Καλησπέρα σας. Είναι για μένα μεγάλη τιμή αγαπητές συντρόφισσες, αγαπητοί σύντροφοι, τιμή και ευθύνη που παίρνω τον λόγο για πρώτη φορά ως Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, μπροστά στην Κοινοβουλευτική μας Ομάδα. Τιμή και ευθύνη, αλλά συγχρόνως και υποχρέωση απέναντι στους πολίτες, απέναντι στην πατρίδα μας, αλλά και απέναντι στα χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, να υπηρετήσω μαζί με εσάς τις ιδέες και τις αξίες του αριστερού, του προοδευτικού και του δημοκρατικού κόσμου. Και θα δεσμευθούμε μαζί ότι ο αγώνας μας θα είναι πάντα ενωτικός, συλλογικό, με αλληλεγγύη και δημοκρατικό ύφος.
Για μένα που πριν λίγες μέρες εκλέχθηκα Πρόεδρος του κόμματός μας, η διαδρομή του καθενός και της καθεμίας από εσάς, αποτελεί έναν ξεχωριστό οδικό χάρτη για να οικοδομήσουμε το πιο ισχυρό και συμπαγές αντιπολιτευτικό μέτωπο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Έχουμε 47 βουλευτές ως αξιωματική αντιπολίτευση. Θα έπρεπε να ήταν παραπάνω, πολλοί παραπάνω. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία πλέον. Αυτό που έχει σημασία είναι ποιους βουλευτές και βουλεύτριες έχουμε στην παρούσα σύνθεση της Βουλής. Κι εδώ ακριβώς, και το πιστεύω αυτό, βρίσκεται το μεγάλο μας συγκριτικό πλεονέκτημα. Το είδα και πριν δυο μέρες στην Ολομέλεια, όταν ο Σωκράτης Φάμελλος μιλούσε για την περιοδεία μας σε Θεσσαλία και Στερεά Ελλάδα. Η γλώσσα του σώματος των βουλευτών της κυβέρνησης, φανέρωνε πλήρη αλαζονεία για τη μοίρα των συνανθρώπων μας που συναντήσαμε, των συνανθρώπων μας που έχασαν το βιος τους. Αλλά και τα λεγόμενά τους, όχι μόνο η γλώσσα του σώματος, και τα λεγόμενά τους δεν ήταν καλύτερα.
Αντί να ζητήσουν συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για τη διαχειριστική τους ανικανότητα, το μόνο που βρήκαν να κάνουν ήταν να ειρωνευθούν τον Γιώργο Ιωακειμίδη, έναν εξαίρετο δημόσιο λειτουργό, σε σύγκριση με τον δικό τους μετακλητό υποψήφιο στην Αττική, αλλά και να ειρωνευθούν κι εμένα προσωπικά, χρησιμοποιώντας λογοπαίγνια παιδιών του Δημοτικού Σχολείου («Φαμελλάκης»). Κατά τα άλλα, εμείς είμαστε οι τοξικοί. Και όχι αυτοί, οι τσάμπα μάγκες οι οποίοι δεν μπορούν να επιλύσουν απολύτως κανένα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας.
Αντί για την ανακούφιση που υποσχέθηκε ο κ. Μητσοτάκης το 2020 μετά τον «Ιανό», το μόνο που έχουν να προσφέρουν είναι πόνος, απώλεια περιουσιών και υποδομών, ειρωνεία και, ναι, χαστούκια στους συμπολίτες μας. Έπρεπε να ντρέπονται και να ντρέπεται και ο αρχηγός τους που δεν τολμά να τους αποκηρύξει.
Αλλά απέναντι σ’ αυτό, υπάρχουμε κι εμείς, ο δημοκρατικός κόσμος. Οι 1 εκατομμύριο περίπου Έλληνες που επέλεξαν το κόμμα μας στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Τα 150.000 μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, που αψήφησαν τις ουρές και την ταλαιπωρία για να ψηφίσουν τον νέο Πρόεδρο του κόμματος.
Κι εμείς οι 48, μέσα εδώ, μαζί έχουμε την πιο νωπή δημοκρατική εντολή των ψηφοφόρων μας. Και συνεπώς, αναλαμβάνουμε την τεράστια ευθύνη που μας αναλογεί για να τους τιμήσουμε. Να τους ακούσουμε, να σταθούμε δίπλα τους και να τους υπηρετήσουμε.
Διότι εμείς, εκπροσωπούμε την «εθνική εξαίρεσή» του Πρωθυπουργού, της αποστρατικοποίησης των νησιών και “Turkagean”. Εμείς, που απαιτούμε να γίνει επιτέλους εισαγγελική έρευνα για το Predator, με το οποίο ο ανιψιός Μητσοτάκη ξεδόντιασε κατ’ εντολή του τα ατομικά δικαιώματα πολιτών, δημοσιογράφων, πολιτικών αλλά και στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. Εμείς είμαστε “εθνική εξαίρεση”, κατά τα άλλα, όχι εκείνοι. Για το οποίο η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων δεν εξέδωσε ποτέ κάποια ανακοίνωση. Έσπευσε όμως αστραπιαία να εκδώσει εναντίον μου. Με την ίδια βέβαια αστραπιαία ταχύτητα έσπευσε η κυβέρνηση με τις ψήφους της Ακροδεξιάς του κ. Βελόπουλου, να φιμώσει τον ενοχλητικό κ. Ράμμο και να αλλάξει το Διοικητικό Συμβούλιο της ΑΔΑΕ. Και μάλιστα με μεταμεσονύκτιο ΦΕΚ.
Κατά τα άλλα, κατηγορούν εμάς ότι δεν σεβόμαστε τους θεσμούς στο Κοινοβούλιο. Ποιος; Ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του. Στη Δικαιοσύνη, τον μεγάλο ασθενή της χώρας, εμείς οι 48 λέμε ξεκάθαρα: Να κάνει τη δουλειά της χωρίς φόβο, αλλά με πάθος για την αναζήτηση της αλήθειας και για την τιμωρία των ενόχων. Όσο ψηλά και να βρίσκονται. Και να την κάνει και γρήγορα, επειδή η κοινωνία μας απαιτεί απαντήσεις.
Και να ξέρουν όλοι ότι όταν γίνουμε κυβέρνηση, και θα γίνουμε, ποτέ δεν θα δεχθούν οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης οποιαδήποτε πίεση ή επιρροή από εμάς. Αντιθέτως, θα δεχθούν την αμέριστη συμπαράστασή μας, υλικοτεχνική και θεσμική. Για να επιτελούν απερίσπαστοι το λειτούργημά τους.
Γιατί εμείς είμαστε δημοκρατικοί άνθρωποι με αριστερό αξιακό κώδικα, που αγωνίζονται ώστε ο απλός Έλληνας να έχει πραγματικά το τελευταίο αποκούμπι του στη Δικαιοσύνη. Εμείς, οι 48, απέναντι στους «άριστους» 158. Το επαναλαμβάνω, εμείς οι 48, απέναντι στους «άριστους» 158.
Θέλω να είμαι ξεκάθαρος γι` αυτό το οποίο λέω. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και έντιμοι και σοβαροί βουλευτές στη Νέα Δημοκρατία. Αλλά στο τέλος της ημέρας, είναι αντιμέτωποι με τη συνείδησή τους, όταν χειροκροτούν και επικροτούν μια εθνικά και κοινωνικά επιζήμια πολιτική. Μακάρι μερικοί να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Αλλά μετά, δυστυχώς, η παντοδύναμη βαρονία Μητσοτάκη θα τους τιμωρήσει. Η ίδια βαρονία που δεν τολμά να τιμωρήσει την άλλη βαρονία του κόμματος. Ποια είναι αυτή; Αυτή του Κώστα Αχιλλέα Καραμανλή. Αυτού που τολμά να ξαναμιλά για τα Τέμπη!
Ο ίδιος που αγνοεί μελέτες για το Ολυμπιακό Στάδιο. Ο «άριστος» Καραμανλής που προφανώς θεωρεί την εκλογή του σε αυτό το Σώμα, σωτηρία. Ρωτάω: Εάν δεν έκανε τίποτε λάθος, τότε γιατί παραιτήθηκε; Και αν έκανε λάθη, λάθη που κόστισαν 57 ζωές, τότε γιατί δεν παραιτείται τώρα; Να αποφασίσει τώρα, έστω και καθυστερημένα, έχει πολιτική ευθύνη για τα Τέμπη, ναι ή όχι; Και αν ναι, να παραιτηθεί. Ή να τον «παραιτήσει» η κυρίαρχη βαρονία του κόμματός του. Και να ξέρουν και οι δύο βαρονίες ότι τα Τέμπη δεν θα ξεχαστούν, δεν θα συγκαλυφθούν. Είναι ο όρκος τιμής μου απέναντι στα αδικοχαμένα θύματα και τις οικογένειές τους. Δεν θα ξεχαστούν, δεν θα συγκαλυφθούν.
Και δεν ξεχνάω ότι ο κ. Μητσοτάκης πήγε –εσείς μπορεί να μην το θυμάστε- αλλά πήγε στις 13 Μαρτίου, μόλις έναν μήνα μετά από τα Τέμπη, χωρίς καμία αφορμή, πού πάει; Πάει στον φράχτη, προκειμένου να το εργαλειοποιήσει, να αλλάζει την ατζέντα. Το θυμάστε αυτό, που πήγε στο φράχτη;
Για την ανθρωπιά που δείχνω εγώ, όπου πάω στη χώρα, ξέρετε τι λένε; «Επικοινωνία». Αλλά όταν εκείνος αλλάζει την ατζέντα στο όνομα του πατριωτισμού αντί να ζητά επιτόπου συγγνώμη και να αναλαμβάνει τις ευθύνες του, αυτό είναι πολιτική μαεστρία. Το 41%, ε; Επειδή θεωρεί τους Έλληνες χειραγωγούμενους, τους βλέπει ως έναν ανώνυμο πληθυσμό για χειραγώγηση και όχι ως ανθρώπινες ψυχές για χειραφέτηση.
Το είδατε και στο Σχολείο Ειδικής Αγωγής που επισκέφθηκα στην Καλλιθέα. Αντί να ζητήσουν συγγνώμη από τους δασκάλους και τους γονείς, και εννοείται πάνω απ’ όλα απ’ τα παιδιά τα ίδια, ειρωνεύονται. Ε, ναι, λοιπόν, εγώ αισθάνθηκα εκείνη τη στιγμή, από ανθρωπιά και αλληλεγγύη, την ανάγκη να κάνω μια δωρεά για 8 αιρ-κοντίσιον, για να μην κρυώνουν τα παιδιά και οι δάσκαλοι τον χειμώνα. Κι αισθάνθηκα την ανάγκη να κάνω μια δωρεά για έναν διάδρομο και για ένα ποδήλατο ώστε να μπορούν να αθλούνται. Την έκανα τη δωρεά. Την έκανα. Και λοιπόν; Ας κάνει και ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Βορίδης και ο κ. Γεωργιάδης και η κ. Μιχαηλίδου και ο κ. Καραμανλής, ας κάνει ο καθένας τους αντίστοιχη δωρεά. Ή όποια προσωπική πράξη αλληλεγγύης μπορεί ο καθένας. Ας την κάνουν, από τη στιγμή που η κυβέρνηση αφήνει αυτά τα παιδιά στη μοίρα τους. Ας το κάνουν.
Αλλά τα ίδια ακριβώς έκανε ο κ. Μητσοτάκης και κάπου αλλού: Στη Ρόδο. Θυμάστε τις φωτιές, 12 μέρες; Τι είπε; Είπε «μόνο 15% κάηκε». Να του δώσουμε συγχαρητήρια λοιπόν με το “μόνο 15%”. Έπρεπε να ντρέπεται που οικειοποιείται τις προσπάθειες των εθελοντών. Πρέπει να ντρέπεται γι` αυτό.
Και τον καλώ ακόμα και τώρα, μήνες μετά, να πάει στη Ρόδο όπως είχε πάει προεκλογικά, να ακούσει από κοντά την άποψη των πολιτών για την “αριστεία” του καθώς και για την “αριστεία” της κυβέρνησής του που ακόμα προφανώς ψάχνει τις πρίζες. Εγώ θα ξαναπάω αύριο στη Ρόδο και θα τον ενημερώσω για την κατάσταση.
Εξίσου σοκαριστικό ήταν κι εκείνο που είπε αυτή την εβδομάδα. Είπε ότι δεν μπορεί να ξέρει τι ακριβώς έχει γίνει με τα αντιπλημμυρικά έργα. Και μάλιστα για τον «Ιανό». Δηλαδή δεν μπορεί να ξέρει πώς φαγώθηκαν 500 εκατομμύρια ευρώ. Εάν ο κ. Μητσοτάκης ήταν διευθύνων σύμβουλος μιας επιχείρησης, το διοικητικό συμβούλιο θα τον είχε απολύσει. Εκτός, βέβαια, αν το είχε διορίσει ο ίδιος το διοικητικό συμβούλιο, όπως κάνει με τις ανεξάρτητες Αρχές και σε κάθε φάσμα του πελατειακού κράτους που έχει οικοδομήσει.
Κι επειδή, όπως ξέρετε όλοι, και οι δύο έχουμε σπουδάσει στην Αμερική, σας διαβεβαιώνω ότι σε κανένα από τα πανεπιστήμιά μας δεν διδάσκουν για πελατειακό κράτος, δεν διδάσκουν για ανιψιούς σε μυστικές υπηρεσίες και δεν διδάσκουν για βαρονίες με πολιτικές ευθύνες. Κανένα πανεπιστήμιο δεν τα διδάσκει αυτά στην Αμερική. Αυτά είναι πρακτικές της Δεξιάς. Πάντα ήταν. Είναι πρακτικές της Δεξιάς.
Και ξέρετε και κάτι; Όπου και να έχει σπουδάσει, όπως και να καλύπτει με δήθεν προοδευτική ατζέντα με κοινωνικά ζητήματα τις πρακτικές του, παραμένουν πρακτικές της Δεξιάς. Και θέλετε να δείτε πόσο δεξιός είναι ο κ. Μητσοτάκης; Θέλετε να το δούμε; Λοιπόν, ας φέρει αύριο στη Βουλή νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο. Ας το φέρει! Ας πάρει τη δική μας πρόταση από πέρυσι και να βάλει το δικό του λογότυπο. Του το επιτρέπουμε! Άντε να δούμε ποιος διοικεί τη Νέα Δημοκρατία. Ο Μητσοτάκης ή είναι ο Βορίδης, ο Πλεύρης, ο Μπέος, ο Καρατζαφέρης; Ή μήπως είναι ο κ. Βελόπουλος; Ας το κάνει, για να δει όλος ο κόσμος του Κέντρου πόσο μετριοπαθής, δήθεν, είναι στην πράξη. Ας πούμε επιτέλους τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη.
Από μεριάς μου, σας εγγυώμαι ένα πράγμα: Δεν θα τους αφήσω σε χλωρό κλαρί. Όσο εσείς θα παράγετε προτάσεις νόμων και θα αποκρούετε τις καθεστωτικές πρακτικές τους εδώ μέσα, εντός του Κοινοβουλίου, εγώ θα τους ξεμπροστιάζω στην κοινωνία. Διότι η κοινωνία δικαιούται καλύτερα. Το ξέρετε, δικαιούται καλύτερη μοίρα.
Και γι` αυτό όλοι μας σ’ αυτή την αίθουσα έχουμε ευθύνη να σηκώσουμε ανάστημα. Έχουμε ευθύνη να σηκώσουμε ανάστημα και να αναμετρηθούμε με τον εαυτό μας. Να αποδείξουμε έμπρακτα τον λόγο για τον οποίο μπήκαμε στην πολιτική, αλλά και τον λόγο για τον οποίο μένουμε στην πολιτική. Για τις ψυχές αυτού του τόπου. Για τις ζωές αυτού του τόπου.
Εμείς τώρα πρέπει να βάλουμε στο πλάι όποιες ατομικές επιδιώξεις είχαμε, και όλοι και όλες μαζί να παλέψουμε κυριολεκτικά ώστε αυτός ο τόπος να μην καεί ολοσχερώς. Να παλέψουμε μαζί, διότι για πάρα πολύ κόσμο που τον γνώρισα από κοντά, είμαστε η τελευταία ελπίδα. Όπως το ακούσατε, είμαστε η τελευταία ελπίδα για πάρα πολύ κόσμο.
Είμαι πολύ υπερήφανος για την ομάδα μας εδώ. Η ποιότητα του βουλευτικού μας δυναμικού είναι εξαιρετικά υψηλή, όσο και να προσπαθούν να το κρύψουν από την κοινωνία οι αντίπαλοί μας. Και θα το φανερώσουμε. Στο Κοινοβούλιο, εσείς θα δίνετε την καθημερινή μάχη απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Εγώ αναλαμβάνω ακέραια την ευθύνη, και γι` αυτό θα κριθώ, να χτίσουμε μαζί μια νέα, κινηματική δυναμική που δεν θα αφαιρεί αλλά θα προσθέτει στο κέρδος που θα φέρετε στην κοινωνία με το έργο σας εδώ.
Εκλέχθηκα από τη βάση του κόμματος με ξεκάθαρο μήνυμα, ότι η βάση θα συμμετέχει στην πολιτική. Αυτό για μένα είναι ταυτοτικό ζήτημα. Πρέπει να απελευθερώσουμε τη δύναμη των πολιτών. Γιατί αυτό θα σημαίνει την επανεκκίνηση της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Η απελευθέρωση της αθέατης και ανεκμετάλλευτης μέχρι σήμερα δύναμης και πρότασης του κάθε πολίτη. Δεν λέω ότι αυτός είναι ένας εύκολος δρόμος. Καθόλου. Αλλά να είστε βέβαιοι ότι θα αποδεχθεί ο λαός να συμπορευθεί μαζί μας. Διότι είναι η μόνη διαθέσιμη επιλογή που έχουμε για να επανασυνδεθούμε με τους πολίτες στη νέα παγκόσμια κοινωνική και οικονομική συγκυρία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, αν δεν κάνουμε όλοι την κοινωνία και κάθε μέλος της ξεχωριστά να πιστέψει ότι μπορεί να είναι μέρος και μέλος μιας πραγματικής πολιτικής, αν δεν πείσουμε ότι όλοι έχουμε δικαίωμα συμμετοχής σε μια μεγάλη συλλογική εμπειρία αλλαγής, τότε το εκλογικό Σώμα δεν θα έχει κανένα λόγο ν’ αλλάξει τον κ. Μητσοτάκη. Και ακόμα χειρότερα, θα συνεχίζει να κοιτάζει, και ίσως και παραπάνω, την Ακροδεξιά. Αυτό σημαίνει ότι την ίδια ακριβώς αντίληψη πρέπει να έχουμε και για το δικό μας κόμμα. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι πλατιά απεύθυνση σημαίνει να μη θεωρούμε κανένα μέλος ή φίλο μας δεδομένο. Σημαίνει να εκπέμπουμε διαρκώς το θετικό μας μήνυμα σε όλους τους χώρους και να διεκδικούμε κάθε φορά την πλειοψηφία, ανεξάρτητα από το ποια επιλογή έκανε οποιοσδήποτε στη μόλις προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση.
Άρα, ήρθα να σας κοιτάξω στα μάτια και να σας πω ότι ο ρόλος που επιφυλάσσω για τον εαυτό μου είναι η ακέραιη ευθύνη να πείσουμε όλοι μαζί, ενώνοντας τις ψυχές μας και τις διαδρομές μας, ότι αξίζουμε την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών. Το πιστεύουμε αυτό; Ας το κάνουμε. Το αξίζουμε.
Στερεότυπα, τέλος. Όπως έλεγε και ο Αλέξης Τσίπρας, τίποτα δεν είναι γραμμένο στην πέτρα. Ο κόσμος αλλάζει. Η τεχνολογία μετασχηματίζει τα πάντα. Οι κοινωνικοί, εργασιακοί και παραγωγικοί δεσμοί αναθεωρούνται σε παγκόσμια κλίμακα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, ως το μεγαλύτερο αριστερό, δημοκρατικό κόμμα της Ευρώπης, πρέπει να γίνει πρότυπο γρήγορης και αποτελεσματικής επεξεργασίας των δεδομένων του νέου κόσμου. Άρα, πρέπει να γίνει και πρότυπο παραγωγής πολιτικής, εσωτερικής και εξωτερικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μιλάει σε όλους και σε όλες. Θα ακούει όλες και όλους. Αλλά δεν θα υποκύψουμε στον πειρασμό να είμαστε αρεστοί παντού, κάνοντας εκπτώσεις στα αδιαπραγμάτευτα. Γιατί αδιαπραγμάτευτες είναι οι αρχές και οι αξίες που μας κρατούν ενωμένους και μας δίνουν τη δύναμη και το κίνητρο να ηγηθούμε μιας μεγάλης κοινωνικής αλλαγής. Διότι ο ελληνικός λαός έχει ανάγκη μια μεγάλη κοινωνική αλλαγή.
Συντρόφισσες και σύντροφοι βουλευτές, ερχόμαστε για το καλό των ανθρώπων, για το καλό της πατρίδας. Κυριολεκτικά για όλους εσάς που κάνετε εξαιρετική δουλειά έξω στην κοινωνία για τη σωτηρία της κοινωνίας. Είναι δυνατό να μην κοιτάξουμε κατάματα την πρόκληση και να μην απαντήσουμε στα μεγάλα προβλήματα του τόπου με δομικές, ολοκληρωμένες πολιτικές;
Εμείς έχουμε χρέος να ηγηθούμε του αγώνα για το δικαίωμα όλων σε δίκαιη εργασία και σε δίκαιη αμοιβή για ό,τι παράγουν. Γιατί είτε υπάλληλος είναι κάποιος είτε εργοδότης είτε επαγγελματίας, πρέπει να έχει ίση ευκαιρία, ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις με όλους. Ισχυρίζεται σοβαρά τώρα ο κ. Μητσοτάκης ότι 70 ευρώ περίπου μικτά αύξηση στους δημοσίους υπαλλήλους είναι ικανά να αντιμετωπίσουν την ακρίβεια; Το ισχυρίζεται σοβαρά;
Όταν εμείς ήμασταν στη Θεσσαλία, έλεγε “pass πήρες;”. Το άκρον άωτον της ενσυναίσθησης ο πρωθυπουργός. “Pass πήρες”; Έλα να σου δώσω να πάρεις, παρ’ το”. Αν είναι δυνατόν. Είναι δυνατόν εμείς να συνθηκολογήσουμε με τη μαύρη εργασία, με 13 ώρες την ημέρα εργασία, με αμφισβήτηση των εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και με τον ανήθικο αποκλεισμό των επαγγελματιών και των μικρών επιχειρήσεων από το τραπεζικό σύστημα; Πάνω από 50% του πλούτου αυτής της χώρας παράγεται από μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και επαγγελματίες. Ζώντας και οι ίδιοι συνθήκες μεσαίωνα, έχοντας μόνο υποχρεώσεις και κανένα δικαίωμα.
Είναι δυνατόν εμείς να συνθηκολογούμε με την απίστευτη ακρίβεια που γονατίζει τους Έλληνες; Ακρίβεια η οποία είναι αποτέλεσμα της αισχροκέρδειας και της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας κάποιων κλάδων, τους ξέρετε όλοι, που λειτουργούν ως καρτέλ με την ανοχή της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη;
Είναι δυνατόν εμείς να συνθηκολογήσουμε με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας από τα funds, τα οποία αγοράζουν κοψοχρονιά; Σκεφτείτε το. Είναι δυνατό να συνθηκολογήσουμε με όλα αυτά;
Συντρόφισσες και σύντροφοι, εσείς στη Βουλή κι εγώ μαζί σας και όλο το κόμμα μαζί σας, το μεγεθυμένο κόμμα και το κόμμα το οποίο θα μεγαλώνει μαζί σας, θα γίνει ο συνδετικός μας κρίκος με όλους όσους εκπροσωπούμε. Όλοι εμείς έχουμε χρέος να γίνουμε το πρότυπο της κοινωνίας που υποσχόμαστε.
Και για να κάνουμε αυτό το πράγμα πραγματικότητα, είναι τρία βήματα. Απλά πράγματα: Ενότητα, πρόταση, δράση. Η κοινωνία απαιτεί πολιτικές που απαντούν άμεσα και απλά, κατανοητά, στις ανάγκες της. Και για να διώξει αυτό το καθεστώς, πρέπει να πεισθεί ότι εμείς δεν είμαστε άνθρωποι που βολευόμαστε με το ιδεολογικό μας πλεονέκτημα, διότι έχουμε πλεονέκτημα ιδεολογικά, αλλά πρώτα και πάνω απ’ όλα, είμαστε μια ομάδα σκέψης και δράσης που μπορεί και θα αλλάξει το μέλλον της Ελλάδας.
Σε λίγες μέρες θα κληθείτε, με τον Σωκράτη μπροστά, να αντιμετωπίσετε τον προϋπολογισμό του σχεδίου Μητσοτάκη για την περαιτέρω φτωχοποίηση και εξαθλίωση του Έλληνα πολίτη. Θα έρθουν να σας πουν ότι είναι αδιανόητο να πρέπει κάποιος να προστατεύει τη ζωή του και την περιουσία του χωρίς να πληρώνει έξτρα. Αυτό θα έρθουν να σας πουν, ότι είναι αδιανόητο να θερμαίνονται όλοι τον χειμώνα και θα πρέπει κάποιος με 700 και 800 ευρώ να βρει τρόπο να ζήσει. «Βρες τρόπο». Ναι, εύκολο είναι, είτε στο κρύο είτε να ανταλλάξεις τη ζέστη με οποιοδήποτε δικαίωμα σε αξιοπρεπή διαβίωση.
Θα έρθουν να σας πουν ότι είναι καλό πράγμα η σταδιακή ιδιωτικοποίηση της Υγείας, την οποία αφήνουν εσκεμμένα χωρίς πόρους, ώστε οι πολίτες να δεχθούν πιο εύκολα την ιδιωτικοποίηση σιγά σιγά, από την κυβέρνηση.
Αυτοί οι «άριστοι» με τόσα MΒΑ, τελικά δεν μπορούν να διοικήσουν το Δημόσιο. Δεν είναι ότι δεν ξέρουν να το κάνουν. Δε θέλουν να το κάνουν. Δέκα χρόνια έχει αποδομηθεί το Δημόσιο, 4 χρόνια έχουν σχέδια να το ιδιωτικοποιήσουν. Εμείς θα έχουμε άλλο σχέδιο.
Θα έρθουν και υπερηφανευτούν για τη δήθεν επενδυτική βαθμίδα, την ίδια στιγμή που δεν προβλέπουν στον προϋπολογισμό τους μέτρα αντιμετώπισης της υπερχρέωσης νοικοκυριών και επιχειρήσεων, μέτρα για την αναστολή των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας και του πτωχευτικού του Μητσοτάκη – Σταϊκούρα, μέτρα αντιμετώπισης του πληθωρισμού στα είδη πρώτης ανάγκης.
Και συγχρόνως παριστάνουν ότι δεν έχει σημασία που η ιδιωτική και η δημόσια κατανάλωση περιορίζονται δραστικά και ότι το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών έχει φτάσει σ’ επίπεδα ρεκόρ. Όχι. Αντ’ αυτού, θα έρθουν να υπερηφανευτούν για την υπεραπόδοση φόρων το 2023. Και βεβαίως, θα δείτε ότι θα προκύψουν και παραπάνω έσοδα μέσω φόρων το 2024.
Γιατί στο τέλος της ημέρας, δεν νιώθουν. Δε νιώθουν τον πόνο. Δεν νιώθουν τον πόνο, δεν νιώθουν την αγωνία, δεν νιώθουν τίποτα. Και πάνω απ’ όλα, και ως νέος άνθρωπος το τονίζω αυτό, δεν νιώθουν την ανάγκη για προκοπή των νέων, παρά μόνο επιτρέπουν την εξαγωγή τους. Κι αυτό πρέπει να αλλάξει. Δεν μπορούμε εμείς να το επιτρέψουμε αυτό να συνεχίζεται.
Αγαπητοί βουλευτές, ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως θα αντιληφθεί όλος ο λαός παρακολουθώντας τη συζήτηση του προϋπολογισμού, έχει ολοκληρωμένες προτάσεις, εφαρμόσιμες πολιτικές και πολιτικές απαντήσεις, με σημείο αναφοράς τις ανάγκες των ανθρώπων. Και όχι των ολιγοπωλίων της Νέας Δημοκρατίας.
Και δηλώνω προκαταβολικά υπερήφανος, ειλικρινά, για όλες και όλους σας, για τη μάχη που θα δώσετε εδώ στην αίθουσα του Κοινοβουλίου, στην Ολομέλεια. Και παρακολουθώντας μαζί σας, μαζί με τον λαό κάθε μέρα, θα αισθάνομαι και πιο βέβαιος ότι η συλλογική μας ποιότητα δεν θα επιτρέψει ξανά να ηττηθεί από τον κυνισμό που εκείνοι δείχνουν κάθε μέρα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι βουλευτές, μιας και μπήκαμε στην ουσία του κοινοβουλευτικού έργου με αφορμή τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, θέλω να αναφερθώ συνοπτικά και σε ορισμένα από τα μεγάλα θέματα που απασχολούν τη χώρα και υπερβαίνουν τα στενά όρια του Κοινοβουλίου. Θέματα για τα οποία Κοινοβουλευτική Ομάδα και Κόμμα πρέπει να επεξεργαστούν επίκαιρες πολιτικές που να προσφέρουν στην κοινωνία μια πειστική υπόσχεση, ότι μπορούμε να τη βάλουμε από τα αδιέξοδα και να την προφυλάξουμε από κινδύνους.
Όταν ο κ. Μητσοτάκης μιλά για ατομική ευθύνη, κάθε φορά εννοεί ότι ο λογαριασμός πρέπει να πηγαίνει στους πολίτες. Ατομική ευθύνη, λογαριασμός στους πολίτες. Και έχοντας την τύχη να έχω ζήσει και να έχω επιχειρήσει σε προηγμένη δημοκρατία και έχοντας δει τις αδυναμίες της σχέσης δημοσίου και ιδιωτικού συμφέροντος, θέλω να βάλω το μεγάλο ερώτημα στο τραπέζι: Ως πότε θα βαφτίζουμε τη δημόσια ευθύνη, ατομική ευθύνη; Ως πότε θα επιτρέπουμε να βαφτίζεται η δημόσια ευθύνη, ατομική ευθύνη; Ο Έλληνας, οι Ελληνίδες, όλοι οι Έλληνες, πρέπει να καταλάβουν ότι υπάρχει δημόσια ευθύνη. Και ότι δεν είναι στη μοίρα τους. Και ότι πρέπει ο πολίτης, δήθεν για εκείνους, να πληρώνει τους φόρους του προς το κράτος, αλλά τι να απολαμβάνει; Δημόσια αγαθά; Δεν υπάρχουν.
Είναι ατομική ευθύνη των πολιτών η προστασία από την κατάρρευση γερασμένων υποδομών που δεν ανανεώθηκαν, γιατί ο εθνικός πλούτος πήγε στην τσέπη «ημετέρων»; Είναι αυτό ατομική ευθύνη;
Είναι ατομική ευθύνη των πολιτών να πληρώνουν για να προστατευθούν από την κλιματική αλλαγή; Όταν επί δεκαετίες αυτό το χρεοκοπημένο κράτος, αδιαφορεί να στρέψει μέρος του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων στην προστασία της ζωής και της περιουσίας των ανθρώπων από την κλιματική αλλαγή, είναι αυτό ατομική ευθύνη;
Ευθύνεται ο Έλληνας; Έκανε κάτι κακό ο Έλληνας γι` αυτό; Μπορεί κανείς από σας εδώ να εντοπίσει έστω και ένα σημάδι, ένα, ότι ο κ. Μητσοτάκης σκοπεύει να αξιοποιήσει τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας για τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας; Βεβαίως και όχι.
Και θα αναρωτηθούν κάποιοι, όπως αναρωτιούνται συχνά: «Τα ίδια λέγατε και στις τελευταίες εκλογές και κέρδισε ο κ. Μητσοτάκης με 20% διαφορά». Εγώ σας απαντάω ξεκάθαρα και ειλικρινά: Δεν κέρδισε, εμείς χάσαμε.
Και θέλω να δεσμευτώ από αυτό το βήμα, ότι όσο είμαι Πρόεδρος, δεν θα επιτρέψω να ξαναβαφτιστεί λάθος η αλήθεια που εσείς υπερασπίζεστε καθημερινά στο Κοινοβούλιο. Και δεν θα επιτρέψω να αμφισβητηθεί και να παραγραφεί οτιδήποτε θετικό. Και πετύχαμε πολλά θετικά, με αντίπαλο ένα κατεστημένο δεκαετιών, στα πιο δύσκολα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Ερχόμαστε από μακριά. Φτάσαμε πολύ μακριά. Αλλά θέλω να ξεκαθαρίσω και κάτι άλλο: Για να φτάσουμε ακόμα πιο μακριά, πρέπει να αλλάξουμε και οι ίδιοι. Ας είμαστε ειλικρινείς. Και πρέπει να υπηρετήσουμε με αφοσίωση το νικηφόρο αφήγημα που θα περιγράψω μέσα από τις ενωτικές, συλλογικές διαδικασίες του κόμματός μας γρήγορα και εύστοχα.
Και θέλω να κλείσω αυτή την πρώτη μου ομιλία, εκφράζοντας σε όλους εσάς, την απόλυτή μου εμπιστοσύνη και την κατανόησή μου για το δυσανάλογα μεγάλο βάρος που έχει επωμισθεί. 47 άξιοι, γυναίκες και άντρες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, εκπροσωπούν τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας.
Θα είμαι στο πλευρό σας, σας θέλω στο πλευρό μου. Θα βρούμε κοινό βηματισμό παραμερίζοντας τον εγωισμό και δίνοντας προτεραιότητα στη μοναδική ευκαιρία που έχουμε για κινηματικό, συλλογικό, θετικό και νικηφόρο σχέδιο, το οποίο θα κριθεί στην κάλπη των επόμενων εθνικών εκλογών. Στην πορεία για τις οποίες εκλογές, ο λαός πρέπει να ξέρει. Και το λέω αυτό με αφορμή τη χθεσινή μου επίσκεψη στην Κυπριακή Δημοκρατία. Ο λαός πρέπει να ξέρει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία είναι και θα παραμείνει η αυθεντική φωνή, ο γνήσιος εκφραστής της σύγχρονης, πατριωτικής Αριστεράς. Και πάνω απ’ όλα, ο σύμμαχος του οικονομικού, ελληνικού, εθνικού συμφέροντος.
Γιατί εμείς ερχόμαστε να μεγαλώσουμε και να υψώσουμε το σθένος της Ελλάδας και όχι να το βάλουμε σε οποιοδήποτε τραπέζι διαπραγματεύσεων, άνευ όρων. Έχουμε αποδείξει ότι ξέρουμε να βάζουμε κόκκινες γραμμές. Και υπόσχομαι ότι στα εθνικά μας θέματα το κόκκινο δεν θα ξεθωριάσει καθόλου!
Κι αυτή την υπόσχεση, ότι οι κόκκινες γραμμές μας θα παραμείνουν κόκκινες, θα την πούμε μαζί σε όλη τη χώρα. Και θα την πούμε και άμεσα. Γιατί; Γιατί πρέπει να τρέξουμε όλοι μαζί τώρα για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Πρέπει να βάλουμε προοδευτικούς καθαρούς ανθρώπους μπροστά να διοικήσουν τον πυρήνα της ζωής του κόσμου στην Αυτοδιοίκηση.
Εγώ θα τρέξω από αύριο, από σήμερα, μετά από δω. Καλώ και όλους εσάς, να βγείτε και έξω τις επόμενες μέρες. Βοηθήστε τους συντρόφους μας. Κάντε τη διαφορά στην κοινωνία, το έχει ανάγκη η κοινωνία.
Φίλες και φίλοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες και πάνω απ’ όλα συντρόφισσες και σύντροφοι, σας εύχομαι ολόψυχα να σηκώσετε με θάρρος το βάρος της ευθύνης μέσα στο Κοινοβούλιο.
Επαναλαμβάνω, το έχει ανάγκη η κοινωνία, η κοινωνία την οποία υπηρετούμε και η κοινωνία η οποία μας έχει τιμήσει με την ψήφο της. Εγώ θα είμαι δίπλα σας κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό. Και θα νικήσουμε.
Ευχαριστώ πολύ!