- Του Χρήστου Μπολώση
Εκεί λοιπόν βρήκα και το δίτομο έργο του αριστερού συγγραφέα κ. Γιώργου Μαργαρίτη «Ιστορία του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου 1946-1949». Το έψαχνα το βιβλίο αυτό για ένα και μόνο λόγο. Για να διαβάσω τον πρόλογο του συγγραφέα και συγκεκριμένα το κομμάτι που σας παραθέτω:
Είναι μία παραδοχή η οποία τιμά τον συγγραφέα.
Είναι γεγονός ότι τα βιβλία τα οποία εκδίδει ο Στρατός, δεν προσφέρονται για χαλάρωση. Δεν είναι κατάλληλα για να τα διαβάζεις το καλοκαίρι στην παραλία συνοδεία των ρυθμικών κλαπ κλαπ, των επιδόξων Τσιτσιπάδων, που παίζουν τένις πάνω απ’ το κεφάλι σου.
Τα βιβλία αυτά είναι εξαιρετικά κουραστικά και πολλές φορές δυσνόητα. Αυτό βέβαια δεν οφείλεται στην έλλειψη ταλέντου συγγραφής, αλλά στο ότι στα βιβλία αυτά αναφέρονται σκέτα τα γεγονότα και μάλιστα από επίσημες πηγές, οι οποίες δεν φημίζονται για το ελαφρό αφηγηματικό στυλ τους. Το αντίθετο. Δηλαδή τα γεγονότα τεκμαίρονται από τα Πολεμικά Ημερολόγια των Μονάδων, μικρών και μεγάλων, τις επίσημες αναφορές και εκθέσεις, τις διασωθείσες Διαταγές Επιχειρήσεων και έτερον ουδέν.
Τα βιβλία στρατιωτικής ιστορίας του ΓΕΣ, δεν είναι ρομαντικά μυθιστορήματα για να περνά η ώρα, αλλά ιστορικά ντοκουμέντα, τα οποία απαιτούν προσεκτική και επίπονη μελέτη (όχι ανάγνωση) όπως άλλωστε αναφέρει και ο κ. Μαργαρίτης, ο οποίος βεβαίως διάβασε τις περίπου 9.000 σελίδες των τόμων της ΔΙΣ και αναθεώρησε τις απόψεις του.
Έχουμε λοιπόν εδώ ένα σοβαρό μελετητή της ιστορίας ο οποίος πρωτίστως σέβεται τον εαυτό του και δεν διστάζει να ξαναδεί την πρώτη έκδοση της ιστορίας του και να την διορθώσει, αν χρειαστεί. Και όπως μας λέει με γενναιότητα ο κ. Μαργαρίτης χρειάστηκε.
Αυτά από την μια μεριά. Έχουμε όμως και την άλλη. Όταν το ΓΕΣ σχεδίασε την έκδοση των «Αρχείων του Εμφυλίου Πολέμου», θέλησε να προσφέρει στους Έλληνες μια έκδοση, που θα περιέχει τα πάντα και κυρίως και τις δύο απόψεις. Απευθύνθηκε λοιπόν και στο ΚΚΕ και ζήτησε, τι πιό φυσικό, να συνεργαστούν, ώστε να περιληφθούν στην έκδοση και τα αρχεία του κόμματος αυτού.
Το ΚΚΕ απήντησε αρνητικά δικαιολογώντας την άποψή του με το έγγραφο που βλέπετε πάρα κάτω, αναφέροντας διάφορες υπεκφυγές (‘’Ξέρετε τα πήρε το ποτάμι’’, ‘’τα βάζουμε στον Ριζοσπάστη’’, ‘’θα τα βρείτε στην Κομμουνιστική Επιθεώρηση’’ κ.λπ.).
Δύο σελίδες Α4 για να πουν «Δεν τα δίνουμε».
Αξιοσημείωτη είναι και η άποψη του ΚΚΕ για την ιστοριογραφια: «Οι όροι λειτουργίας του συστήματος είναι άλλωστε αυτοί που καθορίζουν και το χαρακτήρα της ιστορικής έρευνας. Γιατί η ιστοριογραφία δεν είναι μία απλή καταγραφή γεγονότων, αλλά κυρίως θα λέγαμε η ερμηνεία τους. Και η ερμηνεία των γεγονότων σχετίζεται άμεσα με τα συμφέροντα αντίθετων μεταξύ τους πολιτικών ομάδων, κοινωνικών στρωμάτων και τάξεων. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις όπου στο όνομα της ιστορίας η Αλήθεια συσκοτίζεται ή ακόμα χειρότερα διαστρεβλώνεται και αμαυρώνεται για να εξυπηρετήσει ευρύτερους στόχους».
Το καταλάβατε; Απολαύστε την επιστολή.
Τα συμπεράσματα φίλοι μου δικά σας.