Καθόμουν εκείνο το απόγευμα Δευτέρας, στον καφενέ της γειτονιάς και απολάμβανα τον «ελαφρύ με ολίγη». Ο καφενές είχε πολύ βαβούρα, καθόσον οι ευγενείς πελάτες συζητούσαν κοσμίως μεν ζωηρώς δε, για τις εκλογές που είχαν γίνει την προηγούμενη μέρα, όταν μπαίνει μέσα ο Στέλιος ο Θεμιστοκλέους.
- Tου Υπτγου ε.α. Χρήστου Μπολώση
Δεν ήταν αυτό το επίθετό του, αλλά επειδή συχνά πυκνά επαναλάμβανε την γνωστή ατάκα «του Θεμιστοκλέους βεβαίως βεβαίως», από «Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο», του έμεινε.
Έριξε μια ματιά σαν σταθμάρχης, που επιθεωρεί τα πάντα πριν σφυρίξει να φύγει το τραίνο, με βλέπει και πλησιάζει:
Μπορώ να κάτσω;
Μετά χαράς του λέω και του δείχνω μια άδεια καρέκλα, καθόσον χρόνια γνωστός.
Ξέρεις, μου λέει, παρακολουθώ όλες αυτές τι συζητήσεις και τους καυγάδες περί τα κόμματα και με πιάνει όχι γέλιο, αλλά κλάμα.
Γίνεσαι λίγο πιο σαφής κύριε Στέλιο; του λέω και φωνάζω το γκαρσόνι να πάρει παραγγελία για τον φίλο μου.
Το γκαρσονάκι έρχεται, παραγγέλνει ένα ουζάκι ο Στέλιος, κάθεται πιο άνετα στη καρέκλα του, απλώνει τα χέρια του σε άλλες δύο και τα πόδια του σε επίσης άλλες δύο και αρχίζει: «Ήτουνε που λες ένας μαγκάκος, Παμείνος (από το Επαμεινώντας) το ψιλό του, Χλέας το χοντρό του. Κανένας δεν ήξερε μήτε το χοντρό του, μήτε το ψιλό του. Όλοι τον φωνάζανε «Σαύρα». Χαμαιλέοντα ήπρεπε να τον πούνε, διότι άλλαζε συνέχεια χρώματα και θα πούμε τι εννοούμε, αλλά σάματις ξέρανε οι μάγκες τι είναι ο χαμαιλέοντας; Ενώ τις σαύρες όλο και τις είχανε δει. Ενώ το άλλο; Θερίο σου λέει ο άλλος. Λέων..
»Ο σαύρας λοιπόν, είχε όλα τα γνωρίσματα του χαμαιλέοντα και τα κακά της νυφίτσας.
»Κατά τα άλλα ήταν πολύ καλό και ευγενές παιδί. Είχε κάτι ψιλοτράβηγμα με χασίσια και λαθραία τσιγάρα άνευ σημασίας. Κάνα δυό σουγιαδιές κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια, αλλά μηδέν εις το πηλίκιον. Κάποιες φορές είχε ανοίξει παρτίδες με το Αστυνομικό Τμήμα της γειτονιάς του (τότε τους έτσι τους έπιανε η αστυνομία…), όταν πίσω στο ιδιαίτερο του καφενέ του Στραβάραπα στρώνανε κουβέρτα για μπαρμπούτι παράνομο και τσίφτικο. Τον Στραβάραπα δεν τον λέγανε Στραβάραπα. Έτσι τον βάφτισαν οι μόρτες, διότι ήταν σκούρος σαν Πακιστανός ευπαθής κα είχε χάσει το ζερβί του μάτι, σε καυγά με κάτι λαθρεμπόρους, καλά παιδάκια και μηδέν ρατσισμός.
»Μια μέρα λοπόν, εμφανίζεται στου Στραβάραπα ο Σαύρας
Καλημέρα στη ομήγυρη.
Κορμί ντούρο.
Μάγκες θα εκτεθώ.
Κι’ άλλο; ρωτάνε κάποιοι περίεργοι
Δεν καταλάβατε ρε. Θα εχτεθώ περί υποψήφιος στις εκλογές πούρχονται
Με ποιον ρε;
Με το ΚΚΕ το κόμμα σου λαέ και περικαλώ να με ‘ποστηρίξετε.
» Αυτά είπε ο Σαύρας και εξαφανίστηκε. Έγιναν οι εκλογές και ο Σαύρας έφαγε τόσο μαύρο, που γίνηκε μάγκα μου σαν μόνιμος κάτοικος του Μπουργκίνα Φάσο.
» Σε λίγο ξανάρχισαν τα όργανα για εκλογές, καθόσουν έπρεπε να βγουν και άλλοι βουλευτές και όχι όλο οι ίδιοι, να πάρουν κι’ αυτοί σύνταξη και μην ακούτε τα περί “κρίσιμων εθνικών θεμάτων” κι άλλες αηδίες. Νάτο το λοιπόν πάλι ο Σαύρα στου Στραβάραπα.
– Καλημέρα κύριοι.
– Καλώστονα κι ας άργησε.
– Μάγκες θα ξαναεχτεθώ στις εκλογές.
– Γιατί, δεν εχτέθηκες πολύ στις προηγούμενες;
– Ναι, αλλά τώρα εχτίθεμαι για ‘σας.
– ‘λαδή;
– Να τώρα θα γίνω εγώ κυβέρνηση και σεις θα ρθείτε στη εξουσία και παρακαλώ περί ποστήριξη.
Πάλε εκλογές, πάλε εξαφανισμένος ο άγρια ματαμαυρισμένος Σαύρας και μόλις τα πράγματα έγιναν ξέρετε τι, νάτονε πάλι τον Σαύρα στο καφενέ.
– Καλημέρα μόρτες και τούτο και εκείνο και θα εχτεθώ και περικαλώ την υποστήριξή σας .
Και με ποιόν θα εχτεθείς τώρα ρε μάγκα;
Με τα νταουλια. Ξέρετε που θα βαράει ο Τσίπρας για να χορεύει η Μέρκελ.
Πέρασαν χρόνια, ξεπουλήθηκε η Μακεδονία, καταργήθηκε η θρησκεία και πολύ στενοχωρέθηκε ο Ιερώνυμος, ξεπουλήσαμε ακόμα και το «Ήχος και φως» και γεμίσαμε ευπαθείς που βάλθηκαν να μας εκπολιτίσουν και να κάνουν επενδύσεις, ώσπου ξανά-μανά εκλογές και νάτονε τον Σαύρα, που είχε ξοδέψει το φούμο με το καντάρι στις προηγούμενες, στου Στραβάραπα
Καλημέρα αγαπητοί. Σήμερα μόνο μία δύναμη υπάρχει και θα συνεχίσει το έργο του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο ένα κόμμα θα δώσει την αίγλη που ταιριάζει στις παρελάσεις των Θεέ μου συγχώρα με. Μόνο η νουδου, του Κυριάκου Μητσοτάκη, μπορεί να καταργήσει εντελώς τις γιορτές μίσους, όπως του Μακρυγιάννη και να αναγνωρίσει ως Εθνικό ήρωα τον Μακαρώνα, που μακέλεψε την Ελένη Παπαδάκη και παρακαλώ να με υποστηρίξετε δεόντως.
Τώρα οι μάγκες αυτό το «δεόντως» δεν το πολυκατάλαβαν. Θες όμως διότι το θεώρησαν βρισιά, θες διότι κατάλαβαν ότι ο Σαύρας τους δούλευε διαχρονικώς, ο ουρανός του καφενέ συννέφιασε και για πότε άρχισε να βρέχει εκείνη τη μυστήρια βροχή από φασίνες, καρέκλες τασάκια, νερά, καφέδες και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις, τα οποία εκτοξεύτηκαν από διάφορους με κατευθύνσεις, αλλά όλα με στόχο το κεφάλι όχι του Σβορώνου (Ξέρετε αυτού που θα προσκυνήσουμε σε λίγες μέρες στο πολυτεχνείο) αλλά του Σαύρα ουδείς αντελήφθη. Διότι κύριοι μπορεί η πελατεία του Στραβάραπα να μην πολυνοιάζεται περί εκλογές και τα τοιαύτα, αλλά το δούλεμα μάγκα μου το ανθίζετε από μίλια μακριά, έστω και αν αργεί κομματάκι.
πηγή:https://www.dimokratia.gr/apopseis/569426/o-sayras-2/