμως: «Τι είσαι; Ένα τίποτα» και άλλα ακατανόητα φώναζε ενόσω όλοι οι παριστάμενοι προσπαθούσαν να τον ηρεμήσουν.
Δεν σταμάτησε εκεί. Κινήθηκε προς το μέρος μου επιθετικά, αναγκάζοντας συνάδελφο δημοσιογράφο να σπεύσει ανάμεσά μας για να εμποδίσει αυτό που όλοι φοβήθηκαν.
Τίποτε δεν ήταν αρκετό για να συγκρατήσει τον μαινόμενο υπουργό "Προστασίας". Οταν οι κάμερες άνοιξαν και πάλι, μόνος πλέον στο στούντιο, έκανε μια βαρύγδουπη δήλωση (την οποία φρόντισε να διανείμει εντός δεκαλέπτου), όπου με χαρακτηρίζει «τυχάρπαστο πολιτικό και δημοσιογράφο, που τρέχει να πάρει αυτόγραφο και μια φωτογραφία με κάποιο από αυτά τα παιδιά» και ταυτόχρονα με ύβρισε λέγοντας πως είμαι σαν κι αυτούς που «δεν έχουν κολλήσει ένσημα ποτέ στη ζωή τους».
Η απάντηση του υπουργού Κικιλια στα παραπάνω ήταν μια γενικόλογη αναφορά σε «συκοφαντίες, δειλία και ασύστολο ψέμα».
Το τι συνέβη είναι εύκολο να διαπιστωθεί, μάρτυρες υπήρχαν, αν και μια γενικόλογη και αόριστη διάψευση χωρίς ίχνος περιγραφής περιστατικών ως απάντηση μιας λεπτομερούς καταγγελίας δεν αφήνει (τουλάχιστον σε εμένα) πολλά περιθώρια για αμφιβολίες.
Αυτό όμως που είναι πέρα από κάθε αμφιβολία για τον οποιονδήποτε είναι ο φοβερός εκνευρισμός του υπουργού και η ανάγκη του να επιτεθεί χρησιμοποιώντας ακόμα και ψέματα (εκτός αν ο Κικίλιας δεν ξέρει τι είναι τα ένσημα) σε κάποιον επειδή τον αποκάλεσε «υπουργό-μπασκετμπολίστα» και μάλιστα όχι έτσι στα καλά καθούμενα αλλά πάνω σε μια σχετική κουβέντα. Τα όσα περιγράφει ο Παπαδημητρίου ότι έγιναν πίσω από τις κάμερες είναι έτσι κι αλλιώς φοβερά ανησυχητικά, αλλά και η δημόσια, μπροστά στις κάμερες αντίδραση ενός ανθρώπου που χωρίς την επαγγελματική του ενασχόληση με το μπάσκετ δεν θα τον ήξερε κανείς, προδίδει τρομερή ανασφάλεια που δεν ταιριάζει σε ανθρώπους που τους έχει προσφερθεί μια θέση τόσο μεγάλης ευθύνης όσο η υπουργική. Πολυ περισσότερο όταν αυτή αφορά υπουργείο που στον τίτλο του έχει φαρδιά πλατιά τη λέξη «Προστασία».
Η καταγγελία του Παπαδημητρίου (όπως και η ανασφάλεια του υπουργού Κικίλια) είναι αρκετά σοβαρή για να μην διερευνηθεί και μάλιστα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ο οποίος, αν θυμάστε, λίγες μέρες πριν διαφήμιζε την μηδενική του ανοχή στην αλαζονεία. Γιατί, αν όντως ένας υπουργός φέρεται έτσι σε έναν γνωστό δημοσιογράφο και πρώην βουλευτή του κόμματος χάρη στο οποίο και ο ίδιος ο υπουργός εκλέγεται, είναι τρομακτικό να σκεφτεί κανείς πώς μπορεί να φέρεται σε ανθρώπους πιο απροστάτευτους. Και μπράβο του. Και μπράβο και στον πρωθυπουργό για τις επιλογές του.
Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για το πού οφείλεται η ανασφάλεια του Υπουργού Κικίλια. Πιθανόν να διαπιστώνει ότι είναι ανεπαρκής και να φοβάται ότι η ανεπάρκεια του είναι φανερή και αυτό να τον κάνει να αισθάνεται διαρκώς απειλούμενος. Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος είναι ότι, αν υπεύθυνος για την πολιτική προστασία της χώρας είναι ένας τόσο ανασφαλής άνθρωπος, τα πράγματα είναι άσχημα και για την πολιτική προστασία και για τη χώρα.
Πόσο άσχημα; Τόσο ώστε να καταγγέλλονται υπουργοί ότι δεν διστάζουν να κινηθούν απειλητικά εναντίον δημοσιογράφων επειδή αισθάνονται απειλούμενοι από αυτό που λένε.
πηγή:https://www.athensvoice.gr/epikairotita/politiki-oikonomia/822813/o-anasfalis-upourgos-kikilias/