Αναλυτικά η ομιλία:
Φίλες και φίλοι γεια σας, σας ευχαριστώ θερμά γι` αυτή την υποδοχή. Είναι για εμάς πολύ κρίσιμο να βρισκόμαστε σήμερα εδώ, με εκπροσώπους των ανθρώπων της δουλειάς, των ανθρώπων του μόχθου, με συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες της εργατικής τάξης, της μισθωτής εργασίας. Των κοινωνικών στρωμάτων, δηλαδή, που γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι είναι η αιτία για την οποία εμείς βρισκόμαστε εδώ. Γιατί βρισκόμαστε εδώ για να εκπροσωπούμε τα δικά τους συμφέροντα. Βρισκόμαστε εδώ για ν’ αγωνιζόμαστε για τα δικά τους συμφέροντα. Βρισκόμαστε εδώ για να αγωνιζόμαστε για τα συμφέροντα της κοινωνίας.
Είμαι χαρούμενος για τη σημερινή μας συνάντηση και θέλω να σπεύσω, να πω εξαρχής ότι βρίσκομαι και βρισκόμαστε εδώ για να δηλώσουμε με τον πιο εμφατικό τρόπο τη σταθερή μας προσήλωση στα προβλήματα, τις αγωνίες, τις αναζητήσεις του κόσμου της μισθωτής εργασίας. Οι άνθρωποι που παράγουν τον πλούτο με τον μόχθο τους είναι η κοινωνική και πολιτική ραχοκοκαλιά του κόμματός μας, η πολιτική και κοινωνική ραχοκοκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.
Είμαι και είμαστε εδώ για να ανανεώσουμε την προγραμματική μας και καταστατική μας δέσμευση στα συμφέροντα των εργαζόμενων τάξεων της χώρας, αλλά και για να ακούσω. Να ακούσω και από σας ποια είναι αυτά που κάνουμε καλά, αλλά κυρίως τι πρέπει να κάνουμε καλύτερα.
Έχετε δει ότι σε αυτή την προεκλογική περίοδο, σε μια νέα φάση, σ’ ένα νέο πλαίσιο όπου η κάλπη της 25ης του Ιούνη θα κρίνει τα τέσσερα επόμενα χρόνια για τον τόπο μας. Θα κρίνει, αν θέλετε, όχι μονάχα κόμματα. Θα κρίνει τη ζωή μας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, ποιοι και με ποιο πρόγραμμα θα κυβερνήσουν τα επόμενα χρόνια, είναι και μια κάλπη ενισχυμένης αναλογικής, διαφορετικής λογικής λοιπόν από την προηγούμενη κάλπη. Σ’ αυτή λοιπόν την προσπάθεια, θα έχετε συνειδητοποιήσει, διαπιστώσει, κάνουμε αυτό που κάναμε πάντα ως κόμμα, αλλά το κάνουμε με μεγάλη ταχύτητα. Αλλάζουμε εν κινήσει, διορθώνουμε τις αδυναμίες και τα λάθη μας. Γι` αυτό λοιπόν θα ήθελα να έχουμε αυτή τη δυνατότητα, να ανταλλάξουμε ιδέες και σκέψεις. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα κοινωνικό, λαϊκό, αλλά και ανοιχτό στα μηνύματα της κοινωνίας.
Ο κόσμος της μισθωτής εργασίας και το εργατικό κίνημα στη χώρα μας, φίλες και φίλοι, είναι στο στόχαστρο μίας ιδεολογικής και πολιτικής επίθεσης. Στη χώρα μας, αυτή η επίθεση είχε ακόμα πιο έντονα χαρακτηριστικά. Ο συνδικαλισμός, η οργάνωση των εργαζομένων, η απεργία και η διεκδίκηση αντιμετωπίστηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, ιδίως τα τέσσερα τελευταία, όμως, γιατί αυτή η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες, αλλά ιδίως τα τέσσερα τελευταία χρόνια ο συνδικαλισμός, η οργάνωση των εργαζομένων, η απεργία, η διεκδίκηση, αντιμετωπίστηκαν ως αντίπαλοι της προόδου και της ανάπτυξης.
Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε: Μία αγορά εργασίας στην οποία επικρατεί η εργοδοτική ασυδοσία, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η ανασφάλεια και η εξατομίκευση. Η επίθεση αυτή, την οποία την είδαμε να διαμορφώνεται και σε νομοθετικά πλαίσια την προηγούμενη τετραετία, να θεσμοποιείται, δηλαδή, είναι βέβαιο ότι θα ενταθεί ακόμη περισσότερο μετά τις εκλογές της 25ης του Ιούνη. Ιδίως, δε, εάν καταγραφεί ο ίδιος συσχετισμός δύναμης που κατεγράφη στην κάλπη της απλής αναλογικής στις 21 του Μάη. Γι’ αυτό οφείλουμε να αγωνιστούμε και να κάνουμε το παν, για να ανατρέψουμε αυτό τον συσχετισμό. Και να αγωνιστούμε μέχρι την τελευταία ψήφο, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο πριν κλείσουν οι κάλπες, για να ανατρέψουμε αυτό τον συσχετισμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν είναι ένα πυροτέχνημα. Βρισκόμαστε εδώ και μια δεκαετία σε θέσεις μάχης για την υπεράσπιση της κοινωνίας. Βρίσκεται εδώ και μια δεκαετία σε θέσεις μάχης όχι ως κόμμα διαμαρτυρίας ούτε ως κόμμα- συμπλήρωμα της Δεξιάς διακυβέρνησης. Βρίσκεται ως κόμμα εξουσίας που διεκδικεί τη διακυβέρνηση προς όφελος των δυνάμεων της κοινωνίας. Αυτό θα είναι και την επόμενη των εκλογών, αυτό είναι και σήμερα, τις 15 μέρες που μας έμειναν.
Αγωνιζόμαστε και θα αγωνιστούμε για ένα νικηφόρο εκλογικό αποτέλεσμα. Και θέλω να θυμίσω: δεν βρεθήκαμε ως κόμμα εξουσίας από τύχη ή από συγκυρία, αλλά γιατί εκφράσαμε με αποφασιστικότητα, με τόλμη, κοινωνικές ανάγκες, διεκδικήσαμε να εφαρμοστεί ένα κυβερνητικό πρόγραμμα προστασίας για τους αδύναμους, για τη μισθωτή εργασία, για τους μη προνομιούχους Έλληνες.
Και το επιδιώξαμε σε δύσκολες στιγμές. Και θέλω να θυμίσω: σήμερα είναι μια σημαδιακή επέτειος, αρνητική επέτειος, αλλά σηματοδοτεί κάτι. Ότι βρεθήκαμε εδώ που βρεθήκαμε μέσα από αγώνες και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε. Σαν σήμερα πριν από 10 χρόνια, η συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ τότε, Σαμαρά – Βενιζέλου, έκλεινε την ΕΡΤ, έβαζε μαύρο στην ΕΡΤ. Στηρίξαμε τους αγώνες των εργαζομένων, της ΠΟΣΠΕΡΤ, τους αγώνες και τις αγωνίες του ελληνικού λαού. Όπως κάναμε τότε στην ΕΡΤ, κάναμε και σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα. Και αυτό ήταν που έδωσε τη δυναμική και την προοπτική στο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.
Δεν βρέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ως ο βασικός κορμός, ο πυλώνας της προοδευτικής Παράταξης στον τόπο μας από μια συγκυρία εκλογική, αλλά ακριβώς διότι εξέφρασε, συνεχίζει να εκφράζει και θα εκφράζει αυτές τις κοινωνικές ανάγκες. Γι` αυτό λέμε και ξαναλέμε: είμαστε και θα είμαστε εδώ ως βασικοί εκφραστές των κοινωνικών αναγκών των εργαζομένων τάξεων των συμφερόντων του λαού μας.
Θέλω όμως να πω και κάτι ακόμα σε σχέση με τη μάχη που έχουμε μπροστά μας. Είπα πιο πριν ότι θα αγωνιστούμε μέχρι την τελευταία ψήφο να ανατρέψουμε αυτό τον συσχετισμό, να νικήσουμε. Όχι γιατί αυτό επιτάσσει το κομματικό μας συμφέρον, αλλά γιατί αυτό επιτάσσει το συμφέρον της κοινωνίας. Σε κάθε περίπτωση, όμως, και θέλω να το τονίσω αυτό, θα αγωνιστούμε μέχρι να κλείσουν οι κάλπες στο τελευταίο δευτερόλεπτο και ψήφο την ψήφο, γιατί είναι πολύ κρίσιμο, για την επόμενη μέρα, να υπάρχει ισχυρός αντίπαλος που θα μπορεί να κοιτάει στα μάτια τη Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη και να αγωνιστεί για να αποτρέψει τη νεοφιλελεύθερη επέλαση στην κοινωνία και στην εργασία.
Διότι, αυτό θέλει η Δεξιά του κ. Μητσοτάκη, να μην έχει ισχυρό αντίπαλο την επόμενη μέρα, για να μπορεί να λεηλατήσει με μεγαλύτερη ευκολία τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Να επιβάλει μια πολιτική που δεν λογαριάζει τον άνθρωπο αλλά μονάχα τα κέρδη.
Υπάρχουν όμως στιγμές που η ίδια η πραγματικότητα δείχνει τα όρια αυτής της πολιτικής. Κανείς και καμία δεν μπορεί να ξεχάσει, όσο και αν κάποιοι λένε ότι ξεχνάμε εύκολα σ’ αυτό τον τόπο, -λίγους μήνες πριν ήταν-, κανείς και καμιά δεν μπορεί να ξεχάσει τη μορφή την αλαζονική μέσα στο Κοινοβούλιο του κ. Καραμανλή των Τεμπών, που μέσα λοιπόν στο Κοινοβούλιο, με το γνώριμο αλαζονικό ύφος της νέας Δεξιάς, ας μου επιτραπεί η έκφραση, απαξίωνε τις προειδοποιήσεις όχι μονάχα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, αλλά απαξίωνε τις προειδοποιήσεις των εργαζομένων, τα διαδοχικά εξώδικα που του είχαν στείλει, των εργαζομένων στους σιδηρόδρομους και των σωματείων τους για την κατάσταση υποβάθμισης των ελληνικών σιδηροδρόμων. Προειδοποιήσεις που αποτελούσαν, αν θέλετε, μια προαναγγελία αυτής της τραγικής εξέλιξης, αυτού του τραγικού δυστυχήματος.
Μέσα λοιπόν σ’ εκείνη την εθνική, ας μου επιτραπεί η έκφραση, καταστροφή του δυστυχήματος των Τεμπών, η φωνή των εργαζομένων και των σωματείων τους, που από την πρώτη στιγμή έσπασαν την κυβερνητική απόπειρα της συγκάλυψης και του αποπροσανατολισμού, ήταν μια όαση. Ήταν ένα μήνυμα ελπίδας, αισιοδοξίας, ένα μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας ότι σε αυτό τον τόπο δεν τα καλύπτει όλα η επικοινωνία των προπαγανδιστικών μηχανισμών, αλλά υπάρχει αντίσταση.
Η ελληνική κοινωνία οφείλει, και εγώ προσωπικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σ’ αυτούς τους συνδικαλιστές στους σιδηρόδρομους, που δεν δίστασαν να αναμετρηθούν με τους μηχανισμούς του ψεύδους και συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη για να μην ξεχαστεί τίποτα, για ασφαλείς και δημόσιες συγκοινωνίες στην υπηρεσία του ελληνικού λαού.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, προφανώς υπάρχουν σοβαρά ζητήματα και μεγάλες προκλήσεις για το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα και δεν είμαστε εμείς που θα κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας. Αλλά δεν θα κάνουμε τη χάρη σ’ εκείνους που θέλουν να τελειώνουν μια και καλή με τα συνδικάτα, σ’ εκείνους που θέλουν να τελειώνουν μια και καλή με την ιδέα της εργατικής διεκδίκησης, με τη λογική της συλλογικής δράσης. Το δικό μας όραμα για μία δίκαιη κοινωνία περνάει μέσα από την εκπροσώπηση και τη μάχη για τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Και το αποδείξαμε αυτό σε δύσκολες συνθήκες.
Το υπουργείο Εργασίας στα δύσβατα χρόνια της μνημονιακής επιτροπείας, όταν σηκώσαμε τα μανίκια και δώσαμε τη μάχη να κάνουμε το αδύνατο δυνατό, δηλαδή και να βγάλουμε τη χώρα από τη μνημονιακή επιτροπεία και τη χρεοκοπία που άλλοι την έριξαν, ξεπλένοντας τα άπλυτα δεκαετιών, αλλά ταυτόχρονα να δώσουμε τη μάχη μέσα από μια διαρκή διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας, προκειμένου να εκπροσωπήσουμε και να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα της κοινωνίας και των εργαζομένων. Τα δύσβατα λοιπόν εκείνα χρόνια που δίναμε αυτή τη μάχη, το υπουργείο Εργασίας ήταν ένας σταθερός σύμμαχος στο πλευρό των εργαζομένων. Θα σας θυμίσω την ανασυγκρότηση και ουσιαστική αναβάθμιση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας. που βρέθηκε δίπλα στους εργαζόμενους. Καταργήθηκε το ΣΕΠΕ αμέσως μετά τις εκλογές του 2019, έγινε μια Ανεξάρτητη Αρχή. Στην ουσία δεν υπάρχει για να προστατεύει τους εργαζόμενους, για να έχουν ένα αποκούμπι, ένα στήριγμα -την πολιτεία- για να εφαρμόζεται η εργασιακή κανονικότητα, για να επιβάλλονται κανόνες ασφάλειας στην εργασία.
Να σας θυμίσω τις μάχες που δώσαμε για να επανέλθουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, την αύξηση του κατώτατου μισθού αμέσως μετά την έξοδο από τα μνημόνια και την κατάργηση του ρατσιστικού υποκατώτατου μισθού για τους νέους. Να ας θυμίσω την προσπάθεια που κάναμε να μην έχουμε αόρατους εργαζόμενους, υπερασπιζόμενοι την οκτάωρη εργασία, τις συλλογικές συμβάσεις. Δεν είναι ασφαλώς τυχαίο ότι από εκεί ξεκίνησε η συστηματική προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας του κ. Μητσοτάκη να ξηλώσει το κοινωνικό κράτος, κάνοντας αρχή από τον αντεργατικό νόμο και αντικοινωνικό νόμο του κ. Χατζηδάκη.
Έναν νόμο που, πέρα από τις όποιες επιμέρους ρυθμίσεις, είχε στο επίκεντρό του μία στρατηγική επιλογή: Να μετατρέψει την εργασία από δικαίωμα σε προνόμιο, να καταστήσει τη σχέση μεταξύ εργοδοσίας και εργαζόμενου σε ατομική υπόθεση, να ανατινάξει το θεμέλιο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, δηλαδή την οκτάωρη εργασία που για δεκαετίες, για αιώνες αποτελούμε αυτό το θεμέλιο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και από εκεί ξεκίνησαν όλοι οι μεγάλοι εργατικοί αγώνες.
Έχουμε δεσμευτεί, συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, ότι αποτελεί βασική μας προτεραιότητα να αποκαταστήσουμε την εργασιακή κανονικότητα. Έχουμε δεσμευτεί ότι βασική μας δέσμευση, προγραμματική, αποτελεί η ακύρωση, η ανατροπή του νόμου Χατζηδάκη. Κι αυτό όχι για να πούμε κάτι επικοινωνιακό, πιασάρικο όπως λένε, για τα ζητήματα της εργασίας. Αλλά γιατί αποτελεί στρατηγική μας επιδίωξη. Η στρατηγική μας επιδίωξη βρίσκεται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση. Εμείς θέλουμε μια δίκαιη κοινωνία και ευημερία για όλους, λέει το σύνθημά μας. Δίκαιη κοινωνία και ευημερία για όλους δεν μπορεί να υπάρξει, όταν οι εργαζόμενοι δεν θα έχουν δικαιώματα, καθορισμένα και απαράβατα. Δεν μπορεί να υπάρξει όταν όλοι δεν θα είναι ισότιμοι απέναντι στον νόμο, δεν θα έχουν ασφάλεια.
Συνεπώς, για μας είναι κρίσιμο ζήτημα οι εργαζόμενοι να έχουν δικαιώματα. Είναι κρίσιμο να μη νιώθει κανείς μόνος και απροστάτευτος απέναντι στην αυθαιρεσία. Είναι κρίσιμο οι κανόνες να ισχύουν για όλους, και για τους αδύναμους και για τους ισχυρούς.
Η κατάργηση όμως του νόμου Χατζηδάκη, θα μου επιτρέψετε να σας πω, δεν είναι αρκετή για να αλλάξει το τοπίο στην αγορά εργασίας, δεν φτάνει. Σήμερα, με την ένταση του προβλήματος της κρίσης, θα έλεγα, της πληθωριστικής, της κρίσης της ακρίβειας που λεηλατεί το εισόδημα, χρειαζόμαστε και την άμεση λήψη μέτρων για την θωράκιση του εισοδήματος των εργαζομένων, για τη δυνατότητά τους να μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια.
Κάθε ευρώ που χάνεται στη δίνη του πληθωρισμού, είναι ένα ευρώ κλεμμένο από την τσέπη του κόσμου της μισθωτής εργασίας. Κάθε ευρώ. Και είναι ειλικρινά εξοργιστικό να βλέπει κανείς τους εκπροσώπους της Νέας Δημοκρατίας, τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη αλλά και τους συνεργάτες του να μας λένε ότι η μείωση του ΦΠΑ, της έμμεσης φορολογίας στα τρόφιμα θα ευνοήσει τους πλούσιους.
Είναι εξοργιστικό. Η Νέα Δημοκρατία πορεύεται με μια στρατηγική Τραμπ. Κάνει μια προεκλογική εκστρατεία αντίστοιχη, παρόμοια της εκστρατείας των Ρεπουμπλικάνων στις ΗΠΑ. Λες και αναφέρεται και απευθύνεται σε πολίτες της Αλαμπάμα και όχι σε πολίτες σε μια ευρωπαϊκή χώρα όπως η Ελλάδα.
Είναι εξοργιστικό. Κάνουν το μαύρο άσπρο, λένε το μεγαλύτερο ψέμα παρουσιάζοντάς το ως τη μεγαλύτερη αλήθεια. Και με την τρομακτική υποστήριξη των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης μπορούν να παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ψέμα ως τη μεγαλύτερη αλήθεια.
Και είναι πράγματι εκπληκτικό να προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν έχουν επιβάλλει φόρους αυτή την τετραετία που κυβερνήσανε, όταν μόνο τους τελευταίους 16 μήνες, μέσα από τη διατήρηση υψηλού ΦΠΑ, έχουν εισπράξει 6 δισεκατομμύρια περισσότερους φόρους από την πλειοψηφία την κοινωνική.
Διότι όταν το καλάθι του νοικοκυριού διπλασιάζεται και γίνεται από 50, 100 ευρώ, δεν χρειάζεται να αυξήσεις τον συντελεστή της φορολογίας για να διπλασιάσεις τους φόρους. Αρκεί να το διατηρήσεις στα ίδια επίπεδα. Όταν γέμιζες το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου σου με 50 και τώρα πρέπει να το γεμίσεις με 100, δεν χρειάζεται να αυξήσεις τον συντελεστή της φορολογίας για να εισπράξεις μεγαλύτερο φόρο. Αρκεί να τον αφήσεις στα ίδια επίπεδα.
Και ήταν ή ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που συνέστησε η Κομισιόν σε όλα τα κράτη-μέλη να μειώσουν την έμμεση φορολογία. Οι μοναδικές χώρες στην Ευρώπη που δεν το έπραξαν αυτό ήταν η Μάλτα, η Σλοβακία και η Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη. Και δεν το έπραξαν αυτό διότι είχαν ένα σχέδιο. Δεν το έκαναν από λάθος. Το σχέδιο ήταν η φορολεηλασία στη μεσαία τάξη και στους αδύναμους, διότι η αναλογία έμμεσων-άμεσων φόρων έχει φτάσει στο συντριπτικό 60% στους έμμεσους φόρους. Πράγμα το οποίο καταδεικνύει ότι είμαστε μια μάλλον τριτοκοσμική χώρα σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε τους φόρους και τα δημόσια οικονομικά. Αυτό δεν συμβαίνει σε σοβαρές ευρωπαϊκές χώρες. 60-40 λοιπόν η αναλογία.
Έγινε αυτό για έναν σκοπό: Για να υπάρχει διαθεσιμότητα δημοσιονομική, διαθέσιμος δημοσιονομικός χώρος προκειμένου να δίνονται στοχευμένες επιδοτήσεις, που θα νομίζει ο πολίτης ότι γίνονται γι` αυτόν, αλλά γίνονται για να πηγαίνουν στοχευμένα στις τσέπες των καρτέλ της ενέργειας, της διύλισης, της εφοδιαστικής αλυσίδας, προκειμένου να κρατάνε αυτοί υψηλά τις τιμές. Όποιος λοιπόν συνεχίζει να επιμένει σε αυτή την αδιανόητη προπαγάνδα, ότι η μείωση των έμμεσων φόρων θα ευνοήσει τους πλούσιους, ας δοκιμάσει να το πει αυτό μία μέρα σε μια επίσκεψη σ’ ένα σούπερ μάρκετ.
Ας τολμήσει να το πει αυτό στα παιδιά που δουλεύουν δεκάωρα για να μπορούν να καλύψουν τα στοιχειώδη. Στα παιδιά που δουλεύουν δεκάωρα κι έχουν δει το ενοίκιο της στέγης τους να αυξάνεται, να διπλασιάζεται και να τριπλασιάζεται και δεν μπορούν να περάσουν έξω από ένα σούπερ μάρκετ.
Ας το πει αυτό σε εκείνους που ξέρουν καλύτερα από τον καθένα πόσο δύσκολα βγαίνει και το τελευταίο ευρώ, που με ευκολία περιφρονούν με αυτές τις δημόσιες δηλώσεις τους.
Δεν είναι όμως, συντρόφισσες και σύντροφοι, μόνο το κόστος της ζωής. Στον πυρήνα της δικής μας αντίληψης δεν βρίσκεται μόνο το κόστος της ζωής, και το σχέδιό μας, το πρόγραμμά μας, για να το κάνουμε υποφερτό, για να το μειώσουμε. Στον πυρήνα της δικής μας αντίληψης βρίσκεται και η ίδια η ανθρώπινη ζωή.
Και επιτρέψτε μου σ’ αυτό το σημείο να πω δυο λόγια, γιατί τις τελευταίες μέρες, με τραγικό τρόπο, η ελληνική κοινωνία βιώνει την κατάρρευση του ΕΣΥ. Με τραγικό τρόπο η ελληνική κοινωνία βιώνει την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Διότι είναι απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, όταν βλέπουμε πόσο φθηνά την αντιμετωπίζουμε.
Μέσα σε τρεις μέρες, χάσαμε τρεις συνανθρώπους μας, τρεις συμπολίτες μας, με τον ίδιο τραγικό τρόπο: Στην Κω μια 63χρονη γυναίκα έχασε τη ζωή της, έφυγε σαν το σκυλί στην καρότσα ενός αγροτικού αυτοκινήτου, διότι δεν υπήρχε ασθενοφόρο, στη Νέα Μάκρη την επόμενη μέρα μια έγκυος γυναίκα 19 χρόνων χάθηκε και αυτή και το παιδί της διότι δεν έφτασε ποτέ το ασθενοφόρο, το ίδιο και στη Χαλκιδική.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Δεν είχαν τη δημοσιονομική δυνατότητα ενώ, ακριβώς εξαιτίας της πανδημίας, τους δόθηκε η δυνατότητα να δαπανήσουν πέρα και έξω από κάθε δημοσιονομικό περιορισμό, -για πρώτη φορά έγινε αυτό στη χώρα από τότε που μπήκαμε στην ΟΝΕ- 60 δισ.; Έφυγαν 15 δισ. σε απευθείας αναθέσεις και κλειστούς διαγωνισμούς, έφυγαν 10 δισ. στην επιδότηση των καρτέλ της ενέργειας. Και δεν είχαν τη δυνατότητα να προσλάβουν 600, 700 διασώστες για το ΕΚΑΒ;
Προσέλαβαν 1.000 αστυνομικούς για την πανεπιστημιακή Αστυνομία, να πηγαίνουν έξω από τα αμφιθέατρα των πανεπιστημιακών σχολών. Και βεβαίως δεν είχαν τι να τους κάνουν και τους γυρίσανε τους ανθρώπους εκεί που θα έπρεπε να είναι, δηλαδή στα Αστυνομικά Τμήματα. Αλλά δεν είχαν να προσλάβουν 600, 700 διασώστες.
Θέλω να θυμίσω ότι εμείς, που κυβερνούσαμε στα πιο σκληρά χρόνια από δημοσιονομική άποψη, που και το τελευταίο ευρώ το ελέγχανε τρίτοι, προσελάβαμε 300 μόνιμους στο ΕΚΑΒ. 300! Αυτοί ούτε έναν! Ενώ αποχώρησαν 560 εργαζόμενοι αυτή την τετραετία. Αυτό ήταν επιλογή. Δεν ήταν λάθος. Ήταν επιλογή. Η επιλογή της απαξίωσης του ΕΣΥ.
Γιατί αυτή η επιλογή; Διότι πρέπει να γνωρίζετε ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δίνε τόσο μεγάλο μερίδιο στον ιδιωτικό τομέα στην Υγεία. Σε ιδιωτικές υπηρεσίες. Ξεφυτρώνουν η μία μετά την άλλη οι κλινικές που τις αγοράζουν μεγάλα funds, επενδυτικά funds, που έρχονται βεβαίως όχι ως στρατηγικοί επενδυτές στη χώρα, αλλά για να κάνουν έναν κύκλο τριετή, πενταετή και να πουλήσουν ακόμα ακριβότερα.
Έναν αριθμό, δεν θα σας κουράσω, να σας πω: ότι η Ελλάδα έχει το 35% των δαπανών της για την Υγεία σε ιδιωτικές δαπάνες, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 15%. Η Ελλάδα έχει δυο φορές μικρότερη δημόσια κατά κεφαλήν δαπάνη για την Υγεία απ’ ό,τι ο μέσος ευρωπαϊκός όρος.
Άρα λοιπόν, το σχέδιο Μητσοτάκη, που μας είχε πει το Δεκέμβρη του ’19 ότι θα ανατριχιάσουμε μ’ αυτό το σχέδιο για την Υγεία, ήρθε η ώρα και ανατριχιάσαμε όταν το φανέρωσε ο κ. Πνευματικός. Το σχέδιό τους είναι τα πάντα στην αγορά. Όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα να πάει σε κάποιο ιδιωτικό θεραπευτήριο, να πάει. Το δημόσιο σύστημα της Υγείας, όμως, θα είναι και αυτό μισό-ιδιωτικοποιημένο.
Η Υγεία, μας είπε ο κ. Πνευματικός, είναι πάρα πολύ ακριβή. Θα κάνουμε τα νοσοκομεία μας λοιπόν Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου με μάνατζερς και δεν θα ξοδεύουμε τόσα χρήματα για την Υγεία. Οι ασθενείς που θα έχουν αρνητική πρόγνωση, δεν θα παίρνουν θεραπεία. Θα γίνεται διαλογή των ασθενών. Το αμερικάνικο μοντέλο. Αυτό λοιπόν το μοντέλο είναι ένα απάνθρωπο μοντέλο. Γι` αυτό εμείς λέμε ότι δίνουμε τη μάχη την προγραμματική για να διεκδικήσουμε όχι μόνο καλύτερο κόστος ζωής, αλλά και για να προασπίσουμε το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή. Διότι δεν υπάρχει αμφιβολία: η διάλυση της δημόσιας Υγείας πλήττει πρωτίστως τον κόσμο της δουλειάς. Τους ανθρώπους που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν. Τους πολίτες που πληρώνουν για χρόνια φόρους, αλλά την κρίσιμη στιγμή είναι μόνοι τους. Και είναι ντροπή για τη χώρα μας.
Όπως είναι ντροπή ότι κάθε μέρα που περνάει, καταγράφονται εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα. 57 θάνατοι το 2023, 57 εργατικά ατυχήματα, με πιο πρόσφατο το θάνατο ενός εργάτη στη ζώνη στο Πέραμα. Εκεί οδηγεί η απαξίωση των συνδικάτων, εκεί οδηγεί η ενθάρρυνση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, εκεί οδηγεί η διάλυση των ελεγκτικών μηχανισμών. Διότι αν υπήρχε ένα ισχυρό ΣΕΠΕ, θα ήταν στο μυαλό του εργοδότη να προσέχει τις συνθήκες ασφάλειας. Γιατί θα μπορούσε να γίνει έλεγχος και να πληρώσει ένα πολύ ακριβό πρόστιμο. Δεν υπάρχει τίποτα τώρα όμως.
Και ηχεί ακόμα στ’ αυτιά μας αυτό το συγκλονιστικό μήνυμα της χήρας του εργάτη στο Πέραμα που έχασε τη ζωή του, που μας είπε ότι δεν μπορούμε πια να παίζουμε με τις ανθρώπινες ζωές. «Έλεος. Φτάνει!», μας είπε η συγκλονιστική αυτή γυναίκα.
Ε, λοιπόν, αυτό λέμε κι εμείς: Φτάνει με την υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής. Φτάνει! Στις 25 του Ιούνη πρέπει να δώσουμε τη μάχη για να υπερασπιστούμε τη ζωή. Στις 25 του Ιούνη πρέπει να βάλουμε φραγμό στα σχέδια τους να υποβαθμίσουν ακόμα περισσότερο την ανθρώπινη ζωή.
Στις 25 του Ιούνη πρέπει να δώσουμε τη μάχη για να ενισχύσουμε το δικαίωμα των ανθρώπων της εργασίας, των ανθρώπων του μόχθου, το δικαίωμα κάθε Έλληνα και Ελληνίδας, σε αξιοπρεπή ζωή. Αυτό είναι το μήνυμά μας. Αξιοπρέπεια, ασφάλεια, ζωή. Αυτό είναι το μήνυμά μας.
Αυτό είναι το μήνυμά μας και αυτό είναι και το σχέδιό μας, από όποια θέση κι αν βρεθούμε. Και αυτό το σχέδιο πρέπει να το υλοποιήσουμε μαζί, εννοώ με τους ανθρώπους της εργασίας, τους συνδικαλιστές και τις συνδικαλίστριες που θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Δηλώνουμε σήμερα ότι ανεξάρτητα από το εκλογικό αποτέλεσμα, ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία βάζει τα εργασιακά δικαιώματα μπροστά για την ισότητα, την αξιοπρέπεια και την ευημερία.
Για να μην υπάρξει άλλο μεροκάματο του τρόμου. Για να γίνει κάθε χώρος εργασίας, χώρος έκφρασης της ανθρώπινης δημιουργικότητας και ελευθερίας. Για υψηλότερους μισθούς και σταθερές σχέσεις εργασίας. για δυνατά συνδικάτα. Ναι, πρέπει να γίνει στόχος μας αυτός. Δυνατά συνδικάτα στο πλευρό της κοινωνίας, που θα αγωνίζονται για δουλειά με δικαιώματα, για το δικαίωμα στη δουλειά. Για μια ζωή που αξίζει. Για μια δίκαιη κοινωνία για όλες και για όλους.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, χάρη στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και τις επιλογές του, η χώρα στάθηκε όρθια την πολύ κρίσιμη περίοδο 2015-19. Αλλά για εμάς, το παράσημο, αν θέλετε, και η περηφάνια μας, δεν είναι μόνο ότι στάθηκε η χώρα όρθια. Αλλά ότι ταυτόχρονα δεν κατέρρευσε, δεν ισοπεδώθηκε η κοινωνία.
Δεν ήταν αυτονόητο αυτό. Η κοινωνία στάθηκε όρθια μαζί με τη χώρα. Τα λαϊκά στρώματα κρατήθηκαν όρθια. Σε συνθήκες ακραίας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης πετύχαμε πολύ περισσότερα απ’ όσο μπορούσαν να φανταστούν ακόμη και οι φίλοι μας. Την αξιοπρέπεια των πολιτών και βεβαίως τη δυνατότητα να πάρουμε δύσκολες, γενναίες, μεγάλες αποφάσεις που έβγαλαν τη χώρα από τη χρεοκοπία, επαναλαμβάνω, χωρίς τη διάλυση της κοινωνίας.
Και θέλω, κλείνοντας αυτή την παρέμβασή μου σήμερα, να πω ότι είμαστε περήφανοι γι` αυτό. Είμαστε περήφανοι που καταφέραμε να κρατήσουμε την κοινωνία όρθια και που ταυτόχρονα καταφέραμε να πάρουμε ιστορικές επιλογές, κάνοντας το χρέος μας απέναντι στη χώρα, απέναντι στην Ιστορία.
Σήμερα, όμως, έχουμε για άλλη μια φορά έναν δύσκολο αγώνα μπροστά μας. Δύσκολο όπως κι εκείνες τις κρίσιμες στιγμές, που δεν ήταν βέβαιη η έκβαση που σας περιέγραψα πιο πριν. Δεν ήταν καθόλου βέβαιο ότι θα μπορούσαμε να πετύχουμε και τους δυο στόχους: Και να κρατήσουμε όρθια τη χώρα, και να διασώσουμε την κοινωνία να μην ισοπεδωθεί.
Θα έλεγα ότι με τις ιστορίες των πιθανοτήτων, ήταν πολύ πιο αβέβαιο, πολύ πιο δύσκολο αυτό το έργο απ’ ό,τι το έργο που έχουμε τώρα -κι ο δύσκολος αγώνας που έχουμε μπροστά μας μέχρι τις 25 του Ιούνη να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς που βγήκαν στην κάλπη στις 21 του Μάη. Γι` αυτό λοιπόν έχουμε εμπειρία και στα δύσκολα είμαστε εμείς αυτοί οι οποίοι βγαίνουμε μπροστά, στεκόμαστε όρθιοι, ενωμένοι, αποφασισμένοι να δώσουμε τη μάχη.
Θα παλέψουμε λοιπόν, θα αγωνιστούμε όπως ξέρουμε να αγωνιζόμαστε, μέχρι τις 25 του Ιούνη, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, ψήφο την ψήφο, πρωτίστως γιατί γνωρίζουμε ότι αυτός ο αγώνας δεν είναι ένας αγώνας, επαναλαμβάνω, για το κομματικό μας συμφέρον. Είναι ένας αγώνας για την κοινωνία, είναι ένας αγώνας για τα λαϊκά στρώματα, είναι ένας αγώνας για τους μη προνομιούχους, που έχουν ανάγκη να έχουν στήριγμα ισχυρό απέναντι στην επέλαση αντιλαϊκών πολιτικών που πλήττουν τα συμφέροντά τους, που πλήττουν το δημόσιο συμφέρον.
Και εδώ έχει σημασία να πω και κάτι ακόμα, για να γίνει αντιληπτό σε όλους τους πολίτες και ιδιαίτερα στους προοδευτικούς πολίτες. Σ’ αυτούς που καταλαβαίνουν πάρα πολύ καλά τι λέμε όταν λέμε ότι η επόμενη μέρα θα είναι πολύ δύσκολη αν επανεκλεγεί η Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη και, άρα, αν δοθεί λευκή επιταγή για να συνεχίσει μια αντιλαϊκή πολιτική, πόσω δε μάλλον, αν επαναληφθεί αυτός ο συσχετισμός και επανεκλεγεί με αέρα παντοδυναμίας.
Θέλω λοιπόν να πω το εξής: Αυτή η εκλογική αναμέτρηση μπροστά μας δεν είναι εκλογική αναμέτρηση με το σύστημα της απλής αναλογικής. Είναι εκλογική αναμέτρηση με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, δηλαδή ο πρώτος θα πάρει 50 έδρες μπόνους, όπως γινόταν πάντα.
Αυτή τη φορά, λοιπόν, κάθε προοδευτικός πολίτης, κάθε πολίτης που κατανοεί τη μεγάλη διακινδύνευση, ακόμα κι αν δεν είναι προοδευτικός, δημοκρατικός πολίτης, -γιατί δεν είναι μόνο ζήτημα να έχεις μια ισχυρή κοινωνία, αλλά να έχεις κι ένα πολιτικό σύστημα με σταθερότητα, μια Δημοκρατία υγιή-, κάθε λοιπόν πολίτης που κατανοεί πλήρως τη διακινδύνευση για τη Δημοκρατία, για την κοινωνία, για το πολιτικό σύστημα, από την επανάληψη αυτού του συσχετισμού που καταγράφτηκε στην κάλπη της απλής αναλογικής, οφείλει να γνωρίζει ότι κάθε ψήφος που δεν θα κατευθυνθεί στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά σε άλλα μικρότερα κόμματα, αντικειμενικά, είναι ψήφος που ευνοεί τον σχεδιασμό της Νέας Δημοκρατίας και του κ. Μητσοτάκη. Διότι ο σχεδιασμός της Νέας Δημοκρατίας και του κ. Μητσοτάκη είναι ένας: Ο κατακερματισμός των δυνάμεων, ώστε την επόμενη μέρα να μην υπάρχει αντίπαλος.
Ο σχεδιασμός της Νέας Δημοκρατίας είναι «ψηφίστε οτιδήποτε άλλο εκτός από ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αν ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ διακινδυνεύουμε να χάσουμε τις εκλογές». Και σε κάθε περίπτωση, διακινδυνεύουμε να έχουμε την επόμενη μέρα κάποιον που θα μπορεί να μας κοιτάει στα μάτια για να μην υλοποιήσουμε τις αντιλαϊκές, αντικοινωνικές πολιτικές μας.
Καλούμε λοιπόν τους προοδευτικούς, τους δημοκρατικούς πολίτες, να μην τους κάνουν τη χάρη. Καλούμε τον κόσμο της εργασίας, ιδίως τον κόσμο της εργασίας, όλους αυτούς που γνωρίζουμε ότι μπορεί να έχουν επιφυλάξεις απέναντί μας, όλους αυτούς που γνωρίζουν ότι υπάρχουν διαφωνίες απέναντί μας, να αναλογιστούν πόσο σημαντικό είναι να πάει ένα κόμμα από το 5% στο 6%, από το 7% στο 8%. Και πόσο πιο σημαντικό είναι να ανατρέψουμε αυτούς τους συσχετισμούς, να έχουμε ένα νικηφόρο αποτέλεσμα απέναντι στη Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη. Και σε κάθε περίπτωση, την επόμενη μέρα να είμαστε παρούσες και παρόντες στο μεγάλο αγώνα για την υπεράσπιση των εργασιακών, των κοινωνικών δικαιωμάτων, απέναντι σε μια νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, σε μια επίθεση στα δικαιώματα, σε μια επίθεση στην κοινωνία.
Είμαι σίγουρος πως απ’ αυτή τη μάχη θα βγούμε δυνατότεροι, συντρόφισσες και σύντροφοι. Είμαι σίγουρος ότι και εσείς, όπως όλοι μας, θα κάνουμε αυτό που πρέπει τις επόμενες 15 μέρες και είμαι σίγουρος ότι ο προοδευτικός κόσμος, ο δημοκρατικός κόσμος, θα συνειδητοποιήσει το μεγάλο διακύβευμα της 25ης του Ιούνη.
Το μεγάλο διακύβευμα είναι αν η χώρα την επόμενη μέρα θα έχει μια κυβέρνηση κι ένα πρόγραμμα που θα δώσει ανάσα στην κοινωνία, ή θα έχει μια κυβέρνηση και ένα πρόγραμμα που θα λεηλατήσει την Εργασία, την Υγεία, την Παιδεία.
Θα δώσουμε τη μάχη για να κερδίσουμε το δικαίωμα του ελληνικού λαού και της ελληνικής κοινωνίας σε μια δίκαιη κοινωνία και ευημερία για όλους! Το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στο κοινωνικό κράτος. Και τη μάχη αυτή θα τη δώσουμε αποφασιστικά, από όποια θέση. Και σήμερα και αύριο και πάντα, στην πρώτη γραμμή!
Να είστε καλά. Γεια σας.