Από την έναρξη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία πολλοί διεθνείς παρατηρητές σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να αναλύσουν τους λόγους της και το ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο. Είναι γεγονός, ότι η Ρωσία και η Ουκρανία άνηκαν από κοινού κάποτε στο κομμουνιστικό μέγα-κράτος της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Ωστόσο είναι επίσης γεγονός ότι μια τέτοια σοβιετική συνύπαρξη δύσκολα χαρακτηριζόταν από θερμά συναισθήματα μεταξύ των δύο χωρών.
Ένα ιδιαίτερα σημαντικό κεφάλαιο της ιστορίας των δύο εθνών είναι γνωστό στην Ουκρανία ως Γολοντομόρ γνωστός και ως ”ο Μεγάλος Λιμός της Ουκρανίας”. Η λέξη προέρχεται Ο Μεγάλος Λιμός της Ουκρανίας (морити голодом,”θάνατος από πείνα”).
Κατά τα έτη 1932 και 1933, αυτός ο λιμός είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν από τρία έως έξι εκατομμύρια ζωές — σύμφωνα με τις χαμηλότερες αποδεκτές εκτιμήσεις. Σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις, μέχρι και 12 εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαιναν από τον λιμό.
Οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν πως ο λιμός της Ουκρανίας ήταν συνέπεια της οικονομικής πολιτικής που ακολούθησε η Σοβιετική Ένωση υπό την ηγεσία του Στάλιν και ειδικότερα του προγράμματος κολεκτιβοποίησης που εφαρμόστηκε.
«Ήταν γενοκτονία», αναφέρει ο αφηγητής του παραπάνω βίντεο του Vox «Missing Chapter» (σ.σ ”Το Χαμένο Κεφάλαιο”), «που πραγματοποιήθηκε από έναν δικτάτορα που ήθελε να κρατήσει την Ουκρανία υπό τον έλεγχό του και θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να την κουκουλώσει επί δεκαετίες. Αυτός ο δικτάτορας ήταν, φυσικά, ο Ιωσήφ Στάλιν, ο οποίος συνόδευε τις βάναυσες μεθόδους διακυβέρνησής του με αυστηρό έλεγχο των πληροφοριών. «Το 1917, μετά την πτώση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, η Ουκρανία απέκτησε για λίγο διάστημα την ελευθερία της», εξηγεί το βίντεο. «Αλλά μέχρι το 1922, ενσωματώθηκε βίαια στη νεοσύστατη Σοβιετική Ένωση». Μια αγροτική και άκρως εύφορη γη, η Ουκρανία ήταν γνωστή ως ”ο σιτοβολώνας της Σοβιετικής Ένωσης” — εξ ου και η επιθυμία του Στάλιν να καταπνίξει οποιαδήποτε πιθανή επανάσταση εκεί πριν καν ξεκινήσει.
Πρώτα ήρθε μια «ευρεία, βίαιη εκκαθάριση Ουκρανών διανοουμένων μαζί με ιερείς και θρησκευτικές δομές». Την ίδια στιγμή που προωθούσαν αυτήν την απόπειρα διάλυσης της ουκρανικής κουλτούρας, τα σοβιετικά ανώτερα στελέχη εφάρμοζαν επίσης το πενταετές σχέδιο του Στάλιν για εκβιομηχάνιση, εξυγίανση και κολεκτιβοποίηση, συμπεριλαμβανομένης ολόκληρης της γεωργικής παραγωγής. Αυτή ήταν η εποχή του κουλάκου, ή του «εύπορου αγρότη», ενός όρου που εφευρέθηκε για να ντροπιάσει όποιον αντιστεκόταν σε αυτή τη διαδικασία. Κάθε κουλάκος που γνώριζε ο Στάλιν αντιμετώπισε πράγματι μια φρικτή μοίρα, εξορία, φυλάκιση, ακόμη και εκτέλεση. Οσοι αγρότες απέμειναν ζωντανοί έπεσαν θύματα του σχεδιασμένου λιμού από τον Γεωργιανό δικτάτορα.
Με το πρόσχημα της επιβολής εσκεμμένα μη ρεαλιστικών ποσοστώσεων παραγωγής σιτηρών, οι αρχές επιβολής του Στάλιν κατέλαβαν αγροκτήματα σε ολόκληρη την Ουκρανία για να πουλήσουν τα προϊόντα τους στη Δύση. Σύντομα, «η σοβιετική αστυνομία άρχισε να καταλαμβάνει όχι μόνο σιτηρά, αλλά οτιδήποτε βρώσιμο».
Οι αγρότες εμποδίστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, καθώς ο Στάλιν σκόπευε να τους αφήσει να λιμοκτονήσουν. «Ωστόσο ακόμη και μέσα σε αυτό τον ασύλληπτο πόνο, οι Ουκρανοί πάλεψαν για τη ζωή τους και ο ένας για τον άλλον».
πηγή:https://www.huffingtonpost.gr/entry/yolontomor-otan-ekatommeria-oekranoi-pethainan-apo-ton-limo-toe-stalin_gr_624481c0e4b0742dfa5a4edb